Κινηματογραφική κουβέντα....

[chrisbd]

Κρίμα, χωρίς vpn δε γίνεται δουλειά κι από Κούβα δεν ανοίγει

με το browser της OPERA παντως εχεις επιλογη vpn οποτε λυνεις το θεμα φανταζομαι..

 

[Señor_Nada]

Εντιτ μια χαρα ανοιξε με vpn

Με ποιο vpn; Μήπως το καταφέρω κι εγώ!

 

[Yorgos]

Με ποιο vpn; Μήπως το καταφέρω κι εγώ!

Express VPN. Με το οποίο παγκοσμίως το μόνο σάιτ που δεν ανοίγει είναι... της Aegean. Α, και το app του βασιλόπουλου. Μπαίνω σε εκατοντάδεσ σάιτ από αντικαθεστωτικά μέχρι νέτφλιξ, στοιχηματικές, κλπ και μόνο σε αυτά κολλάει.

 

[Spark]

Είδα την ταινία επ.φαντασίας Slingshot (2024) που μου άφησε καλή εντύπωση.
Ένας αστροναύτης αγωνίζεται να διατηρήσει τον έλεγχο της πραγματικότητας σε μια αποστολή στο φεγγάρι του Κρόνου, τον Τιτάνα..

 

[gkalla]

Είδα την ταινία επ.φαντασίας Slingshot (2024) που μου άφησε καλή εντύπωση.
Ένας αστροναύτης αγωνίζεται να διατηρήσει τον έλεγχο της πραγματικότητας σε μια αποστολή στο φεγγάρι του Κρόνου, τον Τιτάνα..

Που την είδες;

 

[bandit650]

Express VPN. Με το οποίο παγκοσμίως το μόνο σάιτ που δεν ανοίγει είναι... της Aegean. Α, και το app του βασιλόπουλου. Μπαίνω σε εκατοντάδεσ σάιτ από αντικαθεστωτικά μέχρι νέτφλιξ, στοιχηματικές, κλπ και μόνο σε αυτά κολλάει.

συμφωνω απολυτα. Μαλλον η aegean θεωρει οτι ειναι τραπεζα. Οσο για το ΑΒ το εχουν κανει φοβερα βαρυ και δε ξερω για ποιο λογο.

 

[marathes]

Είδα το Small Things Like These. Τα σπάει ο Cillian Murphy! Μου άρεσε πολύ το tempo της ταινίας, δίνει χρόνο στον χαρακτήρα να ξεδιπλωθεί, οι σκέψεις του αντανακλώνται τόσο έντονα στο πρόσωπο του. Δε βαρέθηκα καθόλου χαζεύοντας τον Cillian!

 

[poised]

Inside the Yellow Cocoon Shell (2023-Βιετνάμ)

Να ξεκαθαρίσω προκαταβολικά ότι μιλάμε για τρίωρη αγγελοπουλικού τύπου ταινία (slow movie) που θέτει ερωτήματα και δεν απαντά κανένα. Μη με βρίζετε αν την βάλετε να δείτε μία μαλακία να περάσει η ώρα.

Γιατί όμως αξίζει να την δείτε:
1. Για τις πραγματικές εικόνες του Βιετνάμ και την φυσικότητα, ακόμα και αν την θεωρήσετε σαν ταινία εντελώς μάπα.
2. Πήρε κάποια σημαντικά διεθνή βραβεία και έχει υψηλές κριτικές για σινεφίλ.
3. Είναι η πρώτη καλλιτεχνική κινηματογραφική προσπάθεια εντός Βιετνάμ που επιτρέπεται από την κυβέρνηση παρόλο που έχει αναφορές σαφείς ή πλάγιες σε ζητήματα ταμπού όπως την χριστιανική καθολική και εθνική μειονότητα των κεντρικών highlanders, την εσωτερική και εξωτερική μετανάστευση των καταπιεσμένων των περιοχών αυτών ή συζήτηση με έναν παππού πρώην στρατιώτη του νότου ενάντια στους βιετκόνγκ.

Και μόνο η υποψία αναφοράς σε ένα από αυτά παλιότερα θα έκοβε την ταινία πριν ακόμα γυριστεί. Ας ελπίζουμε ότι κάτι αλλάζει γιατί μέχρι τώρα άφηναν μόνο χαζοκωμωδίες ή romcom και κινηματογράφος πρακτικά δεν υπάρχει.

