Ισλανδία Κάμπινγκ στην Ισλανδία - The hard way

[Laloa]

Εισαγωγή​

Μια χώρα που τα τελευταία χρόνια είδε τρελή έκρηξη στον τουρισμό της και το καλοκαίρι του 2020 την επισκέφτηκαν λιγοστοί τουρίστες λόγω Covid. Έτσι , ψάχνοντας για προορισμούς εντός Ευρώπης αλλά όχι συνηθισμένους, σκεπτόμενος ότι ίσως είναι η τελευταία ευκαιρία για μια Ισλανδία καλοκαίρι με νορμάλ τουρισμό και για να μη μπλέξουμε με τα μέτρα της κάθε χώρας εκτός Ευρώπης, επιλέξαμε να σχεδιάσουμε έναν γύρο του νησιού με αρκετές μέρες στα Highlands.Μέσα στη μαυρίλα της καραντίνας και με τον εμβολιασμό τον Φεβρουάριο ιδιαίτερα στις ηλικίες μας να φαίνεται πολύ μακρινός, ανακαλύπτω κάτι πτήσεις από Θεσσαλονίκη στα ~230 με μεγάλη βαλίτσα. Η βαλίτσα θα χωρούσε μέσα τον εξοπλισμό κάμπινγκ, μιας και το ίσως παράτολμο σχέδιο μας περιλάμβανε κάμπινγκ δύο εβδομάδων. Με την μεγάλη ταξιδιωτική ανασφάλεια κι έχοντας ήδη ακυρώσει Μεξικό και Λονδίνο δε μπορούσα να κάνω διαφορετικά. ΤΑ ΕΚΛΕΙΣΑ!

Μετά από δύο μήνες η ακύρωση της πτήσης μας Στοκχόλμη-Ρέικιαβικ και η απροθυμία της SAS να μας βάλει σε πτήση της Icelandair, ενώ πουλούσε εισιτήρια της ως codeshare, έφερε τις πρώτες αμφιβολίες για το αν θα πραγματοποιηθεί και αυτό το ταξίδι. Όμως μετά από μια ώρα στο τηλέφωνο και πετυχαινοντας Κύπριο στην εξυπηρέτηση πελατών που μου ανέλυσε στα ελληνικά όλα τα προβλήματα της SAS , η πτήση μετατράπηκε σε Θεσσαλονίκη-Κοπεγχάγη-Ρέικιαβικ με διαμονή το βράδυ στην Κοπεγχάγη. Όχι άσχημα για μια πόλη που μου αρέσει πολύ ειδικά καλοκαίρι. Ο εμβολιασμός έγινε στο τσακ, η Δελτα δε στάθηκε ικανή να μας χαλάσει τα σχέδια και ο Αύγουστος έφτασε.

Ισλανδικά Highlands ερχόμαστε!

 

[LULLU]

μπραβο ...τι τολμη και τι κουραγιο να κανετε καμπινγκ.....περιμενω την ιστορια ...

 

[KonstantinosAlyona]

Για πες, για πες. Ελεύθερο, σε οργανωμένα, μιξ;;;
Landmannalaugar βλέπω ( ; ), καλό ξεκίνημα!

 

[Sassenach77]

Επιτέλους!

 

[Laloa]

μπραβο ...τι τολμη και τι κουραγιο να κανετε καμπινγκ.....περιμενω την ιστορια ...

Δύσκολο αρκετά άλλα τελικά άξιζε και με το παραπάνω!

Για πες, για πες. Ελεύθερο, σε οργανωμένα, μιξ;;;
Landmannalaugar βλέπω ( ; ), καλό ξεκίνημα!

Ναι σωστά βλέπεις! Κυρίως οργανωμένο, ψάχνοντας πριν φύγουμε νομίζαμε ότι ήταν η μόνη επιλογή αλλά μάλλον με λίγη προσπάθεια σε κάποια μέρη μπορείς να κάνεις και ελεύθερο(αν και απαγορεύεται εκτός αν υπάρχει άδεια από τον ιδιοκτήτη για να κατασκήνωσεις σε έκταση του).

Επιτέλους!

Σήμερα το βράδυ θα είναι έτοιμο το πρώτο κεφάλαιο

 

[EviTan]

Περιμένω πως και πως... Καμπινγκ παντού!!!

 

[Laloa]

1η μέρα​

Η πρωινή πτήση από Κοπεγχάγη ήταν σχετικά γεμάτη και η ανυπομονησία είχε φτάσει κόκκινο. Περίπου 3 ώρες μετά έφτανε η ώρα για την προσγείωση και ρώτησα την αεροσυνοδό αν υπάρχει περίπτωση από κάπου να φαίνεται το γνωστό σε όλους πια ηφαίστειο Fagradalsfjall που ξεκίνησε την δραστηριότητα του στις 19 Μαρτίου. Εκείνη επικοινώνησε με τον πιλότο για το αν μπορεί να κάνει μια μικρή παράκαμψη αλλά η χαμηλή ορατότητα μας έκανε να χάσουμε μια μοναδική εμπειρία.

Το πρώτο πράγμα που κάναμε ήταν να πάρουμε γρήγορα βαλίτσες και επίσκεψη στο διπλανό duty free για αγορά μπυρών, καθώς πρώτον ήταν το πιο οικονομικό μέρος για να αγοράσει κανείς και δεύτερον τα αλκοολούχα πωλούνται σε ειδικά καταστήματα στην Ισλανδία, με εξαίρεση κάτι μπύρες που βρήκαμε με 2% αλκοόλ σε μάρκετ. Ακολούθησε γρήγορος έλεγχος πάρα τις φήμες για μεγάλες ουρές και με την έξοδο από το αεροδρόμιο η πρώτη γεύση της χώρας: Συννεφιασμένος καιρός με λίγο ψιλόβροχο, στο βάθος αρκετά αεροπλάνα της Icelandair κι εγώ να ψάχνω το κάτω μέρος από το διαιρούμενο παντελόνι μου μιας και από τους 20 βαθμούς της Κοπεγχάγης βρεθήκαμε στους 8 του Κέφλαβικ.

