Ισλανδία Κάμπινγκ στην Ισλανδία - The hard way

[alakae]

Πολύ ωραία ιστορία και ονειρικό ταξίδι η Ισλανδία! Έχω μια απορία! Κάνοντας κάμπινγκ πόσο εύκολο ήταν το μαγειρεμα; Καταλαβαίνω ότι σχεδόν όλη μέρα ήσασταν στο δρόμο.

 

[KonstantinosAlyona]

Πολύ ωραία ιστορία και ονειρικό ταξίδι η Ισλανδία! Έχω μια απορία! Κάνοντας κάμπινγκ πόσο εύκολο ήταν το μαγειρεμα; Καταλαβαίνω ότι σχεδόν όλη μέρα ήσασταν στο δρόμο.

Μιας και αράζω σε μία αιώρα εδώ στο Μεξικό, διαβάζοντας ιστορία για Ισλανδία (τι πιο φυσιολογικό δηλαδή...), ας μου επιτραπεί να απαντήσω.
Όλη μέρα δρόμο, φυσικά αξιοθέατα, σωματική κούραση. Φτάνεις κάμπινγκ, στήνεις σκηνή, μαγειρεύεις στα γρήγορα, μπάνιο ή ζεστή πισίνα αν έχει, ξεχνάς τη σωματική κούραση. Ο νους είναι αλλού σε τούτη τη χώρα.
Αν η παρέα είναι μεγάλη, οι δουλειές μοιράζονται. Αν, όπως στην περίπτωσή μας, το Κάμπινγκ είναι με παιδί - βρέφος - νήπιο, σημαίνει ότι μάλλον έχεις ήδη φαγητό στο δρόμο από την προηγούμενη, δεν φτάνεις κάμπινγκ πολύ αργά συνήθως, οργανώνεις λίγο διαφορετικά το χρόνο σου.
Μετά, δεν ξέρω τι μαγείρευαν τα παιδιά, αλλά μην φανταστείς ότι παίρνουν φωτιά και τα τηγάνια να πούμε. Ειδικά με τις τιμές που έχει το κρέας εκεί, πήγε ο τραχανάς σύννεφο

Παρεμπιπτόντως, διαβάζοντας για Olafsvik θυμήθηκα εκείνη την υπεργαματη εκκλησία του χωριού, πόσες ώρες έφαγα στο κρύο να την φωτογραφίζω.
Α ρε Ισλανδία, τι μας κάνεις..

 

[Sassenach77]

Πολύ ωραία ιστορία και ονειρικό ταξίδι η Ισλανδία! Έχω μια απορία! Κάνοντας κάμπινγκ πόσο εύκολο ήταν το μαγειρεμα; Καταλαβαίνω ότι σχεδόν όλη μέρα ήσασταν στο δρόμο.

Όταν υπάρχει κέφι και μεράκι όλα εύκολα γίνονται, ειδικά σε μία χώρα οργανωμένη στο τομέα του κάμπινγκ, όπως η Ισλανδία! Και φυσικά καλή παρέα να υπάρχει όπως των πρωταγωνιστών της ιστορίας εδώ!!!

Μιας και αράζω σε μία αιώρα εδώ στο Μεξικό, διαβάζοντας ιστορία για Ισλανδία (τι πιο φυσιολογικό δηλαδή...), ας μου επιτραπεί να απαντήσω.

Εννοείται πως είναι φυσιολογικό!..............................

 

[alakae]

Αν η παρέα είναι μεγάλη, οι δουλειές μοιράζονται. Αν, όπως στην περίπτωσή μας, το Κάμπινγκ είναι με παιδί - βρέφος - νήπιο, σημαίνει ότι μάλλον έχεις ήδη φαγητό στο δρόμο από την προηγούμενη, δεν φτάνεις κάμπινγκ πολύ αργά συνήθως, οργανώνεις λίγο διαφορετικά το χρόνο σου.

Ναι κάπως έτσι το φαντάστηκα με καλή οργάνωση ολα γίνονται. Πολλά μπράβο για την απόφαση να το κάνετε όλο αυτό με ένα παιδί μαζί! Δε νομίζω να το έκαναν πολλοί.

