• Η αναδρομή στο παρελθόν συνεχίζεται! Ψηφίστε την Ταξιδιωτική Ιστορία του μήνα για τους μήνες Μάρτιο - Αύγουστο 2020 !

Κρήτη ... Σαν θες να μάθεις και να δεις, της καρδιάς σου τα κρυμμένα ...

Vrasidas Cub

Member
Μηνύματα
74
Likes
370
Φεύγω πάλι προβληματισμένος για το πώς θα βγει η σημερινή ημέρα. Έχω λίγες ώρες πλέον μέχρι το καράβι και πρέπει να είμαι προσεχτικός στην διαχείριση του χρόνου. Το ιδανικό θα ήταν βόλτα μέχρι Αράδαινα και Άγιο Ιωάννη, αλλά τα σύννεφα πάλι μαζεύονταν απειλητικά. Φτάνω διασταύρωση για Χώρα Σφακίων και χωρίς πολλούς ενδοιασμούς στρίβω δεξιά για Βρύσες. Ξέρω ότι μπροστά μου με περιμένει το φυσικό στοιχείο των παπιών (αυτών με τα πούπουλα) αλλά δεν πτοούμαι καθόλου. Αρχίζει το καταπληκτικό ανέβασμα του βουνού. Τι να πρωτογράψω, θα πάει χαμένο … Από τις διαδρομές που οργιάζει η φαντασία ό,τι και εάν οδηγεί κανείς … Θέα, έχεις … καλή άσφαλτο, έχεις … καταπληκτικές στροφές, έχεις … όρεξη, έχεις … μηδενική κίνηση, έχεις … ιπποδύναμη, δεν έχεις … Και λοιπόν ?? So what ?? …

Ωπ … πάρε την πρώτη στάλα … και την δεύτερη … Σε λίγο από την ένταση της βροχής νιώθω λίγο πόνο στα γυμνά μου χέρια. Ελπίζω αυτός που βρήκε τα γάντια μου στο πλοίο όταν ερχόμουν, τουλάχιστον να του κάνουν και να τα ευχαριστηθεί … Ήταν και τα καλά μου καλοκαιρινά …

Όσο ανέβαινα τόσο ο καιρός πιο σκοτεινός και βαρύς … όμως δεν επηρέασε καθόλου την χαρά μου και αυτή την αίσθηση ελευθερίας … Πολύ νομίζουν ότι η βροχή φέρνει μόνο δυσκολίες. Η βροχή όμως είναι Θείο Δώρο … καθαρίζει πληγές, αναζωογονεί χώματα, αναδεικνύει μυρωδιές, ξεπλένει ενοχές και κρύβει δάκρυα στο πρόσωπο … Σε μαθαίνει να οδηγείς καλύτερα, να ελέγχεις φρένα, ιπποδύναμη, ταχύτητα … να καταλαβαίνεις την αξία των ήπιων αντιδράσεων και χειρισμών, να κάνεις ασυναίσθητα πολύπλοκους υπολογισμούς και να ενεργοποιείς το κέντρο των αντανακλαστικών σου … να εκπαιδεύεις δηλαδή τον εγκέφαλό σου και τις δεξιότητές σου. Η βροχή σου δημιουργεί σκέψεις, συναισθήματα και ανασύρει αναμνήσεις … όπως το κατέβα μέσα σε κατακλυσμό από την Πεντέλη με την γλυκιά φακιδομυτούλα πίσω στην σέλα σφιχτά κολλημένη πάνω μου, με το κολλητό μπλε δαντελωτό φόρεμα ... την Σουμέλα …

Είναι καιρός να αγαπήσουμε ξανά την βροχή, αυτή θα φροντίσει να ανταποδώσει με τον δικό της τρόπο … Με κάθε στάλα όλο και περισσότερες σκέψεις για το άμεσο μέλλον … Το τοπίο και η αύρα του Νησιού φροντίζουν να τις ενισχύουν σε κάθε μέτρο της διαδρομής … σε κάθε στροφή …

IMAG3321.jpg

IMAG3323.jpg


IMAG3324.jpg

IMAG3325.jpg

Περνώντας από διάφορες ταβέρνες και μέρη με "περιέργειες" μυρωδιές από τσίκνα στην ατμόσφαιρα, το στομάχι αρχίζει τις διαμαρτυρίες. Από εχθές μόνο με τις μπανάνες, τι να σου κάνει και αυτό … Ψάχνω κάτι που μη μυρίζει πολύ τουριστίλα. Στην περιοχή της ‘Ίμπρου βλέπω ένα γωνιακό μαγαζάκι με τραπέζια έξω, έρημο … Μέσα υπάρχει φως. Πλησιάζω και από το παράθυρο υπάρχει μόνο ένας παππούς μέσα ξαπλωμένος σε κάτι σαν ντιβανομπάουλο … Ήταν μαγαζί όμως … Πόσο θα ήθελα να έπινα μια ρακί εκεί … προτίμησα όμως να μην ενοχλήσω ... ή ίσως τελικά θα έπρεπε ?
Πιο κάτω σταματώ πάλι σε έρημο μαγαζί. Από αυτά με τις μουριές με την βαριά σκιά το καλοκαίρι … Είχαν τσιγαριαστό αρνί … οκ … δεν είναι κατσίκι αλλά ευκαιρία να το δοκιμάσουμε και αυτό. Φυσικά το κρασί δικό τους … από το κόκκινο που παραδόξως στην Κρήτη είναι καφέ … Πως και δεν έχουν σκεφτεί να κάνουν δική τους κατηγορία χρώματος κρασιού μου κάνει εντύπωση … Φαντάζομαι Κρητικό να δουλεύει σε εταιρεία χαλιών γνωστής φίρμας και να περιγράφει το κόκκινο χρώμα σύμφωνα με το χρώμα του κρασιού … Σουρεαλισμός χρωμάτων και χαλιών …
Το κρασί – αναμενόμενο – Θεϊκό … το τσιγαριαστό πολύ πολύ νόστιμο … το τραπέζι έξω μια χαρά … Η βροχή να πέφτει, το ποτηράκι να γεμίζει τα μέσα μου με μια ευχάριστη αίσθηση ζεστασιάς, οι αισθητήρες του ουρανίσκου να χτυπάνε κόκκινο, η ησυχία λυτρωτική … Πληρώνω μετά από κάποια ώρα και φεύγοντας αναλογίζομαι πόσο απλή και όμορφη είναι η ζωή … πόσα λίγα και απλά μπορούν να σε κάνουν πλήρη και ευτυχισμένο … Με μια καλή παρέα δίπλα σου, δίπλα μου, ίσως εδώ γύρω να είναι και ο Παράδεισος … ίσως να είναι ντυμένη και στα άσπρα …

