• Η αναδρομή στο παρελθόν συνεχίζεται! Ψηφίστε την Ταξιδιωτική Ιστορία του μήνα για τους μήνες Μάρτιο - Μάιο 2020 !

Κρήτη ... Σαν θες να μάθεις και να δεις, της καρδιάς σου τα κρυμμένα ...

Vrasidas Cub

Member
Μηνύματα
74
Likes
370
Ο ύπνος ήταν βαθύς, αναζωογονητικός … το ξύπνημα γλυκό και με καλή διάθεση … Σκεφτόμουν όλα όσα πέρασα εχθές και ένα μόνιμο χαζοχαμόγελο είχε μπαστακωθεί στο πρόσωπό μου. Δηλαδή εάν είχαν συμβεί τόσα εχθές … σήμερα τι θα γινόταν ??

Αναλογίζομαι για ακόμη μια φορά τις πλάκες που μας κάνει η ζωή και ότι πράγματι τίποτα δεν είναι τυχαίο από όλα όσα γίνονται και μας συμβαίνουν. Εχθές φυσιολογικά και με βάση το σχέδιό μου, θα κοιμόμουν Άγιο Νικόλαο. Πόσο γελοία θα φαντάζουν τα ανθρώπινα σχέδια στα μάτια της Δύναμης που καθορίζει τύχες και πεπρωμένα … προσωπική εμπειρία κάποιων 10ετιών μου το επιβεβαιώνει με τον καλύτερο αλλά συνάμα και τον τραγικότερο τρόπο. Αρχίζω επίσης να έχω σοβαρότατους ενδοιασμούς για την έννοια του «τραγικότερου» … σοβαρούς ενδοιασμούς πως τίποτα δεν είναι τελικά όπως αρχικά φαντάζει ή φάνταζε … Αντί για Άγιο Νικόλαο από λάθος εκτίμησή μου και συλλογή πληροφοριών βρέθηκα Ιεράπετρα, σε ένα καταπληκτικό camping, σε ένα καταπληκτικό γλέντι και κυριότερο ανάμεσα σε καταπληκτικούς ανθρώπους. Αντί να κάνω τον γύρου του Νομού Λασιθίου από Σητεία – Βάι – Ζίρο κτλ … βρέθηκα να το κάνω ακριβώς από την αντίθετη φορά. Όπως αποδείχθηκε στην συνέχεια αυτή ήταν και η καλύτερη επιλογή όσον αφορά τη φορά της διαδρομής. Για ακόμη μια φορά αντιλαμβάνομαι ότι πρέπει να ακολουθούμε τη ροή της ζωής όπως αυτή έρχεται … όπως κυλά το ποτάμι της … Όχι πάντα αδιαμαρτύρητα αλλά με σεβασμό στις επιθυμίες της και τις προσταγές της … Απλά κατά την διάρκεια του ταξιδιού να έχουμε μάτια και αισθήσεις ανοικτά … Πάλι άρχισα τα αντι-ταξιδιωτικά μου σκαμπανεβάσματα … αλλά μάλλον και αυτά είναι μέρος των ταξιδιών ... ίσως τα σημαντικότερα …

Έχω πληρώσει ήδη με την άφιξή μου, τα πράγματα μαζεύονται σε λίγα λεπτά – στον εφευρέτη των ποπ απ σκηνών πρέπει να του αποδοθεί ο Σταυρός του Τάγματος Ευεργετών της Ανθρωπότητας – και ο πάπιος είναι έτοιμος για αναχώρηση.

Η πρωινή ατμόσφαιρα σε προκαλεί να οδηγήσεις ώρες ατελείωτες. Έτυχε να έρθω σε αυτά τα χώματα τη καλύτερη εποχή του χρόνου. Θερμοκρασία – χρώματα στην φύση – όγκος τουριστών και κίνηση στους δρόμους - διάρκεια ημέρας … όλα υπέρ μου.

Αμέσως μετά το camping μπαίνω αριστερά μέσα από Κουτσουνάρι με κατεύθυνση προς τα βουνά και Άγιο Ιωάννη. Όσο ανεβαίνω η θέα σε σκλαβώνει … φοβερή διαδρομή, φοβερό ανάγλυφο, φοβερό στροφιλίκι. Μπαίνω Άγιο Ιωάννη, γνήσιο Κρητικό χωριό στα μάτια μου. Μπαίνω για λίγο στα στενά του και χάνομαι εκεί μέσα … Υπάρχει μια απόκοσμη «αγριάδα» που σαν να προκαλεί μνήμες από το υποσυνείδητο … σαν να έχω ξαναζήσει σε αυτά τα βουνά … Κάθε λεπτό που περνά τόσο και περισσότερο θέλω να επιστρέψω σε αυτόν τον τόπο ξανά … Βαθιά ριζωμένες μέσα μου υπάρχουν εκκρεμότητες και ανεκπλήρωτα όνειρα που με βασανίζουν … μια από αυτές ντυμένη με λευκό φόρεμα και κορμοστασιά που μόνο στην Κρήτη μπορείς να συναντήσεις …
IMG_20170521_092402.jpg

IMG_20170521_093114.jpg


IMG_20170521_093030.jpg



Ακολουθούν τα Σχοινοκάψαλα και το Ορεινό … Όσο προχωρώ τόσο η διαδρομή γίνεται από αυτές που δεν θέλεις να τελειώσουν. Η πρωινή μυρωδιά από πευκοδάσος μου ανασύρει μνήμη με ακριβώς την ίδια μυρωδιά, όταν έξω από τις Σέρρες ανέβαινα έξω από το χωριό Ορεινή Σερρών προς Κάτω Βροντού … σύμπτωση ?? … δεν νομίζω … απλά παντού Ελλάδα …
IMG_20170521_094210.jpg


Από Ορεινό προς Σταυροχώρι μιλάμε για τη τέλεια οδηγική ονείρωξη … και η ώρα είναι ακόμη 09:00 … Πολλοί όμως απολαμβάνουν το πρωινό σεξ περισσότερο από τις υπόλοιπες ώρες … Απίστευτη θέα – απίστευτη χάραξη – πανέμορφη φύση – ατελείωτο στροφιλίκι … Φτάνω παραλιακή Μακρύ Γυαλό και κατευθύνομαι αριστερά προς Ζίρο. Είμαι σίγουρος πως και η άλλη διαδρομή προς Ζίρο - μέσω Γούδουρα – θα είναι καταπληκτική … όμως αυτό που θέλω να κάνω σε αυτό το 3ήμερο δεν μου αφήνει περιθώρια για αλλαγές. Μου αφήνει όμως εκκρεμότητες και αυτό είναι ακόμα καλύτερο …
 

Vrasidas Cub

Member
Μηνύματα
74
Likes
370
Μέχρι Παπαγιαννάδες η διαδρομή είναι ήρεμη, στρωτή, με ευθείες και σχεδόν μηδενική κίνηση … μόνο αραιά και που κάποιο ενοικιαζόμενο αυτοκίνητο με τουρίστες ή κάποιο αγροτικό. Όταν λέμε «ευθείες» στην Κρήτη μην φαντάζεστε καμιά ευθεία Θήβας ή Κατερίνης … απλά συνηθισμένος από τα βουνά και το ανάγλυφο του Νησιού και τα 500 μέτρα ευθείας μου φαίνονται τεράστια.

