Θα ξαναδιαφωνήσω (τι πρωτότυπο) αλλά καταλαβαίνω το point σου. Πάντως και εγώ πιστεύω ότι μια χαρά κουβέντα γίνεται. Αν κάποιος έχει κομματική θέση, ή είναι βολεμένος, νομίζω θα φανεί από αυτά που γράφει. Και αυτό δικαίωμά του είναι, να υπερασπίζεται τα κεκτημένα (έστω και με βύσμα!).
15 χρόνια μετά οι χώρες αυτές είναι πλουσιότερες από πριν (μη μου συγκρίνει κανείς την Ιρλανδία και την Ισπανία προ δεκαπενταετίας με τις σημερινές, αστεία πράγματα) και απέναντι στη σημαντικότερη κρίση των τελευταίων 7 δεκαετιών ορθοποδούν. Ακόμη κι η Ελλάδα, αν δεν είναι σε κατάσταση Μαδούρο να δίνουμε δακτυλικό αποτύπωμα για να πάρουμε οδοντόπαστα όπως γίνεται στη Βενεζουέλα, το οφείλει στο ευρώ. Ούτε την κρίση πυροδότησε το ευρώ, ούτε τη χρεοκοπία της Ελλάδας. Αντίθετα, μετρίασε την πρώτη και οπωσδήποτε κρατάει την Ελλάδα ζωντανή. Με δραχμή θα είχαμε αφήσει ήδη αυτόν τον κόσμο. Χώρα που δεν παράγει τίποτε με νόμισμα που καταρρέει δεν μπορεί ούτε καύσιμα να αγοράσει.
Δεν αντιμετωπίζουν αντίστοιχα προβλήματα. Όχι μόνο στην έκτασή τους αλλά και στη φύση τους. Είναι άδικο να συγκρίνουμε χώρες των οποίων οι τράπεζες ανοίκτηκαν/εκτέθηκαν/το παράχεσαν με μια χώρα ολόκληρη που έχει χρεοκοπήσει (και μάλιστα πριν καλά-καλά μπει στο ευρώ). Καμία σχέση δεν έχει η δική μας κατάσταση με τους άλλους, τα δημοσιονομικά της Ελλάδας ούτε τριτοκοσμικές χώρες δεν τα έχουν.
Φυσικά και γίνεται. Από το κοινό νόμισμα της Λ.Αμερικής μέχρι τη Δυτική Αφρική και την Καραϊβική οι νομισματικές ενώσεις δε συνεπάγονται και ταυτόσημη οικονομική πολιτική (και σε όλες τις περιπ΄τωσεις που ανέφερα έφεραν ανάπτυξη και σταθερότητα σε σχέση με την προϋπάρχουσα κατάσταση). Δημιουργείς ένα ενιαίο νόμισμα για να δυναμώσεις ως μπλοκ, να δώσεις αξία στο νόμισμά νσου, να διευκολύνεις τις συναλλαγές, τις εισαγωγές κλπ. Τα υπόλοιπα καλά είναι, αν συμφωνήσεις σε ένα κοινό πλαίσιο, αλλά δεν αποτελούν προαπαιτούμενο. Όπου υπάρχει κοινό νόμισμα γίνεται αυτό ακριβώς που περιέγραψα. Και παντού έχει συνεισφέρει σε σταθερότητα, ανάπτυξη και επιτάχυνση των οικονομικών διαδικασιών.
Ε εντάξει, δε θεωρώ ότι τις βρήκε καμία δυστυχία τις χώρες που αναφέρεις. Περνάνε κρίση, όπως όλες οι χώρες σε μια αλληλένδετη παγκόσμια οικονομία. Αυτές που δεν είναι σε ισχυρές ενώσεις είναι που δυστυχούν.
Έχουν κάνει διαφορετική επιλογή, που βασικά είναι αποτυχημένη. Όπως δεν τους θεωρώ ηλίθιους για την επιλογή τους, δε θεωρώ ηλίθιους και όσους είναι στο ευρώ. Κάθε άλλο.
Βασικά οι Έλληνες έχουν ακόμη να φάνε επειδή είναι στο ευρώ… Η χώρα τους έπρεπε να είχε χρεοκοπήσει προ πολλού και δε θα καιγόταν κανενός καρφάκι αν δεν ήταν στο ευρώ και δεν απειλούσε να τους τινάξει όλους στον αέρα με την ανευθυνότητά της.