IMAG3327.jpg


Παίρνω τηλέφωνο τα παιδιά που είχα βρει στο καράβι με σκοπό να βρεθούμε και να πάμε μαζί στο λιμάνι.
- Που είστε ? Πως είναι ο καιρός εκεί ? Εδώ καραβρέχει …
- Εμείς είμαστε Κοντομάρι … με κοντομάνικα …

Ειλικρινά δεν ξέρω ποιος ήταν σε καλύτερα μοίρα ...
 

Vrasidas Cub

Member
Μηνύματα
74
Likes
370
Τελικά η Κρήτη είναι γεμάτη εύφορα οροπέδια … όπως της Ασκύφου. Μεταξύ Ίμπρου και Ασκύφου, δεξιά υπάρχει διασταύρωση προς Καλλικράτη. Στον αρχικό μου σχεδιασμό ήταν μέσα στις διαδρομές που είχα χαράξει … ότι και να γίνει κάποια στιγμή θα την κάνω … ότι και να συμβεί.

Το κατέβα μέχρι και Χανιά αξέχαστο. Το πέρασμα μέσα από το χωριό Βρύσες μου αφήνει τις καλύτερες εντυπώσεις. Δεν μπαίνω στον κεντρικό δρόμο για Χανιά αλλά ακολουθώ τον παλιό παράλληλο προς Νέο Χωριό. Ευτυχώς που έχουν φτιάξει τον νέο δρόμο ... έτσι έχουν αφήσει στην ησυχία της μια πανέμορφη διαδρομή μέχρι Νέο Χωριό. Φτάνω στο κέντρο του χωριού και νομίζω ότι είναι καιρός να βγάλω τα αδιάβροχα … ευκαιρία και για ένα τσιπουράκι.
IMAG3335.jpg



IMAG3340.jpg


Δίπλα και απέναντι από την εκκλησία έχει ένα ήσυχο καφέ … Ο παππάς – μάλλον της ενορίας – απολαμβάνει το καφεδάκι του διαβάζοντας εφημερίδα, ένα ζευγάρι ηλικιωμένων τουριστών έχει πιεί την μισή Heineken Κρήτης και εγώ έχω παραγγείλει ένα ταπεινό τσιπουράκι απολαμβάνοντας λίγο ήλιο …

Δεν θέλει και πολύ, σε λίγα λεπτά έχω πιάσει κουβέντα με τον παπα-Μανώλη. Ότι είπαμε ήταν ενδιαφέρον και με νόημα. Για τον τόπο, τους ανθρώπους του, τα γύρω χωριά … Με ρώτησε πως βλέπω τα μέρη τους … τι να πρωτοπείς σε τέτοια ερώτηση … Η Κρήτη με μια κουβέντα είναι μια Ελλάδα από μόνη της …

Από όλη την συζήτησή μας, στο μυαλό μου ρίζωσε μια κουβέντα του … “Όπως εγώ έβαλα ένα έξτρα ντεπόζιτο για να ανταπεξέλθει το παπί στην αποστολή του, έτσι και οι άνθρωποι, πρέπει να βάζουν εφόδια στα δύσκολα της ζωής τους … Και η Πίστη είναι από τα δυνατότερα εφόδια … όποια και εάν είναι αυτή” … να είσαι πάντα καλά παπα-Μανώλη μου, εσύ και η οικογένειά σου και όλοι όσοι αγαπάς …
Σε ευχαριστώ από την καρδιά μου για το κέρασμα … και του τσίπουρου … και της κουβέντας μας …
Ο κόσμος μια σταλία, δεν ξέρεις ποτέ πότε θα έρθει η ώρα που το κέρασμα θα είναι δικό μου ...
IMAG3341.jpg
 

Vrasidas Cub

Member
Μηνύματα
74
Likes
370
Από το Νέο Χωριό η διαδρομή μέχρι Χανιά μέσω Στύλου και Μαλάξας έστω και από το χάρτη φαίνεται μια χαρά … και ήταν. Επιβεβαιώθηκε απλά ξανά ο κανόνας πως όποια διαδρομή και να ακολουθήσεις μέσα από τα χωριά του Νησιού, είναι αυτή που πρέπει … Στον Στύλο θυμάμαι τη γωνιά με τα μεγάλα δέντρα, τη ζηλευτή σκιά και δροσιά τα καλοκαίρια … τι θα γίνεται εκεί το κατακαλόκαιρο Θεέ μου … Μέχρι και Μαλάξα ωραίο, στρωτό στροφιλίκι με ωραία θέα στον κόλπο της Σούδας. Από Μαλάξα και έπειτα, η πόλη των Χανίων στα πόδια σου … αλλά με τέτοιο κατηφορικό στροφιλίκι πώς να έχεις το νου σου στην θέα ??
IMAG3344.jpg


