Λευκορωσία Λευκορωσία 2016 (ή Τα τελευταία σφυροδρέπανα).

[gelf]

Λευκορωσία 2016.

(ή Τα τελευταία σφυροδρέπανα.)


Κεφάλαιο 1

Η Απόφαση για το ταξίδι

Είχε δεν είχε περάσει ένας χρόνος από τότε που βρέθηκα με το τελευταίο σφυροδρέπανο στην Κίνα και συγκεκριμένα στη Σαγκάη, στο σπίτι όπου είχε ιδρυθεί το ΚΚΚίνας,

οπότε αποφάσισα - με την προτροπή ενός φίλου - να επισκεφτώ τη Λευκορωσία, τη χώρα του συντρόφου Λουκασένκο. Για να βρεθώ σε original σφυροδρέπανα, ίσως τα τελευταία που θα έβλεπα στη ζωή μου.

Τέλος πάντων είναι το μοναδικό μέρος στη γη, όπου μπορείς να δεις στοιχεία από την πάλαι ποτέ κραταιά Σοβιετική Ένωση. Ίσως όχι όλα ακριβώς, αλλά αρκετά στοιχεία από την τότε ΕΣΣΔ.

Η απόφαση για το ταξίδι βγήκε - ως συνήθως - τελευταία στιγμή.

Βέβαια έπρεπε να επιλύσω διάφορα προβλήματα, με βασικότερο την έκδοση βίζας για Λευκορωσία. Σ' αυτό με βοήθησε ένας φίλος που διαμένει μόνιμα στην Πολωνία, όπου έκανε τις αρχικές διαδικασίες (έστειλα διαβατήριο, φωτογραφίες 60 ευρώ για το παράβολο). Τα δικαιολογητικά δεν τα υπέβαλε στην πρεσβεία της Βαρσοβίας, αλλά σε ένα προξενείο της Λευκορωσίας κοντά στα σύνορα.

Αυτό σήμαινε ότι το ταξίδι στη Λευκορωσία, θα ξεκινούσε κατ' ανάγκη από την Πολωνία. Αυτό με ευχαρίστησε πάρα πολύ γιατί αφ' ενός στην Πολωνία περνάω πάντα υπέροχα και αφ' ετέρου τα αεροπορικά εισιτήρια για Βαρσοβία είναι πολύ φτηνά λόγω ανταγωνισμού εταιριών. Επισημαίνεται ότι εκτός από την Aegean και τη Raynair, έχει ξεκινήσει πρόσφατα δρομολόγια και η Lot και μάλιστα με τα αγαπημένα μου Embraer 170. Ο ως άνω ανταγωνισμός διατηρεί το κόστος των αεροπορικών εισιτηρίων σε χαμηλές τιμές, οπότε αν και τελευταία στιγμή έβγαλα τα αεροπορικά εισιτήρια αρκετά φτηνά.

Κάπως έτσι μετά από μερικές ημέρες διαμονής στη Βαρσοβία, βρέθηκα μετά από τέσσερις ημέρες με τρένα, ταξί, λεωφορεία

και στο τέλος με τρένο σοβιετικού τύπου

στη Λευκορωσία και συγκεκριμένα στο Μπρεστ, την ακριτική πόλη στα σύνορα, στο ηρωικό Μπρεστ, με το φρούριό του

(ενώ από υπόγεια ακούγαμε τους ύμνους του κόκκινου στρατού).
Στο Μπρεστ υπάρχει ο καταπληκτικός σιδηροδρομικός σταθμός - κόμβος για την είσοδο στην πάλαι ποτέ κραταιά ΕΣΣΔ.

και τα αγάλματα του Λένιν σε κεντρικά σημεία της πόλης.

 

• 1
• 2
• 3
• …

  Go to chapter

  Go
• 12

Επόμενο Κεφάλαιο

1 of 12

Go to chapter

Go

Επόμενη Last

[paefstra]

Ωραια πραματα, Συντροφε. Επρεπε.

 

[hydronetta]

Η χοίρειος καρδιά μου ευφράνθη από τις εικόνες, εύγε. Πλούσιο οπτικό υλικό πληζ και στη συνέχεια. Άσε που ηχούν στα αυτιά μου οι ύμνοι του κόκκινου στρατού

 

[KonstantinosAlyona]

Брестская крепость !!! Πω πω, μου έφτιαξες τη βραδιά, μαζί και το Σαββατοκύριακο!!