Βασικά μας κουνάνε το δάχτυλο επειδή τους κοροϊδεύαμε. Και αυτούς και όλη την ένωση, τους εξαπατήσαμε. Κι αφού τα πήραμε τα λεφτά, τώρα λέμε "α, λιτότητα δε γίνεται... θα φωνάζει ο Έλληνας και θα ρίξει την κυβέρνηση... οπότε χαρίστε τα". Γι αυτό μας κουνάνε το δάχτυλο.
Κουρελόχαρτο θα ήταν και χαρτί υγείας. Παράδειγμα: το μπολίβαρ (χώρας μάλιστα που παράγει και πετρέλαιο) ή το αργεντίνικο πέσο. Ευτυχώς τους κοροϊδέψαμε και μας φορτώθηκαν και τώρα πρέπει να μας ανεχθούν.
Και σε αυτό το όντως άγριο σύμπαν εμείς προτιμάμε αντί αν έχουμε στην τσέπη μας το ευρώ να έχουμε…τη δραχμάρα; Φαντάζεται κανείς τι επιθέσεις θα δεχόταν μια συνεχώς υποτιμούμενη δραχμή; Πέτρες θα τρώγαμε…
Δεν εξοργίστηκε κανείς επειδή κάνουμε εκλογές. Εξοργίστηκε επειδή τους εξαπατήσαμε, είπαμε ψέμματα, ζητήσαμε βοήθεια με συγκεκριμένους όρους κι όποτε δούμε ότι ούτε αυτά που υπογράψαμε μπορούμε πάλι να τηρήσουμε λέμε “α παιδιά tabula rasa… γιατί κάναμε πάλι εκλογές!” (που τις κάνουμε κάθε λίγους μήνες επειδή πριν από αυτές οι πολιτικοί χέζονται να πουν την αλήθεια και οι ψηφοφόροι να την αποδεχθούν)
Με το ζόρι δεν πήραμε τίποτε. Ψήφισε ο ελληνικός λαός Σημίτη ΑΦΟΥ αυτός είχε ανακοινώσει “πενταετές εξοπλιστικό πρόγραμμα”. Το Μαντέλη τον ψήφισε ο ελληνικός λαός, όχι η Μέρκελ. Δεν έχουμε χούντα, δημοκρατία έχουμε. Μάλιστα κακοποιημένη, αφού κάθε τρεις και λίγο ψηφίζουμε μην αφήνοντας καν αυτές τις κάκιστες κυβερνήσεις που βγάζουμε να παράξουν έστω ένα ξεφτιλισμένο έργο.
Επειδή ψηφίζουμε κατά συρροήν διεφθαρμένους για να μας δίνουν κανά ψίχουλο από αυτά που βουτάνε κάποιοι άλλοι παίζουν στην πλάτη μας; Δε βρίσκω λογική στο σχόλιο. Ένας πάει στη δουλειά του και κλέβει τα λεφτά που βγάζει το κατάστημα… φταίνε οι πελάτες που πάνε και ψωνίζουν ή ο κλέφτης που τα βουτάει;
Με τα δημοψηφίσματά τους δεν αναιρούν διακρατικές συμφωνίες, δεν αλλάζει ρότα όλη η οικονομία κάθε 8 μήνες, δεν ξοδεύεται πακτωλός χρημάτων (δανεικών από τα κορόιδα) και χρόνος σε ατέρμονες προεκλογικές. Μην εξισώνουμε το δημοψήφισμα για το αν θα επιτραπούν τα μαλακά ναρκωτικά με την ανατροπή μιας κυβέρνησης… επειδή δε συμφωνούμε στο ποιος θα στρώνει τα χαλιά για τους ξένους επισκέπτες (αυτή είναι η δουλειά του ΠτΔ). Το πνεύμα του νομοθέτη ήταν να υπάρχει συναίνεση για την εκλογή του κι όχι ένα κόμμα να λέει (επειδή είναι πάνω στι δημοσκοπήσεις) “όποιον και να ψηφίσεις εγώ θα πάω σε εκλογές, πριτς!”. Αυτά δε γίνονται πουθενά. Οι εκλογές δεν προκαλούνται επειδή προτάθηκε πρόεδρος που απειλεί τη δημοκρατία. Προκαλούνται επειδή ένα κόμμα δεν το νοιάζει καν ποιος πρόεδρος θα προταθεί, το νοιάζει να γίνουν εκλογές επειδή είναι μπροστά στις δημοσκοπήσεις.