Στην διασταύρωση για Ετιά επιτέλους μπαίνω σε στράτες που προκαλούν ευφορία (και όχι την εφορία), χαμόγελα και ανάγκη να δεις τι υπάρχει μετά την επόμενη στροφή … Το τοπίο αρχίζει να γίνεται πιο άγριο, με λιγότερη βλάστηση, πιο βραχώδες … όμως η Άνοιξη έχει φροντίσει και γι’ αυτό … Ένα τεράστιο κίτρινο χαλί όπου και εάν κοιτάξεις απλώνεται τριγύρω. Ακόμα και από άγριους, σκληρούς ακανθώδης θάμνους μπορείς να πάρεις ευχαρίστηση … γι’ αυτό σου λέω σύντροφε ... την φύση να την αγαπάς, να την παρατηρείς, να την προσέχεις … μόνο καλά θα σου δώσει. Παντού κρυμμένες γωνιές που σε ταξιδεύουν σε άλλες εποχές, όπως το παλιό αρχοντικό – έπαυλη που βρέθηκε εμπρός μου … Πώς να μην μεταφερθεί η ψυχή σε εκείνες τις παλιές ημέρες … Σιγά τις παλιές διορθώνω τον εαυτό μου … χθες ήταν … Μια ανάσα το κύλισμα του χρόνου …
IMG_20170521_102550.jpg


IMG_20170521_102708.jpg


Τα χωριά Αρμένοι και Χανδράς λιτά, απλοϊκά, περιτριγυρισμένα από καλλιεργήσιμα εδάφη, κυκλωμένα από ορεινούς όγκους και σε κάποιο υψόμετρο από την θάλασσα. Ο χειμώνας εδώ πάνω πρέπει να είναι ερημικός. Περνώ την Ζίρο και την μονάδα της Π.Α έξω από το χωριό. Θέλω να βγάλω μια φωτο δίπλα στο αεροπλάνο αλλά ξέρω ότι απαγορεύεται.

Και από εκεί και έπειτα ξεκινά ένα ατελείωτο πανηγύρι στροφών, θέας, ευχαρίστησης … Τα πάνω κάτω της ζωής που λέγαμε προηγουμένως … εάν ερχόμουν από την αντίθετη κατεύθυνση σίγουρα θα το ευχαριστιόμουν λιγότερο … Δεν χόρταινα εικόνες … Το καταγάλανο βαθύ πέλαγος χωρίζει δυό κόσμους ... δυό ηπείρους … δυό πολιτισμούς … Αναρωτιέμαι εάν δεν γινόταν αυτό το βίαιο σχίσμα των δυό ηπείρων, πως θα ήμασταν σήμερα … Εάν σε αυτά τα χώματα, κάποιους αιώνες πριν υπήρχαν ελέφαντες και λιοντάρια, φαντάσου τι είδος ανθρώπων θα υπήρχε σήμερα … πόσο διαφορετικά θα ήταν όλα … και σιγά μην υπήρχε ο Βρασίδας να τριγυρνά με ένα άθλιο κινέζικο παπί και να αναρωτιέται …

Κάπου δεξιά στο βάθος ο όγκος από το Κουφονήσι προσπαθεί δειλά να δηλώσει την ύπαρξή του … Πώς να είναι άραγε αυτό το νησί ?
IMG_20170521_104840.jpg

IMG_20170521_105036.jpg


Το κατέβα προς τον Ξηρόκαμπο σου παίρνει τα μυαλά … Εδώ θα μου πεις στα έχει πάρει ένα λυγερόκορμο πλάσμα ντυμένο στα άσπρα … Α ρε Κρήτη … τελικά είσαι μεγαλύτερη ζημιά απ΄ όσο μπορεί να αντέξει κανείς …?? Τι να πρωτοαγαπήσει κανείς σε αυτό το Νησί … Το ξανασκέφτομαι και η απάντηση είναι μία : Μπορεί να τα αγαπήσει όλα και ταυτόχρονα … και τα χώματα – και τις γεύσεις – και τα χρώματα – και την μουσική – και τους ανθρώπους – ακόμα και τις αδυναμίες τους …
IMG_20170521_105457.jpg


IMG_20170521_105305.jpg

Στο τέρμα του κατέβα προς Ξηρόκαμπο ξεκινά το μονοπάτι του Φαραγγιού του Λαμνονίου (Ξηρόκαμπου). Παρατηρώ ότι η Κρήτη είναι γεμάτη φαράγγια και περιηγητές που μπαίνουν σε αυτά σε μικρά γκρουπάκια. Όλοι με μεγάλο μέσο όρο ηλικίας … μάλλον κάτι περισσότερο θα ξέρουν από τους νεότερους. Και υποψιάζομαι πως έχουν βρει ένα τρόπο να αντλούν ενέργεια από όσα η Γη απλόχερα και δωρεάν μοιράζει … έναν τρόπο να γεμίζουν μπαταρίες στην άδεια ψυχή που ξοδεύτηκε σε χαμένα χρόνια … Αλλά πως μπορείς να μεταδόσεις εμπειρία ζωής σε ανθρώπους που έχουν το κανάλι του “είναι” τους κλειστό …

IMG_20170521_110322.jpg

IMG_20170521_111246.jpg
 

Vrasidas Cub

Member
Μηνύματα
74
Likes
370
Ξεκινώ Βόρεια πλέον κατεύθυνση και παραμένω ενθουσιασμένος με ότι βλέπω. Η διαδρομή δεν σταματά να αποζημιώνει όλες τις αισθήσεις μου. Παραμένω με όλη την σημασία ξεκούραστος παρά την ταλαιπωρία του καραβιού και των σχετικά δύσκολων αλλά πολλών χιλιομέτρων από εχθές. Ο πάπιος φροντίζει να μου εξασφαλίζει ηρεμία, ξεκούραστα αλλά όχι νωθρά χιλιόμετρα, ευκαιρίες να απολαμβάνω τα περισσότερα απ’ οτιδήποτε συμβαίνει γύρω μου. Πιάνω τον εαυτό μου να προσπαθεί να σχεδιάσει ποιο θα είναι το επόμενο βήμα … Έχω κλείσει πλέον όλη την Ελλάδα. Ελάχιστα μέρη έχουν μείνει που ο πάπιος δεν έχει πατήσει πόδι … Οι εμπειρίες της ζωής μου πλέον με κάνουν φειδωλό στους μελλοντικούς σχεδιασμούς … Παρ’ όλα αυτά το πνεύμα δεν ησυχάζει …

Άνω Ζάκρος – Αδραβάστοι – Κελλάρια – Αζοκέραμος – Χοχλακιές – Παλαιόκαστρο – Κουρεμένος – Βάι …. Μια διαδρομή να τη πιείς στο ποτήρι … Όλα τα χωριά μέχρι Παλαιόκαστρο ξεχωριστά … Όταν λέω ότι έχω ανοικτούς λογαριασμούς πλέον με την Κρήτη, ξέρω τι λέω … Κάθε χωριό και μια σοβαρή αιτία να ξαναγυρίσεις … Η επόμενη φορά θα είναι σχεδιασμένη λίγο διαφορετικά. Με περισσότερες λεπτομέρειες και ημέρες. Σκέφτομαι ότι ίσως μια Κρητικιά νύφη, από αυτές που κάνουν τα γόνατα και τρέμουν, είναι μια πολύ καλή αιτία και αφορμή να γυρίσεις όλο το νησί από άκρη σε άκρη … μονοπάτι σε μονοπάτι … όλα τα φαράγγια … να γνωρίσεις πραγματικούς ανθρώπους … να πιείς κανονικό κρασί … να χορέψεις με την ψυχή σου … να ερωτευτείς ξανά την ζωή … Βρας συμμαζέψου, το δις εξαμαρτείν ουκ σοφού ανδρός … Αλλά από την άλλη υπάρχει η βαθειά πεποίθηση ότι αν βρεις έστω και ξανά αυτό που σε κάνει να αγαπήσεις, άφησέ το να σε σκοτώσει … ειδικά εάν είναι ντυμένο σε λευκό φόρεμα, τέτοιος θάνατος αξίζει …
IMG_20170521_113921.jpg


Στρίβω για Βάι … Το Φοινικόδασος μάλλον την έχει γλυτώσει από τα καταστροφικό σκαθάρι. Η παραλία του φαίνεται προσεγμένη, γεμάτη κόσμο και προκαλεί για βουτιά … Προτιμώ όμως τις βουτιές στα αισθήματα και τις σκέψεις που μου προκαλούν τα όσα μέχρι τώρα έχω βιώσει. Μια γρήγορη φωτο από το κινεζοκινητό που εδώ και ώρες ρετάρει και ανυπομονώ να πάω λίγο πιο πάνω στο Φάρο προς Κυριαμάδι. Τζίφος … υπάρχει στρατιωτική βάση και ο δρόμος κόβεται … και ήθελα τόσο μια φωτο δίπλα στο Φάρο.
IMG_20170521_115822.jpg

IMG_20170521_120112.jpg

IMG_20170521_120413.jpg


Σταματώ στη διασταύρωση του Βάι και παίρνω ένα τσαμπί μικρές μπανάνες Κρήτης … Δεν έχω φάει απολύτως τίποτα από εχθές το βράδυ και οι μπανάνες είναι ότι πρέπει … μέχρι το τελικό μου προορισμό σήμερα, δεν θα έχουν καμία τύχη.
 

