Ιταλία Ιταλικό κολαζ (Emilia Romagna, Veneto)

[vickokka]

Αγαπητό γουρούνι,caro porcino,
μετα τη συνάντηση στην κοπή της πίτας, που ως γνωστό δεν δοκίμασα καν,έβαλα σκοπό να αρχίσω το ξενύχτι διαβάζοντας τις ιστορίες σου,γιατί ακόμα θυμάμαι το μαύρο δάκρυ που έριξα με την ιστορία στην Ιεμένη.
Λοιπον,έμεινα 3 ριμαδοχρόνια στη Λομβαρδία και η Μάντοβα είναι από τα μέρη που λυπαμαι που δεν επισκέφτηκα.Βερόνα και Πάντοβα πηγα ,για δουλεια αλλα κάτι ειδα.Εννοειται ουτε τα μισά απο εσάς.Να εισαι καλα που με έκανες να δω τι έχασα.
Οι φωτογραφίες ναών,μουσείων και φαγητών ειναι εξίσου συγκηνητικες.
Τι να πω,μαγευτική ιστορία, αν και στην Ευρώπη , Αλλ μαλλον εχεις το χάρισμα να δείχνεις το καλυτερο απο όλους τους προορισμούς.

 

[psithyros]

Ιταλία!!! Μαζί με την Ελλάδα ίσως οι ομορφότερες χώρες του κόσμου.

 

[hydronetta]

Ravenna

Η επίσκεψη στην Ravenna, Μνημείο Παγκόσμιας Πoλιτιστικής Κληρονομιάς της UNESCO, κρίνεται επιβεβλημένη για τον επισκέπτη της περιοχής.
Άλλωστε η φυσιογνωμία του Ιουστινιανού και της Θεοδώρας όπως απεικονίζονται στα ψηφιδωτά της Basilica di San Vitale ήταν καρφωμένη στο μυαλό μου από τα μαθητικά μου χρόνια. Και όπως έχουμε ξαναπεί, ταξιδιωτικά απωθημένα δεν πρέπει να υπάρχουν, ειδικά όταν είναι εύκολο να πάρουν σάρκα και οστά.

Άφιξη
Μόλις 1,5 ώρα με τα τραίνα Regionale χωρίζουν την Bologna από τη Ravenna καθιστώντας την ιδανική για μονοήμερη εκδρομή (ξεκούραστα και οικονομικά)

Mετακίνηση
Δεν θα χρειαστείτε. Τα αξιοθέατα του ιστορικού κέντρου καλύπτονται άνετα πεζή από τον σιδηροδρομικό σταθμό.

Φαγητό
Για να μη χαθεί ούτε λεπτό προς χάριν της τέχνης/ιστορίας θυσιάστηκε οιαδήποτε πρόθεση στάσης για φαγητό. Συμβιβαστήκαμε μ’ολιγόλεπτη στάση για καφέ και γλυκό.

Αξιοθέατα
Από το σιδηροδρομικό σταθμό και με το χάρτη υπό μάλης ξεκινήσαμε το οδοιπορικό.
Πρώτη στάση μετά από μερικές δεκάδες μέτρα (από περιέργεια κυρίως) στην εκκλησία του San Giovanni Evangelista* και είναι η παλαιότερη εκκλησία της πόλης αν και υπέστει ζημιές από τους βομβαρδισμούς των συμμάχων (στη συνέχεια αποκαταστάθηκε πλήρως). Το λιτό αλλά γοητευτικό της εσωτερικό με τα κορινθιακά κιονόκρανα συμπληρωνόταν από έκθεση ψηφιδωτών αρκετά naïve στην εκτέλεσή τους.

Κατεύθυνση αριστερά στη Via Roma και είσοδος στο πρώτο από τα αξιόλογα μνημεία της Ravenna, την παλαιοχριστιανική Basilica di Sant'Apollinare Nuovo***. Εδώ αξίζει να βγάλετε το ενιαίο εισιτήριο για τα κύρια αξιοθέατα της πόλης.

Κτίστηκε από τον οστρο-βησιγότθο-και-γενικώς-γότθο βασιλιά Θεοδώριχο που ήταν οπαδός του Αρειανισμού. Ως αποτέλεσμα η βασιλική έφερε ανάλογο διάκοσμο, κάτι που ξορκίστηκε αργότερα κι αναδιαμορφώθηκε σύμφωνα με το ορθό δόγμα.

Τα εξαίρετα ψηφιδωτά (χρονολογούνται από τον 6ο αιώνα μ.Χ.) βρίσκονται στους πλάγιους τοίχους του κεντρικού κλίτους της λιτής βασιλικής, πάνω από τις κιονοστοιχίες. Ο επισκέπτης θα δει σκηνές από τα Πάθη,τα θαύματα και τη διδασκαλία του Χριστού να εναλλάσσονται με διακοσμητικά κοχύλια. Σε μια δεύτερη ζώνη απεικονίζονται Απόστολοι και Προφήτες, ενώ τέλος στην τρίτη ζώνη και τους δυο τοίχους εικονίζονται πομπές. Στο νότιο τοίχο εικονίζεται πομπή με άνδρες μάρτυρες (μεταξύ αυτών κι ο Άγιος Δημήτριος, καρντάσια σπεύσατε) να κατευθύνονται στον ένθρονο Χριστό οδηγούμενοι από τον Άγιο Μαρτίνο, ενώ στο βόρειο τοίχο εικονίζεται πομπή γυναικών παρθένων να κατευθύνονται προς την Παναγία οδηγούμενες από τους Μάγους.

