Ιταλία Ιταλικό κολαζ (Emilia Romagna, Veneto)

[travelogatos]

Πρεπει...γιατι η Sabbioneta κτιστηκε με διαταγη του Vespasiano Gonzaga Colona-τι πομπωδες!!!-και μιας και αρχισες τα αλισβερισια μαζι τους,εκει θα...ολοκληρωσεις!!

σαν βλέπεις την Sabbioneta από ψηλά α α ν ν !!!!!!

 

[pigi_dikaiou]

Αυτην την πυλη ειδαμε,γατουλη και μπηκαμε!Στα δεξια το παρκινγκ!!

 

[travelogatos]

για δες

 

[panius]

να μου ταυτοποίησετε τα πρόσωπα…).

Γούντι Άλεν, Τζακ Νικολσον (; ), Ρομπερτ ντε Νίρο (; )

 

[hydronetta]

Γούντι Άλεν, Τζακ Νικολσον (; ), Ρομπερτ ντε Νίρο (; )

 

[hydronetta]

Βοlogna

Η Βologna ήταν η βολική βάση μας για την εξερεύνηση της επαρχίας Emilia Romagna. Πόλη με κίνηση καθώς ο ήπιος καιρός κι η εορταστική ατμόσφαιρα καλούσε τους πάντες να ξεχυθούν στους δρόμους. Δεν μου φάνηκε ότι είχαν ανάγκη τέτοιας αφορμής, προσωπικά τους χάρηκα. Το apperitivo και το φαγητό έχουν τη τιμητική τους. Δεν την βγάζουν ένα ολόκληρο απόγευμα μ’ένα φραπόγαλο στο τραπεζάκι. Φοβάμαι ότι αν εστερνιζόμουνα τις πρακτικές τους θα είχα καταντήσει κυριολεκτικά πλέον γουρούνι, μασουλώντας ακατάπαυστα ολημερίς γριλίζοντας ηδονικά.

Άφιξη
Δεν θα μπορούσε να υπάρχει πόλη με βολικότερη τοποθεσία. Εντός των κεντρικών σιδηροδρομικών αξόνων εξυπηρετείται με τραίνα παντού από την Ιταλία. Μπορείτε να δοκιμάσετε και τις υπερταχείες που πιάνουν άνετα τα 290+χλμ/ώρα (ανήκουστα πράγματα για τον ΟΣΕ).

Εμείς καλύψαμε την απόσταση από το Μιλάνο σε 1 ώρα nonstop. Ταξιδέψαμε Σάββατο όταν ισχύει και η έκπτωση 2 εισιτηρίων στην τιμή του ενός. Μέχρι να με πάρει λίγο ο ύπνος είχαμε φτάσει. Έτσι το ρεκόρ ταχύτητας απαθανατίστηκε από τον συνταξιδιώτη μου travelogato
Τα καλά νέα είναι ότι η Ryan εγκαινιάζει νέο δρομολόγιο από Αθήνα προς Bologna!

Mετακίνηση
Αν μείνετε εντός του ιστορικού κέντρου μάλλον δεν θα χρειαστείτε λεωφορεία.

Διαμονή
Οι επιλογές εντός κέντρου μας φάνηκαν ακριβές αφού αναζητούσαμε κάτι οικονομικό κι αξιοπρεπές. Με 65 ευρώ το Suite Hotel Elite ήταν υπεράνω των προσδοκιών μας. Σουίτα μας προέκυψε σε μοντέρνα γραμμή με πρωινό να τρώει η μάνα και του παιδιού να μη δίνει. Όλων των ειδών τα κρουασάν. Τα κατασπάραζα χωρίς τύψεις κι έπαιρνα και κάτι ψιλό για τη λιγούρα στο δρόμο. Άλλωστε όπως έχει επιτυχημένα ειπωθεί: δεν φταίω εγώ, αυτοί οι αλήτες φταίνε που μας τα σερβίρανε στο μπουφέ ανερυθρίαστα. Ντροπή τους! Μόνο «αρνητικό» ήταν ότι ήταν 2 χλμ μακρυά από τη Piazza Maggiore, τη καρδιά της Bologna. Το κάναμε 1-2 φορές αλλά γρήγορα συνειδητοποιήσαμε ότι δεν είμαστε πια τζόβενα για να γράφει το κοντέρ άπειρα χιλιόμετρα ποδαρόδρομου ημερησίως κι έτσι χρησιμοποιούσαμε τα λεωφορεία.
Υπολογίστε στα έξοδα και τον δημοτικό κεφαλικό φόρο που έχει υποβληθεί ανά διανυκτέρευση…