Ρώτησαν δε ρώτησαν, αυτούς ξαναψήφισε ο κυρίαρχος λαός, που ερωτάται στις εκλογές όπου πρέπει να ξέρει πού το δίνει. Αλλά κάνει τον Κινέζο σήμερα ο ψηφοφόρος που ψηφίζει όποιον διορίζει, όποιον του δίνει επίδομα μαϊμού, όποιον του σβήνει τις κλήσεις, στέλνει το γιο του φαντάρο στο διπλανό τετράγωνο, δίνει δάνειο μούφα, δεσμεύεται να σε κάνει προμηθευτή του δημοσίου, να σου βγάλει σύνταξη αναπηρίας, να σε πετάξει με αεροπλάνο για να ψηφίσεις κλπ. Ο βασικότερος υπαίτιος μια επαναλαμβανόμενης εκλογής καθαρμάτων είναι ο ψηφοφόρος. Ό,τι συμβεί, ευθύνη του είναι. Ε ας την αναλάβει και μια φορά.
Η Ιρλανδία και η Ισπανία και η κάθε -ία, δεν έγιναν πλουσιότερες τα τελευταία 15 χρόνια λόγω ευρώ, αλλά λόγω οικονομικής ανάπτυξης (φυσιολογικής που δεν εξαρτάται από το νόμισμα), λόγω οικονομικών πακέτων (Ντελόρ κτλ κτλ). Δηλαδή όποιος δεν είναι στο ευρώ μαραζώνει? Όχι, το αντίθετο συμβαίνει αυτή τη στιγμή. Μαραζώνει όποιος είναι εντός του ευρώ και η οικονομία του δεν είναι για τόσο σκληρό και υπερτιμημένο νόμισμα.
Ναι, είχαν άλλου είδους προβλήματα, συμφωνώ. Αλλά η κρίση τους χτύπησε όλους σκληρά. Το να λες ότι η Ισπανία και η Πορτογαλία δεν αντιμετωπίζουν πολύ σοβαρά προβλήματα, είναι ασέβεια προς τους χειμαζόμενους λαούς τους και δείχνει άρνηση της πραγματικότητας. Καταστροφή σαν της Ελλάδας δεν έγινε, αλλά τα πράγματα είναι πολύ άσχημα.
Ποια νομισματική ένωση υπάρχει στη Λατινική Αμερική? Μήπως εννοείς νομίσματα με σταθερές ισοτιμίες (peg)? Αν μου φέρνεις τώρα παραδείγματα από τις οικονομικές υπερδυνάμεις της Καραϊβικής τώρα, τι να πω.
Μπα, ιδέα σου. Μια χαρά είναι. Οι Ισπανοί μέσα στη τρελλή χαρά, οι Ιρλανδοί το ίδιο. Οι Ιταλοί, δε, τρώνε καλύτερα από ποτέ.
Αποτυχημένοι οι Βρετανοί λόγω λίρας. ΟΚ.
Της καταστροφολογίας το ανάγνωσμα.
Όχι αγαπητέ μου. Εμάς κοροιδέψανε. Εμάς, τους Γερμανούς πολίτες, τους Ιταλούς, τους Γάλλους κτλ. Τους κοροιδέψανε γιατί, αφού σώσανε τις χρεωκοπημένες τους τράπεζες φορτώνοντας τα θαλασσοδάνεια της Ελλάδας στις πλάτες των φορολογουμένων τους (αντί να αφήσουν τις τράπεζες και τα αιμοβόρα hedge funds να υποστούν τις συνέπειες των άλογων και αποτυχημένων επενδύσεών τους), ζητάνε όλο και περισσότερη λιτότητα, πολιτική που ολοένα και περισσότεροι πλέον τολμούν νε ξεστομίσουν ότι απέτυχε παταγωδώς. Αν εσύ λες ότι έτσι πρέπει, να συνεχιστεί με ένταση η λιτότητα, ξέρεις τι να ψηφίσεις σε λίγο καιρό. Δε ξέρω κανέναν που να χαίρεται με "όσα κατάφερε η Ελλάδα", πλην Σόιμπλε, Σαμαρά, Βενιζέλου και σία.
Αν δεν είχαμε μπει στο Ευρώ 1. δε θα είχαμε οδοντόπαστα 2. χαρτί υγείας 3. δε θα είχαμε να φάμε, όχι λάθος, 3α. θα τρώγαμε πέτρες.
