Καταρράκτες Αγγέλου ΤΕΛΟΣ

[stavros-serres]

Ήσουν εξαιρετικά αναλυτικός επέτρεψε μου όμως να διατυπώσω έναν προβληματισμό: αφού ο τσάβες είναι τόσο αγαπητός από την πλειοψηφία του λαού και μόνο μία μικρη αριστοκρατική ελίτ αντιτάσσεται στην κυβερνητική του πολιτική, γιατί όπως λες έχασε την κουτάλα, πως εξηγείς ότι δεν μπόρεσε να έχει την απαιτούμενη πλειοψηφία προκειμένου να τροποποιήσει το Σύνταγμα ως προς την εκλογή του Προέδρου Δημοκρατίας και για τρίτη συνεχόμενη φορά? Κατ' αρχάς σου είπα ότι συμφωνώ σ επολά από όσα ανέφερες για τον τσάβες , παρέλαβε ένα μπάχαλο και επέφερε ασύλληπτες αλλαγές. Όμως είναι επιφανειακή η προσέγγιση ότι όσοι διαφωνούν με τον τσάβες ανήκουν στην αριστοκρατική ελίτ. Έξυπνος άνθρωπος είσαι και με καταλαβαίνεις. Οδηγούμαστε στο "ο μη καραμανλικός, κομμουνιστής". Σίγουρα στην βενεζουέλα υπάρχουν πολλοί, που δεν ανήκουν στην ελίτ, δεν έχασαν καμία κουτάλα, αλλά δεν υποστηρίζουν τον τσάβες διότι απλά ο τσάβες έχει κάνει και λάθη. Και σου το είπα και στο προηγούμενο ποστ. και ο καντάφι προσέφερε πολά στον λαό του αλλά στην Λιβύη δημοκρατία με την έννοια που εμείς αντιλαμβανόμαστε δεν υπάρχει.Όσο για τους διεθνείς οργανισμούς που προανέφερες έχουν κυριολεκτικά απογοητεύσει όλο τον πολιτισμένο κόσμο,είναι αδύναμοι, άτολμοι και υποκινούμενοι από συμφέροντα, ευθύνονται για εγκλήματα κατά των λαών, ανίκανοι να επιτύχουν έστω και μία στοιχειώδη συμφωνία παγκοσμίως για το κλίμα. Δε διαφωνώ μαζί σου, προβληματσιμούς εκφράζω άλλωστε ποιός συνετός άνθρωπος θα μπορούσε να υποστηρίζει κοπρίτες που ήπιαν το αίμα των λατινοαμερικανών.

 

[Yorgos]

Συνεχάω, που λένε και οι γραμματιζούμενοι.

@traveladdict:
Στη Βενεζουέλα ταξίδεψα τρεις φορές και κάθε φορά δείχνει και χειρότερη.
Τελείως διαφορετική εκτίμηση έχουμε. Εγώ βλέπω τεράστιες διαφορές κάθε φορά. Ειδικά στο θέμα των υποδομών είναι και εξόφθαλμες, η μόνη χώρα που έχω δει τόσα πρότζεκτ να γίνονται ταυτόχρονα και με τέτοια ταχύτητα είναι το Ιράν. Στη Βενεζουέλα βλέπεις νέες γέφυρες, μετρό, τραίνα, αεροδρόμια, καταπληκτικούς νέους δρόμους, ολόκληρες πολιτείες από ανθρώπινες νέες κατοικίες, εκμετάλλευση γης που καθόταν και περίμενε, άπειρα νοσοκομεία και μια φοβερή πρόοδο στον τομέα της παιδείας και του αθλητισμού (ειδικά μετά τη διοργάνωση του τελευταίου Copa America).

Αν θεωρείς εσύ βελτίωση τα κάγκελα στα σπίτια, που κρατούν φυλακισμένους τους πολίτες της που ζουν κάτω από ένα συνεχές καθεστώς τρομοκρατικής εγκληματικότητας, τότε πάω πάσο

Στο θέμα της εγκληματικότητας υπάρχει εμφανέστατη αποτυχία και συμφωνώ απολύτως πως πρόκειται για θέμα μείζονος σημασίας κι από τους βασικούς παράγοντες ευτυχίας. Όχι μόνο δεν υπάρχει πρόοδος, αλλά -ειδικά στο Καράκας- τα πράγματα έχουν επιδεινωθεί, εν μέρει και λόγω της εκδημοκρατικοποίησης των μέσω μαζικής μεταφοράς. Ο φτωχός εγκληματίας πλέον έχει λεωφορείο που τον μεταφέρει από τη φαβέλα στο Μιραφλόρες και το Σαν Τομάς. Αντί λοιπόν να ληστέψει τον πάμφτωχο γείτονα, πάει και ληστεύει τον πλούσιο, αφού πλέον δεν υπάρχει το μεταφορικό απαρτχάιντ. Από εκεί και πέρα, η Βενεζουέλα δεν ήταν ασφαλής πριν τον Τσάβες, μην τρελαθούμε κιόλας. Όσο τη θυμάμαι εγώ τουλάχιστον, ήταν η χώρα με τη μεγαλύτερη διαφθορά κι εγκληματικότητα στη Νότιο Αμερική, δείκτες στους οποίους ανταγωνιζόταν ανέκαθεν μόνο την Παραγουάη (όπου από σήμερα ως Χριστουγεννιάτικο δώρο, η κυβέρνηση ανακοίνωσε πως η Υγεία θα διατίθεται σε όλους τους κατοίκους δωρεάν). Ο Τσάβες δεν επινόησε και δε δημιούργησε την εγκληματικότητα της χώρας, την κληρονόμησε. Ορθότατη η κριτική στο ότι απέτυχε στο να την αντιμετωπίσει, μέχρι κι ο άνθρωπος που κατάφερε να βάλει μια σχετική τάξη στο Καράκας δολοφονήθηκε πριν από λίγους μήνες. Δύο από τα μέτρα που έχει θέσει η κυβέρνηση για την αντιμετώπιση του φαινομένου είναι μακροπρόθεσμα: η παιδεία και η δημιουργία νέων πόλεων και αγροτικών οικισμών, όπου και σιγά-σιγά εγκαθίστανται οι πρώην κάτοικοι των φτωχογειτονιών των μεγάλων πόλεων. Πρόκειται για προγράμματα που θα πάρουν πολύ καιρό ακόμη, ένα σύστημα παιδείας (ειδικά σε μια χώρα με τόσους αναλφάβητους όπως αυτούς που κληρονόμησε ο Τσάβες και τους έμαθε γράμματα χάρη στους Κουβανούς) θέλει τουλάχιστον μια δεκαετία για να δείξει τα αποτελέσματά του και οι νέοι οικισμοί μόλις άρχισαν να δημιουργούνται.

Και ο ρεβανσισμός δυστυχώς καραδοκεί. Δεν είμαι με το μέρος των Βενεζουελάνων που αντιπαθούν τον Τσάβεζ - μου είναι παντελώς αδιάφοροι και οι μεν και οι δε - αλλά δεν μπορώ να ισχυριστώ ότι είναι λίγοι. Όσο υπάρχει κόσμος που φεύγει και εγκαταλείπει τη χώρα, κάτι δεν πάει καλά και η δημοκρατία δεν λειτουργεί σωστά.

Ο ρεβανσισμός λειτουργεί κι από τις δύο μεριές και σε μια κοινωνία των άκρων όπως αυτή της Βενεζουέλας –με χαώδεις διαφορές ανάμεσα σε φτωχούς και πλουσίους στην προ Τσάβες εποχή- δυστυχώς δίνει το παρόν. Ειδικά οι της αντιπολίτευσης δε δίστασαν μέχρι κι ελεύθερους σκοπευτές να στρατολογήσουν κατά των κυβερνητικών συγκεντρώσεων, είχαμε τη σύλληψη Κολομβιανών παραστρατιωτικών με οπλοστάσιο χειρότερο κι από του ΙΡΑ κλπ. Δυστυχώς οι chavistas, ως μέλη των κατώτερων και πιο αμόρφωτων στρωμάτων της κοινωνίας, δεν είναι αγγελούδια. Ο μόνος λόγος για τον οποίο δε μετακόμισα στη Βενεζουέλα (με πολύ καλή πρόταση εργασίας, ενδιαφέρουσα όσο δεν πάει) είναι διότι η εχθρότητα από τους μεν και τους δε πάει σύννεφο. Φίλοι Κουβανοί πυροβολήθηκαν σε δύο διαφορετικά σπίτια όταν πήγαν να κάνουν ενημέρωση για τις νέες οικολογικές λάμπες που αντικαθιστούν τις παλιές, με αποτέλεσμα η χώρα να κάνει 400 εκατομμύρια δολλάρια οικονομία το χρόνο… επειδή τα κανάλια της αντιπολίτευσης έλεγαν στους πολίτες πως «οι λάμπες του Τσάβες περιέχουν μικρόφωνα»! Σε μια χώρα που όλοι οπλοφορούν (και οπλοφορούσαν από την μεγάλη κρίση του ’70, όταν το πετρέλαιο έπεσε στα 10$/βαρέλι), δε θέλω να ζω. Και πάλι, η κυβέρνηση Τσάβες (όπως και στο θέμα της διαφθοράς) απέτυχε να αντιμετωπίσει το πρόβλημα, αλλά δεν μπορεί κανείς να της καταλογίσει πως το δημιούργησε.


Εμένα δεν με ενδιαφέρει κατά πόσο μειώθηκε το χρέος της χώρας και προφανώς δεν ενδιαφέρει και τους Βενεζουελάνους που ζουν κάτω από αυτές τις συνθήκες. Άλλωστε τι να μας πουν οι στατιστικές, όταν η ίδια μας η χώρα άλλαξε τους αριθμούς και τώρα βρισκόμαστε σ'αυτή την κατάσταση. Δηλαδή είναι πολύ εύκολο να αλλάξει κάποιος μια στατιστική και να την παρουσιάσει όπως θέλει.

Οι στατιστικές που έδωσα όχι μόνο είναι μετριοπαθείς, αλλά είναι και από θεσμούς που αντιτίθεται στον Τσάβες. Π.χ τα στοιχεία για την ανάπτυξη, την ανεργία, της παραγωγής πετρελαίου και της δραματικής μείωσης της φτώχειας ανήκουν είναι από την Παγκόσμια Τράπεζα (!), το ΔΝΤ (!) και το CIA Factbook (!!!). Μπορείς να τα διαβάσεις και μόνος σου εδώ: Economy of Venezuela - Wikipedia, the free encyclopedia
Δε βρίσκω για ποιο λόγο οργανισμοί που θίγονται από τις πολιτικές Τσάβες θα πλαστογραφούσαν στοιχεία προς όφελός του. Ούτε βέβαια καμία ξένη τράπεζα θα δεχόταν να πει πως η Βενεζουέλα αποπλήρωσε το χρέος της προς αυτήν χωρίς να εισπράξει. Επομένως θέμα ψεύτικης στατιστικής δεν τίθενται.