 

[gelf]

Κεφάλαιο 2

Το ταξίδι του πηγαιμού.

Όπως έχω αναφέρει το ταξίδι προς Λευκορωσία πραγματοποιήθηκε μέσω Βαρσοβίας.
Η Βαρσοβία είναι αγαπημένη μου πόλη γιατί εκεί περνάς πάντα καλά. Επίσης όπως έχω προαναφέρει τα αεροπορικά εισιτήρια για Βαρσοβία είναι πολύ φτηνά λόγω ανταγωνισμού των αεροπορικών εταιριών.
Λόγω της ώρας της πτήσης της Aegean έφτασα με ταξί γρήγορα στο Hilton.

Προς μεγάλη μου έκπληξη το δωμάτιο ήταν έτοιμο. Μετά την ανασυγκρότηση έφυγα προς την παλιά πόλη. Το αγαπημένο μου σημείο στη Βαρσοβία είναι η πλατεία της παλιάς πόλης (Rynek Starego Miasta), αλλά και η πλατεία Zamkowy.

Πλησιάζοντας στο κέντρο παρατήρησα μεγάλη κυκλοφοριακή κίνηση, πιθανώς λόγω βροχής, οπότε σταμάτησα το ταξί κοντά στην πλατεία Θεάτρου (plac Teatralny)

και συνέχισα με τα πόδια έως την πλατεία Zamkowy,

στην οποία βρίσκονται και τα βασιλικά ανάκτορα αλλά και το ξενοδοχείο Castle Inn,

όπου λόγω θέσης έχω μείνει αρκετές φορές στη Βαρσοβία και συνέχισα προς την πλατεία της παλιάς πόλης (Rynek Starego Miasta),

όπου παρ' όλο ότι ήταν τέλη Φεβρουαρίου διατηρούσε τον στολισμό της,

αλλά και το παγοδρόμιο γύρω από τη γοργόνα, το σύμβολο της πόλης.

Κατά τα λοιπά πέρασα τέσσερις χαλαρωτικές ημέρες στη Βαρσοβία, με περιπάτους στους σαξονικούς κήπους,

με περιπάτους στο όμορφο πάρκο και παλάτι Lazienki,

από όπου περπάτησα κατά μήκος της βασιλικής οδού

έως την πλατεία Zamkowy, με το φεγγάρι πάνω απ' το παλάτι

και στη συνέχεια περπάτησα πάλι κατά μήκος των στενών δρόμων της παλιάς πόλης. Επίσης επισκέφτηκα το παλάτι κουλτούρας και πολιτισμού,

"δώρο" του συντρόφου Στάλιν στο λαό της Βαρσοβίας, απ' όπου μετά από μια σύντομη ξενάγηση

ανέβηκα στον τελευταίο όροφο για να φωτογραφίσω την πόλη από το υψηλότερο σημείο της.

Όμως το χαλαρό αυτό τετραήμερο το πέρασα κυρίως συχνάζοντας σε υπέροχα μπαρ και ρεστοράν

με ωραία φαγητά

πίνοντας γαλλικά και αργεντίνικα (malbec) κρασιά

αφού τα πολωνικά κρασιά δεν φημίζονται για την ποιότητά τους, σε αντίθεση με τις υπέροχες πολωνικές βότκες τις οποίες τίμησα, περιμένοντας την ειδοποίηση να παραλάβω την πολυπόθητη visa για την είσοδό μου στη Λευκορωσία.

Τις ημέρες εκείνες σχηματοποίησα και το πρόγραμμα του ταξιδιού στη Λευκορωσία, δηλαδή, από τη Βαρσοβία θα πήγαινα σιδηροδρομικά έως τα σύνορα, θα παραλάμβανα τη βίζα, θα συνέχιζα προς Μπρεστ, θα είχα δύο διανυκτερεύσεις στο Μπρεστ, στη συνέχεια θα πήγαινα σιδηροδρομικά προς Μινσκ, θα είχα τρείς διανυκτερεύσεις στο Μινσκ και τέλος επιστροφή αεροπορικά με Lot στη Βαρσοβία.

Έτσι την πέμπτη ημέρα μετά την πτήση μου από την Αθήνα και συγκεκριμένα το πρωί της Τρίτης 23-02-2016, με ένα ταξί από το Hilton έφτασα στον κεντρικό σιδηροδρομικό σταθμό της Βαρσοβίας.