Με ιδιαίτερη αγάπη προς τη τέχνη του ψηφιδωτού είχα ήδη αρχίσει τα επιφωνήματα εκδηλώνοντας τον άκρατο ενθουσιασμό μου. Πόσο μάλλον όταν είμασταν τη δεδομένη στιγμή οι μοναδικοί επισκέπτες της βασιλικής κάτι που διασφάλισε στο να τα απολαύσουμε με το ραχάτι μας. Γενικά όμως δεν συναπαντήσαμε ορδές επισκεπτών ή γκρουπ καθ’όλη τη παραμονή μας στην Ravenna.


Επιστροφή προς τα πίσω και σ’ένα στενάκι ξετρυπώσαμε το Battistero degli Ariani***, ίδια εποχής και κτίτωρος με την Βασιλική του Αγίου Απολλινάριου προορισμένο για τους Αρειανούς (όχι τους οπαδούς του Άρη αλλά του Άρειου).

Το Βαπτιστήριο έχει οκταγωνικό σχήμα και βρίσκεται 2,5 μέτρα κάτω από το επίπεδο του σημερινού εδάφους. Οι τοίχοι είναι γυμνοί όμως αυτό που προσελκύει το βλέμμα (και επιδεινώνει το αυχενικό σύνδρομο) είναι ο θόλος με ψηφιδωτά, που απεικονίζουν τη βάπτιση του Ιησού. Ο Ιησούς παρουσιάζεται εν αντιθέσει προς την ορθόδοξη εικονογραφία, ως αγένειος, μισοβυθισμένος στον Ιορδάνη ποταμό που προσωποποιείται από έναν ασπρομάλλη γέροντα με καβουροδαγκάνες ως διάδημα. Σικάτος ο Ιωάννης ο Βαπτιστής (στην Ιταλία είμαστε άλλωστε) που φοράει μανδύα από δέρμα λεοπάρδαλης. Η σύνθεση ολοκληρώνεται από μια σειρά Αποστόλων.

Συνεχίσαμε την πορεία μας προσπερνώντας την μικρή και γραφική Piazza de Popolo και χαθήκαμε στα στενά με την πόλη ήδη να έχει αρχίσει να αποκτά τους καθημερινούς της ρυθμούς.

Μέσω της απαραίτητης για ιταλική πόλη via Cavour κι αφού ικανοποίησα την εμμονή μου να ψωνίσω in Italy πυζάμες made in Italy, (λες και δεν βρωμάει ο κόσμος πυζάμες στην Αθήνα) φτάσαμε στο highlight αξιοθέατο. Την Basilica di San Vitale*** (αν μπορούσα θα προσέθετα κι άλλα αστεράκια). Τι να πει κανείς γι’αυτό το αριστούργημα. Θα αφήσω να μιλήσουν οι φωτογραφίες όσο μπορούν να αποδώσουν το μεγαλείο της ολότητας του εσωτερικού της Βασιλικής. Και ναι επιτέλους το μαθητικό όνειρο έλαβε σάρκα και οστά. Εβλεπα πια δια ζώσης τα πασίγνωστα μωσαϊκά του Ιουστινιανού και της Θεοδώρας.

Η εκκλησία χτισμένη στα μέσα του 6ου αι. έχει ένα οκταγωνικό σχέδιο συνδυάζοντας ρωμαϊκά και βυζαντινά στοιχεία. Iδιο τουρλού και η εικονογραφία αφού ο κεντρικός τρούλος είναι ζωγραφιστός μεταγενέστερα σε μπαρόκ τεχνοτροπία. Αυτό όμως που κάνει την βασιλική διάσημη είναι ο πλούτος της σε βυζαντινά ψηφιδωτά, τα μεγαλύτερα και καλύτερα διατηρημένα εκτός Κωνσταντινούπολης, από την περίοδο του αυτοκράτορα Ιουστινιανού.

Μια σειρά από ψηφιδωτά στους φεγγίτες απεικονίζουν ιστορίες από την Παλαιά Διαθήκη: ο Αβραάμ, ο Μελχισεδέκ, η Θυσία του Ισαάκ, ο Μωυσής και η καιομένη βάτος, ο Ιερεμίας, ο Ησαΐας, ο Άβελ. Στις γωνίες, υπάρχουν ψηφιδωτά των τεσσάρων ευαγγελιστών, σύμφωνα με τα σύμβολά τους (άγγελος, λιοντάρι, το βόδι και αετός). Όλες οι απεικονίσεις συμπληρώνονται από μοτίβα με φύλλα, φρούτα, αστέρια, ζώα (ιδιαιτέρως παγώνια), λουλούδια που στην τοξωτή οροφή συγκλίνουν σ’ένα στέμμα που περιβάλλει τον Αμνό του Θεού και υποστηρίζεται από τέσσερις αγγελους.

Στην αψίδα ο Ιησούς Χριστός εμφανίζεται, αγένειος, να προσφέρει το στέμμα στον Άγιο Vitale, ενώ αριστερά. ο Επίσκοπος Ecclesius του προσφέρει ένα μοντέλο της εκκλησίας.

Στους πρόποδες της αψίδας, στα πλευρικά τοιχώματα είναι τα δύο διάσημα μωσαϊκά που προανέφερα. Στα δεξιά εκείνο που απεικονίζει τον αυτοκράτορα Ιουστινιανό Α ', με ένα χρυσό φωτοστέφανο, να στέκεται δίπλα σε δικαστικούς υπαλλήλους, φύλακες και ιερείς μαζί με τον επίσκοπο Μαξιμιανό. Το έτερο μωσαϊκό δείχνει αυτοκράτειρα Θεοδώρα με χρυσό φωτοστέφανο, στέμμα και κοσμήματα, εν μέσω της ακολουθίας της.