Ενοικίαση αυτοκινήτου

Σε 5 λεπτά βρεθήκαμε από το αεροδρόμιο στα γραφεία της εταιρείας για να παραλάβουμε ένα Subaru Forester του 2020. Το αυτοκίνητο το είχαμε κλείσει 4 μήνες πριν με την τιμή του για 14 μέρες να φτάνει τα 2200€. Το φετινό καλοκαίρι υπήρχε στην Ισλανδία μεγάλη έλλειψη σε διαθέσιμα αυτοκίνητα καθώς άλλες εταιρείες έκλεισαν ενώ άλλες εν μέσω πανδημίας επέλεξαν να μειώσουν τον στόλο τους. Λόγω της τεράστιας ζήτησης, ενδεικτικά, το αυτοκίνητο μας ένα μήνα πριν το ταξίδι μας κόστιζε 4.500€,ενώ γνωρίσαμε άτομα που νοίκιασαν αυτοκίνητα ντόπιων Ισλανδών μέσω του fb επειδή δεν υπήρχαν αλλα διαθέσιμα.

Για κάποιον που ενδιαφέρεται για roadtrip το Forester χωράει άνετα 4 άτομα συν αποσκευές, η οδηγική του συμπεριφορά στην άσφαλτο είναι σίγουρα η καλύτερη της κατηγορίας, το ίδιο καλές και οι επιδόσεις εκτός δρόμου, ενώ τα θερμαινόμενα καθίσματα του αποδείχθηκαν πιο χρήσιμα απ’ ότι αρχικά υπολογίζαμε. Στο ίδιο εύρος τιμών μαζί με το Rav4 πιστεύω είναι οι καλύτερες επιλογές. Όπως θα έχετε καταλάβει όσοι έχετε ταξιδέψει Ισλανδία, το εθνικό αυτοκίνητο των τουριστών είναι το Dacia Duster λόγω του χαμηλού κόστους ενοικίασης και επειδή θεωρείται 4x4. Μπορεί εκτός δρόμου να έχει ένα μικρό προβάδισμα έναντι του Forester ειδικά όσον αφορά το river crossing, όμως η μέτρια οδήγηση στην άσφαλτο μαζί με την χαμηλή βαθμολογία του στις δοκιμές ασφαλείας αποτέλεσαν για εμάς αποτρεπτικούς παράγοντες.

Ένα άλλο πολύ σημαντικό κομμάτι είναι η ασφάλεια που κλείνεις μαζί με το αυτοκίνητο. Το δικό μας πρόγραμμα επειδή περιλάμβανε πολλές διασχίσεις ποταμιών μας οδήγησε στην full ασφάλιση η οποία όπως θα δείτε παρακάτω μας έσωσε από αρκετά έξοδα. Η συγκεκριμένη εταιρεία ήταν η μοναδική που κάλυπτε το river crossing αλλά κι εδώ χρειάζεται μεγάλη προσοχή στους όρους του συμβολαίου καθώς δε καλυπτόταν ατύχημα σε περίπτωση που το ύψος του νερού ήταν πολύ υψηλό και επιχειρούσες πέρασμα.Σε αυτή την περίπτωση η ευθύνη ήταν του οδηγού για επικίνδυνη οδήγηση. Τώρα πως γίνεται να αποδείξεις αν ένα πέρασμα είναι ασφαλές ή όχι είναι άγνωστο. Το θέμα του river crossing, που εξαρτάται από πολλούς παράγοντες, θα αναλυθεί σε επόμενο κεφάλαιο.

Reykjanes peninsula

Η ώρα πλησίαζε 12, είχαμε φορτώσει 4 σακίδια συν τον εξοπλισμό μας στο τεράστιο πορτ μπαγκάζ και ξεκινούσαμε για το κοντινό μάρκετ όπου θα ψωνίζαμε για τις πρώτες 2 μέρες. Όμως η πρώτη Δευτέρα του Αυγούστου είναι αργία στην Ισλανδία(Commerce Day-ο δικός μας δεκαπενταύγουστος) έτσι το Bonus(η πιο φθηνή αλυσίδα-κάτι σαν το Lidl) ήταν κλειστό. Προχωρώντας λίγο παρακάτω πετύχαμε μια άλλη αλυσίδα ανοιχτή όπου αγοράσαμε γρήγορα σνακ και κυρίως γεύματα και φύγαμε για εξερεύνηση. Οι τιμές στο Krónan ήταν πιο ακριβές απ’ ότι στην Ελλάδα ειδικά σε ό,τι αφορούσε τα κρεατικά.

H χερσόνησος του Ρέικιανες (σημαίνει χερσόνησος που καπνίζει) είναι μια αρκετά παρεξηγημένη περιοχή καθώς συνήθως αγνοείται για χάρη των υπολοίπων πιο γνωστών αξιοθέατων του νότου. Είναι γνωστή κυρίως για το διεθνές αεροδρόμιο της χώρας, για το πολυτελές Blue Lagoon και προσφάτως για το ηφαίστειο που οδήγησε σε έκρηξη του τουριστικού ενδιαφέροντος. Όμως ψάχνοντας κάποιος καλύτερα ανακαλύπτει αρκετά μέρη που για εμάς αποτέλεσαν την καλύτερη εισαγωγή στην χώρα.

