Ελβετία Κατάλευκα ελβετικά καντόνια

[Kerveros]

Τριγυρισα αρκετα, εχω γραψει σχετικη ιστορια. Εμενα σε ενα χωριουδακι που ονομαζεται San Pietro di Stabio, αλλα πηγα στο Λοκαρνο, στην Μπελιντσονα, στο Λουγκανο, αλλα και στη Ζυριχη και σε πολλες περιοχες τριγυρω. Μαγικα... Το ωραιοτερο ειναι να δεις πως ζουνε οι ιδιοι οι Ελβετοι. Τελειως διαφορετικη νοοτροπια πο μας. Μου εκανε εντυπωση οτι καποια στιγμη βλεπω τον ξυλινο σκελετο ενος σπιτιου σε ενα οικοπεδο. Ρωταω " τι ειναι αυτο?". Η απαντηση "Καποιος σκοπευει α χτισει ενα σπιτι αναλογου υψους και μεγεθους σε αυτο το οικοπεδο και ειναι αναγκασμενος να δημιουργησει ενα προσχεδιο, ωστε αν εχει κανεις αντιρρηση να μπορει να την εκφρασει πριν αρχισει το χτισιμο του σπιτιου!". Απιστευτο!

Α, επισκέφτηκες το Τιτσίνο λοιπόν.

Αγαπημένη πόλη η Μπελιντσόνα. Το κάστρο απίστευτο. ¨οπως και το ασανσέρ που σε ανεβάσει επάνω μέσα από το βράχο!!! Πραγματικά μου αρέσει πάρα πολύ. Περισσότερο από το Λουγκάνο κι ας έχει τη λίμνη το τελευταίο. Λουγκάνο κάποτε έμενα στο Μπρε. Καταλαβαίνεις θέα που είχα.

Πάντως δεν είναι όλα ρόδινα στη νοοτροπία των Ελβετών. Στο λέω εγώ που μένω στη χώρα.
Αλλά σίγουρα σε σχέση με συμπεριφορές στην Ελλάδα είναι πολύ πιο μπροστά.

 

[Aria_C]

Άργησα μεν αλλά μπήκα κι εγώ στην ομάδα των αναγνωστών σου!
Δεν πειράζει, όμως. Καλύτερα, γιατί μετά το Πήλιο έχω και εικόνα της πρωταγωνίστριας της ιστορίας!

 

[Giristroula]

Ωραια ηταν η σημερινη σας εκδρομη.
Εντωμεταξυ εγω ονειρευομαι ολα αυτα τα μερη ανοιξη-καλοκαιρι ...δεν αγαπω ιδιαιτερα το χιονι...θα πρεπει να ειναι σουπερ!
Το Αλπικο τρενο κανει δρομολογια και καλοκαιρι φανταζομαι.
Γυριστρουλα δωσε -μιας και τα εχεις φρεσκα-και οικονομικα δεδομενα του ταξιδιου..περιπου ποσα σας εφυγαν συνολικα ,γιατι πολυ τσιμπημενα τα βλεπω τα πραγματα.

βεβαιως θα είναι πολύ όμορφα το καλοκαίρι ή την άνοιξη!Και γω όπου πηγαίνω το χείμωνα, φαντάζομαι πως θα είναι τα τοπία την άνοιξη και λέω πως τη δεύτερη φορά που θα ξαναπάω πρέπει να είναι άλλη εποχή.
Το αλπικό τρένο φαντάζομαι πως θα κάνει δρομολόγιο και το καλοκάιρι αλλά δεν το γνωρίζω με σιγουριά.Θα είναι εντελώς διαφορετικό το θέαμα χωρίς χιόνι!Όλα παντού καταπράσινα και λουσμένα από τον ήλιο!

 

[Giristroula]

Υπεροχο ταξιδι! Λατρεμενη Ελβετια! Εχω περασει Χριστουγεννα στο χιονοδρομικο του Αροζα και περσι το καλοκαιρι ημουν στη νοτια Ελβετια σε φιλους. Ειναι απιστευτο το ποσο οργανωμενοι ειναι. Δεν υπαρχει περιπτωση ποτε ως κρατος να φτασουμε η εστω να πλησιασουμε το επιπεδο τους. Εγω παρατηρησα οτι εχει και αρκετους μεταναστες. Η αληθεια ειναι οτι και εγω θα μεταναστευα ευχαριστως εκει!

