Ελ Σαλβαδόρ Νικαράγουα Ονδούρα Λίμνες και Ηφαίστεια

[travelbreak]

αδιάβαστος

Γενικά σε αυτό το ταξίδι πήγα αδιάβαστος, ή τέλος πάντων λίγο διαβασμένος. Διάφορα έκτακτα γεγονότα τον Δεκέμβριο και στις γιορτές δεν με άφησαν να έχω χρόνο για μία πλήρη προετοιμασία.
Όπως λέει και η Ντίνα: και πάλι καλά.

 

[travelbreak]

Πρώτο ηφαίστειο και Αρχαιολογικοί Χώροι.

Ξυπνήσαμε πάλι πολύ πρωί στο δωμάτιο και ετοιμάσαμε την αναχώρηση μας από το ξενοδοχείο. Η ώρα που φύγαμε ήταν επτά και βάλαμε πρώτο στόχο την πλατεία Salvador del Mundo με το μνημείο Monument to the Divine Savior of the World που ήταν κοντά σε εμάς να τη δούμε και μετά θα φεύγαμε από την πόλη. Παρκάραμε πρόχειρα και τραβήξαμε μερικές φωτογραφίες στην πλατεία και φύγαμε γρήγορα για να δούμε το ηφαίστειο San Salvador.

Δεν ήταν μακριά από την πόλη, αλλά ο δρόμος είχε κάποια κίνηση και δεν ήταν και πολύ φαρδύς. Έτσι φτάσαμε κατά τις 8:30. Το ηφαίστειο, ο κρατήρας δηλαδή, βρίσκεται μέσα στο πάρκο Bocheron. Πληρώσαμε μία είσοδο δύο δολαρίων το άτομο και άλλα τόσα για το αυτοκίνητο και μπήκαμε μέσα. Ανεβήκαμε μία σκάλα και σε 5 λεπτά βρισκόμασταν πάνω στον κρατήρα, στο χείλος του. Όμως το θέαμα αν και ήταν όμορφο για μας ήταν απογοητευτικό. Μέσα στον κρατήρα δεν βλέπαμε τίποτα γιατί υπήρχε μία λευκή ομίχλη. Όμως ένας δυνατός ήλιος σηκωνόταν και ήταν ολοφάνερο ότι δεν θα αργούσε να διαλυθεί αυτή η πάχνη. Ρωτήσαμε και κάποιον άνθρωπο εκεί και μας είπε ότι σε μία ώρα θα είχε φύγει.

Πράγματι σε μισή ώρα είχε φύγει και μπορούσαμε να δούμε στο βάθος του κρατήρα κυρίως δέντρα και μία μικρή στρογγυλή τρύπα. Ωστόσο είχαμε παραγγείλει ένα μεγάλο καφέ, σε ένα καφενείο που υπήρχε εκεί, και απολαμβάναμε το τοπίο. Μας άρεσε επίσης που μιλήσαμε και με μερικούς ντόπιους, χωρίς να πούμε όμως σπουδαία πράγματα. Απολαύσαμε το τοπίο και γύρω από τον κρατήρα είχε μόνο ένα μικρό μονοπάτι που δεν ήταν μεγαλύτερο από 200 μέτρα. Δεν ήταν όπως σε άλλα ηφαίστεια που το μονοπάτι μπορεί να ήταν και λίγα χιλιόμετρα.

Φύγαμε χαρούμενοι πάντως από εκεί και βάλαμε σαν επόμενο προορισμό τον αρχαιολογικό χώρο του San Andres. Η αρχαιολογικοί χώροι που είδαμε αυτή τη μέρα ήταν τρεις και ήταν όλοι σχετικά μικροί και υποδεέστεροι από εκείνους που είχαμε δει στο Μεξικό ή στο Τικάλ στη Γουατεμάλα. Όμως ό,τι έχει κάθε μέρος αυτό απολαμβάνεις και εμάς μας άρεσαν.

Μετά το San Andres πήγαμε στον αρχαιολογικό χώρο Joya de Ceren. Εκεί δεν υπήρχαν πυραμίδες αλλά υπήρχε ένα χωριό το οποίο θάφτηκε το 600 μ.Χ. από τις στάχτες ενός ηφαιστείου εκεί κοντά. Έτσι σήμερα αυτό που υπήρχε είναι οι ανασκαφές στα σπίτια των κατοίκων, που είχαν μείνει άθικτα.

