Κινηματογραφική κουβέντα....

[Nedelja]

Είδα κι εγώ το 12 Years a Slave , εντάξει το θέμα από μόνο του είναι ευαίσθητο και είναι σίγουρο οτι θα συγκινήσει αλλά βασίζεται σε αληθινή ιστορία και σε συνδιασμό με το πολύ προσεκτικά επιλεγμένο κάστινγκ νομίζω δεν πέφτει στην παγίδα του να σε κάνει να νιώσεις οτι είδες άλλη μια ταινία με το συγκεκριμένο θέμα.
Κάποιες σκηνές είναι όντως πολύ σκληρές αλλά δε μου δόθηκε η αίσθηση οτι είχαν σκοπό να προκαλέσουν ίσως να προβληματίσουν περισσότερο και να βοηθήσουν στην καταννόηση των χαρακτήρων.
Ο Fassdender κατά τη γνώμη που πάρα πολύ καλός και τόσο γοητευτικός που δυσκολεύεσαι να τον μισήσεις... αν και γενικότερα ο χαρακτήρας του μου φάνηκε τόσο συγχισμένος που σε κάποιες φάσεις έπιανα τον εαυτό μου να προσπαθήσει να του βρει ελαφρυντικά...
Ο Cumberbatch πάλι με μπέρδεψε...σε κάθε σκηνή σκεφτόμουν πως θα πρέπει να φερθεί ως Sherlock, ευτυχώς ο ρόλος του ήταν μικρός.

Επίσης σε μια προσπάθεια τις μέρες των γιορτών να σταματήσω να τρώω σα κτήνος είδα το ''La grande bellezza''
( Η τέλεια ομορφιά) του Πάολο Σορεντίνο.
Εντάξει η ταινία έχει κάποια κλισέ, κοσμικός μεγαλώνει, συνειδητοποιεί την επίπλαστη ευτυχία του κοινωνικού φαίνεσθαι, αναζητά τις αυθεντικές μνήμες και συγκινήσεις της νιότης του κτλ κτλ...αλλά παρόλα αυτά η ταινία είναι μια πολύ ευχάριστη έκπληξη. Αυτό οφείλεται στην εξαιρετική φωτογραφία, κάποια πλάνα είναι πραγματικά απίστευτα, στον απίστευτο συνδιασμό ανόμοιων μουσικών ακουσμάτων π.χ Ραφαέλα Καρά και εκκλησιαστικοί ύμνοι και βεβαίως στο πως παρουσιάζεται η Ρώμη μέσα από την ταινία, εγώ δλδ που δεν είμαι και τρελή φαν της παίζει και να άλλαζα την ψήφο μου στο αντίστοιχο travel war μας...

 

[ευαγγελια]

Δηλαδή να παω να την δώ την ταινια; ( για το 12 years a slave μιλάω ) Το αποφεύγω για τους γνωστούς λόγους

 

[Nedelja]

Τι να σου πω είναι υποκειμενικό, αλλά νομίζω οτι είναι μια γενικά καλή ταινία, δε νομίζω να νιώσεις οτι έχασες το χρόνο σου, ούτε οι σκηνές είναι τόσο σκληρές για να αποτελέσουν αποτρεπτικό παράγοντα, ούτε παρουσιάζει το όλο θέμα μονοδιάστατα τύπου ''κακοί'' λευκοί, καλοί σκλάβοι, εμβαθύνει αρκετά στους πρωταγωνιστές και τα συναισθήματα τους.
Προσωπικά την επέλεξα ανάμεσα σε άλλες ταινίες του 2013 που ήξερα οτι δε θα μου αρέσουν σίγουρα όπως Oblivion, Elysium, Gravity, Don Jon (Σκαρλετάκι ντροπή...) οπότε δε το μετάνιωσα καθόλου που την είδα, σινεμά δεν ξέρω αν θα πήγαινα, αλλά για καναπεδάκι με κρασάκι μετά από πεζοπορία στην Πάρνηθα ήταν μια χαρά...μου έκοψε και την πείνα...

