Κινηματογραφική κουβέντα....

[varioAthens]

Πηγα να δω το «Trap» και ηταν χειροτερο και απο το συνώνυμo μουσικο ειδος.
Πώς γινεται ο δημιουργος της 6ης Αισθησης να εφτιαξε αυτο το αισχος;
Δεν θα αναλωθω σε λεπτομερειες γιατι ηταν πατατα, το αναφερω απλως ως προειδοποιηση για να μην πατε.

 

[bandit650]

O σιαμαλαν εχει κανει πολυ καλες ταινιες και πολυ μεγαλες πατατες.

 

[Señor_Nada]

Είδα το ντοκιμαντέρ Soviet hippies. Δεν είχα ιδέα ότι το κίνημα των hippies είχε φτάσει στις χώρες της πρώην σοβιετικής ένωσης. Ήταν λέει πολύ ισχυρό ειδικά στην Εσθονία γιατί εβλεπαν φινλανδική τηλεόραση σε κάποιες περιοχές και μέχρι εικόνες από το woodstock είχαν δει.

Έχει βίντεο ντοκουμέντα της εποχής με χιπηδες να σουλατσαρουν στους δρόμους και να τους κοιτάνε σαν εξωγήινους. Απορώ πως έχουν διασωθεί τέτοια πλάνα-θησαυροί.

Τι σου είναι η δύναμη της μουσικής. Χωρίς να καταλαβαίνεις την γλώσσα του άλλου μόνο από τη μουσική να ξεσηκωνεσαι και να πηγαίνεις ενάντια στη νόρμα, ακόμα και στην κυβέρνηση. Έχει ενδιαφέρον επίσης ότι οι χιπηδες στην Αμερική ήταν ενάντια στον πόλεμο στο Βιετνάμ, όπως φυσικά και η σοβιετική ένωση αλλά οι Soviet hippies ήταν ενάντια στο δικό τους καθεστώς. Έφαγαν πολύ κυνήγι φυσικά από την αστυνομία, ξύλο, φυλακίσεις, κουρέματα, μέχρι και βιασμούς. Μόνο η εμφάνιση με μακριά μαλλιά και μούσια στον δρόμο ήταν πολιτική κίνηση.

Επίσης αξίζουν μπράβο για το soundtrack. Μόνο χιπικο σοβιετικό ροκ. Οι επιρροές από την δυτική μουσική προφανείς, ακόμα και στους στίχους.

Το μόνο αρνητικό που βρήκα ήταν οι συνεντεύξεις από κάποιους από τους χιπηδες σήμερα. Είναι κάπως καμμένοι και δεν λένε κάτι ουσιαστικό. Μακάρι να ήταν όλο το ντοκιμαντέρ με ντοκουμέντα της εποχής.

 

[gioannis13]

Πηγα να δω το «Trap» και ηταν χειροτερο και απο το συνώνυμo μουσικο ειδος.
Πώς γινεται ο δημιουργος της 6ης Αισθησης να εφτιαξε αυτο το αισχος;
Δεν θα αναλωθω σε λεπτομερειες γιατι ηταν πατατα, το αναφερω απλως ως προειδοποιηση για να μην πατε.

....είμαι στο θερινό σινεμά του Κιάτου και μόλις έκανε διάλειμμα στο Trap, ακόμα δεν μπορώ να κρίνω, ελπίζω να έχω λίγο καλύτερη άποψη από εσένα στο τέλος της......

Update και τελικός απολογισμός, καλή, την είδαμε ευχάριστα, προτείνετε.

 

[varioAthens]

....είμαι στο θερινό σινεμά του Κιάτου και μόλις έκανε διάλειμμα στο Trap, ακόμα δεν μπορώ να κρίνω, ελπίζω να έχω λίγο καλύτερη άποψη από εσένα στο τέλος της......

Update και τελικός απολογισμός, καλή, την είδαμε ευχάριστα, προτείνετε.

