apodrasi
Member
- Μηνύματα
- 618
- Likes
- 1.201
- Επόμενο Ταξίδι
- France
- Ταξίδι-Όνειρο
- Κίνα-Ινδία-Περού
Πώς και τα είδα τώρα τα της ιδιωτικής εκπαίδευσης; Αφού ξεστρατήσαμε πολύ από το θέμα, να άλλο ένα κατεβατό.
Εισαγωγή: Αποφοίτησα από δημόσιο λύκειο του συγκροτήματος της Γκράβας, ενώ στο γυμνάσιο βρέθηκα να φοιτώ σε γνωστό "μουράτο" ιδιωτικό, ως εσωτερική. Είχε οικοτροφείο τότε, όπου έμεναν πλουσιόπαιδα από προηγούμενους γάμους ή μαθήτριες που οι γονείς τους δραστηριοποιούνταν στην Αφρική και πάει λέγοντας, με τίμημα υπερδιπλάσιο από των εξωτερικών μαθητών. Με έστειλαν κι εμένα οι γονείς όσο οι ίδιοι εργάζονταν στην επαρχία, πλερωτική μεν, σαν τη μύγα μέσ' στο γάλα δε. Άλλο να το λες και άλλο να το ζεις!
Ακριβώς, δυστυχώς.
Εγώ έφυγα από πείσμα στους γονείς, όταν μετά από χρόνια είχα ενσωματωθεί, χωρίς να κοιτάξω πίσω.
Δύο αδέρφια, εξ αγχιστείας πρώτα μου ξαδέρφια, τα έστειλε ο δικηγόρος μπαμπάς, δημόσιος υπάλληλος ο ίδιος, το κορίτσι στο Αρσάκειο και το αγόρι στο Κολλέγιο Αρρένων. Σήμερα είναι 60++ και ακόμη οι κολλητοί τους φίλοι είναι οι τότε συμμαθητές τους, του κολλεγιόπαιδος ειδικά από τα γνωστά τζάκια.
Κανόνας δεν υπάρχει. Νομίζω πως αν αισθάνεσαι εσύ μειονεκτικά, αντιμετωπίζεσαι ως κατώτερος στα συγκεκριμένα σχολεία.
Παρεμπιπτόντως, η μαμά τού επί σειρά ετών αμόρε της κόρης, εξαιρετικού χαρακτήρα, ωραιότατου νέου και ιατρού στο επάγγελμα, με έχει ευχαριστήσει δακρυσμένη που δέχτηκα το παιδί της...
Δεν συνέβη το ίδιο σε άλλο ιδιωτικό με τους Κουτσ πρόσφατα. Αλλά κάνω spoiler τώρα.
Τρεις φιλολόγους αρσακειάδες που γνωρίζω, ναι, εργάζονται και οι τρεις στο παλιό τους σχολείο, καμιά 30αριά χρόνια τώρα. Ακούω πως είναι πολύ καλές στη δουλειά τους και φυσικά έχουν χρυσωθεί από τα ιδιαίτερα.
Αυτό που πιστώνω στο ιδιωτικό μου γυμνάσιο, δεν ήταν οι κοινωνικές γνωριμίες ούτε οι βάσεις στην πρακτική αριθμητική και τη γλώσσα - που λέει ο Γιώργος και που πιστεύω ότι κατακτώνται στο δημοτικό - αλλά ήταν το καθημερινό δίωρο των αγγλικών και τα διαθέσιμα labs, η μελέτη/ψάξιμο στην τεράστια βιβλιοθήκη, τα διαθέσιμα ανοιχτά και κλειστά γήπεδα, η επαφή με τα πάντα κατά τις σχολικές ώρες (σχεδόν πριν μισό αιώνα: ενόργανη, μπάσκετ, βόλεϊ, αγώνες επιχειρηματολογίας, μαγειρική, μουσικό όργανο, θέατρο, ραπτική, στίβος, χορογραφία...) ώστε να μη φοβάσαι να αγγίξεις οτιδήποτε στη συνέχεια. Και άλλες τόσες δραστηριότητες στον ίδιο χώρο μετά το ωράριο, προαιρετικές αυτές. Εντυπωσιακό ήταν που συνειδητοποίησα αργότερα, ποιοι ήταν οι καθηγητές μας, στο γυμνάσιο κιόλας. Από τον Γ. Μουστάκη και την Ελ. Κούκου μέχρι τον Στ. Τζουλάκη, απ' όλα είχε ο μπαξές, αλλά τυχαίους όχι.
