Ιράν ΙΡΑΝ : στη Γη των Αρίων

[dim kyr]

Οντως!

 

[tripakias]

Πριν καιρό ο Δαλάι Λάμα είχε πει ότι ο κόσμος θα σωθεί απ' τη Δυτική Γυναίκα.

Να εννοουσε τη Μερκελ, τη Χιλαρι Κλιντον, ποια αραγε;

Οταν η ανθρωπινη ζωη του αλλοθρησκου (και μη) αποκτησει αξια, τοτε ισως να μπορεσουμε να κανουμε κουβεντα για πολιτισμο. Καλες οι κουλτουρες αλλα δεν καταφερε καμια τους να κανει τον ανθρωπο πολιτισμενο. Γιατι; Κατα την ταπεινη αποψη μου η ευθυνη βαραινει τις θρησκειες.

 

[dpapatsimpas]

Καταπληκτικη γραφη για μια καταπληκτικη χωρα που για εναν ανεξηγητο λογο μου ασκει μια πολυ εντονη ελξη.Αν και ειχα σκοπο να την επισκευθω το καλοκαιρι με απετρεψε η επικοινωνια που ειχαμε μεσω του site,αλλα ελπιζω τον προσεχη χειμωνα να την επισκευθω.Περιμενω με ανυπομονησια την συνεχεια.keep traveling...

 

[fenia42]

Κύριο αξιοθέατο φυσικά της πόλης είναι η πλατεία του Ιμάμη. Στην τεράστια αυτή πλατεία που λέγεται ότι είναι τρεις φορές μεγαλύτερη από αυτή του Αγίου Μάρκου στη Βενετία, υπάρχει το τζαμί που είναι ασύλληπτης ομορφιάς στο οποίο κυριαρχεί το μπλε χρώμα και φημίζεται για την μοναδική του αρχιτεκτονική και τις συμμετρικές ζωγραφιές στις ψηφίδες που το διακοσμούν, οι οποίες έγιναν όλες με το χέρι.

Το κτίριο όμως που μου άρεσε προσωπικά πιο πολύ ήταν ένα άλλο τζαμί , σε καφέ αποχρώσεις το οποίο ξεχώριζε για κάποιον ιδιαίτερο λόγο πέραν της ομορφιάς του : δεν είχε μιναρέ. Το Sheikh Lotfollah Mosque χτίστηκε το 17ο αιώνα και προοριζόταν για τις λατρευτικές ανάγκες των γυναικών του χαρεμιού. Επομένως ήταν ένα ιδιωτικό τζαμί και γι’ αυτό δεν χρειάστηκε η κατασκευή μιναρέ.

Απέναντι ακριβώς δεσπόζει το επιβλητικό παλάτι Αli Qapu, όπου Qapu σημαίνει πόρτα και χρησίμευε όχι ακριβώς για παλάτι, αλλά για να παρακολουθούν οι Σάχηδες κι οι αυλικοί παραστάσεις και δρώμενα που διεξάγονταν στην πλατεία. Οπωσδήποτε αξίζει μια επίσκεψη, τόσο για να θαυμάσει κανείς τη θέα της πλατείας από ψηλά, όσο για να δει τις ευφάνταστες αίθουσες με τις σπάνιες τοιχογραφίες.

Και στο άλλο άκρο της πλατείας, ανοίγει η πύλη που οδηγεί στα άδυτα της σκεπαστής δαιδαλώδους αγοράς. Αξίζει να θυμηθεί κανείς να κοιτάξει ψηλά τις τοιχογραφίες της εποχής που προσδίδουν μια σωστή εικόνα της τότε καθημερινότητας.

Στη σκεπαστή αγορά μπορεί να βρει κανείς τα πάντα. Βεβαίως τα πιο τουριστικά μαγαζάκια είναι κοντά στην είσοδο και πουλούν από σουβενίρ και πίνακες ζωγραφικής μέχρι τι άλλο; Περσικά χαλιά.