Με την είσοδό μου στο Παλιό Λιμάνι έχω ήδη την αίσθηση ότι το ταξίδι έχει τελειώσει. Περιπλάνηση ανάμεσα σε αυτοκίνητα, μαγαζιά, ανθρώπους βιαστικούς, φανάρια και όλα όσα συνθέτουν το αστικό περιβάλλον, δεν είναι περιπλάνηση ή ταξίδι για εμένα … Θέλω να φύγω … Παρ’ όλα αυτά έναν καφέ πρωί πρωί στο Παλιό Λιμάνι θα τον ήθελα … τον είχα ήδη σχεδιάσει και σίγουρα θα το ευχαριστιόμουν εάν η απεργία δεν μου χάλαγε το πλάνο. Μου δίνει όμως ένα επιπλέον κίνητρο για αυτά που σκέφτομαι … είπαμε ο ξενοδόχος ΚΑΙ ξέρει ΚΑΙ τον εμπιστευόμαστε …
IMAG3348.jpg

IMAG3350.jpg


IMAG3349.jpg

Τηλέφωνο στα παιδιά με τις δίτροχες Ιταλίδες και σύντομα από κοινού βόλτα στους τάφους των Βενιζέλων. Ο καφές με θέα τη πόλη από ψηλά ήταν ότι έπρεπε. Ανταλλαγή πληροφοριών για διάφορα θέματα και πειράγματα ήταν στην ημερήσια διάταξη … Λέμε διάφορα που μου βάζουν και άλλα στο μυαλό μου … Πόσα να αντέξει το ρημάδι … ?? … Π.χ. να μην ξεχάσω όταν επιστρέψω να βρω περισσότερες σχετικές πληροφορίες για τα Μάταλα … και για άλλα πολλά μέρη που μου κέντρισαν το ενδιαφέρον …

Φτάνουμε στο καράβι περίπου μισή ώρα πριν το σφύριγμα … Όσες φορές έχω βρεθεί σε λιμάνια ή αεροδρόμια, μια άγρια χαρά μου δημιουργεί μια ταραχή, μια ανυπομονησία … Αυτό το ταξίδι προς το Μαντρί είμαι σίγουρος ότι θα είναι από τα καλύτερα … Όταν έχεις καλή παρέα, έτσι είναι …

Ο πάπιος στέκεται ανάμεσα σε Ιταλίδες καλλονές με πολλαπλάσια κυβικά … μάγκας και χωρίς να ζηλεύει πολλά …

Είμαι πλημμυρισμένος από εικόνες – αισθήματα – σκέψεις - αναμνήσεις - χαρά … αισθάνομαι γεμάτος και ταυτόχρονα πως κάτι μου λείπει … Υπάρχουν εκκρεμότητες που με βασανίζουν … Η Κερά η Καρδιώτισσα … το δημιούργημα της Πλάσης, με τα άσπρα … Κοίτα να δεις που και τα δυό έχουν σχέση με την καρδιά …

Κρήτη είσαι μεγάλη πλανεύτρα … να το ξέρεις …
 

Vrasidas Cub

Member
Μηνύματα
74
Likes
370
Έχουν περάσει σχεδόν δυό εβδομάδες που το καράβι έδεσε στο μεγάλο λιμάνι … και από τότε είμαι τόσο κουρασμένος μέσα μου... Αυτό το Μαντρί με σκοτώνει σιγά σιγά … Τι δουλειά έχω εδώ πέρα …? Αφού αναπνέω και ζω εκεί πάνω … στα μέρη που με κοιτούν με μάτι καχύποπτο, με δυσπιστία και θαυμασμό συνάμα … Αυτός για να έφτασε εδώ πάνω με αυτό το ρημάδι είναι «δικός μας» … και τα μάτια το λένε δυνατά, το φωνάζουν … γιατί από αυτά δεν κρύφτηκε κανείς …

Τι τα θες ρε Βρας … θύματα του πεπρωμένου μας είμαστε, ενός πεπρωμένου που λίγο οι άλλοι, λίγο ο εαυτός μας, από την ώρα που πήρε πνοή η ύπαρξή μας, όλα γράφτηκαν σε ένα τεφτέρι που κουβαλάμε στην κωλότσεπη … Όμως τα τεφτέρια είναι για να γράφονται ξανά … και ξανά … Στην μια κωλότσεπη το τεφτέρι και στην άλλη η γομολάστιχα … γιατί το πεπρωμένο είναι γραμμένο με μολύβι και όχι με μελάνι ανεξίτηλο …Και η γαμημένη η γομολάστιχα μπορεί και τα σβήνει όλα … όλα όμως … Αρκεί να την κρατήσεις με το χέρι το καλό … αυτό που δεν τρέμει … αυτό που μπορεί και κρατά την σκανδάλη με θάρρος … αρκεί να γίνεις «κωλόπαιδο» και με θράσος να σηκωθείς πάλι όρθιος … έτσι για το γαμώτο, την «αλητεία» … Την ποτίζεις με τσικουδιά από απόσταγμα τσαμπιών μαζεμένα με μεράκι, την μαλακώνεις με λύρες και στίχους που εξυμνούν τον έρωτα, την θεριεύεις με χορό πεντοζάλη … και δεν καταλαβαίνει Χριστό … τα σβήνει όλα … με μια κίνηση, χωρίς πολλά παρακάλια και θρήνους … γιατί και οι θρήνοι κάποτε τελειώνουν …