Ο νούμερο 1 στόχος μας εννοείται ότι ήταν η επίσκεψη στο ηφαίστειο όμως εξαιτίας της ομίχλης σε συνδυασμό με το ηφαίστειο που είχε περάσει σε μια φάση εναλλαγής ανάμεσα σε ενεργό και ανενεργό(τη μέρα της άφιξης μας ήταν ανενεργό) επιλέξαμε ένα εναλλακτικό πλάνο. Αυτό ήταν εξερεύνηση της Reykjanes και οδήγηση προς την χερσόνησο Snaefelness, που ήταν ο προορισμός της δεύτερης ημέρας. Σε περίπτωση που βλέπαμε στις κάμερες το ηφαίστειο ενεργό να ξεκινούσαμε αμέσως προς τα πίσω.

Garður lighthouse

Δέκα λεπτά μακριά από το αεροδρόμιο σταματήσαμε στο Garður, ένα από πολλά ψαροχώρια της χώρας. Ο πρώτος φάρος χτίστηκε στο Garður το 1897 και εξυπηρετούσε τους ψαράδες έως ότου χτίστηκε ένας νέος το 1944. Και οι δύο φάροι υπάρχουν ακόμα εκεί και παρουσιάζουν ενδιαφέρον τόσο λόγω του ρόλου τους στην ιστορία της ισλανδικής αλιείας όσο και ως κτίρια.

Παίρνοντας ξανά τον 1, τον δρόμο που κάνει τον γύρο του νησιού και τηρώντας το όριο των 90 χιλιομέτρων(το πρόστιμο τσουχτερό σε περίπτωση παράβασης) ξεκίνησα να δέχομαι πολλές προσπεράσεις κυρίως από Ισλανδούς. Ρωτώντας στο βενζινάδικο που σταματήσαμε για να αγοράσουμε γκαζάκια για το μαγείρεμα μας, τελικά αποδείχθηκε ότι οι Ισλανδοί έχουν λίγο και την ελληνική πονηριά στο αίμα τους. Ο υπάλληλος μου απάντησε ότι όλοι οι Ισλανδοί έχουν μια εφαρμογή που δείχνει την τοποθεσία κάθε κάμερας, γι αυτό και δε τηρούν το όριο ταχύτητας ενώ σε κάποια σημεία που προφανώς υπάρχουν κάμερες όλοι κόβουν και πηγαίνουν με το όριο. Μάλιστα μου είπε ότι υπήρχε πρόταση στην βουλή τους το όριο να μειωθεί από 90 σε 80 χιλιόμετρα αλλά τα πολλά αρνητικά σχόλια έκαναν την κυβέρνηση να το αποσύρει. Προς υπεράσπιση τους οι δρόμοι για καλοκαίρι πάντα και χωρίς βροχή είναι τόσο καλοί που άνετα πας με 110+.

Reykjanes Highlands

Η επόμενη στάση μας ήταν ένα μάλλον άγνωστο μέρος. Η Ισλανδία φημίζεται για τα Highlands της και τις μοναδικές εικόνες που προσφέρουν. Προσβάσιμα μόνο κατά τους καλοκαιρινούς μήνες και με δύσκολους χωμάτινους δρόμους, τα Central Highlands είναι γνωστά για βουνά τους, τις υπέροχες πεζοπορικες διαδρομές και την μοναδική φύση. Όμως εκτός από τα Κεντρικά Υψιπεδα, υπάρχουν Highlands στην περιοχή του Reykjanes, εφάμιλλης ομορφιάς και με ελάχιστο τουρισμό. Στις λίγες ώρες που βρεθήκαμε εκεί συναντήσαμε μόνο 3 παρέες Ισλανδών που διάλεξαν να περάσουν την αργία τους εκεί.

Η πρόσβαση με αυτοκίνητο είναι εφικτή μόνο κατά τους καλοκαιρινούς μήνες μέσω του δρόμου Keilir (ομώνυμο ηφαίστειο που διακρινοταν στο βάθος) ο οποίος είναι 8 χιλιόμετρα χώμα και πέτρα σε κάποια σημεία. Φτάνοντας στο πάρκινγκ όπου και τελείωνε ο δρόμος ήμασταν μόνοι μας και αφού φτιάξαμε γρήγορα τοστ, ξεκινήσαμε να ακολουθούμε την διαδρομή που είχαμε κατεβάσει στο κινητό μας. Η πεζοπορία στην αρχή ήταν λίγο δύσκολη γιατί το πόδι μας βούλιαζε στο χώμα που ήταν πολύ μαλακό αλλά γρήγορα συνηθιζες.

Η περιοχή ονομάζεται Sogin και έχει το ψευδώνυμο μικρό Landmannlaugar λόγω της ομοιότητας τους. Γύρω υπήρχε το κλασικό όπως θα βλέπαμε και τις επόμενες μέρες Ισλανδικό moss(βρύα), ενώ χαρακτηρίζεται από υψηλή γεωθερμική θερμότητα και ηφαιστειακή δραστηριότητα.

Παρά την έντονη μυρωδιά θείου και τον ατμό που αναδυόταν, απουσιάζουν εδώ οι θερμές πηγές.

Εκτός από το Sogin με τους εντυπωσιακούς χρωματισμούς επισκέφτηκαμε και δύο από τις λίμνες των Highlands, τις Spakonuvatn και Graenavatn.

Κι εδώ μια λήψη από drone που αποτυπώνει τα Reykjanes Highlands:

Η μοναδικότητα του τοπίου μαζί με το γεγονός ότι ήμασταν μόνοι μας με έκανε να σκέφτομαι ότι θέλω να κατασκηνώσω κάπου εδώ για σήμερα το βράδυ. Εννοείται ότι το κάμπινγκ απαγορεύεται σε τέτοιες περιοχές και τα επόμενα αξιοθέατα που μας περίμεναν με επανέφεραν στην πραγματικότητα. Κάτι τέλεια Ισλανδικά σνακ έκαναν τα 45 λεπτά κοπανήματος μέχρι την επιστροφή στον κεντρικό δρόμο να φαντάζουν πιο ευχάριστα.