Επόμενη στάση ήταν ο αρχαιολογικός χώρος του Ταζουμάλ, Tazumal. Για να πας εκεί περνάς από την πόλη της Σάντα Άννα. Εκεί υπήρχε μία πολύ μεγάλη πυραμίδα και το θέαμα για μας ήταν συγκλονιστικό. Καθίσαμε λίγο σε ένα παγκάκι να πάρουμε την αύρα του τοπίου. Οι είσοδοι σε αυτούς τους χώρους ήταν αντίστοιχα πέντε, δέκα και άλλα πέντε δολάρια το άτομο. Συνήθως δίνεις και 1€ για το παρκάρισμα του αυτοκινήτου.

Μετά και από αυτό τον αρχαιολογικό χώρο πήγαμε στην Santa Ana για να παραλάβουμε το δωμάτιο. Το μικρό ξενοδοχείο ήταν πολύ όμορφο και βρίσκεται μέσα στην παλιά πόλη και πολύ κοντά στο κέντρο. Είχε πάρκινγκ για το αυτοκίνητο, αλλά ήταν σε μία απόσταση 200 μέτρων από εκεί. Το δωμάτιο ήταν πολύ καλό και αφού αφήσαμε τα πράγματα και η ώρα ήταν περίπου 5 φύγαμε για μία βόλτα να δούμε την ομορφιά αυτής της πόλης. Οι δρόμοι ήταν ευθείς και κάθετοι μεταξύ τους και τα σπίτια ήταν συνήθως με το ισόγειο μόνο. Η πλατεία ήταν μία αποκάλυψη για εμάς με τον καθεδρικό ναό, που τόσο μεγάλο δύσκολα βρίσκεις σε όλο τον κόσμο. (Βέβαια οι ναοί που επισκεφτήκαμε στις χώρες αυτού του ταξιδιού ήταν όλοι σχετικά μεγάλοι.) Είδαμε πολύ όμορφες εικόνες με τους ντόπιους, που όμως δυστυχώς δεν είχαν παραδοσιακές στολές όπως σε άλλες χώρες της Κεντρικής Αμερικής, ας πούμε στην Γουατεμάλα. Αφού κάναμε τις βόλτες, μόλις νύχτωσε γυρίσαμε πίσω στο δωμάτιο.

 

[travelbreak]

Επίσκεψη στο Κοπάν της Ονδούρας.

Από καιρό είχα κανονίσει για τη σημερινή ημέρα να πάμε στην Ονδούρα και να δούμε τον αρχαιολογικό χώρο του Κοπάν, που θεωρείται ως ο πλέον καλλιτεχνικός χώρος των Μάγιας. Αυτό γιατί έχει λεπτεπίλεπτα ανάγλυφα. Τα περισσότερα πρακτορεία κάνουν το μικρό αυτό ταξίδι από το San Salvador σε ένα διήμερο. Όμως το πρακτορείο Salvadorean Tours είχε ένα μικρό ταξίδι μίας ημέρας. Δεν το σκέφτηκα και πολύ όταν το έκλεισα γιατί είδα ότι και στα διήμερα πακέτα δεν έβλεπες περισσότερα πράγματα. Στον αρχαιολογικό χώρο σε άφηναν 2 με 3 ώρες και τις υπόλοιπες ώρες των δύο ημερών έμενες είτε στο ξενοδοχείο είτε σε πήγαιναν σε μέρη χωρίς ιδιαίτερο ενδιαφέρον. Έχοντας πλέον την εμπειρία πιστεύω ότι κάναμε το καλύτερο. Άλλωστε θα υπήρχε και πρόβλημα αφού θα είχαμε νοικιάσει το αυτοκίνητο και δύο μέρες δεν θα το μετακινούσαμε διόλου. Τουλάχιστο τώρα έμεινε ακινητοποιημένο μονάχα τη μία μέρα που πήγαμε εκεί.

Το κόστος για το σημερινό μικρό ταξίδι ήταν σχεδόν 300€ και για τους δύο μαζί. Φυσικά άμα λογαριάσεις και τη μία μέρα επιπλέον που αναγκαστήκαμε να μείνουμε στο ταξίδι το κόστος ανεβαίνει σίγουρα στα 200€ το άτομο. Κοντά στα 250 θα έλεγα αν υπολογίσουμε και το αυτοκίνητο που ήταν νοικιασμένο γι’ αυτή τη μέρα που δεν μετακινήθηκε. Από το πρακτορείο η κοπέλα με την οποία μιλούσα μου είχε στείλει το τηλέφωνο και το όνομα του οδηγού 2-3 μέρες πριν. Όμως μία μέρα πριν, το απόγευμα, μου το άλλαξε και μου έδωσε κάποιον άλλον. Εγώ επικοινώνησα μέσω whatsApp με τον άνθρωπο αυτό και μου είπε ότι θα ήταν στην ώρα του έξω από το ξενοδοχείο μας.