Η βασιλική του San Vitale είναι μια πανδαισία κι ένα ταξίδι στην ιστορία της τέχνης τόσο άμεσα συνυφασμένο με την βυζαντινή παράδοση του ψηφιδωτού, άρα και οικεία στα μάτια μας. Κοινώς καλή η dolce vita στις ιταλικές οστερίες αλλά η εμπειρία αυτή είναι ανεκτίμητη και δεν πρέπει να τη χάσετε.

Ο χώρος πλαισιώνεται επίσης κι από το Mausoleo di Galla Placidia*** που περιέχει τρεις σαρκοφάγους, η μεγαλύτερη εκ των οποίων θεωρείται ότι περιέχει τα λείψανα της Galla Placidia (πέθανε το 450), κόρης του Ρωμαίου αυτοκράτορα Θεοδόσιου Ι που άσκησε μεγάλη επιρροή στα πολιτικά πράγματα της εποχής της.

Το εσωτερικό του μαυσωλείου είναι καλυμμένο με πλούσια βυζαντινά ψηφιδωτά αν και το φως μπαίνει σχετικά αναιμικό από τα αλαβάστρινα παράθυρα.

Εντούτοις αυτή η ατμόσφαιρα αναδεικνύει τον έναστρο ουρανό της οροφής που περιβάλλει ένα ευμεγέθη χρυσό σταυρό.

Εδώ το highlight είναι το διάσημο μωσαϊκο του Χριστού ως Καλού Ποιμένα να κάθεται ανάμεσα σε κοπάδι του ντυμένος στα χρυσά (ο συνδυασμός σκοτώνει).

Από την Βασική San Vitale κατηφορίσαμε προς τον καθεδρικό της πόλης της πύλες του οποίου λόγω ώρας βρήκαμε κλειστές,

όμως αναλώσαμε το χρόνο στο παρακείμενο Battisterio Neoniano***

Είναι το αρχαιότερο μνημείο της Ravenna στη θέση ενός ρωμαϊκού λουτρού. Καλείται επίσης Ορθόδοξo Βαπτιστήριο για να το διακρίνει κανείς από το Βαπτιστήριο των Αρειανών που κατασκευάστηκε με εντολή του βασιλιά Θεοδώριχου περίπου 50 χρόνια αργότερα.

Η οκταγωνικής δομής κι αυτό με την οροφή να απεικονίζει τον Ιωάννη τον Βαπτιστή να βαφτίζει τον Ιησού (γενειοφόρο αυτή τη φορά) στέκεται στη μέση ψηλά στον ποταμό Ιορδάνη που προσωποποιείται κρατώντας ένα καλάμι στο χέρι. Κι εδώ το ψηδιωτό ολοκληρώνεται με τους 12 Αποστόλους σε μια σύνθεση που καλλιτεχνικά διαφέρει από εκείνη του Βαπτιστηρίου των Αρειανών.

Ακολούθησε η αναζήτηση του (παραδόξως μικρού για τη παγκόσμια αίγλη του Δάντη) Tomba di Dante* του 1780 μΧ που φιλοξενεί τη σαρκοφάγο του ποιητή. Ουτε ο χάρτης ούτε κι οδηγός ήταν σαφείς στην υπόδειξή τους και φέρναμε γύρω γύρω τα στενά και τη πλατεία μέχρι τελικά να τον ανακαλύψουμε δίπλα στη Βασιλική του San Francesco.

Είχαμε εξαντλήσει τα βασικά αξιοθέατα της πόλης, αλλά με έτρωγε να συμπληρώσουμε το παζλ των αξιοθέατων με τη βούλα της UNESCO με επίσκεψη στο Mausοleo di Teodorico*, το οποίο βρισκόταν σε μια σεβαστή απόσταση από κει που βρισκόμασταν. Τραβάτε ποδαράκια μου, διασχίσαμε τις γραμμές του τραίνου, δρόμο πέρναμε δρόμο αφήναμε, προσπεράσαμε και μια υποψία θάλασσας στη μαρίνα της Ravenna, για να βρούμε το Mαυσωλείο κλειστό κι έτσι αρκεστήκαμε να το φωτογραφήσουμε μακρόθεν.

Ξανατραβάτε ποδαράκια μου για να προλάβουμε την αναχώρηση του τραίνου για Bologna (αφού κάναμε τις απαραίτητες σύντομες στάσεις για φωτογραφίες στο Parco Pubblico Rocca Brancaleone* όπου δεσπόζουν τα ομώνυμα βενετσιάνικα τείχη του 15ου αι.) Επιταχύνοντας το βήμα το τραίνο το προλάβαμε στο τσακ.

Η κόπωση της μέρας από το περπάτημα ξεχάστηκε ευθύς σαν το κόκκινο κρασί από τους αμπελώνες της Εmilia Romagna κύλισε σαν βάλσαμο μέσα μας στην osteria της γειτονιάς μας εκείνο το βράδυ. Αισθανόμασταν μια ευφορία από ότι εντυπωσιακό επισκεφθήκαμε. H Ravenna είναι ένας προορισμός που δεν πρέπει να χάσετε.

H διαδρομή

 

[hydronetta]

Parma - Modena

2 σε 1 είχε το πρόγραμμα της μέρας, μιας και οι δύο πόλεις είναι πάνω στον ίδιο σιδηροδρομικό άξονα. Λόγω εποχής, με την διάρκεια της μέρας να είναι μικρή, ο χρόνος που αφιερώσαμε στην Modena ήταν μόλις κανά 2ωρο, ίσα για να πάρουμε μια αίσθηση της πόλης.

