Ισλανδία Ισλανδία - Ταξίδι σαν ντοκιμαντέρ...

[_antonis_]

Πολύ ωραία...αναπολώ τις στιγμές του δικού μου ταξιδιού!
Εδώ θέλω να πώ ότι η στιγμή/σκηνή/εικόνα με τον Έλληνα είναι φοβερή...

Επίσης, για αυτούς που προγραμματίζουν ένα ταξίδι στην Ισλανδία, να πω ότι το τουρ με ανάβαση/αναρρίχηση στον παγετώνα Svinafelsjokul, αξίζει 100%. Είναι από τις στιγμές που δε θα ξεχάσω ποτέ στο ταξίδι μου. Δεν είναι μόνο η πρόκληση του να σκαρφαλώσεις, να αναρριχηθείς ή να κάνεις κατάβαση στον παγετώνα, με εξοπλισμό κλπ, αλλά περισσότερο η αίσθηση ότι εκεί γίνεσαι ένα με τον πάγο, η εμπειρία είναι φοβερή και όποιος πάει να μη σκεφτεί τα χρήματα! Πρέπει να κάνει οικονομία απο κάτι άλλο και να τα επενδύσει σ' αυτό.

Φυσικά ζηλεύω για το σέλας, Ιούνιο-Ιούλιο που πήγα εγώ, δε νύχτωνε καθόλου, όχι να δούμε και σέλας βέβαια... Next time!

 

[giannismits]

@antouan28 η ιστορία σου είναι υπέροχη. Σε ευχαριστώ που με ταξιδεύεις στο όνειρο μου! Όλες οι φωτογραφίες είναι εξαιρετικές αλλά αυτές από τις λίμνες Jokulsarlon και Fjallsárlón είναι πραγματικά συγκλονιστικά όμορφες και απόκοσμες!

 

[antouan28]

6η ημέρα

Είπαμε ότι στην Ισλανδία ο καιρός είναι τρελός;;;

Το πρωί μας το επιβεβαίωσε για άλλη μια φορά… το χιόνι έξω έπεφτε πυκνό πυκνό και είχε καλύψει τα πάντα! Όμορφο, δε λέω, μας χαλούσε όμως τα σχέδια…

Κατεβήκαμε για πρωινό και εκεί ρώτησα τον ιδιοκτήτη του καταλύματος αν ο δρόμος προς Ρέυκιαβικ ήταν ανοικτός. ‘’No problem!’’ , μου είπε, τη στιγμή που κοιτάζοντας το δρόμο, το μόνο που έβλεπες ήταν ένα άσπρο στρώμα. Το παράξενο όμως ήταν ότι περνούσαν αυτοκίνητα ανά διαστήματα, όχι μόνο 4x4, τα οποία κινούνταν δίχως αλυσίδες! Μάθαμε επίσης ότι το χιόνι θα έπεφτε μέχρι και αύριο. Τέλεια!

Στην Κρήτη από την οποία κατάγομαι, ως γνωστό, το χιόνι μας επισκέπτεται με την συχνότητα που μας επισκέπτεται και ο κομήτης του Χάλεϋ! Δεν είμαι εξοικειωμένος σε οδήγηση σε χιόνι, όμως και τι να κάνουμε;;; Να μείνουμε εδώ και να ακυρώσουμε στην ουσία τους επόμενος προορισμούς, ή να ξεκινήσουμε προσεκτικά κι ο,τι γίνει;;;

Με βαριά καρδιά, αποφασίσαμε το δεύτερο και ξεκινήσαμε για την επιστροφή. Το επόμενο κατάλυμα, μας περίμενε στην πόλη Selfoss, 200 χλμ μακριά…

