Ισπανία Ισπανία βήμα τρίτο: Granada y Barcelona

[Billouk]

Ξαναδιαβάζω κι εγώ τα ταξιδιωτικά του Καζαντζάκη κι ένα πράγμα με στενοχωρεί τη σημερινή εποχή. Αυτή η υπερπληθωρα τουριστών, κι όχι ταξιδευτων βέβαια, που σε αναγκάζει να κλείνεις εισιτήρια για μνημεία και μουσεία τρεις μήνες πριν. Μέχρι το 2000 τουλάχιστον δεν υπήρχε αυτή η δυσκολία νομίζω. Προσωπικα τη συνάντησα στη Ρώμη το 2010 για πρώτη φορά κι έπαθα σοκ. Μου φανηκε αδιανόητο που περιμεναμε 3 ώρες στην ουρά τέλη Οκτωβρίου για να επισκεφθουμε το μουσείο του Βατικανού. Ύστερα από μια τέτοια ταλαιπωρία, χάνεται μεγάλο μέρος της ευχαρίστησης. Στη Βαρκελώνη π.χ. το 1984 ή στη Βενετια το 1982, εμπαινες όπου ήθελες χωρίς την παραμικρή αργοπορία.

Δεν είναι μόνο τα μνημεία ή τα μουσεία. Έχω διαπιστώσει πως πολλοί και βάζω και τον εαυτό μου μέσα σε αυτούς, κλείνουμε και τα αεροπορικά για 10-11 μήνες μετά και όχι απαραίτητα με εξαργύρωση μιλίων που αναγκαστικά πρέπει να ψάξεις νωρίς. Δεν ξέρω αυτό αν γινόταν παλαίοτερα αλλά πλέον σε κάποιες προσφορές, κάποιοι αγοράζουν με ετήσιο πλάνο και φυσικά με δωρεάν ακύρωση στα καταλύματα.
Σε σχέση με αυτό που λες, το έχω ξαναγράψει και σε αντίστοιχο νήμα, το ταξίδι που ευχαριστήθηκα λιγότερο ήταν στο Παρίσι και αυτό λόγω των ατελείωτων ουρών, ακόμα και με προκράτηση εισιτηρίων, πόσο μάλλον αυτό που αναφέρει ο ψηλός...ότι αν δεν κλείσεις νωρίς, απλώς δεν θα πας! Μου έχει τύχει μία φορά στην όπερα της Βιέννης, έβγαλα 6-7 μήνες πριν εισιτήρια και μετά από λίγο, έγινε sold out.

 

[psilos3]

ένα πράγμα με στενοχωρεί τη σημερινή εποχή. Αυτή η υπερπληθωρα τουριστών, κι όχι ταξιδευτων βέβαια, που σε αναγκάζει να κλείνεις εισιτήρια για μνημεία και μουσεία τρεις μήνες πριν

Αυτό προκύπτει από πολλούς προφανώς παράγοντες και νομίζω ότι πρέπει να θεωρείται δεδομένο στους δημοφιλείς προορισμούς.
Μεγαλύτερη ευκολία ταξιδιών σε σχέση με το παρελθόν, που βασίζεται στην ύπαρξη εταιρειών χαμηλού κόστους; Διαφήμιση προορισμών μέσω κοινωνικών δικτύων; Υψηλότερη τάση ταξιδιών σε σχέση μετο παρελθόν; Σημεία των καιρών, ή μάλλον λίγο απ' όλα; Όπως και να 'χει καταλαβαίνουμε όλοι πως οι εποχές έχουν αλλάξει!

Μην ξεχνάς ότι και εμείς είμαστε μέρος της υπερπληθώρας των τουριστών.

Ξεκάθαρα ναι και μας έχει βγει σε καλό.

το ταξίδι που ευχαριστήθηκα λιγότερο ήταν στο Παρίσι και αυτό λόγω των ατελείωτων ουρών, ακόμα και με προκράτηση εισιτηρίων

Έχω φύγει από αξιοθέατα σε Ρώμη και Κωνσταντινούπολη λόγω αυτού του γεγονότος κι εν τέλει δε τα είδα ποτέ. Έχεις απόλυτο δίκιο σε όσα λες.