Άφιξη
Είχαμε κάνει προκράτηση (για φθηνότερη τιμή) με γρήγορο τραίνο ώστε να βρεθούμε από την Bologna στην Parma μόλις σε 1 ώρα. Η μετακίνηση προς Modena κι η επιστροφή στη Bologna έγιναν με τραίνα Regionale που είναι οικονομικά (είχαμε σημειώσει τις ώρες κι αγοράσαμε τα εισιτήρια απευθείας στους σταθμούς)

Mετακίνηση
Δεν θα χρειαστείτε. Τα αξιοθέατα των ιστορικών κέντρων και των δύο πόλεων καλύπτονται άνετα πεζή από τον σιδηροδρομικό σταθμό.

Φαγητό
Πολυτέλεια τέτοια δεν είχαμε λόγω πίεσης χρόνου. Σύντομη στάση για μια πίτσα στο χέρι στο Bar Al Tramezzino στην Piazza Grande στην Modena.

Aξιοθέατα

Parma
Φόρος τιμής στη πόλη που νοστίμεψε τη ζωή μας μιας κι είναι συνώνυμη με την διάσημη παρμεζάνα και το προσιούτο, αλλά και με ενδιαφέρον ιστορικό κέντρο που φλερτάρει με την ανακήρυξή του σε μνημείο παγκόσμιας πολιτιστικής κληρονομιάς της UNESCO.

Από το σιδηροδρομικό σταθμό προχωρήσαμε πεζή στη λιτή βοτσαλοστρωμένη πλατεία, όπου βρίσκεται ο καθεδρικός ναός της πόλης και το βαπτιστήριο. Το σκηνικό απέπνεε μια ατμόσφαιρα άλλης εποχής

Ο Cattedrale di Parma** ρωμανικής αρχιτεκτονικής, του 12ου ουσιαστικά αιώνα, συνοδεύεται από το γοτθικό καμπαναριό που προστέθηκε αργότερα.

Το εσωτερικό σε σχήμα λατινικού σταυρού, με τα συνήθη παρελκόμενα (παρεκκλήσια, κρύπτες κλπ) είναι πλούσια διακοσμημένος, με κυριότερο δείγμα την αναγεννησιακής τεχνοτροπίας τοιχογραφία της Κοίμησης της Θεοτόκου στον θόλο, δια χειρός του ζωγράφου Correggio (αρχές 16ου αι.).

Η πλατεία του Καθεδρικού είναι μάλλον προσφιλές μέρος να γιορτάζουν το πτυχίο τους οι φοιτητές. Είδαμε οικογένειες με μπαλόνια ν'ανοίγουν σαμπάνιες προς τιμήν του αποφοιτήσαντος, μέχρι και κάποιες πιό "τρελλιάρικες" εκδοχές...

Εν αντιθέσει προς τον καθεδρικό, το εξαιρετικό Βαπτιστήριο (Battisterio***), ίδιας εποχής, οκταγωνικού εξωτερικά σχήματος, είναι από τα σημαντικότερα μεσαιωνικά μνημεία της Ευρώπης.

Στο εσωτερικό κάτω από τον θόλο με σαφείς βυζαντινές επιρροές, εκτείνονται 16 αψίδες που περιέχουν τοιχογραφίες του 13ου και 14ου αι..

Στην πλατεία επισκεφθήκαμε και το Moυσείο στο Caritas Diocesana με εκθέματα πρώιμης λατρευτικής τέχνης (αν δεν περιλαμβανόταν στη τιμή του Βαπτιστηρίου αμφιβάλλω αν θα χάναμε το χρόνο μας να το επισκεφθούμε).

Πίσω από τον καθεδρικό ναό είναι και μια άλλη εκκλησία. Η San Giovanni Evangelista** είναι μέρος μοναστηριού Βενεδικτίνων. Αυτό που βλέπουμε σήμερα είναι του 15-16ου αιώνα μετά από πυρκαγιά που κατέστρεψε την αρχική κατασκευή. Κι εδώ στις τοιχογραφίες έβαλε το χεράκι του ο Correggio με τους μαθητές του (τον αγνοούσα ως ζωγράφο το ομολογώ).

Μέσα από τα στενά κι ενώ οι ρυθμοί της πόλης είχαν ανέβει, κινηθήκαμε προς την Piazza Garibaldi* όπου υπήρχε υπαίθριο εορταστικό παζάρι με delicatessen της περιοχής.

Ο συνοδοιπόρος μου είχε φάει τα λύσσακά του ν’αγοράσει γνήσια παρμεζάνα από τη πόλη της παρμεζάνας. Δοκιμάσαμε και παρμεζάνα και προσιούτο, αλλά παραδόξως απογοητευτήκαμε. Σίγουρα δεν ήταν η παρμεζάνα 3χρονης ωρίμανσης και παριστάνοντας τους αυθεντικούς γκουρμεδιάρηδες την σνομπάραμε εντελώς και συνεχίσαμε το δρόμο μας. Ανακουφίστηκα γιατί δεν ήθελα να κουβαλάω μαζί με τις άπλυτες κάλτσες και μισό κιλό τυρί στη βαλίτσα μου. Άλλωστε έχω πλεον καταλήξει πως τυριά κι αλλαντικά που δοκιμάζεις στο τόπο παραγωγής τους έχουν άλλη γεύση από το να τα κουβαλάς και να τα βάζεις στο ψυγείο. Αφενός θα μοσχομυρίσουν από τους λαχανοντολμάδες της μαμάς κι αφετέρου το σκηνικό δεν δένει, αφού τη Πετρούπολη (όχι την Αγία) δεν τη λες και Πάρμα. Υπάρχει βέβαια και η άλλη εκδοχή. Να κουβαλήσεις (σε όποιον αντιπαθείς) βρωμερά γαλλικά τυριά και να μυρίσει κατσικίλα-ποδαρίλα όλο το ψυγείο, αλλά ας μην γίνω κυνικότερος ως προς τους λάτρεις των γαλλικών τυριών.