Δαγκωτό Σαμαρά λοιπόν. Να τιμήσουμε "τις δεσμεύσεις μας".
Φυσικά και φταίει ο λαός, έχει μερίδιο ευθύνης. Αλλά μαζί τα φάγαμε ε Θόδωρα??
Σωστά. Όπως όπως ήταν δομημένο το ευρώ και η ΕΕ, δεν είχε τους απαραίτητους μηχανισμούς αντιμετώπισης της κρίσης (βλέπε ΗΠΑ).
Πράγματι μπαρούφα και δε το λέει κανείς, πρώτη φορά το ακούω.
Σωστά.
Αυτά ακριβώς έλεγε και ο Πορτοσάλτε το πρωί που είχα την ατυχία να τον ακούσω. Δε ζήτησε κανείς όμως να μας κάνει πλάτες ούτε ο Λιθουανός, ούτε ο Γερμανός. Η Ελλάδα χρεωκόπησε το 2010. Τελεία και παύλα. Αυτοί που μας δάνεισαν έπρεπε να χάσουν τα λεφτά τους, να υποστούν τις συνέπειες των πράξεών τους, όπως επιτάσσει ο καπιταλισμός και η νεοφιλελεύθερη οικονομία στην οποία πίνουν κατά τ'άλλα νεράκι (μόνο όταν τους συμφέρει φυσικά, στις χασούρες είμαστε σοσιαλιστές, τις μοιραζόμαστε όλοι). Εμείς συνεχίζουμε να αγνοούμε ότι είμαστε χρεωκοπημένοι, μας φόρτωσαν ένα γιγάντιο δάνειο που δε θα αποπληρωθεί στον αιώνα τον άπαντα, χωρίς διέξοδο ελπίδα διαφυγής, με χρέος που τα μνημόνια κατάφεραν να το εκτινάξουν στο δυσθεώρητο 175% (μετά από κούρεμα κι όλας!! Τραγικό) Η Ελλάδα μπήκε σε μια μακρά περίοδο νεο-αποικιοκρατίας, φτώχειας, φυτοζωϊας, χωρίς καμία ελπίδα διαφυγής από το σπιράλ χρέους-λιτότητας. Τα μνημόνια απέτυχαν. Αν θέλουμε να πληρώσουμε το χρέος μας προς τους λαούς της Ευρώπης, που δε μας φταίνε φυσικά σε τίποτα, πρέπει και κούρεμα να γίνει και να αλλάξει η Ευρωπαϊκή πολιτική. Μόνο με αύξηση του εισοδήματός μας (κι όχι και άλλη μείωση που ήδη έχει φτάσει το 30%, καταστροφή πλήρης) θα μπορούμε να πληρώνουμε τις δόσεις των δανείων μας σαν σοβαρό κράτος, είναι απλή λογική. Αλλά πρώτα απαιτείται κούρεμα. Έγινε ήδη ένα, θλιβερά ανεπαρκές και δε γίνεται χωρίς ένα επιπλέον γενναίο. Το φωνάζουν άπαντες, αλλά άντε να πεις στους πολίτες σου ότι θα κουρέψεις τα χρήματά τους ενώ έσωσες ξεδιάντροπα τις τράπεζές τους. Sad but true.
H ανάπτυξη και των δύο καθόλου φυσιολογική δεν ήταν, εν πολλοίς οφείλετο στις απευθείας επενδύσεις που τους έφερε η εισαγωγή στο ευρώ.
Ε ναι. Είμαστε χρεοκοπημένη χώρα της οποίας το νόμισμα ΔΕΝ ξεφτιλίστηκε. Η μόνη περίπτωση στα χρονικά. Χάρη στο ευρώ, επειδή το νόμισμά μας...δεν είναι δικό μας.
Όχι βέβαια, δε λέω αυτό, φυσικά και είχαμε, αλλιώς θα ήμασταν ένα φόρουμ από φαφούτηδες. Αυτό που λέω είναι ότι ΤΩΡΑ που χρεοκοπήσαμε αν είχαμε δικό μας νόμισμα θα είχε γονατίσει. Όπως γίνεται με τα νομίσματα των χρεοκοπημένων χωρών, με τραγικές συνέπειες για τους κατοίκους τους.