Φαγητό
Μετά το λουκούλειο πρωινό, δεν ετίθετο θέμα μεσημεριανού (εντός αν κάτι «ελαφρύ» έπεφτε στην αντίληψή μας και το λαχταρούσαμε).
Για δείπνο δοκιμάσαμε το οικογενειακό Ristorante Me Gusta αλλά τελικά καταλήξαμε τακτικοί θαμώνες της Osteria “Il Ghetto da Gigi” όπου απολαμβάναμε το κρασί μας από την πλούσια κάβα του μαζί με τυροαλλαντικά και ζυμαρικά. Σαν μας σέρβιρε και μαρμελάδες κοιτάζαμε το σερβιτόρο απορημένοι σαν χάνοι. Από ποιό βουνό κατέβηκαν ετούτοι θα σκέφτηκε. Μας εξήγησε λοιπόν ότι συνοδεύουν εξαιρετικά τα σκληρά τυριά (πχ παρμεζάνα) γεγονός που το συνυπογράφω. Μόνο αρνητικό το αργό σέρβις. Την πρώτη φορά ούτε λίγο ούτε πολύ μείναμε 3 ώρες στο μαγαζί...
Κι οι δύο επιλογές ήταν κοντά στο ξενοδοχείο μας και μας βόλευαν μετά από τις περιηγήσεις. Ευτυχώς στην Bologna η κουζίνα μένει ανοιχτή ως τις 11.30μμ (όχι σαν τη Γαλλία που μένεις θεονήστικος...). Αν μένετε στο κέντρο σας συνιστώ να αναζητήσετε κάτι στην περιοχή. Επιλογές φαγητού ουκ ολίγες!

Αξιοθέατα
Bologna la rossa (Μπολώνια η κόκκινη): φοιτητούπολη, δρέπουσα δάφνες ότι στεγάζει το παλιότερο πανεπιστήμιο του δυτικού κόσμου (1088μΧ), καλοδιατηρημένο ιστορικό κέντρο με σπίτια χτισμένα από τούβλο και κεραμίδια στις σκεπές.
Όμως αυτό που την κάνει ιδιαίτερη είναι τα χιλιόμετρα επί χιλιομέτρων από portici (στοές) που με έκαναν να της απονείμω το τίτλο της πλέον «αδιάβροχης πόλης» στο πλανήτη. Τι κι αν ρίχνει τουλομοτύρια. Εσύ κυκλοφορείς ανενόχλητος άνετα και στεγνά κάτω από τα portici. Κι επειδή αυτά τα 38 χλμ portici δεν δημιουργήθηκαν τυχαία αλλά για να μπορούν σε αλλοτινές εποχές να φιλοξενήσουν όποιον ήθελε να κάνει ένα υπνάκο καταγής, κερδίζει επάξια και το τίτλο της «πάλαι ποτέ ελεήμωνος πόλης»

Παρότι η πόλη σαν σύνολο είναι αρκούντως γοητευτική με τα μεσαιωνικά της στενάκια, δεν θα έλεγα ότι τα αξιοθέατά της μας συνεπήραν. Εξαίρεση η θέα από τους “δίδυμους πύργους” στη παλιά πόλη που είχε υψηλό γναθοπτωτικό/γουρλοματικό συντελεστή «αααααα» ή «ωωωωω» αν προτιμάτε.
Η πόλη διαθέτει μερικές ντουζίνες από Μουσεία. Δεν τιμήσαμε τελικά κανένα. Οι ενδιαφερόμενοι μπορούν κι εδώ να βγάλουν την Bologna card που παρέχει εκπτώσεις ή δωρεάν είσοδο σε κάποια από αυτά.

Φτάσαμε αργά το μεσημέρι στο σιδηροδρομικό σταθμό κι αντί σαν όλους τους γνωστικούς ανθρώπους να πάρουμε συγκοινωνία για να φτάσουμε στο ξενοδοχείο μας, εμείς είπαμε -σέρνοντας τις βαλιτσούλες- να καλύψουμε αυτά τα 2 χιλιόμετρα με τα πόδια. Αντίρρηση καμία. Αλλά καπάκι από το ξενοδοχείο στο κέντρο της πόλης άλλα δυό χιλιόμετρα, ε εκεί αρχίζει η σιγανομουρμούρα. Πόσο μάλλον αν κι η επιστροφή μετά τη βραδυνή βόλτα γίνεται πάλι με τα πόδια. Εκεί επέστρεψα στο δωμάτιο παραπαίοντας και παραμιλώντας απ’τη κούραση, αφού από την αποχαύνωση του καναπέ στην Αθήνας ξαφνικά την είδα ακάματος πεζοπόρος.
Κάποιοι δρόμοι του κέντρου είναι πεζοδρομημένοι κάτι που σε συνδυασμό με τις επικείμενες γιορτές είχε οδηγήσει σε πραγματική λαοσύναξη που θα ζήλευε και οιαδήποτε πολιτική συγκέντρωση εν Αθήναις.