Υπάρχουν μετανάστες, αλλά είναι πολύ λίγοι σε σχέση με τον πληθυσμό τους και είναι πολύ οργανωμένοι στο πού θα μείνουν, που θα εργαστούν, τι παροχές θα τους δώσουν. Όχι σαν εμάς που δε γνωρίζουμε πόσοι έρχονται πόσοι φεύγουν,πόσοι είναι νόμιμοι και πόσοι παράνομοι, που έχουμε αναγκη να τους χρησιμοποιήσουμε κλπ.Και γω δε νομίζω οτι μπορούμε να τους φτάσουμε.

 

[axinos]

Α, επισκέφτηκες το Τιτσίνο λοιπόν.

Αγαπημένη πόλη η Μπελιντσόνα. Το κάστρο απίστευτο. ¨οπως και το ασανσέρ που σε ανεβάσει επάνω μέσα από το βράχο!!! Πραγματικά μου αρέσει πάρα πολύ. Περισσότερο από το Λουγκάνο κι ας έχει τη λίμνη το τελευταίο. Λουγκάνο κάποτε έμενα στο Μπρε. Καταλαβαίνεις θέα που είχα.

Πάντως δεν είναι όλα ρόδινα στη νοοτροπία των Ελβετών. Στο λέω εγώ που μένω στη χώρα.
Αλλά σίγουρα σε σχέση με συμπεριφορές στην Ελλάδα είναι πολύ πιο μπροστά.

Και μενα μου αρεσε πολυ η Μπελιντσονα. Αλλα το Λουγκανο αλλο πραγμα. Μοντε Μπρε, ε? Τυχερουλη!

 

[Kerveros]

Υπάρχουν μετανάστες, αλλά είναι πολύ λίγοι σε σχέση με τον πληθυσμό τους

Ναι

Μόνο 25% του πληθυσμού της χώρας είναι οι μετανάστες

 

[Giristroula]