Το τοπίο για τα επόμενα 80χλμ ήταν το ίδιο: Χιόνι παντού τριγύρω, ο δρόμος καλυμμένος επίσης με χιόνι, χιονοθύελλες σε σημεία να λυσσομανάνε και να κάνουν την οδήγηση ακόμα δυσκολότερη και αραιά να συναντάμε διερχόμενα αυτοκίνητα, όλα δίχως αλυσίδες όμως! Ομολογώ ότι μέχρι να φτάσουμε κοντά στο χωριό Vik, όπου ο καιρός ηρέμησε κάπως, φοβήθηκα όσο σε καμία άλλη φάση του ταξιδιού μας !
Τέλος καλό, όλα καλά όμως…

Η επιλογή να ξαναεπισκεφτούμε τις παραλίες στη νότια ακτή ακυρώθηκε βέβαια λόγω του χιονιά που, αν και πιο ήρεμος, είχε επιβαρύνει πολύ το μέρος. Ακόμα και με τα χιόνια όμως, το τοπίο ήταν πανέμορφο και μετά το χωριό Vik, απολαύσαμε τη διαδρομή. Σταματήσαμε για να ξεκουραστούμε στον καταρράκτη Skogafoss ξανά, ο οποίος ήταν ντυμένος στα λευκά πια.

Για την επιστροφή είχαμε προγραμματίσει να επισκεφθούμε και ένα άγνωστο σε πολλούς μέρος. Λέγεται Seljavallalaug pool και είναι μια πισίνα με ιαματικά, ζεστά νερά, κρυμμένη μέσα στα βουνά, στην περιοχή ανάμεσα στον καταρράκτη Skogafoss και τον καταρράκτη Seljalandsfoss, ακολουθώντας τον δρόμο 242 συν καμιά ώρα πεζοπορία. Για προσωπικούς λόγους, αποφασίσαμε να μην την επισκεφθούμε, παραθέτω όμως φωτογραφίες από το μέρος για τους επίδοξους ταξιδιώτες.

Καθ’ όλη την διάρκεια της οδήγησής μας στους δρόμους της Ισλανδίας, μας έκανε εντύπωση και το πόσα πολλά άλογα έχει η Ισλανδία. Περνώντας λοιπόν από μια φάρμα, αποφασίσαμε να σταματήσουμε για να δούμε από κοντά τα άλογα αυτά. Το ισλανδικό άλογο έχει πιο πυκνό τρίχωμα και είναι πιο κοντό από τα δικά μας, σχεδόν σαν πόνι. Ήρθε με τους Βίκινγκς πριν 1000 χρόνια και θεωρείται καθαρόαιμο. Η φάρμα που σταματήσαμε είχε μέσα καμιά 30αριά άλογα και ήταν ένα πολύ ευχάριστο διάλειμμα στην πορεία μας. Παράλληλα, ακούγαμε και χαζεύαμε και τις χήνες και τα άλλα πουλιά που περνούσαν πάνω από τα κεφάλια μας που μετανάστευαν προς άλλα μέρη...

Επόμενος σταθμός ο καταρράκτης Gljúfrabúi, ο κρυμμένος καταρράκτης που λόγω καιρού δεν είχαμε δει προχθές. Ο καιρός ήταν πια πολύ καλός, οπότε δοκιμάσαμε να τον προσεγγίσουμε. Οι επιλογές είναι δύο εδώ: Η πρώτη είναι να μπεις ανάμεσα στους βράχους και να δεις τον καταρράκτη από κοντά, πατώντας με χορευτικές κινήσεις στις πέτρες του μικρού ποταμού που ξεπροβάλλει από το σχίσμα των βράχων. Η δεύτερη είναι να σκαρφαλώσεις στο μικρό λοφάκι εμπρός από τον καταρράκτη και να δεις από ψηλά το θέαμα. Εννοείται δοκίμασα και τις 2, προτείνω όμως την πρώτη επιλογή, αν και οι φωτογράφιση σε τόσο υγρές συνθήκες είναι πολύ δύσκολη. Όμορφος, ιδιαίτερος καταρράκτης πάντως…

Επόμενος σταθμός ο καταρράκτης Seljalandsfoss, για δεύτερη φορά. Ο καιρός αυτή τη φορά ήταν πιο καλός, δεν φυσούσε, οπότε φορέσαμε τα αδιάβροχά μας και περπατήσαμε στο μονοπάτι πίσω από τα τρεχούμενα νερά. Δροσιστήκαμε και απολαύσαμε και μια διαφορετική οπτική του καταρράκτη.