 

[psilos3]

Ήρθε η μέρα



Ο χρόνος, αυτό το αναθεματισμένο μέγεθος που όσο μεγαλώνεις τόσο πιο γρήγορα περνάει από μπροστά σου… Για πότε το ημερολόγιο έγραψε 7 Φλεβάρη του 2025 ούτε που το κατάλαβα, σκεφτόμουν καθώς οδηγούσα στρεσαρισμένος μιας κι έπρεπε να περάσω όλο τον σιχαμένο περιφερειακό με τα έργα και την κίνηση του, από τα δυτικά ως τ’ ανατολικά στο αεροδρόμιο.

Δεν ήταν όμως μόνο αυτό. Εκτός από τα απαραίτητα και την οργάνωση μου κουβαλούσα μαζί κάτι ακόμη, μιας και τα ταξιδάκια του 2025 έχουν τον ίδιο κακό παρονομαστή έως τώρα, λες και μ’ έχει καταραστεί κάποιος ή με κατούρησε μαύρη χελώνα. Μιλάω για το θερμόμετρο, καθώς ένας ύπουλος πυρετός μια μέρα πριν φύγω έκανε -πάλι- την εμφάνιση του, σπάζοντας μου τα νεύρα αλλά όχι την αισιοδοξία μου.

Ευτυχώς μετά από μερικά ουϊσκάκια στο lounge του αεροδρομίου όπου έχουν ακόμα πέραση τα κουπόνια των silver όλα έδειχναν καλύτερα, μαζί με το χαμόγελο που επανήλθε:

Μια πτήση εξαιρετική και συνάμα ξεκούραστη, χωρίς την παραμικρή ανατάραξη, όπως ακριβώς έπρεπε, δίνοντας μου φανταστικές εικόνες από το παράθυρο. Ψηλά πάνω απ’ τα σύννεφα:

Δυόμισι ώρες και κάτι αργότερα ήμασταν κιόλας σε θέση προσγείωσης στο El Prat, απέναντι από τη φωτισμένη Βαρκελώνη:

Το συμπαθώ αυτό το αεροδρόμιο, σας το έχω πει από πέρυσι, εν αντιθέσει με τα περισσότερα του είδους που μου αφήνουν κακή εντύπωση. Το άγχος μου απομακρύνθηκε όταν διαπίστωσα πως έχω τελικά περισσότερο χρόνο απ’ ότι υπολόγιζα, πιάνοντας ένα κάθισμα και διαβάζοντας το βιβλίο μου μέχρι να εκκινήσει η διαδικασία της επιβίβασης στην επόμενη πτήση:

Χωρίς την παραμικρή καθυστέρηση ούτε εκεί και με την Vueling να διεξάγει το δρομολόγιο σε μία ώρα και είκοσι περίπου λεπτά, βρέθηκα και πάλι στην αγαπημένη ανδαλουσιανή γη. Μ’ ένα ταξάκι (είχα διαβάσει ότι δεν έχει λεωφορείο μετά τις δέκα, ήμουν και πολύ κομμάτια για να το ψάξω επιτόπου) βρέθηκα στο ξενοδοχείο μου ώρα 22:30 τοπική.

Αφού διαπίστωσα πως δεν υφίσταται κανένας πυρετός, έκανα αυτό που ήταν σωστότερο: Να ξαπλώσω για να είμαι καλύτερα την επομένη Να ετοιμαστώ με συνοπτικές διαδικασίες και να βγω την πρώτη μου βόλτα στην πόλη:

Έκανα ένα περίπατο στους δρόμους γειτονικά του ξενοδοχείου και πιο συγκεκριμένα σ’ ένα πεζόδρομο που μου είχε υποδείξει ο ταξιτζής, βλέποντας την τεράστια Ισπανική σημαία και το μνημείο του στρατηγού «Gonzalo Fernández»

Αρκετά κοντά μου ήταν και η πύλη του 11ου αιώνα «Puerta de Elvira» ή καλύτερα ότι σώζεται απ’ αυτήν και την ανακατασκευή της το 14ο όπου και αποτέλεσε μέρος των τειχών της πόλης:

Έθιμο το ‘χει αυτή η Ανδαλουσία να με υποδέχεται με ψιλή βροχή, σκέφτηκα χωρίς να πτοηθώ φυσικά μιας και δεν ήταν αυτό το πρόβλημα μου, φτάνοντας έξω απ’ την ιστορική εκκλησία του 19ου αιώνα «Parroquial de San Andrés» που βρίσκεται και αυτή στην οδό Elvira όπως και η πύλη, ένας εξαιρετικά όμορφος δρόμος όπως διαπίστωσα:

Έχετε νιώσει το συναίσθημα πως ένα μέρος σε κερδίζει απ’ την αρχή; Ευτυχώς εγώ πολλές φορές έως τώρα, διαισθανόμενος πως το ίδιο θα συνέβαινε με τη Γρανάδα…

Με αυτή την ανεξήγητη χαρά λοιπόν και τη δέουσα προσοχή λόγω της γλιστερής ανηφόρας, συνέχισα το βηματισμό μου προς τη «Cervecería Chaplin» ,ένα μπαράκι που είχα βεβαίως στις σημειώσεις μου εκ των προτέρων:

Η γωνιά στο μπαρ με πλήρη θέαση του μαγαζιού κι άμεση πρόσβαση στα βαρέλια ήταν ιδανική για να κάνω το ξεκίνημα μου στην εκδρομή με μερικές λαχταριστές ΙΡΑ που μου γυάλισαν έχοντα το όνομα της διπλανής οροσειράς της «Sierra Nevada» παγωμένες όπως κι αυτή:

Δε το παράκανα όντας καταβεβλημένος περπατώντας στην άδεια σχεδόν Gran Vía de Colón γύρω στη μία, με την όρεξη μου να επανέρχεται και την ασθένεια να πηγαίνει εκεί που πρέπει.

Στα τσακίδια…

 

[varioAthens]

Αυτό προκύπτει από πολλούς προφανώς παράγοντες και νομίζω ότι πρέπει να θεωρείται δεδομένο στους δημοφιλείς προορισμούς.
Μεγαλύτερη ευκολία ταξιδιών σε σχέση με το παρελθόν, που βασίζεται στην ύπαρξη εταιρειών χαμηλού κόστους; Διαφήμιση προορισμών μέσω κοινωνικών δικτύων; Υψηλότερη τάση ταξιδιών σε σχέση μετο παρελθόν; Σημεία των καιρών, ή μάλλον λίγο απ' όλα; Όπως και να 'χει καταλαβαίνουμε όλοι πως οι εποχές έχουν αλλάξει!

Επειδη ειχα την μεγαλη τυχη να ταξιδευω πριν την ελευση του ιντερνετ που κατα 99% το ταξιδιωτικο πρακτορειο ηταν μονοδρομος, αυτο που εγω διαπιστωνω ειναι οτι τοτε ο κοσμος ταξιδευε οχι για να βγαλει content που θα το μοιραστει μεσω social απο τον μικρο κυκλο των φιλων του μεχρι ενα μεγαλο κοινο αλλα γιατι πραγματικα διψουσε η ψυχη του... τωρα πραγματικα δεν ξερω ποσοι απο ολους αυτους που ταξιδευουν το κανουν οντως για να "θρεψουν" την ψυχη τους...

 

[psilos3]

Επειδη ειχα την μεγαλη τυχη να ταξιδευω πριν την ελευση του ιντερνετ που κατα 99% το ταξιδιωτικο πρακτορειο ηταν μονοδρομος, αυτο που εγω διαπιστωνω ειναι οτι τοτε ο κοσμος ταξιδευε οχι για να βγαλει content που θα το μοιραστει μεσω social απο τον μικρο κυκλο των φιλων του μεχρι ενα μεγαλο κοινο αλλα γιατι πραγματικα διψουσε η ψυχη του... τωρα πραγματικα δεν ξερω ποσοι απο ολους αυτους που ταξιδευουν το κανουν οντως για να "θρεψουν" την ψυχη τους...