Γεμάτοι χαρά για την καινούρια μέρα και όρεξη για νέες περιπλανήσεις, ξεκινήσαμε την ολοήμερη εκδρομή μας στη λίμνη Τίτιζε. Στο δρόμο συναντήσαμε πάλι χιόνια και όταν φτάσαμε στη λίμνη, το χιόνι που ήταν μαζεμένο στις άκρες έκανε μεγάλους λόφους. Η θερμοκρασία ήταν υπό το μηδέν, οπότε όπως καταλαβαίνετε τα πάντα ήταν παγωμένα. Χιόνια παντού...ακόμη και η λίμνη ήταν παγωμένη, πανέτοιμη για πατινάζ...Περιδιαβήκαμε στο γραφικό χωριουδάκι, φωτογραφηθήκαμε με το λευκό φόντο και αρχίσαμε την έρευνα αγοράς στα ρολόγια κούκους. Αφού δε θέλαμε να πάρουμε ρολόγια χειρός από την Ελβετία, μας άρεσαν τα χειροποίητα κρεμαστά ξύλινα σπιτάκια, τα οποία υπήρχαν σε διάφορα μεγέθη και σε διάφορες τιμές φυσικά...Στην κορυφή της σκεπής, υπήρχε ένα μικρό παραθυράκι και στις ολόκληρες ώρες, άνοιγε, έβγαινε ο κούκος, έκανε τα αντίστοιχα κουκου του και στο τέλος έπαιζε κλασσική μουσική, οι χορευτές χόρευαν, το πηγάδι ανέβαζε νερό, ο ξυλοκόπος έκοβε ξύλα, μία μπάντα έκανε παρέλαση. Αναλογα με το μέγεθος του σπιτιού υπήρχαν και διάφορες παραστάσεις. Διάλεξα ένα μέτριο σπιτάκι που κόστιζε 100 ευρώ. Τα μεγαλύτερα και τα πιο περίτεχνα ξεπερνούσαν τα 1000 ευρώ.
Μετά τις περίφημες αγορές μας συνεχίσαμε για τη Γερμανία. Επισκεφτήκαμε λοιπόν το Φράιμπουργκ της Γερμανίας, το οποίο μας άρεσε ιδιαιτέρως. Φημίζεται για το Παν/μιο του και κυρίως για τη θεολογική σχολή. Έχει 350.000 κατοίκους. Περπατήσαμε στον κεντρικό δρόμο, την Bertold str. και παρατηρήσαμε οτι στα πεζοδρόμια υπήρχαν κάποιες ψηφιδωτές παραστάσεις, έξω από κάθε κατάστημα, οι οποίες απεικόνιζαν για παράδειγμα ένα ψαλίδι και μία χτένα, που σημαίνει οτι το μαγαζί αυτό παλιά ήταν κουρείο, ένα καρβέλι ψωμί που σημαίνει οτι ήταν αρτοποιείο, ένα προβατο που σημαίνει οτι ήταν κρεοπωλείο. Διασχίσαμε τον κεντρικό δρόμο ξεκινώντας από το Konzert Haus και το Stadttheater, περάσαμε από ένα κτίριο του Παν/μιου όπου είχε ζήσει ο γνωστός σε όλους μας Έρασμος, διασχίσαμε τη Josepf str μέσα από στενάκια της παλιάς πόλης και φτάσαμε την Munsterplatz, στην οποία τις εντυπώσεις κερδίζουν το μεγαλόπρεπο κτίριο του μοναστηριού και τα χρωματιστά κτίρια γύρω γύρω. Εντός του μοναστηριού θαυμάσαμε πολύ ωραία βιτρώ. Συνεχίσαμε τη βόλτα μας και φτάσαμε το άκρο της πόλης, όπου ένας όμορφος πύργος δίνει πολύ ωραία εικόνα στο όλο τοπίο. Καιρός για στάση και για μεσημεριανό φαγητό σε μία μπυραρία, ονόματι Feierling με θέα σε ένα γραφικό στενάκι της παλιάς πόλης και ένα μικρό καναλάκι με νερό. Το γεύμα μας σήμερα, ευτυχώς ανερχόταν σε πολύ προσιτές τιμές για μας, καθότι είμασταν στη Γερμανία. Αφού ξεκουραστήκαμε και ήπιαμε τις μπύρες παραγωγής τους συνεχίσαμε τη βολτίτσα μας την πόλη, στους δρόμους Kaiser-Joeseph str και στην Werthmanntrabe και σιγά σιγά πήραμε το δρόμο της επιστροφής προς τη Ζυρίχη.
Το πρόγραμμα δεν ήταν βαρύ, όπως παρατηρήσατε, οπότε σιγά μη καθίσουμε στο ξενοδοχείο από τόσο νωρίς. Βόλτα στη Ζυρίχη βραδινή! Πήραμε το τρένο και κατεβήκαμε στον κεντρικό σταθμό, από όπου ξεκινούσαν οι εξορμήσεις μας στην πόλη. Τα φώτα της πόλης και των κτιρίων αντικατοπτρίζονταν μέσα στο ποτάμι. Ήταν νωρίς ακόμη και ο κόσμος κινούνταν ζωηρά στην πόλη. Περπατήσαμε στο Neiderdorfstrasse, εκεί όπου βρίσκεται η νυχτερινή ζωή της πόλης, καθώς εκεί υπάρχουν πολλά μπαράκια κι εστιατόρια με τοπική και διεθνή κουζίνα. Περπατήσαμε πέρα δώθε, περάσαμε ξανά και ξανά τις γέφυρες, θαυμάσαμε τα τεράστια κτίρια και τους φωτισμένους ναούς. Πέρα από το συνιθισμένο φωτισμό, ο χριστουγεννιάτικος διάκοσμος έδινε ξεχωριστή και ρομαντική εικόνα την πόλη. Οι σημειώσεις μου έλεγαν πως θα ήταν καλή ιδέα να πάμε για ποτό στο Bar Restaurant Jules Verne urania στην Uraniastrasse. Βρίσκεται ανάμεσα στο σιδηροδρομικό σταθμό και το Lindenhof. Η πρόσβασή του ήταν λίγο περίεργη και για να φτάσουμε εκεί έπρεπε να μπούμε στο ισόγειο εστιατόριο Brasserie Lipp και να πάρουμε το ασανσέρ που βρισκόταν μέσα σε αυτό. Η παρέα συμφώνησε οτι δεν ήταν καθόλου κακή ιδέα και ενθουσιαστήκαμε μόλις ανεβήκαμε πάνω. Ευτυχώς άδειαζε ένα τραπεζάκι και το καταλάβαμε, διότι τα τραπέζια ήταν λιγοστά και περιζήτητα. Ήπιαμε τις μπύρες μας, οι τιμές των οποίων κινούνταν γύρω στα 7-8 φράγκα, και χαζέψαμε τη θέα γύρω γύρω. Τα υπόλοιπα ποτά ήτανε αφενός πιο ακριβά και αφετέρου γνωρίζετε σε τι ποσότητα σερβίρουν στο εξωτερικό τα ποτά...'οσο η μισή σύριγγα!Τι να μου κάνουν 2 γουλιές ουίσκυ;
Η ώρα είχε φτάσει 11 το βράδυ και ήταν πια ώρα για να πάρουμε το τρένο προς το ξενοδοχείο. Σας χαιρετάμε γι' απόψε και θα σας περιμένουμε στην επόμενη ξενάγηση...