Προσπαθώ να καταλάβω τι συνέβη σε σχεδόν τρεις μέρες … Μου είναι δύσκολο να αποδεχθώ κάποια πράγματα αλλά κανείς δεν μπορεί να πλανέψει τον προσωπικό του δικαστή, τουλάχιστον όχι για πολύ …
Τρείς μέρες ανακατεμένες με θάλασσα, με βουνά, με απίστευτο οξυγόνο, με ονειρικές διαδρομές, σε εδάφη που δεν σηκώνουν πολλούς τσαμπουκάδες … Τρεις μέρες σε ένα συνεχές κυνήγι των κρυμμένων της ψυχής για 1,250 περίπου χιλιόμετρα … τόσο λίγα και ταυτόχρονα τόσο πολλά.

Στην Πελοπόννησο ήρθε η κάθαρση … Στην Κρήτη όμως ήρθε η Ανάσταση … Φούσκωσαν ξανά τα πνευμόνια από οξυγόνο που μεταφέρει ζωή, κύλισε στις φλέβες αίμα ζεστό και στο στομάχι νέκταρ κόκκινου κρασιού που θυμίζει άλλες εποχές… Γέμισαν τα μάτια με εικόνες από αυτές που λες αξίζει να πεθάνω για να τις προστατέψω, με εικόνες που σε κάνουν να αναστενάζεις και να τρέμουν τα γόνατά σου … Τα αυτιά γλυκάθηκαν με ήχους από παραδοσιακό βιολί αλλά και ήχους ηλεκτρικής κιθάρας αλλωνών ρυθμών … Ανταλλάχθηκαν ματιές που συναντήθηκαν μέσα σε βροχή από νότες και έδωσαν ή προσπάθησαν να δώσουν υποσχέσεις … από αυτές που ο άλλος θα τηρήσει στο ακέραιο ... έστω και για λίγο … όσο χρειάζεται για να αισθανθεί η καρδιά τα ξεχασμένα … Το σώμα ποτίστηκε με αλκοόλ, τόσο όσο χρειάζεται η ψυχή για να ανοίξει τα παράθυρά της στο σύμπαν, να μπει αέρας που διώχνει την σκόνη …

Σώμα και ψυχή χάθηκαν μέσα σε αυτό το Νησί … και δεν μπορείς να αρχίσεις να ανακαλύπτεις τον αληθινό σου εαυτό εάν δεν χαθείς πρώτα … και σε αυτό το Νησί "χάνεσαι" εύκολα …
 

Vrasidas Cub

Member
Μηνύματα
74
Likes
370
Μέσα σε τρεις μέρες για ακόμη μια φορά κατάλαβα το πόσο λίγοι είμαστε μπροστά στο μεγαλείο της Φύσης και μέσα στο Σύμπαν. Η Κρήτη μια σταλιά σε έναν τόσο δα πλανήτη. Μια ξέρα μέσα σε μια λιμνοθάλασσα … αλλά ευλογημένη … Κι όμως αυτή την ξέρα θέλεις άπειρες ζωές για να τη γυρίσεις … για να ανακαλύψεις τις κρυμμένες αλλά και τις φανερές της ομορφιές. Και οι φανερές είναι αυτές που δεν διακρίνονται εύκολα … γιατί η αλαζονεία, η ματαιοδοξία, ο θυμός, η μικρότητα της ψυχής που κυριαρχεί στη ζωή μας, πέπλο βαρύ και σκοτεινό ακόμη και στις πιο ηλιόλουστες ημέρες …

Πρόλαβα και έριξα φευγαλέες ματιές σε μέρη που όσο και εάν καθόμουν δύσκολα θα μπορούσα να κατανοήσω … Πέρασα από χωριουδάκια με καφενεία όπως του βίντεο κλιπ με το τραγούδι “Να σταθώ στα πόδια μου” … ήθελα να σταματήσω, να μπω μέσα και να πιώ ένα ποτήρι γνήσιο κρασί … έτσι, στα βουβά … το πολύ ίσως μια “καλημέρα” … Κιότεψα όμως … δεν αισθανόμουν έτοιμος, ούτε άξιος να αντικρίσω βλέμματα που καίνε … κάλπικος ανάμεσα σε γνήσιους …

Πέρασα από φαράγγια άγρια, από αυτά όμως που καλοδέχονται τους ανθρώπους που ψάχνονται και προσπαθούν να κατανοήσουν … από αυτά που ανταμείβουν τον ιδρώτα του περιπατητή με φωνές και αντίλαλους απόκοσμους, φωνές που μόνο η καρδιά μπορεί να ακούσει … Φαράγγια που έχουν τις πόρτες πάντα ανοικτές … Αυτό το έβαλα καλά στο νου μου …