Από εκεί και πέρα, φυσικά και επηρεάζει τη ζωή του μέσου Βενεζουελάνου η κατάσταση των δημοσιονομικών δεικτών. Αρκεί να σου πω πως η αύξηση μισθών στη χώρα είναι άμεσα συνδεδεμένη (δια νόμου) με τη μέση τιμή πώλησης πετρελαίου, στη διεθνή άνοδο της οποίας ο βασικός συντελεστής είναι ο ίδιος ο Τσάβες, τελείωσαν οι μέρες που χτυπούσε το τηλέφωνο, σου έλεγε ο πρόεδρος της τάδε χώρας «πουλάτε πετρέλαιο στα 15$» κι ο προέδρος της Βενεζουέλας υπάκουγε. Δε γίνεται το πετρέλαιο να κοστίζει το 1/7 από το νερό, η εποχή της αποικιοκρατίας μας τελείωσε, ο ΟΠΕΚ πλέον έχει ρόλο, η Βραζιλία (ο μεγαλύτερος σύμμαχος της Βενεζουέλας) το ίδιο και τα έσοδα από τα πετρέλαια είναι αυτά που χρηματοδοτούν όλα τα κοινωνικά πρότζεκτ.

Μιλάμε για κοινωνικά προγράμματα που έχουν αλλάξει τελείως τη ζωή των κατοίκων: οι μονογονεϊκές οικογένειες παίρνουν σημαντικότατα επιδόματα, οι αναλφάβητοι εγγραμματίστηκαν σχεδόν όλοι (το ελάχιστο ποσοστό που απομένει θα αποφοιτήσει από τα κουβανικά σχολεία εντός του πρώτου εξαμήνου του 2010), ο φίλος Κουβανός γιατρός που με φιλοξένησε σε φτωχογειτονιά του Καράκας μου έλεγε πώς έβαλε τα κλάμματα όταν στην πρώτη του επίσκεψη διαπίστωσε πως υπήρχαν κοπέλες 25 χρονών που δεν ήξεραν ΤΙ ΕΙΝΑΙ γυναικολόγος, τα σούπερ μάρκετ της γειτονιάς πλέον είναι προσιτά, ο κατάπτυστος νόμος που απέκλειε του εέγχρωμους από τα πανεπιστήμια (με την «συνέντευξη» που μπορούσε να ακυρώσει την πρόσβαση στο πανεπιστήμιο σε άτομα που είχαν πιάσει τον απαιτούμενο βαθμό!) ακυρώθηκε. Είδα αγρότες στο Μπαρίνας που μόλις τους είχε δοθεί δωρεάν γη, οι άνθρωποι βγήκαν από τα γκέτο και πλέον ζουν σαν άνθρωποι, οι μεταφορές είναι προσιτές, υπάρχουν δωρεάν εκπαιδευτικά προγράμμτα για τεχνίτες σε όλους τους δήμους της χώρας, ο πολιτισμός φτάνει σε ανθρώπους που δεν είχαν δει ποτέ τους ταινία…. Ειλικρινά δεν ξέρω πού να τελειώσω. Όλα αυτά χρηματοδοτούνται από τα έσοδα του πετρελαίου (όπως κι η δημιουργία νέων θέσεων εργασίας σε βιομηχανία και γεωργία, όπου γίνονται θαύματα και πλέον η Βενεζουέλα δε θα εξαρτάται από το πετρέλαιο), τα οποία αντί να πηγαίνουν στην αποπληρωμή ενός χρέους που δημιούργησαν οι προκάτοχοι του Τσάβες που επιδόθηκαν σε ένα όργιο σπατάλης και διαφθοράς, πηγαίνουν προς όφελος του μέσου κατοίκου της χώρας. Απόρροια αυτών των πολιτικών είναι η υποστήριξη προς τον Τσάβες, κανείς δεν είναι χαζός ώστε να ψηφίζει επί δέκα χρόνια (σε επτά εκλογικές αναμετρήσεις!!) μια κυβέρνηση που δεν παράγει απτό έργο με άμεσες θετικές επιπτώσεις στη ζωή των κατοίκων.

Εγώ είδα πολύ πλούσιους με suv και αμέτρητους φτωχούς να στριμώχνονται και να κρέμονται σε άθλια λεωφορεία.

Πλέον υπάρχουν μετρό, δωρεάν κουπόνια κοινωνικών διακοπών, ολοκαίνουριοι δρόμοι και μια νέα βιομηχανία αυτοκινήτων που φτιάχνει αυτοκίνητα χαμηλού κόστους. Χάρη στο πρόγραμμα με τα microcredits (η κυβέρνηση Τσάβες συνεργάζεται με τον Ινδό νομπελίστα που το εφηύρε) η απόκτηση αυτοκινήτου είναι ευκολότερη από ποτέ, αλλά εξακολουθεί να είναι δύσκολη για τα δυτικά δεδομένα. Αν είχες πάει στη Βενεζουέλα στην προ Τσάβες εποχή, θα είχες δει πολύ χειρότερα. Συγκρίνουμε το πριν με το τώρα, όχι την Ελβετία με την Αιθιοπία. Ασφαλώς και δεν εξαλείφθηκε η φτώχεια, ούτε θα βγει η κυβέρνηση να αρπάξει τα suv των πλουσίων.

Η χώρα με τόσες κρατικοποιήσεις και με την εκδίωξη των ξένων εταιριών θα έπρεπε να είναι σήμερα σαν το Ντουμπάι, ο κόσμος να ζει καλά και να μη πληρώνει για τίποτα.

Συγγνώμη, αλλά εγώ για το Ντουμπάι έχω πολύ διαφορετική άποψη. Ξένοι σκλάβοι όπου εργάζονται υπό συνθήκες δουλειάς με ημέρες εργασίας των 14 ωρών και μένουν 14 άτομα σε μια κουζίνα, αυτή είναι η πραγματικότητα για τη συντριπτική πλειοψηφία των κατοίκων, που τυχαίνει να είναι οι ανώνυμοι ξένοι που κάνουν τα έργα των Αράβων και πεθαίνουν σε εργατικά ατυχήματα χωρίς να φαίνονται πουθενά. Είχα την τύχη να φιλοξενηθώ από φίλους Έλληνες που ζουν εκεί και τα όσα είδα και άκουσα ήταν τουλάχιστον θλιβερά, πίσω από τους ουρανοξύστες υπάρχουν αμέτρητα γκέτο, σε κάθε σπίτι υπάρχει η σκλάβα από τη Σρι Λάνκα που κακοποιείται και δεν έχει ούτε διαβατήριο για να φύγει… Για μένα από τις πιο ψεύτικες και απάνθρωπες κοινωνίες στον κόσμο, που έχτισε πάνω στο τίποτα (αφού δεν έχει καν πετρέλαιο το εμιράτο και τώρα κάνει το ζήτουλα των πετρελαιάδων).

Οι απαιτήσεις που έχεις από τη Βενεζουέλα (ο κόσμος να ζει καλά και να μην πληρώνει για τίποτα) είναι τρελές για μια κυβέρνηση που ουσιαστικά κυβερνάει από το 2002. Το ότι μέσα σε 7 χρόνια άλλαξε τις υποδομές της χώρας, έφτιαξε την υγεία, εξαπλασίασε τους μισθούς, μείωσε τη φτώχεια στο μισό, εξάλειψε τον εναλφαβητισμό, ανέστρεψε την οικολογική καταστροφή και ξεχρέωσε την οικονομία είναι ήδη ένα θαύμα. Δε γίνεται μέσα σε 7 χρόνια να αλλάξεις τα στραβά μιας 30ετίας. Η Βενεζουέλα με το βύθισμα των τιμών πετρελαίου το ’70 έγινε η κόλαση της Ν.Αμερικής, οι ξένοι έφυγαν κι έμειναν η αριστοκρατία και ο τεράστιος όγκος των φτωχών. Η νυν κυβέρνηση προσανατολίζει πλέον την οικονομία σε σχετική ανεξαρτησία από το πετρέλαιο: φτιάχνει γεωργικό τομέα, υπηρεσίες, τεχνολογία, υποδομές, φυσικό αέριο κι επιτέλους επενδύει στη βαριά βιομηχανία και στην παιδεία του λαού της.

Τα έβαλε με τον - δημοκρατικά εκλεγμένο - πρόεδρο της Κολομβίας
Ο Ουρίμπε τα έβαλε με τη Βενεζουέλα και όλη τη Λατινική Αμερική, όταν επιτέθηκε σε «αντάρτες» σε ξένο έδαφος (στο Εκουαδόρ) με ρουκέτες και πολεμικά ελικόπτερα. Τα άκουσε από όλη τη Λατινική Αμερική κι όχι μόνο από τον Τσάβες, το παράδειγμα της (συνήθως μετριοπαθούς) Χιλής και Ουρουγουάης ή και της Βραζιλίας (που τον αποκάλεσε «αρχιτρομοκράτη») είναι προφανές. Αργότερα, αποφάσισε να προκαλέσει την οργή όλων ανεξαιρέτως των γειτονικών κρατών, όταν αποφάσισε την εγκατάσταση 7 (ναι, ΕΠΤΑ!) Αμερικάνικων βάσεων στην Κολομβία με χιλιάδες Αμερικανούς στρατιώτες και εξοπλισμό ικανό να αφανίσει όλη την ήπειρο, λες κι αυτό που έλειπε από τη Λατινική Αμερική είναι επτά νέα Γκουαντάναμο. Η Βενεζουέλα έχει άριστες σχέσεις με όλους της τους γείτονες. Η Κολομβία των παραστρατιωτικών, των εμπόρων ναρκωτικών και των αμερικανικών βάσεων…με κανέναν. Λες να φταίει η Βενεζουέλα ή ο –σωστά επισημάνεις, δημοκρατικά εκλεγμένος και δημοφιλής στη χώρα του- Ουρίμπε;

μόνο με τη Βραζιλία δεν τα έχει βάλει ακόμα - που να τολμήσει άλλωστε???
Γιατί να τα βάλει με τη Βραζιλία; Δεν τα βάζει ούτε με τη Χιλή, ούτε με την Αργεντινή, την Παραγουάη, την Ουρουγουάη, το Μεξικό, τον Παναμά, το Εκουαδόρ…γιατί να τα βάλει με τον καλύτερό της εταίρο; Η Βενεζουέλα έχει απίστευτα καλές σχέσεις με τη Βραζιλία: συνεργάζονται στον τομέα του πετρελαίου (ετοιμάζεται και νέα , σχεδιάζουν το όγδοο θαύμα (την οδική και σιδηροδρομική σύνδεση της ηπείρου), στον τομέα των βιοκαυσίμων (με τη Βενεζουέλα να επιμένει στα φύκια με το επιχείρημα πως δε στερούν το καλαμπόκι από τους φτωχούς), στη βαριά βιομηχανία, την παιδεία και τις επιστημονικές ανταλλαγές. Ο Λούλα μόνο φέτος έχει πάει δύο φορές στη Βενεζουέλα (όσες και στην Κούβα, δηλαδή), είναι όλο αγκαλίτσες και φιλάκια με τον «Ούγκο του» και πλέον μαζί με τη Βενεζουέλα και την Αργεντινή αποτελούν ένα αχώριστο τρίο, ως οι κινητήριες οικονομίες της Ν.Αμερικής. Η Κολομβία από την άλλη, συνεχίζει να έχει την πολυάριθμη στήριξη των δύο μοναδικών της συμμάχων στο θεάρεστο έργο της μαζικής δηλητηρίασης πληθυσμού: τις ΗΠΑ (και το διαβόητο πλέον Plan Colombia) και το Ισραήλ, απομονωμένη από όλους της τους γείτονες. Εξακολουθεί πάντως να έχει μια καλή οικονομία, έχει κάνει μεγάλη πρόοδο στην ασφάλεια (με το όποιο κόστος, οι πολίτες πάντως φαίνεται να στηρίζουν την κυβέρνηση… όσοι δε μετανάστευσαν δηλαδή) και φυσικά την άνευ όρων στήριξη των ΗΠΑ. Ο Ουρίμπε είναι σε δημοτικότητα μόλις ένα σκαλάκι κάτω από τον Τσάβες, ενδεικτικό πως διαφορετικά στιλ διακυβέρνησης μπορεί να οδηγήσουν σε καλά αποτελέσματα.