Όταν υπάρχει κέφι και μεράκι όλα εύκολα γίνονται, ειδικά σε μία χώρα οργανωμένη στο τομέα του κάμπινγκ, όπως η Ισλανδία! Και φυσικά καλή παρέα να υπάρχει όπως των πρωταγωνιστών της ιστορίας εδώ!!!

Σίγουρα μια καλή παρέα σε έναν τέτοιο προορισμό βοηθάει πάρα πολύ. Από την άλλη πιστεύω ότι αν είσαι παρέα πολλών ατόμων ίσως είναι πιο δύσκολο ένα τέτοιο ταξίδι στην Ισλανδία και ειδικά με τέτοιες διαμονες.

 

[Laloa]

Πολύ ωραία ιστορία και ονειρικό ταξίδι η Ισλανδία! Έχω μια απορία! Κάνοντας κάμπινγκ πόσο εύκολο ήταν το μαγειρεμα; Καταλαβαίνω ότι σχεδόν όλη μέρα ήσασταν στο δρόμο.

Όπως έγραψαν και παραπάνω φαίνεται δύσκολο αλλά μπορεί να γίνει αρκετά εύκολο. Εμείς είχαμε δει κάποιες τιμές σε μάρκετ πριν φύγουμε και είχαμε φτιάξει μια λίστα με εύκολα φαγητά για κάμπινγκ. Επίσης είχαμε μαζί μας δύο κατσαρόλες και προσπαθούσαμε σχεδόν όλα τα κάμπινγκ μας να έχουν κουζίνα.

Κάθε βράδυ 2 άτομα μαγείρευαν 2 άτομα έστηναν σκηνές ενώ για τα μεσημεριανά κάναμε στάσεις σε ωραία σημεία των διαδρομών και τρώγαμε ή τοστ ή αυγά βρασμένα από την προηγούμενη μέρα, ή κάτι εύκολο όπως πχ τα Hot dog για τα οποία υπάρχει μια αγάπη στην Ισλανδία συν δύο μέρες μεσημέρι που φάγαμε έξω.Τελος μέσα στο αυτοκίνητο είχαμε άπειρα σνακ οπότε πρακτικά δεν είχαμε θέμα σχεδόν ποτέ. Το μόνο πρόβλημα όσο έφευγες μακριά από το Ρέικιαβικ ήταν το μάρκετ που έπρεπε να κάνεις σωστό προγραμματισμό για να σου φτάσουν οι αγορές. Εμείς ψωνίζαμε ανά 3-4 μέρες όπου βόλευε.

 

[Sassenach77]

Σίγουρα μια καλή παρέα σε έναν τέτοιο προορισμό βοηθάει πάρα πολύ. Από την άλλη πιστεύω ότι αν είσαι παρέα πολλών ατόμων ίσως είναι πιο δύσκολο ένα τέτοιο ταξίδι στην Ισλανδία και ειδικά με τέτοιες διαμονες.

Όλα αυτά είναι σχετικά. Το κάμπινγκ βασίζεται στην οργάνωση κυρίως (σωστός εξοπλισμός) και μετά στη θέληση. Θα πρέπει να "το έχεις", να σου αρέσει το κάμπινγκ! Δεν ξέρω πως αλλιώς να το πω....πρέπει να δοκιμάσεις για να καταλάβεις πως είναι.
Όσον αφορά το κάμπινγκ στην Ισλανδία με σκηνές δεν θα το συνιστούσα σε κάποιον που δεν έχει ξανακάνει κάμπινγκ!.....Είναι σαν να κάνεις κάμπινγκ στον Όλυμπο πάνω απο τα 2000μ το Σεπτέμβριο. Όποιος το έχει κάνει καταλαβαίνει τι θέλω να πω και για τι συνθήκες και θερμοκρασίες μπορεί να συναντήσεις.

 

[alakae]

Ν

Κάθε βράδυ 2 άτομα μαγείρευαν 2 άτομα έστηναν σκηνές ενώ για τα μεσημεριανά κάναμε στάσεις σε ωραία σημεία των διαδρομών και τρώγαμε ή τοστ ή αυγά βρασμένα από την προηγούμενη μέρα, ή κάτι εύκολο όπως πχ τα Hot dog για τα οποία υπάρχει μια αγάπη στην Ισλανδία συν δύο μέρες μεσημέρι που φάγαμε έξω.Τελος μέσα στο αυτοκίνητο είχαμε άπειρα σνακ οπότε πρακτικά δεν είχαμε θέμα σχεδόν ποτέ. Το μόνο πρόβλημα όσο έφευγες μακριά από το Ρέικιαβικ ήταν το μάρκετ που έπρεπε να κάνεις σωστό προγραμματισμό για να σου φτάσουν οι αγορές. Εμείς ψωνίζαμε ανά 3-4 μέρες όπου βόλευε.

