Μαρόκο Μαυριτανία Σενεγάλη Λάρισα-Dakar με vespa

[8avos]

Επιστροφή νωρίς λοιπόν το απόγευμα της Δευτέρας 6 Ιανουαρίου ήμουνα στο κάμπιγκ,μόλις μετά από 4 μέρες που είχα φύγει,οι Γερμανοί ιδιαίτερα φιλόξενοι και χαρούμενοι που ξαναβρισκόμασταν και πήγαιναν όλα χωρίς απρόοπτα για μένα,δυστυχώς όχι και γι αυτούς.Το μεγάλο τους πρόβλημα ήταν ο Ατλαντικός που ολοένα και έπαιρνε κομμάτια γής,πιο γρήγορα απ τον αρχικό τους υπολογισμό.Το βράδυ εκείνης της μέρας λοιπόν ξύπνησα απ τον έντονο ήχο των κυμμάτων.Δυστυχώς είχαν υπερπηδήσει το σύνορο του κάμπιγκ και γεμίσαν με νερό θαλασσινό τους διαδρόμους του κάμπιγκ.Το επόμενο πρωινό βρήκα την γυναίκα να κλαίει μιας που το νερό που μπήκε ήταν τόσο ώστε να αφήσει ακόμη και μικρά ψάρια!

Αποχαιρετηθήκαμε για τελευταία πια φορά και πήρα τον δρόμο της επιστροφής με αντίθετη φορά.Απλά ήθελα να επιστρέψω,δεν είχα το μυαλό μου άλλο σε διακοπές.Πέρασα τα σύνορα,όντας γνώστης,χωρίς την παραμικρή καθυστέρηση και τράβηξα για τον χωματόδρομο,το δυσκολότερο για μένα κομμάτι μιας που για 300 περίπου χλμ θα πρεπε να κινούμε με 30-40 χλμ/ώρα.Άκουγα κάτι περίεργους ήχους στο βεσπάκι αλλά προσπαθούσα να συγκεντρώνομαι στο δρόμο και όχι τι μπορεί να έχει ακόμα χειρότερα δεν ήθελα να σκέφτομαι καν αν σταμάταγε να δουλεύει.Τελικά ξαναβγήκα στο δρόμο απροβλημάτιστα και κινήθηκα προς Νουακσότ και το γνωστό Ομπέρζ.Χωρίς χάρτη,χωρίς gps λές και πήγαινα για ψώνια.Έναν χάρτη που είχαμε ανήκε στον Σ. τον οποίο και έδωσα μιας που θα συνέχιζε Νότια το ταξίδι.Gps δεν χρησιμοποίησα ποτέ το οποίο ήταν πάλι ιδιοκτησία του Σ. Αν για ένα πράγμα τρελαίνομαι στα ταξίδια που κάνω είναι για τον προσανατολισμό μου.Καυχιέμαι μέσα μου ότι δρόμο που τον έχω ξαναπεράσει,όπου και να με βάλεις (σχεδόν) μπορώ να τον ξαναβρώ.Βέβαια να μην περνιέμαι και μάγγας,όλη η διαδρομή από Ντακάρ μέχρι Ταγγέρη είναι μια ευθεία.Για να χαθεί κάποιος που ταξιδεύει και οδηγά,όχι συνοδηγός και χωρίς χάρτη είναι εφικτό (όχι από χωματόδρομους).

Βέβαι τα χρειάστηκα λίγο στη Νουακσότ,μιας που όταν βγαίναμε ακολουθούσα τον Σ. και έτσι είχα κλειδωμένο το μυαλό μου χωρίς να θυμάμαι πως ξαναμπαίνω στην πόλη.Πήρα έναν δρόμο τυχαίο και έπεσα σε μποτιλιάρισμα,το όλο σκηνικό σουρεαλ,το μποτιλιάρισμα να προκαλείτε κυρίως από γαιδουράκια με κάτι που τα βάζανε να κουβαλάνε και μερσεντές.Κάπου εκεί και γω σφηνωμένος,προς στιγμήν σκέφτηκα να βγάλω φωτογραφία αναμνηστική,τη βέσπα δίπλα στα γαιδούρια και τις μεσεντές αλλά ήθελα να ξυφύγω το γρηγορότερο από κει,ο λόγος περισσότερο να προστατέψω το βεσπάκι απ τους 40 βαθμούς και την αδιάκοπη λειτουργία του συστήματος ψύξης του κινητήρα (φωτιά θα παιρνε αν δεν έκαν κάτι). Ρώτησα έναν αστυνομικό να μου πει το δρόμο για το λιμάνι και από κει έβρισκα τον προορισμό μου.Τελικά έφτασα στο κάμπιγκ.ανά επικοινωνία με τους φίλους ότι ανεβαίνω και όλα πανε καλά.

Την επόμενη ξεκίνησα για Bir Gandouz ,το τελευταίο χωρίο επί Μαροκινού εδάφους.