Οι ηγέτες (αποφεύγω τη λέξη δικτάτορες) που καταφεύγουν σε κινήσεις εντυπωσιασμού, όπως αλλαγές ονομάτων και άλλες εθνικιστικές αηδίες, κάπου αλλού στοχεύουν και μ'αυτό τον τρόπο προσπαθούν να παραπλανήσουν τη κοινή γνώμη της χώρας τους.

Δηλαδή θεωρείς πως σωστά οι καταρράκτες έχουν το όνομα ενός περαστικού αντί για το όνομα που είχαν επί αιώνες από τους νόμιμους αυτόχθονες; Σε αντίθεση με σένα, οι αυτόχθονες (που έχουν δει αισθητή διαφορά στον τρόπο αντιμετώπισής τους από το κράτος της Βενεζουέλας από την ώρα που έγινε η συνταγματική μεταρρύθμιση Τσάβες) φαίνεται πως μάλλον συμφωνούν με την αλλαγή της ονομασίας και δεν τη θεωρούν «αηδία». Συγκεκριμένα, είναι αίτημά τους εδώ και δεκαετίες, μαζί με άλλα τα οποία έχουν ικανοποιηθεί από την κυβέρνηση Τσάβες (π.χ η δημιουργία σχολείων με διδασκαλία στη γλώσσα τους, ιατρική περίθαλψη, προώθηση οικοτουρισμού με δική τους συμμετοχή και ανθρώπινες τιμές για τις αεροπορικές μεταφορές). Θα συνιστούσα σε όποιον περάσει από εκεί να μην τους πει πως τα αιτήματά τους είναι «αηδίες», δε νομίζω να χαρούν ιδιαίτερα…

Αν δηλαδή τον Angel Falls τον ανακάλυπτε κάποιος Κουβανός, πιστεύεις ότι θα άλλαζε η ονομασία του?
Όχι, βέβαια. Αλλά αυτό δε σημαίνει πως δε θα έπρεπε να αλλάξει κιόλας. Η Βενεζουέλα δε θα χαλούσε τις σχέσεις της με την Κούβα για τίποτε στον κόσμο. Αλλά αν μπορείς να αποκαταστήσεις μια ιστορική αλήθεια χωρίς να θίξεις κανέναν (άντε να εξαιρέσω τους απογόνους του κυρίου Angels), γιατί να μην το κάνεις; Για να μη γραφεί σε ένα ελληνικό φόρουμ από κάποιον πως είναι «αηδία»;

Τέλος πάντων, το ζήτημα είναι ότι ο Angel Falls, ή Salto Angel στα ισπανικά, θα μείνει έτσι στο μυαλό και τη συνείδηση όλων των ταξιδιωτών, όπως έμεινε το Έβερεστ, ( Σίσα Πάνγκμα στην τοπική γλώσσα).

Θα το δούμε… Πέρασαν πολλά χρόνια από τότε που το Bombay έγινε Mumbai και πλέον η τάση είναι προς το δεύτερο. Πόσοι αποκαλούν τη Myanmar πλέον Burma; Αν ρωτήσεις ένα πιτσιρίκο πού πέφτει το Στάλινγκραντ μάλλον δε θα ξέρει., έτσι δεν είναι;

@taver:
Συμφωνώ απόλυτα πως η ΤΙ είναι θεσμός σοβαρός και αντικειμενικός, απόδειξη πως η Κούβα (με πιο ακραίες πολιτικές από τη Βενεζουέλα επί σειρά ετών) φιγουράρει εδώ και χρόνια στην 4η θέση της Λ.Αμερικής (πιο πάνω από την Ελλάδα…), ενδεικτικό του πως οι άνθρωποι δεν έχουν καμία πολιτική εξάρτηση ή ιδεολογικό κώλυμα (πάνω από την Κούβα στην ήπειρο βρίσκονται οι τρεις γνωστοί ύποπτοι: Χιλή, Κόστα Ρίκα και Ουρουγουάη, αιώνες μπροστά οι άνθρωποι).

Αυτό που είναι ενδιαφέρον όμως είναι να δει κανείς πού βρισκόταν η Βενεζουέλα στην προ Τσάβες εποχή. Σε πληροφορώ πως πάλι τελευταία ήταν, κάτω και από (τον παρία της περιοχής) την Παραγουάη. Κοινώς, η κυβέρνηση Τσάβες απέτυχε στην αντιμετώπιση της διαφθοράς (δυστυχώς και είναι εμφανές σε όποιον πηγαίνει εκεί, από την Τροχαία μέχρι το Τελωνείο), αλλά δεν είναι αυτός που έφερε τη χώρα εκεί, έτσι την παρέλαβε.

Έχουμε λοιπόν μια χώρα που ήταν πάτος σε όλα, παρά τον εντυπωσιακό της πλούτο. Κατάφερε να βελτιωθεί σε όλα –μα σε όλους τους δείκτες- πλην της εγκληματικότητας (από τον επόμενο μήνα δημιουργούνται οι δημοτικές patrullas, αδούμε τι θα κάνουν κι εκεί) και της διαφθοράς, όπου έτσι κι αλλιώς ήταν πάτος. Και τι λέμε; Ότι η κυβέρνηση που αναμόρφωσε όλους τους υπόλοιπους τομείς είναι αποτυχημένη;

 

[dimosf]

Αν και εγώ έπραξα ως είθισται δεν νομίζω οτι πατώντας ένα κουμπάκι ευχαριστώ πραγματικά το Γιώργο γι αυτό που προσφέρει σε αυτό το φόρουμ και γι αυτό θέλω να του πω ξεχωριστά ένα μεγάλο ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ. Νάσαι πάντα καλά παλικάρι μου!!!

 

[ΕΡΣΗ]

Η Κολομβία από την άλλη, συνεχίζει να έχει την πολυάριθμη στήριξη των δύο μοναδικών της συμμάχων στο θεάρεστο έργο της μαζικής δηλητηρίασης πληθυσμού: τις ΗΠΑ (και το διαβόητο πλέον Plan Colombia) και το Ισραήλ, απομονωμένη από όλους της τους γείτονες.

Πολυ ενδιαφερουσα και κατατοπιστικη η ενημερωση που μας παρεχεις για τα πολιτικα πραγματα της Βενεζουελας. Σε ευχαριστω και εγω με την σειρα μου.
Αν δεν καταχρωμαι τον χρονο σου θα μπορουσες να με ενημερωσεις και για τα παραπανω;
(ΥΓ Τωρα που βρηκα παπα ας θαψω πεντε- εξι λατινοαμερικανικες αποριες μου :xmas_rolleyes: )

 

[Yorgos]

Taver, το πού βρήκε η κυβέρνηση της Βενεζουέλας τόσα χρήματα (διότι μιλάμε για δις δολάρια) είναι σαφές και κοινώς αποδεκτό: από την εθνικοποίηση του ορυκτού πλούτου της χώρας και από την κατακόρυφη άνοδο του πετρελαίου (κυρίως λόγω χειρισμών Τσάβες). Εκεί που παρήγαγε 5 βαρέλια και τα πουλούσε 15$ (εκ των οποίων το 50% το έπαιρνε ο ξένος "επενδυτής" τρομάρα του) τώρα παράγει 30 βαρέλια και τα πουλάει στα 72$, χωρίς την ανάγκη ξένου επενδυτή. Επιπλέον, επήλθε η λογική στην εσωτερική πολιτική της χώρας. Π.χ τσιμεντοβιομηχανία που έφτιαχνε τσιμέντο χρησιμοποιώντας τους εθνικούς πόρους της χώρας και το εξήγαγε αποκλειστικά, εθνικοποιήθηκε (με ικανότατη αποζημίωση, όπως πάντα) και το τσιμέντο πλέον χρησιμοποιείται εντός της χώρας, χωρίς την ανάγκη εισαγωγής πανάκριβου ξενόφερτου. Το ίδιο έγινε με το ρύζι. Εθνικοποιήθηκαν εταιρείες τηλεπικοινωνιών, όπως η CANTV (με πολύ μεγάλη αποζημίωση πάλι), που παρέμειναν κερδοφόρες πουλώντας υπηρεσίες φθηνότερα, αλλά σε πολύ μεγαλύτερο κομμάτι του πληθυσμού, μη κωλύοντας να πουλήσει σε τομείς της κοινωνίας που πλέον και τηλέφωνο έχουν και ίντερνετ αλλά και έσοδα (χάρη στα κοινωνικά προγράμματα) ώστε να καταναλώσουν. Ακόμη και την αμαρτωλή CITGO να δει κανείς, πλέον βγάζει κέρδη και μπόλικα μάλιστα, όταν κάποτε τη χρησιμοποιούσε ο κάθε τυχάρπαστος για δημόσιες σχέσεις με το Λευκό Οίκο, ξεπουλώντας όσο-όσο και δημιουργώντας τρύπες που δεν έκλειναν με τίποτε (βλέπε σχετικό άρθρο N.Y Times στη Wikipedia).

Η κυβέρνηση Τσάβες απλά κράτησε στη χώρα πόρους που παλαιότερα χαρίζονταν στο βορά, έτσι απλά. Προώθησε την (ανύπαρκτη) αγροτική παραγωγή μειώνοντας τις εισαγωγές, έκανε στρατηγικές συμφωνίες με όλους της τους γείτονες (δες τι πέτυχε στον τομέα της υγείας και της παιδείας σε συνεργασία με την Κούβα για παράδειγμα) και φυσικά ευνοήθηκε από την -επιτέλους- ένωση της Λατινικής Αμερικής σε διπλωματικό, πολιτικό και οικονομικό επίπεδο. Το ότι άρχισε να πουλάει το πετρέλαιο σε ευρώ αντί για δολάρια ήταν από τις κινήσεις κλειδί, κίνηση που θα έπρεπε να γίνει και πολύ νωρίτερα, αλλά τότε οι μανατζαραίοι της PDVSA υπάκουαν στην... His Master's Voice...

