Κολομβία Κολομβία- Η Επιστροφή

[Lucia86]

Που παω;!!!!

Ειμαι φοιτητρια στο Λονδινο της Ελλαδας. Τα Γιαννενα. Απο αποψη καιρου μονο βεβαια...
Οποτε μια μερα του Φλεβαρη που πηρε η μαμα να μου ανακοινωσει οτι φετος θα παμε Κολομβια, επεσε τρελο παζαρι, αφου οι ουρανοι ειχαν ανοιξει παλι και η προοπτικη ενoς ταξιδιου σε μια χωρα με ηλιο (που ειχα τοσο καιρο να δω) μου φανηκε υπεροχη!

Στο διλλημα καλοκαιρι ή το Πασχα μαζι μου της εκοψα αμεσως το βραχνα λεγοντας της οτι αν με εστελνε με τον αδερφο μου το καλοκαιρι θα καναμε οικονομικη ενωση και θα το σκαγαμε για Περου. Το Πασχα λοιπον... Για ποσο; Για οσο, φτανει να μη χασω τελειως το 6μηνο... Φιλους; Ευσπροσδεκτοι λεει η μαμα. Μπανιο!Θαλασσα! Μουσεια! Σιγα μην ελεγε οχι η μαμα

Το βραδυ με επιασε κριση. Κανεις δεν ηθελε να ερθει. Ολοι χαζες δικαιολογιες. Το 6μηνο σιγουρα χαμενο. Και το βασικοτερο.... Που παω η Καραμητρα;!!!!!
Εχω παχυνει- πως θα φανερωθω μπροστα στις κοκετες και κουκλες ξαδερφες; Τη Γιαγια; Που την πας τη Γιαγια που βαφεται στα 89 της κι εγω τα σιχαινομαι αυτα...
Ασχολουμαι με τα εικαστικα- τι να πω με τα ξαδερφια; Θα καταλαβουν;
Τα ρουχα μου;
Τα μακρια μαλλια μου;
Το αγορι μου;
Η φατσα μου;
Ξερω οτι θα περασω απο ελεγχο και εχω αρχισει να πανικοβαλλομαι
Τελικα αποφασισα να μην ασχοληθω με κανεναν και τιποτα.
Θα παω οπως ειμαι
Το 6μηνο ας παει στο βροντο, εχω να παω 9 χρονια Κολομβια και δε θα καθυστερησω αλλο
Και δε θα αχοληθω ουτε με το ταξιδι που θα παμε κλπ, θα φροντισω μονο να ειμαι στο ΕΛ Βενιζελος στην ωρα μου και θα παω εκει να μεινω με ανοιχτο το στομα.

Τα κανονισε ολα η μαμα λοιπον

Δεν ηξερα ουτε που αλλαζουμε αεροπλανο

Ημουν ετοιμη για τα παντα!!!!

 

• 1
• 2
• 3
• …

  Go to chapter

  Go
• 15

Επόμενο Κεφάλαιο

1 of 15

Go to chapter

Go

Επόμενη Last

[Lthanos]

Η εισαγωγή μου δίνει την αίσθηση ότι θα απολαύσουμε μία υπέροχη αφήγηση και μάλιστα, από κάποια που γνωρίζει καλά τον τόπο και τους ανθρώπους του.

Περιμένω τη συνέχεια

 

[Lucia86]

Μπογκοτα

Η Μπογκοτα ειναι μια πολη που δε την ξεχνας ευκολα. Θυμομουν τα γκρι κτιρια, το μουντο καιρο, τη ρυπανση... Τα παντα. Μας ειχαν πει οτι η Κολομβια εχει αλλαξει, ριχνουν λεφτα για στις πολεις και αναστυλωνεται αυτη η ομορφη, αλλα ταλαιπωρημενη χωρα.

Κατι τετοιο στην πρωτευουσα δε φαινεται με τιποτα. Βλεπω το χαος γυρω μου (αμαξια, φασαρια, βρωμια) και απογοητευομαι ως συνηθως.