Τρυπώσαμε πάλι στα στενά για να επισκεφθούμε την Εκκλησία Santa Maria della Steccata**που χτίστηκε από το δήμο Πάρμας τον 16ο αι. στη θέση που υπήρχαν δυό θαυματουργές εικόνες του Αγίου Ιωάννη του Προδρόμου και της Παναγίας.

Σταυροειδής μετά τρούλου, με μπαρόκ εσωτερικό διακοσμημένο από ντόπιους ή μη καλλιτέχνες με την Κοίμηση της Θεοτόκου να’χει κι εδώ την τιμητική της στο τρούλο δίνοντας κι αυτή μια ψευδαίσθηση βάθους πεδίου.

Ρότα προς το Palazzo della Pilotta** ένα συγκρότημα κτηρίων δίπλα από τον ποταμό Parma που χτίστηκε τον 16ο αι. από τον Δούκα Ottavio Farnese. Σήμερα δεν ξέρω ποιοί γόνοι της οικογένειας Farnese απομένουν, πάντως το κτήριο έχει περιέλθει σε κρατικά χέρια και σήμερα στεγάζει το Εθνικό Αρχαιολογικό Μουσείο, τη Σχολή Καλών Τεχνών Paolo Toschi, το Μουσείο Bodoniano, το Θέατρο Farnese και την Εθνική πινακοθήκη της Πάρμας. Εμείς περιορίσαμε την επίσκεψή μας στα δύο τελευταία που είχαν ξεχωριστό κι ενιαίο εισιτήριο.

Για την Πινακοθήκη δεν θα γράψω κάτι. Αναλώσαμε πολύτιμο χρόνο βλέποντας τη μια Μαντόνα μετά από την άλλη. Στο τέλος σχεδόν προσπερνούσαμε τους πίνακες εκτός αν κάτι μας κέντριζε το ενδιαφέρον. Εξαίρεση το τμήμα σύγχρονης τέχνης και βέβαια το μοναδικό σκίτσo δια χειρός Leonardo da Vinci.

by Leonardo​

Aυτό όμως που ήταν το απόλυτο highlight ήταν το Θέατρο Farnese*** του 17ου αι. σε μπαρόκ στυλ εξ’ολοκλήρου ξύλινο. Ατυχώς είναι faux, κοινώς ανακατασκευασμένο προ 50ετίας διότι καταστράφηκε σχεδόν ολοσχερώς από τους βομβαρδισμούς των Συμμάχων το 1944.

Η επίσκεψή μας στην Parma έληξε βολτάροντας ρομαντικά πάνω στα φθινοπωρινά φύλλα του Parco Ducale* απαθανατίζοντας το αντίστοιχο Palazzo

H διαδρομή μας:

Μοdena
Αυτό που διεκδικεί η Parma, η Μοdena το έχει ήδη καταφέρει. Είναι στη λίστα μνημείων παγκόσμιας πολιτιστικής κληρονομιάς της UNESCO. Oι λάτρεις της Ferrari και της Maserati οφείλουν προσκύνημα στα ιερά χώματα της Modena έδρα των αυτοκινητοβιομηχανιών. Δεν είμαι λάτρης των 4 τροχών, οπότε στα μουλωχτά παρέσυρα τον συνοδοιπόρο μου μακρυά από το Μουσείο Enzo Ferrari (επώνυμο τέκνο της Modena) προς το ιστορικό κέντρο της πόλης. Κι επειδή η πόλη δεν φείδεται επωνύμων προσθέστε στη λίστα και τον τενόρο Luciano Pavarotti.
Η διαδρομή ως τον καθεδρικό της πόλης

ήταν μέσα από γοητευτικές πλατείες (όπως η Piazza Roma* με την επιβλητική Accademia Militarre)

και στενά με porticos σαν την Bologna.

Στην Piazza Grande βρίσκεται ο καθεδρικός ναός (Duomo***), έργο του 12ου αιώνα, είναι αφιερωμένος στον San Geminiano κι είναι δημιουργία του αρχιτέκτονα Lanfranco και του γλύπτη Willigelmo (υπεύθυνου για τα ανάγλυφα και τα γλυπτά στην πρόσοψη του ναού).

Ο ναός αυτός είναι ένα αριστούργημα της αρχιτεκτονικής καθώς συνδυάζει διαφορετικά στυλ. Ο καθεδρικός ναός αποτελείται από δύο μέρη,τον ναό και το καμπαναριό. Υπάρχει επίσης ένα γοτθικό κωδωνοστάσιο που ολοκληρώθηκε τον 14ο αιώνα (Τοrre Ghirlandina).

Κοντά στην είσοδο του Duomo απεικονίζονται δύο λιοντάρια τα οποία χρονολογούνται από τη ρωμαϊκή εποχή.

Όσο αξιοθαύμαστο είναι το εξωτερικό τόσο το εσωτερικό είναι ακόμα πιο ιδιαίτερο. Πάνω από τη κρύπτη στο κεντρικό κλίτος, υπάρχει ένα μαρμάρινο θωράκιο στο οποίο εμφανίζονται τα Πάθη του Χριστού και ο Μυστικός Δείπνος.