Η Βενεζουέλα ξύπνησε και πλέον εκεί που είχε συμφωνίες... 2 εκ. δολλαρίων με την Κούβα σήμερα μιλάμε για μερικά δις, οι εμπορικές συμφωνίες με το Ιράν και τη Ρωσία ξεπερνούν μόνες τους τα έσοδα από το πετρέλαιο τη δεκαετία του '70 (!) και οι στρατηγικές συμμαχίες με Βραζιλία (θα ήθελα να πω και Αργεντινή, αλλά αυτοί χρωστάνε στη Βενεζουέλα τα μαλλιά της κεφαλής τους) και τους λοιπούς νότιους είναι στο ζενίθ. Ο Τσάβες έχει κάνει σε μια δεκαετία όσες διεθνείς επισκέψεις δεν έκαναν όλοι οι προκάτοχοί του μαζί, συνεχώς πουλάει, αγοράζει, είναι ο ιθύνων νους πίσω από τη δημιουργία της Τράπεζας του Νότου (πλέον οι λατινοαμερικάνοι δε χρειάζεται να παίρνουν δάνεια από αμερικάνικες τράπεζες με αισχρούς όρους και το νταβατζιλίκι του δολαρίου να υποτιμάει το νόμισμά τους), από του χρόνου θα έχουμε ενιαίο νόμισμα (αρχικά εικονικό στα πρότυπα του ECU κι έρχεται και το απτό, που θα λέγεται sucre), η ALBA την οποία το CNN λοιδορούσε πλέον έθαψε την τραγική αμερικάνικη ALCA και τα όσα έκανε αυτή στους λατινοαμερικάνους αγρότες που βέβαια δε μπόρεσαν να ανταγωνιστούν τη Monsanto και τη Microsoft) και γενικώς η ήπειρος ξύπνησε κι αποτελεί την ταχύτερα αναπτυσσόμενη περιοχή στον κόσμο. Οι εποχές που οι χώρες ζητιάνευαν κάτι "επιχειρηματίες" από τις ΗΠΑ και την Ευρώπη να "επενδύσουν" με τραγικούς όρους τελείωσαν. Κλασικότερο παράδειγμα από τη Βολιβία δεν υπάρχει, οι άνθρωποι κάνουν θαύματα εκεί.

Σε τέτοιες κινήσεις ευθύνεται η εντυπωσιακή ροή χρήματος της Βενεζουέλας και άλλωστε η χώρα πάντα είχε πλούτο, ζάμπλουτη είναι. Απλά δεν υπήρχε η πολιτική θέληση να γίνει κατανομή του πλούτου σε έστω υποφερτά επίπεδα. Αν ρωτήσεις ακόμη και τους καταστηματάρχες αντι-chavistas, θα σου πουν πως τα επιδόματα που μοιράζει η κυβέρνηση σε σταθερή βάση έχουν δώσει σημαντική ώθηση στην εσωτερική αγορά, αφού πλέον ψωνίζουν και οι πρώην ζητιάνοι.

πως εξηγείς ότι δεν μπόρεσε να έχει την απαιτούμενη πλειοψηφία προκειμένου να τροποποιήσει το Σύνταγμα ως προς την εκλογή του Προέδρου Δημοκρατίας και για τρίτη συνεχόμενη φορά?
Εδώ έχουν σημαντικότατο ρόλο τα ΜΜΕ, αλλά και ο ίδιος ο -ανεξέλεγκτος- χαρακτήρας του Τσάβες.

Τα ΜΜΕ -και η ολιγαρχία που τα ελέγχει- μπορεί να μη συμφωνούν στο ποιον θέλουν να στηρίξουν από τους ολιγάρχες, αλλά στο δημοψήφισμα δεν είχαν τέτοιο δίλημμα, διότι υπήρχε απλά ένας κοινός στόχος: το "ΟΧΙ". Αν παρακολουθούσες την καμπάνια για το δημοψήφισμα δε θα πίστευες στα μάτια σου. Τα αμέτρητα σποτ των ιδιωτικών καναλιών (που έχουν και το 80% της τηλεθέασης) έδειχναν αποσπάσματα από ομιλίες του Χίτλερ παρομοιάζοντας τον με τον Τσάβες, διαστρέβλωσαν πλήρως το νόημα του ερωτήματος (επί 24ωρου βάσεως "ενημέρωναν" πως το ερώτημα είναι "αν θέλετε ο Τσάβες να είναι αιώνιος πρόεδρος"!) κι έπαιζαν τραγουδάκια του στιλ "Ελευθερία ή Τσάβες; Δημοκρατία ή Χούντα;". Ειδικά στο θέμα της παιδείας ανέφεραν (τελείως λανθασμένα) πως η συνταγματική μεταρρύθμιση προβλέπει αφαίρεση της κηδεομίας των παιδιών από τους γονείς (!!!) και την παράδοσή τους στο κράτος, το οποίο αργότερα θα τα στείλει στην Κούβα και θα γυρίσουν ως ρομπότ. Ακούγεται αστείο ότι κάποιος μπορεί να τα πιστέψει αυτά, αλλά αν θέλει κάποιος ας διαβάσει τι έγινε με την υπόθεση Peter Pan στην Κούβα το '61 και το πώς 14.000 οικογένειες δέχθηκαν να στείλουν τα παιδιά τους στο Μαϊάμι σε "εκκλησιαστικά καμπ" για να μην τα ξαναδούν ποτέ. Η υστερία φέρνει αποτέλεσμα.

Όταν δε έχεις κι έναν πρόεδρο που έχει διαγράψει τη λέξη "μετριοπάθεια" από το λεξιλόγιό του και χάνει το δίκιο του όποτε εκνευρίζεται διότι δεν έχει δυο ανθρώπους δίπλα του να του κλείνουν το στόμα όταν αποκαλεί τον Ινσούλσα "σκατιάρη" και την Κοντολίζα "comemierda", ε, καταλαβαίνεις πόσο εύκολο είναι να πείσεις κάποιο κόσμο ότι η "αιώνια" επιλογή προέδρου είναι η καταστροφή της χώρας. Ακόμη κι έτσι, έπιασε 48% και λογικά -με την εμπειρία της προηγούμενης αναμέτρησης- το επόμενο δημοψήφισμα θα το πάρει για πλάκα, όπως και τις εκλογές του επόμενου Δεκέμβρη (όταν βλέπεις τα κανάλια της αντιπολίτευσης να λένε πως η πρόθεση ψήφου υπέρ του Τσάβες είναι "μόλις" 47%... καταλαβαίνεις τι γίνεται).

Πέραν τούτου, δεν πρέπει να ξεχνάει κανείς ότι ο Τσάβες έχει ήδη 10 χρόνια προεδρίας στην πλάτη του. Αυτό προκαλεί φθορά, ειδικά σε μια χώρα όπου η διαφθορά είναι ενδημική. Έχει καθαιρέσει άπειρους υψηλά ιστάμενους λόγω διαφθοράς, έχει πει πολλές πατάτες σε αυτά τα 10 χρόνια και έχει δημιουργήσει και αντιπάθειες στο ίδιο του το κόμμα (θυμίζω ότι μέχρι πριν λίγο καιρό ο Τσάβες δεν είχε δικό του κόμμα, αλλά ηγείτο ενός συνασπισμού 7 σχηματισμών... όταν ενοποιήθηκαν, μερικοί κομματάρχες μείνανε εκτός νυμφώνος και δεν τους άρεσε και πολύ). Τέλος, υπάρχει κι ένα μεγάλο κομμάτι που απλά κουράστηκε. Βαρέθηκαν τις πορείες της συμπολίτευσης, της αντιπολίτευσης, τις τσιρίδες των καναλιών, τις ομιλίες, τις απεργίες, τα lockout, τα πραξικοπήματα, τα τανκς, τους Κολομβιανούς... κάποια στιγμή κουράζεσαι και γίνεσαι απαθής, αυτή είναι η φύση του ανθρώπου, δε γίνεται όλοι επί 10 χρόνια να είναι με μια σημαία στο χέρι και να τρέχουν στις πορείες, ειδικά όταν έχεις και τα ΜΜΕ να σε ζαλίζουν πως ζεις στην κόλαση επί γης. Το θετικό για τον Τσάβες είναι πως έχει με το μέρος του τους νέους, το μεγαλύτερο κομμάτι των φτωχών και κυρίως μια αντιπολίτευση που κάνει το λαϊκισμό του Τσάβες να φαίνεται σοβαρός λόγος απέναντι σε πολλάκις καταδικασμένους κλόουν, καταχραστές, πρώην καταδίκους, έναν βιαστή κι έναν τύπο που ζητάει στρατιωτική παρέμβαση από τις ΗΠΑ (!!!) προκειμένου "να μας σώσει ο Μπους" (δεν κάνω πλάκα, μάζευε και υπογραφές τηλεοπτικώς!). Ε, δεν έχει και τρομερό ανταγωνισμό και δείχνοντας μπόλικο έργο καταφέρνει και καλύπτει τις εμφανείς αποτυχίες σε ασφάλεια και διαφθορά (να βάλω και μια τρίτη: τον τομέα της δικαιοσύνης, όπου είναι ένα μπάχαλο, αλλά με τα δημοτικά δικαστήρια ελπίζω να βελτιωθεί, όπως και η ασφάλεια. Δε γίνεται ο κλέφτης να δικάζεται μετά από 12 χρόνια, είναι παλαβό, δημιουργεί αναρχία).

Σίγουρα στην βενεζουέλα υπάρχουν πολλοί, που δεν ανήκουν στην ελίτ, δεν έχασαν καμία κουτάλα, αλλά δεν υποστηρίζουν τον τσάβες διότι απλά ο τσάβες έχει κάνει και λάθη

Οπωσδήποτε, δεν υπάρχει αμφιβολία. Δεν είναι όμως αυτοί που εμφανίζονται στα κανάλια ως οι υποκινητές της "εξέγερσης". Η βασική ρητορική της αντιπολίτευσης δεν απευθύνεται σε αυτούς, διότι οι περισσότεροι από αυτούς δε θέλουν να ακούν για την αντιπολίτευση. Αρκεί να σου πω πως ο Μανουέλ Ροσάλες -ο προηγούμενος αντίπαλος τους Τσάβες- αρχικά πρωτοστάτησε στο πραξικόπημα φωνάζοντας "θάνατος στον Τσάβες, ξύλο στους Κουβανούς" μπροστά στις κάμερες στην ορκωμοσία του Καρμόνα, μετά είπε πως "αναγκάστηκε να συμμετάσχει" και τελικά ότι "υπέγραψε σε μια στιγμή σύγχυσης". Μετά κατέβηκε κατά του Τσάβες για πρόεδρος της Βενεζουέλας, λίγους μήνες αφού απεφάνθη πως η Σούλια -η πλουσιότερη παραγωγός περιοχή της χώρας- "δεν ανήκει στη Βενεζουέλα"! Μετά είπε ότι ανήκει, μετά έφυγε στο Περού ζητώντας πολιτικό άσυλο αποφεύγοντας τη δικαιοσύνη και τις βαρύτατες κατηγορίες και τώρα που το Περού (του οποίου ο πρόεδρος δεν είναι ακριβώς και ο καλύτερος φίλος του Τσάβες) είπε πως δεν μπορεί να δίνει πολιτικό άσυλο σε "κοινούς εγκληματίες" ζήτησε να επιστρέψει ώστε να παλέψει για "την ανεξαρτησία της Σούλια". Φαιδρή φυσιογνωμία, πήγα μια φορά στο Μαρακάιμπο σε πολιτική του συγκέντρωση και το τι είδαν τα μάτια μου είναι αντικείμενο ξεχωριστής ιστορίας...

Πριν κλείσω να πω ότι το πολιτικό κλίμα στη Βενεζουέλα είναι κάτι που δύσκολα μπορεί να το καταλάβει κανείς αν δεν to ζήσει. Ειδικά τα ΜΜΕ δεν έχουν καμία σχέση με τα δικά μας, τόσο τα κρατικά όσο και τα ιδιωτικά και ο ρόλος τους είναι πολύ σημαντικός για την εθνική πολιτική ψυχοσύνθεση της χώρας. Δίνω μερικά παραδείγματα των όσων τραγελαφικών βλέπει ο μέσος Βενεζουελάνος κάθε μέρα...

