Ισλανδία Ισλανδία low-budget?

[Sassenach77]

Εκτος αν εννοεις οτι εχει κανεις περισσοτερες πιθανοτητες.

Ακριβώς αυτό! Σε αυτά τα σημεία που ανέφερα, τέλος Φλεβάρη έως και προς το τέλος του Μαρτίου έχεις τις περισσότερες πιθανότητες να δείς το Σέλας. Ο λόγος που είναι καλύτερα Φλεβάρη και Μάρτη εκεί αντί Οκτώβρη πχ είναι οτι οι καιρικές συνθήκες σε αυτό το γεωγραφικό πλάτος είναι πιο ευνοϊκές και η ένταση του φαινομένου μεγαλύτερη!

Επιπλεον, αν εχεις παει κ στα 3 μερη, θα ηταν ενδιαφερον να μας πεις ποιος προορισμος εχει περισσοτερα να προσφερει στο συνολο.

Δεν έχω πάει ακόμα σε κανένα απο τα τρία μέρη. Στην Ισλανδία που θα πάω πρώτα (2019) δεν θα πάω για το σέλας, και το ίδιο ισχύει και για τα Σβάλμπαρτ. Όταν όμως βάλω στο πρόγραμμα τη βόρεια Νορβηγία, τότε ο λόγος θα είναι το σέλας!

Προσωπικα π.χ παρολο που ηταν ονειρο μου να δω το σελας, δεν θα διαλεγα ποτε ενα μερος με μοναδικο κριτηριο αυτο, γιατι αν τελικα δεν το εβλεπα, θα γυριζα απογοητευμενος!
Με αυτο το κριτηριο διαλεξα την ισλανδια. Εχει να σου προσφερει τοσα που ακομα κ αν δε καταφερεις να το δεις θα εχεις κανει ταξιδαρα ετσι κ αλλιως!

Ένα απο τα λίγα πράγματα που θέλω πολύ να δώ πρίν κλείσω τα μάτια μου είναι το Σέλας! Δεν πρόκειται όμως να τα βάψω μαύρα αν πάω και δεν το δώ! Το ταξιδι μου δεν θα είναι μόνο αυτό

 

[panlek30]

Ένα απο τα λίγα πράγματα που θέλω πολύ να δώ πρίν κλείσω τα μάτια μου είναι το Σέλας! Δεν πρόκειται όμως να τα βάψω μαύρα αν πάω και δεν το δώ! Το ταξιδι μου δεν θα είναι μόνο αυτό

Στο ευχομαι ολοψυχα! Μεχρι στιγμης τουλαχιστον, ειναι οτι πιο εκπληκτικο εχω δει στη ζωη μου! Ειχα πλημμυρισει τοσο απο συναισθηματα, που δακρυζα γιατι δεν μπορουσα να πιστεψω αυτο που βίωνα εκεινη τη στιγμη! Τι να λεμε τωρα...

 

[Dina Z]

Μεχρι στιγμης τουλαχιστον, ειναι οτι πιο εκπληκτικο εχω δει στη ζωη μου! Ειχα πλημμυρισει τοσο απο συναισθηματα, που δακρυζα γιατι δεν μπορουσα να πιστεψω αυτο που βίωνα εκεινη τη στιγμη! Τι να λεμε τωρα...

Να λεμε.... να λεμε.....
Δηλαδη εσυ να μας τα λες κι εμεις να σε ακουμε

 

[panlek30]

Να λεμε.... να λεμε.....
Δηλαδη εσυ να μας τα λες κι εμεις να σε ακουμε

Χαχα! Κατι θα γραψω και εγω για Ισλανδια. Δωστε μου λιγο χρονο γιατι εχθες τελειωσα την ιστορια για την Σκωτια!

 

[nikko]

Θεϊκή η μπανιέρα δίπλα στη θάλασσα

Επίσης θεωρώ ότι μεγαλύτερες πιθανότητες οποιαδήποτε εποχή του χρόνου να δεις το Σέλας έχεις στην Αλάσκα.