Ήδη έχουν ανάπτυξη. Οι χώρες αυτές δε χρεοκόπησαν, δεν καταστράφηκαν επειδή έχουν παραγωγή (και οι δύο), σωστότερες δομές και οι θυσίες που χρειάστηκαν έπιασαν τόπο, παρότι -όπως όλες οι θυσίες- ήταν επίπονες. Αλλά όχι απλά βλέπουν φως στο τούνελ, ουσιαστικά βγήκαν ήδη και το τούνελ τους ήταν πολύ πολύ μικρότερο από το δικό μας.
Κι όμως υπάρχουν τουλάχιστον τρία κόμματα στη Βουλή των οποίων η όλη πρόταση είναι "σκίζουμε τα μνημόνια, έρχονται καλύτερες ημέρες, ημέρες αισιοδοξίας κλπ". Λες και το πρόβλημα είναι το μνημόνιο.
Σε ύφεση είναι, νορμάλ ύφεση κιόλας, έχουν περάσει χειρότερες και ήδη είναι στην έξοδό της. Βασικά δε θα υπήρχε καν αυτή αν δεν ήταν η Ελλάδα να καταστρέφει τα πάντα κάθε τρεις και λίγο. Υπάρχει μια απόσταση ανάμεσα στο "είμαι δυστυχισμένος" και το "είμαι μέσα στην τρελή χαρά". Είναι το "είμαι ΟΚ".
Το Sucre, η εισαγωγή του οποίου έφερε επιπλέον σταθερότητα (οσονούπω και σε απτή μορφή).
Να πεις ότι σε μια φοβερά προβληματική περιοχή η νομσιματική ενοποίηση έφερε αυτό που φέρνουν οι νομισματικές ενοποιήσεις: σταθερότητα, προσέλκυση επενδύσεων, άμυνα απέναντι στις νομισματικές επιθέσεις και σταθερότητα. Τα ίδια ισχύουν και για τη Δ.Αφρική. Προσπαθώ να βρω μια περίπτωση που η νομισματική ένωση να έφερε τα αντίθετα αποτελέσματα και δεν τη βρίσκω. Η ιδέα της νομισματικής ένωσης αυτής καθαυτής δεν είναι λάθος. Ούτε καν στον Τρίτο Κόσμο.
Εξαιρετική απόδοση είχαν οι Αμερικανοί στην κρίση, αλήθεια είναι αυτό. Αλλά αυτοί είναι ένα κράτος, εμείς ακόμη δεν είμαστε, είμαστε 19. Για να γίνουμε ένα κράτος θέλουμε ακόμη δεκαετίες και πολλά βήματα. Ένα από αυτά είναι και η νομισματική ένωση. Δεν είπε κανείς ότι είναι το μοναδικό, αλλά αν αναιρέσουμε το πρώτο κιόλας βήμα πώς θα πάμε στα επόμενα;
Εχουν προοδεύσει λιγότερο από τις χώρες του ευρώ. Για το δε βιοτικό επίπεδο, έχοντας ζήσει το ανάλγητο χάλι της Αγγλίας, θα επέλεγα οποιαδήποτε χώρα του ευρώ από την Αγγλία για να ζήσω ως πολίτης. Βέβαια αυτό δεν έχει να κάνει μόνο με το νόμισμα, αλλά και με άλλους παράγοντες που συντείνουν στο χαμηλό βιοτικό επίπεδο που προσφέρει για τόσους πολίτες του το ΗΒ, που για μένα είναι θλιβερό.
Η λιτότητα είναι ένα μόνο από τα πολλά βήματα που έπρεπε να κάνει η Ελλάδα, κι έκανε μόνο αυτό, στα άλλα πήρε (σχεδόν, γιατί έγιναν κάποια ελάχιστα) ένα κουλουριστό μηδέν. Μηδέν στις διαρθρωτικές αλλαγές, μηδέν στην προσέλκυση επενδύσεων, μηδέν στο άνοιγμα επαγγελμάτων, μηδέν στην καταπολέμηση της φοροδιαφυγής, μηδέν στην αξιοποίηση της περιουσίας του δημοσίου. Αυτά τα μηδέν είναι και ο λόγος που αδυνατώ να ψηφίσω Σαμαρά. Ο άνθρωπος είναι ανίκανος να τα βάλει με το τέρας του ελληνικού κράτους και παίρνει μηδέν. Κανείς δε λέει ότι η λύση είναι μόνο λιτότητα και φυσικά δεν είναι "κι άλλη λιτότητα". Ήταν χίλια πεντακόσια πράγματα από τα οποία κάναμε μόνο τη λιτότητα. Κι αυτή, λάθος.