Όταν ο Τσάβες ανέλαβε την εξουσία κι άρχισε να φτιάχνει νοσοκομεία κλπ...τον αγνόησαν! Δηλαδή έκαναν συμφωνία να μην τον δείχνουν ΠΟΤΕ. Περνούσε δηλαδή νόμος πως από αύριο το τάδε πανεπιστήμιο είναι χωρίς δίδακτρα και ο πολίτης δεν το μάθαινε ποτέ! Πέρασε νόμο η κυβέρνηση πως είναι υποχρεωμένοι να δείχνουν τουλάχιστον το 15λεπτο δελτίο ανακοινώσεων της κυβέρνησης και αυτοί άρχιζαν να παίζουν Μίκυ Μάους την καθορισμένη ώρα. Για να αντιμετωπίσει το σοβαρό πρόβλημα ο Τσάβες...έκανε δική του εκπομπή κάθε Κυριακή στην οποία μπορείς να τον πάρεις και τηλέφωνο (!) (η εκπομπή λέγεται..."Alo Presidente"), γνωρίζοντας πως η θεαματικότητα των κρατικών καναλιών (που δε δείχνουν βία και σαπουνόπερες) είναι τόσο χαμηλή που ο μόνος τρόπος να κάτσει ο κόσμος να ακούσει την κυβέρνηση είναι να βγει το δυνατό της χαρτί, δηλαδή ο ίδιος.

Έπειτα, ήρθε η ώρα των προσβολών. Πρώτη φορά στη ζωή μου είδα κεντρικό δελτίο ειδήσεων, όπου ο παρουσιαστής (κανονικά, με σακάκι, τρελά εφέ από πίσω και 35% θεαματικότητα) να αποκαλεί τον πρόεδρο "μαϊμού", να καλεί το λαό ψηφίσει σε δημοσκόπηση για το αν θεωρούν πως "ο πρόεδρος πάσχει από ψυχιατρικές παθήσεις" (το αποτέλεσμα ήταν 95% "ναι", βεβαίως...) και οι αγκαλιές με τον άρρωστο τότε Φιντέλ στο κρεβάτι της εγχείρησης παρουσιάσθηκαν ως δείγματα "γεροντικού έρωτα και ομοφυλοφιλίας". Η διαστρέβλωση όλων των ειδήσεων σε επίπεδο παράνοιας δεν είχε προηγούμενο: οι Κουβανοί γιατροί είναι "άσχετοι δευτεροετείς φοιτητές που μαθαίνουν πάνω μας", το επίδομα σε μονογονεϊκές οικογένειες "μετατρέπει τις κοπέλες μας σε πόρνες", το επιδοτούμενο φαγητό για τα χαμηλότερα στρώματα "περιέχει σκόνη αποβλάκωσης που εισάγεται από την Κούβα", οι νέες οικολογικές λάμπες "περιέχουν μικρόφωνα των μυστικών υπηρεσιών", ο νόμος περί εθνικοποίησης ζημιογόνων τραπεζών "σύντομα θα συμπεριλάβει τα σπίτια σας", "η χώρα οδεύει προς το Σταλινισμό" και φυσικά ο "πρόεδρος ομολόγησε σε πανεθνικό δίκτυο πως είναι χρήστης ναρκωτικών" (όταν είπε πως πού και πού μασάει κόκα στα υπερατλαντικά ταξίδια επειδή τον βοηθάει με το jet lag).

Μετά ήρθε το πραξικόπημα, το οποίο όχι μόνο έγινε από τα ίδια τα κανάλια σε συνεργασία με επίορκους στρατηγούς, αλλά κατά τη διάρκειά του οι Βενεζουελάνοι πολίτες δεν έβλεπαν εικόνες από τανκς να περικυκλώνουν το προεδρικό μέγαρο, αλλά λήψεις από προηγούμενες ημέρες με μοντάζ που έδειχναν τσαβίστας να πυροβολούν και άλλα φοβερά. Μετά από μερικές ώρες, είδαμε... έτσι απλά το ίδιο κανάλι να ανακοινώνει πως ο προέδρος Τσάβες... παραιτήθηκε (!!!) και ανέλαβε ο επιχειρηματίας Καρμόνα "σε κλίμα γενικής αρμονίας και ανακούφισης" (έξω γινόταν της κακομοίρας από δεκάδες χιλιάδες τσαβίστας που ζητούσαν την επιστροφή του ανθρώπου που ψήφισαν...τρελή αρμονία στη χώρα!).

Αυτό αν δεν το δει κανείς, δεν το πιστεύει. Δεν μπορεί κανείς να καταλάβει το πολιτικό κλίμα αυτής της χώρας εύκολα. Μιλάς με τον αγρότη και σου λέει άλλα, μιλάς με τον άστεγο και τον καλλιτέχνη και σου λέει τα διαμετρικά αντίθετα και μετά μπαίνεις σε ένα εμπορικό κέντρο όπου άμα λάχει τρως και καμιά μπουνιά από τον επιχειρηματία επειδή "μιλάς με κουβανική προφορά, άρα είσαι κατάσκοπος". Η χώρα είναι μια πολιτική ζούγκλα, όπου αυτή τη στιγμή το πάνω χέρι έχουν οι τσαβίστας, δρέποντας καρπούς από την καλή οικονομική πορεία της χώρας. Το τι θα γίνει σε 5 ή 10 χρόνια (γιατί δε θα υπάρχει πάντα ένας Τσάβες...) είναι απρόβλεπτο. Για μένα η Βενεζουέλα είναι η πιο ενδιαφέρουσα χώρα στον κόσμο από πλευράς πολιτικής κατάστασης, αλλά όσο σκοτώνονται οι μεν με τους δε, δεν είναι χώρα στην οποία θα επιλέξω να ζήσω, προτιμώ την ησυχία της Κούβας, με όλα τα κακά της.

Αν αναρωτιέται κανείς πώς είναι δυνατόν μια χώρα να φτάσει σε τέτοια όρια υπερβολής, η απάντηση κατά τη γνώμη μου είναι: μα και τα διακυβευόμενα είναι υπερβολικά. Έχει τόσο πλούτο, τόσο άνισα διανεμειμένο που η ακραία κατάσταση στη χώρα έφερε στην εξουσία έναν άνθρωπο ακραίο και απέναντί του μια ακόμη πιο ακραία αντιπολίτευση οικονομικών συμφερόντων. Αν η Βενεζουέλα δεν ήταν μια από τις πλουσιότερες χώρες τους κόσμου, κανείς δε θα ασχολούταν μαζί της: ούτε η Κοντολίζα, ούτε οι Κολομβιανοί παραστρατιωτικοί, ούτε η Βραζιλία, η ΕΕ, οι ευρωπαϊκές εταιρείες, η Κούβα, οι ΗΠΑ και το επαίσχυντο Fox News (μα πού τα βρίσκουν αυτοί; ). Έλα όμως που δεν είναι απλά ένα ακόμη κρατίδιο, μια μπανανία τύπου Ονδούρας, Παραγουάης και Αϊτής αλλά η μόνη χώρα -μαζί με τη Βραζιλία και τον κοιμώμενο γίγαντα Μεξικό- που μπορεί να αλλάξει τις παγκόσμιες ισορροπίες από αυτή τη μεριά του πλανήτη. Η ετκίμησή μου είναι πως η κυβέρνηση Τσάβες έχει κάνει πολλή δουλειά, έχει βγάλει πολλή λάσπη από το πηγάδι, αλλά έχει αποτύχει χτυπητά και πολλά κομμάτια. Αυτά που κάνει σε περιφερειακό επίπεδο ισοδυναμούν με επανάσταση στη Νότιο Αμερική και φυσικά κάποιοι δε βολεύονται, εντός και -κυρίως- εκτός της χώρας. Όπως σε όλα τα πράγματα στη ζωή, στο τελικό μπρα ντε φερ δεν επικρατεί απαραίτητα ο καλύτερος, ο σωστότερος ή αυτός που έπαιξε πιο τίμια, αλλά ο δυνατότερος. Η ιστορία θα δείξει.

 

[Yorgos]

Πολυ ενδιαφερουσα και κατατοπιστικη η ενημερωση που μας παρεχεις για τα πολιτικα πραγματα της Βενεζουελας. Σε ευχαριστω και εγω με την σειρα μου.
Αν δεν καταχρωμαι τον χρονο σου θα μπορουσες να με ενημερωσεις και για τα παραπανω;
(ΥΓ Τωρα που βρηκα παπα ας θαψω πεντε- εξι λατινοαμερικανικες αποριες μου :xmas_rolleyes: )

Είναι το Roundup της γνωστής σε όλους μας Monsanto (αν δεν ξέρει κανείς ποια είναι αυτή η εταιρεία ας ρωτήσει τους αγρότες της Ινδίας, την ξέρουν απέξω κι ανακατωτά):
La amenaza latente del hongo fusarium | Transnational Institute

Έχω πληρώσει ήδη 30 ευρώ ίντερνετ μόνο σήμερα... Το ξέρω ότι το λινκ είναι στα ισπανικά, αλλά ακολουθώντας λέξεις κλειδιά, σίγουρα θα βρεις πολύ πράγμα και στα Αγγλικά. Βαλ΄το σε έναν αυτόματο μεταφραστή, το νόημ ανομίζω βγαίνει.

 

[traveladdict]

Άλλαξα γνώμη εν μια νυκτί. Μετακομίζω στη Βενεζουέλα, τον αυριανό - και από ότι διαβάζω εδώ μέσα - και τωρινό παράδεισο.
Άραγε θα δεχτούν κάποιον με ρατσιστικές αντιλήψεις περί ευγονικής κλπ κλπ?? Ποιά το είπε, ποιά το είπε, γερνάω και ξεχνάω. Περιμένω να το πάρει πίσω βέβαια, γιατί υποβαθμίζει την άκρως ενδιαφέρουσα συζήτηση.

Όλα αυτά που γράφεις φίλε yorgos είναι κατανοητά, αλλά εμένα μου κάνει λίγο μονόπλευρη πληροφόρηση. Μαθαίνουμε όοοολα τα καλά που κάνει ο πρόεδρος και τα άσχημα περιορίζονται σε ...πατάτες που έκανε κάποιες φορές. Δηλαδή όλοι επιτίθενται με το χειρότερο τρόπο σε έναν καλό άνθρωπο που κοπιάζει για το καλό της χώρας του.
Γίνεται παραπληροφόρηση, μιλάνε για μικρόφωνα στις λάμπες, σκόνες στο φαγητό, τα κανάλια δεν ενημερώνουν τον κόσμο, κλπ κλπ να μην τα επαναλαμβάνω, αφού τα είπες. Δηλαδή ποιος τους παίρνει στα σοβαρά? Πολύ απλοϊκό μου κάνει και ακόμα απλοϊκότερο να το χρησιμοποιούν οι υποστηρικτές του Τσάβες.
Μου θυμίζει παλιές εποχές στην Ελλάδα, που ο ένας ήταν μέθυσος, ή έπαιρνε ναρκωτικά, ή έβγαινε στο μπαλκόνι πιωμένος να μιλήσει στο λαό, ή ήταν δοσίλογος και φωτογραφιζόταν με γερμαναράδες στην κατοχή.
Συνήθως σε ότι όπλα καταφεύγει ο ένας στα ίδια καταφεύγει και ο άλλος. Δεν είναι λοιπόν δυνατόν ο Τσάβες να έχει επιβληθεί με το σταυρό στο χέρι, μάλλον δεν τα μαθαίνουμε.