Πήρα το τρένο που ερχόταν από Κρακοβία και θα έφτανε στο Τέρεσπολ, στα σύνορα με τη Λευκορωσία.

Εγώ όμως θα κατέβαινα στον προηγούμενο σταθμό από το Τέρεσπολ και συγκεκριμένα στη Biala Podlaska, όπου είναι το προξενείο της Λευκορωσίας για να παραλάβω τη βίζα μου. Στη διαδρομή φωτογράφιζα τους ενδιάμεσους σταθμούς.

Το τρένο ήταν σχετικά γρήγορο, διανύοντας απόσταση 177 km, σε λιγότερο από μία ώρα και τριάντα λεπτά συμπεριλαμβανομένων και των στάσεων.
Έτσι φτάσαμε έγκαιρα στο σταθμό της Biala Podlaska,

απ' όπου πήρα ταξί και έφτασα στο προξενείο της Λευκορωσίας πριν από τη μεσημεριανή διακοπή της λειτουργίας του.

Έξω από το προξενείο, υπήρχαν βαν για την έκδοση της ταξιδιωτικής ασφάλειας - απαραίτητης - για την παραλαβή της βίζας. Μετά την έκδοση της ταξιδιωτικής ασφάλειας, μπήκα στο προξενείο από το οποίο βγήκα ύστερα από είκοσι λεπτά με την πολυπόθητη βίζα στο διαβατήριό μου. Ήμουν σίγουρος πλέον ότι σε λίγες ώρες θα βρισκόμουν στη Λευκορωσία. Από το προξενείο της Λευκορωσίας, πήγα σ' ένα σταθμό λεωφορείων (όπου αν και ήμουν σε πολωνικό έδαφος θύμιζε έντονα ΕΣΣΔ).

Από το σταθμό αυτό επιβιβάστηκα σ' ένα μικρό λεωφορείο,

με το οποίο έφτασα στο Τέρεσπολ όπου και ο συνοριακός - και μάλλον παρακμιακός - σταθμός για το πέρασμα στη Λευκορωσία.

Επισημαίνεται ότι εάν είχα εκδώσει τη βίζα στη Βαρσοβία, θα απέφευγα τον ενδιάμεσο σταθμό στη Biala Podlaska, δεν θα απέφευγα όμως τη γραφειοκρατία της πρωτεύουσας.
Έχοντας φτάσει στο Τέρεσπολ και επειδή είχα λίγη ώρα στη διάθεσή μου, αποφάσισα να κάνω ένα μικρό περίπατο στην πόλη.

Επιστρέφω στον σταθμό. Επί τέλους η ώρα ήρθε. Είμαι έτοιμος να ανέβω στο σοβιετικού τύπου τρένο, το οποίο κάνει αποκλειστικά το δρομολόγιο Τέρεσπολ-Μπρεστ με επιστροφή.

Η απόσταση είναι ελάχιστη - απλώς περνάς τα σύνορα - διαβαίνοντας ουσιαστικά το ποτάμι, ο χρόνος είναι ελάχιστος - περίπου δέκα πέντε λεπτά - αλλά το ρολόι δείχνει δύο ώρες μπροστά, αφού από ώρα Βαρσοβίας βρισκόμαστε σε ώρα Μόσχας.
Έτσι φεύγοντας στις 15.05 από το Τέρεσπολ, ύστερα από 15 λεπτά φτάνεις στις 17.20 στο Μπρεστ.

Έτσι σε ελάχιστα λεπτά φτάσαμε στο Μπρεστ. Στο Μπρεστ τον βασικό συγκοινωνιακό κόμβο της πρώην ΕΣΣΔ. Στο Μπρεστ με τον μεγαλειώδη σιδηροδρομικό σταθμό. Βγαίνοντας απ' το τρένο και μπαίνοντας στο σταθμό περνάς από τελωνειακό έλεγχο. Εκεί οι άνθρωποι μου φέρθηκαν πάρα πολύ φιλικά κι αν και ήταν σε υπηρεσία δεν μπόρεσαν να συγκρατήσουν τα γέλια τους. Τους φάνηκε αφύσικο να έρχεται Έλληνας τουρίστας στη Λευκορωσία και μάλιστα στο Μπρεστ. Τέλος πάντων χωρίς ιδιαίτερη καθυστέρηση ολοκληρώθηκαν οι έλεγχοι και έτσι βρέθηκα στον μεγαλειώδη σιδηροδρομικό σταθμό του Μπρεστ. Η πρώτη μου εικόνα ήταν αυτή:
Σφυροδρέπανο και αστέρι της επανάστασης στο άνω μέρος του κίονα.