Vrasidas Cub

Member
Μηνύματα
74
Likes
370
Στο δρόμο μου είναι η Μονή Τοπλού. Παλαιό μοναστήρι με βαριά ιστορία. Στο χώρο στάθμευσης ένα μαμούθ, δικίλυνδρο με V κινητήρα, 548 κιλά και Ιταλικές πινακίδες … κάτι σαν Χάρλεϋ αλλά δεν θυμάμαι ακριβώς τη μάρκα του. Ο κακόμοιρος θα έχει δεινοπαθήσει στα στροφιλίκια σκέφτομαι … Απέναντι από τη Μονή ακόμα μια παλιά εκκλησία, η οποία όμως επισκιάζεται από το μοναστήρι. Μπαίνω μέσα αλλά νιώθω ένα κενό … Μάλλον το μοναστήρι της Κεράς έχει κερδίσει μια ιδιαίτερη θέση στην καρδιά μου … δεν είναι τυχαίο το όνομά του … «Κερά της Καρδιώτισσας» … Ανυπομονώ ήδη να πάω ξανά εκεί για τα κεράκια που έχω τάξει … ελπίζω την επόμενη φορά παρέα με κάτι που να έχει σκλαβώσει ότι πολυτιμότερο έχω … την ψυχή μου.

Βγαίνοντας το ζευγάρι των Ιταλών είναι στην μηχανή του και ντύνεται. Χαιρετούρες – συστήματα .. και κέρασμα ντόπιας μπανάνας. Ενθουσιάστηκαν από το κέρασμα αλλά και από την γεύση της μπανάνας … Φίλε εδώ είναι Κρήτη … μέρος που όλες οι αισθήσεις δουλεύουν υπερωρίες. Τα παιδιά είναι από Ρίμινι … βγαίνουν χάρτες με ανταλλαγή πληροφοριών και συμβουλές … Τους δείχνω φωτογραφίες και η θέα με τα στροφιλίκια στον Ξηρόκαμπου δουλεύει αρνητικά …
- Η μηχανή μου είναι βαριά … δεν είναι σαν την δική σου, λέει …
- Ναι, αλλά θα είναι από τις διαδρομές που θα θυμάσαι σε όλη την ζωή σου …
Η Ιταλίδα γούσταρε, ο οδηγός όμως έκανε πίσω προτιμώντας την ασφάλεια και την ηρεμία της ισιάδας. Καλό δρόμο καλοί μου φίλοι … καλές διακοπές και αξέχαστες … Και ο καθένας τράβηξε στης μοίρας του τα προκαθορισμένα.
IMG_20170521_121851.jpg

IMG_20170521_122403.jpg

IMG_20170521_122502.jpg


Μέχρι Σητεία η διαδρομή είναι συμπαθητική και πολύ σύντομη. Δεν μπαίνω καθόλου στη πόλη και στην άκρη της στρίβω αριστερά προς Πισκοκέφαλο – Σκοπή – Χαμέζι. Ακολουθώ μια φανταστική διαδρομή παράλληλη με τον νέο δρόμο που είναι υπό κατασκευή. Αυτό σημαίνει όταν παραδοθεί ο νέος δρόμος, ο παλαιός θα γίνει η χαρά του παιδιού πάνω σε δύο ρόδες … με μηδενική κίνηση και περισσότερες ευκαιρίες έκρηξης αδρεναλίνης. Όλη μα όλη τη διαδρομή μέχρι και Παχειά Άμμο την ευχαριστήθηκα. Μέσα σε καταπράσινο δρόμο, ανάμεσα από χωριά, γεμάτο στροφές … χόρτασα εικόνες και πολλά ακόμα που μόνο ένα δίτροχο όχημα μπορεί να χαρίσει.
IMG_20170521_125701.jpg

Στη Παχειά Άμμο συνεχίζω ευθεία με σκοπό να πλησιάσω το Οροπέδιο Καθαρό από Ίστρο – Καλό Χωριό – Πρίνα. Δεν μετάνιωσα για την επιλογή μου ούτε μια στιγμή. Φτάνοντας στην διασταύρωση προς Ιεράπετρα το μυαλό μου πάλι μπήκε σε θύμισες που προκαλούν καρδιοχτύπια … Το «βάλε το κόκκινο φουστάνι» δεν είναι τραγούδι που ταιριάζει με την Κρήτη … κάτι σε άσπρο όμως … Κοίτα να δεις σύντροφε τι πάθαμε ….

IMG_20170521_141829.jpg


Φτάνω Πρίνα και συνεχίζω προς Κρίτσα. Η διαδρομή ήδη έξω από Καλό Χωριό και έπειτα απογειώνει ξανά τα ανθρώπινα …

Επίσης σε μεγάλη ανάπτυξη είναι ο ποδηλατικός οργανωμένος τουρισμός. Είδα πάμπολλα αυτοκίνητα και φορτηγάκια φορτωμένα με ποδήλατα και ακόμα περισσότερους ποδηλάτες … Δεν ξέρω εάν θα κατάφερνα να κάνω κάτι τέτοιο, προτιμώ τους γάμους παρά την ποδηλασία … θα μου πεις μετά από ένα σημείο και έπειτα δεν έχει και μεγάλη διαφορά …

Το κινητό μου αρχίζει και έχει όντως μεγάλο πρόβλημα … ώσπου στα Κρούστα μας αφήνει χρόνους … καπούτ … παρέδωσε πνεύμα. Το εφεδρικό τελικά φάνηκε χρήσιμο και ας είναι πάνω από 6 ετών … Κι όμως φάνηκε αντάξιο των προσδοκιών. Στην μάχη πας με ότι έχεις … αρκεί να έχει πίστη … Παρεμπιπτόντως, τα Κρούστα είναι ένα μέρος που σε προκαλεί να μείνεις τουλάχιστον για μια ρακί και πέντε κουβέντες με τους ντόπιους. Μια σειρά από μαγαζιά σε ένα δρόμο που είναι καλυμμένος από μουριές , διεγείρουν την φαντασία για το πώς θα είναι τα καλοκαιρινά βράδια εκεί πάνω …
IMAG3239.jpg

IMAG3240.jpg

IMAG3241.jpg
 

Vrasidas Cub

Member
Μηνύματα
74
Likes
370
Μπαίνω Κριτσά και ξαφνιάζομαι από το πόσο τουριστικό χωριό είναι. Αρχίζω και ανηφορίζω πλέον προς Οροπέδιο Καθαρόν με σκοπό να πέσω ξανά νότια στο Μύρτο μέσω Μάλες. Έχω μπει σε περιοχή που μυρίζει πολύ Κρήτη … Έχει όλα όσα περιμένει να δει κανείς σε αυτό το Νησί … Το στροφιλίκι Θεϊκό, η θέα το ίδιο … Είναι η πρώτη φορά που έβαλα πρώτη ταχύτητα σε ανηφόρα αλλά αυτό για λίγη ώρα. Άξιο προσοχής, η προσοχή που μου έδιναν διάφοροι - μόνο με αγροτικά 4Χ4 – ντόπιοι … βλέμμα διερευνητικό και ίσως λίγο καχύποπτο … Λογικό, τι θέλει τέτοιος περίεργος τύπος εδώ πάνω … και με παπί ? … και φορτωμένος ? … κάτι τρέχει … Κάπου εκεί ήταν που συνάντησα και την μοναδική μηχανή σε όλο μου το ταξίδι … εγώ ανέβαινα και ένα ΚΤΜ από τα πορτοκαλί στο χρώμα της ΔΕΗ, κατέβαινε ψιλοχύμα …