Δεν τον βλέπω να το αναλαμβάνει το μερίδιο ευθύνης του ο λαός. Και ναι, άμεσα ή έμμεσα όλοι έφαγαν: εγώ έτρωγα διότι με τα κλεμμένα ταξίδευαν στην Κούβα οι μάγκες και μέρος από αυτά τα κλεμμένα κατέληξαν στην τσέπη μου, με αυτά πήρα αμάξι (λέμε τώρα, παραδείγματα δίνω, δεν ξέρω καν να οδηγώ), που ήταν πώληση για τον πωλητή, που με την προμήθειά του έχτισε σπίτι, που απασχολήθηκε κάποιος στην οικοδομή κλπ κλπ. Μέρος επομένως των χρημάτων το επωφελήθηκα και γω (που δε ζω καν στην Ελλάδα αλλά εκεί πληρώνω φόρους και από την οικονομία των πολιτών της εξαρτώμαι αποκλειστικότατα), πόσο μάλλον οι δικοί μου που ζουν εκεί. Από κει και πέρα, φυσικά πολλοί έφαγαν μέχρι όπου έφτανε το χέρι τους και το χέρι του Άκη έφτανε πιο μακριά από του χασάπη μου, δεν είπε κανείς ότι φάγαμε τα ίδια. Ακόμη πιο τραγικό όμως είναι ότι πολλά -πάρα πολλά- βγήκαν από τη χώρα, εκείνα τα φαγωμένα ήταν για μοναχοφαγάδες...
Αν δεν είχαμε μπει στο ευρώ, σήμερα θα είχαμε ένα νόμισμα ξεφτιλισμένο, σαν αυτά που έχουν όλες μα όλες οι χώρες που χρεοκοπούν από τη Ζιμπάμπουε του Μουγκάμπε μέχρι την Βενεζουέλα του Μαδούρο. Κι όταν το νόμισμα ξεφτιλίζεται έχεις μόνο μια δυνατότητα, να καταναλώνεις μόνο ό,τι παράγεις, αφού αδυνατείς να κάνεις εισαγωγές. Παράγουμε χαρτί υγείας; Οδοντόπαστα παράγουμε; Τι παράγουμε ακριβώς; Και τι θα μπορούμε να παράγουμε αν μας λείπουν τα βασικότατα που δεν έχουμε όπως καύσιμα, πρώτες ύλες, λιπάσμτα, μηχανήματα κλπ;
Συμφωνώ μέχρι κεραίας. Το θέμα είναι ότι για να πείσεις να σου κουρέψουν αυτά που πλέον δεν πληρώνονται, πρέπει να έχεις δείξει μια σχετική πρόοδο. Δεν μπορείς να πεις στον Ισπανό που μας δάνεισε 26 δις εν μέσω προβλημάτων δικών του "α, χάρισέ τα τώρα γιατί ο έλληνας με κάτω από 500€ δε ζει". Και καλά ο Ισπανός, πες το στο Σλοβάκο και τον Ούγγρο που βγάζουν τα μισά από τον Έλληνα. Τι πρόοδο επιδείξαμε εμείς; Ότι το πρόβλημα ήταν ακόμη μεγαλύτερο από αυτό που είπαμε; Ότι η παραγωγικότητα μειώθηκε κι άλλο, ότι πάμε από απεργίες σε εκλογές, ότι δεν κάναμε σχεδόν καμία διαρθρωτική αλλαγή ότι δεν πείθουμε κανέναν ότι κάτι κάνουμε σωστά,τίποτε για τη διαφθορά, τη γραφειοκρατία, το ασφαλιστικό;; Όταν πάμε σε εκλογές προτείνοντας αύξηση μισθών και διορισμούς των επίορκων; Ότι εν μέσω κρίσης το 5-6% ψηφίζει φασίστες; Τι εικόνα χώρας δίνουμε την ώρα που ζητάμε ένα γενναίο κούρεμα; Εκτός κι αν το μόνο μας επιχείρημα είναι "είμαι έτοιμος να αυτοκτονήσω μέσα στο σαλόνι σου, για να μη σου λερώσω τα έπιπλα δώσε μου τα λεφτά σου για να μην αυτοκτονήσω". Δεν πας να κάνεις διαπραγμάτευση με μόνο επιχείρημα τον εκβιασμό, πρέπει να έχεις και κάτι να επιδείξεις.