Ο σιδηροδρομικός σταθμός του Μπρεστ είναι έργο τέχνης.

Είναι έργο τέχνης διότι προφανώς ήταν ο βασικός σιδηροδρομικός κόμβος της πρώην ΕΣΣΔ.
Ο σιδηροδρομικός σταθμός του Μπρεστ είναι αρχιτεκτονικό αριστούργημα. Βγαίνω έξω και αρχίζω να φωτογραφίζω.

Επίσης μου άρεσε πολύ το μνημείο με τις αποστάσεις των πόλεων από το Μπρεστ. Η πινακίδα έγραφε:

Την απόσταση για Βαρσοβία: 217km
Την απόσταση για Minsk: 345km
Την απόσταση για Μόσχα: 1095km
Την απόσταση για Αγία Πετρούπολη: 1209km
Την απόσταση για Παρίσι: 1664km

Ο σιδηροδρομικός σταθμός του Μπρεστ είναι έργο τέχνης, αλλά έπρεπε να ανασυγκροτηθώ. Όταν πήγα να πάρω ταξί για το ξενοδοχείο μου, συνειδητοποίησα ότι δεν είχα συνάλλαγμα.

Επιστρέφω στο σταθμό, βλέπω ταμείο αλλαγής συναλλάγματος, δίνω 100 ευρώ και αυτόματα γίνομαι εκατομμυριούχος. Με τα 100 ευρώ, πήρα 2.400.000 λευκορωσικά ρούβλια. Επί τέλους είμαι εκατομμυριούχος.

 

[alexandra80]

Πολλή ωράια αφήγηση,περιμένουμε την συνέχεια! Και ωραίες εικόνες...Διακρίνω κάπου και το εστιατόριο El Greco,σωστά; Φάγαμε κι εμείς εκεί πρόπερσι.

 

[gelf]

Κεφάλαιο 3

Μπρεστ, η ηρωική πόλη

Με τα εκατομμύρια στην τσέπη μου μπήκα σε ταξί για να με πάει στο ξενοδοχείο. Όμως στο σημείο αυτό ανοίγω μια παρένθεση για την πόλη Μπρεστ, ή όπως άλλοτε ονομαζόταν Μπρεστ-Λιτόφσκ.

Το Μπρεστ ιδρύθηκε τον 11ο αιώνα και λόγω της γεωγραφικής του θέσης, ευρισκόμενο στο δρόμο στρατιωτικών εκστρατειών έχει γνωρίσει πολλούς πολέμους και λοιπά γεγονότα.
Παλαιότερα το Μπρεστ ονομαζόταν Μπρεστ-Λιτόφσκ. Άλλωστε είναι γνωστή η ομώνυμη συνθήκη Μπρεστ-Λιτόφσκ, η οποία υπογράφτηκε το έτος 1918, μεταξύ του νέου τότε Σοβιετικού κράτους και της Γερμανίας. Για την ιστορία αναφέρω επιγραμματικά, ότι τις διαπραγματεύσεις από πλευράς Σοβιετικών τις πραγματοποίησε ο Τρότσκι, με προφανώς τη σύμφωνη γνώμη του Λένιν. Η συμφωνία θεωρήθηκε λεόντεια εις βάρος της Σοβιετικής Ένωσης, αφού παραχωρήθηκαν μεγάλες εκτάσεις (πάνω από τη μισή Λευκορωσία), όμως οι Λένιν και Τρότσκι την θεώρησαν απαραίτητη για να σταματήσει ο πόλεμος και να σταθεροποιηθεί το νέο σοβιετικό καθεστώς.

Η συμφωνία αυτή έμεινε γνωστή στην ιστορία ως συνθήκη Μπρεστ-Λιτόφσκ.

Το Μπρεστ θεωρείται ηρωικό λόγω της λαμπρής ιστορίας που έγραψαν το έτος 1941, κατά τη διάρκεια του Β παγκοσμίου πολέμου, οι υπερασπιστές του φρουρίου του Μπρεστ στον ποταμό Bug. Έτσι το Μπρεστ και το φρούριό του θεωρούνται από τα μνημεία του μεγάλου πατριωτικού πολέμου.