 

[romantic woman]

"O μπάτλερ"του Λι Ντάνιελς μου άρεσε πάρα πολύ!Βασισμένο σε αληθινή ιστορία,ξεκινάει με πολύ σκληρές εικόνες και λές ωχ έτσι θα πάει;αλλά η ιστορία εξελίσσεται διαφορετικά...
Σημαντική ταινία γιατί εκτός από τα πολιτικά δρώμενα -τους αγώνες για την κατάργηση των φυλετικών διακρίσεων εστιάζει σε ανθρώπινες σχέσεις και συναισθήματα, σε σχέσεις πατέρα-γιού,στην διαφορετική αντίληψη και οπτική που καθένας βλέπει τη ζωή του και τις συγκρούσεις λόγω αυτής της διαφορετικής στάσης...
Παράλληλα με τα γεγονότα που εκτυλίσσσονται στην ταινία βλέπουμε σε αρκετά σημεία και τις ανάλογες εικόνες τις πραγματικές δηλαδή όπως είχαν συμβεί.
Με καθήλωσε,με συγκίνησε!
Πολύ καλές ερμηνείες τόσο του κύριου πρωταγωνιστή στο ρόλο του Μπάτλερ όσο και της "συζύγου"του της Ο πρα της γνωστής Οπρα που πρώτη φορα την είδα σαν ηθοποιό...πρώτη φορα όντως παίζει ή είναι ηθοποιός και δεν το ήξερα;

 

[ευαγγελια]

Η Οπρα εχει μεγάλη ιστορία στον κινηματογράφο τόσο ως ηθοποιός , αλλα και ως παραγωγός
Δε πιστεύω να μην έχεις δει το The color Purple ( συγκλονιστική ταινια με επηρέασε πολυ στα νιάτα μου καθώς και η ερμηνεία της Οπρα ) , αλλα και το Beloved διπλα στον Ντανυ Γκλοβερ

 

[nena]

3 ωρες για το λυκο της wall street...ανωμαλιαρικο εμετικο κ αναρωτιέμαι πως αντεξε την ιδια του τη ζωη ο τυπος!ε θα μου πεις σκορτσεζε ηταν αυτος κ εκανα την υπομονη μου..
αλλα εχετε καμια ταινια στο μυαλο χωρις σεξ,ναρκωτικα,βια κ παρτουζες;πολύ φοβάμαι μονο κινουμενα σχεδια τυπου χαιντι... "που παμε ρε που παμε"?

 

[jimp]

Εγώ είδα το Gravity. Πιο χάλια δεν μπορούσε να ήταν. Ίσως αν έκανε μόνος του βόλτες στο διάστημα ο κλούνει.

 

[North66]

Γιατί ήταν χάλια;

 

[nena]

Εγώ είδα το Gravity. Πιο χάλια δεν μπορούσε να ήταν. Ίσως αν έκανε μόνος του βόλτες στο διάστημα ο κλούνει.

α εμενα ισα-ισα αυτό μου αρεσε στην ταινια!η ελπιδα ότι θα τον ξεμοναχιασω στο διαστημα μιας κ στη γη δεν μου εκατσε ρε μπας κι εφυγε στο διαστημα για να με αποφυγει;
παντως αν ξεμουχλιάσω λιγο τις γνωσεις μου νομιζω ότι από τη στιγμη που εκοψε το σκοινι πρεπει οντως ακομη να γυροφερνει εκει πανω..ρε μπας κ μου ερθει ουρανοκατέβατος?να δωσω συντεταγμενες της κατοικιας μου
αχ παιδια να δειτε το "κλεφτης βιβλιων"!!!ειχε κατι υπεροχα βιβλια δερματόδετα που τα λατρευω!

 

[emouli]

Χθες είδα το "Λύκο της Wall St" και θεωρώ πως ο Σκορτσέζε ενώ το αθλημα το κατέχει πολύ καλά, δυστυχώς δεν περνάει κάποιο μήνυμα. Τρεις ώρες φλυαρίας χωρις κανένα λόγο. Στην ίδια κατηγορία το "Κεφάλαιο" του Γαβρά ήταν κλάσεις ανώτερο.
Αμ το άλλο; Το ρουμάνικο με τις διθυραμβικές κριτικές εννοώ. "Οικογενειακή υπόθεση" και κλάιν... Ευτυχώς γι' αυτό δεν έκλαψα τα λεφτάκια μου, κλεψιμέικο γαρ!

 

[nena]

κλεψιμεικο;;τς τς τς ντροπη

ο mitty μου αρεσε πολύ, ζω για τη στιγμη που θα κανω ποδηλατο σε ερημικούς δρομους της ισλανδιας!