Σε λίγη το Οροπέδιο απλώνεται μπροστά στα πόδια μου. Το Καθαρόν χωριό με καμιά 10αριά σπίτια και μια ταβέρνα με αρκετό κόσμο. Βγαίνω από το χωριό και μετά από κάποιες 100άδες μέτρα η άσφαλτος σταματά. Βρας σε βλέπω για πλαν μπι … Σκέφτομαι ότι ίσως πιο κάτω να συνεχίζει κανονικά αλλά έχω ένα προαίσθημα … Πλησιάζει αγροτικό με γενειοφόρους και μια Κρητικιά από τις ζόρικες. Ρωτώ πως θα πάω Μύρτο από εκεί και με κοιτούν σαν βλαμμένο … Δεν είχαν και πολύ άδικο … Μόνο από Οροπέδιο Λασιθίου ή Μάλες που όμως … και στα δύο αυτά μέρη πάει μόνο χωματόδρομος ….

- Μην φοβάσαι … μου λέει η Κρητικιά. Εμείς το κάνουμε κάθε μέρα με το αυτοκίνητο και εσύ με την μηχανάρα δεν
θα πας ?? Προχώρα !!

Πώς να μην μείνεις μαλάκας μετά … Τους ευχαρίστησα μέσα από την καρδιά μου … είδα και την συμπόνια στα μάτια τους που ένιωσαν για εμένα και ανοίγω χάρτη … Το πλαν μπι είναι μονόδρομος. Σκέφτομαι τον παπάρα τον Μέρφυ και το σκορ που μου έχει ρίξει στα αυτιά μέχρι τώρα … Πριν λίγο με άφησε το κινητό και ο παπάρας δείχνει ότι δεν ικανοποιείται με τίποτα … δεν το έχω σε τίποτα να βρεθώ και με τα δυό λάστιχα σκασμένα στην μέση της Κρήτης ...

Αποφασίζω να γυρίσω πίσω στη Πρίνα και να πάω Μύρτο μέσω Καλαμαύκας – Ανατολής – Καλόγερους. Μου τινάζει το πρόγραμμα στον αέρα αλλά και τι έγινε … κάρτα δεν χτυπάμε εδώ και χρόνια … Ούτε καν ρολόι δεν έχω …
IMAG3242.jpg


Οροπέδιο Καθαρόν
IMAG3246.jpg


Η πορεία προς τα πίσω είναι πλέον γεγονός. Παρόλα αυτά δεν το μετάνιωσα καθόλου … ίσα ίσα που μπήκα και σε άλλες σκέψεις πιο δημιουργικές σε ότι αφορά τα μελλοντικά μου ταξίδια … Κάπου ένιωσα ότι ο κύκλος με την πάπια άρχισε να κλείνει. Δεν είναι ακόμα ώρα όμως να πω τις σκέψεις μου …

Το κατέβα μέσα από τα χωριά που προανέφερα ήταν κ α τ α π λ η κ τ ι κ ό … τίποτα άλλο … Το ευχαριστήθηκα όσο δεν έπαιρνε … Επιβεβαιώνεται ακόμα μια φορά το ό,τι πολλά από τα λάθη μου τα πληρώνω ευχάριστα (π.χ. Ιεράπετρα) και ό,τι οποιαδήποτε διαδρομή και αν επιλέξεις στην Κρήτη, θα σε αποζημιώσει με το παραπάνω ούτως ή άλλως … και αυτό μου δημιουργεί ακόμα περισσότερες εκκρεμότητες με το Νησί ….

Περνώ από περιοχή δυτικά της Ιεράπετρας γεμάτη θερμοκήπια. Με πιάνει μια μελαγχολία γνωρίζοντας τους τρόπους αυτής της καλλιέργειας και τι καταλήγει στον οργανισμό μας. Προέρχομαι από αγροτική οικογένεια και γνωρίζω διάφορες πρακτικές που έχει επιβάλει ο νέος τρόπος ζωής και διαχείρισης της τροφικής αλυσίδας. Παρόλα αυτά η Κρήτη παραμένει ένας τόπος που παράγει τα πάντα και είναι αυτάρκης σχεδόν σε όλα … μια Ελλάδα από μόνη της.
 

Vrasidas Cub

Member
Μηνύματα
74
Likes
370
Φτάνω Μύρτο και ανηφορίζω πλέον προς Άνω Βιάννο. Είχα σκοπό να περάσω από Σιδωνία - Άρβη – Κερατόκαμπο – Τσούτσουρα και να βγω Αγία Γαλήνη για το βράδυ … όμως είπαμε για τα σχέδια των ανθρώπων και του τι πραγματικά ο ξενοδόχος έχει κατά νου … Τον ξενοδόχο όμως, να τον εμπιστεύεστε …

Φτάνω εύκολα και γρήγορα Άνω Βιάννο και μετά από λίγο στην Μάρθα ακολουθώ πορεία προς Άγιους Δέκα – Μοίρες – Μάταλα … Όλη η διαδρομή ήρεμη, ειδικά από Μάρθα και έπειτα μέσα από τεράστιους σε έκταση ελαιώνες. Όλη η Κρήτη ένα κλαδί ελιάς ... πώς να μην είναι ευλογημένος τόπος …

Μπαίνω Μάταλα … με μεγάλη περιέργεια. Στην αρχή του χωριού και δεξιά δίπλα στην παραλία είναι το διάσημο camping. Ευτυχώς εκεί που στήσω τη σκηνή έχει παχιά άμμο. Βρας το κοκκαλάκι σου θα ευχαριστηθεί ύπνο απόψε. Σε 20 λεπτά όλα έτοιμα και κατηφορίζω στο χωριό.
IMAG3263.jpg


Δεν το περίμενα έτσι … από τη μία παραείναι τουριστικό για εμένα, από την άλλη υπάρχει «κάτι» στην ατμόσφαιρα … που θα πάει, θα το βρω … Είναι γεμάτο από γραφικές γωνιές που με κατάλληλη παρέα περνάς στιγμές αξέχαστες. Ωραία πλατεία, πολλά καφέ – μπαράκια και φυσικά γεμάτο από μαγαζιά που πωλούν τουριστομπιχλιμπίδια … Οι μπανάνες με κράτησαν μια χαρά και μέχρι τώρα δεν έχω καθόλου αίσθημα πείνας. Άρα, βρίσκουμε γωνιά για μπυρίτσα και σημειώσεις … Δίπλα μου ακριβώς μια παρέα αρχίζει και στήνει μουσικά όργανα … Βρας κάτι μου λέει ότι θα έχουμε εξελίξεις …
IMAG3267.jpg

IMAG3268.jpg

IMAG3270.jpg


IMAG3271.jpg


Παρατηρώ τον κόσμο. Ο περισσότεροι κάποιας ηλικίας, από εποχές που ο έρωτας δοξάστηκε με όλα τα τότε μέσα. Άτομα που αμέσως καταλαβαίνεις το μπακράουντ τους … κλασικές φάτσες με τζιν μπουφάν – μακρύ μαλλί – λίγο λέτσοι - λίγη «αλητεία» … από την καλή όμως, την γνήσια … με την πονεμένη ματιά, την ψαγμένη … την ευγένεια … Γιατί «γνήσιος αλήτης» δεν μπορείς να γίνεις αν δεν έχεις πονέσει στην ζωή σου …. Βλέπω επίσης στους «αλήτες» μια γνήσια αμφότερη και ανιδιοτελή αγάπη για τα ζώα … πώς να μην αγαπούν τα ζώα με τόση πίκρα που έχουν δεχθεί από τους «ανθρώπους» …