Μια χαρά το είχατε οργανώσει φαντάζομαι θα υπήρχαν και δύσκολες στιγμές αλλά δεν θα σας πείραξε.

Είναι σαν να κάνεις κάμπινγκ στον Όλυμπο πάνω απο τα 2000μ το Σεπτέμβριο. Όποιος το έχει κάνει καταλαβαίνει τι θέλω να πω και για τι συνθήκες και θερμοκρασίες μπορεί να συναντήσεις.

Ναι έτσι όπως το γράφεις δεν είναι κατάλληλο για πρωτάρηδες συμφωνώ. Ίσως ένα Διήμερο στην Ελλάδα στο βουνό να βοηθήσει. Και γενικά πρέπει να είσαι λίγο τρελός όπως τα παιδιά εδώ, με την καλή έννοια πάντα, για να κάνεις κάτι τέτοιο.

 

[Laloa]

Και γενικά πρέπει να είσαι λίγο τρελός όπως τα παιδιά εδώ, με την καλή έννοια πάντα, για να κάνεις κάτι τέτοιο.

Κάθε φορά που σκέφτομαι ότι έκανα κάτι τρελό, πάντα έχω στο πίσω μέρος του μυαλού μου ότι υπάρχουν άλλα πόσα άτομα που κάνουν κάτι 10 φορές πιο τρελό ή ασυνήθιστο και το απομυθοποιώ λίγο.
Για παράδειγμα υπήρχαν άτομα που έκαναν τον γύρο του νησιού με ποδήλατο και έμεναν παράλληλα σε κάμπινγκ. Η άτομα που έκαναν πολυήμερες πεζοπορίες στα Highlands. Κάτι τέτοια προσωπικά με παρακινούν να θέλω το επόμενο ταξίδι στην Ισλανδία να είναι κάτι αντίστοιχο.

 

[LULLU]

επισης υπαρχουν ατομα που κανουν το γυρο του νησιου με τα ΠΟΔΙΑ.....

 

[paefstra]

επισης υπαρχουν ατομα που κανουν το γυρο του νησιου με τα ΠΟΔΙΑ.....

Να, αυτο θα κανω και μαλιστα με γοβες. Γι αυτο το καθυστερω.

 

[LULLU]

Να, αυτο θα κανω και μαλιστα με γοβες. Γι αυτο το καθυστερω.

Και εγώ μαζί σου μη με ξεχάσεις!!!!!??

 

[Laloa]

3η μέρα- Fagradalsfjall, Seltún, Landeyjahofn, Seljalandsfoss, Vik​

Η χθεσινή διαδρομή μας είχε κουράσει αρκετά και αργήσαμε λίγο να ξεκινήσουμε την μέρα μας. Η δυνατή πρωινή βροχή δε μας βοηθούσε να φύγουμε από τον χώρο όπου καθόμασταν για πρωινό.

Όμως είχαμε και ένα άλλο πιο σημαντικό πρόβλημα. Το ηφαίστειο μπορεί να είχε ξυπνήσει και να ήταν ενεργό, αλλά υπήρχε ομίχλη στην περιοχή και η ορατότητα δεν ήταν η καλύτερη. Επειδή ήταν η τελευταία μας μέρα σε αυτή την περιοχή και μετά θα κινούμασταν ανατολικά, αποφασίσαμε να πάμε κι ο, τι δούμε.

Fagradalsfjall
Βρίσκεται περίπου 40 χιλιόμετρα από το Ρέικιαβικ. Η υψηλότερη κορυφή του είναι ο Langhóll (385 m) και η ηφαιστειακή έκρηξη ξεκίνησε στις 19 Μαρτίου 2021. Το όνομα είναι μια ένωση των ισλανδικών λέξεων fagur (δίκαιη, όμορφη), dalur (κοιλάδα) και fjall (έπεσε, βουνό). Ο ορεινός όγκος πήρε το όνομά του από το Fagridalur(fair dale ή όμορφη κοιλάδα) που βρίσκεται στα βορειοδυτικά του. Το πεδίο λάβας του 2021 θα ονομάζεται Fagradalshraun.