 

[saudade]

Ημέρα 9

Καινούρια μέρα! Έξω τα έδερνε όλα ο άνεμος.

Από τη φάρμα μας που βρισκόταν νότια του Varmahlid κατευθυνθήκαμε προς το χωριό Olafsvik. Ο άνεμος έφτανε μέχρι και 28m/s δηλαδή 55 knots! Περιπετειώδης οδήγηση και σήμερα με τέτοιες καιρικές συνθήκες. Η απόσταση ήταν μεγάλη και βγαίνοντας από το Ring road μπήκαμε σε ένα δρόμο με χαλίκια. Ο δρόμος είχε πιει πολύ νερό και κάθε φορά που περνούσαμε τα 40 km/h το αμάξι γλίστραγε από το δρόμο. Οπότε για πάνω από δύο ώρες την βγάλαμε με 40 km/h στη μέση του πουθενά.

Το Olafsvik βρίσκεται στην άκρη της Snaefellsnes Peninsula.

Κάναμε παράκαμψη για το Stykkishólmur να πάρουμε εφόδια.

Εδώ το Stykkishólmur με την εκκλησία του.

Ο δρόμος από το Stykkishólmur στο Olafsvik.

Φτάσαμε στο Olafsvik το οποίο είναι ένα ωραίο ψαροχώρι. Ο αέρας λυσσομανούσε. Αυτό το χωριό έχει μια πολύ όμορφη εκκλησία. Είχε και έναν καταρράκτη στην κορυφή του χωριού που μόνο και μόνο ο ήχος του σε έκανε να νιώθεις δέος. Ο άνεμος, τα κύματα, ο καταρράκτης και η ερημιά αυτού του χωριού δημιουργούσαν κινηματογραφικό σκηνικό.

Είχε κιόλας νυχτώσει και αποφασίσαμε να βγούμε μια βόλτα. Ζήτημα αν συναντήσαμε δυο ανθρώπους να περπατάνε. Υπήρχε βέβαια μια παρέα εφήβων με ένα Mitsubishi Evo 8, που έκοβαν βόλτες στο χωριό. Μας τσέκαραν μια φορά στην αρχή αλλά μετά δεν ασχολήθηκαν με μας. Συνέχισαν να κάνουν τις βόλτες τους. Στο χωριό μου που δεν είναι τόσο απομονωμένο θα ασχολούνταν περισσότερο με καινούριες φάτσες.

Αυτή η παρέα βέβαια, μου τόνισε ακόμα περισσότερο την απομόνωση και τη μοναχικότητα των Ισλανδών.

Στη βόλτα μας τώρα. Υπήρχε ένα θεματάκι. Αν δεν πατούσαν και τα δύο πόδια μας στο έδαφος υπήρχε περίπτωση να μας πάρει ο αέρας! Γι' αυτό και έπρεπε να ήμαστε πολύ προσεκτικοί στο περπάτημα! Το χωριό στη μέση κοβόταν από μια μικρή ρεματιά. Κάναμε απόπειρα να πλησιάσουμε και να διασχίσουμε το γεφυράκι αλλά τα καθοδικά ρεύματα από το βουνό δυνάμωναν την έντασή του. Αν συνεχίζαμε να το διασχίσουμε ο αέρας θα μας έριχνε κάτω. Σε κάποια φάση συνέχισα μόνος μου την εξερεύνηση του χωριού. Ήθελα αρχικά να φτάσω μέχρι τον καταρράκτη αλλά στο σημείο που ήταν ν' αφήσω το χωριό και να περπατήσω ένα μονοπάτι περίπου 200μ φοβήθηκα. Ήταν πολύ creepy.