 

[Yorgos]

Γενική αποτίμηση του φεστιβάλ

1. Επίπεδο ταινιών

Πριν καν ξεκινήσει το φεστιβάλ η γενικότερη αίσθηση ήταν πως το επίπεδο των ταινιών θα ήταν χαμηλό, τουλάχιστον σε σχέση με προηγούμενες χρονιές. Πέρα από το χαμηλότερο επίπεδο των συμμετοχών της Κούβας, η Λατινική Αμερική γενικότερα δεν έβγαλε τη μεγάλη ταινία, όπως γίνεται συνήθως. Θα έλεγα πως οι εκτός συναγωνισμού συμμετοχές (μη λατινοαμερικάνικες οι περισσότερες) έσωσαν την κατάσταση, αλλά γενικά ήμασταν πολύ χειρότερα από άλλες χρονιές. Αν κάποιος μου έλεγε «διάλεξε 5 ταινίες για να μου συστήσεις» δε θα δυσκολευόμουν καθόλου να επιλέξω με σειρά προτίμησης:

α) Boccaccerias Habaneras, γιατί είχε εκπληκτικά επινοητικό σενάριο, επειδή γέλασα πολύ και γιατί είναι αυτό που πάει να δει κανείς στο φεστιβάλ: λατινοαμερικάνικος κινηματογράφος στα καλύτερά του

β) Wakolda: Γιατί το θέμα (δρ. Μένγκελε στη Νότιο Αμερική) είναι ιντριγκαδόρικο και ήταν πιο «σοβαρή» παραγωγή που είδαμε από λατινοαμερικάνικο σκηνοθέτη

γ) La jaula de Oro: Γιατί σάρωσε στα βραβεία, γιατί ήταν μια πραγματικά «σκληρή» ταινία για μια πραγματικότητα που αφορά χιλιάδες λατινοαμερικάνους

δ) Azul y no tan Rosa: Γιατί αν είχα παιδί, αυτή την ταινία θα του έδειχνα από όλο το φεστιβάλ.

ε) I will be murdered: Γιατί είναι από τα ντοκιμαντέρ που δείχνουν ότι η πραγματικότητα ξεπερνά τη φαντασία, απίστευτα ενδιαφέρουσα ιστορία

2. Οργάνωση

Τώρα, οι λέξεις «οργάνωση» και «Κούβα» συνυπάρχουν σε πρόταση μόνο με την αρωγή μορίων όπως «δεν», «μην» ή λέξεων όπως «αποκλείεται». Και στο παρελθόν είχαμε δει στοιχεία ανοργανωσιάς, αλλά τέτοιο χάλι δε θυμάμαι σε κανένα φεστιβάλ. Μερικά από τα τραγελαφικά που ζήσαμε σε αυτό το σουρεαλιστικό νησί που ζούμε:

· Στην πρώτη ταινάι που πήγα διαπίστωσα πως τα προγράμματα για όλο το φεστιβάλ είχαν εξαφανιστεί, ενώ για να μπεις στον κινηματογράφο έπρεπε να κάνεις ουρά την οποία όριζαν δύο παππούδες που κρατούσαν… ένα σκοινί και το οποίο άφηναν να πέσει στο πάτωμα όταν έτσι του υποδείκνυε ένας συμπαθής μπάτσακλας. Με το που έπεφτε το σκοινί στο έδαφος, υποτίθεται πως προχωρούσες προς την αίθουσα, ενώ λίγα δευτερόλεπτα αργότερα οι παππούδες το ξανασήκωναν. Μιλάμε για φοβερό χειροκίνητο σύστημα…

· Σε μια ταινία περιμέναμε 45’ εντός της αιθούσης μέχρι να ξεκινήσει, όταν κι εμφανίστηκε μια κυριούλα που μας ανακοίνωσε πως δε θα μπορούσαμε να δούμε την ταινία στη συγκεκριμένη αίθουσα διότι ήταν γυρισμένη σε PAL αλλά σε άλλο σύστημα, το οποίο όμως ευτυχώς υποστήριζε άλλη αίθουσα, παραδίπλα. Μεταφερθήκαμε όλοι στην «παραδίπλα» αίθουσα, όπου απολαύσαμε την ταινία… μέχρι που είχαμε διακοπή ρεύματος και οριστική διακοπή. Τρελό φεστιβάλ, ούτε μια γεννήτρια διαθέσιμη