 

[pattyyy]

Πολύ ωραία και αυτή η μέρα σας giristroula! Ανυπομονώ να ταξιδέψω σε αυτές τις περιοχές! Λίμνες, δάση, γραφικά χωριουδάκια, μπύρες! Τι καλύτερο!!!

 

[KLEOPATRA]

Πολυ ωραια και η σημερινη σας εκδρομη.Εγω οπως καταλαβες ονειρευομαι τη λιμνη ζεστη και γαλαζοπαρασινη!

 

[Giristroula]

Πολυ ωραια και η σημερινη σας εκδρομη.Εγω οπως καταλαβες ονειρευομαι τη λιμνη ζεστη και γαλαζοπαρασινη!

Αν πας καλοκαίρι θα την έχεις...

 

[wotan1975]

Εμενα μου εκατσε στραβη με το σπιτακι-κουκο,χωρις χορευτες και ξυλοκοπους,ομως.Ειχα δωσει 110 ευρω και μεσα σε ενα μηνα,χαλασε και τωρα απλως το εχω διακοσμητικο.Τις νυχτες σταματουσα τη λειτουργια του γιατι ενοχλουσε.Καποια στιγμη πρεπει να το παω.μηπως επισκευαστει με καποιο τροπο

 

[Giristroula]

Η προτελευταία μέρα θα μας χάριζε αξέχαστες εικόνες από αλπικά χιονισμένα τοπία και την αριστοκρατική Βέρνη...
Μετά το πρόγευμα ξεκινήσαμε από τη Ζυρίχη με κατεύθυνση το Ιντερλάγκεν, το οποίο βρίσκεται στο μέσο της Ελβετίας, μεταξύ δύο λιμνών, της Brienzer See και της Thuner See. Περιοχές γραφικές γύρω από τις λίμνες έλκουν τους φυσιολάτρες για υπέροχες στιγμές χαλάρωσης και ηρεμίας. Φαντάζομαι πως τους θερινούς μήνες θα μαζεύονται στα εξοχικά τους σπίτια και θα απολαμβάνουν τις δραστηριότητες γύρω από τη λίμνη, πικ νικ, μπάνιο, ψάρεμα, βαρκάδες, πεζοπορία στην ονειρεμένη φύση...
Το ίδιο το Ιντερλάγκεν σαν πόλη δεν έλεγε τίποτα το ιδιαίτερο και είχε και μία βρώμα που έψαχνες να βρεις τις αγελάδες και τα γουρούνια που τυχόν έβοσκαν τριγύρω! Ευτυχώς δε σπαταλήσαμε πολύ χρόνο.
Ο οργανισμός μας τράβαγε πάλι χιόνια και έτσι πήραμε το δρόμο για το Lauterbrunnen, από όπου θα πέρναμε ένα τρενάκι σαν τον οδοντωτό και θα ανεβαίναμε στο Wengen. όλα τριγύρω κατά τη διαδρομή μας χιονισμένα...κατάλευκες τεράστιες κοιλάδες με μικρά χωριουδάκια εδώ κι εκεί, μία μαγεία που συναρπάζει ακόμη και τους πιο πεζούς ανθρώπους.
Το τρενάκι για το Wengen έτοιμο, βγάλαμε τα εισιτήριά μας και στρογγυλοκαθίσαμε παρέα πάλι με τους σκιέρ κάθε ηλικίας. Η διαδρομή ως το Wengen απολαυστική...πόσο μου αρέσουν τα χιονισμένα χωριά...κι όταν τα βλέπεις από ψηλά είναι ακόμη πιο όμορφα...Το Wengen μας υποδέχτηκε ολόλευκο, πολλοί επισκέπτες έκαναν σκι σε κάποιες μικρές πίστες που υπήρχαν και γονείς με τα μικρά παιδάκια τους κατέβαιναν την πλαγιά προσεχτικά. Σ' ένα χώρο περιφραγμένο, δάσκαλοι του σκι έκαναν μάθημα στα παιδάκια ηλικίας πάνω κάτω 5 ετών. Μου φάνηκε πολύ περίεργο, διότι δεν είχα ποτέ τέτοια εμπειρία, και όσο να πείτε στο νησί μου δε μας μάθαιναν μικρά σκι...