Akranes

Μετά από μια ώρα ακόμα οδήγησης βορειοδυτικά κι ενώ το αντίθετο ρεύμα είχε κίνηση Αθήνας με βροχή(μάλλον επέστρεφαν στην πρωτεύουσα μετά το τριήμερο) βρεθήκαμε στο Akranes, μια πόλη 6.500 κατοίκων που κατοικήθηκε για πρώτη φορά τον 9ο αιώνα και ναι καλά μαντέψατε είχε την αλιεία ως κύρια πηγή εσόδων. Αυτό που μου έκανε μεγάλη εντύπωση ήταν το γήπεδο ποδοσφαίρου που ήταν εξαιρετικό για το μέγεθος της πόλης(χορτάρι καλύτερο από ομάδες Superleague στην Ελλάδα)και το τεράστιο διπλανό δημόσιο κολυμβητήριο. Μάλιστα η γυναικεία ομάδα της πόλης μόλις ετοιμαζόταν να ξεκινήσει προπόνηση.

Guðlaug Baths

Όμως εμείς είχαμε έρθει εδώ για να χαλαρώσουμε στo Guðlaug Baths,μια γεωθερμική πισίνα που μάλιστα δημιουργήθηκε από το ίδιο αρχιτεκτονικό γραφείο με το Blue lagoon. Λίγο η κούραση και λίγο η θερμοκρασία στους 10 βαθμούς μας έκανε πρώτα να πάμε να το δούμε από κοντά και μετά να αποφασίσουμε αν θα βουτήξουμε. Βλέποντας την θέα στην θάλασσα και την όμορφη κατασκευή φορέσαμε γρήγορα τα μαγιό μας. Λίγο αργότερα, μερικά μέλη της ομάδας χαλάρωσαν μετά την προπόνηση εκεί. Η είσοδος ήταν περίπου στα 3 ευρώ και η όλη εμπειρία σίγουρα άξιζε το κρύο μέχρι να ξαναφορεσουμε τα ρούχα μας.

Gerduberg Cliffs
Αφού είχαμε χαλαρώσει για τα καλά, μπήκα στην θέση του συνοδηγού μέχρι την τελευταία στάση μας πριν το κάμπινγκ για σήμερα τα Gerduberg Cliffs. Πρόκειται για στήλες βασάλτη(είδος πετρώματος) που βρίσκονται στην αρχή της χερσονήσου Snaefelness. Σχηματίστηκε από λάβα η οποία ερεε προς την θάλασσα και μετατρεπόταν σε στερεή, δημιουργώντας αυτές τις ομοιόμορφες στήλες.

Langaholt campsite

H ώρα ήταν 9 μισή και μετά από μια εξαντλητική μέρα φτάσαμε στο κάμπινγκ για την πρώτη μέρα μας. Βρισκόταν δίπλα από τον ξενώνα Langaholt και φτάνοντας συνειδητοποίησαμε ότι θα ήμασταν κι εδώ μόνοι μας. Τα κορίτσια της παρέας δε μπορώ να πω ότι ενθουσιάστηκαν από τις παροχές και την τοποθεσία. Δύο παλιές ξύλινες τουαλέτες, ένα νιπτήρας, η απουσία οποιοδήποτε υπεύθυνου, ένα απέραντο λιβάδι με αρκετά πρόβατα τριγύρω και εκατοντάδες έντομα(σαν σκνιπες) συνέθεταν ένα μάλλον σουρεαλιστικο σκηνικό. Οι σκηνές στήθηκαν γρήγορα εν μέσω βροχής και πριν μπορούμε στα χειμερινά σλιπινγκ μπαγκ μας, μαγειρέψαμε μακαρόνια και δοκιμάσαμε τις Tuborg μπίρες μας. (Ναι βγάζουν και μπίρες εκτός από σόδες). 12 παρά και πέσαμε για ύπνο με έξω ακόμα να είναι σούρουπο. Τις επόμενες μέρες καταλάβαμε ότι δεν θα νυχτώσει τελείως σε κανένα από τα βράδια μας εκεί.

Η διαδρομή της πρώτης μέρας:

 

[taver]

Πρωϊνή πτήση από Κοπεγχάγη... Commerce Day... Κοίτα να δεις που έφυγα με το αεροπλάνο που εσείς πήγατε

 

[Laloa]

Πρωϊνή πτήση από Κοπεγχάγη... Commerce Day... Κοίτα να δεις που έφυγα με το αεροπλάνο που εσείς πήγατε

Αν έφυγες με την SK956, τότε μάλλον το ίδιο ήταν! Μάλιστα στη δικιά μας πτήση υπήρχαν και 2 ακόμα Ελληνες.

 

[Laloa]

2η μέρα – Snæfellsnes peninsula​

Το πρωί σηκώθηκα μια ώρα πριν τους υπόλοιπους με ένα άγχος να τσεκάρω τις κάμερες του ηφαιστείου. Το πρόγραμμα της ημέρας μας μπορούσε να αλλάξει ανά πάσα στιγμή αν το ηφαίστειο ξεκινούσε πάλι τη δραστηριότητα του. Παρότι δε φαινόταν να έχει βρέξει, η σκηνή εξωτερικά είχε γεμίσει με νερό λόγω της υγρασίας. Το ότι κατάφερε να απομονώσει την υγρασία εκτός του εσωτερικού της, ήταν ένα πολύ θετικό σημάδι για τα επόμενα βράδια.