· Σε τουλάχιστον μια γερμανική ταινία κάποιος ξέχασε να βάλει υπότιτλους…

· Στην ταινία που κέρδισε το βραβείο κοινού οι ουρές και ο παροξυσμός ήταν τέτοιος που το κοινό στοιβάχτηκε μπροστά από τις πόρτες της αίθουσας, η αστυνομία έκανε μιάμιση ώρα να εμφανιστεί, όταν εμφανίστηκε άφησε μόνο κάποιους να μπουν (ευτυχώς κι εμάς) και μετά… με μισό κινηματογράφο γεμάτο… έκλεισαν τις πόρτες επειδή έτσι

· Σε άλλη ταινία επέτρεψαν να μπει τόσος κόσμος που ο καημένος ο σκηνοθέτης της ταινίας καθόταν μπροστά μου… στα σκαλιά της αίθουσας

· Σε μια άλλη περίπτωση η ταινία ξεκίνησε… και πήδηξε ένα περίπου εικοσάλεπτο, με αποτέλεσμα να χάνεται η συνοχή της ταινίας

· Ο εγκέφαλος που έβγαζε το onlineημερήσιο πρόγραμμα (εβδομαδιαίο δεν υπήρχε, δε φτάνουμε μέχρι εκεί…), αποφάσισε ότι αυτό θα πρέπει να γίνει σε μορφή PDF και να έχει μέγεθος 200ΜΒ κάθε μέρα, με αποτέλεσμα να θες κανένα δίωρο για να το κατεβάσεις σε μια χώρα όπου ακόμη και οι συνδέσεις dialup είναι άθλος

· Πήγα να δω μια μεξικάνικη ταινία, όπως ήταν αναρτημένη στο πρόγραμμα, αλλά στην είσοδο της αίθουσας διαπίστωσα πως τελικά προέβαλαν άλλη κι όταν ρώτησα το λόγο μου είπαν πως ο σκηνοθέτης είχε φύγει από την Αβάνα και πήρε μαζί του τη… μοναδική κόπια της ταινίας

Δε γίνεται ρε παιδιά ένας γίγαντας του παγκόσμιου κινηματογράφου όπως η Κούβα να διοργανώνει φεστιβάλ και να είναι ΤΟΣΟ μπάχαλο, όπου είναι αγώνας να βρεις ένα πρόγραμμα, όταν πας στον κινηματογράφο να είναι ΛΟΤΤΟ αν θα δεις την ταινία που σχεδίαζες να δεις, να περιμένεις πάνω από μια ώρα για να μπεις σε μια αίθουσα με πιθανόν άθλια ακουστική (το Yara απαράδεκτο και ακατάλληλο), οι υπότιτλοι να λείπουν, η ταινία να μην παίζεται και στο τέλος να ακυρώνεται και η προβολή λόγω διακοπής ρεύματος. Έλεος.

Κάποτε το φεστιβάλ ήταν το πολιτιστικό γεγονός της χρονιάς στην Αβάνα, στις τελετές έναρξης και λήξης εμφανιζόταν η Αυτού Μεγαλειότης ο Φιντέλ αυτοπροσώπως και η αίσθηση που σου έδινε ήταν πως το φεστιβάλ ήταν η προτεραιότητα νούμερο 1. Φέτος δυστυχώς επιβεβαιώθηκε η φθίνουσα πορεία της σημασίας που αποδίδεται στο φεστιβάλ από τους ίδιους του τους διοργανωτές, όταν η οικονομία της χώρας βελτιώνεται και βλέπουμε σε άλλες, χαμηλότερου πολιτιστικού επιπέδου δραστηριότητες (βλέπε αγώνες μποξ) να πέφτει πολύ περισσότερο χρήμα και προσοχή.