Σήμερα η πόλη έχει πληθυσμό 330.000 περίπου κατοίκους.

Κλείνω την παρένθεση για το ηρωικό Μπρεστ και συνεχίζω την προσωπική μου ιστορία, όπου με τα εκατομμύρια στην τσέπη μου, από το συνάλλαγμα στο σιδηροδρομικό σταθμό, μπήκα σε ταξί για να με πάει στο ξενοδοχείο. Στο Μπρεστ είχα επιλέξει το Hotel Energiya Μπελαρούς, θεωρώντας ότι είναι στο κέντρο της πόλης. Και πράγματι είναι. Αντικειμενικά το καλλίτερο ξενοδοχείο στο Μπρεστ είναι το Hermitage. Όμως είναι πιο μακριά από το κέντρο. Βέβαια τώρα είδα να κατασκευάζεται και ένα μπουτίκ ξενοδοχείο στο κέντρο, δίπλα στον κεντρικό πεζόδρομο.

Φτάνοντας στο ξενοδοχείο,

παρατήρησα ότι στην είσοδο υπήρχε φρουρός με στολή παραλλαγής. Όταν κατάλαβε ότι είμαι από Ελλάδα, χάρηκε πολύ, και κάτι μου έλεγε στα ρώσικα περί Ελλάδας και Ρωσίας. Μου λύθηκε και η απορία της ύπαρξης του φρουρού. Στους τρεις πρώτους ορόφους του κτιρίου, στεγάζεται δημόσια υπηρεσία. Κάποια υπηρεσία η οποία προφανώς έχει σχέση με την ενέργεια. Το ξενοδοχείο ήταν στον 4ο και 5ο όροφο.

Μετά την τακτοποίηση στο σοβιετικού στυλ ξενοδοχείου Hotel Energiya Μπελαρούς, με τους μεγάλους χώρους, μεγάλη είσοδο, μπάνιο, υπνοδωμάτιο και καθιστικό

βγήκα για πρώτη γνωριμία με το Μπρεστ. Αυτό που μου έκανε άμεση εντύπωση ήταν η απόλυτη καθαριότητα. Πουθενά, σε καμιά χώρα του κόσμου δεν έχω συναντήσει τέτοια καθαριότητα. Δεν έβλεπες την παραμικρή γόπα, το παραμικρό χαρτάκι. Πουθενά ούτε στο χώμα γύρω από τα δέντρα. Μου λύθηκε η απορία αργότερα. Στη Λευκορωσία αν δεν ασχολείσαι με κάτι, δεν λαμβάνεις το κρατικό επίδομα. Όσο χρονών και να είσαι. Άλλωστε την άλλη ημέρα το πρωί, βγαίνοντας από το ξενοδοχείο συνάντησα ηλικιωμένους να σκουπίζουν τους κοινόχρηστους χώρους. Για να καπνίσεις υπάρχουν συγκεκριμένοι χώροι, όπου πετάς το αποτσίγαρο. Κλείνω την παρένθεση αναφέροντας ότι την απόλυτη αυτή καθαριότητα τη συνάντησα σε όλα τα μέρη της χώρας που γύρισα.

Βγαίνοντας λοιπόν από το ξενοδοχείο για την πρώτη γνωριμία με την πόλη κατευθύνθηκα προς τον κεντρικό πεζόδρομο Sovetskaya,

που ήταν πολύ κοντά στο ξενοδοχείο (δύο τετράγωνα). Στον πεζόδρομο είχε συνεχώς πολλά όμορφα καθιστικά - παγκάκια, στην άκρη των οποίων μπορούσες να καπνίσεις (είχαν τα σχετικά δοχεία).

Μετά από αρκετό περπάτημα στο κέντρο της πόλης, αποφάσισα να μπω σ' ένα μπαρ να πιω την πρώτη λευκορώσικη βότκα. Επέλεξα το Golden Coffee

επί του κεντρικού πεζόδρομου Sovetskaya. Έμεινα πολύ ευχαριστημένος και από την ποιότητα της βότκας Μπρεστ-Λιτόφσκ, αλλά και από τα φαγητά.