Και η μουσική άρχισε να παίζει … Μλκ μου οι άνθρωποι δεν παίζονται … Σε όλα δέκα με τόνο !! Φωνή – ήχος – μουσική – διαλεγμένα τραγούδια … Κάθομαι και σημειώνω που και που τι ακούω …


Σιγά σιγά ο στενός δρόμος μπροστά μου γεμίζει από όρθιο κόσμο με μπύρες στο χέρι και χαρούμενα πρόσωπα. Γέλιο και χορός στην μέση του δρόμου … και εγώ σε υπερυψωμένο πλατύ σκαλοπάτι στο διπλανό μαγαζί, σχεδόν κολλητά με την ορχήστρα … Μια οικογένεια μπροστά μου με παππούδες και ένα εγγονάκι δίνει ρεσιτάλ χορού – χαράς ευτυχίας … Το πιτσιρίκι 3 – 4 ετών τρισευτυχισμένο να χορεύει από την μια αγκαλιά στην άλλη … Αγκαλιά, το φάρμακο των περισσότερων ασθενειών και κυρίως της ψυχής … αλλά πόσοι μπορούν να το καταλάβουν αυτό …

Και φυσικά κάποιοι με σανδάλια και κάλτσες … Γκόου μπακ μαντάμ Μέρκελ , γκόου μπακ … Καλά ξηγήθηκα στην Ιεράπετρα …

Η μία μπύρα έγιναν τρεις χωρίς να το καταλάβω. Σιγά σιγά άρχισα να ξαναβρίσκω μέρος του χαμένου μου εαυτού … Φανταζόμουν τι θα γινόταν εδώ 40 χρόνια πίσω …


Πιάνω τον εαυτό μου να κάνει ανασκόπηση ζωής … Μια μικρή στεναχώρια μου βγήκε. Ίσως φταίνε και οι μπύρες … Πόσο άργησα να καταλάβω το λάθος μονοπάτι που ακολουθούσα … Αυτό το κόλλημα στο παρελθόν όμως πρέπει να υπάρχει μόνο σαν οδηγός για τις καινούργιες πόρτες που ανοίγουν σχεδόν καθημερινά …

Ο δρόμος – πέρασμα είναι πλέον ανάρπαστος. Όποιος περνά σταματά και χορεύει … και παραγγέλνει μπύρες … και μοιράζει χαμόγελα … όπως η κυρία απέναντί μου …

 

Vrasidas Cub

Member
Μηνύματα
74
Likes
370
Τελικά στην ζωή πράγματι όλα είναι δρόμος … για ακόμη μια φορά η ζωή δείχνει την σωστή κατεύθυνση. Σκέφτομαι πως εάν ήταν μαζί μου η Ψυχή η Δέσποινα, θα το είχαμε κάψει … εκεί στον δρόμο με την μουσική, που οι αναστολές, τα «πρέπει» και τα κόμπλεξ δεν θα είχαν χώρο να σταθούν … Δεν ξέρω πως μου ήρθε αυτή η σκέψη … ήρθε όμως … Ίσως είχε σχέση με την 5η μπύρα …

Μέσα στην ζάλη μου ένιωσα και πολλά ακόμη … Πέρασαν κάποιες που δεν μπόρεσαν ποτέ να μπουν στο κόσμο μου ή που δεν μπόρεσα ποτέ να τις βάλω … ίσως γιατί από την αρχή δεν ήθελαν και δεν ήθελα … ίσως γιατί η ώρα δεν ήταν κατάλληλη … Ίσως γιατί η ζωή έχει τα πλάνα της και εμείς απλά ακολουθούμε τα σενάριά της …
‘Ίσως το παπί πρέπει να εγκαταλειφτεί … ίσως χρειάζομαι κάτι με μεγαλύτερη σέλα πλέον, που να μπορεί να κουβαλά περισσότερες από μια ψυχή επάνω της .. Ίσως …


Μπροστά μου 2 ζευγαράκια μιας κάποιας ηλικίας δίνουν ρεσιτάλ μαθήματος ζωής … με πολύ κίνηση, με ρυθμό πολύ πιο έντονο από πολλούς νεότερους. Και πώς να μην έχουν αφού προφανώς έχουν περάσει από εποχές που έχουν γευτεί τους καρπούς του έρωτα ... του έρωτα, όχι του εφήμερου πηδήματος …


Το θεματάκι υγείας που με ταλανίζει εδώ και καιρό, δεν με έχει απασχολήσει καθόλου όσο βρίσκομαι σε αυτά τα μέρη. Πριν ταξιδέψω, το πρωί έκανα κάποιες εξετάσεις και τα αποτελέσματα θα τα είχα την Δευτέρα … Δευτέρα όμως είναι αύριο … και δεν με νοιάζει καθόλου … μα καθόλου όμως . Προτεραιότητα έχουν άλλα πράγματα αυτή τη στιγμή … γιατί όταν οι στιγμές είναι μαγικές όλα τα υπόλοιπα μπαίνουν στην άκρη …


IMAG3273.jpg

IMAG3275.jpg


Κάποια στιγμή ήρθε η ώρα να γυρίσω στο τσαρδί μου … Πόσο γεμάτος αισθανόμουν … Σκέφτομαι ότι η βραδιά αυτή ήταν αποτέλεσμα ενός προγραμματισμού που δεν βγήκε όπως ήταν σχεδιασμένος. Χαμογελώ από ικανοποίηση και για ακόμη μια φορά βλέπω πόσο μικροί είμαστε εμπρός στο πεπρωμένο μας … Την ζωή την ακολουθείς και τη χαίρεσαι με ότι και αν σου φέρει ή προσφέρει … γιατί προφανώς κάτι ξέρει παραπάνω …

Φτάνω στη σκηνή και η μουσική φτάνει έως εκεί … Το σκοτάδι είναι σχεδόν βαθύ …. Όχι όμως και ο ουρανός … τα αστέρια είναι πιο φωτεινά απόψε … ίσως η μουσική να επηρεάζει τα πάντα σε αυτή την πλάση … Τι έχουν δει αυτά μέρη Θεέ μου … Πόσες ψυχές να είναι δίπλα μου αυτή την ώρα ψάχνοντας την λύτρωση από χαμένους έρωτες ... τι να θέλουν να μου πουν … Ο αέρας έχει κοπάσει, το ίδιο και η καρδιά μου … Κάτι μου λέει ό,τι απόψε θα με στοιχειώσουν παράξενα όνειρα … ίσως δω κάτι από Κρητικό γάμο, τυλιγμένο στα άσπρα …
Καληνύχτα κόσμε … όπου και αν είσαι …
 
Last edited:

Vrasidas Cub

Member
Μηνύματα
74
Likes
370
Τι βραδιά ήταν αυτή Θεέ μου … τι συναισθήματα … πόσο σημαντικό είναι να νιώθει κανείς άνθρωπος, άνθρωπος με την αληθινή σημασία της λέξεως … Μέσα στον ύπνο μου αισθάνομαι ότι χάνομαι, ότι είμαι αλλού, μακριά από τα κάλπικα κατασκευάσματα της μίζερης θολοκουλτούρας και της σύγχρονης ξεπέτας …
Σκέφτομαι την κυρία που μου χαμογέλασε από απέναντι χθες το βράδυ και πως ένα χαμόγελο μπορεί να σου αλλάξει όλο σου τον κόσμο … Ήρθε και άφησε το ποτήρι της στο τραπέζι μου, ρωτώντας με ευγενικά εάν μπορεί … φυσικά και μπορούσε … Χαμόγελο από τα βάθη της καρδιάς … Ίσως εάν τα πράγματα ήταν διαφορετικά να χορεύαμε και έναν χορό μαζί ... Ίσως και να ενώναμε τις ψυχές μας με ακούσματα που δείχνουν πως πρέπει να είναι η μουσική την κατάλληλη ώρα … Ίσως …