Τιμή και δόξα στους εθελοντές που μοίραζαν τα κουπόνια ψηφοφορίας με χαμόγελο, αλλά άθλιοι οι… μονιμάδες των κινηματογράφων που με κλασικό βαριεστημένο δημοσιοϋπαλληλίστικο ύφος απαντούσαν «δεν ξέρω», «όχι εδώ» ή «εεεε;» σε κάθε ερώτηση ταλαίπωρου σινεφίλ. Ας βάλουν εθελοντές σε όλα τα πόστα αν οι «μονιμάδες» βαριούνται τόσο ή τέλος πάντων ας φτιάξουν και 4-5 infostands στην πόλη, τόσοι ξένοι ήρθαν στο φεστιβάλ και τους ταλαιπωρήσαμε τους ανθρώπους, κρίμα είναι.

3. Κοινό-ατμόσφαιρα

Εντάξει, μπορεί να γκρινιάζουμε για τα οργανωτικά, αλλά η ατμόσφαιρα στο φεστιβάλ της Αβάνας τα σπάει. Και τα σπάει επειδή η συντριπτική πλειοψηφία του κοινού είναο Κουβανοί. Κουβανοί που δε μασάνε και με ιώβεια υπομονή όχι απλά περιμένουν επί ώρες στην ουρά, αλλά ταυτόχρονα συζητάνε για τις ταινίες που είδαν, κάνουν κριτική και… γνωριμίες. Κουβανοί που «συμμετέχουν» στην ταινία, πετάνε ατάκες, χειροκροτούν, σχολιάζουν ασταμάτητα, γελάνε μεγαλόφωνα, κάνουν επιφωνήματα και το να πας στον κινηματογράφο είναι κοινωνικό γεγονός, νιώθεις πως βλέπεις την ταινία με παρέα ακόμη κι αν πας μόνος σου, όχι σαν την Ευρώπη όπου το κοινό παράγει ήχους βγαλμένους από διαλόγους ανάμεσα σε βιβλιοθηκάριο και κροταλία με τα «σσστ» και «σςςςςς». Και τιμή και δόξα στις ταξιθέτριες που φωτίζουν το διάδρομο για τους αργοπορημένους ό,τι κι αν έρθουν, στιε γκομενίτσες που δίνουν το τηλέφωνό τους στον τύπο που γνώρισαν στην ουρά, στο ρακένδυτο Κουβανό που βρήκε το δρόμο του σε κουλτουρέ ντοκιμαντέρ, στη μουλάτα γιαγιά που γελάει με τα σόκινγκ της κουβανικής κωμωδίας, στην πιτσιρικαρία που γέμισε αίθουσες για ταινίες στα γερμανικά και τα δανέζικα, στα ζευγαράκια που αντιμετώπιζαν με φιλιά κι όχι μουρμούρα την ανοργανωσιά και στους ξένους (κυρίως λατίνους) που ήρθαν να επισκεφθούν την πόλη μας και έδειξαν ανεκτικότητα στα στραβά της, παραγνωρίζοντάς τα για να απολαύσουν το μεγαλείο της πιο ξεχωριστής πρωτεύουσας της ηπείρου. Α ναι, και να μην ξεχάσουμε να ευχαριστήσουμε και το Υπουργείο Πολιτισμού που έβαλε την τιμή του πάσου στα… 20 κουβανέζικα πέσος, δηλαδή 0,60 ευρώ για 20 ταινίες, άσε που έδειχναν κατανόηση σε όσους απέμεναν λίγα εισιτήρια στο πάσο και δεν τα έκοβαν…

4. Τι χάσαμε, τι βρήκαμε

Να ξεκινήσω από το δεύτερο. «Βρήκαμε» το βενεζολάνικο κινηματογράφο, που είναι πια μια σκηνή που δε μεγαλώνει, αλλά εδραιώνεται ανάμεσα στους μεγάλους της ηπείρου, με απεριόριστες προοπτικές. «Βρήκαμε» κολομβιάνικες παραγωγές που δείχνουν ότι κάτι γίνεται στη Μπογοτά, βρήκαμε το Εκουαδόρ να έχει μια δική του θεματολογία, βρήκαμε πολλά πολιτικά ντοκιμαντέρ διευρύνοντας την ήδη υπάρχουσα τάξη.