Αυτό ήταν πολύ καλό, διότι το πρακτορείο που οργάνωνε την εκδρομή έλεγε ότι δύσκολα θα μπορούσε το αυτοκίνητο να μας μαζέψει από το ξενοδοχείο μας. Μάλιστα αν αυτό γινόταν, θα έπρεπε να πληρώσουμε επιπλέον 10 δολάρια. Επίσης να σημειώσω ότι η αναχώρηση του συγκεκριμένου πρακτορείου γινόταν είτε από το San Salvador είτε από τη Santa Ana, πάντα ημέρα Σάββατο. Εμείς, λόγω του προγράμματος που είχα κάτι, τους είπαμε ότι θέλαμε να είχαμε αναχώρηση από τη Santa Ana. Έτσι ο καημένος οδηγός μας ξεκίνησε μόνος του από το San Salvador που έμενε και ήρθε με μία καθυστέρηση 10 λεπτών έξω από το ξενοδοχείο μας για να μας μεταφέρει. Ήταν ένας πενηντάρης που δεν αποκλείεται να ήταν μουσουλμάνος αφού το μικρό του όνομα ήταν Ομάρ. Επίσης να πω ότι τα προγράμματα που είχα δει στα άλλα πρακτορεία πήγαιναν στο Copan από το δρόμο που ενώνει την Ονδούρα με το El Salvador. Όμως αυτό που έκλεισα εγώ πήγαινε μέσω Γουατεμάλας. Έτσι αν και περνάγαμε περισσότερα σύνορα, γλιτώναμε αρκετό χρόνο, αφού ο δρόμος ήταν από εκεί πολύ καλύτερος. Σύμφωνα με τον google maps σίγουρα δεν θα προλαβαίναμε σε μία μέρα από την άλλη διαδρομή, η οποία διαρκούσε πάνω από 6 ώρες. Εμείς με όλες τις διαδικασίες δεν ξεπεράσαμε τις 4,5. Τα βλέπουμε στον επόμενο χάρτη.

Από την Santa Ana ξεκινήσαμε περίπου στις 5:30 μέσα στο σκοτάδι. Μέχρι να ξημερώσει η διαδρομή δεν είχε κανένα ενδιαφέρον αφού δεν βλέπαμε τίποτα. Μάλιστα το πρόβλημα ήταν ότι είχε κάποια κίνηση, και με τα φώτα όλα τα αυτοκίνητα στη μεγάλη σκάλα αναμμένα, υπήρχε θέμα. Αλλά και όταν ξημέρωσε τα πράγματα δεν ήταν και πολύ καλύτερα αφού κυκλοφορούσαν στους δρόμους πολλές τεράστιες νταλίκες που κουβαλούσαν κοντέινερ με μήκος τα 12 μέτρα.

Τα σύνορα τα περάσαμε σχετικά εύκολα και χωρίς μεγάλες καθυστερήσεις. Ακόμα πιο εύκολη ήταν η επιστροφή. Οι ντόπιοι δεν χρειάζονται διαβατήριο και περνάνε τα σύνορα μόνο με την αστυνομική τους ταυτότητα. Λίγο πριν τις 10 φτάσαμε στον αρχαιολογικό χώρο και κατευθείαν μας πήρε μία κοπέλα ξεναγός για να μας εξηγήσει κάποια πράγματα για το χώρο. Εγώ της εξήγησα ότι θα ήθελα να το κάναμε λίγο στα γρήγορα για να έχω χρόνο μετά να επιστρέψω και να τραβήξω φωτογραφίες με την Ντίνα. Πράγματι μας τελείωσε μέσα σε μία ώρα και 15 λεπτά. Έτσι εμείς μείναμε άλλη μία ώρα και 45 λεπτά για να τραβήξουμε φωτογραφίες όπως εμείς τις θέλαμε σε όλο το χώρο.

Ο χώρος ήταν επιβλητικός και με τρομερά μεγάλο ενδιαφέρον. Το πιο περίεργο ήταν ότι υπήρχαν ακόμα άπειρες πυραμίδες θαμμένες κάτω από τα χώματα και μέσα σε αυτές υπήρχαν οι ρίζες των δένδρων. Αφού η ξεναγός μας εξήγησε αυτά που έπρεπε για το χώρο, μόνοι μας κάναμε βόλτες ανάμεσα στα αρχαία μνημεία τραβώντας φωτογραφίες όπως εμείς θέλαμε. Λόγω της ημέρας, που ήταν Σάββατο, είχε αρκετούς ντόπιους επισκέπτες. Όμως δεν ήταν και τόσο πολλοί που να σε ενοχλούν.