Το βουνό Fagradalsfjall είναι ένα ηφαίστειο του ηφαιστειακού συστήματος Krýsuvík-Trölladyngja. Το Krýsuvík ήταν μέτρια ενεργό, με το πιο πρόσφατο επεισόδιο πριν από τον 21ο αιώνα να συνέβη τον 12ο αιώνα. Άλλοι επιστήμονες προτείνουν ότι το Fagradalsfjall θα μπορούσε να αντιπροσωπεύει ένα ξεχωριστό ηφαιστειακό σύστημα. Η αναταραχή και η έκρηξη στο Fagradalsfjall αποτελούν μέρος μιας μεγαλύτερης περιόδου αναταραχής στη χερσόνησο, συμπεριλαμβανομένων των ταραχών σε διάφορα ηφαιστειακά συστήματα και, μεταξύ άλλων, και των ταραχών στο ηφαίστειο Þorbjörn και το Blue Lagoon κατά την άνοιξη του 2020. Πριν την έκρηξη η γη έτρεμε αρκετές φορές σχεδόν καθημερινά.

Το μοτίβο έκρηξης άλλαξε στις 2 Μαΐου από συνεχή έκρηξη και ροή λάβας σε παλμική, όπου οι περίοδοι εκρήξεων εναλλάσσονται με περιόδους αδράνειας. Οι πίδακες μάγματος έγιναν ισχυρότεροι, παράγοντας σιντριβάνια λάβας ύψους 300μ. σε ύψος, ορατές από το Ρέικιαβικ, με την υψηλότερη μετρούμενη στα 460 μ. Ο ρυθμός ροής λάβας τις επόμενες εβδομάδες ήταν επίσης διπλάσιος από τον μέσο όρο για τις πρώτες έξι εβδομάδες. Η αύξηση της ροής λάβας είναι ασυνήθιστη, καθώς οι εξόδοι έκρηξης συνήθως μειώνονται με το χρόνο. Επιστήμονες από το Πανεπιστήμιο της Ισλανδίας υποθέτουν ότι υπάρχει μια μεγάλη δεξαμενή μάγματος βαθιά κάτω από το ηφαίστειο, όχι ο τυπικός όγκος μάγματος που σχετίζεται με τέτοιου είδους εκρήξεις, που αδειάζουν σε σύντομο χρονικό διάστημα. Δημιουργήθηκαν δύο αμυντικά φράγματα από τις 14 Μαΐου σε μια προσπάθεια να σταματήσει η ροή λάβας στην κοιλάδα Nátthagi όπου είναι θαμμένα τα τηλεπικοινωνιακά καλώδια και περαιτέρω στον νότιο παραλιακό δρόμο. Ωστόσο, η λάβα έπεσε σύντομα πάνω από την κορυφή του ανατολικού φράγματος στις 22 Μαΐου, και κατέρρευσε μέχρι το Nátthagi.

Το ίδιο μοτίβο συνεχίστηκε μέχρι τις 18 Σεπτεμβρίου, όταν και σταμάτησε. Τρεις μήνες μετά το ηφαίστειο κηρύχθηκε οριστικά ανενεργό. Ήταν η μεγαλύτερη σε διάρκεια ηφαιστειακή έκρηξη τα τελευταία 50 χρόνια στην χώρα και προσέλκυσε σε 6 μήνες πάνω από 350.000 άτομα.

Οδηγώντας στον 43 και έπειτα στον 427 αρχίσαμε να παρατηρούμε αρκετή κίνηση. Οι Ισλανδοί είχαν ήδη στήσει 3 πάρκινγκ στην περιοχή, τα οποία μάλιστα ήταν από τα ελάχιστα επί πληρωμή. Για το ηφαίστειο υπάρχουν 3 διαφορετικές διαδρομές.

Η διαδρομές Α και Β καλύφθηκαν με λάβα καθιστώντας τες μη προσβάσιμες κι έτσι η Γ ήταν η μοναδική επιλογή.