Είδα σχεδόν παντού ηλικιωμένους σε μικρές παρέες να κάθονται στα πεζούλια έξω από τις αυλές τους … να παρακολουθούν όσους περνούσαν από τα μέρη τους και τη ζωή που έσερναν μαζί τους, με ματιές γεμάτες στοχασμό και σοφία … Μια σοφία που όμως δεν γνωρίζουν ότι κατέχουν … μια σοφία που σε αυτά τα μέρη τη θεωρούν αυτονόητη … Μια σοφία που εκφράζεται με στίχους και λύρα … και τσούγκρισμα ποτηριών … Αυτές οι μικρές διάσπαρτες παρέες σε όλο το Νησί ήταν από τις πιο συγκινητικές εικόνες που τάραξαν το μυαλό … Θυμήθηκα παιδικά χρόνια με αντίστοιχες εικόνες, χρόνια ανέμελα και αθώα … Τότε που οι λέξεις προδοσία – εκδίκηση – μίσος ήταν άγνωστες … Οι κατάρες ήταν ακούσματα μόνο σε παραμύθια, από μάγισσες που στο τέλος πλήρωναν χωρίς έλεος τα πεπραγμένα τους … Ο ξενοδόχος όμως ξέρει και τη ζωή να κουμαντάρει και να τη γυρίζει όπως και όταν πρέπει στα δίκαια … Αλλιώς δεν θα υπήρχε ελπίδα και καμία τύχη επιβίωσης αυτού του πλανήτη …

Ανέβηκα βουνά που μέσα στην ερημιά ποτέ δεν αισθάνθηκα μόνος … Βουνά που έχουν ποτιστεί με αίμα για πάθος ελευθερίας, ανεξαρτησίας … βουνά που θέλεις μια και δυό και τρεις ζωές να τα περπατήσεις όπως τους αξίζει … Άφησα όμως εκκρεμότητες … μονοπάτια χωμάτινα που η ταπεινή πάπια έκανε πίσω … Χωμάτινα μονοπάτια που όπου και αν οδηγούν είναι σίγουρα καλά …

Οδήγησα στη βροχή ανάμεσα σε καταπληκτικά τοπία … Τι συγκλονιστικό να οδηγάς και ταυτόχρονα να ξεπλένεις ενοχές … Ενοχές με ύπουλη τέχνη ριζωμένες στα βαθειά, ενοχές που κατασκευάστηκαν για να εξυπηρετούν σκοπούς άλλων ανθρώπων … σκοπούς όχι πάντα καλοπροαίρετους …

Είδα ότι έχω πολύ περισσότερα από ότι χρειάζομαι … και κατάλαβα ότι στην ουσία δεν έχω αυτά που πράγματι χρειάζομαι … Αυτά τα λίγα που αρκούνται σε μια καλή κουβέντα και ένα χάδι στα μαλλιά …

Κατάλαβα πως όταν όλα καταρρέουν γύρω σου, αυτό είναι λύτρωση … απλά τα πάντα έρχονται στη θέση τους, εκεί που έπρεπε να ήταν απαρχής … Πίσω από τα σύννεφα ο ήλιος θα λάμπει πάντα … και ο ήλιος είναι απείρως δυνατότερος από τις πρόσκαιρες συννεφιές, που ποτέ δεν είναι μόνιμες, που και αυτές καλώς υπάρχουν …

Είδα και οδήγησα ανάμεσα σε τεράστιους ελαιώνες … μια απέραντη θάλασσα από πράσινο της ελιάς. Ο μεγαλύτερος ίσως θησαυρός του Νησιού … Περιποιημένα κτήματα από νοικοκυραίους που σέβονται παραδόσεις και μοχθούν για αξιοπρέπεια … Πώς να μην σεβαστείς αυτόν το λαό και τον τόπο του …

Μπήκα σε μοναστήρια που τα μάτια βούρκωσαν πριν ακόμα διαβώ το προαύλιο … Ένιωσα την ανατριχίλα της Πίστης τόσο σε Θεό όσο και σε ανθρώπους … ακόμα και όταν η προδοσία και η αχαριστία κυλά στο αίμα τους … Αρκεί να κατανοήσεις τους λόγους που εξυπηρετούν και από που προέρχονται αυτά τα απάνθρωπα χαρακτηριστικά ... Με βαθιά την πεποίθηση όμως ότι κανείς δεν γεννιέται κακός και σκατόψυχος άνθρωπος ... Ακόμα και σε αυτή την κατρακύλα, η Δύναμη πάντα δίνει χρόνο και ευκαιρίες για αναθεωρήσεις ζωής και επανορθώσεις ...
 

Vrasidas Cub

Member
Μηνύματα
74
Likes
370
Οδήγησα σε δρόμους που η αδρεναλίνη έφυγε πάνω από τα όρια … Το Νησί γεμάτο απίστευτες στροφές … από αυτές που χαρίζουν συγκίνηση χωρίς φραγμούς … Σε διαδρομές που στο τέλος τους θέλεις να γυρίσεις πίσω, να τις κάνεις από την αρχή … να λιώσεις λάστιχο από άγρια χαρά …

Ήπια γνήσιο κρασί που προκαλεί ευχάριστα όλες τις αισθήσεις, που ελευθερώνει μυαλό και συναισθήματα …

Έζησα στιγμές σε μέρη που το ’60 και ΄70 έγινε από νέους, μια ανθρώπινη επανάσταση κουλτούρας και στάσης ζωής που επηρέασε όλον τον πλανήτη … Στιγμές με απίστευτη μουσική, χορό, χαρούμενους ανθρώπους … με βαθύ ερωτισμό …