(αμ σέξι εντ άι νόου ιτ)

Με ένα ευρώ μπορεί κανείς να ξεδιψάσει πίνοντας έναν τεράστιο χυμό ρόδι, στημένο επί τόπου από Ιρανούς παππούδες.
Στα μη τουριστικά καλντερίμια κυκλοφορεί ο απλός λαός του Ισφαχάν ο οποίος βρίσκεται εκεί για να αγοράσει μαντίλες, σώβρακα, φωσφοριζέ στρινγκ και μαγιώ με την αμερικανική σημαία. (!) Επίσης υπάρχουν και πολλές ιερατικές σχολές , γι' αυτό και κυκλοφορούν πολλοί ντυμένοι με παραδοσιακές ενδυμασίες. Οι σχολές αυτές ήταν τα μόνα μέρη όπου δε μπόρεσα να μπω ,ως γυναίκα, μέχρι να με ανακαλύψουν τουλάχιστον

Αν ακολουθήσετε σωστά τα στενά και το ένστικτό σας θα βρεθείτε κοντά στο Jameh Mosque, το μεγάλο ιερατικό τζαμί του Εσφαχάν και ένα από τα παλαιότερα στο οποίο έχουν γίνει μετέπειτα πολλές προσθήκες από τον 8ο μέχρι και τον 20ο αιώνα. Και εδώ ανοίγει νέο ιστορικό κεφάλαιο.

Τον καιρό εκείνο (10ος αιώνας) στην εξουσία ήταν η ξακουστή δυναστεία των Σελτζούκων Τούρκων, οι οποίοι ήταν μουσουλμάνοι σουνίτες και είχαν δημιουργήσει το ισχυρό Σουλτανάτο τους που έφτανε από τη Μικρά Ασία μέχρι την Περσία. Κατάγονταν από τουρκομανικά φύλα και μετείχαν της περσικής παιδείας ενώ συνεισέφεραν ιδιαίτερα στην εξάπλωση της περσικής γλώσσας και κουλτούρας. Έχτισαν λοιπόν το σπουδαίο αυτό τζαμί.

Το 1122 όμως δέχεται σφοδρή επίθεση από το τάγμα των Ασασίνων. Στις λατινογενείς γλώσσες ο όρος αυτός είναι συνυφασμένος με τον όρο «δολοφόνος » . Ποιοι ήταν όμως στην πραγματικότητα οι Ασασίνοι; Οι Ασασίνοι είναι Ισμαηλίτες σιίτες μουσουλμάνοι για τους οποίους εσφαλμένα πιστεύεται ότι πήραν το όνομά τους επειδή διέπρατταν τους φόνους τους υπό την επήρεια χασίς. Το χασίς γι' αυτούς ήταν μια γεύση από τις απολαύσεις της "άλλης ζωής". Ιδρυτής του τάγματος ήταν ο Χασάν-ι-Σαμπάχ ο οποίος ίδρυσε το τάγμα προς υπεράσπιση των σιιτικών συμφερόντων που καταπατούνταν από τους χαλίφηδες της Αιγύπτου και την επεκτατική πολιτική των Σελτζούκων. Με ορμητήριο το φρούριο Αλαμούτ στην Κασπία σχεδιάζουν επιδρομές και δολοφονίες σε δημόσιους πάντα χώρους για παραδειγματισμό. Οι δολοφόνοι λέγονταν και αυτοθυσιαζόμενοι αφού πάντα έχαναν τη ζωή τους, μιας και δρούσαν δημόσια. Λεπτομέρειες για τη δράση τους θα βρείτε στο εκπληκτικό βιβλίο Σαμαρκάνδη του Αμίν Μααλούφ αλλά και σε βιβλία του Ουμπέρτο Έκο και του Νταν Μπράουν.