Στην ακόμα τότε αστική Γκράβα βρήκα υψηλό μαθητικό επίπεδο. Όσον αφορά τα μαθήματα του ωρολογίου προγράμματος δεν είχε πολλά να ζηλέψει. Οι συμμαθήτριες που δημιούργησαν οι ίδιες τη ζωή τους είναι οι "καλές μαθήτριες" είτε από το ένα σχολείο είτε από το άλλο. Οι του ιδιωτικού όμως έχουν προπονηθεί επί παντός επιστητού.
Το ερώτημα είναι πού στέλνεις τα παιδιά σου.
Νηπιαγωγείο μάς έτυχε εταιρικό.
Δημοτικό και τα τρία σε δημόσιο πειραματικό, στο κέντρο, με κλήρωση. Οι παππούδες, οι μεν προσφέρονταν να τους πληρώσουν ιδιωτικό, το δε άλλο ζεύγος - των εκπαιδευτικών - συνηγορούσαν υπέρ του δημόσιου δημοτικού της γειτονιάς. Αρκετά ευχαριστημένοι μείναμε από το πειραματικό, ασχολούμενοι και οι ίδιοι με την πρόοδό τους ώσπου να πατήσουν στα πόδια τους και βάζοντας ιδιαίτερα πλάτη σε συγκεκριμένες χρονιές (τα τρία από τα δεκαοκτώ σχολικά χρόνια, εξαιτίας της αυτής δασκάλας).
Γυμνάσιο και οι τρεις στο δημόσιο σχολείο της γειτονιάς. Χωρίς φροντιστήριο (δεν είμαι βέβαιη ότι εννοείται).
Λύκειο:
Ο μεγάλος συνέχισε στη γειτονιά, λέει πως έκανε βουντού για να μην κληρωθεί σε γνωστό πρότυπο από Α, επίσης της γειτονιάς.
Η κόρη, αφού είχε αλλάξει ο τρόπος εισαγωγής στα πρότυπα, μπελονιάστηκε μετά από ανταγωνιστικότατες εξετάσεις στο προαναφερθέν. Έπεφτε το σαγόνι με τα αποτελέσματα των πανελληνίων αυτού του σχολείου, αλλά...
Ο μικρός έδωσε στις εξετάσεις υποτροφιών "φίρμας" ιδιωτικού που θεωρείται - εναλλακτικό να το πω; - σίγουρα μη συντηρητικό, παρότι έχει παράδοση. Μπήκε με πλήρη, διάλεξε να δώσει πανελλήνιες και όχι IB, θεωρώ πως άνοιξαν τα μάτια του και πέρα από τη σχολική ύλη, από τον κοινωνιολόγο, τον πρώην καθολικό θεολόγο, έναν φυσικό και σκηνοθέτη συγχρόνως... Αγαπητός ήταν στην πλειοψηφία, όμως κρατάει δεσμούς με λίγους, δεν έχει θετική άποψη για το σύνολο. Κάποιος εδώ ρώτησε ρητορικά αν θα τον παντρεύονταν. Με χίλια θέλω να πιστεύω, υπάρχουν ενδείξεις.
Φροντιστήριο έκαναν κυρίως ομαδικό, στη Β' και τη Γ' Λυκείου, πάνω κάτω με τους ίδιους καθηγητές και τα τρία. Από πνευματικές δυνατότητες κρίνω πως έχουν παρόμοιες, ο ένας ωστόσο περισσότερο του καθήκοντος και πιο οργανωμένος. Πολυτεχνείο και οι τρεις, στη σχολή που στόχευε ο καθένας.
Ερωτήσεις:
α. Αν και δεν είναι αποκλειστικό κριτήριο η επίδοση στις πανελλήνιες, ποιος άγγιξε τις 20.000;!
β. Αν είχαμε τέταρτο παιδί, ποιο από τα τρία λύκεια θα επιλέγαμε;
Να πούμε και κάτι εντός θέματος, αν πετύχεις καλό δημόσιο και αν παρακολουθείς από κοντά την πρόοδο των παιδιών σου μέχρι να σταθούν στα πόδια τους, τότε περιττεύουν τα έξοδα για ιδιωτικό, όσον αφορά τις εισαγωγικές. Φροντιστήρια όμως θα κάνουν έτσι κι αλλιώς, δεν παίρνεις το ρίσκο να μην κάνουν εφόσον μπορείς να τα χρηματοδοτήσεις.