Σοβαρα τωρα; Καλα δεν σε χαλασαν τα σεναριακα φενάκια τυπου ο σηριαλ κιλλερ να ειναι σε ταχυτητα, μεταμορφωσεις κλπ εφαμιλλος υπερηρωα της Μαρβελ;

 

[Hayate]

Πηγα να δω το «Trap» και ηταν χειροτερο και απο το συνώνυμo μουσικο ειδος.
Πώς γινεται ο δημιουργος της 6ης Αισθησης να εφτιαξε αυτο το αισχος;
Δεν θα αναλωθω σε λεπτομερειες γιατι ηταν πατατα, το αναφερω απλως ως προειδοποιηση για να μην πατε.

Καλά ο δημιουργός της έκτης αίσθησης έχει γυρίσει αρκετές μετριότατες ταινίες εδώ που τα λέμε...

 

[Spark]

Είδα την ταινία The Last Breath (2024) και την προτείνω σε όσους θέλουν να δουν υποβρύχιες λήψεις αλλά και καρχαρίες να θέλουν να φάνε δύτες. Η ταινία έχει ωραία πλάνα δράση και αγωνία.
Μια ομάδα παλιών φίλων από το κολέγιο ξανασμίγουν σε ένα ταξίδι καταδύσεων στην Καραϊβική εξερευνώντας τα συντρίμμια ενός θωρηκτού του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου και βρίσκονται παγιδευμένοι μέσα στον υποβρύχιο λαβύρινθο σκουριασμένου μετάλλου που περιβάλλεται από μεγάλους λευκούς καρχαρίες.

 

[Spark]

Only God Forgives (2013)
Επειδή μου αρέσει ο ηθοποιός Ράιαν Γκόσλινγκ βλέπω τις ταινίες του, και αυτή η ταινία δράσης και εγκλήματος έχει ενδιαφέρον.
Ο Γκόσλινγκ υποδύεται τον Τζούλιαν, έναν έμπορο ναρκωτικών που δραστηριοποιείται στον υπόκοσμο της Μπανγκόκ και ο οποίος βλέπει τη ζωή του να καταρρέει μετά το θάνατο του αδελφού του. Παράλληλα, υφίσταται ασφυκτική πίεση από τη μητέρα του (πανέμορφη και ερμηνευτικά άψογη εδώ η Κρίστιν Σκοτ Τόμας) να ψάξει και να σκοτώσει το φονιά του αδελφού του.

 

[Yorgos]

Είδα το barbarian. Μια γυναίκα φτάνει αργά το βράδυ σε ένα airbnb. Βλέπει ότι εκεί που της είχε πει ο ιδιοκτήτης ότι θα είναι το κλειδί δεν υπάρχει τίποτα και δεν απαντάει στο τηλέφωνο. Τότε βγάινει μέσα από το σπίτι ένας άντρας που της λέει ότι και αυτός έχει κάνει κράτηση για το ίδιο σπίτι μέσα από άλλη πλατφόρμα και της προτείνει να μείνει το βράδυ στο σπίτι και να δει τι θα κάνει το επόμενο πρωί. Από εκεί και πέρα ότι άλλο ειπωθεί είναι spoiler.

Μου άρεσε πολύ. Θα μπορούσε να είναι καλύτερο αλλά και πάλι σε θέμα ατμόσφαιρας είναι όπως πρέπει. Πάλι αποφεύγοντας κάποιο spoiler, η ταινία είναι για λάτρεις των ταινιών τρόμου τέλη δεκαετίας '80 με αρχές '90. Είναι σε αυτό το λιγότερο σοβαρό, λιγότερο πολιτικά ορθό στυλ.

Ισως τα χειροτερα 105 λεπτα που ξοδεψα φετος και σε αυτα συμπεριλαμβανω ωρες διαρροιας, ατελειωτες πτησεις εγκλωβισμενος και αναμονη 9 ωρων σε ενα τμημα στην Κουβα για να δωσω καταθεση. Αστειο σενάριο, σκηνοθεσια απο τα lidl, πιο αργο κι απο replay , προτιμω να ξαναπερασω μια ωρα στην τουαλετα με διαρροια παρα να χασμουριεμαι περιμενοντας το μητροτερας. Ηρωας οποιος τη δει ολόκληρη.