Το απόγευμα φτάσαμε στην πόλη Selfoss. Πρόκειται για την μεγαλύτερη πόλη της ευρύτερης νότιας περιοχής, με πληθυσμό 6,500 κατοίκους. Το κατάλυμά μας βρισκόταν μέσα σε ένα περιφραγμένο πάρκο, δίνοντας την αίσθηση διαμονής στη φύση. Η παραμονή μας στο ξύλινο σπιτάκι ήταν πολύ ευχάριστη και για να χαλαρώσουμε παραπάνω, μιμηθήκαμε την συνήθεια των ντόπιων… επισκεφθήκαμε το τοπικό κέντρο γεωθερμικών πισίνων. Πολλές εξωτερικές πισίνες με διαφορετική θερμοκρασία νερού μας βοήθησαν λοιπόν να αποβάλλουμε την ένταση της ημέρας και να δούμε από κοντά πως χαλαρώνουν οι Ισλανδοί. Η χαλάρωση ολοκληρώθηκε με έναν ζεστό καφέ σε καφετέρια της πόλης.

Η επίσημη ιστοσελίδα προβλέψεων για τον καιρό στην Ισλανδία (http://en.vedur.is/ ) έλεγε ξαστεριά και μεγάλη πιθανότητα εμφάνισης του Βόρειου Σέλατος! Γύρω στις 10 λοιπόν ξεκινήσαμε να βρούμε ένα καλό μέρος για παρατήρηση του ουρανού. Μετά από αρκετές δοκιμές, κατευθυνθήκαμε προς το Ρέικιαβικ, ακολουθώντας τον δρόμο 1, προσπεράσαμε την κωμόπολη Hveragerði, ανηφορίσαμε μια πλαγιά, κατηφορίσαμε προς την πρωτεύουσα και τελικά καταλήξαμε κοντά σε μια μονάδα γεωθερμικής ενέργειας, 35 χλμ. περίπου από το Selfoss.

Ήταν μεσάνυχτα περίπου όταν πρωτοφάνηκε στον ορίζοντα πάνω από το Ρέικιαβικ το πρώτο πράσινο φως του σέλατος. Σιγά σιγά επεκτάθηκε και σε άλλα σημεία του ουρανού και αυτό που ακολούθησε ήταν το πιο φαντασμαγορικό θέαμα που έχουν δει τα μάτια μας… Με απίστευτη χάρη και χρωματισμούς, το Βόρειο σέλας χόρευε πάνω από τα κεφάλια μας για τις επόμενες 2 ώρες! Ειλικρινά, δεν μπορεί νομίζω κανείς να περιγράψει με λόγια την ομορφιά, την μαγεία και το δέος που σου δημιουργεί το φυσικό φαινόμενο αυτό. Δεν χορταίναμε να το θαυμάζουμε και μοναδικό μας εμπόδιο ήταν το απίστευτο, τσουχτερό κρύο ( -10 βαθμούς περίπου), οπότε μπαινοβγαίναμε στο αυτοκίνητο και αναβοσβήναμε την θέρμανσή του ώστε να ζεσταθούμε λιγάκι.