Αυτό που γράφτηκε, ότι αποφασίζει το ιδιωτικό σχολείο ποιον καθηγητή θα σου στείλει για ιδιαίτερο, από τη δική μου εμπειρία, δεν ισχύει. Τυπικά θα πρέπει ο γονιός να κάνει γνωστό στο σχολείο ότι το παιδί του κάνει ιδιαίτερα με τον τάδε καθηγητή του σχολείου, εάν κάνει. Κάποιοι το αποκρύπτουν. Το σχολείο αποφασίζει, φυσικά, ποιοι καθηγητές θα κάνουν τα προαιρετικά φροντιστηριακά μαθήματα εντός του σχολείου, στα οποία εδώ και 5-6 χρόνια απαγορεύεται να συμμετέχουν εξωσχολικοί μαθητές, θεωρούνται επέκταση ωραρίου. Οι περισσότεροι πάντως κάνουν ιδιαίτερα και κάποιοι λίγοι πηγαίνουν έξω σε φροντιστήρια με όνομα. Εννοείται ότι μπορούν και συνήθως πληρώνουν για τα φροντιστήρια περισσότερα από τους μαθητές των δημοσίων. Δεν είναι η ποιοτική διδασκαλία που τους λείπει στο σχολείο, ούτε η εμβάθυνση, είναι η εξάσκηση και η νοοτροπία του να πάρω όσα πιο πολλά μπορώ από όσους περισσότερους γίνεται.
Τέλος, για όποιον επιθυμεί απολυτήριο IB, στο εξής δεν είναι μονόδρομος το ιδιωτικό, IB και από τα πρότυπα της Αττικής, ιδού η Ρόδος, ιδού και το πήδημα (not).
Εισαγωγή: Αποφοίτησα από δημόσιο λύκειο του συγκροτήματος της Γκράβας, ενώ στο γυμνάσιο βρέθηκα να φοιτώ σε γνωστό "μουράτο" ιδιωτικό, ως εσωτερική. Είχε οικοτροφείο τότε, όπου έμεναν πλουσιόπαιδα από προηγούμενους γάμους ή μαθήτριες που οι γονείς τους δραστηριοποιούνταν στην Αφρική και πάει λέγοντας, με τίμημα υπερδιπλάσιο από των εξωτερικών μαθητών. Με έστειλαν κι εμένα οι γονείς όσο οι ίδιοι εργάζονταν στην επαρχία, πλερωτική μεν, σαν τη μύγα μέσ' στο γάλα δε. Άλλο να το λες και άλλο να το ζεις!
Αυτό ακριβώς κινητοποιεί τους γονείς και τους γονείς των γονιών.
Ακριβώς, δυστυχώς.
"Διαβάζεις" αρχικά την περιέργεια των άλλων για το ποιος είσαι εσύ, ψάξιμο των οικονομικών από τη μάρκα των ρούχων σου - ακόμα και σε σχολεία με στολή - και από το αυτοκίνητο που σε πηγαινοφέρνει, ναι και κάποια προκατάληψη, ωστόσο το κατά πόσο γίνεσαι αποδεκτός και ενσωματώνεσαι τελικά έχει σχέση με το πόσο ταιριάζουν τα ενδιαφέροντα, πόσο καλά περνάτε μαζί και πόσο "μάγκας" δείχνεις ο ίδιος ανάλογα με τα κριτήρια του καθενός, που δεν είναι απαραιτήτως τα κοινωνικο-οικονομικά. Άλλωστε στο δικό σου σχολείο παίζει ρόλο και η μόρφωση των γονιών. Σε κάποια γειτονικά του, όχι. Επίσης άλλο να σε ξέρουν από το νηπιαγωγείο και άλλο να προσγειωθείς εκεί στην εφηβεία. Ειδικά στο γυμνάσιο. Στο λύκειο είναι καλύτερα νομίζω, συν το ότι μετράει το πολιτικώς ορθόν τώρα.
Εγώ έφυγα από πείσμα στους γονείς, όταν μετά από χρόνια είχα ενσωματωθεί, χωρίς να κοιτάξω πίσω.