Είδα χωριά που αφήνεις τα πιτσιρίκια σου να παίζουν τα καλοκαίρια από το πρωί έως το βράδυ χωρίς να νοιάζεσαι που είναι και τι κάνουν, εάν πεινούν, εάν διψούν … θα είναι σίγουρα χορτάτα από παιχνίδι, χαρά, ανεμελιά … Με πλατείες γεμάτες με τραπεζάκια που κάθε μια παρέα και ένας λόγος να κεράσεις ένα ποτήρι και να πιείς άλλα δυό ακούγοντας ιστορίες που κάνουν τη φαντασία να καλπάζει … να αναρωτιέσαι για σημαντικά που αφορούν τη ζωή και την ύπαρξη …

Είδα διάσπαρτες εκκλησιές στην μέση του πουθενά … Με κάποιο χωμάτινο ίσως θα έβλεπα περισσότερες … Εκκλησιές μοναδικής ομορφιάς και αρχιτεκτονικού σχεδιασμού … Βλέπεις μια εκκλησιά σε φωτογραφία και αμέσως λες … αυτή είναι από την Κρήτη …

Δοκίμασα γεύσεις που είχα ξεχάσει … Χοχλιούς που με πόνο ψυχής δεν ζήτησα δεύτερο πιάτο …

Ένιωσα γνήσια ανθρώπινη φιλοξενία και υπερηφάνεια για την καταγωγή … Ένα ποτήρι κρασί ζήτησα σαν πελάτης και πήρα δωρεάν υπέροχες αναμνήσεις για όσο μου είναι ακόμα γραφτό να θυμάμαι και να αναπνέω … Και τα πήρα νιώθοντας ότι δίνονται μέσα από την καρδιά τους … και αυτό ακριβώς είναι που μετρά …

Είδα πως είναι να γλεντάς και να είσαι χαρούμενος … Είδα την ορμή της ψυχής που σου βγάζουν χοροί πολεμιστών … τι κι αν τους χορεύουν και θηλυκά … Η ψυχή ούτως ή άλλως είναι γένους θηλυκού …

Θυμήθηκα πως είναι να τρέμουν τα γόνατα με αυτό που τα μάτια βλέπουν …

Είδα γωνιές με βαριά ιστορία …. Με ιστορία που δύσκολα αντέχουν άλλοι τόποι … Ίσως γιατί το βάρος της ιστορικής ευθύνης πέφτει πολύ για τους ώμους τους … Όχι όμως σε αυτά τα μέρη … Εκεί ένιωσα πόσο δύσκολο είναι να σταθείς στο ύψος αυτής της ευθύνης …


Κάποιες φορές κάθισα σε απόμερες γωνιές με σκιά να πιώ μια γουλιά νερό, να λαδώσω αλυσίδα και να βρω ευκαιρία να χαζέψω ουρανό, θάλασσα και γη από ψηλά … Το να κοιτάς τον κόσμο από ψηλά σου δημιουργεί μια αίσθηση της “Θεότητας”, μια άλλη αντίληψη της ύπαρξης … του ότι ο προορισμός του ανθρώπου είναι διαφορετικός από αυτά που οι “άνθρωποι” διδάσκουν στους υπόλοιπους και στους επόμενους … Πως μπορούν οι άνθρωποι και συνωστίζονται στα χαμηλά ? Αυτή η οπτική γωνία από ψηλά σου δίνει ακριβές στίγμα του που βρισκόσουν και του που είσαι … και εκεί ακριβώς αρχίζουν όλα να έχουν άλλο νόημα … ακόμα και η αντίληψη για την ίδια την ζωή … Αναρωτιόμουν τι έχει αυτό το μέρος που δεν έχουν τα άλλα … Ίσως με την πρώτη ματιά δεν φανούν πολλές διαφορές με άλλα πανέμορφα μέρη της Ελλάδας μας. Την διαφορά θα την δεις μόλις κλείσεις τα μάτια του προσώπου και ανοίξεις τα μάτια της καρδιάς … εκεί θα δεις πράματα που αξίζει να ματώσεις … Αρκεί να θέλεις, να είσαι έτοιμος να αντέξεις …
 
Last edited:

Vrasidas Cub

Member
Μηνύματα
74
Likes
370
Άφησα εκκρεμότητες και υποσχέσεις ... τόσο στον εαυτό μου όσο και σε αυτόν τον ευλογημένο τόπο … Ο βροχερός καιρός πράγματι μου έκανε μεγάλη χάρη που δεν με άφησε να ολοκληρώσω τις διαδρομές μου στα Χανιά … Μου είπε ολοκάθαρα τα πως και τα γιατί τα επόμενα ταξίδια είναι τα καλύτερα … Όπως φαίνεται, ο "ξενοδόχος" δεν θα σταματήσει να μας ταράζει μέχρι να κλείσουμε τα μάτιας μας ...

Πολλές φορές μου είναι πολύ δύσκολο να βρω κατάλληλες λέξεις να περιγράψω στιγμές, σκέψεις, εμπειρίες και συναισθήματα που αφορούν ταξίδια μου, χωρίς να εκθέσω άδικα ανθρώπους ή απερίσκεπτα να εκτεθώ. Όπως την διαμονή μου σε διάφορα μέρη. Π.χ. τόσα χρόνια έχω γυρίσει πάμπολα κάμπινγκ σε όλες σχεδόν τις περιοχές τις Ελλάδας … Όμως στο κάμπινγκ στο Κουτσουνάρι η εμπειρία μου αυτή ανέβηκε ένα σκαλοπάτι πιο πάνω. Οι άνθρωποι με σκλάβωσαν … Κάποτε τα πράγματα πρέπει να αρχίσουμε να τα λέμε με το όνομά τους και να αποδίδονται αυτά που τους αξίζουν … και αυτός ο προορισμός είναι ένας προορισμός που πράγματι αξίζει … Παραλία – εγκαταστάσεις – φιλοξενία –τριγύρω διαδρομές για περιηγήσεις … Ότι πρέπει ακόμα και για οργανωμένα μεγάλα meeting μοτοσικλετιστών ή άλλων ομάδων που έχουν φάει την ίδια πετριά στο κεφάλι … Κάτι μου λέει ότι θα ξαναβρεθώ εκεί ... ίσως όχι μόνος μου …