Κοιμαμαι και ελπιζω οτι την επομενη μερα δε θα μου ζητησουν να παω στην εκκλησια. Ειχα τα προβληματα μου (βλ. τζετ λαγκ), ειχα να σκεφτομαι και αν θα με συρουν ''στον οικο του Κυριου''.

Το πρωι ανακοινωνω οτι θελω να παω βολτα για να ''ξεπιαστω'', με παραπεμπουν στο κοντινο ασφαλες παρκο της γειτονιας. Εξηγω, οτι πρεπει να κατατοπιστω. Πιανει το μηνυμα η μαμα και κανονιζει να παμε στο κεντρο! Γιουπιιι!! Δεν εχει εκκλησια!!! Ο θειος μου ειναι πολυ αυστηρος κι επειδη φοβαται μη μας κλεψουν εχει πεσει τρελη τρομοκρατια. Προσεχε, μη το ενα μη το αλλο κλπ. Τελικα ηρθε και η μεγαλη ξαδερφη μαζι...

Στην Κολομβια οι περιοχες χωριζονται σε τομεις-ταξεις, δε ξερω πως να το εκφρασω! Τεσπα, οποιος μενει στον 7 εχει πολλα λεφτα και οποιος στον 1 δεν εχει. Ανεπισημα υπαρχει 0 και -1. Εμεις θα πηγαιναμε απο μια περιοχη 6 σε μια περιοχη 2, στο Μονσερατε το ψηλοτερο σημειο της πολης.
Εχω ντυθει επισημα για την 1η εξοδο στην πολη. Τα ρουχα μου δε διεφεραν σε τιποτα απο των ανθρωπων που ζουν στο δρομο. Αν δεν ημουν ψηλη και δεν ειχα απο πισω μου και 2 πανικοβλητες χαζες με ματια γαριδα, δε θα καταλαβαινες διαφορα ! Μου αρεσει πολυ και δε νιωθω απειλη!
Βρηκαμε ενα υπαιθριο παζαρι με μεταχειρισμενα πραγματα! Παραδεισος! Ενα σωρο μπιχλιμπιδια σε κακη κατασταση,αλλα σπανια πια. Μπιμπελο, φωτογραφικες μηχανες, ραδιοφωνα, βιβλια, παιδικα βιβλια, βαζα, δαχτυλιθρες, ανταλλακτικα για ραφτομηχανες. Πραγματα που δε τα ειχα ξαναδει, οργανωμενα κι οσο πιο νοικοκυρεμενα γινοταν.

Στο Μονσερατε ανεβαινεις με τρενακι η με τελεφερικ. Και τα δυο ειναι πολυ περιποιημενα και φαινεται ολη η πολη. Απο τη μια μερια η πολη λοιπον... Απο την αλλη δασος! Εκει πανω καταλαβα και ποσο μεγαλη ειναι η Μπογκοτα. 10.000.000 ανθρωποι! Οσο ολη η Ελλαδα!
Στην κορυφη του λοφου ειναι μια εκκλησια, οπου οι ανθρωποι κατα τη διαρκεια της λειτουργιας κρατουν μικρα κιτρινα και ασπρα ανθρωπακια... Τιγκα ο ναος.
Ξαφνικα ζαλιιιιζομαι.... Η Μπογκοτα με ''χαλαει'' πολυ. Καταληξαμε οτι φταει το υψομετρο κι οτι για χαρη μου πρεπει να παρουμε πιο χαλαρα τη βολτα.

Το ιστορικο κεντρο της πολης η Καντελερια ειναι αποικιακου στυλ. Ισπανικου τεσπα! Ομορφα σπιτακια σε εντονα χρωματα, ολα φρεσκοβαμμενα αφου οι γκραφιταδες ζωγραφιζουν παντου. Υπαρχει ενας ακυρηχτος πολεμος αναμεσα στις ομαδες γκραφιτι και τους καταστηματαρχες. Επισης ολα ειναι πεντακαθαρα. Καθως ηταν Κυριακη δεν υπηρχε καθολου κοσμος. Περπατουσαμε μονες μας στους δρομους, σπανια βρισκαμε καποιον.
Ο τρομος στα ματια της ΞΑ. Φαγαμε μεσημεριανο λοιπον και σπιτι αμεσως...