Να πούμε ότι παρ'όλα τα ωραία περί εμπορικών εταίρων οι εισαγωγές από τις σατανικές ΗΠΑ ανέρχονταν το 2008 στο 26,3%, από την καταραμένη Κολομβία 12,7%, από τον ...μεγάλο εταίρο Βραζιλία 10.3%, από τη "σοσιαλιστική" Κίνα 7%, και από τον κοιμώμενο γίγαντα Μεξικό ( που θα παραμείνει κοιμώμενος τα επόμενα 1000 χρόνια) στο εξωφρενικό ποσοστό του 4.8%. ....
Το ίδιο συμβαίνει και με τις εξαγωγές: Ο μεγάλος εταίρος της χώρας είναι και εδώ οι ΗΠΑ. Πρώτες και με διαφορά:40,7%

Θυμάμαι τα πρώτα χρόνια της μεταπολίτευσης, όταν όλοι οι έλληνες απογοητευμένοι από τους συμμάχους Αμερικανούς φώναζαν το τρομερό σύνθημα Ελλάς - Γαλλία - Συμμαχία. Και τρέχουμε τώρα και γλείφουμε τον Ομπάμα.
Βενεζουέλα - Βραζιλία - Συμμαχία λοιπόν. Ή μάλλον Βολιβία, γιατί κατά κει τον βλέπω τον Τσάβες, σιγά μη μασήσει ο Λούλα.
Επίσης αν και έχτισε νοσοκομεία - κανείς δεν το αμφισβητεί αυτό - ο πληθωρισμός εκτινάχτηκε από το 18,7% στο 30,4% μέσα σε ένα χρόνο.
Το εξωτερικό χρέος της χώρας από 43,33 % το 2007 πήγε στο 47,03 % το 2008.
Με τόσες υδατοπτώσεις και με τόσα πετρέλαια, εισάγει 1 δισεκατομμύριο kwh ηλεκτρικού ρεύματος το χρόνο.
Η ανάπτυξη, από 9,9% το 2006, έπεσε στο 8,2% το 2007 και στο 4,8% το 2008. Όχι ότι το 4,8 είναι λίγο, αλλά πέφτει...
Το εισόδημα ανέβηκε βεβαίως, αλλά το εισόδημα παγκοσμίως μετριέται σε δολάρια και με την πτώση της τιμής του δολαρίου το εισόδημα δείχνει να ανεβαίνει -ενώ συμβαίνει το αντίθετο.
Εμείς με την κρίση που μας δέρνει, φτάσαμε αισίως σχεδόν στα 30.000 δολάρια κατά κεφαλήν, κάτι που πριν λίγα χρόνια, μόνο το Λουξεμβούργο είχε καταφέρει.
Είναι και πολλά άλλα, στο γκουγκλ μπορεί να βρει κανείς τα πάντα.

Κλείνοντας yorgos, να σου πω ευχαριστώ για την ευπρέπεια που αντιμετώπισες τα σχόλια μου και που δεν με πρόσβαλες, αποδεικνύοντας ότι μπορείς να διαφωνείς μαζί μου, αλλά δεν χρειάζεται να με βρίζεις και να με ειρωνεύεσαι. Το να ακούει κάποιος μια άλλη γνώμη - έστω και αιρετική για τα σημερινά δεδομένα - δεν σημαίνει ότι την αποδέχεται. Μπορεί να την ακούσει όμως.

 

[vagantos]

Μεγάλη αλλά πολύ ενδιαφέρουσα η κουβέντα, "πιάνει" κι άλλα παγκόσμια ζητήματα, όπως του ελέγχου της παραγωγής τροφίμων από λίγες εταιρείες ( πρωτοπόρος η Monsanto)
H εν λόγω πολυεθνική κολοσσός προσπαθεί τα τελευταία 25 χρόνια να ελέγξει το πολλαπλασιαστικό υλικό ( σπόρους) και να μονοπωλήσει την αγορά. Με απλά λογια να ειναι αναγκασμένοι οι αγρότες να αγοράζουν τους σπόρους της.
Τα χει καταφέρει με τις μεταλλαγμένες καλλιέργειες σογιας και καλαμποκιου ( κυρίως στην Ν. Αμερική) , αλλα και βαμβακιού ( στην Ινδία και αλλού)
Ειναι γνωστές επίσης οι υποθέσεις terminator (οπου οι σποροι των φυτών θα ήταν στείροι, ευτυχώς απέτυχε)
Επίσης πρωτοστατει παρέα με την Dupont στην βιοπειρατία . Eίναι το πατεντάρισμα - κατοχύρωση ως ιδιοκτησιας της - του DNA διαφορων φυτών απ το neem και το basmati της Ινδίας, μέχρι την quinoa της Λ. Αμερικής.
Με δυο λόγια ο Ινδός που καλλιεργει επί αιωνες το φαρμακευτικό φυτό neem , να πρέπει να πληρώνει δικαιώματα στην εταιρία.
Για την υπόθεση με το ζιζανιοκτόνο Roundup, τον μύκητα Fusarium και την κόκα υπάρχει και άρθρο στα ελληνικά:
Drug-war αλά ελληνικά - α

 

[Traveller]

Έχω να πάω στη Βενεζουέλα από το Πάσχα του 2004... είδα μια χώρα διαλυμένη... εγκληματικότητα και πολιτική αντιπαράθεση μέχρι εκεί που δεν παίρνει... στην κεντρική πλατεία του Καράκας μέρα μεσημέρι σε έπιανε η ψυχή σου... αστυνομία, περίεργες φάτσες, απίστευτη ανασφάλεια... αντίθετα στα καλά προάστια άλλος κόσμος... όμορφες φάτσες, εμπορικά κέντρα, εστιατόρια... θα ξαναπάω πρώτα ο Θεός τον Φλεβάρη και θα δω τι έχει αλλάξει... μου φαίνεται σαν ψέμα ότι έχουν φτιαχτεί οι δρόμοι και οι συγκοινονίες... μιλάμε ότι μόλις 5 χρόνια πριν ήταν το απίστευτο χάλι...

Οι φίλοι μου είναι φανατικοί αντιτσαβίστες... ναι είναι εύποροι,αλλά σε καμία περίπτωση δεν τους λες μεγιστάνες του πλούτου... το μόνιμο παράπονο τους είναι οτι η χώρα με αργά αλλά σταθερά βήματα εκκουβανίζεται... κουβανοί γιατροί, επιστήμονες, στρατιωτικοί... έχουμε άριστους γιατρούς και επιστήμονες μου είπαν, αλλά ο Τσάβες δεν τους εμπιστεύεται και φέρνει Κουβανούς... έτσι αναγκάζει όλους τους άξιους Βενεζολάνους επιστήμονες να φεύγουν από την χώρα... αιμοραγεί η χώρα, όλοι φεύγουν μην μπορώντας να αντέξουν την κατάσταση... όλοι οι στρατιωτικοί του σύμβουλοι είναι από την Κούβα... αυτή την στιγμή οι Κουβανοί ξέρουν όλα τα στρατιωτικά μυστικά της χώρας μας... αν αυτό δεν είναι προδωσία τότε τι είναι... με τους λαικισμούς του κάνει την χώρα μας να φαίνεται γραφική... έχουμε καταντήσει οι σύμμαχοί μας να είναι η Κούβα, η Βολιβία και το Ιράν... γίνονται κατά τακτά χρονικά διαστήματα μεγάλες αντιτσαβίστας συγκεντρώσεις αλλά το πρόβλημα είναι ότι δεν υπάρχει κάποιος πραγματικά σοβαρός αντίπαλος στην αντιπολίτευση γιατί όλοι τρώγονται μεταξύ τους... Ο Ούγκο στέκεται στην εξουσία με τα δεκανίκια του πετρελαίου... μοιράζει λεφτά σε συγκεκριμένα τάγματα εφοδου που λεηλατούν, τρομοκρατούν και ληστεύουν τον κόσμο... βασίζεται στον φτηνό λαικισμό και την τρομοκρατία... αν πέσουν οι τιμές του πετρελαίου και πάψει να ταίζει συγκεκριμένες ομάδες θα πέσει την άλλη μέρα...

Δεν παίρνω θέση, απλά αναφέρω την άλλη πλευρά... το συμπέρασμα είναι ότι η χώρα είναι χωρισμένη στα δύο... μπορεί να έχει την οριακή πλειοψηφία ο Τσάβες αλλά δεν μου φαίνετε και λογικό το υπόλοιπο 48-45% να είναι οι πλουτοκράτες που δεν βλέπουν την πρόοδο της χώρας τους και επιζητούν με κάθε τρόπο την καταστροφή της... η αλήθεια πρέπει να είναι κάπου στη μέση... σίγουρα με την οικονομική ώθηση που του έδωσε το πετρέλαιο ο Τσάβες έκανε έργα και ο απλός κόσμος ζει καλύτερα αλλά ο ακραίος χωρισμός της χώρας στα δύο , η μη καταπολέμηση της διαφθοράς και της εγκληματικότητας λίγο αγγίζει την πλουτοκρατία... αυτοί ζουν στον κόσμο τους, στα παλάτια τους ή στις Η.Π.Α, έχουν ιδιωτικούς στρατούς και έχουν λεφτά να περάσουν σα βασιλιάδες μέχρι 10 γενεές μετά... το πρόβλημα είναι πως βιώνει την όλη κατάσταση ο απλός κόσμος και η μεσαία τάξη... ε όλοι αυτοί δεν περνάνε καλά... ζουν εγκλωβισμένοι μέσα σε μια κόλαση μίσους που ο ένας κατηγορεί και σκοτώνει τον άλλο... γιαυτό λοιπόν βασικά συνυπεύθυνος είναι ο Τσάβες που συντηρεί αυτή την κατάσταση και δεν κάνει τίποτε για να την εκτονώσει...

 

[Yorgos]

Κλείνοντας yorgos, να σου πω ευχαριστώ για την ευπρέπεια που αντιμετώπισες τα σχόλια μου και που δεν με πρόσβαλες, αποδεικνύοντας ότι μπορείς να διαφωνείς μαζί μου, αλλά δεν χρειάζεται να με βρίζεις και να με ειρωνεύεσαι.

Ε, δεν είμαστε και βενεζουελάνοι να πλακωνόμαστε, έτσι δεν είναι;Επιγραμματικά:

Άλλαξα γνώμη εν μια νυκτί. Μετακομίζω στη Βενεζουέλα, τον αυριανό - και από ότι διαβάζω εδώ μέσα - και τωρινό παράδεισο
Δεν είπα εγώ ότι είναι παράδεισος. Μόνος μου είπα ότι δε θα πήγαινα να ζήσω εκεί με τίποτε. Είπα ότι είναι αισθητά καλύτερα για το μεγαλύτερο κομμάτι του πληθυσμού, δηλαδή τα κατώτερα στρώματα, ειδικά χάρη στα επιδόματα και τις κοινωνικές παροχές που ήταν ανύπαρκτες στην προ Τσάβες εποχή. Για τα ανώτερα στρώματα η κατάσταση είναι σαφώς χειρότερη από πριν (κακώς κατά τη γνώμη μου).