παρά μόνο κολύμπι! Το χωριό μικρό και θαυματουργό, με όμορφα καταστήματα με ξύλινη επένδυση, ξενοδοχεία και καφέ.Ησυχία παντού...σε έκανε να γαληνεύεις και να απολαμβάνεις το χιονισμένο τοπίο. Μπήκα σ' ένα κατάστημα με σουγιάδες και μελέτησα αυτό το είδος του σουβενίρ που αγοράζουν οι περισσότεροι επισκέπτες της Ελβετίας. Υπάρχουν σουγιάδες με ένα μαχαιράκι απλό έως ολόκληρο σύστημα με ψαλίδια, κουτάλια, πιρούνια,γάντζους, διάφορα ανοιχτήρια για μπουκάλια, λίμα, κατσαβίδια. Πήρα ιδέες για το ποιος σουγιάς θα μου χρειαστεί...
Τον οδοντωτό και πίσω για Lauterbrunnen. Από αυτά τα ονειρεμένα μέρη πήραμε εικόνες με βίντεο και με φωτογραφική μηχανή.
Δρόμο πήραμε δρόμο αφήσαμε και φτάσαμε στην αρχόντισα της Ελβετίας, τη Βέρνη! Δυστυχώς με το που πατήσαμε το πόδι μας άρχισε να βρέχει...σύννεφα παντού και μουντάδα. Δε μας πτόησε τίποτα όμως...Ξεκινήσαμε την περιήγησή μας στην πρωτεύουσα του ελβετικού ομόσπονδου κράτους από το 1848. Η πόλη αυτή έχει ως σύμβολό της τη μαύρη αρκούδα, η παράσταση της οποίας κοσμεί και τη σημαία της, που ήταν το πρώτο ζώο που έσφαξε ο δούκας του Τσέριγκαν το 1191, όταν την κατέκτησε. Μπέρεν στα γερμανικά σημαίνει αρκούδα. Στη Βέρνη χτυπάει η καρδιά της Ελβετίας. Είναι η πολιτική, διπλωματική και γεωγραφική μητρόπολη καθώς και τόπος διεθνών συναντήσεων υψηλού επιπέδου. Σύνθημα των κατοίκων της "Σκέφτομαι άρα υπάρχω".
Η περιήγησή μας ξεκίνησε από το πάρκο με τις αρκούδες, αλλά οι αρκουδίτσες δε μας έκανα την τιμή...ήταν κρυμμένες...μάλλον τις πιάσαμε σε ώρες ύπνου! Από το σημείο αυτό, φαίνεται πως η Βέρνη είναι αριστοκρατική πόλη. Περπατήσαμε τη γέφυρα και μπήκαμε στον κεντρικό πλακόστρωτο δρόμο, στον οποίο από οχήματα κινούνταν μόνο τραμ. Δεξιά και αριστερά του δρόμου σκεπαστά πεζοδρόμια, όπου μπορεί να χαζεύει κανείς τις βιτρίνες και να πίνει τον καφέ του, χωρίς να βρέχεται. Οι περίφημες αυτές αψίδες, οι οποίες για 6 χιλ. κατά μήκος των κεντρικών δρόμων, προσφέρουν ένα φυσικό καταφύγιο στους περαστικούς, τους επισκέπτες και τους αγοραστές από τον ήλιο, τις ξαφνικές μπόρες και το πυκνό χιόνι. Το δρόμο λοιπόν αυτό ακολουθήσαμε και μεις, πότε κάτω από την αψίδα και πότε έξω από αυτήν, ανάλογα με το πόσο έβρεχε. Σε κάποιο κτίριο του κεντρικού αυτού δρόμου έζησε ο Αινστάιν και εκεί λέγεται οτι συνέλαβε τη θεωρία της σχετικότητας. Στάση στο δημαρχείο και στον καθεδρικό ναό του Αγ. Βικέντιου. Πρόκειται για τον πιο ψηλό ναό της Ελβετίας και για μένα τεράστιο σε μέγεθος. Στην είσοδο του ναού μία λεπτομερής παράσταση γλυπτών απεικονίζει από τη δεξιά μεριά την κόλαση και από την αριστερή τον παράδεισο...