Ταξίδευε ο κόσμος δίχως Internet; Πως;

Πέραν πλάκας ανοίγεις ένα μεγάλο θέμα με πολλές εκδοχές, νομίζω είναι πολύ σχετικό για τον καθένα μας όλο αυτό αλλά σίγουρα δεν είναι ανεξάρτητο από τις κοινωνικοπολιτικές προεκτάσεις που επικρατούν στην εποχή μας, και ίσως τα κοινωνικά δίκτυα να αποτελούν μία από αυτές. Είναι άλλωστε η εποχή της εικόνας, μη ξεχνιόμαστε.
Τώρα για το ποίοι είναι αυτοι που ταξιδεύουν όντως για να «θρέψουν» την ψυχή τους, τουλάχιστον με την απόλυτη έννοια του όρου επιφυλάσσομαι, ακόμα για για τον εαυτό μου.

 

[evaT]

Επειδη ειχα την μεγαλη τυχη να ταξιδευω πριν την ελευση του ιντερνετ που κατα 99% το ταξιδιωτικο πρακτορειο ηταν μονοδρομος, αυτο που εγω διαπιστωνω ειναι οτι τοτε ο κοσμος ταξιδευε οχι για να βγαλει content που θα το μοιραστει μεσω social απο τον μικρο κυκλο των φιλων του μεχρι ενα μεγαλο κοινο αλλα γιατι πραγματικα διψουσε η ψυχη του... τωρα πραγματικα δεν ξερω ποσοι απο ολους αυτους που ταξιδευουν το κανουν οντως για να "θρεψουν" την ψυχη τους...

Μεγάλη συζήτηση! Πιστεύω πως ούτε τα μισά από αυτά που βγάζουν θα έκαναν. Πιθανώς αυτό αφορά και μας. 'Η κάποιους από εμάς,

@psilos3 θυμάμαι που έβλεπα τα ποστ σου όσο ταξίδευα και έσκαγα από τη ζέστη, εκείνες τις μέρες μου φαινόταν πολύ περίεργο να βλέπω εικόνες με μουντάδα και ψιλόβροχο

 

[Smaragda53]

Μεγάλη συζήτηση! Πιστεύω πως ούτε τα μισά από αυτά που βγάζουν θα έκαναν. Πιθανώς αυτό αφορά και μας. 'Η κάποιους από εμάς,

@psilos3 θυμάμαι που έβλεπα τα ποστ σου όσο ταξίδευα και έσκαγα από τη ζέστη, εκείνες τις μέρες μου φαινόταν πολύ περίεργο να βλέπω εικόνες με μουντάδα και ψιλόβροχο

Μεγάλη συζήτηση οντως! Πολιτικά, κοινωνικά, από που να το πρωτοπιασεις το θέμα. Πάντως είναι γεγονός ότι το Ταξίδι έχει μεταλλαχθεί πια σε τουρισμό για τους περισσοτερους

 

[Sam-chal]

Το 1998 φεύγοντας από το αεροδρόμιο της Βαρκελώνης πληροφορηθήκαμε πως κατά την ανακαίνισή του για την Ολυμπιάδα του 1992 οι Καταλανοί ζήτησαν τιμής ένεκεν να στρώσουν το δάπεδο με Ελληνικά μάρμαρα. Οι έξυπνοι όμως Έλληνες έστειλαν μάρμαρα κακής ποιότητας τα οποία όταν βρεθήκαμε εμείς ήδη ήταν μισοκατεστραμενα. Φαντάζομαι δεν θα τα έχουν αφήσει ακόμα αυτά...

 

[psilos3]

Πιστεύω πως ούτε τα μισά από αυτά που βγάζουν θα έκαναν. Πιθανώς αυτό αφορά και μας. 'Η κάποιους από εμάς,

Δεν είμαστε αμέτοχοι από τέτοιες κουβέντες δυστυχώς η ευτυχώς. Προσωπικά πάντα δηλώνω τουρίστας, απλά προσπαθώ να το ψάχνω κιόλας όσο περισσότερο γίνεται.