Δύο αδέρφια, εξ αγχιστείας πρώτα μου ξαδέρφια, τα έστειλε ο δικηγόρος μπαμπάς, δημόσιος υπάλληλος ο ίδιος, το κορίτσι στο Αρσάκειο και το αγόρι στο Κολλέγιο Αρρένων. Σήμερα είναι 60++ και ακόμη οι κολλητοί τους φίλοι είναι οι τότε συμμαθητές τους, του κολλεγιόπαιδος ειδικά από τα γνωστά τζάκια.
Συνέβαιναν και αυτά, 14 χρονών συμμαθήτρια: "Φεύγει από του Μωραΐτη και θα πάει στο δημόσιο του Ψυχικού. Φορούσε παντελόνι καφέ ψάθα, άκου καφέ! Του ζήτησα να χωρίσουμε". Και επειδή ο τρελός με την τρελάρα του γεμίζει την κοιλάρα του, η συγκεκριμένη παντρεύτηκε γιο εφοπλιστή.
Κανόνας δεν υπάρχει. Νομίζω πως αν αισθάνεσαι εσύ μειονεκτικά, αντιμετωπίζεσαι ως κατώτερος στα συγκεκριμένα σχολεία.
Παρεμπιπτόντως, η μαμά τού επί σειρά ετών αμόρε της κόρης, εξαιρετικού χαρακτήρα, ωραιότατου νέου και ιατρού στο επάγγελμα, με έχει ευχαριστήσει δακρυσμένη που δέχτηκα το παιδί της...
Γιατί ακούστηκε το επίθετο και κυρίως γιατί κυκλοφορούσε ότι πληρώνει για άλλους, ότι πάσχει αδίκως, αν θυμάμαι σωστά.
Δεν συνέβη το ίδιο σε άλλο ιδιωτικό με τους Κουτσ πρόσφατα. Αλλά κάνω spoiler τώρα.
Συμπίπτουν οι εμπειρίες μας στα υπόλοιπα, αλλά όχι στο "αντίστροφο". Επειδή κι εγώ μεταπήδησα από ιδιωτικό σε δημόσιο και ο μικρός γιος - σχετικά πρόσφατα - από δημόσιο σε ιδιωτικό, θα έλεγα πως οι βαθμοί είναι σχεδόν οι ίδιοι. Μπορεί η αξιολόγηση να γίνεται με διαφορετικά κριτήρια, ωστόσο λίγο διαφέρει το αποτέλεσμα. Δεν μιλάμε, βέβαια, για '70s και '80s ούτε για ξένη γλώσσα και σωματική αγωγή, που δεν υπήρχε τρόπος να επιτύχεις εξωσχολικά το ενδοσχολικό επίπεδο των ιδιωτικών κι αυτό έκανε μπαμ σε μια μετεγγραφή. Και εννοείται πως δεν ασχολούμαστε εδώ με τα μικρά ιδιωτικά που πήγαινε κάποιος για να πάρει απολυτήριο αν δεν τα κατάφερνε στο δημόσιο και που αμφιβάλλω αν έχει επιβιώσει κανένα, αφού τώρα τελειώνουν όλοι το λύκειο. Απόκλιση στη βαθμολογία έχω δει μόνο μεταξύ δημόσιου της γειτονιάς και πρότυπου δημόσιου - μετεγγραφή που έκανε η κόρη - που και πάλι το αποδίδω είτε σε αντίδραση/παραίτησή της από τον καθημερινό συναγωνισμό επίδειξης αριστείας είτε σε βουτιά της αυτοεκτίμησής της όταν διαπίστωσε πως είναι πολλοί σαν κι αυτήν και καλύτεροι. Άντε πάλι spoiler.
Όσον αφορά τις προσλήψεις, συμφωνώ ότι έχεις ως απόφοιτος ισχυρό προβάδισμα ανάμεσα σε υποψήφιους με παρόμοια προσόντα. Έχω διαβάσει βιογραφικά νεοπροσληφθέντων από το περιοδικό που εκδίδει ένα από τα σχολεία που συζητάμε, δεν είναι όλοι απόφοιτοί του. Τα περί φούσκας/οικογένειας, ναι, πλανώνται, αλλά πιο πολύ ως φούμαρα. Στην πράξη δεν ρίχνουν το επίπεδο για να προσλάβουν μη καλόν απόφοιτο.