Κατά την πολύωρη επίσκεψή μου πάντως εγώ δεν βρήκα στο χώρο τίποτα που να μαρτυρούσε την ύπαρξη Ασασίνων και Σελτζούκων, μα βρήκα καθισμένο έναν παππού που λιαζόταν κάτω από το δυνατό μεσημεριανό ήλιο φορώντας ένα ζευγάρι μοντέρνα γυαλιά ηλίου. Ο παππούς –όπως κι άλλοι- ήθελε να εξασκήσει κάπως τα αγγλικά και τα λίγα ιταλικά που ήξερε κι έτσι πιάσαμε κουβέντα για τη ζωή του. Ήταν καθηγητής πανεπιστημίου στα νιάτα του, είχε μάθει μόνος του ιταλικά και του άρεσε πολύ να επισκέπτεται κάθε μέρα το τζαμί σκεπτόμενος τα σπουδαία γεγονότα που έλαβαν χώρα χίλια χρόνια πριν στις αρχαίες πλάκες του, είτε συνομιλώντας με τουρίστες. Μου μίλησε για την περσική παιδεία και πολιτισμό και είχε κι αυτός όπως όλοι μια τόσο γλυκιά και ήρεμη φωνή. Στο τέλος με αποχαιρέτησε με μια ζεστή χειραψία. Η τελευταία του κουβέντα ήταν πως Πέρσες κι Έλληνες έχουν πολλά κοινά στοιχεία και βγάζοντας τα γυαλιά του μου αποκάλυψε δυο λαμπερά μπλε μάτια.

Κάπου έξω από το τζαμί υπάρχει ένα παμπάλαιο μικρό εστιατόριο που τείνει πιο πολύ σε fast food. Ενέδωσα στη σπεσιαλιτέ του η οποία ήταν πνευμόνι αρνιού (!) τυλιγμένο σε ιρανική πίτα βουτηγμένο σε ζωμό και με φύλλα δυόσμου – εγώ επιμένω πως δεν ήταν δυόσμος αλλά λουϊζα , σε καμιά περίπτωση δεν ήταν ο δυόσμος που ξέρουμε. Δε ξέρω πως σας ακούγεται σαν μενού αλλά είναι must και είναι πιο νόστιμο από όσο νομίζετε

Απογευματάκι απόλαυσα επιτέλους έναν υπέροχο ιρανικό καφέ σε φοιτητικό καφέ πίσω από την πλατεία του Ιμάμη . Η πρώτη και τελευταία καφετέρια του ταξιδιού, ωστόσο ήταν πολύ όμορφη : μικρή περιποιημένη με ωραία γλυκά (για τα δεδομένα της χώρας) και νεολαία .

Μετά την εμπειριά του ηλιοβασιλέματος στην πλατεία , επιστροφή στο ξενοδοχείο όπου με περίμενε η σημαντικότερη εμπειρία του ταξιδιού : ο Βενιαμίν !

 

[mariath]

Αυτή η χώρα μου ασκεί μια ακατανίκητη έλξη και οι ιστορίες από κει φυσικά την επιτείνουν. Οι δε φωτογραφίες είναι μαγικές.

 

[giannoula]

σαν παραμύθι είναι οι φωτογραφίες μαζί με την ιστορία!!!!

Επίσης

Στη σκεπαστή αγορά μπορεί να βρει κανείς τα πάντα. Βεβαίως τα πιο τουριστικά μαγαζάκια είναι κοντά στην είσοδο και πουλούν από σουβενίρ και πίνακες ζωγραφικής μέχρι τι άλλο; Περσικά χαλιά.

(αμ σέξι εντ άι νόου ιτ)

 

[echo2011]

Πολύ ενδιαφέρουσα και καλογραμμένη ιστορία με ωραίες φωτογραφίες, μπράβο Φένια! Τώρα την είδα και έτσι διάβασα μπόλικα κεφάλαια μαζεμένα! Περιμένω την συνέχεια!

 

[BASILISPAP]

Πραγματικά πολύ ενδιαφέρουσα ιστορία... Μην βαρεθεις και σταματήσεις τωρα

 

[FRIDA08]

like like like

Αρέσει στη Frida.

Fenia μας άναψες φωτιές με το Ιράν (ψάχνω εισιτήρια).

 

[hydronetta]

like like like

Αρέσει στη Frida.