Κινούνταν παράλληλα με το πεδίο λάβας, στη συνέχεια ανέβαινες μια ανηφόρα με αρκετή κλίση και έφτανες σε ένα σημείο όπου βρισκόταν τοποθετημένες οι κάμερες που παρείχαν 24ωρη ζωντανή μετάδοση.

Από εκεί συνέχιζες πάλι κατηφορικά για να βρεθείς κοντά σε πολύ φρέσκια λάβα και να φτάσεις ένα ύψωμα όπου ουσιαστικά απέναντι σου βρισκόταν το ηφαίστειο. Αυτό το σημείο ήταν και το κοντινότερο που μπορούσες να το δεις.

Το όλο θέαμα ήταν εντυπωσιακό με πολύ κόσμο να ανεβοκατεβαίνει στην διαδρομή και το πεδίο λάβας να έχει καλύψει μια έκταση που σε έκανε να αναρωτιέσαι πόσο εντυπωσιακή θα ήταν η εικόνας της κόκκινης λάβας να ρέει τις πρώτες μέρες. Η ομίχλη ειδικά στα πιο ψηλά σημεία δεν μας βοηθούσε να διακρίνουμε καθαρά το ηφαίστειο.Είχαμε απογοητευτεί αρκετά γιατί περιμέναμε λίγο καλύτερες καιρικές συνθήκες. Ένιωθες τυχερός που βρίσκεσαι εδώ αλλά και άτυχος που δεν το χαίρεσαι στο έπακρο. Με τη βροχή μαζί μας ξεκινήσαμε τον δρόμο της επιστροφής. Σαν να μην έφταναν όλα αυτά κάποια στιγμή κοιτώντας τον χάρτη στο κινητό, δεν πρόσεξα και γύρισα το πόδι μου πατώντας σε μια πέτρα. Ένιωσα έναν σχετικά δυνατό πόνο τόσο στον αστράγαλο όσο και στο γόνατο αλλά συνέχισα προσεκτικά μέχρι το αυτοκίνητο. Δυστυχώς αποδείχτηκε αργότερα ότι δεν θα ήταν κάτι πρόσκαιρο. Στην επιστροφή μια ακόμη πεζοπόρος μπροστά μας γύρισε άσχημα το πόδι της και χρειάστηκε να την κουβαλήσουν για το υπόλοιπο.

Συνολικά η πεζοπορία με τις στάσεις διήρκεσε γύρω στις 4 ώρες. Υπήρχαν και αρκετά οργανωμένα τουρ αλλά δεν θεωρώ ότι άξιζαν τα λεφτά τους καθώς το μονοπάτι έχει παραπάνω από επαρκή σήμανση και με τόσο κόσμο ήταν δύσκολο να χαθείς. Το πιο σημαντικό ήταν να τσεκάρεις τον καιρό εκεί, γιατί με ομίχλη η κατάσταση άλλαζε δραματικά.

Πεζοπορία Route C: Fagradalsfjall volcano (Geldingadalir): track C, including lava field and front view of crater

Seltún
Αφού πληρώσαμε ηλεκτρονικά το πάρκινγκ κάθισα στις πίσω θέσεις για να ξεκουράσω το πόδι μου. Πολύ κοντά στο ηφαίστειο και αποκλίνοντας λιγάκι από τον επόμενο στόχο μας(Selfoss) πήγαμε στην γεωθερμική περιοχή Seltún στο Krýsuvík, ένα από τα πιο εντυπωσιακά τοπία στην Reykjanes. Ο ατμός κυριαρχεί με ιαματικές πηγές που βράζουν και θερμοκρασίες που δεν επιτρέπουν να μπεις μέσα. Κάθε δύο τρία μέτρα και καυτές φουσκάλες αναδύονται. Η περιοχή μοιάζει με καζάνι που βράζει. Οι λόφοι είναι βαμμένοι χρώματα χρυσοκαφέ, κόκκινο, μπλε, κίτρινο, λευκό και ο, τι μπορεί να φανταστεί ο καθένας. Η έντονη μυρωδιά θείου, σε μερικά σημεία ανυπόφορη, μας ανάγκασε να χρησιμοποιήσουμε προσωρινά τα buff μας. Παντού πινακίδες για τολμηρούς ή ανόητους να μη περάσουν τις απαγορευμένες ζώνες. Μια παρέα είχε στηθεί πάνω σε μια γεφυρούλα και ετοίμαζε τις κάμερες της. Σε κάθε αξιοθέατο πετυχαινες κάποιον με επαγγελματικό εξοπλισμό που φαινόταν να περιμένει με τις ώρες για το κατάλληλο κλικ. Η Ισλανδία είναι το όνειρο κάθε φωτογράφου.