Τρεις φιλολόγους αρσακειάδες που γνωρίζω, ναι, εργάζονται και οι τρεις στο παλιό τους σχολείο, καμιά 30αριά χρόνια τώρα. Ακούω πως είναι πολύ καλές στη δουλειά τους και φυσικά έχουν χρυσωθεί από τα ιδιαίτερα.
Αυτό που πιστώνω στο ιδιωτικό μου γυμνάσιο, δεν ήταν οι κοινωνικές γνωριμίες ούτε οι βάσεις στην πρακτική αριθμητική και τη γλώσσα - που λέει ο Γιώργος και που πιστεύω ότι κατακτώνται στο δημοτικό - αλλά ήταν το καθημερινό δίωρο των αγγλικών και τα διαθέσιμα labs, η μελέτη/ψάξιμο στην τεράστια βιβλιοθήκη, τα διαθέσιμα ανοιχτά και κλειστά γήπεδα, η επαφή με τα πάντα κατά τις σχολικές ώρες (σχεδόν πριν μισό αιώνα: ενόργανη, μπάσκετ, βόλεϊ, αγώνες επιχειρηματολογίας, μαγειρική, μουσικό όργανο, θέατρο, ραπτική, στίβος, χορογραφία...) ώστε να μη φοβάσαι να αγγίξεις οτιδήποτε στη συνέχεια. Και άλλες τόσες δραστηριότητες στον ίδιο χώρο μετά το ωράριο, προαιρετικές αυτές. Εντυπωσιακό ήταν που συνειδητοποίησα αργότερα, ποιοι ήταν οι καθηγητές μας, στο γυμνάσιο κιόλας. Από τον Γ. Μουστάκη και την Ελ. Κούκου μέχρι τον Στ. Τζουλάκη, απ' όλα είχε ο μπαξές, αλλά τυχαίους όχι.
Στην ακόμα τότε αστική Γκράβα βρήκα υψηλό μαθητικό επίπεδο. Όσον αφορά τα μαθήματα του ωρολογίου προγράμματος δεν είχε πολλά να ζηλέψει. Οι συμμαθήτριες που δημιούργησαν οι ίδιες τη ζωή τους είναι οι "καλές μαθήτριες" είτε από το ένα σχολείο είτε από το άλλο. Οι του ιδιωτικού όμως έχουν προπονηθεί επί παντός επιστητού.
Το ερώτημα είναι πού στέλνεις τα παιδιά σου.
Νηπιαγωγείο μάς έτυχε εταιρικό.
Δημοτικό και τα τρία σε δημόσιο πειραματικό, στο κέντρο, με κλήρωση. Οι παππούδες, οι μεν προσφέρονταν να τους πληρώσουν ιδιωτικό, το δε άλλο ζεύγος - των εκπαιδευτικών - συνηγορούσαν υπέρ του δημόσιου δημοτικού της γειτονιάς. Αρκετά ευχαριστημένοι μείναμε από το πειραματικό, ασχολούμενοι και οι ίδιοι με την πρόοδό τους ώσπου να πατήσουν στα πόδια τους και βάζοντας ιδιαίτερα πλάτη σε συγκεκριμένες χρονιές (τα τρία από τα δεκαοκτώ σχολικά χρόνια, εξαιτίας της αυτής δασκάλας).
Γυμνάσιο και οι τρεις στο δημόσιο σχολείο της γειτονιάς. Χωρίς φροντιστήριο (δεν είμαι βέβαιη ότι εννοείται).
Λύκειο:
Ο μεγάλος συνέχισε στη γειτονιά, λέει πως έκανε βουντού για να μην κληρωθεί σε γνωστό πρότυπο από Α, επίσης της γειτονιάς.
Η κόρη, αφού είχε αλλάξει ο τρόπος εισαγωγής στα πρότυπα, μπελονιάστηκε μετά από ανταγωνιστικότατες εξετάσεις στο προαναφερθέν. Έπεφτε το σαγόνι με τα αποτελέσματα των πανελληνίων αυτού του σχολείου, αλλά...