ακόμη δεν έχω αποφασίσει πού θέλω να πάω! Μπαίνοντας στο ναό, μας μάγεψε η μουσική από το εκκλησιαστικό όργανο. Ξαναβγήκαμε στο μεσαιωνικό κομμάτι του κεντρικού δρόμου, όπου να σημειώσω η κάθε συνοικία ξεχωρίζει από την άλλη, από ένα συντριβάνι που υπάρχει στο μέσο του δρόμου και στη μέση του συντριβανιού μία στήλη με ένα άγαλμα. Σε κάποιο σημείο συναντήσαμε τον τεράστιο πύργο ρολόι. Περπατήσαμε όλο τον κεντρικό δρόμο και αφήσαμε πίσω μας το μεσαιωνικό κομμάτι. Πιο σύγχρονα καταστήματα και καφέ στόλιζαν την περιοχή αυτή. Κάτι αξιοσημείωτο ήταν οτι στα τραπεζάκια των καφέ που βρισκόταν σε εξωτερικό χώρο υπήρχαν κουβέρτες τοποθετημένες στις πολυθρόνες για να μην κρυώνει ο πελάτης!Καλό ε...Περάσαμε έξω από το Κοινοβούλιο και την όμορφη πλατεία του, που τη στόλιζε ένα τεράστιο χριστουγεννιάτικο δένδρο, ένα παγοδρόμιο και τα τριγύρω αρχοντικά κτίρια που στεγάζουν τράπεζες και υπηρεσίες. Σοκολατερί παντού με τιμές για σοκολατάκια 6,5 φράγκα τα 100 γρ.
Η βροχή δυνάμωνε...και μεις δρόμο παίρναμε δρόμο αφήναμε και θέλαμε να δούμε όσο πιο πολύ την πόλη. Body fuel δεν είχαμε όμως, οπότε μπήκαμε σε ένα σούπερ μάρκετ Migros, το οποίο είχε και εστιατόριο και δοκιμάσαμε τοπικές λιχουδιές από το ζεστό και το κρύο μπουφέ του και πληρώσαμε ανάλογα με τα γραμμάρια που ζύγιζε το πιάτο μας! Στο σημείο αυτό να πω πως το κατούρημα πληρώνεται στην Ελβετία...1 φράγκο και αφαιρείται από αγορές που κάνεις στο κατάστημα ή από το φαγητό εάν πρόκειται για εστιατόριο.
Αφού φάγαμε, ζεσταθήκαμε, κουβεντιάσαμε, χρησιμοποιήσαμε την τουαλέτα, είπαμε να ξαναβγούμε στην πόλη. Το φως της μέρας είχε διαδεχτεί το σκοτάδι. Η φωτισμένη Βέρνη και πάλι ήταν κούκλα. Ο χριστουγεννιάτικος στολισμός στα κτίρια του κεντρικού δρόμου ήταν απολαυστικός. Το περίεργο ήταν πως το μοναδικό και επιβλητικό ρολόι στον πύργο δε φωτιζόταν και δεν ξεχώριζε από μακριά τη νύχτα. Η τελευταία εικόνα που πήρα από τη Βέρνη ήταν αυτή του φωτισμένου κεντρικού δρόμου με το ψιλόβροχο και τα ρολόγια να χτυπάνε ώρα 8η βραδινή...
Πίσω στη Ζυρίχη και ετοιμασία για την αυριανή αναχώρηση για την Ελλάδα...γιατί όλα τα όμορφα τελειώνουν γρήγορα...με την προσμονή να έρθουν τα επόμενα...