Δε βρήκαμε σοβαρή παρουσία από την Κεντρική Αμερική (ρε Κόστα Ρίκα, μια ταινία μόνο και συνεχίζει να λάμπει δια της απουσίας της η Καραϊβική πλην Κούβας, ενώ ψιλομονότονη βρίσκω και τη θεματολογία των Χιλιανών να μονολογούν για την εποχή Πινοτσέτ. Η Βραζιλία μπορεί πολύ καλύτερα και το έχει δείξει στο παρελθόν, ενώ οι Αργεντίνοι είναι ικανοί για το καλύτερο και το χειρότερο, δεν μπορούν να κάνουν μια επιλογή της προκοπής;

Τι μετάνιωσα που δεν είδα; Ουφ, μακάρι να διαρκούσε τρεις μήνες το φεστιβάλ να μπορούσα να τα δω όλα. Με 450 ταινίες είναι αδύνατον να μην κάνεις επιλογές, αλλά ορισμένες από τις ταινίες που θα ήθελα να έχω δει και μένουν ως asignaturapendiente είναι οι ακόλουθες (για μένα τις γράφω πιο πολύ αλλά ίσως φανεί σε κάποιον ενδιαφέρουσα κάποια από αυτές και θέλει να την ψάξει) :

· Tierra sin mal, μια βολιβιάνικη παραγωγή για τους Ινδιάνους Γουρανί, με σημείο αφετηρίας μια ταινία που γύρισε ο εξρευνητής Νόρτνενκιολντ το… 1911

· Piedra, papel o tijera, βενεζολάνικη ταινία όπου ένα αθώο «πέτρα ψαλίδι χαρτί» καταδεικνύει τα προβλήματα της ζωής στη σύγχρονη Βενεζουέλα

· Volver a morir, κολομβιάνικη ταινία όπου μια γυναικάρα ξυπνάει δίπλα σε έναν άγνωστο άνδρα που τη δολοφονεί, καταφέρνει όμως να γυρίζει το χρόνο στο σημείο όπου ξυπνάει, για να δολοφονηθεί ξανά και ξανά, προσπαθώντας να λύσει το μυστήριο

· Traiganme la cabeza de la mujer metralleta, ARG: Ένας αργεντίνος μαφιόζος προσφέρει μια περιουσία σε επαγγελματίες εκτελεστές για να του φέρουν το κεφάλι της πληρωμένης δολοφόνου που τον κυνηγά.

· Mataram me irmao, βραζιλιάνικο ντοκιμαντέρ όπου ο σκηνοθέτης αναζητά την ιστορία του θανάτου του αδερφού του στα βίαια προάστια του Σάο Πάολο

· Al borde de la vida, κουβανικό ντοκιμαντέρ για βενεζολάνους ασθενείς που ταξιδεύουν στην Κούβα για ιατρικούς λόγους

· Coro de silencio, πορτορικάνικο ντοκιμαντέρ για την υπόθεση PeterPan, όταν η καθολική εκκλησία απήγαγε 17.000 παιδιά από την Κούβα προς τις Ηνωμένες Πολιτείες με σκοπό «να τα σώσει από τον κομουνισμό»

· No es el camino, κουβανικό ντοκιμαντέρ για την παιδική βία στη χώρα

· Marcelo, MEX, Ο Μαρσέλο πιστεύει πως βρήκε τη μετενσάρκωση του αγαπημένου του σούπερ ήρωα στο πρόσωπο του εκκεντρικού γείτονά του, που ονειρεύεται να γίνει πορνοστάρ

· Memorias do Chumbo, βραζιλιάνικο ντοκιμαντέρ που καταδεικνύει τη σχέση ανάμεσα στο ποδόσφαιρο και τις χούντες του ’60-‘70-’80 σε Ουρουγουάη, Χιλή, Αργεντινή και Βραζιλία

· 1912, Voces para un silencio: Κουβανικό ντοκιμαντέρ για την ένοπλη αντίσταση του κόμματος των έγχρωμων στην Κούβα επί αμερικανοκρατίας και τη δολοφονία χιλιάδων εξ’ αυτών

· Hart, Pasion por Cuba: ντοκιμαντέρ για τον πρώην υπουργό παιδείας της χώρας, από τις ιστορικότερες μορφές της Επανάστασης

· La piedra ausente: Μεξικάνικο ντοκιμαντέρ για τη μεταφορά του μεγαλύτερου λαξευμένου αρχαιολογικού ευρήματος το 1968 από το Taxcoco στο Εθνικό Μουσείο Ανθρωπολογίας της πρωτεύουσας, που προκάλεσε τοπική εξέγερση και την παρέμβαση του στρατού