Πήραμε μια πρώτη γεύση της Piazza Maggiore με το Palazzo del Podestà και Archiginnasio και τη Fontana di Nettuno σύμβολο της Bologna κι ανανεώσαμε το ραντεβού μας για την επομένη με το φως της μέρας.

Εικόνες από τη Piazza Maggiorre by night​

...ενώ γιγαντοθόνες αναμετέδιδαν την λειτουργία που λάμβανε χώρα στο εσωτερικό του ναού San Petronio*.

Δράττομαι της ευκαιρίας να πω πώς αυτός ο ναός είναι από τους σημαντικότερους στην Ιταλία. Ξεκίνησε με τη προοπτική να γίνει μεγαλύτερος σε μέγεθος από τον Άγιο Πέτρο της Ρώμης, αλλά τα φιλόδοξα σχέδια έμειναν στο συρτάρι. Άρον άρον παραιτήθηκαν από τα μεγαλεία και την πλάκωσαν στο τούβλο για να τον ολοκληρωθεί. Αν και γοτθικού ρυθμού –κάτι που με απωθεί- το εσωτερικό με τα 22 παρεκκλήσια όντας φωταγωγημένο και σε ροζουλί χρώμα κέρδισε τη συμπάθειά μου. Η ακολουθία βρισκόταν σε εξέλιξη κι επικρατούσε κυριολεκτικά…το αδιαχώρητο. Βράδυ Ανάστασης στην Αγία Γλυκερία της γειτονιάς ένα πράμα.

Και να χορωδίες και να παπαδάκια με εξαπτέρυγα και να πομπές ιερέων και να χειροκροτήματα και τσουπ σαν κερασάκι στη τούρτα ένας καρδινάλιος να μας ευλογεί. Απορημένος σε άπταιστον νοηματο-ιταλικήν ρώτησα ενα εκκλησιαζόμενο: “Perche?” κάνοντας τη χειρονομία του χειροκροτήματος. “Νuovo Cardinale” η απάντηση.

Η χειροτονία λοιπόν του λαοπρόβλητου νέου καρδιναλίου ήταν πρώτης τάξεως ευκαιρία να ρίξουμε μια ματιά στο εσωτερικό του ναού σαν άδειασε από το εκκλησίασμα και μάλιστα στα καλύτερά του.

Ευτυχώς, γιατί τις καθημερινές πληρώνεις είσοδο για να δεις τα επιμέρους παρεκκλήσια ιδιαίτερα το Bolognini** με την απεικόνιση της Μέλλουσας Κρίσης.

​

Μετά το πρωινό κτηνωδία κινήσαμε –αυτή τη φορά με το λεωφορείο- προς το κέντρο της πόλης. Αφού μπήκαμε και βγήκαμε σε μερικές εκκλησιές χωρίς κάποιο ξεχωριστό ενδιαφέρον χαθήκαμε στα στενάκια…

... καθ'oδόν για τους δίδυμους πύργους Torre degli Asinelli* και Torre dei Garisenda* χτισμένοι τον 12ο αιώνα, στη μικρή Piazza di Porta Ravegnana. Από τα σύμβολα της Bologna αν δεν είναι οι μόνοι εναπομείναντες μέσα στη πόλη. Κι επειδή ο επισκέπτης θα δει πάμπολλους εξ’αυτών στην ιταλική ύπαιθρο, μάλλον δεν πρωτοτυπούν.

Ο ψηλότερος είναι ο Torre degli Asinelli (χτίστηκε μεταξύ 1109 και 1119) με 97,20 μέτρα ύψος. Ευθυτενής; Όχι, μια κλίση 1,3 μέτρα από τον κάθετο άξονα την έχει. 498 σκαλιά σε ανεβάζουν στην κορφή του για υπέροχη πανοραμική θέα*** προς όλες τις γωνιές του ορίζοντα. Ενοιωθες σαν ένα πουλί που πετά πάνω από τις κεραμοσκεπές της πόλης.

Η θέα προς τον San Petronio και την Piazza Maggiore​

O Torre dei Garisenda φαντάζει ...χαμηλός​

Καναπές ξεκαναπές στην Αθήνα τα ανέβηκα τα σκαλιά αδιαμαρτύρτητα και σχετικά άνετα παρότι προοιώνιζα το αντίθετο. Αντίθετα η κάθοδος μου φάνηκε ατέλειωτη.

