Συμφωνω,απολυτα.
). Αναφωνώντας "χιονίζει, χιονίζει!!!" ξυπνάω και τα αγόρια (ίσως ήταν ο μοναδικός τρόπος να σηκωθούν από το κρεβάτι). Φοράμε ισοθερμικά, σκουφιά, γάντια, κασκόλ, μπότες, παλτά και είμαστε έτοιμοι για εξερεύνηση. Δύο γεμάτες μέρες στο Βίλνιους θα μας αποκαλύψουν τα μυστικά του! Εγκαταλείπουμε το διαμέρισμα κι αρχίζουμε το περπάτημα. Μετά από ένα δεκάλεπτο κλείνω την ομπρέλα μου (τέρμα τα ξενέρωτα!). Μέχρι το τέλος του ταξιδιού παρέμεινε καταχωνιασμένη στη βαλίτσα. Δεν θα ξεχάσω πότε την πρώτη μας βόλτα με τις απαλές νιφάδες χιονιού να μας τυλίγουν με την παραμυθένια τους αύρα! Ονειρικό σκηνικό!## Το συννεφάκι διαλύεται γρήγορα κι εμείς συνεχίζουμε την εξερεύνηση!
Είμαι απαράδεκτη! Έχω καθυστερήσει χαρακτηριστικά να μπω στο ψητό! Ο λόγος είναι ότι οι στιγμές που απολαύσαμε τη φύση δυστυχώς ήταν λίγες λόγω καιρικών συνθηκών (η θερμοκρασία έπαιζε ανάμεσα στους -8 με -15 βαθμούς) κι όπως καταλαβαίνεις το ευαίσθητο, μεσογειακό δερματάκι μας δεν μπορούσε να αντέξει για πολύ έξω στο αγιάζι! Πρ'όλ'αυτά απολαύσαμε κάτι εξαιρετικό σε φυσικό τοπίο! (έρχεται μάλλον σήμερα...). Φαντάζομαι πως την άνοιξη και το καλοκαίρι οι φυσιολατρικές διαδρομές θα είναι καταπληκτικές!
, δηλαδή ενός πληθυσμού Τούρκων που μετανάστευσαν από την Κριμαία το 1400) μέσω του Εθνογραφικού Μουσείου Καραϊτών και των τοπικών τους γευστικών σπεσιαλιτέ.
Το μουσείο αυτό βρίσκεται στα προάστια του Κάουνας και το προσεγγίσαμε με το αυτοκίνητο. Η βόλτα αυτή ήταν μια εξαιρετική ευκαιρία για να διασχίσουμε όμορφες γειτονιές της πόλης γεμάτες κουκλίστικες μονοκατοικίες με χιονισμένους κήπους. Δυστυχώς όμως η διεύθυνση του μουσείου που έδινε ο ταξιδιωτικός οδηγός δεν ήταν σωστή κι έτσι σπαταλήσαμε σχεδόν 1 ώρα μέχρι να το εντοπίσουμε στην γεμάτη αυτοκινητόδρομους, βιομηχανική περιοχή που βρισκόταν. Η συνέχεια ήταν εξίσου δυσάρεστη γιατί ενώ στον οδηγό το ωράριο λειτουργίας έληγε στις 6, στην πραγματικότητα το μουσείο έκλεινε στις 4, την ώρα ακριβώς που φτάσαμε. Μ'αυτά και μ'αυτά το Ninth Fort παραμένει το μεγάλο απωθημένο αυτού του ταξιδιού...Κατά τη διάρκεια της γερμανικής κατοχής λειτουργούσε ως στρατόπεδο συγκέντρωσης όπου 80.000 άτομα έχασαν τη ζωή τους ενώ κατά τη διάρκεια της σοβιετικής κατοχής χρησιμοποιούνταν ως φυλακή και τόπος βασανιστηρίων. Μπορεί να χάσαμε την ευκαιρία να το επισκεφτούμε παρ'όλ'αυτά ο περιβάλλοντας χώρος ήταν τόσο επιβλητικός που μας καθήλωσε για τουλάχιστον μία ώρα. Σε μία αχανή, πάλλευκη από το χιόνι έκταση γεμάτη γυμνους κορμούς δέντρων ξεχώριζαν 3 ανθρώπινα δημιουργήματα. Το πρώην στρατόπεδο συγκέντρωσης και βασανιστηρίων, η νέα πτέρυγα του μουσείου με πρωτότυπο αρχιτεκτονικό σχεδιασμό και το μνημείο με τα λαξευμένα ανθρώπινα πρόσωπα προς τιμήν όσων έχασαν τη ζωή τους άδικα. Το λευκό τοπίο στα παγωμένα χρώματα του σούρουπου σε συνδυασμό με τη ιστορία αυτού του τόπου μας έκαναν να νιώθουμε δέος...Δέος και προβληματισμό για τα όσα ο άνθρωπος είναι ικανός να κάνει (να προκαλέσει και να δεχτεί...).
). Στην κεντρική πλατεία δημαρχείου έιχαν στηθεί από το πρωί εξέδρες, ηχοσυστήματα, γιγαντοοθόνες και φυσικά το χριστουγεννιάτικο δέντρο. Το απόγευμα χιλιάδες άνθρωποι (μεταξύ αυτών κι εμείς) γέμισαν την πλατεία και τους τριγύρω δρόμους για να παρακολουθήσουν τις εκδηλώσεις. Ακροβάτες με φωτιές και περίεργα χορευτικά, ορχήστρες με παραδοσιακή λιθουανική μουσική, εγχώριοι καλλιτέχνες εξασφάλισαν ένα όμορφο οπτικοακουστικό θέαμα προς τιμήν του χειμώνα που έρχεται! Κάποια στιγμή μεσολάβησε κι ένα περίεργο έθιμο σπρωξίματος (ο ένας έσπρωχνε τον άλλο!) το οποίο δεν ξέρω πώς τους προέκυψε! Μήπως για να ζεσταθούν;
Και τελικά η τελετή έληξε με πυροτεχνήματα, λόγο του δημάρχου και φωτισμό του χριστουγεννιάτικου δέντρου! Η αλήθεια είναι πως δεν ενθουσιαστήκαμε τρελά, όμως ήταν μια ξεχωριστή εμπειρία που απλά και μόνο γι'αυτό άξιζε! 