Την ώρα του χαμόγελου παιζόταν αυτό ακριβώς …

Και πάνω σε αυτές τις σκέψεις ήρθε ο ήχος της βροχής … Απαλά κτυπήματα στην τέντα της σκηνής που μοιάζουν με φιλικά χτυπήματα στην πλάτη … Ανοίγω τα μάτια χωρίς απολύτως κανένα άγχος … Θα οδηγήσουμε με βροχή σήμερα … και δεν μπορώ να κρύψω το χαμόγελό μου …

Αδειάζω τον σάκο και τα αδιάβροχα έχουν την τιμητική τους … Το επάνω το έχω από την εποχή των Trail Raids … Ότι πληρώνεις έχεις τελικά … Ήταν το ακριβότερο αδιάβροχο που είχα ποτέ μου … και έχει κλείσει 12 χρόνια με τα πρώτα έτη δοκιμασμένο σε απίστευτες κακουχίες … Όσο ακριβότερο το τίμημα τόσο μεγαλύτερη η ανταμοιβή στο τέλος … Κάθομαι στον υπολογιστή μου γράφοντας τις πρόσφατες μνήμες μου με ένα ποτήρι απίστευτο κρασί δίπλα μου και κάνω ακριβώς την ίδια σκέψη … Τι κι αν έδωσα τα τελευταία μου χρήματα σε αυτό το μπουκάλι … αυτό που τώρα αισθάνομαι δεν πληρώνεται με τίποτα …

Είναι λίγο μετά το πρώτο φως αλλά δεν θέλω με τίποτα να σηκωθώ. Πως μπορείς να διακόψεις τη μουσική της βροχής … Κλείνω τα μάτια και παίρνω συνεχώς βαθιές ανάσες … σκέφτομαι ένα μοιραίο βράδυ πριν κάποιες εβδομάδες … πως είναι δυνατόν να βλέπω τον παγωμένο αχνό της ανάσας μου με τόση ζέστη ? Πως είναι δυνατόν να έχανα αυτές τις στιγμές ? Πως είναι δυνατόν να χάσεις τον εαυτό σου αγαπώντας κάποιον σε τέτοιο βαθμό που να ξεχνάς το ποιος πραγματικά είσαι ? Τα βάζω με τον εαυτό μου ... Βρας ώρες ώρες είσαι πολύ μαλάκας … και πολύ ευαίσθητος … ίσως παραπάνω από ό,τι πρέπει … Η Κρήτη τελικά με έχει στοιχειώσει … Μου βγάζει τα εσώψυχά μου σε κάθε ευκαιρία … σε κάθε στροφή … σε κάθε ψιχάλα …
Ετοιμάζω τα πράγματα σε 15 λεπτά … Οι εγκαταστάσεις του κάμπινγκ άθλιες, πολύ κατώτερες των περιστάσεων και της φήμης του … Μια νύχτα ήταν ούτως ή άλλως … Φεύγω με ψιλόβροχο …
 

Vrasidas Cub

Member
Μηνύματα
74
Likes
370
Η αλήθεια είναι ότι όσο απομακρυνόμουν από Μάταλα μια μελαγχολία την ένιωσα. Νομίζω ότι από την μνήμη μου δύσκολα θα ξεθωριάσουν οι χθεσινές εικόνες. Ειδικά τώρα που έχουν καταγραφεί σε μια άψυχη οθόνη … πόσο μάλλον όταν καταγραφούν σε χαρτί, το ζωντανό τεφτέρι της ζωής. Πολλές φορές έχω μετανιώσει που προηγούμενες εποχές δεν κατέγραφα πράματα και θάματα της ζωής μου.
Προχθές φτιάνοντας κούτες από τα απομεινάρια της ζωής μου, άνοιξα μια τσαντούλα. Μέσα ήταν γράμματα και σημειώματα από την εποχή της αθωότητας, γράμματα που είχαν φυλακισμένα μέσα τους μνήμες – αισθήματα – όνειρα - πόνο και χαρά συνάμα … Μια σχεδόν ολόκληρη ζωή γραπωμένη σε πέντε αράδες κατάθεσης ψυχής … Τότε που όταν ο άλλος ήθελε να σου πει λόγια που δεν μπορούσε με το στόμα, καθόταν και στα έλεγε με ένα χαρτί και ένα μολύβι …

Την ζωντάνια του χαρτιού η οθόνη του υπολογιστή ή του κινητού δεν θα την αποκτήσει ποτέ … Την αίσθηση ότι κρατάς στα χέρια αυτό που κρατούσε και ο άλλος όταν σε πέντε αράδες σου χάριζε τα μέσα του, δεν θα την νιώσεις ποτέ μπροστά σε μια οθόνη. Άνοιξα την τσάντα και ακόμα υπήρχε η μυρωδιά από τα αρώματα που είχαν ποτιστεί τα γράμματα … και κάθε άρωμα και μια ξεχωριστή ανάμνηση.

Αν το πεπρωμένο δεν με έστελνε στα Μάταλα, θα τα σκεφτόμουν αυτά ? … ποιος ξέρει …

Η βροχή είναι ψιλή αλλά ο ουρανός στο βάθος προς την κατεύθυνσή μου είναι βαρύς και μαύρος. Δεν φορώ ακόμα τα αδιάβροχα αλλά ξέρω ότι σύντομα θα υποχρεωθώ. Περνώ από Φαιστό κα σταματώ σε μια στροφή με ένα ακόμη καταπληκτικής ομορφιάς εκκλησάκι … ήθελα να ήξερα όταν τα έκτιζαν τι είχαν στο μυαλό τους.

Ακολουθώ πορεία προς Τυμπάκι. Οι παλαιότεροι θα θυμούνται ιστορικές μάχες αγώνων ταχύτητας στο εγκαταλειμμένο αεροδρόμιό του δεκαετία ’70 και αρχές ΄80. Τι κατάντια σε αυτή τη χώρα … ένας τόπος με 360 μέρες ηλιοφάνεια να μην εκμεταλλεύεται τη σοβαρή δυνατότητα οργανωμένης πίστας … Όσοι ξέρουν τον τρόπο και τις αιτίες που οι αγώνες ταχύτητας μοτοσυκλέτας διοργανώνονταν στα αεροδρόμια της χώρας, καταλαβαίνουν πολύ καλά τι λέω …
IMAG3276.jpg

IMAG3277.jpg


Στο Τυμπάκι το ψιλόβροχο έγινε βροχή, σταματώ σε μικρό ψιλικατζίδικο και ευγενικά ζητιανεύω μια μεγάλη σακούλα σκουπιδιών ώστε να καλύψω τον σάκο μου. Η κοπελιά ανοίγει μια καινούργια συσκευασία για να μου δώσει μόνο μία … Έτσι φαίνονται οι άνθρωποι …
Παίρνω ένα μπουκάλι νερό και αφήνω πολλαπλάσια χρήματα της αξίας του …
- Ευχαριστώ μου λέει έκπληκτη …
- Εγώ σε ευχαριστώ καρδιά μου … Εγώ σε ευχαριστώ που μου έφτιαξες την ημέρα με την καλοσύνη και την ανθρωπιά σου…
 

Vrasidas Cub

Member
Μηνύματα
74
Likes
370
Περνώ έξω από Αγία Γαλήνη ξέροντας πως και εδώ υπάρχει μια εκκρεμότητα. Φυσιολογικά από εδώ θα ξεκινούσα σήμερα το πρωί … φυσιολογικά με καλό και ηλιούλοστο καιρό … αλλά από πότε ο καλός καιρός «φυσιολογικά» είναι πάντα ο ηλιόλουστος ? Δεν έχω ενοχληθεί καθόλου μέχρι τώρα από το βροχερό σκηνικό … ίσα ίσα που το απολαμβάνω με μια άγρια χαρά … Έξω από Την Αγία Γαλήνη ο καιρός δείχνει δόντια … καιρός για τα αδιάβροχα.