Γύρω στις 2,30, το σέλας φάνηκε να χάνει την έντασή του, οπότε ξεκινήσαμε για την επιστροφή, έχοντας όμως το κεφάλι μας συνέχεια στο τζάμι. Το σέλας επέστρεψε όμως και μας επιφύλασσε μάλιστα τον καλύτερο του χορό για το φινάλε! Απίστευτοι κυκλικοί και ακαθόριστοι σχηματισμοί γέμισαν τον ουρανό, αλλά και την μνήμη μας με τις πιο όμορφες εικόνες που είχαμε δει ποτέ! Η ώρα ήταν περασμένη όμως και το κρύο αφόρητο (-14 έγραψε το κοντέρ!), οπότε αργά αργά φτάσαμε στο κατάλυμα. Αξέχαστη ημέρα και αξέχαστη νύχτα…

 

[antouan28]

@antouan28 η ιστορία σου είναι υπέροχη. Σε ευχαριστώ που με ταξιδεύεις στο όνειρο μου! Όλες οι φωτογραφίες είναι εξαιρετικές αλλά αυτές από τις λίμνες Jokulsarlon και Fjallsárlón είναι πραγματικά συγκλονιστικά όμορφες και απόκοσμες!

Εύχομαι αγαπητέ giannismits να καταφέρεις να ταξιδέψεις στην πραγματικότητα στο όνειρό σου... Και για μένα όνειρο ήταν, λίγο όμως το πείσμα, λίγο ο σωστός προγραμματισμός και κατάφερα να προσαρμόσω τις απαιτήσεις του ταξιδιού αυτού στα μέτρα μας. Μεγάλη βοήθεια βέβαια και τόνωση ηθικού πήρα και διαβάζοντας και τις εμπειρίες προηγούμενων ταξιδευτών του φόρουμ.
Μια απόφαση είναι, πίστεψέ με...

 

[Menia21]

Ενταξει, υποκλινομαι!! Τι φωτογραφιες ειναι αυτες????

 

[demie]

Απίστευτες φωτογραφίες! Τι να πω;;; Σας ζηλευω πραγματικά!

 

[piccolo_mondo]

Η Ισλανδια ειναι το πιο ομορφο ταξιδι που εχω κανει! Το μαγικο σελας δεν το ειδα (Αυγουστος γαρ), οποτε κ σκοπευω να επιστρεψω χειμωνα.. Σε διαβαζω με ενδιαφερον, κυριως γιατι με προβληματιζει το ποσο κρυο/χιονι μπορει να εχει...

 

[giannoula]

πολλά μπράβο για το όμορφο ταξίδι σου και τις εξίσου όμορφες φωτογραφίες σου!! Η αλήθεια είναι ότι σκιάχτηκα λίγο με τον αέρα και το κρύο που αντιμετώπισες αλλά είσαι μια όαση δροσιάς στη σημερινή καυτή μέρα!!! Εύχομαι πάντα τέτοια ταξίδια να'χεις!

 

[antouan28]

7η ημέρα


Με το Βόρειο σέλας ακόμα στο μυαλό μας, ξεκίνησε και η επόμενη ημέρα, η οποία γενικά ήταν χαμηλότερων απαιτήσεων από τις προηγούμενες.

Πρώτος προορισμός ήταν ο κρατήρας Kerid, που είχαμε προσπεράσει κατά την κάθοδό μας από το Golden Circle. Σε κανένα τέταρτο ήμασταν εκεί. Ο κρατήρας Kerid είναι ηφαιστειακός, δημιουργήθηκε πριν 3000 χρόνια και έχει 55μ. βάθος και 170μ πλάτος. Όταν τον επισκεφθήκαμε εμείς δυστυχώς, το χιόνι είχε καλύψει τον κρατήρα απ’ άκρη σ’ άκρη και το νερό της λίμνης στο εσωτερικό του ήταν παγωμένο. Δεν παύει να είναι όμως ένα ιδιαίτερο σκηνικό.