Την επομενη μερα ξεραμε οτι κανεις φοβιτσιαρης δεν επρεπε να ακολουθησει στην αναζητηση των γκαλερι και των μουσειων!

 

[marigoula]

Καταπληκτική ιστορία Lucia. Μας ταξίδεψες πάλι!!!

 

[go2dbeach]

Viva Colombiaaa!
Εγω δεν μπορω να περιμενω τη συνεχεια , τρωω τα νυχια μου απο αγωνια!
Ευχαριστω Lucia86

 

[Defkalion]

Σούπερ ακούγεται. Αυτό με τις γκάλερυ και τα μουσεία μου φαίνεται αρκετά μυστήριο! Περιμένω τη συνέχεια

 

[StellAnna]

Λουσία, μου κάνεις μεγάλη χαλάστρα. Εκεί που είχα αποφασίσει Αργεντινή, με την πανέμορφη αφήγησή σου με σπρώχνεις σε άλλα μονοπάτια
Να είσαι καλά, και άσε με εμένα να τσουλουφρίζομαι....

 

[Lucia86]

Το πρωι βρηκα απο εφημεριδες τις εκθεσεις που τρεχουν στην πολη. Αποφασισα σε ποιες θα παω κι ο θειος εβγαλε με ποια σειρα θα τις δω για να μη χανουμε χρονο στις μετακινησεις.

Το βασικο μεσο μεταφορας μας στην Μπογκοτα ηταν τα λεωφορεια. Διαφορων μεγεθων χρωματων και σχηματων. Καταλαβαινες που πας απο τις χαρτινες ταμπελες, που ελεγαν το τερμα και απο ποια οδο θα περασουν. <---- Εγω ειμαι αυτη. Δεν καταλαβαινα τιποτα
Ενω η μαμα μου χανεται σε καθε εκδρομη με το αυτοκινητο, στη χωρα της δε χανεται ποτε!
Αλλα μη νομιζετε, χαθηκαμε για λιγο. Ετσι ανακαλυψαμε το Αστεροσκοπειο (ανοιχτο μονο τις Τριτες για το κοινο), την Αρενα των ταυρομαχιων της Μπογκοτα και το παρκο των ταυρομαχων, που ευτυχως μας οδηγησε και στο δρομο των γκαλερι.

Ανακαλυπτουμε την πιο κλασικη πρωτα. Του κυριου Pedro Nel Gomes με την ομονυμη γκαλερι. Γκαλερι- σπιτι του κυριου. Στο δευτερο οροφο εκθεση ζωγραφικης ''Ο Δρομος του Χρυσου'' ενος καλλιτεμνη απο το Μεντεγιν. Δε μπορω να εκφρασω αυτο που ειδα. Ηταν αφαιρετικο, χρησιμοποιουσε χρυσα χρωματα και γραμμες και ασπρες γραμμες και οβαλ σχηματα σε μαυρο φοντο.
Φιλικο αλλα αποστειρωμενο μερος

Απεναντι ακριβως, η γκαλερι ''Mundo''. Δεν ετρεχε εκθεση αλλα η υπευθυνη μας ανοιξε τις αιθουσες ακουγοντας οτι ερχομαστε απο Ελλαδα. Ηθελε να μου δειξει τα εργα που ειχαν μεινει απο την τελευταια εκθεση της με θεμα: νεοι καλλιτεχνες της Κολομβιας. Εβγαλε ανακοινωση στο Ιντερνετ και στις σχολες καλων τεχνων κοιταξε τα εργα ενα ενα και επισκεφτηκε οσους την ενδιεφεραν προσωπικα. Σπανια αυτη η κινηση απο την αρχη μεχρι το τελος... Οι νεοι χρησιμοποιουν εντονα χρωματα. Αναφερονται σε κοινωνικες καταστασεις και προβληματα. Σε προβληματιζουν η σε κανουν να γελας με τον κυνισμο τους.