Ακόμη και οι ζωές τους φαινόταν creepy. Δεν είδαμε ούτε ένα χώρο που μπορεί ο κόσμος να μαζεύεται του στυλ καφέ ή μπαρ. Τα σπίτια τους ήταν σχετικά μεγάλα, ευρύχωρα, με χαμηλό φωτισμό. Στη βόλτα μου είδα αρκετούς να κάθονται μόνοι τους στο σαλόνι. Σε ένα άλλο σπίτι μια κυρία έκοβε τα μαλλιά μιας άλλης με ίδιες επαναλαμβανόμενες κινήσεις ρομπότ. Ήταν σα να είναι και οι δύο παγωμένες και ανέκφραστες. Εκεί μου σηκώθηκε λίγο η τρίχα και λέω, πρέπει να γυρίσω στο δωμάτιο.

 

[Dina Z]

Ακόμη και οι ζωές τους φαινόταν creepy. Δεν είδαμε ούτε ένα χώρο που μπορεί ο κόσμος να μαζεύεται του στυλ καφέ ή μπαρ. Τα σπίτια τους ήταν σχετικά μεγάλα, ευρύχωρα, με χαμηλό φωτισμό. Στη βόλτα μου είδα αρκετούς να κάθονται μόνοι τους στο σαλόνι. Σε ένα άλλο σπίτι μια κυρία έκοβε τα μαλλιά μιας άλλης με ίδιες επαναλαμβανόμενες κινήσεις ρομπότ. Ήταν σα να είναι και οι δύο παγωμένες και ανέκφραστες. Εκεί μου σηκώθηκε λίγο η τρίχα και λέω, πρέπει να γυρίσω στο δωμάτιο.

Όταν είδα την φωτογραφία του χωριού η πρώτη μου σκέψη ήταν: Τι απομόνωση! Πόσο διαφορετικός τρόπος ζωής! Η περιγραφή σου επιβεβαιώνει την εντύπωσή μου.
Καταλαβαίνω ότι αποκόμισες φοβερές εμπειρίες (και όχι μόνο από το τοπίο).
Σε ευχαριστούμε που μπαίνεις στον κόπο να τις μοιραστείς.

 

[travelbreak]

Ημέρα 9

Καινούρια μέρα! Έξω τα έδερνε όλα ο άνεμος.

Από τη φάρμα μας που βρισκόταν νότια του Varmahlid κατευθυνθήκαμε προς το χωριό Olafsvik. Ο άνεμος έφτανε μέχρι και 28m/s δηλαδή 55 knots! Περιπετειώδης οδήγηση και σήμερα με τέτοιες καιρικές συνθήκες. Η απόσταση ήταν μεγάλη και βγαίνοντας από το Ring road μπήκαμε σε ένα δρόμο με χαλίκια. Ο δρόμος είχε πιει πολύ νερό και κάθε φορά που περνούσαμε τα 40 km/h το αμάξι γλίστραγε από το δρόμο. Οπότε για πάνω από δύο ώρες την βγάλαμε με 40 km/h στη μέση του πουθενά.

View attachment 236826


View attachment 236827


Το Olafsvik βρίσκεται στην άκρη της Snaefellsnes Peninsula.

Κάναμε παράκαμψη για το Stykkishólmur να πάρουμε εφόδια.

Εδώ το Stykkishólmur με την εκκλησία του.

View attachment 236829


View attachment 236828


View attachment 236830



Ο δρόμος από το Stykkishólmur στο Olafsvik.

View attachment 236831


View attachment 236832


View attachment 236834



View attachment 236835

Φτάσαμε στο Olafsvik το οποίο είναι ένα ωραίο ψαροχώρι. Ο αέρας λυσσομανούσε. Αυτό το χωριό έχει μια πολύ όμορφη εκκλησία. Είχε και έναν καταρράκτη στην κορυφή του χωριού που μόνο και μόνο ο ήχος του σε έκανε να νιώθεις δέος. Ο άνεμος, τα κύματα, ο καταρράκτης και η ερημιά αυτού του χωριού δημιουργούσαν κινηματογραφικό σκηνικό.