Selfoss
Αφού γυρίσαμε κάθε λογής θερμή πηγή, είδα μια κυρία να γεμίζει το παγούρι της σε μια βρύση. Έχοντας ακούσει ότι το νερό της Ισλανδίας είναι εξαιρετικό και παντού δωρεάν, τα γεμίσαμε κι εμείς, κάτι που κάναμε σε όλο το ταξίδι μας. Η ώρα είχε πάει 3 και τρώγοντας τα hot dog εν κινήσει κατευθυνθήκαμε προς Selfoss μέσω του ασφάλτινου 427 με θέα στα δεξιά μας την θάλασσα.

Σύντομα βρεθήκαμε σε διασταύρωση και κάναμε δεξιά μπαίνοντας στον 34. Ένα σύντομο κομμάτι με χώμα λόγω έργων μας χάλασε για λίγο την ησυχία αλλά φτάσαμε γρήγορα στον προορισμό μας. Φουλάρισμα στα καύσιμα, χρησιμοποιώντας κάποιες προπληρωμένες κάρτες που είχαμε αγοράσει από την αλυσίδα N1, γιατί για κάποιο λόγο ήταν το μοναδικό σημείο όπου οι Revolut μας δε γίνονταν δεκτές. Σε N1 γεμίσαμε τις περισσότερες φορές το ρεζερβουάρ μας και τα κορίτσια της παρέα εκμεταλλεύτηκαν κάποια δωρεάν κουπόνια που μας δόθηκαν με το αυτοκίνητο για να πιουν ένα ζεστό καφέ. Δεν είχαμε χρόνο για χάσιμο καθώς σήμερα το πρόγραμμα μας ήταν αρκετά φορτωμένο.

Selfoss, θρησκεία, θύρα 13??

Landeyjahofn
Ξαναμπήκαμε στον 1 και το Google maps έδειχνε 80 χιλιόμετρα για την παραλία Landeyjahofn. Κάπου εδώ να πω ότι το Google maps σε δρόμους με άσφαλτο ήταν ακριβές σε χρόνους αλλά για δρόμους με χώμα(F-Roads) καλύτερα να υπολογίσετε ένα 15-20% παραπάνω. Επίσης δεν δείχνει ποιοι δρόμοι είναι ασφάλτινοι, κάτι που δεν βοηθάει να καταλάβεις μέσω ποιας διαδρομης σε οδηγεί. Θα γράψω στο τέλος μια ξεχωριστή παράγραφο για τις εφαρμογές που χρησιμοποιήσαμε.
Στα δικά μας, είχε έρθει η ώρα για την πρώτη μας επίσκεψη σε μια black sand παραλία. Στροφή στον 254 και σε 10 λεπτά άφιξη. Από εδώ φεύγει ένα πλοίο για τα διπλανά Westman Islands. Η παραλία δεν έχει τίποτα να ζηλέψει από τις πιο διάσημες της. Μια απέραντη παραλία με μαύρη άμμο παντού και δραματική θέα προς τον Ατλαντικό ενώ το γεγονός ότι ήμασταν μόνοι μας το έκανε ακόμα πιο ξεχωριστό. Το μόνο που ακουγόταν ήταν ο ήχος της θάλασσας και των αμέτρητων πουλιών.

Ο αέρας ήταν πολύ έντονος και μετά από λίγο τα μαζέψαμε και μέσα στο αυτοκίνητο. Μπρρρ! Λίγο το κρύο, λίγο η κούραση και οι δυνάμεις είχαν αρχίσει να μας εγκαταλείπουν. Είχα παρατηρήσει πολλές ροδιές από τζιπ στην παραλία και είχα ψηθεί πάρα πολύ για παιχνίδι στην άμμο, αλλά δε μπορούσα να βρω το σημείο εισόδου.