Το γήπεδο για να παίζουν πελότα:

Θέλαμε να επισκεφθούμε και κάποια τούνελ από εκείνη την εποχή των Μάγιας, αλλά δυστυχώς ήταν κλειστά. Μια σκέψη επίσης που κάναμε για να επισκεφθούμε το μουσείο δεν ευδοκίμησε. Έτσι κάπου στις μία το μεσημέρι φύγαμε με τον Ομάρ για να πάμε να επισκεφθούμε το χωριό Κοπάν και να αγοράσουμε κάποια σουβενίρ που θέλαμε, αφού στον αρχαιολογικό χώρο ήταν πολύ ακριβά. Το χωριό είχε το ενδιαφέρον του αλλά και εκεί τα σουβενίρ ήταν αρκετά ακριβά, όπως και όλα τα είδη γενικώς. Φυσικά η Ονδούρα είχε το δικό της νόμισμα, ενώ βέβαια το Εl Salvador είχε ως νόμισμα το αμερικάνικο δολάριο. Θεωρητικά είχε και το Bit coin.

Το απόγευμα κάπου στις 5 φτάσαμε στο ξενοδοχείο στη Σάντα Άννα. Να πω επίσης ότι ο οδηγός δεν μιλούσε σχεδόν καθόλου αγγλικά και οι περισσότερες συνεννοήσεις γινόταν μέσα από το google translate. Ευτυχώς που το είχαμε και αυτό και μπορούμε και συνεννοούμαστε με κάποιους ανθρώπους. Ο οδηγός ήταν πολύ ευγενικός και μας είπε ότι είχε οικογένεια. Μας έδειξε μία φωτογραφία με τη γυναίκα του, έναν γιο 22 ετών και μία κόρη 16 ετών, όπως μας είπε. Το θέμα ήταν ότι σχεδόν όλοι στην οικογένεια ήταν υπέρβαροι ίσως και παχύσαρκοι. Δυστυχώς αυτό το βλέπουμε πολύ σε τούτη τη χώρα. Δηλαδή πάρα πολλούς ανθρώπους παχύσαρκους. Σίγουρα φταίει η κακή διατροφή.

Οι θερμοκρασίες που αντιμετωπίσαμε στη χώρα ήταν αρκετά καλές. Το πρωί είχαμε γύρω στους 15 με 20 βαθμούς ενώ κατά τη διάρκεια της ημέρας πήγαινε μέχρι και λίγο πάνω από τους 30. Όμως ακόμα και το μεσημέρι δεν νιώθεις την υπερβολική ζέστη. Για παράδειγμα στο Κοπάν που κάναμε τρεις ώρες βόλτες δεν ζεσταθήκαμε καθόλου. Τα πρωινά όταν φεύγουμε από το δωμάτιο φοράμε ή ένα ελαφρύ μπουφάν ή εγώ ένα μακρύ πουκάμισο που έχω. Το θέμα ήταν ότι δεν κάνει τόση ζέστη ώστε να φορώ κοντό παντελόνι. Και μάλιστα έχω φέρει αρκετά. Ευτυχώς έχω φέρει και τέσσερα παντελόνια μακριά. Πάντα αυτά φοράω γιατί τα κοντά πρέπει να τα φορέσεις από τις 9:00 και μετά μέχρι τις 17:00 που κάνει ζέστη. Εμείς όμως πάντα φεύγουμε πολύ νωρίτερα. Στη Νικαράγουα όμως ήταν πιο ζεστά και φορούσα συνέχεια κοντά.

Είπα ότι η Ονδούρα ήταν αρκετά ακριβή σε σχέση ακόμα και με την Ελλάδα στα σουβενίρ που θέλαμε να αγοράσουμε. Ευτυχώς το Εl Salvador ήταν αρκετά φθηνότερο και αγοράσαμε πολλά πράγματα. Δεν ήξερα πως θα τα κουβαλήσουμε στο τέλος γιατί με τις βαλίτσες μας ήμασταν οριακά. Σκεφτόμασταν από την Νικαράγουα να αγοράσουμε άλλη μία βαλίτσα για να χωρέσουν όλα αυτά τα πράγματα. Τελικά δεν το κάναμε γιατί η Νικαράγουα και ακριβή χώρα ήταν και δεν είχε ενδιαφέρουσες αγορές.