Ενότητα κάμπινγκ
Σίγουρα το να κάνεις κάμπινγκ σε μια χώρα τόσο βόρεια με χαμηλές θερμοκρασίες δεν φαντάζει ιδανικό σε όλους. Όμως οποίος έχει λίγη εμπειρία σε κατασκήνωση στην ύπαιθρο, γνωρίζει πως όλα είναι θέμα εξοπλισμού και διάθεσης.

Το κάμπινγκ στην Ισλανδία σίγουρα χρειάζεται μια σκηνή τεσσάρων εποχών(πιθανότατα δεν θα χιονίσει το καλοκαίρι αλλά συνήθως οι τεσσάρων εποχών είναι φτιαγμένες από πιο ανθεκτικά υλικά, κάτι που μας εξυπηρετεί εδώ λόγω των δυνατών ανέμων).Απαραίτητο είναι και ένα sleeping bag τριών εποχών με θερμοκρασία άνεσης γύρω στους – 5° καθώς και ένα υπόστρωμα για άνετο ύπνο μακριά από την υγρασία του χορταριού.

Τα πλεονεκτήματα του κάμπινγκ στην Ισλανδία είναι αρχικά το οικονομικό αφού κυμαίνεται το βράδυ από 10-20€ το άτομο. Σου δίνει επίσης την μεγάλη ευελιξία να μπορείς να διαλέξεις τελευταία στιγμή το μέρος που θα μείνεις καθώς το μεγαλύτερο ποσοστό τους δε χρειάζεται κράτηση. Έτσι, σε περίπτωση κάποιας στραβής στο πρόγραμμα, διόλου απίθανο στην Ισλανδία, μπορείς εύκολα να αλλάξεις μέρος διαμονής. Υπάρχουν πολλά κάμπινγκ σχεδόν σε όλη την χώρα εκτός από από τα Highlands. Κάτι που μου έκανε μεγάλη εντύπωση ήταν ότι στα κάμπινγκ που μείναμε οι περισσότεροι εκεί ήταν άτομα με campervan, ενώ λίγοι ήταν αυτοί που είχαν επιλέξει να στήσουν σκηνή.

Η παρέα μας από παιδιά είναι συνηθισμένη σε κάμπινγκ σε βουνά και ελληνικές παραλίες, οπότε μάλλον ήταν λιγάκι πιο εύκολο να επιλέξουμε αυτόν τον τρόπο. Τελικά το να κοιμάσαι στο μαλακό ισλανδικο γρασίδι είναι προτιμότερο από τις πέτρες και το χώμα στο βουνό. Υπήρχαν σίγουρα στιγμές που έπρεπε να στήσουμε υπό καταρρακτώδη βροχή και ονειρευόμασταν ένα άνετο κρεβατάκι αλλά συνολικά ήταν κάτι που δεν μετανιώσαμε.

Στα της ιστορίας μας τώρα, μια κυρία ξαφνικά ξεπρόβαλε από το πουθενά, συστήθηκε ως υπεύθυνη και μας ζήτησε να πληρώσουμε για το κάμπινγκ. Μάλιστα μιας και δεν είχαμε προνοήσει για μετρητά, αναγκαστήκαμε να πληρώσουμε σε ευρώ, 7 το άτομο αφού δεν υπήρχε pos.Για τις παροχές μάλλον τα λες και πολλά αν και ήταν η φθηνότερη διαμονή μας στο νησί συνολικά.

Snæfellsnes Peninsula

Είναι μια χερσόνησος που βρίσκεται δυτικά του Borgarfjörður, στη δυτική Ισλανδία.Έχει ονομαστεί Ισλανδία σε μινιατούρα, επειδή στην περιοχή υπάρχουν πολλά εθνικά αξιοθέατα, συμπεριλαμβανομένου του ηφαιστείου Snæfellsjökull, που θεωρείται ως ένα από τα σύμβολα της Ισλανδίας. Με ύψος 1446 μ., είναι το ψηλότερο βουνό της χερσονήσου και έχει έναν παγετώνα στην κορυφή του (jökull σημαίνει "παγετώνας" στα ισλανδικά). Το ηφαίστειο είναι ορατό σε καθαρές μέρες από το Ρέικιαβικ, σε απόσταση περίπου 120 χιλιομέτρων. Το βουνό είναι επίσης γνωστό ως σκηνικό του μυθιστορήματος Ταξίδι στο κέντρο της γης από τον Γάλλο συγγραφέα Ιούλιο Βερν. Η περιοχή γύρω από το Snæfellsjökull έχει οριστεί ως ένα από τα τέσσερα εθνικά πάρκα από την κυβέρνηση της Ισλανδίας. Χαρακτηριστικό της είναι επίσης τα πολλά πεδία λάβας με πιο γνωστά τα Buðahraun και Berserkjahraun.

Μπορεί κάποιος να γυρίσει την χερσόνησο σε μια μέρα αν το προηγούμενο βράδυ έχει μείνει κάπου κοντά στην περιοχή, ενώ δύο μέρες χρειάζονται σε πιο χαλαρούς ρυθμούς. Παντού υπάρχει άσφαλτος εκτός από το κομμάτι του 54 ανατολικά του Stykkishólmur που κατευθύνεται προς τα Δυτικά Φιόρδ.

Ytri Tunga
Πέντε λεπτά δίπλα από το κάμπινγκ βρισκόταν το πρώτο αξιοθέατο για σήμερα, μια παραλία διάσημη για τις φώκιες που φιλοξενεί. Οχτώ και μισή και η θερμοκρασία έχει κολλήσει στους 6 βαθμούς και γι’ ακόμη μια φορά βρισκόμαστε ολομόναχοι, κάτι που έχει αρχίσει να μας παραξενεύει.