Όσον αφορά την ταινία, την ξεκίνησα με ενδιαφέρον αλλά με κούρασε μετά την δεύτερη ώρα καθώς αυτό το είδος το υποφέρω αλλά δεν είναι το αγαπημένο μου

Spoiler: Σχόλιο που αφορά το τέλος

και η τελική σκηνή με έκανε να νιώσω Αρτέμης.

Αν και το τελικό αποτέλεσμα (πάλι για εμένα, που δεν μου αρέσουν τέτοιου τύπους ταινίες) δεν αντιστοιχεί στις κριτικές που είδα (9.6 στο metacritic είμαστε σοβαροί???) πιστεύω ότι για τον 1ο λόγο παραπάνω αξίζει να την δει κάποιος. Ίσως να επιρρεάζομαι όμως λόγω της ιδιαίτερης σχέσης που έχω με την χώρα.

Και μιας που το έκανα σεντόνι, ένα ακόμα σχόλιο:

Στις (λίγες) ταινίες του αγγελόπουλου που έχω δει, που υποτίθεται είναι και οι καλύτερές του, πάντα υπήρχαν στιγμές που με "πέταγαν έξω". Είτε κακές ερμηνίες είτε σκηνές που βγαίνανε αφύσικες (στα μάτια μου) λόγω κομπάρσων, στησίματος, σκηνικών ακόμα και των ρούχων που πχ ναι μεν είναι εποχής αλλά αψεγάδιαστα και ατσάκιστα.

Στην ταινία αυτή ρέουν όλα φυσικά χωρίς τίποτα να φαίνεται επιτηδευμένο. Έχει ένα πλάνο σε δημόσιο νοσοκομείο με ξέρω γω 100 κομπάρσους κάθε ηλικίας και είναι τόσο φυσικό που θα πίστευα ότι απλά γυρίσανε μέσα σε πραγματικό νοσοκομείο με κρυφή κάμερα (μη του δώσετε σημασία, δεν έχει κάτι ιδιαίτερο σα σκηνή, αυτό που εννοώ είναι ότι περνάει σαν φυσιολογικό τμήμα της ταινίας και όχι κάτι στημένο). Και αν κάτι φανεί λάθος στα δυτικά μάτια, πχ ο τρόπος που μιλάνε κάποιοι ηθοποιοί μεταξύ τους ή η αντίδραση των περαστικών σε ένα ατύχημα, μπορώ να σας πω ότι είναι φυσικά και έχουν σχέση με την διαφορετική κουλτούρα, δεν είναι "αγγελοπουλιές".

Την βρήκα στο "παραμάγαζο" με το καραβάκι που φέρει μαύρη σημαία.

 

[romantic woman]

Inside the Yellow Cocoon Shell (2023-Βιετνάμ)

Να ξεκαθαρίσω προκαταβολικά ότι μιλάμε για τρίωρη αγγελοπουλικού τύπου ταινία (slow movie) που θέτει ερωτήματα και δεν απαντά κανένα. Μη με βρίζετε αν την βάλετε να δείτε μία μαλακία να περάσει η ώρα.

Γιατί όμως αξίζει να την δείτε:
1. Για τις πραγματικές εικόνες του Βιετνάμ και την φυσικότητα, ακόμα και αν την θεωρήσετε σαν ταινία εντελώς μάπα.
2. Πήρε κάποια σημαντικά διεθνή βραβεία και έχει υψηλές κριτικές για σινεφίλ.
3. Είναι η πρώτη καλλιτεχνική κινηματογραφική προσπάθεια εντός Βιετνάμ που επιτρέπεται από την κυβέρνηση παρόλο που έχει αναφορές σαφείς ή πλάγιες σε ζητήματα ταμπού όπως την χριστιανική καθολική και εθνική μειονότητα των κεντρικών highlanders, την εσωτερική και εξωτερική μετανάστευση των καταπιεσμένων των περιοχών αυτών ή συζήτηση με έναν παππού πρώην στρατιώτη του νότου ενάντια στους βιετκόνγκ.

Και μόνο η υποψία αναφοράς σε ένα από αυτά παλιότερα θα έκοβε την ταινία πριν ακόμα γυριστεί. Ας ελπίζουμε ότι κάτι αλλάζει γιατί μέχρι τώρα άφηναν μόνο χαζοκωμωδίες ή romcom και κινηματογράφος πρακτικά δεν υπάρχει.