Fenia μας άναψες φωτιές με το Ιράν (ψάχνω εισιτήρια).

Απορώ γιατί άργησες τόσο….

 

[duty_free]

υπέροχο θέμα και η ιστορία και ό,τι άλλο τέλος πάντων! Αγγίζει τόσο την τελειότητα ώστε θα μπορουσε να πει κανεις ότι η Φένια εχει αναλαβει το μαρκετινγκ του οργανισμου τουρισμού του ιράν! Πάντως, η μοναρχία δεν ειναι ταυτισμενη με τη δεξιά. Ολλανδία, Βέλγιο και Σκανδιναβία δεν ειναι συντηρητικές ή μαλλον, οπισθοδρομικές χώρες.

 

[fenia42]

Μια γελαστή καλόκαρδη με μια σπίθα πονηράδας φυσιογνωμία, ο Βενιαμίν, δεύτερος couch surfer που συναντάω στο Ιράν. Ο Βενιαμίν είναι ένας δραστήριος νέος , πολύ προοδευτικός κι ανοιχτόμυαλος, έμαθε κι αυτός μόνος του αγγλικά και είχε πολλά χόμπι, από ορειβασία και σκι μέχρι παραπέντε και καταδύσεις. Ο βασικότερος όμως λόγος που τον επέλεξα ανάμεσα σε πενήντα άτομα που μου καναν request είναι η φοβερή πρόταση που μου είχε κάνει : ένα συμπόσιο με την οικογένειά του!

Καταλάβαινα πως πρόκειται για παραδοσιακή ιρανική οικογένεια και η περιέργειά μου ήταν μεγάλη. Ανυπομονούσα να βρεθώ σε ένα αυθεντικό ιρανικό σπίτι, με πραγματικά φαγητά και να γίνω για λίγες ώρες μέλος μιας ιρανικής οικογένειας.

Εννοείται πως είχε μαζευτεί σύσσωμο το σόι για την περίσταση. Η μητέρα του Βενιαμίν, μια πολύ γλυκιά κυριούλα, είχε μαγειρέψει για περίπου 15 άτομα. Της προσέφερα ένα πακέτο γλυκά που είχα φέρει από το διάσημο ζαχαροπλαστείο της Yazd κι εκείνη τα παραγκώνισε επιδεικτικά για να ασχοληθεί με τους καλεσμένους της. Αργότερα διάβασα πως όταν πηγαίνεις επίσκεψη οι Ιρανοί παρατάνε τα γλυκά που θα τους πας για να σου δείξουν ότι νοιάζονται για σένα κι όχι για το δώρο σου.
Το σπίτι ήταν ένα κλασικό λιτό ιρανικό σπίτι με γούστο που θυμίζει πολύ «κιτς Ελληνίδα γιαγιά » . Χρυσά κουρτινόξυλα, μαύρα βαριά έπιπλα , φωτογραφίες από γάμους κι εγγόνια παντού , περσικά χαλιά και φυσικά μια μεγάλη τηλεόραση με σεμεδάκι ! Μόνο που στο μέσον δεν υπήρχε σαλόνι ή τραπεζαρία αλλά καναπέδες γύρω γύρω, εφαπτόμενοι με τους τοίχους , αφού οι Ιρανοί τρώνε στο πάτωμα .
Επίσης, οι Ιρανοί τρώνε αργά και στις 9 το βράδυ άρχισαν να καταφτάνουν οι κόρες οι γαμπροί και τα εγγόνια. Αισθάνθηκα μεγάλη τιμή που είχαν έρθει όλοι αυτοί για να γνωρίσουν μια εντελώς άγνωστη Ελληνίδα που δε θα ξανάβλεπαν πιθανόν ποτέ.
Καθώς δε μιλούσαν αγγλικά χρησιμοποιήσαμε την κοινή διεθνή γλώσσα : χαμόγελο. Κι είναι πολύ ωραίο να βλέπεις μάτια λαμπερά που γυαλίζουν καλόκαρδα να σε καλωσορίζουν εγκάρδια στην οικογένειά τους. Με τη βοήθεια του Βενιαμίν ανταλλάξαμε κάποιες κουβέντες με όλους. Οι αδερφές του με πήραν παράμερα να βγούμε φωτογραφίες και τους έκανε μεγάλη εντύπωση πόσο λευκή είμαι.
Μου πρότειναν να βγάλω τη μαντίλα, αλλά επειδή εκείνες δεν ακολούθησαν μετά από λίγο ντράπηκα, αισθανόμουν πολύ εκτεθειμένη και την ξαναφόρεσα. Με κατάπινε ο ισλαμικός νόμος !
Η βραδιά κυλούσε ευχάριστα, με πολλά χαμόγελα και ζεστή ατμόσφαιρα. Ο πατέρας του Βενιαμίν ήταν ένας καλόκαρδος γεράκος με αναπηρία που με επεξεργαζόταν με μεγάλη περιέργεια αλλά δε μπορούσε να μιλήσει. Κάθισα δίπλα του θέλοντας να του αφιερώσω κι εκείνου λίγο χρόνο και απλά κοιταζόμασταν στα μάτια χωρίς να μιλάμε. Τον βοήθησα λίγο με το τσάι του. Ήταν συγκινητικές οι στιγμές.
Στα νιάτα του ο παππούς , μας έλεγε ο Βενιαμίν, επί Σάχη, είχε πολύ καλή θέση αλλά μετά την ανατροπή αποπέμφθηκε και αφού έκανε διάφορες δουλείες του ποδαριού κατέληξε να ανοίξει μαγαζί με σιδερικά.

