Κινηματογραφική κουβέντα....

[Δημήτρης X.]

When pigs have wings

Καταπληκτική ταινία στο netflix με έναν Παλαιστίνιο ψαρα στην Γάζα που βρίσκει ένα γουρουνι στην θάλασσα και προσπαθεί να το ξεφορτωθει. Είναι σαν κωμωδία αλλά προσπαθεί να σου περάσει και την σκληρή ζωή των Παλαιστινιων.

 

[Όνομα χρήστη xvan]

Σήμερα η τελετή λήξης του Διεθνούς φεστιβάλ κιν΄φου της Αθήνας ΝΥΧΤΕΣ ΠΡΕΜΙΕΡΑΣ. Η απονομή βραβείων στο ΠΑΛΛΑΣ και μετά την απονομή η ταινία του Πέδρο Αλμοδοβαρ "Το διπλανό δωμάτιο" . Στα Χανιά ξεκινάει το εκεί φεστιβάλ στις 16 Οκτωβρίου . Τιμώμενο πρόσωπο ο διεθνούς φήμης διευθυντής φωτογραφίας Γιώργος Αρβανίτης και ο συνθέτης Δημήτρης Παπαδημητρίου. Τον Νοέμβριο θα έχουμε την χαρά να παραβρεθεί ο Γιώργος Αρβανίτης σε ανάλογη εκδήλωση της νεοσύστατης λέσχης κιν/φου Καλλιθέας στο χώρο του δημοτικού θεάτρου. Τέλος 2 φωτό από την έκθεση στο Σταύρος Νιάρχος με τίτλο Από την δικτατορία στη δημοκρατία ,σχετικές με την λογοκρισία σεναρίων επί δικτατορίας.

 

[Spark]

Μου άρεσε η ταινία The Exterminating Angels (2006) είναι ταινία ερωτικό δράμα-φαντασίας,
ταινία με γαλλική κουλτούρα, πολλές σκηνές με ωραίες γυμνές γυναίκες που χαϊδεύονται και το στοιχείο του υπερφυσικού και της ποίησης.
Σενάριο: Ένας σκηνοθέτης πραγματοποιεί μια σειρά από οντισιόν που πιέζουν τα όρια για το έργο του σχετικά με τη γυναικεία απόλαυση.

 

[gioannis13]

Δεν είμαι δα και κριτικός ! αλλά σε απλά Ελληνικά, μ' άρεσε.-

Μόνο Αυτοί Είδαν το Δολοφόνο

 

[Όνομα χρήστη xvan]

ΧΟΡΤΙΑΤΗΣ 80 χρόνια μετά

Ένα συγκλονιστικό ντοκυμαντέρ από παιδιά του ΓΕΛ Μενεμένης, στην παρακάτω διεύθυνση.

 

[Όνομα χρήστη xvan]

Θεσσαλονικη
στο 65ο διεθνες φεστιβαλ κιν/φου

 

[Όνομα χρήστη xvan]

Θεσσαλονίκη και 65ο διεθνές φεστιβάλ κινηματογράφου
Τελικά όλα τα ωραία γεγονότα, πρέπει κάποια στιγμή να τελειώνουν. Να τελειώνουν για να μπορούν να ξανάρχονται ανανεωμένα. Να ξαναγυρίζουν. Κι εμείς είμαστε υποχρεωμένοι όσο μας αρέσουν να ακολουθούμε την κάθε φορά αρχή τους σαν να είναι η πρώτη φορά.

Το Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου στη Θεσσαλονίκη αισίως κλείνει τα 65 χρόνια. Μα δεν πρόκειται να πάρει σύνταξη, καθόσον είναι ένα με την ανάσα της πόλης, και όχι μόνο, με ισχυρό πολιτιστικό αποτύπωμα τοπικά, πανελλαδικά και παγκόσμια.

Ο πολιτισμός και όλα όσα απορρέουν από αυτόν είναι μια μορφή της δημοκρατικής κοινωνικής κίνησης, μια σκάλα που μετράει και αναδεικνύει την πραγματική ποιότητα ζωής σε μια χώρα.

Παραβρεθήκαμε λοιπόν και το 2024, για 3 ημέρες. Λιγο, πολύ λίγο, αν σκεφτουμε τις 252 ταινίες που προβάλονται από 1 έως 10 Ν0έμβρη . Μα στην Καλλιθέα μάς περιμένει μια εξίσου σπουδαία εκδήλωση της νεοσύστατης Λέσχης κινηματογράφου και πολιτισμού της πόλης.

Παρακολουθήσαμε λοιπόν, όσες μπορούσαμε περισσότερες ταινίες.

Ξεχωρίσαμε την δημιουργία του καταγόμενου από τον Πανουργιά Φωκίδος, Δημήτρη Νάκου "Το κρέας". Η ταινία η πρώτη μεγάλου μήκους του σκηνοθέτη, πρωτοπροβλήθηκε τον Σεπτέμβρη στο 49ο φεστιβάλ στο Τορόντο, ενώ απέσπασε το βραβείο JAM για το σάουντρακ του μουσικού Κωσταντή Πιστιόλη στο Μονπελιέ.

Η ταινία απαντά εύστοχα πάνω στις δύσκολες σχέσεις που επικρατούν και αναπαράγονται στην Ελληνική επαρχία, στο χωριό, κάτω από το βάρος της πατριαρχίας, του πατέρα αφέντη.

Ενδιαφέρουσες κ πολλά υποσχόμενες οι ταινίες των Πέννι Παναγιωτοπούλου (Wishbonε) , του Άγγελου Φραντζή (Ο νόμος του Μέρφι) κ της Ελένης Αλεξανδράκη "Θολός βυθός".

Από τις ξένες συμμετοχές ξεχώρησα της Ελληνορουμάνας Sarra Tsorakidis - "Νερό στο Μελάνι", μια σκιαγράφιση της σημερινής Ρουμανίας και της νεοαποικιακής αντιμετώπισης της από την δύση, και τέλος την "Γkρέισι" του Πορτογάλου Leonardo Monramateus. Μια διασκεδαστική και χαρούμενη νεανική ταινία που τόσο έχουμε ανάγκη στις συννεφιασμένες μέρες μας.

Φυσικά αναφέρομαι σε ταινίες που είδα καθώς οι ταινίες που δεν είδα είναι η συντριπτική πλειοψηφία. Πόσες θα δούμε; πόσες θα πάρουν διανομή;

Να μια πράγματι θλιβερή ιστορία...