 

[Yorgos]

Είδα το baby Reindeer στο Netflix. Είναι η πραγματική ιστορία μιας stalker στο Ηνωμένο Βασίλειο και η απίστευτη ταλαιπωρία του θύματός της (που τα ήθελε ο κώλος του σε κάποιο σημείο). Αμείωτο το ενδιαφέρον, 7 επεισόδια μικρότερα της μισής ώρας το καθένα, μου άρεσε πολύ και δεν το περίμενα.

 

[Όνομα χρήστη xvan]

ΟΙ ΑΖΗΤΗΤΟΙ του νοσοκομείου ΣΩΤΗΡΙΑ κ της Μαριάνας Οικονόμου

Οι αόρατοι του νοσοκ. ΣΩΤΗΡΙΑ


Στο 26ο φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ στη Θεσ/κη, το βραβείο κοινού δόθηκε σε ταινία με τον εμβληματικό τίτλο οι "Αζήτητοι".

Δεν την είχα δεί απλά γιατί τότε δεν πήγα στη συμπρωτεύουσα. Ευκαιρία λοιπόν τώρα που ανέβηκε στο ΔΑΝΑΟ να την δούμε. Χθες βράδυ φτάνοντας στο γκισέ πήραμε την απογοήτευση.
Δεν υπάρχουν θέσεις, sold out. Εκτός αν κάποιοι δεν έρθουν κτλ. Πήραμε την απόφαση να περιμένουμε. Δικαιωθήκαμε. Είδαμε την ταινία!
Ένα καταπληκτικό ντοκυμαντέρ όπου πρωταγωνιστές δεν είναι κάποιοι ηθοποιοί, αλλά οι 100δες αόρατοι φυματικοί και οι οικογένειες τους.
Το ρίξιμο ενός τοίχου στη Σωτηρία αποκάλυψε παλιές βαλίτσες γεμάτες γράμματα,ρούχα και φωτογραφίες. Όλα αυτά ανήκαν σε 100δες φυματικούς κατά βάση άπορους που προέρχονταν απόλη την Ελλάδα, που πέθαναν στο νοσοκομείο μεταξύ 1945 κ 1975. Τάφηκαν ανώνυμα σε ομαδικούς τάφους χωρίς να καταγραφούν πουθενά. "...Προσπαθήσαμε να ανασύρουμε κάποιες από τις ιστορίες τους με βάση τα στοιχεία από τις βαλίτσες..." αναφέρει η σκηνοθέτης κ Μαριάνα Οικονόμου. Μαζί της μετά το τέλος της παράστασης και ο γνωστός ιστορικός κ Τάσος Σακελαρόπουλος, ο οποίος έδωσε μια συνολικότερη εικόνα γύρω από την περίοδο, τα αρχεία, την ψυχολογία των ατόμων κτλ.
Μια συγκινητική, άρτια ταινία που καταλήγει σε μια άκρως ενδιαφέρουσα συζήτηση.
Όσοι μπορούν ας πάνε να την δούν. Τα συμπεράσματα και οι προβληματισμοί που θα προκύψουν σίγουρα εντυπωσιακοί. Σπεύσατε ΚΑΙ...
ΑΝΑΖΗΤΗΣΤΕ τους ΑΖΗΤΗΤΟΥΣ...στο cine ΔΑΝΑΟΣ



στις Σεπτεμβρίου 24, 2024 Δεν υπάρχουν σχόλια:
Αποστολή με μήνυμα ηλεκτρονικού ταχυδρομείου BlogThis!Μοιραστείτε το στο TwitterΜοιραστείτε το στο FacebookΚοινοποίηση στο Pinterest

 

[Όνομα χρήστη xvan]