Κάποια στιγμή σερβιρίστηκε το φαγητό, στο πάτωμα φυσικά, όπου καθίσαμε όλοι γύρω από το χαλί, εκτός από τον παππού και φάγαμε κάτι που έμοιαζε με μαγειρίτσα, εμφανώς από αρνί. Μετά το φαγητό το επιδόρπιο περιλάμβανε λωτούς ! Εκεί τους τρώνε σαν φρούτα σε καθημερινή βάση.

Αργότερα ήρθε και ο μεγάλος ανιψιός της οικογενείας ο οποίος ήταν φαντάρος και μου έκανε εντύπωση που αν και φαντάρος είχε μούσι. Με πληροφόρησαν ότι για τους φαντάρους αυτό είναι υποχρεωτικό!

Η υπόλοιπη βραδιά κύλησε ευχάριστα. Ο Βενιαμίν προσφέρθηκε να σερβίρει βότκα δικής του παραγωγής αλλά εγώ δε δέχτηκα. Δε μπορούσα όμως να μην μπω στον πειρασμό να ρωτήσω λεπτομέρειες , όσο πιο διακριτικά μπορούσα για να μη θίξω τη θρησκεία του, και τότε με σχεδόν ξυνισμένο ύφος μου είπε «πφφφφ, θεός και αηδίες, εγώ είμαι άθεος » . Μου πήρε λίγο χρόνο να το συνειδητοποιήσω αυτό που μου’χε μόλις εξομολογηθεί αλλά από την άλλη η αλήθεια είναι ότι είχα προσέξει ότι οι Ιρανοί δεν πολυπατάνε στα τζαμιά ! Πράγματι, το Ιράν έχει αρκετούς άθεους ή άθρησκους.

Η ώρα περνούσε και είχα αρχίσει να νυστάζω . Η μητέρα του Βενιαμίν με χιλιοπαρακάλεσε να μου στρώσει να κοιμηθώ εκεί αλλά είμαι λίγο ακατάδεκτη εκ φύσεως. Γύρισα στο ξενοδοχείο να ξεκουράσω το ταλαίπωρο σαρκίο μου. Τα ιρανικά στρώματα είναι ιδανικά για έναν καλό ύπνο καθότι πολύ σκληρά κι εγώ παραδόθηκα στην αγκαλιά του Μορφέα ευτυχισμένη για την υπέροχη εμπειρία που είχα βιώσει και που ποτέ δε πρόκειται να ξεχάσω.