Επιστρέφοντας προς το ξενοδοχείο και ενώ η ώρα ήταν περασμένη, μετά τα μεσάνυχτα, πέρασα από το bar la kave,

κατά μήκος του κεντρικού πεζόδρομου Sovetskaya, όπου άκουσα μουσική και μπαίνοντας είδα να χορεύουν. Υπήρχε κέφι, κάθισα αρκετά πίνοντας τις σχετικές βότκες και όταν βγήκα, αργά πλέον, ο κόσμος στον πεζόδρομο ήταν λιγοστός.

Κατευθύνθηκα προς το ξενοδοχείο.

Ύστερα από τον αναζωογονητικό ύπνο και το φτωχό πρωινό του σοβιετικού τύπου ξενοδοχείου, βγήκα για την ημερήσια αναγνώριση του Μπρεστ.

Όπως είχα αναφέρει η πόλη ήταν κατακάθαρη.

Μετά από την αρχική βόλτα στον κεντρικό πεζόδρομο Sovetskaya,

και περνώντας από το Golden Coffee

συνέχισα τον περίπατο και σταμάτησα για συμπλήρωμα του πρωινού στο Time,

από τα καλλίτερα μπαρ-ρεστοράν της πόλης και στη συνέχεια κατευθύνθηκα προς την κεντρική αγορά της πόλης.

Συνεχίζοντας τις βόλτες στο κέντρο της πόλης, πέρασα τυχαία από το προξενείο της Πολωνίας στο Μπρεστ, όπου είδα να συνωστίζεται πολύς κόσμος.

Αυτό είναι απόλυτα λογικό γιατί η Πολωνία είναι η πλέον όμορη χώρα προς τη δύση και το Μπρεστ είναι στα σύνορα.
Στη συνέχεια περπάτησα στο δίκτυο των πεζοδρόμων του κέντρου της πόλης

και κατευθύνθηκα προς άλλη κεντρική πλατεία του Μπρεστ

όπου απέναντι από τον καθεδρικό ναό,

στο κεντρικό σημείο του Μπρεστ δέσποζε το άγαλμα του συντρόφου Λένιν.

Μετά την οπτική απόλαυση και τις απαραίτητες φωτογραφίες, συνέχισα το περπάτημα στο κέντρο της πόλης, όπου πέρασα έξω από ένα νοσοκομείο και είδα αυτό το "υπερσύγχρονο ασθενοφόρο"!

Συνέχισα να περιφέρομαι στο πεντακάθαρο και απλωμένο κέντρο της πόλης,

μέχρι που πήρα ταξί, το οποίο με το ιλιγγιώδες ποσό των 15.000 λευκορωσικών ρουβλίων (0.62 ευρώ) με πήγε στο ηρωικό φρούριο του Μπρεστ. Το ηρωικό φρούριο του Μπρεστ το οποίο θεωρείται και είναι από τα μεγαλύτερα μνημεία του μεγάλου πατριωτικού πολέμου. Το ταξί με άφησε στη είσοδο του φρουρίου, προς το οποίο άρχισα να προχωρώ,

ακούγοντας υπόκωφα τους ύμνους του Κόκκινου Στρατού.

 

[hydronetta]

Μωρε δε πατιέται πάνω από μια φορά το like...
Βιβα ο Βλαδίμηρος που βαναυσα αποκαθηλώθηκε αλλού στερώντας μας την οπτική απόλαυση

 

[hydronetta]

Αφιερωμένο εξαιρετικά
калинка калинка моя

 

[paefstra]

Μωρε δε πατιέται πάνω από μια φορά το like...

Αλλο κουμπί χρειάζεται εδώ

 

[gelf]

Hydronetta, σ'ευχαριστώ πολύ. Απόλαυσα τη μουσική. Στα επόμενα κεφάλαια θα παρουσιάσω το cd του κόκκινου στρατού, το οποίο προσομοιάζει με το δικό σου. Ο υπάλληλος εκεί (στο μουσείο)

έκοβε το κεφάλι του ότι ήταν το original.

hydronetta σ' ευχαριστώ πολύ.!!!!!!
paefstra σ' ευχαριστώ πολύ.!

 

[hydronetta]

Είμεθα ολίγοι αλλά φανατικοί αναγνώστες με έκδηλο ενθουσιασμό.
Κρίμα, είναι απομεινάρια ολόκληρης εποχής που σημάδεψε τον αιώνα που πέρασε και ολόκληρη τη παγκόσμια ιστορία