Seljalandsfoss
Έτσι κι αλλιώς ήμασταν 15 λεπτά μακριά από τον πρώτο διάσημο καταρράκτη μας. Μια αριστερή στροφή στον 1 και φτάσαμε στον χώρο στάθμευσης. Μια κλειστή κάτι σαν καντίνα, τουαλέτες και ένα διάδρομος να οδηγεί στον καταρράκτη. Οι Ισλανδοί ξέρουν πως να προβάλλουν την φύση σου χωρίς να την διαταράσσουν σε μεγάλο βαθμό. Την ώρα εκείνη δεν υπήρχε πολύς κόσμος όπως φαντάζομαι το πρωί. Η πρώτη όψη του το λιγότερο που μπορούσες να πεις εντυπωσιακή .

Όσο τον πλησίαζες τόσο περισσότερο γινόταν δροσερός. Με 65 μέτρα ύψος και μπορώντας να περπατήσεις ουσιαστικά στην πίσω πλευρά του μπαίνει άνετα στην 10αδα των καλύτερων καταρρακτών της χώρας.

Αλλά προσοχή! Βάλτε αδιάβροχο μπουφάν γιατί με τόσο ψέκασμα που ρίχνει περπατώντας από πίσω του τον έλεγες και αντιεμβολιαστή καταρράκτη.

Gljufrabui
Κοντά στα 200 μέτρα αριστερά υπάρχει ο αδερφός του Gljufrabui. Η ιδιαιτερότητα του είναι ότι βρίσκεται κρυμμένος μέσα σε ένα φαράγγι ενώ ακριβώς μπροστά του υπάρχει ένας μεγάλος βράχος. Αν στον Seljalandsfoss βραχήκατε λιγάκι, εδώ ετοιμαστείτε να γίνεται λούτσα από το σπρέι. Ένας από μηχανής θεός Κινέζος άρχοντας της φωτογραφίας εμφανίστηκε για να μας βγάλει όλους μαζί. Τουλάχιστον για 3 λεπτά έσκυβε ακουμπώντας σε νερά για να πετύχει την τέλεια λήψη..

Αφού τον ευχαρίστησαμε και ανταλλάξαμε μέιλ για να μας τις στείλει, επιστρέψαμε στο αυτοκίνητο, η κοπέλα μου πήγε στο μηχάνημα να πληρώσει και ναι η μέρα άρχισε να φτάνει στο τέλος της. Δυνατή μουσική και κάπου στα μέσα του 1 προς το κάμπινγκ του Vik ακούω την κοπέλα μου να λέει: Ρε σεις δεν βλέπω στην Revolut καμία χρέωση για το πάρκινγκ. Της λέω εντάξει μην αγχώνεσαι θα μπούμε να το πληρώσουμε από το site. Έλα όμως που από όλα τα επί πληρωμή πάρκινγκ αυτό είναι το μοναδικό που δεν μπορείς να πληρώσεις ηλεκτρονικά. Μη μπορώντας να κάνουμε κάτι άλλο, οδηγήσαμε ένα 40 λεπτο μπρος πίσω σχεδόν αμίλητοι και με την κούραση να μεγαλώνει.

Vik Camping
Έχοντας σχεδόν μάθει αυτό το κομμάτι του 1 απέξω(θα το κάναμε και αύριο για τα Highlands) στις 9 ήμασταν στο Vik. Ένα τεράστιο κάμπινγκ μας περίμενε με μεγάλη πληρότητα.

Η κουζίνα του ήταν γεμάτη κι έτσι αποφασίσαμε να μαγειρεψουμε στο πορτ-μπαγκαζ κι ένας να αναλάβει να φορτίσει όλες τις ηλεκτρονικές συσκευές. Εγώ ξεκίνησα να στήσω τις σκηνές με την βροχή και τον αέρα να δυναμώνουν. Αφού κάναμε όλα όσα έπρεπε και με την ώρα να έχει φτάσει 11 παρά βρήκαμε ένα άδειο τραπέζι για να καθίσουμε να φάμε και να χαλαρώσουμε. Αργότερα, Πηγαίνοντας προς την σκηνή υπήρχε αρκετό κρύο και υγρασία και δεν θα ξεκουράζομασταν πολύ για την αυριανή πορεία. Μάλλον σήμερα θα κοιμηθούμε λίγο πιο κοντά ο ένας στον άλλον απ' ότι τις προηγούμενες μέρες.

Η διαδρομή της 3ης μέρας