Χρειάστηκα μόλις 20 λεπτά να περάσω τη No mans Land για το οποίο σημείο κάναμε μία ώρα όταν ήμουν με τον Σ. Οι ρυθμοί πια που κινούμουν ήταν στα μέτρα μου και έτσι μπορούσα να βγάζω 500-600 χιλιόμετρα τη μέρα.Στο ανέβασμα για Ταν-Ταν μερικές από τις πιο περίεργες φωτογραφίες μου με τη βέσπα

Για αντίθεση υπάρχει και αυτή η φωτογραφία αλλά αυτό είναι άλλη ιστορία

Όλα κύλησαν ήρεμα μέχρι την Ταγγέρη όπου πήρα το καράβι για Λιβόρνο,οδήγησα μέχρι την Ανκόνα για να φτάσω Ηγουμενίτσα και να δώ ξανά κολητούς και οικογένεια την ημέρα της γιορτής μου 18 Ιανουαρίου.Με πήρε 11 μέρς συνολικά να κάνω 5000 χλμ εκ των οποίων οι 3 στο καράβι.

 

[katkats]

Μεταφέρθηκε στις Ταξιδιωτικές Ιστορίες - Αφρική

 

[Runvel]

Σάββατο και το "πρόγραμμα" έλεγε οδήγηση μέχρι το Tan Tan.

Προορισμό που όλως περιέργως μας προκαλούσε γέλιο το άκουσμα αυτού,μιας που το διαβάζαμε απ τον βροχίδη.Η οδήγηση σε πολύ καλό mood όπως πάντα και πέρασμα από διάφορα χωριουδάκια μας έκανε να...................................................................αλλά ας τα αφηγηθεί κάπου εδώ με τον δικό του ξεχωριστό "ύφος" ο συνταξιδιώτης μου Σ.(τέργιος)

Πεθαίνω για το τραγούδι εισαγωγής ! Υγεία σε εσάς και στις Vespas σας για να συνεχίζετε τα όμορφα ταξίδια!

 

[Alexandros_T]

Μικρός ο κόσμος. Συναντήσαμε το συνταξιδιωτη σας το Steven με τη μοτοσυκλέτα του στα σύνορα Ζαμπιας-Μποτσουανας. Το βραδι στο Kasane μας σύστησε την Katarina που γυρνάει την Αφρική με το ποδήλατο της. Περιττό να πω πόσο φλωροι νιώσαμε εμείς που θεωρούσαμε δύσκολες συνθήκες το ταξίδι 5 ατόμων στιμωγμενων σε ενα πανάρχαιο RAV4. Ο Steven την περασμένη βδομάδα μας επισκέφτηκε εδώ, στην Αθήνα στο τέλος του οδοιπορικού του

 

[8avos]

Απ ότι κατάλαβα το να "τριγυρνάς" στην Αφρική είναι σαν να επισκέπτεσαι μια οικογένεια.Όλοι γνωρίζονται μεταξύ τους λίγο ή πολύ,αργά ή γρήγορα.

 

[8avos]

Μη θέλοντας να ανοίξω νέα ενότητα, ο συνταξιδιωτης μου επέστρεψε εδώ και δύο χρόνια στην Ελλάδα ,έχοντας τον χρόνο ώστε να πραγματοποιησει την συγγραφή των διαδραματισθεντων στην Αφρική. Είναι κάτι που συνέβη με ένα διαφορετικό απ τα συνηθισμένα ύφος, χάρη στη σύντροφο ,συνταξιδιωτισα και συγγραφέα του βιβλίου η οποία το επιμελουταν επί ένα χρόνο .Μιας που πωλείται από τα παιδιά και μόνο ,αν θελήσετε να το διαβάσετε μπορώ μέσω pm να σας δώσω τα στοιχεία τους .

 

[Stergios Alexandra]

Μόλις τώρα το είδαμε Θάνο! Ευχαριστούμε (με λιιιγη καθυστέρηση)

 

[psilos3]

Καταπληκτική ιστορία που μόλις ολοκλήρωσα την ανάγνωση της.
Διαφορετική & εντελώς εκτός των τετριμμένων.
Συγχαρτήρια πρώτα απ' όλα για την απόφαση, την υπομονή, την υλοποίηση και σίγουρα για το κόπο που μπήκες να μας γράψεις για όλα αυτά!

 

[8avos]

Πω ρε ψηλε τι θυμηθηκες!Μολις την περασμενη δευτερα εκλεισε εφτα χρονια απ την αναχωρηση μας ,ενα ταξιδι που χαραχτηκε στην κυριολεξια στις ψυχες μας.

Κυριως για τους ανθρωπους,γιατι αυτο ειναι η Αφρικη.Να σαι καλα κ παντα υγιεις να πηγαινουμε οπου μας βγαλει το μυαλο μας.