Παρά τις προσπάθειες μας, φώκιες δεν είδαμε αντίθετα η θάλασσα είχε ξεβράσει ένα πλάσμα που έμοιαζε με κάποιο είδος φάλαινας αλλά δεν αναγνώριζα με σιγουριά. Όποιος ξέρει κάτι παραπάνω ας βοηθήσει.

Búðakirkja
Η Búðakirkja είναι μια μικρή ξύλινη εκκλησία που βρίσκεται στον οικισμό Budir. Ιδρύθηκε για πρώτη φορά το 1703 αλλά ο σημερινός ναός χτίστηκε το 1848.Η εκκλησία εξακολουθεί να χρησιμοποιείται μέχρι σήμερα, τόσο για εκκλησιαστικές εκδηλώσεις, αλλά και για άλλες εκδηλώσεις όπως γάμους και μουσικές εκδηλώσεις.

Arnastrapi-Hellnar
Συνεχίζοντας τον γύρο της χερσονήσου βρεθήκαμε στο Arnarstapi. Arnarstapi ή Stapi είναι ένα μικρό ψαροχώρι στους πρόποδες του όρους Stapafell μεταξύ του χωριού Hellnar και των αγροκτημάτων Breidavik στη νότια πλευρά της χερσονήσου. Ήταν σημαντικός εμπορικός σταθμός στο παρελθόν και είχε πολύ μεγαλύτερο πληθυσμό από ό,τι τώρα. Σήμερα εξακολουθεί να είναι ένα πολυσύχναστο λιμάνι το καλοκαίρι, αλλά κι εδώ πολλοί έχουν στραφεί στον τουρισμό.

Υπάρχει ένα μονοπάτι που ακολουθήσαμε, που συνδέει το Arnastrapi με το γειτονικό Hellnar 2,5 περίπου χιλιομέτρων. Στο λιμάνι του Arnastrapi και γύρω, φωλιάζουν πολλά διαφορετικά είδη πουλιών, ο ήχος τους ο μοναδικός που ακουγόταν σε όλη τη διάρκεια της μικρής πεζοπορίας.

Η θέα στον Ατλαντικό ήταν ξεχωριστή και σε συνδυασμό με κάποιους πανέμορφους σχηματισμούς βράχων όπως το Gatklettur(βράχος σε σχήμα καμάρας που έμοιαζε παράλληλα με καρδιά) και το Lóndrangar.

Πεζοπορία: https://www.alltrails.com/trail/iceland/western/arnarstapi-Gatklettur-Hellnar

Επιτέλους συναντήσαμε εκεί μερικούς τουρίστες, ένα ζευγάρι Γερμανών που έκανε το μονοπάτι με αντίθετη κατεύθυνση. Από τη μία το να είσαι μόνος σου σε αξιοθέατα σου δίνει την ευκαιρία να τα απολαύσεις, όμως η δραματική θέα της περιοχής μαζι με τα αδειανά χωριά και τα αξιοθέατα μου έδινε την αίσθηση ότι παίζουμε σε θρίλερ όπου οι άνθρωποι έχουν αρχίσει να εξαφανιζονται. Και μιας και πιάσαμε τα θρίλερ τι καλύτερο από τον πρώτο serial killer της χώρας;

Serial killer:Iceland edition
Έχετε ακούσει ποτέ για τον περίφημο δολοφόνο Axlar-Björn - τον μοναδικό κατά συρροή δολοφόνο της Ισλανδίας;Μάλλον όχι και ούτε εμείς μέχρι να τον ανακαλύψουμε ψάχνοντας για την περιοχή. Δολοφόνησε περίπου 9-18 άτομα, για τα οποία γνωρίζουμε, ειδικά τουρίστες και ανθρώπους που ταξίδευανκοντά στο αγρόκτημά του, Öxl. Έπειτα έριχνε τα πτώματα σε μια λίμνη εκεί κοντά. Συνολικά, βρέθηκαν περισσότερα ανθρώπινα λείψανα, αλλά ο Axlar-Björn ισχυρίστηκε προφανώς ότι τους είχε βρει νεκρούς στη γη του.

Σύμφωνα με τον Þjóðsögur Jóns Árnasonar, ο Axlar-Björn σκότωσε πολλά από τα θύματά του με ένα τσεκούρι που είχε βρει κάτω από ένα βράχο πάνω από το αγρόκτημά του.

Είχε ένα όνειρο για την τοποθεσία αυτού του τσεκουριού όταν ένας ξένος εμφανίστηκ και του είπε πού να πάρει αυτό το τσεκούρι.Ο ξένος στο όνειρο είχε επίσης προσφέρει στον Axlar-Björn κομμένο κρέας σε ένα πιάτο. Ο Axlar-Björn έφαγε 18 κομμάτια κρέατος και πίστευε ότι το ένα ήταν πιο νόστιμο από το άλλο, αλλά τον έπιασε ναυτία στο 19ο κομμάτι και σταμάτησε να τρώει. Αυτό ήταν μια πρόβλεψη των 18 ατόμων που ο Axlar-Björn αργότερα θα σκότωνε.