· Tiempos de Dictadura, Tiempos de Marco Perez Jimenez: Βενεζολάνικο ντοκιμαντέρ για όσα τράβηξαν οι Βενεζολάνοι τη δεκαετία του ’50 από το «εκσυγχρονιστικό» εγχείρημα ενός τέρατος

· Alacran enamorado: Ισπανική παραγωγή, όπου ένας νεοναζί αλλάζει στάση ζωής χάρη στν εγγραφή του σε ένα γυμναστήριο όπου γνωρίζει προπονητές και αθλητές από άλλες φυλές

· 80 Μilionow: 10 μέρες πριν την επιβολή στρατιωτικού νόμου στο Βρότσλαβ της Πολωνίας, ένα από τα στελέχη της Αλληλεγγύης σηκώνει 80 εκ. ζλότι από την τράπεζα με σκοπό να τα διαθέσει για το παράνομο κίνημα. Πολωνική φυσικά.

· Broken stones: Γαλλο-αϊτιανό ντοκιμαντέρ για την κατάσταση της παλιάς πόλης του PortauPrinceμετά το σεισμό του 2010.

· El caso Coca-Cola: Καναδέζικο ντοκιμαντέρ που αποτελεί καταγγελία για τις απαγωγές, τα βασανιστήρια και τη δολοφονία συνδικαλιστών από πλευράς της αμερικάνικης εταιρείας σε Κολομβία, Γουατεμάλα και Τουρκία

· Miss Inc. : Καναδέζικο ντοκιμαντέρ για τον παροξυσμό της βιομηχανίας ομορφιάς στη Βενεζουέλα και τις φάμπρικες φωτομοντέλων

· Shan Zha Shu Zhi Lian: Κατά τη διάρκεια της Πολιτιστικής Επανάστασης του Μάο μια κοπέλα μεταφέρεται από ένα αστικό κέντρο σε μια απομονωμένη ορεινή κοινότητα για την «επανεκπαίδευσή της».

· Diamantes Negros: Ισπανοπορτογαλική ταινία, με θέμα την έλευση δυο δεκαπεντάχρονων ποδοσφαιριστών στην Ευρώπη και την εκμετάλλευσή τους από το σύστημα

· Les Saveurs du Palais: Μία σεφ αδυνατεί να πιστέψει ότι ο Γάλλος πρόεδρος την επέλεξε ως την προσωπική του σεφ, αλλά θα πάρει πικρή γεύση από τα παιχνίδια εξουσίας. Γαλλική.

· Captive: Συμπαραγωγή Γαλλίας, Φιλιππινών, Μεγάλης Βρετανίας και Γερμανίας που αφηγείται την πραγματική ιστορία αιχμαλώτων που απάγονται από ισλαμιστές στις Φιλιππίνες, με τους οποίους θα περάσουν πάνω από ένα χρόνο στη ζούγκλα, αποφεύγοντας τις επιθέσεις του φιλιππινέζικου στρατού

· HalfofaYellowSun: Νιγηριανο-βρετανική παραγωγή με θέμα την κατάσταση μιας γενιάς ολόκληρης στη Νιγηρία μετά την έναρξη των συγκρούσεων στη Μπιάφρα

· Here was Cuba: Iρλανδικό ντοκιμαντέρ για την Κρίση των Πυραύλων του 1962 με τους Κένεντι, Κάστρο και Χρουστσόφ σε πρώτο πλάνο

· 119 Εsperanzas: Χιλιάνικο ντοκιμαντέρ για την υπόθεση των 119 συλληφθέντων αγνοουμένων, του πρώτου επικοινωνιακού μοντάζ της πινοτσετικής χούντας

· Mercedes Sosa, La Voz de Latinoamerica: Αργεντίνικο αφιέρωμα στη Σόσα, ουσιαστικά πρόκειται για αυτοβιογραφία.

· Forward Ever, The killing of aRevolution : Ντοκιμαντέρ από το Τρινιδάδ και Τομπάγκο για την αμερικάνικη εισβολή στη Γρανάδα το 1983.

· Τhe Untold History of the United States: Toδωδεκάωρο ντοκιμαντέρ του Όλιβερ Στόουν για την ιστορία που δε μαθαίνουν τα παιδιά στα σχολεία της Αμερικής