Για ακόμη μια φορά ο πάπιος με υπηρέτησε και μου ανταπόδωσε την φροντίδα που από την πρώτη μέρα του έδωσα … Τι συγκλονιστικό να βλέπεις την διαφορά μεταξύ ανθρώπων και υλικών πραγμάτων όταν γίνονται συγκρίσεις που αφορούν προσφορές και ανταποδώσεις … Οι άνθρωποι έχουν ένα και μοναδικό χαώδες προβάδισμα, που αλλού … στην αχαριστία …. το δεύτερο μεγαλύτερο αμάρτημα μετά την εκ προθέσεως δολοφονία … Φαντάσου να μπουν στη σύγκριση και τα αγνά πλάσματα της φύσης, τα ζώα …

Από τις σπάνιες φορές που νιώθω τόσο γεμάτος μετά από ένα ταξίδι … Σίγουρα όλα τα προηγούμενα κάτι μου έδωσαν … κάτι μου έμαθαν … κάπως πήγαν την ψυχή μου λίγο παραπέρα … Σε αυτό όμως όλα ήταν διαφορετικά … Ίσως γιατί μεγαλώνω ? … ίσως γιατί κάποια στιγμή περνώντας και στην απέναντι όχθη το νόημα της ζωής πήρε άλλη μορφή και ουσία ? ίσως γιατί όταν η καρδιά έχει ματώσει, τα μάτια έχουν άλλους ορίζοντες ? Τελικά η καρδιά έμαθε κάτι που δεν ήξερε ακόμα ? Είδε πράγματα κρυμμένα ?

Βαριά η ευθύνη του κάθε απολογισμού που συμπληρώνει το τεφτέρι που είναι στην κωλότσεπη … Πρέπει η γραμμή που από κάτω γράφει το αποτέλεσμα να είναι δίκαιο, ακριβές, κατανοητό, να έχει κάτι να πει με ουσία … να έχουν κερδηθεί έπαθλα ζωής που να αξίζει να μπουν στο ράφι … Να μην έχει λόγους η γαμημένη γομολάστιχα να σβήσει …

Τι έχασα ? Ένα ζευγάρι γάντια – ένα σφυρί – ένα κινητό που χαροπάλευε ούτως ή άλλως … Τι κέρδισα ? … όπως μου είπε ένα αγαπημένο πρόσωπο εχθές : “Βρας χαίρομαι που ξανασυστηνόμαστε” … Βαρύ και συνάμα λυτρωτικό να ξανασυστήνεσαι … ειδικά με τον εαυτό σου … Α ρε Βρας … πόσα έχεις να μάθεις ακόμα …

Κάπου εδώ το ταξίδι μου στον Νότιο Παράδεισο της Ελλάδας τελειώνει … Προσωρινά όμως … γιατί οι υποσχέσεις δίνονται μόνο για να τηρούνται …

Ήδη ταξιδεύω κάπου Δυτικά από τα Λευκά όρη … σε διαδρομή γαμάτη … με στροφές και αδρεναλίνη στα κόκκινα … με προορισμό σκιερή γωνιά που προσφέρει αυτό το κρασί με το «περίεργο» κόκκινο χρώμα και χοχλιούς μπουμπουριστούς … Και ίσως με παρέα που της πάνε τα άσπρα …

Καλούς και φωτισμένους δρόμους αδέρφια …

Αγαπημένο και "αφιερωμένο" ....
https://www.youtube.com/watch?v=pgaGCJfCHjU
 

LULLU

Member
Μηνύματα
3.601
Likes
8.129
Επόμενο Ταξίδι
το ψαχνω....
Ταξίδι-Όνειρο
Νιγηρας-Μαλι
εγω πως να το γραψω και πως να το πω? δεν μου εχει συμβει ποτε να συγκινηθω τοσο διαβαζοντας για τον τοπο μου.....
 

Vrasidas Cub

Member
Μηνύματα
74
Likes
370
εγω πως να το γραψω και πως να το πω? δεν μου εχει συμβει ποτε να συγκινηθω τοσο διαβαζοντας για τον τοπο μου.....
Δεν έγραψα τίποτα περισσότερο απ' όσα είδα και αισθάνθηκα ... και έχω γυρίσει όλη την Ελλάδα από άκρη σε άκρη ... :)
 

Aquarius

Member
Μηνύματα
49
Likes
66
Φτάνω Μύρτο και ανηφορίζω πλέον προς Άνω Βιάννο. Είχα σκοπό να περάσω από Σιδωνία - Άρβη – Κερατόκαμπο – Τσούτσουρα και να βγω Αγία Γαλήνη για το βράδυ … όμως είπαμε για τα σχέδια των ανθρώπων και του τι πραγματικά ο ξενοδόχος έχει κατά νου … Τον ξενοδόχο όμως, να τον εμπιστεύεστε …