Το πραγματικό του όνομα ήταν ο Björn Pétursson, αλλά πήρε το ψευδώνυμο Axlar-Björn από το αγρόκτημά του στο Öxl. Υπάρχουν διαφορετικές ιστορίες για το πώς ανακαλύφθηκε αυτός ο δολοφόνος, μερικοί λένε ότι οι άνθρωποι άρχισαν να αναρωτιούνται για τον αυξανόμενο αριθμό αλόγων στο αγρόκτημά του, άλλοι λένε ότι 2 αδέλφια είχαν φτάσει στο αγρόκτημά του και ο αδελφός μπόρεσε να κρυφτεί όταν ο Axlar-Björn δολοφόνησε την αδερφή του.Μια άλλη ιστορία λέει ότι ο Axlar-Björn φορούσε τα ρούχα ενός από τα θύματά του, το οποίο τελικά οδήγησε στη σύλληψή του και καταδικάστηκε σε έναν φρικτό θάνατο.Εκτελέστηκε το 1596 στη Laugarbrekka, που βρίσκεται δυτικά του Hellnar. Όλα τα άκρα του έσπασαν με βαριά ενώ ήταν ακόμα ζωντανός και μετά αποκεφαλίστηκε. Την εποχή εκείνη θεωρούνταν τόσο τρομερά επικίνδυνο άτομο που φοβόταν ότι θα επέστρεφε ως φάντασμα και θα τους κυνηγούσε, έτσι το σώμα του κόπηκε σε κομμάτια και τέθηκε σε 3 δωμάτια για να τον εμποδίσει να επιστρέψει ως φάντασμα.

Αυτός ο σωρός πετρών είναι στην πραγματικότητα ένα από τα σημεία ταφής του. Η σύζυγος του Axlar-Björn, Þórunn, πιστεύεται ότι ήταν ο συνεργός του, αλλά δεν εκτελέστηκε καθώς ήταν έγκυος εκείνη την εποχή. Ο γιος τους, ο οποίος γεννήθηκε μετά την εκτέλεση του Axlar-Björn, φάνηκε να έχει το ίδιο κακό αίμα με τον πατέρα του και απαγχονίστηκε το 1648 μετά από απόπειρα βιασμού. Και ο εγγονός του, ο Gisli Sveinsson, κρεμάστηκε επίσης.

Saxhóll crater
Συνεχίζοντας δυτικά στον 574 βλέπαμε στα δεξιά μας τον παγετώνα της χερσονήσου. Σύντομα σταματήσαμε στο πάρκινγκ του Saxhóll crater. Το Saxhóll είναι, στην πραγματικότητα, δύο κρατήρες, αν και οι περισσότεροι ανεβαίνουν μόνο στον πρώτο λόγω της κοντινής του απόστασης από τον δρόμο.

Μεταλλικά σκαλιά σε οδηγούν γρήγορα στην κορυφή όπου υπήρχαν πολλά μηχανήματα καθώς κατασκευάζουν ένα βάθρο.

Από την κορυφή του κρατήρα έχεις θέα στον Ατλαντικό Ωκεανό και τα αποξηραμένα πεδία λάβας της χερσονήσου.

Η μοναξιά του Forester

Ingjaldshólskirkja
15 λεπτά μακριά και με μια μικρή παράκαμψη ενός χιλιομέτρου από τον κεντρικό δρόμο φτάσαμε στην Ingjaldshólskirkja.Η εκκλησία στο Ingjaldshóll χτίστηκε το 1903. Υποστηρίζεται ότι ήταν η πρώτη εκκλησία στον κόσμο χτισμένη εξ ολοκλήρου από σκυρόδεμα. Ένας παλιός μύθος λέει ότι ο Κρίστοφερ Κολόμβος έκανε χειμώνα εδώ το 1477, και έμαθε για τις πλεύσεις των Βίκινγκς σε εδάφη δυτικά της Ισλανδίας.

Olafsvik
Μετά την εκκλησία και επειδή είχαμε πεινάσει, σταματήσαμε στο Olafsvik, ένα ακόμα ψαροχώρι 1000 κατοίκων πάνω στη διαδρομή μας για ένα πρόχειρο γεύμα. Σε όλα τα χωριά που συναντήσαμε, κυριαρχούσαν οι μονοκατοικίες με όμορφες αυλές και ένα παρκαρισμένο ακριβό SUV απέξω.

Βέβαια αυτό που μου έκανε εντύπωση ήταν ότι μέσα στο χωριό δεν θα έλεγες ότι εσφυζε από ζωή. Την μονοτονία έσπασαν δύο υπάλληλοι του Δήμου που έβαφαν το νέο γήπεδο 5x5.

Κλασικά ένα ακόμα γήπεδο ποδοσφαίρου και δίπλα το δημοτικό κολυμβητήριο. Στη σκέψη ένα χωριό 1000 κατοίκων στην Ελλάδα να έχει το δικό του κολυμβητήριο με έπιασαν τα γέλια. Βέβαια η κουλτούρα των Ισλανδών είναι τελείως διαφορετική καθώς τα κολυμβητήρια και οι θερμές πηγές εκτός από χώρους άθλησης, είναι και χώροι κοινωνικής συναναστροφής. Πολλοί επιλέγουν να χαλαρώσουν εδώ με φίλους ή συνάδελφους μετά τη δουλειά τους.

Kirkjufell: (463 μ.)
Αφού ξεκουραστήκαμε κι ενώ η θερμοκρασία είχε αρχίσει να ανεβαίνει για τα καλά οδηγήσαμε μέχρι το Kirkjufell το πιο γνωστό αξιοθέατο της χερσονήσου. Εδώ οριακά και δεν θα έβρισκες να παρκάρεις, αφού υπήρχε άπειρος κόσμος από οργανωμένα και μη τουρ.

Το βουνό είναι το πιο όμορφο στη χερσόνησο Snæfellsnes και μερικές φορές αναφέρεται ακόμη και ως το πιο όμορφο στην Ισλανδία. Σίγουρα πάντως είναι το πιο φωτογραφημένο της χώρας και πολλοί λένε ότι μοιάζει με μια εκκλησία. Δεν μπορέσαμε να καταλάβουμε την σύνδεση αλλά όπως και να χει εντυπωσιαστήκαμε από το σχήμα του. Υπάρχει τρόπος να ανέβει κανείς στην κορυφή του σε περίπου 2 ώρες αλλά εμείς δεν το επιχειρήσαμε.