Αναστροφή μετά και κατεύθυνση προς το Ρέικιαβικ και πιο συγκεκριμένα την κοντινή πόλη Hafnarfjörður. Είναι η τρίτη σε πληθυσμό πόλη της χώρας, με καμιά 30αριά χιλιάδες κατοίκους. Είχα διαβάσει ότι έχει όμορφη παλιά πόλη και γενικά ότι είναι γραφική… Οκ, δεν ήταν και ο,τι πιο γραφικό έχω δει. Ήταν απλά μια σουλουπωμένη πόλη, με λιμανάκι και παραλιακό δρόμο, με όμορφα σπιτάκια και κάποιες γραφικές πτυχές. Την περπατήσαμε πάντως για καμιά ώρα (δεν είναι και τεράστια), είδαμε ένα μικρό χωριό-αναπαράσταση των οικισμών των Βίκινγκς (το οποίο ήταν κλειστό, δεν ξέρω γιατί) και επισκεφθήκαμε και το μουσείο σύγχρονης τέχνης της πόλης και αυτό ήταν. Φύγαμε για την πόλη Keflavik…

Το Keflavik είναι μια μικρή, παραθαλάσσια κωμόπολη 10.000 κατοίκων περίπου, η οποία δεν έχει και κάτι το ξεχωριστό ως πόλη, αλλά έχει ένα μεγάλο πλεονέκτημα: απέχει 10’ από το αεροδρόμιο, οπότε αποτελεί κοινό σταθμό για πολλούς που σκοπεύουν να ταξιδέψουν αεροπορικώς. Μια τέτοια περίπτωση ήμασταν κι εμείς, αφού η πτήση μας ήταν τις πρώτες πρωινές ώρες της επόμενης ημέρας και αποτελούσε μονόδρομο για μας η διαμονή τόσο κοντά στο αεροδρόμιο.

Στην είσοδο της πόλης μας καλωσόρισαν κάποιες πολύ όμορφες, χαμογελαστές φιγούρες. Συναντήσαμε κλασικά, άλλη μια space εκκλησία και με λίγο ψάξιμο βρήκαμε τον ξενώνα που θα μας φιλοξενούσε. Ένα όμορφο, τακτοποιημένο σπίτι, προσαρμοσμένο ως ξενώνας: με ενιαίο χώρο για ξεκούραση και πρωινό και 4, αν θυμάμαι καλά, μεγάλα δωμάτια με ιδιωτικό μπάνιο . Τακτοποιήσαμε τα πράγματά μας και ξεκινήσαμε σχεδόν αμέσως για το τελευταίο σταθμό του ταξιδιού μας, την λίμνη BlueLagoon.

Το Blue Laggon είναι βασικά ο,τι πιο τουριστικό έχει να επιδείξει η Ισλανδία. Πρόκειται για μια γεωθερμική λίμνη, με ρηχά, ζεστά νερά , τα οποία προέρχονται από τις φυσικές, θερμές πηγές που δημιουργήθηκαν από την ηφαιστειακή δραστηριότητα στο νησί. Το νερό έχει ένα εκπληκτικό βαθύ μπλε χρώμα, είναι πλούσιο σε μεταλλικά στοιχεία και η θερμοκρασία του είναι 37° - 39°C.

Φτάσαμε λοιπόν απογευματάκι στο μέρος και έχοντας κλείσει τα εισιτήρια μέσω ίντερνετ, παραλάβαμε στη ρεσεψιόν τις πετσέτες, ένα πακέτο με κρέμες και καλλυντικά, καθώς και ένα βραχιολάκι με barcode για να ανοίξουμε τα ντουλάπια μας. Το βραχιολάκι αυτό φροντίστε να μην το χάσετε, γιατί κινδυνεύετε να πληρώσετε έξτρα ποσό για να ανοίξετε το ντουλάπι σας μετά. Έπειτα;, χώρισαν οι δρόμοι μας με την Άρτεμη και ο καθένας κατευθύνθηκε στα αποδυτήρια ανδρών και γυναικών αντίστοιχα. Εκεί διαλέγεις ένα ντουλάπι, το ανοίγεις με το βραχιολάκι και ξαναλέω, φροντίζεις να μην το χάσεις. Το ντους είναι υποχρεωτικό και οι εγκαταστάσεις είναι πολύ σύγχρονες. Συναντηθήκαμε στην είσοδο της λίμνης και αμέσως νιώθεις το κρύο της έξω ατμόσφαιρας να σε τρυπάει, οπότε βουρ στη ζεστή λίμνη!