Παρακατω τωρα, ενα παλιο γκρι κτηριο που μονο το κουδουνι λεει ''γκαλερι ταδε''
Ανοιγουμε τη σιδερενια πορτα και νιωθουμε και οι 2 οτι μπηκαμε στο σπιτι του Κομη Δρακουλα της εποχης μας... Ακριβως μπροστα παρα πολλα σκαλια. Παντου μπετο. Λιγα φωτα. Ambient μουσικη. Και πουθενα ανθρωπινη φωνη! Αρχιζω να ανεβαινω τα σκαλακια και ξεπεταγεται ενας μαυρος 2 μετρα με ξυρισμενο κεφαλι και ενα... τεραστειο χαμογελο!
Μας λεει οτι αρχιζουμε απο οπου θελουμε κανουμε οτι θελουμε ρωταμε οτι θελουμε...
Βιντεο σε παλια οθονη τηλεορασης που εδειχνε πολλα προσωπα εγκλωβισμενα στην οθονη. Προσπαθουσαν να ξεκολλησουν αλλα ενοχλουσαν το διπλανο τους, πιεζοταν πιο πολυ αυτοι που ηταν στις γωνιες. Περα- δωθε ολοι, σπρωξιμο, ηρεμια. Καταλαβαιναν οτι δε μπορουν να φυγουν. Μετα καποιος αλλος δοκιμαζε να φυγει...τα ιδια...
Κανοντας το γυρο του φωταγωγου σε ενα τοιχο που αρχιζε απο τον 3ο οροφο και εφτανε στο ισογειο στεγν αιματα στον τοιχο.
Συγνωμη αν σας κουραζω αλλα σ αυτη τη γκαλερι, επαθα πλακα!
Εχω να σας πω κι αλλα για τα εργα και τον τελειο ιδιοκτητη
Εφυγα απο εκει καταχαρουμενη!

Επομενη σταση ''Διαγωνισμος Ιδρυματος Φερναντο Μποτερο''
Σε ενα τεραστειο κτηριο, με πολλα εργα. Αυτα που με αγγιξαν περισσοτερο ηταν μια σειρα φωτογραφιες απο πορτραιτα μεγαλων σε ηλικια ατομων που πανω απο το κεφαλι τους εγραφε me κιμωλια... οταν ημουν μικρος ηθελα να γινω δασκαλος λ.χ. Η κουραση, η δυσαρεσκεια ηταν εμφανης στα προσωπα τους.
Το παιδικο ονειρο δεν εγινε ποτε πραγματικοτητα...
Κλισε η εκφραση αλλα δυστυχως, πραγματικοτητα για τη χωρα

 

[ΕΡΣΗ]

Εξαιρετική ιστορία! Περιμένω τη συνέχεια!

 

[NTINA]

Εξαιρετική αφήγηση!!!

Μπράβο Lucia!!!

 

[Lucia86]

Δρομος 114-94

Αυτος ο δρομος της Μπογκοτα, δεν εχει κινηση, ουτε ψηλα κτηρια... Εχει και παρκο με παπιες. Περιοχη λεφταδων
Ολοι λοιπον ειναι αραχτοι σε μια καρεκλα. Τρωνε, πινουν καφεδες, γελουν... Ξεγνοιασια. Ηρεμια. Εκει ειδα και την πρωτη μου Κολομβιανη ξανθια!
Σε αυτη την περιοχη παιζουν τα καλα εστιατορεια με live μουσικη τα βραδια στο γουστο του καθενος. Απο φαγητο ή καφε οτι τραβαει η ορεξη σας! Αργεντινικες μπριζολες και Κολομβιανικες. Τοπικο φαγητο, fussion, σουσι(;!!!). Τα παντα ειναι εδω, αλλα ειναι ακριβα.
Και παντου πολυ νοστιμα! Αλλα αξιζει να πας γιατι ξεφευγεις απο τους ρυθμους της πολης και δε νιωθεις οτι εισαι χωμενος σε μια τρυπα. Πας εκει για να δεις κοσμο και να σε δουν.
Τρεντι;

Ε,και; Πηγαινετε μονο για το φαγητο λοιπον!

 

[xenos]

trendy!!!
Mπραβο lucia μια χαρα τα πας.
Περιμενω την συνεχεια..........με λεπτομεριες