Θιβέτ Κίνα Κίνα - Λάσα

[xenos]

Ενδιαφερον ιστορια και ενδιαφερον προορισμος!!!

skoumpi σε διαβαζουμε...μια χαρα τα γραφεις

 

[ELGEO2]

Καλώς τον! Για πόσο παλιότερα μιλάς; Πάντως τώρα ένα νόμισμα μόνο υπήρχε!! Σε αυτό πληρώναμε σε αυτό μας έδιναν ρέστα!!! και η ισοτίμια ήταν 1ευρώ=9.2 RMB

θα σε παω λιγο πισω ...αυγουστος του 1993.. :roll:

 

[skoumpi]

:

θα σε παω λιγο πισω ...αυγουστος του 1993.. :roll:

Ααααα μιλάμε για παλιά!!!!! Και μας έχεις γράψει τις εντυπώσεις απο αυτό το ταξίδι;

 

[makisg]

πολύ ωραία η ιστορία σου,πρόσθεσε και εμένα στους φάν σου.

 

[ELGEO2]

:
Ααααα μιλάμε για παλιά!!!!! Και μας έχεις γράψει τις εντυπώσεις από αυτό το ταξίδι;

μετά την πενταετία όλα παραγραφοντε .
και απο οτι βλεπω ειναι πριν 18 χρονάκια ....αθώος ....

 

[skoumpi]

Εμεις πάντως έστω και μια μικρή αναφορά θα την περιμένουμε.

 

[skoumpi]

Ενδιαφερον ιστορια και ενδιαφερον προορισμος!!!

skoumpi σε διαβαζουμε...μια χαρα τα γραφεις

Σε ευχαριστώ!

 

[KLEOPATRA]

Μπραβο σας βρε παιδια που δε σας σταματησε τιποτα.
Γιατι η Φουκοσιμα ηταν μεγαλο πληγμα!

 

[skoumpi]

Μπραβο σας βρε παιδια που δε σας σταματησε τιποτα.
Γιατι η Φουκοσιμα ηταν μεγαλο πληγμα!

Για να είμαστε ειλικρινείς.... λίγο ελειψε να το ακυρώσουμε. Αλλα τελικά τα καταφέραμε!

 

[skoumpi]

Στο μεταξύ ο Βι είχε έρθει κάπως κουρασμένος και κυρίως πεινασμένος από το Βιετνάμ. Πεινούσε πολύ!! Εμείς κυρίες χορτάτες από Ελλάδα τον σνομπάραμε!! «Σιγά βρε παιδί μου δεν βρήκες τίποτα να φας τόσες μέρες; Πόσο περίεργος είσαι πια;» και άλλα τέτοια που ο χορτάτος ξέρει να λέει στον πεινασμένο! Οι πειραματισμοί μας όμως με την κινέζικη κουζίνα δεν πήγαιναν πολύ καλά! Ο καημένος ο Βι επέμενε «Θα δείτε την 5-6 μέρα που δεν θα τρώτε καλά τότε θα σας πω εγώ» Και φυσικά επειδή ό,τι κοροϊδεύεις σου έρχεται στο κεφάλι όπως έλεγε και η συγχωρεμένη η γιαγιά μου, το θέμα του φαγητού στην Κινά ήταν μια απογοήτευση! Εγώ δεν συμπαθώ την κινέζικη κουζίνα αλλά πίστευα πως κάποια πράγματα θα τα τρώω! Σε όλες τις πόλεις προσπαθήσαμε να φάμε κινέζικο αλλά εις μάτην!! Φυσικά εμείς επιμείναμε μέχρι τέλους αλλά δεν μπορώ να θυμηθώ κάποια αξιόλογη επιλογή! Νηστικοί δεν μείναμε βεβαίως –βεβαίως όμως δεν περιγράφεις την Κίνα σαν τον παράδεισο του καλοφαγά. Θα σας τα πω σιγά σιγά!!
Ας συνεχίσω όμως με τη Σαγκάη. Επόμενη επίσκεψη στον πύργο της τηλεόρασης! Ένα κτίριο 468 μέτρων που είναι ότι πρέπει για τους υψοφοβικούς!!!! Δείτε και θα καταλάβετε….