Η αίσθηση του ζεστού νερού στο σώμα μας ήταν βάλσαμο! Όλη η συσσωρευμένη κούραση των ημερών αποβάλλεται και χαλαρώνεις σε απίστευτο βαθμό μέσα στα ιαματικά αυτά νερά. Κάτι που μας έκανε εντύπωση ήταν η γυαλώδης υφή των πετρωμάτων που περιβάλλον τη λίμνη, κάτω από την επιφάνεια του νερού! Στις υπηρεσίες που απολαύσαμε ήταν και ένα ποτό από το μπαρ που υπάρχει στη λίμνη ( ο,τι πρέπει η παγωμένη βαρελίσια μπύρα μέσα στα ζεστά νερά!), η επίσκεψη στις σάουνες δίπλα στη λίμνη και τέλος, το peeling με την λευκή λάσπη διοξειδίου του πυριτίου που υπάρχει σε πολλά σημεία της λίμνης και ανανεώνει και μαλακώνει το δέρμα σας.

Η αλήθεια είναι ότι το Blue Lagoon είναι πολύ τουριστικό μέρος και με τσιμπημένη τιμή ( το απλό πακέτο ξεκινάει από 35 ευρώ, εμείς πήραμε το μεσαίο με πετσέτες, ποτό και καλλυντικά, με 50). Είναι όμως ένα μοναδικό στον κόσμο αξιοθέατο και νομίζω αξίζει να μπει στο πρόγραμμα, ειδικά στις τελευταίες μέρες του ταξιδιού, ώστε να χαλαρώσει κανείς από την κούραση των προηγούμενων ημερών.

Επιστροφή στο δωμάτιο, ξεκούραση το βράδυ και αναγκαστικά νωρίς ύπνο, μιας και η πτήση μας ήταν γύρω στις 6 το πρωί και μας περίμενε μια κουραστική ημέρα ταξιδιού. Το πρωί λοιπόν, αποχαιρετήσαμε την Ισλανδία με τις καλύτερες εντυπώσεις και με τις εικόνες και τις εμπειρίες του ταξιδιού, να τριγυρνάνε στο νου μας ακόμα και σήμερα, 3 μήνες μετά.

 

[makisg]

υπέροχη αφήγηση με πανέμορφες φωτογραφίες. μπράβο σας, πάντα τέτοια.

 

[JsOphelia]

Οι φωτογραφίες σου είναι απλα απίστευτες!! Δεν είχα την Ισλανδία μέσα στα must ταξίδια μου αλλα μετα απο αυτο άλλαξα τελείως γνώμη! Έχω πάθει πλάκα και με τα τεράστια ονόματα των πόλεων, λιμνών κλπ..προφερόντουσαν κιόλας ή μόνο γραπτώς;; χαχαχ

 

[antouan28]

Οι φωτογραφίες σου είναι απλα απίστευτες!! Δεν είχα την Ισλανδία μέσα στα must ταξίδια μου αλλα μετα απο αυτο άλλαξα τελείως γνώμη! Έχω πάθει πλάκα και με τα τεράστια ονόματα των πόλεων, λιμνών κλπ..προφερόντουσαν κιόλας ή μόνο γραπτώς;; χαχαχ

Άσε, με τα ονόματα ούτε εμείς καταφέραμε να προσαρμοσθούμε! Στα περισσότερα μάλιστα, για να συνεννοούμαστε, τους βγάζαμε παρατσούκλια!