Είχε κιόλας νυχτώσει και αποφασίσαμε να βγούμε μια βόλτα. Ζήτημα αν συναντήσαμε δυο ανθρώπους να περπατάνε. Υπήρχε βέβαια μια παρέα εφήβων με ένα Mitsubishi Evo 8, που έκοβαν βόλτες στο χωριό. Μας τσέκαραν μια φορά στην αρχή αλλά μετά δεν ασχολήθηκαν με μας. Συνέχισαν να κάνουν τις βόλτες τους. Στο χωριό μου που δεν είναι τόσο απομονωμένο θα ασχολούνταν περισσότερο με καινούριες φάτσες.

Αυτή η παρέα βέβαια, μου τόνισε ακόμα περισσότερο την απομόνωση και τη μοναχικότητα των Ισλανδών.

Στη βόλτα μας τώρα. Υπήρχε ένα θεματάκι. Αν δεν πατούσαν και τα δύο πόδια μας στο έδαφος υπήρχε περίπτωση να μας πάρει ο αέρας! Γι' αυτό και έπρεπε να ήμαστε πολύ προσεκτικοί στο περπάτημα! Το χωριό στη μέση κοβόταν από μια μικρή ρεματιά. Κάναμε απόπειρα να πλησιάσουμε και να διασχίσουμε το γεφυράκι αλλά τα καθοδικά ρεύματα από το βουνό δυνάμωναν την έντασή του. Αν συνεχίζαμε να το διασχίσουμε ο αέρας θα μας έριχνε κάτω. Σε κάποια φάση συνέχισα μόνος μου την εξερεύνηση του χωριού. Ήθελα αρχικά να φτάσω μέχρι τον καταρράκτη αλλά στο σημείο που ήταν ν' αφήσω το χωριό και να περπατήσω ένα μονοπάτι περίπου 200μ φοβήθηκα. Ήταν πολύ creepy.

Ακόμη και οι ζωές τους φαινόταν creepy. Δεν είδαμε ούτε ένα χώρο που μπορεί ο κόσμος να μαζεύεται του στυλ καφέ ή μπαρ. Τα σπίτια τους ήταν σχετικά μεγάλα, ευρύχωρα, με χαμηλό φωτισμό. Στη βόλτα μου είδα αρκετούς να κάθονται μόνοι τους στο σαλόνι. Σε ένα άλλο σπίτι μια κυρία έκοβε τα μαλλιά μιας άλλης με ίδιες επαναλαμβανόμενες κινήσεις ρομπότ. Ήταν σα να είναι και οι δύο παγωμένες και ανέκφραστες. Εκεί μου σηκώθηκε λίγο η τρίχα και λέω, πρέπει να γυρίσω στο δωμάτιο.

Μια μέρα στη μακρινή Ισλανδία (που για τους περισσότερους είναι ταξίδι ζωής):
300 χιλιόμετρα μέσα σε χιόνια και χιονοθύελες, η πιο αξιόλογη φωτογραφία απεικονίζει μια εκκλησία (ή υπάρχουν και άλλες; ), βόλτα με τρομαχτικό άερα σε ένα έρημο χωριό. Αυτά!
Όσο καλή παρέα και να είχα, δεν το ζηλεύω.

 

[saudade]

Μια μέρα στη μακρινή Ισλανδία (που για τους περισσότερους είναι ταξίδι ζωής):
300 χιλιόμετρα μέσα σε χιόνια και χιονοθύελες, η πιο αξιόλογη φωτογραφία απεικονίζει μια εκκλησία (ή υπάρχουν και άλλες; )

Οι φωτογραφίες προοριζόταν για προσωπική χρήση και όχι για να συνοδέψουν την ιστορία. Δεν έχουμε φωτογραφίες από καθετί που περνούσαμε, επειδή πολλές φορές θέλαμε να απολαύσουμε αυτό που ζούσαμε και άλλες φορές δεν θέλαμε να χαλάσουμε τις φωτογραφικές μηχανές γιατί οι καιρικές συνθήκες ήταν κακές. Αρκετές φορές φωτογραφίες έρχονται να συνοδέψουν αυτά που γράφω και άλλες φορές όχι. Συγκεκριμένα από αυτή τη μέρα δεν έχουμε κάποιες να δείχνουν την ένταση του ανέμου. Δεν έχουμε καν φωτογραφίες να δείχνουν το Olafsvik.