Γοητευτικές εικόνες πέριξ του καθεδρικού:

Ομολογώ πώς στην Modena αφιερώσαμε πολύ λίγο χρόνο. Φτάσαμε αργά το μεσημέρι κι ουσιαστικά την ξεπετάξαμε σ’ένα δίωρο χωρίς να επισκεφθούμε μουσεία ή άλλα αξιοθέατα, γι’αυτό και η αναιμική εξιστόρηση

This? Next time….
​

Η διαδρομή μας:

​

 

[dimosf]

Ravenna

Η επίσκεψη στην Ravenna, Μνημείο Παγκόσμιας Πoλιτιστικής Κληρονομιάς της UNESCO, κρίνεται επιβεβλημένη για τον επισκέπτη της περιοχής.
Άλλωστε η φυσιογνωμία του Ιουστινιανού και της Θεοδώρας όπως απεικονίζονται στα ψηφιδωτά της Basilica di San Vitale ήταν καρφωμένη στο μυαλό μου από τα μαθητικά μου χρόνια. Και όπως έχουμε ξαναπεί, ταξιδιωτικά απωθημένα δεν πρέπει να υπάρχουν, ειδικά όταν είναι εύκολο να πάρουν σάρκα και οστά.


View attachment 141222

Η Ραβένα ήταν και για μένα απωθημένο από τα μαθητικά μου χρόνια και όταν το 2009 βρήθηκα μέσα στον Άγιο Βιτάλιο λίγωσα και βούρκωσα. Και να σκεφτείς πως λίγα χρόνια πριν είχα δει κάποια από τα ψηφιδωτά σε πιστά αντίγραφα φυσικού μεγέθους στην Αθήνα, σε κάποια έκθεση.
Για μένα, μετά πό αυτά της Μονής της Χώρας στην Πόλη, είναι ίσως τα πιο όμορφα που έχω δει.

 

[chris7]

Υπέροχες φωτογραφίες, καταπληκτικός σχολιασμός και θαυμάσιο το σύστημα αξιολόγησης με τους αστερίσκους.
Ευχαριστούμε.

 

[paefstra]

"Εισαι η ζωη μου, η καταστροφη μου, μ' αναψες φωτια, κλπ", Παναγιωτη. Δηλαδη,τι να βγαλω,τι να αφησω... Μη με βαλεις να κλεισω κι αλλη Ιταλια σε λιγους μηνες, να χαρεις...

 

[hydronetta]

"Εισαι η ζωη μου, η καταστροφη μου, μ' αναψες φωτια, κλπ", Παναγιωτη. Δηλαδη,τι να βγαλω,τι να αφησω... Μη με βαλεις να κλεισω κι αλλη Ιταλια σε λιγους μηνες, να χαρεις...

Mα καλά τώρα το κατάλαβες ότι είναι ειδικότης μου να ανάβω φωτιές. Κάνε επιλογή και τα υπόλοιπα σε άλλο ταξίδι. Εξαρτάται από τη βάση σου κ;αι τις μέρες που διαθέτεις. Αν αυτή είναι η Μπολώνια θεωρώ must τη Ραβέννα και μετά Πάρμα/Μοντενα, Φερράρα. Όλες γίνονται σε μονοήμερες εκδρομές πολύ χαλαρά και ξεκούραστα

 

[hydronetta]

Ferrara

H εξιστόρηση κλείνει με την επεισοδιακή επίσκεψη στην Ferrara καθ’οδόν για Padova. Mόλις μερικές μέρες πριν το ταξίδι ανακάλυψα ότι στον σιδηροδρομικό σταθμό της δεν υπάρχει υπηρεσία φύλαξης αποσκευών. Προτάσεις στο διαδίκτυο υπήρχαν, να αφήσεις τις βαλίτσες σε κάποια youth hostels κάπου στη πόλη, αλλά μιας και ο χρόνος επίσκεψης ήταν αυστηρά προκαθορισμένος και δεν θέλαμε να χάσουμε ούτε λεπτό, καταλήξαμε να τις σέρνουμε στους δρόμους σαν τους κατάδικους.
Η Ferrara απολαμβάνει status Μνημείου Παγκόσμιας Πολιτιστικής Κληρονομιάς της UNESCO (όπου UNESCO εκεί κι εγώ) κι αποτελεί το δημιούργημα του Οίκου των Este.

Άφιξη
Τόσο από Bologna όσο και από Padova κινείστε άνετα, γρήγορα κι εύκολα με τραίνο.

Mετακίνηση
Ξεκινήσαμε την ξενάγηση από το άκρο της πόλης. Για εξοικονόμηση χρόνου και λόγω των βαλιτσών πήραμε λεωφορείο από τον σιδηροδρομικό σταθμό. Τα υπόλοιπα τα καλύψαμε πεζή, αλλά είχε αρκετό περπάτημα...

Φαγητό
Πολυτέλεια τέτοια δεν είχαμε λόγω πίεσης χρόνου.