Σταματώ σε εκκλησάκι με υπόστεγο, κάτι σαν όαση στο σωστό σημείο, βγάζω όλα τα πράγματα από το σάκο, βάζω μέσα του την σακούλα σκουπιδιών και μέσα της όλα τα υπόλοιπα. Και να βραχεί ο σάκος απ’ έξω δεν με απασχολεί καθόλου, τα μέσα όμως θα με πονέσουν. Αδιάβροχα πάνω κάτω και έφυγα με έντονη βροχόπτωση. Κατά διαστήματα η ένταση λιγοστεύει και άλλοτε δυναμώνει … τίποτα όμως δεν μου χαλά την διάθεση να οδηγήσω και να χαρώ ότι υπάρχει τριγύρω. Η διαδρομή έστω και υπό βροχή είναι πανέμορφη. Επάνω και ανάμεσα από ορεινούς όγκους, με αρκετή βλάστηση ανά διαστήματα και ωραία χάραξη οδοστρώματος. Δεξιά και αριστερά υπάρχουν μέρη που προσπέρασα ή που βρίσκονται εμπρός μου, που μου ενισχύουν τις χθεσινές μου σκέψεις … Μέρη που με μια άλλη μηχανή, με άλλες αναρτήσεις και τροχούς, θα ήταν παιχνιδάκι να πάω και να χαθώ στην ερημιά και την γαλήνη τους … Μεγάλη πλανεύτρα η Κρήτη … σκέτη πρόκληση … για αλλαγές σε όλα τα επίπεδα … Από αλλαγή μηχανής έως και αλλαγή προσωπικού status … Λες … ??

IMAG3278.jpg


IMAG3279.jpg


Μέχρι και λίγο πριν από Παλέ ο δρόμος μια χαρά. Δεν γλιστρά καθόλου και η κίνηση σχεδόν ανύπαρκτη … τα καλά της εποχής. Ο καιρός εκεί άρχισε να με προβληματίζει. Τα σύννεφα βαριά και χαμηλά … φορτωμένα με σκοπό να ξεδιψάσουν την κουρασμένη Γη, να ξεπλύνουν τόπους και αμαρτίες. Το πρώτο είναι εύκολο, για το δεύτερο πάντα είχα έναν ενδοιασμό …

Απόψε φεύγει το πλοίο για τα μέρη που οι άνθρωποι ζουν με σώμα και ψυχή σκλαβωμένα μέσα σε ντουβάρια και τσιμέντα που υπόσχονται όνειρα ανεκπλήρωτα … Ξέρω ότι έχω πολύ βουνό μπροστά μου και κάποιες 100άδες χλμ για να ολοκληρώσω τον γύρω του Νησιού. Στις 21:00 το καράβι θα σφυρίξει τον τελευταίο αποχαιρετισμό παίρνοντας μαζί τους όσους πρόλαβαν … Μια μικρή ανασφάλεια λόγω καιρού με πιάνει. Αν συμβεί κάτι στον δρόμο θα έχω τον χρόνο να το μαζέψω και να το διαχειριστώ ? Θα βρίσκομαι στην άλλη άκρη του νησιού και μάλιστα με καιρό που δεν θα βοηθά και πολύ. Να πάω ευθεία από τον κεντρικό δρόμο μέσω Ρεθύμνου ? Σε 20 χλμ θα βρίσκομαι εκεί και μετά τα Χανιά ένα δράμι απόσταση. Θα έχω έτσι την ευκαιρία να χωθώ σε κάποιο μαγαζί με θέα το παλιό λιμάνι … να θυμηθώ μέρες και έργα του Βρας από πάλε καλές εποχές.
Κοιτάζω αριστερά τα βουνά και τα μαύρα σύννεφα … Κι όμως αυτό που βλέπω μου αρέσει περισσότερο από την ιδέα του Ρεθύμνου … Χαμογελώ σκεφτόμενος ατάκες που μας έλεγαν κάποια χρόνια πριν : «Η βροχή, η ομίχλη, το σκοτάδι είναι σύμμαχος του Καταδρομέα» … δεν είχαν και πολύ άδικο … Τι τραβάμε ρε σύντροφε στον βωμό της ανακάλυψης των προσωπικών δυνατοτήτων και ορίων … όχι ότι μας χαλάει δηλαδή …

Ήδη έχω χάσει πολύ χρόνο με σκέψεις λιγοψυχίας και προβληματισμούς. Πρώτη στο κινέζικο σασμάν, αριστερά προς τα βουνά και το χαμόγελο δεν λέει να φύγει από το πρόσωπο … Προορισμός Μονή Πρέβελης – Πλακιάς – Φραγγοκάστελο και μετά Θεού θέλοντος και καιρού επιτρέποντος, βλέπουμε.

IMAG3280.jpg
 

Vrasidas Cub

Member
Μηνύματα
74
Likes
370
Η είσοδος στο Φαράγγι Κουρταλιώτη είναι θεαματική, πανέμορφη. Η βροχή του δίνει μια άλλη όψη πιο άγρια και ταυτόχρονα πιο ρομαντική … Με τον κατάλληλο σύντροφο δίπλα σου τα πάντα έχουν άλλη οσμή, άλλη βλέψη … Κρατώντας το χέρι του συνοδοιπόρου στη ζωή μας, τέτοιες εικόνες είναι πιο δυνατές … Εγώ κρατώ τα γκριπ ενός κινέζικου παπιού … Κοίτα να δεις πως κτίζεται ένας μακρύς κατάλογος με εκκρεμότητες φίλε Βρας … Εδώ θα ξανάρθω … με άλλα δεδομένα … Πάλι πάνω σε δυό ρόδες, με άλλες διαστάσεις και άλλη σέλα … Υπόσχεση …
IMAG3281.jpg

IMAG3283.jpg

IMAG3287.jpg


Τι κι αν βρέχομαι, το φαράγγι δεν θέλω να τελειώσει … Στρίβω για Κάτω Μονή Πρέβελης και η βροχή σταματά απότομα. Καταπληκτικό κομμάτι αυτή η γωνιά του Νησιού. Φαντάσου να πήγαινα ευθεία για Ρέθυμνο … Πριν την παλαιά Μονή υπάρχει ένα γραφικότατο γιοφύρι που ενώνει τα μέρη που χωρίζονται από το ρέμα που κατηφορίζει από το φαράγγι πίσω, του Κουρταλιώτη. Προσπαθώ να φανταστώ πως θα ήταν η περιοχή κάποιους καιρούς πίσω … τι άνθρωποι και ζωντανά με πραμάτειες και αγαθά θα το διαβούσαν … Η περιοχή τώρα είναι ίσια, ήρεμη … Για να υπάρχει αυτό το γιοφύρι φαντάσου πως θα ήταν τότες. Τα απομεινάρια της εγκαταλελειμμένης παλαιάς Μονής φανερώνουν άλλες εποχές, με δόξα και ιστορία.