Όσον αφορά την ταινία, την ξεκίνησα με ενδιαφέρον αλλά με κούρασε μετά την δεύτερη ώρα καθώς αυτό το είδος το υποφέρω αλλά δεν είναι το αγαπημένο μου

Spoiler: Σχόλιο που αφορά το τέλος

και η τελική σκηνή με έκανε να νιώσω Αρτέμης.

Αν και το τελικό αποτέλεσμα (πάλι για εμένα, που δεν μου αρέσουν τέτοιου τύπους ταινίες) δεν αντιστοιχεί στις κριτικές που είδα (9.6 στο metacritic είμαστε σοβαροί???) πιστεύω ότι για τον 1ο λόγο παραπάνω αξίζει να την δει κάποιος. Ίσως να επιρρεάζομαι όμως λόγω της ιδιαίτερης σχέσης που έχω με την χώρα.

Και μιας που το έκανα σεντόνι, ένα ακόμα σχόλιο:

Στις (λίγες) ταινίες του αγγελόπουλου που έχω δει, που υποτίθεται είναι και οι καλύτερές του, πάντα υπήρχαν στιγμές που με "πέταγαν έξω". Είτε κακές ερμηνίες είτε σκηνές που βγαίνανε αφύσικες (στα μάτια μου) λόγω κομπάρσων, στησίματος, σκηνικών ακόμα και των ρούχων που πχ ναι μεν είναι εποχής αλλά αψεγάδιαστα και ατσάκιστα.

Στην ταινία αυτή ρέουν όλα φυσικά χωρίς τίποτα να φαίνεται επιτηδευμένο. Έχει ένα πλάνο σε δημόσιο νοσοκομείο με ξέρω γω 100 κομπάρσους κάθε ηλικίας και είναι τόσο φυσικό που θα πίστευα ότι απλά γυρίσανε μέσα σε πραγματικό νοσοκομείο με κρυφή κάμερα (μη του δώσετε σημασία, δεν έχει κάτι ιδιαίτερο σα σκηνή, αυτό που εννοώ είναι ότι περνάει σαν φυσιολογικό τμήμα της ταινίας και όχι κάτι στημένο). Και αν κάτι φανεί λάθος στα δυτικά μάτια, πχ ο τρόπος που μιλάνε κάποιοι ηθοποιοί μεταξύ τους ή η αντίδραση των περαστικών σε ένα ατύχημα, μπορώ να σας πω ότι είναι φυσικά και έχουν σχέση με την διαφορετική κουλτούρα, δεν είναι "αγγελοπουλιές".

Την βρήκα στο "παραμάγαζο" με το καραβάκι που φέρει μαύρη σημαία.

Ελληνικός τίτλος
ΤΟ ΔΕΝΤΡΟ ΜΕ ΤΙΣ ΧΡΥΣΕΣ ΠΕΤΑΛΟΥΔΕΣ

την είχα δεί πριν από πολύυυ καιρό και τώρα την ...έτρεξα ...για να την ξαναθυμηθώ!
Αυτό που μου άρεσε κι εμένα πάρα πολύ!! είναι η φωτογραφία!τα εξαιρετικά πλάνα!η ομορφιά ...τα φυσικά τοπία του Βιετνάμ!αυτό κυρίως με κέρδισε σ αυτήν την ταινία
παρ όλο που οι ταινίες αυτού του ..είδους μου αρέσουν ..στοχαστικές ..στα όρια του διαλογισμού..εσωτερίκευσης..αναζητήσεων του βαθύτερου εαυτού...πίστης κλπ δεν μπορώ να πώ ότι η συγκεκριμένη με άγγιξε τόσο πολύ,μεγάλη διάρκεια περίπου 3 ώρες βγάζοντας όμως μια γενικότερη μελαγχολία και μονοτονία, πολύ "επίπεδη"την βρήκα μέχρι και την τελευταία σκηνή..

συμφωνώ όμως όσον αφορά τις πολύ φυσικές αβίαστες ερμηνείες(που όμως δεν βγάζουν μιά δυναμική για να σε συνεπάρει) και εννοείται και πάλι στα εξαιρετικά ντοκυμαντερίστικα πλάνα