Αξιοθέατα
Σέρνοντας βαλίτσες (έστω και μικρές) δεν κάνει την επίσκεψη σε μια πόλη ευχάριστη. Είχαμε και εισιτήριο με συγκεκριμένη ώρα αναχώρησης το μεσημέρι (μιας και συνεχίζαμε για Padova), άρα είμασταν υπ’ατμόν. Εντούτοις κατάφερα μέχρι και έκθεση του De Chirico να δώ.
Αφού πήραμε λεωφορείο από τον Σιδηροδρομικό σταθμό ρώτησα τον οδηγό ποιά στάση βολεύει για το Palazzo Schifanoia. Ο οδηγός ήταν παντελώς άσχετος κι έτσι κατεβήκαμε σε μια στάση στα κουτουρού, με βάση το χάρτη που κρατούσα. Ρωτώντας περαστικούς κι αστυνομικούς φτάσαμε τελικά στο αναγεννησιακό Palazzo Schifanoia*** που χτίστηκε για την οικογένεια (μα ποιά άλλη; ) Este. Πώς είναι η ουρά στο Βατικανό;;; καμία σχέση. Είμασταν οι μοναδικοί επισκέπτες μαζί με τις επιστάτριες που έπλητταν θανάσιμα.

Το όνομα "Schifanoia" πιστεύεται ότι προέρεται από το "schivar la noia» που σημαίνει κυριολεκτικά "φυγή από την πλήξη", το οποίο περιγράφει με ακρίβεια την αρχική πρόθεση του palazzo. Σήμερα είναι ο ορισμός της πλήξης: Μουσείο.
Ο λόγος για να το επισκεφθείτε είναι ένας: οι τοιχογραφίες στη Salone dei Mesi (αίθουσα των Μηνών), εμπνεύσεως του ζωγράφου Cosimo Tura που απεικονίζουν με παγανιστικό κι αλληγορικό τρόπο τους μήνες: πχ ολύμπιοι θεοί σε άρματα που σέρνουν θηρία, προσωποποιήσεις των αστερισμών του ζωδιακού κύκλου κ.α.. Ατυχώς ένα σημαντικό τμήμα έχει υποστεί φθορές. Οι καλοκαιρινοί/φθινοπωρινοί μήνες είναι αυτοί που την γλίτωσαν κι αποτελούν αντικείμενο θαυμασμού του επισκέπτη.

Καλύψαμε ένα χιλιόμετρο μέσα από στενά,

μέχρι να βρεθούμε στην πλατεία του Καθεδρικού Ναού (Duomo**) της Ferrara, αφιερωμένο στον Άγιο Γεώργιο πολιούχο της πόλης που εγκαινιάστηκε το 1135.

H πρόσοψή του μοιάζει με εκείνους της Μodena και της Parma, είναι από λευκό μάρμαρο και στο κέντρο της έχει μια βεράντα με μια Μαντόνα, που υποστηρίζεται από δύο στήλες με Άτλαντες καθισμένους σε βάσεις από λέοντες.

Το εσωτερικό, εξ ολοκλήρου ανακατασκευασμένο σε στυλ μπαρόκ μετά από πυρκαγιά τον 18ο αιώνα, μάλλον μας άφησε αδιάφορους (τα αστεράκια τα κερδίζει λόγω πρόσοψης). Ήταν και το προστατευτικό δίχτυ από την οροφή (λες να πέφτουν σοβάδες; ) που χαλούσε την εικόνα του συνόλου.

Από το Duomo και το Palazzo Communale (πρώην έδρα της οικογένειας Este)

κατευθυνθήκαμε στο γειτονικό Castello Estense περνώντας μπροστά από ένα άγαλμα του αμφιλεγόμενου πουριτανού μοναχού Savonarola, τέκνου της Ferrara. Από τη μια στηλίτευε τα κακώς κείμενα των ισχυρών ως και λαϊκή δημοκρατία εγκαθίδρυσε, από την άλλη οι ιδεοληψίες του τον οδήγησαν σε ακρότητες όπως κάψιμο βιβλίων κι έργων τέχνης στο όνομα της αναγέννησης του Χριστιανισμού (σας θυμίζει κάτι αυτό; ). Άμα βάλεις όμως φωτιά θα καείς κι εσύ στο τέλος, πράγμα που ισχύει στη περίπτωση του Σαβοναρόλα (λούστηκε και μ’ένα παπικό ανάθεμα πριν γίνει στάχτη).

Πίσω στο Castello Estense***, ίσως το highlight της Ferrara.

Στα τέλη του 14ου αι. μια οι πλημμύρες, μια οι φόροι, το οργισμένο πόπολο ξεσηκώθηκε. Τι να κάνει κι ο Μαρκήσιος d’Este; Το πλήθος (διαχρονικά) διψά για αίμα κι έτσι βούτηξε ένα υψηλόβαθμο δικαστικό κι ως αμνόν επί σφαγήν τον πέταξε στο πλήθος που τον έκανε κομματάκια (σας θυμίζει κάτι κι αυτό; ). Ως κλασσικός ηγέτης αφού καθάρισε τους υποκινητές της εξέγερσης σκέφτηκε πως δεν ήταν και πολύ ασφαλής στο Palazzo Communale. Έτσι έβαλε να χτιστεί το Castello που περιβάλλεται από τάφρο και μέσω γέφυρας από το Palazzo Communale θα μπορούσαν ν’αναζητήσουν καταφύγιο εκεί οι ευγενείς Este έναντι λαϊκών εξεγέρσεων.

Το φωτογενές castello με τους πύργους του σήμερα λειτουργεί ως μουσείο. Περάσαμε τον καταπέλτη, βρεθήκαμε στην εσωτερική αυλή, αλλά εκεί μας πληροφόρησαν ότι θα χρειαζόμασταν τουλάχιστον 1,5 ώρα για να επισκεφθούμε τους εσωτερικούς του χώρους. Χρόνο τόσο δεν διαθέταμε κι έτσι αποχωρήσαμε (αν το πράξετε ας γράψετε μια ανταπόκριση να μάθω τι έχασα).