Μαθαίνουμε όοοολα τα καλά που κάνει ο πρόεδρος και τα άσχημα περιορίζονται σε ...πατάτες που έκανε κάποιες φορές.
Όχι, δεν είναι έτσι.Τα άσχημα είναι χρόνια προβλήματα στην αντιμετώπιση των οποίων η κυβέρνηση απέτυχε παταγωδώς (εγκληματικότητα, διαφθορά, πόλωση και το πολύ επικίνδυνο πρόβλημα του διαχωρισμού εξουσίας-δικαιοσύνης). Υπάρχουν κι άλλα: φαινόμενα κοινωνικής παθογένειας (ενδοοικογενειακή βία, αλκοολισμός στα ύψη κλπ), επιδείνωση σχέσεων με διεθνείς οργανισμούς, πολιτικοποίηση των πάντων κλπ.

Δηλαδή όλοι επιτίθενται με το χειρότερο τρόπο σε έναν καλό άνθρωπο που κοπιάζει για το καλό της χώρας του.
Όλοι, όχι. Όλα τα ιδιωτικά ΜΜΕ, ναι. Τα περισσότερα (και τα πιο δημοφιλή) σε βαθμό υστερίας.

Δηλαδή ποιος τους παίρνει στα σοβαρά? Πολύ απλοϊκό μου κάνει και ακόμα απλοϊκότερο να το χρησιμοποιούν οι υποστηρικτές του Τσάβες.
Κανείς. Γι' αυτό κι ο Τσάβες κερδίζει πολύ εύκολα (κι όχι οριακά) τις εκλογές. Αν έχεις δορυφορική τηλεόραση δες Globovision, RCTV ή όποιο ιδιωτικό κανάλι θες, δες τις ηλεκτρονικές εκδόσεις των εφημερίδων της χώρας. Αγνοώ άλλη χώρα στον πλανήτη με τέτοιο Τύπο, είναι πραγματικά πρωτάκουστο. Ακόμη κι αν δε γνωρίζει κανείς Ισπανικά, μπορεί να παρατηρήσει πώς στο μεγαλύτερο κανάλι της χώρας (τηlobovision) στο κάτω μέρος της οθόνης τρέχουν μηνύματα SMS επί 24ώρου βάσεως από "αυθόρμητους τηλεθεατές" με υστερικό περιεχόμενο του στιλ "πεθαίνουμε της πείνας, Globovision σώσε μας", "γράφω από τη Valencia, δεν έχουμε ρεύμα από προχθές, Τσάβες προδότη φύγε" κλπ. Η κατάσταση θα ήταν γελοία αν δεν ήταν τραγική.

οι εισαγωγές από τις σατανικές ΗΠΑ ανέρχονταν το 2008 στο 26,3%
Οι εμπορικές σχέσεις με τις ΗΠΑ είναι καλές, άλλωστε πρόκειται για τον πρώτο αγοραστή πετρελαίου. Τη δεκαετία του '90 οι αμερικάνικες και κολομβιανικές εισαγωγές άγγιζαν το 82%, σήμερα είναι στο μισό.Επαναλαμβάνω ότι η σύγκριση γίνεται στην προ και μετά Τσάβες εποχή. Αν οι ΗΠΑ εξακολουθούν να επιλέγουν την εισαγωγή βενεζουελάνικου πετρελαίου είναι δικό τους θέμα, ο Τσάβες δεν είναι χαζός να μειώσει τα έσοδα της χώρας.Το έγκλημα θα ήταν να έβαζε τη μικροπολιτική πάνω από την οικονομία της χώρας του.Οι εταιρικές συμμαχίες με Βραζιλία, Αργεντινή κλπ εντάσσονται στις επενδύσεις (π.χ εξόρυξη πετρελαίου, δημιουργία βιοκαυσίμων, μεταφορές κλπ) κι όχι στις εισαγωγές. Ο σταθερός στόχος της κυβέρνησης είναι η μείωση των εισαγωγών κι όχι η αύξηση. Ειδικά στο θέμα της Κολομβίας (από την οποία οι εισαγωγές είναι σχεδόν αποκλειστικά τρόφιμα), η μείωση των εισαγωγών είναι αισθητή, αφού η Βενεζουέλα παράγει πλέον τα δικά της και ο στόχος είναι μέχρι το 2020 η χώρα να μην είναι πλέον εισαγωγός, αλλά εξαγωγός τροφίμων, όπως και θα έπρεπε για τόσο εύφορη οικονομία.

Μου θυμίζει παλιές εποχές στην Ελλάδα, που ο ένας ήταν μέθυσος, ή έπαιρνε ναρκωτικά, ή έβγαινε στο μπαλκόνι πιωμένος να μιλήσει στο λαό, ή ήταν δοσίλογος και φωτογραφιζόταν με γερμαναράδες στην κατοχή.
Μπα, αυτά -δυστυχώς- είναι κουκλοθέατρο σε σχέση με την τωρινή Βενεζουέλα.

ο πληθωρισμός εκτινάχτηκε από το 18,7% στο 30,4% μέσα σε ένα χρόνο.
Απολύτως λογικό. Κυκλοφορεί πολύ περισσότερο χρήμα στην αγορά, με αποτέλεσμα να ανεβαίνει η ζήτηση, άρα και οι τιμές, ειδικά σε χρονιές που τα εθνικά έσοδα είναι ανεβασμένα λόγω υψηλότερης τιμής πώλησης πετρελαίου.

Με τόσες υδατοπτώσεις και με τόσα πετρέλαια, εισάγει 1 δισεκατομμύριο kwh ηλεκτρικού ρεύματος το χρόνο.
Ένα από τα εγκλήματα της προ Τσάβες εποχής είναι πως η παραγωγή ρεύματος γίνεται με υδροηλεκτρική ενέργεια. Σε χρονιές όπως η φετινή -πλήρους ξηρασίας και μηδαμινών βροχοπτώσεων- η παραγωγή ενέργειας δε φτάνει, ειδικά αν σκεφθεί κανείς πόσα νέα σπίτια, γήπεδα, νοσοκομεία, σχολεία, πανεπιστήμια, εργοστάσια δημιουργήθηκαν και πόσες οικογένειες επιτέλους ρεύμα στο σπίτι τους. Η αντιπολίτευση επιμένει πως η έλλειψη νερού οφείλεται στην "κουβανοποίηση της οικονοομίας και τον κομουνισμό", την ίδια ώρα που Εκουαδόρ και Βραζιλία είχαν ακριβώς τα ίδια προβλήματα (η Βραζιλία σε πιο οξύ βαθμό, με πολύωρα μπλακάουτ), ακριβώς για τον ίδιο λόγο (ξηρασία). Η κυβέρνηση ανακοίνωσε ένα εξαετές πρόγραμμα εκμετάλλευσης φυσικού αερίου για την παροχή ενέργειας της χώρας.

Η ανάπτυξη, από 9,9% το 2006, έπεσε στο 8,2% το 2007 και στο 4,8% το 2008. Όχι ότι το 4,8 είναι λίγο, αλλά πέφτει..
Μιλάς για την ίδια χρονιά όπου στις περισσότερες οικονομίες η ανάπτυξη ήταν μηδενική ή αρνητική. Η μείωση της τιμής πετρελαίου (έπεσε και στα 30$ κάποια στιγμή) στο ξεκίνημα της αμερικάνικης κρίσης (που επέφερε μείωση της ζήτησης) και μάλιστα την εποχή που υπογράφονταν τα ετήσια συμβόλαια παροχής έπαιξε μεγάλο ρόλο. Το 2009 επίσης θα έχει χαμηλό δείκτη ανάπτυξης, λόγω της κρίσης, όπως και οπουδήποτε αλλού στον πλανήτη.

Εμείς με την κρίση που μας δέρνει, φτάσαμε αισίως σχεδόν στα 30.000 δολάρια κατά κεφαλήν, κάτι που πριν λίγα χρόνια, μόνο το Λουξεμβούργο είχε καταφέρει.
Ενώ το εισόδημα στην προ Τσάβες εποχή ήταν...ποιο ακριβώς;;;

εγκληματικότητα και πολιτική αντιπαράθεση μέχρι εκεί που δεν παίρνει... στην κεντρική πλατεία του Καράκας μέρα μεσημέρι σε έπιανε η ψυχή σου... αστυνομία, περίεργες φάτσες, απίστευτη ανασφάλεια...
Αυτά θα τα ξαναδείς.

μου φαίνεται σαν ψέμα ότι έχουν φτιαχτεί οι δρόμοι και οι συγκοινονίες... μιλάμε ότι μόλις 5 χρόνια πριν ήταν το απίστευτο χάλι...
Αισθητή διαφορά, ειδικά στους δρόμους, στο Μπαρίνας, στο Εστάδο Φαλκόν, στην Αμαζονία, στα μετρό, θα δεις γραμμές τραίνου να φτιάχνονται παντού. Ακόμη κι οταν φτάσεις, θα δεις ολοκληρωμένη εκείνη τη διαβόητη γέφυρα που σε οδηγεί από το αεροδρόμιο στην πόλη. Τις περισσότερες αλλαγές βέβαια θα τις δεις στις φαβέλες και στις petrocasas, ζήτα από κάποιον να σε πάει μέχρι εκεί. Τα ίδια με τη νέα εκμεταλλευόμενη γη σε όποια αγροτική επαρχία κι αν πας, στα Los Llanos ειδικά μιλάμε για κοσμογονία.

έχουμε άριστους γιατρούς και επιστήμονες μου είπαν, αλλά ο Τσάβες δεν τους εμπιστεύεται και φέρνει Κουβανούς.
Εχμ... μην ξαναφέρω την προσωπική μου εμπειρία και γίνω βαρετός. Αν οι βενεζουελάνοι γιατροί είναι τόσο καλοί, γιατί δεν πάνε στις φτωχογειτονιές, που ο κόσμος δεν ήξερε τι θα πει γιατρός μέχρι την έναρξη του Barrio Adentro; Γιατί τα κουβανικά νοσοκομεία CMI είναι γεμάτα από κόσμο και τα βενεζουελάνικα άδεια; Δωρεάν είναι και τα δύο...

μπορεί να έχει την οριακή πλειοψηφία ο Τσάβες
Τα 2/3 πιάνει στις εκλογές...

η μη καταπολέμηση της διαφθοράς και της εγκληματικότητας λίγο αγγίζει την πλουτοκρατία...
Διαφωνώ, είναι θέματα που τους αγγίζουν όλους. Δεν είναι καθόλου θετικό ή φτηνό για έναν επιχειρηματία να πρέπει να πληρώσει ιδιωτική ασφάλεια, φρουρούς, κάμερες κλπ για να προστατέψει το μαγαζί του.

το πρόβλημα είναι πως βιώνει την όλη κατάσταση ο απλός κόσμος και η μεσαία τάξη... ε όλοι αυτοί δεν περνάνε καλά..