βόλτα με τρομαχτικό άερα σε ένα έρημο χωριό. Αυτά!
Όσο καλή παρέα και να είχα, δεν το ζηλεύω.

Εμένα πάντως ο ήχος του καταρράκτη και του ανέμου μαζί με τη μοναξιά του χωριού έχουν μείνει για τα καλά μέσα μου.

 

[saudade]

Ημέρα 10

Σήμερα είναι η πρώτη μας βροχερή μέρα. Κατευθυνθήκαμε δυτικά να κάνουμε το γύρο της χερσονήσου. Snaefellsjoekull National Park. Ανεβήκαμε στον κρατήρα Saxholl που είχε εκραγεί πριν 4000 χρόνια. Μάλιστα έχουν φτιάξει και σκαλιά για ν' ανεβαίνεις πιο άνετα. Σταματήσαμε σε αρκετές παραλίες και αρκέτα άλλα σημεία χαζεύοντας τα κύματα να σκάνε στις απόκρυμνες ακτές. Περάσαμε από τις παραλίες Hellnar και Arnarstapi. Θα θέλαμε πάρα πολύ να δούμε κανένα puffin αλλά δεν έιναι η εποχή τους. Πρώτη φορά στη ζωή μας είδαμε φώκια στο φυσικό της περιβάλλον, έστω κι από μακριά. Γενικά άρχισε να μας βγαίνει η κούραση του ταξιδιού και σε συνδυασμό με τη βροχερή μέρα τα όποια άλλα σχέδια είχαμε ματαιώθηκαν. Κανονικά ήταν να πάμε στη περιοχή Deildartunguhver με την έντονη γεωθερμική δραστηριότητα και στον καταρράκτη Glymur, αλλά η μέρα δεν μας έκανε γιατί και τα δύο ήθελαν αρκετό περπάτημα.

Akranes. Σε σχέση με τις υπόλοιπες πόλεις που είδαμε ήταν αρκετά μεγάλη, περίπου 5000 κάτοικοι και φαινόταν να έχει λίγο κίνηση. Ήταν η τελευταία μας νύχτα στην Ισλανδία. Εντωμεταξύ μπορεί να τα περιγράφω πολύ περιληπτικά αλλά κάναμε αρκετά χιλιόμετρα τη μέρα. Συνολικά διανύσαμε 2700 km.

 

[saudade]

Ημέρα αναχώρησης

Πρωινό με γιαούρτι και δημητριακά! Το αγαπημένο μας!

Σήμερα είχαμε λίγες ώρες να δούμε το Reykjavik. Δεν μ' εντυπωσίασε και πολύ, μου φάνηκε μια απλή σκανδιναβική πόλη.

Σημείωση: Δεν έχω δει άλλες σκανδιναβικές πόλεις.

Κάπου εδώ τελειώνει η ιστορία μας. Αυτό που κάναμε για μας ήταν τρέλα. Να πάμε Ισλανδία? Με τι λεφτά? Κι όμως με λίγη οικονομία, έναν καλό προϋπολογισμό και καλή οργάνωση μπορεί να γίνει. Μπορεί να βγήκαμε μόνο ένα βράδυ άλλα δεν μας ένοιαζε. Εξάλλου δεν είχε μέρη να βγούμε συν ότι ήμασταν πτώματα κάθε βράδυ. Και με το φαγητό μια χαρά, απλώς μαγειρεύαμε μόνοι μας. Επίσης η τετράδα βόλεψε για τα έξοδα του αυτοκινήτου, των ξενοδοχείων και των φαγητών. Αυτά για τα πρακτικά.

Να σημειώσω επίσης ότι σχεδόν όλες οι φωτογραφίες είναι της Αναστασίας και την ευχαριστώ πολύ που με άφησε να τις δημοσιεύσω.