Ο μικρός έδωσε στις εξετάσεις υποτροφιών "φίρμας" ιδιωτικού που θεωρείται - εναλλακτικό να το πω; - σίγουρα μη συντηρητικό, παρότι έχει παράδοση. Μπήκε με πλήρη, διάλεξε να δώσει πανελλήνιες και όχι IB, θεωρώ πως άνοιξαν τα μάτια του και πέρα από τη σχολική ύλη, από τον κοινωνιολόγο, τον πρώην καθολικό θεολόγο, έναν φυσικό και σκηνοθέτη συγχρόνως... Αγαπητός ήταν στην πλειοψηφία, όμως κρατάει δεσμούς με λίγους, δεν έχει θετική άποψη για το σύνολο. Κάποιος εδώ ρώτησε ρητορικά αν θα τον παντρεύονταν. Με χίλια θέλω να πιστεύω, υπάρχουν ενδείξεις.
Φροντιστήριο έκαναν κυρίως ομαδικό, στη Β' και τη Γ' Λυκείου, πάνω κάτω με τους ίδιους καθηγητές και τα τρία. Από πνευματικές δυνατότητες κρίνω πως έχουν παρόμοιες, ο ένας ωστόσο περισσότερο του καθήκοντος και πιο οργανωμένος. Πολυτεχνείο και οι τρεις, στη σχολή που στόχευε ο καθένας.
Ερωτήσεις:
α. Αν και δεν είναι αποκλειστικό κριτήριο η επίδοση στις πανελλήνιες, ποιος άγγιξε τις 20.000;!
β. Αν είχαμε τέταρτο παιδί, ποιο από τα τρία λύκεια θα επιλέγαμε;
Από το δημόσιο της γειτονιάς, ο πιο οργανωμένος.
Ο οποίος και συνέχισε έτσι έχοντας συνηθίσει να μην επηρεάζεται από χαώδη περιβάλλοντα.
Ο οποίος και συνέχισε έτσι έχοντας συνηθίσει να μην επηρεάζεται από χαώδη περιβάλλοντα.
Ανάλογα με τους καθηγητές του δημοσίου, μπορεί και στο δημόσιο. Το πιθανότερο είναι στο Λύκειο Μ που έδωσε την υποτροφία, παρότι παλιά κρίναμε ότι δεν υφίστανται πια λόγοι να φοιτούν τα παιδιά σε ιδιωτικά. Σίγουρα πάντως δεν θα ξαναέστελνα παιδί σε πρότυπο λύκειο. Είναι αποθαρρυντικό το τόσο υψηλό γενικό επίπεδο και πιεστική η στάση των εκπαιδευτικών. Μόνο για άλλου είδους ελίτ γνωριμίες, άαντε και για το βιογραφικό.
Αυτό που γράφτηκε, ότι αποφασίζει το ιδιωτικό σχολείο ποιον καθηγητή θα σου στείλει για ιδιαίτερο, από τη δική μου εμπειρία, δεν ισχύει. Τυπικά θα πρέπει ο γονιός να κάνει γνωστό στο σχολείο ότι το παιδί του κάνει ιδιαίτερα με τον τάδε καθηγητή του σχολείου, εάν κάνει. Κάποιοι το αποκρύπτουν. Το σχολείο αποφασίζει, φυσικά, ποιοι καθηγητές θα κάνουν τα προαιρετικά φροντιστηριακά μαθήματα εντός του σχολείου, στα οποία εδώ και 5-6 χρόνια απαγορεύεται να συμμετέχουν εξωσχολικοί μαθητές, θεωρούνται επέκταση ωραρίου. Οι περισσότεροι πάντως κάνουν ιδιαίτερα και κάποιοι λίγοι πηγαίνουν έξω σε φροντιστήρια με όνομα. Εννοείται ότι μπορούν και συνήθως πληρώνουν για τα φροντιστήρια περισσότερα από τους μαθητές των δημοσίων. Δεν είναι η ποιοτική διδασκαλία που τους λείπει στο σχολείο, ούτε η εμβάθυνση, είναι η εξάσκηση και η νοοτροπία του να πάρω όσα πιο πολλά μπορώ από όσους περισσότερους γίνεται.
Τέλος, για όποιον επιθυμεί απολυτήριο IB, στο εξής δεν είναι μονόδρομος το ιδιωτικό, IB και από τα πρότυπα της Αττικής, ιδού η Ρόδος, ιδού και το πήδημα (not).
Ιιιιι, πώς συνέδεσες την κόρη με την τρελή μου συμμαθήτρια;! 