Τα λυχναράκια του Σεπτεμβρίου
μια και ερχεται ο Οκτώμβριος ειπα να το δημοσιεύσω



Σεπτεμβρης και 47ο φεστιβάλ Δράμας

Από το ανοιχτό παράθυρο
φυσάει μέσα ο Σεπτέμβριος
κ σβύνει
το λυχναράκι
του καλοκαιριού...(Γιάννης Τόλιας)
Μα πόσα λυχναράκια άραγε ανάβουν ώστε να αντικαταστήσουν αυτό του Αυγούστου κ του καλοκαιριού;
Για μένα και την όμορφη παρέα μας ένα δυνατό λυχνάρι ανάβει στη Βόρεια Ελλάδα. Στην μακρυνή κοντινή μαγική Θράκη, στην Δράμα. Ο Σεπτεμβριος είναι συνυφασμένος με το εκεί φεστιβάλ ταινιών μικρού μήκους.
Με τις ανησυχίες τις αγωνίες τα ερωτηματικά αλλά και τις όποιες απαντήσεις μιας νέας γενιάς που με περιορισμένα οικονομικά εφόδια αλλά με πολλές σπουδές διάβασμα μελέτη επιμονή και θέληση ψάχνει και δημιουργεί.


Στη Δράμα λοιπόν κάθε Σεπτέμβριο εδώ και 47 χρόνια, στην όμορφη δροσερή πόλη θα διαγωνιστούν οι νέοι δημιουργοί από την Ελλάδα, την Ευρώπη και άλλων χωρών. Αυτοί οι νέοι δημιουργοί δίνουν τον ξεχωριστό χαρακτήρα στο φεστιβάλ, καθώς οι ανησυχίες των νέων αποτυπωμένες στο πανί μπορούν και οραματίζονται το μέλλον με τον καλλίτερο τρόπο καθώς σαν νέοι τους ανήκει.
Εδώ και πολλά χρόνια λοιπόν αυτός είναι ο Σεπτέμβριος μου.
Πόσο περισσότερο που πάντα συνδιάζεται με ανάλογες εξορμήσεις στην όμορφη φθινοπωρινή Θράκη.

Στα ατόφια πομακοχώρια με τους ταλαίπωρους κατοίκους - λιγοστούς πια- στις παραδοσιακές ταβέρνες τους στα τοπία της φύσης αλλά και στις πόλεις. Στις γιορτές στην Ξάνθη στο φυσικό ντεκόρ της Αγίας Βαρβάρας, στα οινοποιία της περιοχής, στις λαϊκές συνοικίες και στις λαϊκές των παραγωγών του μόχθου. Κ όχι μόνο. Έχει δίκιο ο Ν. Καρούζος.

Να μη λυπάσαι που πέφτουν τα φύλλα του Φθινοπώρου/ η δική σου τρυφερότητα θα τα φέρει και πάλι στα δένδρα/ δάκρυα μη χαλνάς όλοι ανήκουμε / στην ανάσταση.
Λοιπόν την Κυριακή στην τελετή λήξης του 47ου φεστιβάλ, η ταινία ΓΚΕΚΑΣ του Δημήτρη Μουτσιάκα βραβεύτηκε με το Χρυσό Διόνυσο. Η ταινία χρηματοδοτήθηκε και από την περιφέρεια Στερεάς Ελλάδας και γυρίστηκε στην Εύβοια. Αξιζε στο σύνολο της. Βραβεύτηκε και για το σενάριο και για την πράγματι πολύ καλή φωτογραφία.
Βραβείο σκηνοθεσίας πήρε ο Γιώργος Φουρτούνης για την ταινία Mj.

ΟΚΛΕ

Όσον αφορά το βραβείο της ΟΚΛΕ (Ομοσπονδία Κιν/κων Λεσχών Ελλάδας) δόθηκε στην Νικολέτα Λεούση για την ταινία ΑΣΚΟΠΗ ΜΕΤΑΚΙΝΗΣΗ.

Μέσα από το πρόγραμμα ΤΟ ΦΕΣΤΙΒΑΛ ΤΑΞΙΔΕΥΕΙ μπορούν σε διάφορες περιοχές και πόλεις να δούν πολίτες τις βραβευμένες ταινίες. Τον Οκτώβρη όπως κάθε φορά προβάλονται στην Αθήνα. Αξιζει η θέαση.