Το βράδυ ντυθήκαμε στολιστήκαμε και πήγαμε βόλτα σε ένα διάσημο δρόμο εκεί έχει μαγαζιά καφετέριες και συχνάζουν οι πλούσιοι της πόλης! Αφού κάναμε τις βόλτες μπήκαμε για φαγητό σε ένα πολύ ωραίο μαγαζί με γερμανική κουζίνα! Σας παρακαλώ μη σχολιάσετε δυσμενώς αυτή την επιλογή μας…. Είπαμε πεινούσαμε και ποιος ξέρεις πότε θα ξαναβρίσκαμε κάτι τόσο καλό να φάμε; Άσε που Πάσχα έχουμε βρε αδερφέ πώς να τη βγάλεις με λασπωμένα ρύζια και διάφορα ζωύφια; Παραγγείλαμε υπέροχα πιάτα! Χοιρινό μαγειρεμένο υπέροχα και ένα μπουκάλι κρασί! Το μαγαζί έχει ζωντανή μουσική καλό σέρβις πολύ κόσμο όχι μόνο δυτικούς και περάσαμε πολύ ωραία! Θα γράψω το όνομα του που ξέρεις κάποιος μπορεί να πεινάσει στη Σαγκάη και να χρειάζεται επειγόντως υπέροχα τεράστια χορταστικά πιάτα!
PAULANER BRAUHAUS SHANGHAI. Απ ότι κατάλαβα είναι αλυσίδα ή έστω υπάρχουν δυο τρία στη Σαγκάη.
Α να μη ξεχάσω να αναφέρω πως οι μετακινήσεις με ταξί μέσα στην πόλη είναι πολύ βολικές και φτηνές. Εμείς πληρώναμε από 15 έως 35 RMB. Είχαμε έτσι την ευκαιρία να βλέπουμε και την πόλη να κάνουμε και τις βόλτες μας το βράδυ όταν πλέον δεν είχαμε τον δικό μας οδηγό και ξεναγό!

 

[skoumpi]

Το πόσο ευχαριστήθηκα την πριβέ ξενάγηση σε αυτό το ταξίδι δε λέγεται. Κανονίζεις εσύ πόσο θες να μείνεις σε κάθε μέρος που επισκέπτεσαι, τι ώρα θα φας, αν θες να κάνεις ψώνια κλπ. Μιλάς με τους ξεναγούς, ρωτάς όλα όσα θέλεις να μάθεις επικεντρώνεσαι σε αυτά που σε ενδιαφέρουν. Όπως επίσης το ότι συναναστρέφεσαι καθημερινά με ντόπιους ανθρώπους βλέπεις τις συνήθειές τους ,μαθαίνεις από πρώτο χέρι για τον τόπο τους.

Συνεχίζω όμως με τη Κίνα. Έφτασε η μέρα να φύγουμε για Γκουιλίν. Πρωί πρωί πήγαμε στο αεροδρόμιο και περιμέναμε να πετάξουμε. Ξαφνικά ανακοινώνουν πως η πτήση μας θα έχει καθυστέρηση. Εντάξει λοιπόν θα περιμένουμε…. Περνάει καμιά ώρα και αρχίζουν να μας μοιράζουν νερό, αναψυκτικά και μπισκότα. Όπα λέμε για να μοιράζουν φαγητό ποιος ξέρεις τι ώρα θα φύγουμε από εδώ. Το «μοιράζουν» όμως θα πρέπει να σας το εξηγήσω. Στην Κίνα ο κόσμος είναι ήσυχος, ευγενικός (με ένα δικό του τρόπο) αλλά δεν ξέρει τι θα πει ουρά. Αν υπάρχει μια ουρά δέκα μέτρων και έρθει ένας κινέζος δεν θα πάει στο τέλος της ουράς αλλά όπου τον βολέψει. Όλοι οι άλλοι δεν θα πουν τίποτα δεν θα γκρινιάξουν αλλά θα σπρώχνονται. Έτσι λοιπόν εμείς οι τρεις ήμασταν συνεχώς τελευταίοι, :roll: αφού μας έπαιρναν πάντα τη θέση με λίγο σπρώξιμο και χώσιμο. Και για τα μπισκότα το ίδιο πάθαμε! Άμα τη εμφανίσει τους 200 άτομα άρχισαν να τρέχουν προς τα εκεί. Εμείς σηκωθήκαμε γιατί νομίζαμε πως ξεκινάει η επιβίβαση ο Βι στριμώχτηκε ποδοπατήθηκε αλλά επέστρεψε νικητής με τα νερά στο χέρι.
Δεν πέρασαν πέντε λεπτά και μας ανακοινώνουν πως ξεκινάει η επιβίβαση!!!!
Μπράβο οι κινέζοι για μια ωρίτσα καθυστέρηση μοιράζουν σνακ;;;;; Η πτήση ήταν πολύ καλή και η Μαρία (δεύτερη ξεναγός) μας περίμενε για να μας ανεβάσει να δούμε τους ορυζώνες.