Φτάνω εύκολα και γρήγορα Άνω Βιάννο και μετά από λίγο στην Μάρθα ακολουθώ πορεία προς Άγιους Δέκα – Μοίρες – Μάταλα … Όλη η διαδρομή ήρεμη, ειδικά από Μάρθα και έπειτα μέσα από τεράστιους σε έκταση ελαιώνες. Όλη η Κρήτη ένα κλαδί ελιάς ... πώς να μην είναι ευλογημένος τόπος …

Μπαίνω Μάταλα … με μεγάλη περιέργεια. Στην αρχή του χωριού και δεξιά δίπλα στην παραλία είναι το διάσημο camping. Ευτυχώς εκεί που στήσω τη σκηνή έχει παχιά άμμο. Βρας το κοκκαλάκι σου θα ευχαριστηθεί ύπνο απόψε. Σε 20 λεπτά όλα έτοιμα και κατηφορίζω στο χωριό.
View attachment 204448

Δεν το περίμενα έτσι … από τη μία παραείναι τουριστικό για εμένα, από την άλλη υπάρχει «κάτι» στην ατμόσφαιρα … που θα πάει, θα το βρω … Είναι γεμάτο από γραφικές γωνιές που με κατάλληλη παρέα περνάς στιγμές αξέχαστες. Ωραία πλατεία, πολλά καφέ – μπαράκια και φυσικά γεμάτο από μαγαζιά που πωλούν τουριστομπιχλιμπίδια … Οι μπανάνες με κράτησαν μια χαρά και μέχρι τώρα δεν έχω καθόλου αίσθημα πείνας. Άρα, βρίσκουμε γωνιά για μπυρίτσα και σημειώσεις … Δίπλα μου ακριβώς μια παρέα αρχίζει και στήνει μουσικά όργανα … Βρας κάτι μου λέει ότι θα έχουμε εξελίξεις …
View attachment 204449
View attachment 204450
View attachment 204451

View attachment 204452

Παρατηρώ τον κόσμο. Ο περισσότεροι κάποιας ηλικίας, από εποχές που ο έρωτας δοξάστηκε με όλα τα τότε μέσα. Άτομα που αμέσως καταλαβαίνεις το μπακράουντ τους … κλασικές φάτσες με τζιν μπουφάν – μακρύ μαλλί – λίγο λέτσοι - λίγη «αλητεία» … από την καλή όμως, την γνήσια … με την πονεμένη ματιά, την ψαγμένη … την ευγένεια … Γιατί «γνήσιος αλήτης» δεν μπορείς να γίνεις αν δεν έχεις πονέσει στην ζωή σου …. Βλέπω επίσης στους «αλήτες» μια γνήσια αμφότερη και ανιδιοτελή αγάπη για τα ζώα … πώς να μην αγαπούν τα ζώα με τόση πίκρα που έχουν δεχθεί από τους «ανθρώπους» …

Και η μουσική άρχισε να παίζει … Μλκ μου οι άνθρωποι δεν παίζονται … Σε όλα δέκα με τόνο !! Φωνή – ήχος – μουσική – διαλεγμένα τραγούδια … Κάθομαι και σημειώνω που και που τι ακούω …


Σιγά σιγά ο στενός δρόμος μπροστά μου γεμίζει από όρθιο κόσμο με μπύρες στο χέρι και χαρούμενα πρόσωπα. Γέλιο και χορός στην μέση του δρόμου … και εγώ σε υπερυψωμένο πλατύ σκαλοπάτι στο διπλανό μαγαζί, σχεδόν κολλητά με την ορχήστρα … Μια οικογένεια μπροστά μου με παππούδες και ένα εγγονάκι δίνει ρεσιτάλ χορού – χαράς ευτυχίας … Το πιτσιρίκι 3 – 4 ετών τρισευτυχισμένο να χορεύει από την μια αγκαλιά στην άλλη … Αγκαλιά, το φάρμακο των περισσότερων ασθενειών και κυρίως της ψυχής … αλλά πόσοι μπορούν να το καταλάβουν αυτό …

Και φυσικά κάποιοι με σανδάλια και κάλτσες … Γκόου μπακ μαντάμ Μέρκελ , γκόου μπακ … Καλά ξηγήθηκα στην Ιεράπετρα …

Η μία μπύρα έγιναν τρεις χωρίς να το καταλάβω. Σιγά σιγά άρχισα να ξαναβρίσκω μέρος του χαμένου μου εαυτού … Φανταζόμουν τι θα γινόταν εδώ 40 χρόνια πίσω …


Πιάνω τον εαυτό μου να κάνει ανασκόπηση ζωής … Μια μικρή στεναχώρια μου βγήκε. Ίσως φταίνε και οι μπύρες … Πόσο άργησα να καταλάβω το λάθος μονοπάτι που ακολουθούσα … Αυτό το κόλλημα στο παρελθόν όμως πρέπει να υπάρχει μόνο σαν οδηγός για τις καινούργιες πόρτες που ανοίγουν σχεδόν καθημερινά …

Ο δρόμος – πέρασμα είναι πλέον ανάρπαστος. Όποιος περνά σταματά και χορεύει … και παραγγέλνει μπύρες … και μοιράζει χαμόγελα … όπως η κυρία απέναντί μου …

Τι ωραία και νοσταλγική περιγραφή... Την απολαμβανω
 

Εκπομπές Travelstories

Τελευταίες δημοσιεύσεις

Booking.com

Στατιστικά φόρουμ

Θέματα
33.651
Μηνύματα
906.163
Μέλη
39.401
Νεότερο μέλος
Engie

Κοινοποιήστε αυτή τη σελίδα

Top Bottom