Δε συζητάμε για το αν περνάνε καλά, αλλά για το αν περνάνε καλύτερα επί Τσάβες από ό,τι προ Τσάβες. Επαναλαμβάνω πως αυτοί ακριβώς είναι που ψηφίζουν Τσάβες, άρα μάλλον καλύτερα περνάνε. Είναι ΜΕΓΑΛΗ υπόθεση να έχεις δυο επιδόματα για κάθε σου παιδί, να έχεις δωρεάν γιατρό, φτηνά προϊόντα, μετρό αντί για ταξί, ίντερνετ αντί για περιστέρι και γη που σου ανήκει συν νέο σπίτι petrocasa. Μόνο στον τομέα της υγείας σου δίνω ένα στοιχείο: οι δωρεάν εγχειρήσεις Βενεζουελάνων στην Κούβα το 2007 ξεπέρασαν τις 135.000. Πριν δύο εβδομάδες είχα τη χαρά να συνοδεύσω ένα γκρουπ "προβληματικών" νέων της Βενεζουέλας σε σεμινάρια στην Κούβα, όπου μαθαίνουν μια τέχνη για να ενταχθούν στην κοινωνία ξανά. Αν έστω κι ένα από αυτά τα 250 παιδιά να απασχοληθεί ως μουσικός, τσαγκάρης, ή μοδίστρα (αντί για πόρνη) είναι μεγάλο κέρδος για την οικογένειά τους. Οι Βενεζουελάνοι που έμαθαν να γράφουν και να διαβάζουν με την κουβανική μέθοδο Yo Si Puedo είναι μισό εκατομμύριο άνθρωποι των οποίων η ζωή άλλαξε και που ήταν πεταμένοι από το σύστημα της χώρας τους από τότε που γεννήθηκαν. Τις προάλλες μας ήρθε μια μπριγάδα Βενεζουελάνων δασκάλων (τσαβίστας και μη, είχαμε φοβερές συζητήσεις μεταξύ ρουμιού και trova, πολύ όμορφη αντιπαράθεση, κάτι παθαίνουν και συζητάνε σαν άνθρωποι όταν βγαίνουν από τη χώρα τους, μήπως να τους βγάλουμε όλους έξω; ) που θα εκπαιδευθούν στην εκπαίδευση ατόμων με ειδικές ανάγκες, τομέας που στη χώρα τους βρίσκεται στη λίθινη εποχή και μόλις τώρα άρχισε να κινείται. Για τον αθλητισμό, δε χρειάζεται να τα πούμε καν, τα αποτελέσματα της Βενεζουέλας στους τελευταίους αγώνες τα λένε όλα (σχεδόν όλοι οι προπονητές τους είναι Κουβανοί ή έχουν εκπαιδευθεί από Κουβανούς). Για την οικολογία και τους ιθαγενείς πληθυσμούς, ούτε λόγος να γίνεται, έτη φωτός μπροστά η Βενεζουέλα του σήμερα σε σχέση με τη χθεσινή.

ζουν εγκλωβισμένοι μέσα σε μια κόλαση μίσους που ο ένας κατηγορεί και σκοτώνει τον άλλο... γιαυτό λοιπόν βασικά συνυπεύθυνος είναι ο Τσάβες
Συμφωνώ... Ούτε εμένα μου αρέσει το πολιτικό κλίμα στη χώρα, το βρίσκω ενδιαφέρον αλλά τραγικά πολεμικό και υπέυθυνοι δεν μπορεί να είναι μόνο οι δημοσιογράφοι της πλουσιοκρατίας. Αν μη τι άλλο, υπάρχει κι άλλος τρόπος απάντησης, πολύ πιο κόσμιος, από τον πολεμικό τόνο που έχουν επιλέξει διάφοροι εκπρόσωποι της κυβέρνησης τύπου Mauro Silva (δες την εκπομπή La Hojilla στο κρατικό κανάλι, τελείως απαράδεκτος τρόπος "υπεράσπισης" της κυβέρνησης). Δυστυχώς το "μέτρο" δεν είναι χαρακτηριστικό του Τσάβες και της κυβέρνησής του. Και δε βλέπω να βελτιώνεται όσο περνάει ο καιρός... Η δε ήττα της (μετριοπαθούς, αξιοπρεπέστατης και πολύ επιτυχημένης) Χιλιανής Μπατσελέτ στη Χιλή φοβάμαι
πως επιβεβαιώνει την πεποίθηση της κυβέρνησης Τσάβες πως "μετριοπαθής αριστερά είναι η αριστερά που χάνει".

Ωραία, επιγραμματικός δεν ήμουν, οπότε κλείνω και δεν επιστρέφω στο θέμα, μη γράφω κατεβατά που κανείς δεν αντέχει να διαβάσει: Δεν είμαι οπαδός του Τσάβες, δε θα μου άρεσε να τον έχω για πρόεδρο, παραείναι "δυναμικός" για τα γούστα μου. Στην ίδια πολιτική πτέρυγα αλλά σε πολύ πιο μετριοπαθές επίπεδο (και με πτυχίο Χάρβαρντ στα οικονομικά, αν δεν κάνω λάθος) είναι ο Κορέα, που είναι το είδος του προέδρου που θαυμάζω και εκτιμώ. Αλλά αν δεν ήταν ο Τσάβες, η Βενεζουέλα θα εξακολουθούσε να είναι η εκατομμυριούχος ζητιάνα που ήταν πριν αυτόν και τίποτε από τα όσα θετικά έκανε δε θα είχε συμβεί. Απέτυχε στο διορθώσει πολλά, είτε λόγω ανικανότητας σε πολλούς τομείς (αυτό με τη διαφθορά είναι ενδεικτικό) είτε λόγω έλλειψης θέλησης (πόλωση). Αλλά σε σχέση με τους προκατόχους του, έστω και με αυτή τη διαφθορά, έχει κάνει ΠΟΛΥ έργο και δεν αμφιβάλλω για τις προθέσεις του, είναι εμφανές τα όσα έχει κάνει για το μεγαλύτερο κομμάτι των πολιτών της χώρας. Ανάμεσα σε μια διεφθαρμένη κυβέρνηση που δεν κάνει τίποτε και σε μία εξίσου διεφθαρμένη που κάνει πολλά, προτιμώ τη δεύτερη.

 

[McElk]

Ήμουν στο Καράκας για λίγες μέρες τον Μάρτιο του 1992. Ακριβώς ενάμισι μήνα μετά το αποτυχόν στρατιωτικό πραξικόπημα που ηγήθηκε ο Τσάβες, ταγματάρχης τότε του στρατού της Βενεζουέλας. Έχοντας περάσει προηγουμένως από Λίμα, Κίτο και Μπογκοτά, το Καράκας ήταν μια έκπληξη. Το να πω ότι αισθανόμασταν σαν γύφτοι ανάμεσα στους ντόπιους με τα ρούχα του ταξιδιού που φορούσαμε δεν είναι υπερβολή. Εκτός από τον καλοντυμένο κόσμο εντύπωση μου έκανε το πόσοι νεαροί φορούσαν «σιδεράκια» στα δόντια. Οι δύο στους τρείς. Εδώ για να κάνεις τότε αυτή την ορθοδοντική θεραπεία ήθελες μισθούς 3-4 μηνών. Η δε πόλη με μοντέρνα κτίρια, φαρδείς λεωφόρους, οδικούς κόμβους, άφθονους κοινόχρηστους χώρους και ωραιότατα πάρκα. Υπήρχαν βέβαια και οι φαβέλες, αλλά σε εμφανώς καλύτερη κατάσταση από αυτών της Βραζιλίας. Στο θέμα της ασφάλειας ήταν τελείως διαφορετική η κατάσταση από την σημερινή που με ζοφερά χρώματα περιέγραψε ο Yorgos. Στην Μπογκοτά για παράδειγμα οι καινούριες πολυκατοικίες είχαν κάγκελα στα παράθυρα μέχρι τον 4ο-5ο όροφο. Οι βίλλες είχαν ηλεκτροφόρα συρματοπλέγματα. Στις ταράτσες των κυβερνητικών κτιρίων στεκόταν ένοπλοι φύλακες και απαγόρευαν να τα φωτογραφίσεις. Στην πόρτα του ξενοδοχείου υπήρχε φύλακας που ήλεγχε αυτούς που ήθελαν να … βγουν. Π.χ. σου έλεγε να βάλεις στην τσέπη το ρολόι, να κρύψεις την κάμερα ή στις γυναίκες να αφήσουν τα χρυσαφικά στο δωμάτιο. Στο Καράκας τίποτε τέτοιο. Στο προεδρικό μέγαρο δυο-τρεις έφιπποι αστυνομικοί μόνο, που σταματούσαν να φωτογραφηθούν με τους τουρίστες. Ο κόσμος κυκλοφορούσε πεζός μέχρι αργά τις βραδινές ώρες. Ένα βράδυ, συνοδεύοντας 3 γυναίκες, έφυγα από το ξενοδοχείο για μια ντισκοτέκ (ήταν της μόδας τότε), περπατήσαμε κάπου μισή ώρα και επιστρέψαμε στις 2 μετά τα μεσάνυκτα πάλι με τα πόδια, χωρίς κανένα πρόβλημα ή αίσθηση ανασφάλειας. Τώρα τα στοιχεία για εκείνη την εποχή αναφέρουν αναλφαβητισμό κάτω του 10%, το μεγαλύτερο κατά κεφαλή εισόδημα μεταξύ των κρατών της Λατ. Αμερικής, θετικό εμπορικό ισοζύγιο (1989-1993), κρατική συμμετοχή στις εταιρείες πετρελαίου με φορολόγηση 60 % στα κέρδη των εταιρειών και το 60 % του πληθυσμού με ικανοποιητική κατοικία. (εγκυκλ. Πάπυρος). Και η άποψή μου για την ονομασία του καταρράκτη (για να μην είμαστε και τελείως εκτός θέματος), συμφωνώ με την ινδιάνικη ονομασία εφ όσον όμως προϋπήρχε σε κάποια φυλή και δεν είναι σημερινό εφεύρημα διαφορετικά την θεωρώ γελοιότητα. Τώρα οι νέοι θα μάθουν και θα συνηθίσουν την καινούρια ονομασία αλλά στους μεγαλύτερους θα είναι αναγνωρίσιμος με το όνομα που γνωρίζουν από παλιά. Όπως εγώ π.χ. σαν Λένινγκραντ αναγνωρίζω την πόλη (τ’ ακούς Cristian και όχι σαν Πετρούπολη και μάλιστα «Αγία».

 

[traveladdict]

Ήμουν στο Καράκας για λίγες μέρες τον Μάρτιο του 1992. Ακριβώς ενάμισι μήνα μετά το αποτυχόν στρατιωτικό πραξικόπημα που ηγήθηκε ο Τσάβες, ταγματάρχης τότε του στρατού της Βενεζουέλας.

Και πραξικοπηματίας το πουλάκι μου!!!! Και μετά λέει ότι πήγαν να τον ρίξουν με πραξικόπημα... Φαιδρός μέχρι εκεί που δεν παίρνει άλλο.

Στη Βενεζουέλα βλέπεις νέες γέφυρες, μετρό, τραίνα, αεροδρόμια, καταπληκτικούς νέους δρόμους, ολόκληρες πολιτείες από ανθρώπινες νέες κατοικίες, εκμετάλλευση γης που καθόταν και περίμενε, άπειρα νοσοκομεία και μια φοβερή πρόοδο στον τομέα της παιδείας και του αθλητισμού (ειδικά μετά τη διοργάνωση του τελευταίου Copa America).

Ε, καλά τώρα. Και οι αυτοκινητόδρομοι και οι υποδομές της Γερμανίας και της Ιταλίας έγιναν επί Χίτλερ και Μουσολίνι. Οι παλιότεροι θα θυμούνται τον κατασκευαστικό οργασμό στην Ελλάδα κατά τη διάρκεια της χούντας. Για να μη πω για τον Κεμάλ που αιματοκύλισε την Τουρκία, αλλά έκανε αναδασμούς και φράγματα, άρα συγχωρείται.