Πρώτη στάση στους ορυζώνες Longsheng Terrace Field. Είναι περίπου100 χιλιόμετρα από το Γκουιλίν και πανέμορφα. Είναι μια ορεινή φτωχή περιοχή που για να μπορέσουν οι άνθρωποι να καλλιεργήσουν ρύζι διαμόρφωσαν τα βουνά ήδη από τη δυναστεία των Yuan σε αναβαθμίδες. Και σήμερα είναι φτωχή περιοχή αλλά ο τουρισμός έχει δώσει μια ώθηση στην ανάπτυξη. Χτίζονται κάποια ξενοδοχεία έχουν ανοίξει μαγαζιά με ψιλικά σουβενίρ και οι κάτοικοι ασχολούνται με το εμπόριο. Ελπίζω η ανάπτυξη να είναι καλά σχεδιασμένη και να μη καταστρέψει ένα τόσο όμορφο και σπάνιο μέρος.


Αφού φτάσαμε με το αυτοκίνητο στο χωρίο έπρεπε να συνεχίσουμε με ένα λεωφορείο γιατί τα ιδιωτικά αυτοκίνητα απαγορεύεται να ανέβουν πιο πάνω. Η ανάβαση στους ορυζώνες αποδείχτηκε απαιτητική, Πολύ ανηφόρα και πολλά σκαλιά! Όποιος πάει ας το έχει υπ’ όψιν του γιατί φαντάζομαι πως αν ήταν και πιο ζεστή η μέρα θα τα βρίσκαμε πολύ σκούρα τα πράγματα. Τον Απρίλιο που πήγαμε εμείς δυστυχώς τα χωράφια δεν είχαν σπαρθεί ακόμη έτσι δεν ήταν ούτε καταπράσινα αλλά ούτε και γεμάτα νερό! Παρόλα αυτά πολύ όμορφα!


Επίσης τρώνε τα πάντα όπως μας είπε η Μαρία αφού είναι πολύ φτωχοί και δεν υπάρχει άλλος τρόπος επιβίωσης! Το διαπιστώσαμε και μόνοι από τα κρεμασμένα αποξηραμένα και καπνιστά ζωάκια (νυχτερίδες – σαύρες) τα οποία μύριζαν πολύ άσχημα ιδιαίτερα την ώρα πολύ τα καπνίζαν πάνω από κάτι βαρέλια με φωτιά.


Εκεί ζουν και κάποιες μειονότητες νομίζω από τις πιο ενδιαφέρουσες ήταν οι Yao. Οι γυναίκες έχουν πολύ μακριά μαύρα μαλλιά. Τα κορίτσια κόβουν τα μαλλιά τους μόνο μια φορά περίπου όταν είναι 16 χρονών, με αυτό τον τρόπο δείχνουν ότι είναι έτοιμες για γάμο. Τα ανύπαντρα κορίτσια δεν δείχνουν τα μαλλιά τους ενώ στις παντρεμένες επιτρέπεται. Τέλος λένε ότι λούζουν τα μαλλιά τους με ρυζόνερο και γι’ αυτό μπορούν και τα διατηρούν τόσο μακριά και υγιή .
Το Γκουιλίν είναι μια όμορφη πόλη! Το δυνατό του χαρτί είναι το φυσικό τοπίο. Την άλλη μέρα θα πηγαίναμε κρουαζιέρα στο Li Rιver!!!

 

[skoumpi]

Εκεί στους ορυζώνες κάποιοι επιλέγουν να κάνουν μια διανυκτέρευση! Εγώ από αυτά που είδα δεν θα το πρότεινα! Δεν ξέρω αν κάποιος απο εδώ που έκανε το ταξίδι έμεινε εκεί το βράδυ και έχει διαφορετική γνώμη....