Μακάρι αυτή η ιστοριούλα να ζωντανέψει στιγμές σε αυτούς που έχουν πάει και να παρακινήσει αυτούς που το θέλουν να το κάνουν. Σκοπός της είναι να δείξει ότι και με λίγα γίνεται.

Σίγουρα δεν μπορώ να σας περάσω τα συναισθήματα που βιώσαμε. Πριν πάμε Ισλανδία διαβάζοντας πολλά πράγματα και πολλές ιστορίες για τη χώρα αυτή ήξερα κάθε μέρος απ' έξω και τι περίπου θα συναντήσω. Η δύναμη όμως της στιγμής, όταν βρίσκεσαι σε αυτό το μέρος και το ζεις εσύ ο ίδιος είναι τελείως διαφορετικό συναίσθημα.

Αν τα ζούσαμε όλα από τον υπολογιστή μας ή τα βιβλία μας δεν θα χρειαζόταν να κάνουμε τίποτα. Δεν θα χρειαζόταν να ταξιδέψουμε ακόμη και να ερωτευθούμε γιατί θα ξέραμε πως θα ήταν. Ξέρουμε όμως πως πραγματικά θα ήταν?

Όσοι νιώθετε το φούντωμα τολμήστε το. Για όσους δεν το ένιωσαν ακόμη ελπίζω να τους έριξα λίγο οινόπνευμα.

 

[travelbreak]

Οι φωτογραφίες προοριζόταν για προσωπική χρήση και όχι για να συνοδέψουν την ιστορία. Δεν έχουμε φωτογραφίες από καθετί που περνούσαμε, επειδή πολλές φορές θέλαμε να απολαύσουμε αυτό που ζούσαμε και άλλες φορές δεν θέλαμε να χαλάσουμε τις φωτογραφικές μηχανές γιατί οι καιρικές συνθήκες ήταν κακές. Αρκετές φορές φωτογραφίες έρχονται να συνοδέψουν αυτά που γράφω και άλλες φορές όχι. Συγκεκριμένα από αυτή τη μέρα δεν έχουμε κάποιες να δείχνουν την ένταση του ανέμου. Δεν έχουμε καν φωτογραφίες να δείχνουν το Olafsvik.



Εμένα πάντως ο ήχος του καταρράκτη και του ανέμου μαζί με τη μοναξιά του χωριού έχουν μείνει για τα καλά μέσα μου.

Δεν ήθελα να διαφωνήσω με την επιλογή σας να πάτε στην Ισλανδία με αυτό τον καιρό.
Εγώ όμως ως σχεδόν εξηντάρης, που το καλοκαίρι κάνω ντους στη νότια Κρήτη αφού ανάψω το θερμοσίφωνο, θα το σκεφτόμουν πολύ πριν πάω τέτοια εποχή.
Τη ίδια εποχή με σας, αλλά πέρυσι, πήγα στην βόρεια Σουηδία να δω το σέλας και οι δρόμοι ήταν αποκλεισμένοι από τα χιόνια. Και ο αέρας μια μέρα φυσούσε με 40 χλμ την ώρα. Και στις παγωμένες λίμνες κάναμε βόλτες και βλέπαμε τα σωσίβια στους μόλους. Όμως δε θα το ξανάκανα. Είχα και την παρέα να γκρινιάζει.
Εγώ χαίρομαι που πήγατε και σας άρεσε, όπως χαίρομαι και ένα γνωστό μου που κάνει το Γενάρη περπάτημα στα Σβάλμπαρντ. Εγώ πλέον δεν μπορώ.
Η ιστορία σου μας κράτησε το ενδιαφέρον αυτές τις μέρες και έχεις ωραίο και λιτό τρόπο γραφής που εμένα μου αρέσει. Δεν είσαι καθόλου κουραστικός με μακροσκελείς περιγραφές και λεπτομέρειες που τους περισσότερους δεν τους ενδιαφέρουν.
Περιμένουμε το επόμενο ταξίδι σου.