Η θέα από τον οικισμό Grundarfjörður και η παραλία του

Berserkjahraun
Δέκα λεπτά μακριά από το Grundarfjörður και μπαίνοντας στον 558 για να δούμε το πεδίο λάβας το σκηνικό αλλάζει απότομα. Τέσσερις κρατήρες πιθανότατα εξερράγησαν σε μικρά διαστήματα περίπου πριν από 3600-4000 χρόνια. Αυτό το πεδίο λάβας κυλούσε ανάμεσα στην πλαγιά του βουνού και της θάλασσας. Και όταν κρύωσε, δημιούργησε αυτό το εκπληκτικό τοπίο στο οποίο αργότερα προστέθηκαν βρύα και άλλα φυτά.

Υπάρχει μια ισλανδική saga που εξηγεί την ονομασία του πεδίου. Ένας αγρότης του 10ου αιώνα είχε φέρει δύο Σουηδούς πολεμιστές στο κτήμα του. Δεδομένου ότι είχε προβλήματα μαζί τους , τους έδωσε στον αδελφό του, ο οποίος ζούσε στην άλλη πλευρά του πεδίου λάβας. Ύστερα από λίγο, ένας από τους δύο ερωτεύτηκε την κόρη του και της ζήτησε το χέρι. Ο πατέρας της υποσχέθηκε να συμφωνήσει μόνο εάν ανοίξουν ένα μονοπάτι μέσα από το πεδίο για να συνδέσουν το αγρόκτημά του με τον πλησιέστερο οικισμό. Οι δυο τους κατάφεραν αυτό που ο πατέρας πίστευε ότι ήταν αδύνατο, αλλά αντί να κρατήσει την υπόσχεσή του, τους δολοφόνησε και τους έθαψε κάπου στο μονοπάτι.

Stykkisholmur
Το Stykkisholmur είναι μια πόλη περίπου 1.100 κατοίκων στη βόρεια ακτή της χερσονήσου. Είναι ένα διοικητικό και πολιτιστικό κέντρο και το λιμάνι του αποτελεί την αφετηρία του πλοίου που φτάνει στα Westfjords.

Υπάρχει μουσείο που ονομάζεται Norwegian House, το οποίο είναι το παλαιότερο διώροφο κτίριο στην Ισλανδία, από το 1828, και αποκαλύπτει πώς ήταν η ζωή για τους πλούσιους Ισλανδούς της εποχής. Υπάρχει επίσης ένα Μουσείο Ηφαιστείου και ο παλαιότερος μετεωρολογικός σταθμός της χώρας.Σκηνές της ταινίας «The Secret Life of Walter Mitty» με τον Μπεν Στίλερ έχουν γυριστεί εδώ.

Στο λιμάνι την ώρα που φτάσαμε υπήρχες πολύς κόσμος που περίμενε να επιβιβαστεί στο πλοίο ενώ ο απίστευτος για τα δεδομένα της Ισλανδίας ήλιος και θερμοκρασία είχε ωθήσει τους Ισλανδούς σε βόλτες και στα διπλανά εστιατόρια και καφετέριες. Ναι, το Stykkishólmur είναι μια κανονική πόλη!

Αφού βρήκαμε ένα παγκάκι κοντά στο λιμάνι από αυτά που υπήρχαν άπειρα για στάσεις σε κάθε γωνιά της χώρας ξεκινήσαμε να μαγειρεύουμε. Μάλιστα ο ήλιος ήταν τόσο δυνατός που μείναμε με τα κοντομάνικο, κάτι που δεν φαντάζομασταν πριν το ταξίδι. Ο καιρός έπρεπε να γιορταστεί με την δοκιμή μιας ακόμα μπίρας.

Το πριν

Το μετά

Μετά το φαγητό ακολούθησαν αγορές στο Bonus που σήμερα ήταν ανοιχτό. Ξαφνικά βλέπω στο κινητό μου ότι το ηφαίστειο δείχνει σημάδια αφύπνισης. Ενώ το πρόγραμμα μας είχε στάση σε θερμές πηγές, γρήγορα πήραμε τον δρόμο της επιστροφής για να βρεθούμε κοντά στο Fagradalsfjall ώστε να μη χάσουμε χρόνο το επόμενο πρωί.
Η θερμοκρασία το απόγευμα

Vogar campsite
Το κάμπινγκ στο Grindavik ήταν γεμάτο κι έτσι κατευθυνθήκαμε στο κοντινό Vogar Campsite. Περίπου δέκα αυτοκίνητα υπήρχαν την ώρα που φτάσαμε ενώ το κάμπινγκ διέθετε δύο πολύ καθαρά μπάνια, δωρεάν χρήση ντουζ και χώρο για μαγείρεμα. Μετά από ένα γρήγορο μπάνιο, καθίσαμε στον εσωτερικό χώρο για να χαλαρώσουμε λίγο αλλά νύσταξα κι εγκατέλειψα νωρίς την παρέα. Εξάλλου η επόμενη μέρα θα ήταν μέρα ηφαιστείου!

Η διαδρομή της 2ης μέρας

 

[Sassenach77]

Παρά τις προσπάθειες μας, φώκιες δεν είδαμε αντίθετα η θάλασσα είχε ξεβράσει ένα πλάσμα που έμοιαζε με κάποιο είδος φάλαινας αλλά δεν αναγνώριζα με σιγουριά. Όποιος ξέρει κάτι παραπάνω ας βοηθήσει.

Búrhval rak á land á Snæfellsnesi

 

[Laloa]

Búrhval rak á land á Snæfellsnesi

Έγινε και αρθρο; Ευχαριστώ για το link μου λύθηκε κάθε απορία. Πάντως όντως ισχύει ότι μύριζε πολύ άσχημα.