Συνεχίσαμε προς το Palazzo dei Diamanti* άλλο ένα δείγμα αρχιτεκτονικής από την εποχή των Este που η ιδιαιτερότητά του είναι οι μαρμάρινες προεξοχές της πρόσοψης που θυμίζουν διαμάντια, εξ’ου και το όνομα.

Σήμερα στεγάζει την Πινακοθήκη της Ferrara. Την Πινακοθήκη δεν μπήκαμε στο κόπο να την επισκεφθούμε (ψυχανεμιζόμουν ότι θα βλέπαμε άλλη μια ντουζίνα Μαντόνες κι εδώ), αλλά την έκθεση του Giorgio De Chirico ήθελα να τη δώ κι έτσι πλήρωσα το αλμυρούτσικο εισιτήριο. Άμα τυχαίνουν στο διάβα σου τέτοιες εικαστικές ευκαιρίες δεν τις χάνεις.
Αρκετά από τα έργα του σπουδαίου ιταλού ζωγράφου ήταν εξαιρετικά,

εντούτοις ο συνοδοιπόρος μου συνοφρυώθηκε σαν είδε πίνακες με... ρέγγες κι ακόμα περισσότερο σαν διάβασε τις φανφάρες των τεχνοκριτικών. «Μα ρέγγες;» αναρωτήθηκε.

Τον κοίταξα υποτιμητικά με ύφος δήθεν ειδήμωνος που έχει εμβαθύνει στη σημασία της ρέγγας στην μεταφυσική των έργων του De Chirico και τον επέπληξα ότι αυτές δεν είναι τυχαίες ρέγγες, αλλά αβανγκάρντ ρέγγες δια χειρός De Chirico κι ευκαιρία να δει τέτοιες ρέγγες δεν θα την έχει εύκολα αλλού. Δεν νομίζω ότι πείστηκε, μεταξύ μας ούτε κι εγώ και να με συγχωρεί ο Giorgio. Μάλλον προτιμάμε να καταναλώνουμε τις ρέγγες κι άλλους θαλασσινούς μεζέδες συνοδεία μπυρός κατά Ηραίο μεριά... (ο νοών νοείτο). Απαίδευτοι άνθρωποι mio Dio!

Tραβάτε ποδαράκια και βαλιτσούλες μέχρι το Certosa di Ferrara** που περιλαμβάνει επίσης την εκκλησία του San Cristoforo alla Certosa

και είναι το ιστορικό νεκροταφείο της πόλης κι ομολογουμένως ένας πολύ γοητευτικός, φωτογενής χώρος. Αρχικά μοναστήρι το 1452, κατ 'εντολήν της οικογένειας Este, το συγκρότημα αγοράστηκε από την πόλη της Ferrara και έγινε νεκροταφείο της πόλης από το 1813.

Σ’έναν αγώνα δρόμου (μετά βαλίτσας) καλύψαμε πεζή 1,5 τουλάχιστον χιλιόμετρο μέχρι τον σιδηροδρομικό σταθμό για να προλάβουμε στο παρα πέντε το τραίνο μας για Padova.

Η διαδρομή μας:

ΕΠΙΛΟΓΟΣ​

Η γνωριμία με τη Ferrara ολοκληρώνει και το οδοιπορικό σε πόλεις του ιταλικού βορρά στις επαρχίες Emilia Romagna & Veneto.

Πόλεις γοητευτικές (ελπίζω να μιλούν οι φωτογραφίες), ιστορικές, που μας χάρισαν συγκινήσεις. Η υποδειγματική λειτουργία των ιταλικών σιδηροδρόμων έκανε το ταξίδι άνετο αλλά και οικονομικό. Το εξαιρετικό φαγητό και ο ιταλικός οίνος που εύφραινε την καρδία μας συνέβαλαν τα μέγιστα.

Θα επανέλθω στην ρύση της εισαγωγής μου: μην θεωρείτε ότι εξαντλήσατε την Ιταλία έχοντας δει τα κλασσικά και πλέον τουριστικά. Αξίζει να ανακαλύψετε κάθε γωνιά αυτής της υπέροχης χώρας.

- ΤΕΛΟΣ -​

 

[katkats]

Άψογος όπως πάντα! Το επόμενο ταξίδι στην Ιταλία μάλλον θα είναι σε αυτήν την περιοχή. Ευχαριστώ για τον πλήρη οδηγό a la hydronetta και περιμένω το Β μέρος για περισσότερη έμπνευση!

Ήταν και το προστατευτικό δίχτυ από την οροφή (λες να πέφτουν σοβάδες; ) που χαλούσε την εικόνα του συνόλου.

Μήπως το βάλανε μετά τον σεισμό του 2012?
Πάντως κρίμα για το τρεχαλητό στη Ferrara. Είναι μια πόλη ιδανική για βόλτες (ή για ποδηλατάδα).

 

[hydronetta]

Πάντως κρίμα για το τρεχαλητό στη Ferrara. Είναι μια πόλη ιδανική για βόλτες (ή για ποδηλατάδα).

Χμ μπορεί. Σίγουρα κάθε ιταλική πόλη θέλει και το ραχάτι της για να την απολαύσεις. Αλλά κάλιο πέντε και στο χέρι παρά δέκα και καρτέρι. Εστω κι έτσι έχουμε μια εικόνα. Τώρα ποδηλατάδα από μένα, τον ορισμό του αδέξιου, μην περιμένεις. Στην τάφρο του Castello Estense θα με ψάχνεις

 

[Maria Mavr]

Πολύ ωραία αφήγηση και πανέμορφες φωτογραφίες από την αγαπημένη μου Ιταλία! Πόσα επεισόδια ακόμη να περιμένουμε?