Ο γειτονικός Torre dei Garisenda είναι μόλις 47 μέτρα ύψος αλλά γέρνει επικίνδυνα. 3 μέτρα αποκλίνει του κάθετου άξονα. Μετά τη Πίζα στην Ιταλία ο πύργος dei Garisenda στη Bologna. Αφού γέρνει σοφά σκεπτόμενοι οι υπέυθυνοι έχουν απαγορεύσει την είσοδο σ’αυτόν.

Από το στενάκι via Zamboni με σαφείς γαστρονομικούς υπαινιγμούς

οδεύσαμε προς την εκκλησία San Giacomo Maggiore. Το πετύχαμε με ακολουθία κι έτσι αναβάλαμε την επίσκεψη σεβόμενοι την . Ευκαιρία το ζαμπόν συνοδεία εκλεκτού εσπρέσσο να λάβει σάρκα και οστά στους ουρανίσκους μας σ΄ένα café με barman απ΄τη Μάνη.

Επιστροφή στην γοτθική εκκλησία ξανά του 13ου αιώνα, κυρίως για να επισκεφθούμε τo Cappella Bentivoglio* με τις γοητευτικές τοιχογραφίες του Lorenzo Costa (φωτογράφηση στα κλεφτά).

Στροφή προς τα πίσω και μέσω της via Santo Stefano...

...φτάσαμε στη πολύ ενδιαφέρουσα Abbrazia di Santo Stefano**, ένα συνονθύλευμα 4 μεσαιωνικών εκκλησιών.

Στη μικρή πλατεία έξω από την Abbrazia είχε στηθεί ένα υπαίθριο παζάρι με αντίκες και παλιά λογιών λογιών αντικείμενα.

Μεσημεράκι πια επιστρέψαμε στην Piazza Maggiore για μια ημερήσια φωτογράφηση.

Ξανά στάση για μια μπυρίτσα στα γραφικά στενάκια πριν επισκεφθούμε και την πιο σημαντική δομινικανή εκκλησιά της Ιταλίας, την San Domenico του 13ου αιώνα όπου είναι θαμμένος κι ο ομώνυμος άγιος σ’ένα μεγαλοπρεπή μαρμάρινη σαρκοφάγο.

Η νύχτα πια είχε πέσει από νωρίς και κάποια από τα ενδιαφέροντα μουσεία που θα μπορούσαμε να επισκεφθούμε είχαν ήδη κλείσει (ειδικά εκείνο της Ανθρώπινης Ανατομίας μου έμεινε ως εκκρεμότητα αφού τα εκθέματά του περιλαμβάνουν κέρινα ομοιώματα οργάνων, σωμάτων που χρησιμοποιήθηκαν ως υλικό για ιατρικές σπουδές τον 19ο αιώνα)
Αναλωθήκαμε σε ατέρμονες βόλτες στα στενά της πόλης χαζεύοντας τον εορταστικό διάκοσμο, τα πλήθη να ξεχύνονται για ψώνια ή για φαγητό και αφού νοιώσαμε και μεις μια λιγούρα επιστρέψαμε προς το ξενοδοχείο μας περνώντας το υπόλοιπο της βραδυάς με κρασί κι εκλεκτά εδέσματα στην osteria της γειτονιάς.

Moda d'Italia...​

 

[dimitrak]

Αγαπημενη Μπολονια...εμεις ειχαμε την τυχη ,ενα 2μερο που κατσαμε,να εχουμε ποδηλατα απ το ξενοδοχειο κ να βολταρουμε στην πολη ολη μερα

 

[XristinaK]

Bravo!!Bravo!!Bravissima!!Και άλλα τέτοια πολλά θέλω να πω!!!

 

[KLEOPATRA]

Αγαπωωωωωωω Ιταλια!!!!!! Μ' ακους;;

 

[panius]

Ρε συ γουρούνι, μια απορία... δικάβαλο πήγαινε το δελφίνι;;; χαχαχαχαχαχα!!!

 

[hydronetta]

Αγαπωωωωωωω Ιταλια!!!!!! Μ' ακους;;

Μπορεί ν'αγαπάμε τα μπιχλοκατσικοχώρια αλλά κι η Ιταλία δεν παύει να με ενθουσιάζει. Είχα καιρό να πάω και ομολογώ το καταφχαριστήθηκα!

 

[hydronetta]

Ρε συ γουρούνι, μια απορία... δικάβαλο πήγαινε το δελφίνι;;; χαχαχαχαχαχα!!!

Είδες έμπνευση ο καλλιτέχνης και μάλιστα μια ανάσα από τον ναό του Αγίου Πετρονίου….