IMAG3289.jpg


Το Λυβικό Πέλαγος απλώνεται πλέον στα πόδια μου … Ανοίγεις τα χέρια και νομίζεις ότι χωρά στην αγκαλιά σου … και γιατί να μη χωρά, εδώ χωρά ο κόσμος ο όλος, ειδικά όταν ο κόσμος όλος σου είναι ντυμένος στα άσπρα… Σόρρυ για την παραπομπή αλλά εδώ τα λέμε όλα … και όταν λέμε όλα, εννοούμε όλα …

Φτάνω στη Μονή πάλι με ψιλόβροχο. Δυό – τρία πούλμαν και μερικά ενοικιαζόμενα αυτοκίνητα με τουρίστες συμπληρώνουν το καρέ με τους επισκέπτες. Η αλήθεια είναι ότι σε μερικά λεπτά δεν μπορείς να αντιληφθείς το μεγαλείο όσων έχουν διαδραματιστεί σε αυτά τα Άγια Χώματα … ούτε και εάν στα διηγηθούν, ούτε και εάν τα διαβάσεις … Πρέπει να μείνεις εκεί, να αφουγκραστείς ήχους και να αφήσεις ελεύθερο το πνεύμα να νιώσει και να διαισθανθεί τις ψυχές που είναι ένα με την ιστορία του και παρακολουθούν τα πάντα γύρω. Να μείνεις νύχτα, με τη πλάτη ακουμπισμένη σε τοίχο, με το κεφάλι να κοιτά ψηλά να βλέπεις τα αστέρια και να προσπαθείς να γίνεις μέρος του «όλον» … Ίσως έτσι να αξίζει κάπως περισσότερο, κάπως διαφορετικά …

IMAG3301.jpg

IMAG3298.jpg

IMAG3300.jpg

IMAG3296.jpg

IMAG3303.jpg


http://www.monastiria.gr/kriti/nomos...moni-prevelis/

Σταματώ λίγο πιο έξω στο μνημείο των Αυστραλών για την μάχη της Κρήτης. Για να υπάρχουν ακόμα άνθρωποι που κάθε χρόνο επιθυμούν να έρθουν από τα κάτω μέρη της Γης μόνο και μόνο για αυτή την επέτειο, φαντάσου τις στιγμές που έζησαν τότες. Φαντάσου το μεγαλείο το γεγονότων … την αγωνία μεταξύ ζωής και θανάτου … μεταξύ ελευθερίας και σκλαβιάς … αξιοπρέπειας και μαρασμού … Φεύγω με μια μικρή ταραχή μέσα μου. Κάποια πράγματα καλό είναι να μπαίνουν στα αμπάρια της ψυχής και να θάβονται εκεί μέχρι την απάνοδό της, ίσως με άλλες συνθήκες, σε άλλο σώμα …

IMAG3307.jpg

IMAG3306.jpg
 

Vrasidas Cub

Member
Μηνύματα
74
Likes
370
Η επιστροφή προς Πλακιά με βγάζει από περίεργες διάθεση και σκέψεις. Στο Νησί ήταν ελάχιστες οι φορές που βυθίστηκα στα βαθιά μέσα μου, με τις ήττες - τις απώλειες – τις προδοσίες … Όλο το Νησί μου φώναζε με όλη την ύπαρξή του για το πόσο γλυκιά είναι η ζωή, για το πόσο σημαντικό είναι να αγωνίζεσαι και ότι βγει ... και όπως βγει … Κάτι όπως το τραγούδι “θα κλείσω τα μάτια και όπου με βγάλει» … Σημασία έχει ο αγώνας και αυτός που αγωνίζεται βγαίνει ισχυρότερος και πιο όμορφος άνθρωπος ... ακόμα και εάν χαρακιές έχουν σημαδέψει πρόσωπο και ψυχή … Σημασία έχει να μην γονατίσεις για πολύ ... τον γονατισμένο τον πηδάνε και τα μυρμήγκια ... Εάν δεν γνωρίσεις ήττα – απώλεια και πόνο, τον δρόμο σου δεν τον βρίσκεις εύκολα … Δεν μπορείς να κατανοήσεις την ζωή, δεν μπορείς να συμπονέσεις, ούτε να βρεις βαθύ ενδιαφέρον στην αγάπη … δεν μπορείς να είσαι ευγενής από τα μέσα της καρδιάς σου … Τελικά το σκοτεινό παρελθόν δίνει περισσότερο φως από όσο φαντάζεται ή περιμένει κανείς …

Ο Πλακιάς είναι μπροστά μου σύντομα. Το καλοκαίρι πρέπει ο ένας να είναι πάνω στον άλλο από την πολυκοσμία σε αυτό το μέρος. Στο ανέβα προς Σελλιά είναι η δεύτερη φορά που ο πάπιος ήθελε την πρώτη για να βγάλει την ανηφόρα. Ευτυχώς οι ανηφορικές αποστάσεις είναι μικρές αλλά σου δίνουν την ευκαιρία να απολαμβάνεις την θέα … Πότε θα ξαναέχω αυτή την ευκαιρία άλλωστε.

Μέχρι Φραγκοκάστελλο ο δρόμος ονειρικός … Έχει σταματήσει η βροχή αλλά δεν είναι καιρός ακόμα να βγάλω τα αδιάβροχα. Ο δρόμος δεν τρομάζει, οι στροφές είναι καταπληκτικές και συνεχείς και από εκεί πάνω ψηλά έχεις την αίσθηση ότι αγκαλιάζεις ουρανό και Γη ταυτόχρονα. Πώς να μην αγαπήσεις αυτά τα μέρη … Φτάνω ξανά στο κάστρο ακριβώς μετά από επτά χρόνια … Τότε με 1.280 κυβικά περισσότερα … Κι όμως δεν συγκρίνεται το τότε με το τώρα. Πουθενά και σε τίποτα … Το κάστρο ίδιο και απαράλλακτο όπως τότε ... εγώ όμως ?? Πάλι μια θλίψη αφήνει τα χνάρια της στο πρόσωπο … Ενώ θα πρέπει να αισθάνομαι ανάλαφρος, η σύγκριση του τότε με το τώρα και των τόσων χαμένων στιγμών με ταλανίζει … Με το 1400 έγραψα πολλές χιλιάδες χλμ ανά τη χώρα. Μια μετωπική έληξε άδοξα την καριέρα του αλλά και πάλι … Δεν εννοώ ότι μετανιώνω, αλλά η σύγκριση τώρα που έχω περισσότερα δεδομένα πονά … Σκέφτομαι πως με λιγότερα χρήματα θα είχα πάρει κάτι άλλο, επίσης αξιόπιστο και όχι ίσως αλλά σίγουρα πιο εύχρηστο … και με τα υπόλοιπα χρήματα θα είχα γυρίσει απίστευτα μέρη του πλανήτη … Θα μπορούσα να τα σκεφτώ αυτά τότε ? Θα μπουρούσα να τα νιώσω, να τα κατανοήσω ? Ναι θα μπορούσα γιατί ήδη κάποια από αυτά, πριν τους χρόνους της αλαζονίας, τα είχα κατά κάποιο τρόπο ήδη κάνει ... και ήταν από τα πιό ολοκληρωμένα χρόνια της ζωής μου. Με ένα σάκο στον ώμο και ένα εισητήριο διαρκείας τραίνων στο χέρι ... και πέντε φράγκα στη τσέπη ...
Και να ‘μαι μπροστά στα τείχη ενός μεσαιωνικού κάστρου με μια Κινέζικη κουτσουλιά να μου δείχνει τον «δρόμο» …

Ίσως επιστρέφοντας ξανά σε αυτόν τον πλανήτη να έχω περισσότερο «μυαλό» … περισσότερες χρήσιμες μνήμες … να βασίζομαι και να ακολουθώ το ένστικτό μου πιο εύκολα … να αρκούμαι σε λιγότερα υλικά … να αναζητώ περισσότερες και πιο ζεστές αγκαλιές …

IMAG3317.jpg
 

Εκπομπές Travelstories

Τελευταίες δημοσιεύσεις

Booking.com

Στατιστικά φόρουμ

Θέματα
33.635
Μηνύματα
905.083
Μέλη
39.376
Νεότερο μέλος
Vichumills

Κοινοποιήστε αυτή τη σελίδα

Top Bottom