@psilos3 θυμάμαι που έβλεπα τα ποστ σου όσο ταξίδευα και έσκαγα από τη ζέστη, εκείνες τις μέρες μου φαινόταν πολύ περίεργο να βλέπω εικόνες με μουντάδα και ψιλόβροχο

Η τάξη -και η καλοκαιρία σε σημείο σκασμού- αποκαθίσταται από την επόμενη κιόλας ημέρα.
Ευτυχώς.

Πάντως είναι γεγονός ότι το Ταξίδι έχει μεταλλαχθεί πια σε τουρισμό για τους περισσοτερους

Λογικό δεν είναι; Κι ως ένα σημείο θεμιτό κατά τη γνώμη μου, ίσως γιατί δεν υπάρχουν οι προϋποθέσεις για κάτι άλλο, όπως πολύς χρόνος, χρήμα κτλ.

Οι έξυπνοι όμως Έλληνες έστειλαν μάρμαρα κακής ποιότητας τα οποία όταν βρεθήκαμε εμείς ήδη ήταν μισοκατεστραμενα. Φαντάζομαι δεν θα τα έχουν αφήσει ακόμα αυτά...

Όχι δε νομίζω, το συγκεκριμένο αεροδρόμιο μου έχει κάνει εντύπωση για το πόσο ωραιότερο είναι σε σχέση με πολλά άλλα που έχω δει.

 

[psilos3]

Απ’ τα χαμηλά στα ψηλά



Ξύπνησα χαρούμενος όχι μόνο γιατί βρισκόμουν ξανά στην Ισπανία που από μόνος του είναι λόγος, αλλά και γιατί ένιωθα καλύτερα, γεγονός πολύ σημαντικό. Έπειτα από ένα ζεστό καφεδάκι και με τα γυαλιά ηλίου έτοιμα καθώς και τη φωτογραφική μηχανή στο χέρι βγήκα στους δρόμους της Γρανάδας:

Πολύβουη η Gran Via εν αντιθέσει με το προηγούμενο βράδυ όπως είναι λογικό, με αρκετό κόσμο να γεμίζει τα πεζοδρόμια, τουρίστες και μη:

Ξέρετε πόσο μου αρέσουν οι αγορές, το έχω αναφέρει και σε άλλες ιστορίες μου, βρίσκοντας την ευκαιρία να κάνω μια γύρα στην «San Agustín» που βρέθηκε μπροστά μου, με τους Ισπανούς να έχουν ήδη στρωθεί για τις μπυρίτσες τους!

Μιας όμως και πεινούσα αρκετά ψάχτηκα για το φούρνο με το όνομα «Pan De Mariano» που είχα στις σημειώσεις μου, ο οποίος για ανεξήγητο λόγο είχε ουρά και χαρτάκι (!) προτεραιότητας παρακαλώ, χωρίς τελικά να αποδειχτεί κάτι το ιδιαίτερο, τουλάχιστον σχετικά με αυτό που έχουμε στο μυαλό μας ως Έλληνες, μιας και ο φούρνος εδώ στο χωριό μου πχ είναι δέκα φορές ανώτερος.

Έτσι αφού κάλμαρα την πείνα μου συνέχισα την ευχάριστη βόλτα μου στο ιστορικό κέντρο και τις όμορφες πιάτσες του, προσεγγίζοντας μεταξύ άλλων και τον περίφημο καθεδρικό της πόλης:

Ο ναός «Catedral de Granada» που χτίστηκε κατά το 16ο αιώνα, αποτελεί φυσικά και την έδρα της αρχιεπισκοπής αλλά κι ένα από τα μεγαλύτερα έργα της Ισπανικής Αναγέννησης, αφιερωμένο στο μυστήριο της ενσάρκωσης:

Δεν έμεινα πολύ μιας και είχα άλλα σχέδια για τη συγκεκριμένη ημέρα. Μετά από ένα γρήγορο πέρασμα από την πλατεία «de Bib Rambla», έστριψα στην Reyes Católicos προκειμένου να εκκινήσω τη ανηφορική μου διαδρομή:

Οι εξαιρετική σήμανση βέβαια της πόλης για τα αξιοθέατα της, δε μου έδινε περιθώρια λάθους:

Μια μικρή στάση όφειλε να γίνει μόνο έξω από το «Ανώτατο Δικαστήριο της Ανδαλουσίας» όταν και είδα ένα μικρό σόου φλαμένγκο, προς τέρψιν των τουριστών όπως εγώ:

Κατά τα άλλα δεν υπήρχε λόγος να μην απολαύσει κανείς στο έπακρο αυτή τη συναρπαστική διαδρομή στην «Carrera del Darro» με τέτοιο υπέροχο καιρό, ένα δρόμο που νόμισα στην αρχή πως ήταν πεζόδρομος (και οι φωτογραφίες αυτό ίσως να δείχνουν), έλα όμως που κάτι τέτοιο δεν ίσχυε!

Οι πεζοί κινούνται παράλληλα με τον μικρό ποταμό Darro που περνάει από το σημείο εκείνο, δίνοντας ακόμα μεγαλύτερη ομορφιά στο τοπίο:

Φτάνοντας στην εκκλησία «Parroquial de San Pedro y San Pablo» και το μνημείο του «Mario Maya», κατάλαβα ότι το πρώτο κομμάτι της διαδρομής, το εύκολο όμως, είχε κιόλας τελειώσει:

Να πω ότι δε ζήλεψα τους Ισπανούς αλλά και τους τουρίστες που χαιρόντουσαν τη λιακάδα και την ήδη ωραία θέα στα διπλανά καφέ κι εστιατόρια, ψέματα θα πω:

Όφειλα όμως να συνεχίσω και πιο συγκεκριμένα να κάνω δεξιά αφήνοντας το δρόμο προς το μονοπάτι που ξεκινούσε στο σημείο εκείνο δίπλα στα τείχη, αρχικά με απότομη ανηφόρα και πλατιά σκαλιά κι έπειτα χωμάτινο:

Είχα ζοριστεί λίγο με τέτοια ανηφόρα και ήλιο, με το ρεστοράντ La Mimbre να βρίσκεται μπροστά μου την κατάλληλη στιγμή. Δε θα πείραζε κανέναν μια μικρή στάση για τη πρώτη μπυρίτσα της ημέρας παρέα μ’ ένα τάπας:

Είχα εξάλλου πιάσει τον στόχο μου και βρισκόμουν νωρίτερα στην Alhambra, τις οποίας τις πύλες περνούσα λίγο μετά δείχνοντας εισιτήριο κι -απαραιτήτως- ταυτότητα:

Το πρώτο μου μέλημα ήταν να αξιολογήσω σωστά τον χρόνο μου, μιας και η πρόσβαση στα διπλανά «Nasrid Palaces» ήταν σε αυστηρά συγκεκριμένη ώρα. Έτσι αφού κατατοπίστηκα λίγο χωροταξικά άρχισα ν’ ακολουθώ το πλάνο των επισκεπτών, στεκούμενος αρχικά για μερικές πρώτες φωτογραφίες της μοναδικής αυτής θέας:

Οι ταμπέλες με καθοδηγούσαν να κατευθυνθώ προς το παλάτι και τους κήπους «Generalife», θερινό παλάτι και εξοχική κατοικία των Νασριδών σουλτάνων της Γρανάδας:

Τι μπορώ άραγε να περιγράψω βλέποντας αυτή την εικόνα μιας ονειρικής κατασκευής που οδηγεί πίσω στο χρόνο και συγκεκριμένα στον 14ο αιώνα όπου ξεκίνησε να χτίζεται, μια εικόνα που όποτε ψάχνεις γενικώς για Ανδαλουσία σίγουρα θα τη βρεις μπροστά σου:

Δεξαμενές περιτριγυρισμένες από παρτέρια λουλουδιών, σιντριβάνια, κιονοστοιχίες και περίπτερα, μαζί με τον κήπο του Σουλτάνου που θεωρείται πως είναι το καλύτερα διατηρημένο δείγμα των Μεσαιωνικών κήπων της παλαιάς Ανδαλουσίας:

Είχα ήδη ξεκινήσει κι εγώ να μαγεύομαι κι ακόμα βρισκόμουν στην αρχή…

 

[varioAthens]

Μα τι ωραιος προορισμος! Και εκανε και ωραιο καιρο...