Μετά το Κοπάν, αφού γυρίσαμε στο μικρό ξενοδοχείο μας, καθίσαμε λίγο να ξεκουραστούμε και μετά φύγαμε για να πάμε στην γνωστή πλατεία που βρίσκεται στα 5 λεπτά από το ξενοδοχείο μας. Δεν είχαμε αποφασίσει εάν θα τρώγαμε έξω ή θα αγοράζαμε από το σουπερμάρκετ κάτι να το φάμε στο δωμάτιο. Η νύχτα είχε πέσει και τα εμπορικά καταστήματα ήταν κλειστά. Ανοιχτά ήταν μόνο κάποια fast food και άλλα φαγάδικα όπως και τα σουπερμάρκετ Selectos.

Η κίνηση στους δρόμους ήταν υποτονική και ίσως θα έπρεπε να φοβόμασταν και λίγο. Όμως προχωρήσαμε μέχρι την πλατεία και εκεί είχε πάρα πολύ κόσμο. Μάλιστα πολλές παρέες ήταν εκείνες που αγόραζαν τεράστιες πίτσες και τις έτρωγαν στα παγκάκια ή πάνω στο λίγο γρασίδι που είχε. Εμείς κάναμε μία βόλτα να δούμε αν θα βρίσκαμε κάποιο μαγαζί που να ήταν συμπαθές. Τα μαγαζιά τύπου kfc δεν μας άρεσαν ποτέ. Ήμασταν τυχεροί που βρήκαμε ένα πολύ ωραίο και μεγάλο μαγαζί με ωραία διαμορφωμένους χώρους και ήταν για ποτό ή για φαγητό.

Δεν χρειάστηκε να περιμέναμε πολύ μέχρι να αποφασίσουμε ότι θα καθόμασταν να φάμε εκεί. Είχε διάφορα πράγματα και αποφασίσαμε να πάρουμε μία μεσαία πίτσα, η οποία αποδείχτηκε αρκετά μεγάλη, και να πάρουμε και μία μερίδα τάκος. Παραγγείλαμε και δύο τεράστιες μπύρες που θα ήταν περίπου 700ml η κάθε μία και τα καθαρίσαμε όλα. Το κόστος ήταν 25 δολάρια. Έχω πει ότι το επίσημο νόμισμα ήταν το αμερικάνικο δολάριο και επίσης και το bitcoin το οποίο όμως δεν ξέρω πώς δουλεύει. Φαντάζομαι μόνο όταν πληρώσεις με κάρτα. Το μαγαζί όπως είπα ήταν δίπλα στην κεντρική πλατεία και ονομαζόταν Keka’s Place 1950. Το συστήνω ανεπιφύλακτα γιατί μας άρεσε πάρα πολύ και τα παιδιά εκεί ήταν πολύ εξυπηρετικά. Κάπως έτσι πέρασε η βραδιά μας και περίπου στις 8 περάσαμε από το σουπερμάρκετ να πάρουμε μερικές μπύρες και νερό καθώς και ψωμί, τυρί, σαλάμι για να έχω εγώ όπως κάθε μέρα για τα σάντουιτς που φτιάχνω.

Δεν είχα προσαρμοστεί ακόμα στο ωράριο της Κεντρικής Αμερικής, που ήταν 8 ώρες αργότερα από τις Ελλάδας, και έτσι συνήθως εμένα με πιάνει η πείνα το πρωί. Το αργότερο μέχρι το μεσημέρι. Γι’ αυτό θέλω μέχρι το μεσημέρι να έχω φάει κάποια πράγματα γιατί το βράδυ μετά δεν πεινάω. Παρόλα αυτά βέβαια τρώγω και το βράδυ κανονικά.

 

[silversurfer]

Μεγάλη ζημιά στις χώρες της Κεντρικής Αμερικής έχει κάνει η εξάρτησή τους απο την κοκα κολα, σε κάποιες περιοχες ειναι πιο ευκολο κ φθηνο να βρεις κολα παρα νερό !!!
(για το σχόλιο για την παχυσαρκία)

 

[travelbreak]

Μεγάλη ζημιά στις χώρες της Κεντρικής Αμερικής έχει κάνει η εξάρτησή τους απο την κοκα κολα, σε κάποιες περιοχες ειναι πιο ευκολο κ φθηνο να βρεις κολα παρα νερό !!!
(για το σχόλιο για την παχυσαρκία)

Δεν εξηγείται αλλιώς. Φυσικά τρώνε και πολύ πρόχειρο φαγητό που και αυτό συντελεί γιατί έχει κυρίως τα βλαβερά κορεσμένα λιπαρά.
Η τιμές του νερού και των αναψυκτικών ήταν παρόμοιες. Μόνο που δεν θυμάμαι ακριβώς τις τιμές αυτές γιατί δεν πίνουμε αναψυκτικά.