Ιράν ΙΡΑΝ : στη Γη των Αρίων

[fenia42]

@underwater όλα μου τα ταξίδια είναι ταξίδια ψυχής, αλλά και σε ό,τι κάνω το κάνω με ψυχή και πάθος, το έχω ξαναγράψει. Αλλά όταν βρίσκεσαι σε μια χώρα σαν αυτή όπου όλα είναι ανέγγιχτα από τον τουρισμό, οι κάτοικοι είναι γνήσιοι και δεν έχουν (φανερές) επηρροές από το δυτικό τρόπο ζωής , τότε σίγουρα λειτουργούν στο έπακρο όλες οι αισθήσεις και ζεις το ταξίδι στο ζενίθ του, κάθε δευτερόλεπτο.

 

[FRIDA08]

Fenia αποκαλύπτεις για μένα έναν προορισμό που δεν ήταν μέσα στις προτεραιότητές μου.

Δεν το είχα σκεφτεί ποτέ, όμως από ό,τι φαίνεται καλύπτει πολλά από τα ταξιδιωτικά μου 'θέλω', με πρώτο την αυθεντικότητα και δεύτερο τον ανθρώπινο παράγοντα.

Μιας και δεν έχω μελετήσει καθόλου τον προορισμό....φωτίστε με την αδαή...

1) Τι θα γίνει αν για παράδειγμα αγανακτήσεις με την μαντίλα και την βγάλεις καταμεσής ενός κεντρικού δρόμου;
2) Τι γίνεται με το θέμα χαλιά; υπάρχουν αγορές που μπορείς να αγοράσεις χειροποίητα χαλιά και αν ναι ξέρουμε τίποτα για τιμές;
3) Αν θέλεις κάποια στιγμή μέσα στην ιστορία σου δώσε μας και κάποια οικονομικά στοιχεία για το κόστος του ταξιδιού (εσωτερικές μετακινήσεις, εισόδους και ό,τι άλλο μπορεί να χρειαστήκατε)

Ευχαριστώ και εγώ για τη ιστορία. Συνέχιζε έτσι.

 

[dimosf]

Μιας και ήμουν πριν ένα μήνα στο Ιράν, μπορείς να δεις κάποιες πληροφορίες εδώ http://www.travelstories.gr/community/threads/Ιράν-Μάρτιος-2015-λίγες-πληροφορίες.51548/

Μιας και ρωτάς οι είσοδοι σε αξιοθέατα ήταν ανάμεσα σε 50.000-150.000 ριάλια, δηλ. περίπου 1,5 - 4,50 ΕΥΡΩ

 

[panius]

Το γεγονός πάντως ότι τα παιδιά της Τεχεράνης βγάζουν τέτοια βίντεο, δείχνει ότι κάτι αλλάζει στο συντηρητικό Ιράν (τα συνέλαβαν βέβαια και καταδικάστηκαν σε μερικούς μήνες φυλάκιση + βουρδουλιές, αν και απ΄ότι διάβασα δεν έγινε τίποτα από τα δύο).

 

[fenia42]

@FRIDA08 θα προσπαθήσω μέσα από την ιστορία μου να απαντήσω στις ερωτήσεις σου. Όμως αν ενδιαφέρεσαι πραγματικά να κάνεις ένα τέτοιο ταξίδι το μόνο που δε θα σε εμποδίσει είναι το οικονομικό. Τα πάντα είναι πάμφτηνα, τρώγαμε του σκασμού (στην κυριολεξία) και το ακριβότερο ήταν 10 ευρώ το άτομο, τα κτελ είχαν το περισσότερο 6 ευρώ (VIP) ενώ η πτήση βγήκε γύρω στα 60 και κλείστηκε μέσω γερμανικού πρακτορείου.
Σαφέστατα για όσους θέλουν να κινηθούν μεμονωμένα. Με πρακτορείο τα πράγματα αλλάζουν κατά πολύ, αλλά δε σε έχω να πας με πρακτορείο εσύ

 

[fenia42]

Την επομένη ξυπνώ όλο όρεξη κι απολαμβάνω ένα υπέροχο ιρανικό πλούσιο πρωινό με το μαγικό τυρί , τις αραβικές πίτες και αγγουροντομάτα. Τόσο λιτό μα τόσο νόστιμο. Έχω λίγο χρόνο μπροστά μου και είναι ευκαιρία με το φως της αυγής για μια επίσκεψη στο κοντινό τζαμί Νασιρ ολ Μολκ με τα ξακουστά βιτρώ του και τα παιχνίδια που παίζουν με το φως . Οι εικόνες που προσφέρει είναι μαγικές.

( Και μια με τον Μπέχναν, ομορφιά ! ; )

Νιώθω ευγνώμων γιατί ξέρω ότι πολλοί επισκέπτες πριν από μένα δε μπόρεσαν να επισκεφτούν σχεδόν κανένα τζαμί. Όμως όπως είπα και στην αρχή της ιστορίας, κάτι αρχίζει κι αλλάζει δειλά δειλά στο Ιράν, δειλά γιατί πολλές φορές προσπάθησε να προοδεύσει αυτή η χώρα αλλά ο συντηρητισμός την τραβούσε πίσω.



Και τώρα ήρθε η ώρα να μιλήσουμε για τον Σάχη , τον τελευταίο βασιλιά του Ιράν. ( Καταρχάς, δεν είναι κούκλος; )

Ο Μοχάμεντ Ρεζά Παχλαβί, πήρε τα σκήπτρα της εξουσίας κατά τη διάρκεια του Β’ Παγκοσμίου πολέμου με αγγλο-σοβιετική βοήθεια (το λες και πραξικόπημα) . Ήταν αυτός που άλλαξε το όνομα της χώρας από Περσία, λέξη ελληνική που προέρχεται από την επαρχία Παρς (Φαρς, εξ΄ού και φαρσί, η γλώσσα τους ) , σε Ιράν που σημαίνει η Γη των Αρίων.
Παρόλ’ αυτά ήταν ένα προοδευτικό μυαλό που προσπάθησε να φέρει αλλαγές στο οικονομικό και κοινωνικό σκηνικό της χώρας, αποτινάσσοντας παράλληλα τις οπισθοδρομικές μουσουλμανικές αντιλήψεις κι εξισώνοντας τους ρόλους των δυο φύλων. Διατήρησε στενούς δεσμούς με τη Δύση και τις ΗΠΑ, ενώ προσπάθησε να ασκήσει εξωτερική πολιτική ακόμα και με το Ισραήλ. Το έργο του, που πήρε το όνομα λευκή επανάσταση, σημείωσε σημαντικές αλλαγές σε όλα τα επίπεδα, από τον αγροτικό τομέα, μέχρι τις αερομεταφορές και το οδικό και σιδηροδρομικό δίκτυο. Βεβαίως, στην προσπάθειά του αυτή βρήκε εμπόδιο το σιιτικό κλήρο και μαζί με κάποια φαινόμενα διαφθοράς αλλά και την εν μέρει αυταρχική πολιτική του, η ρήξη ήταν αναπόφευκτη και τότε η χώρα διχάστηκε, με αποτέλεσμα τη γνωστή Ιρανική Επανάσταση. Έτσι, στα τέλη της δεκαετίας του ’70 ο Σάχης εκθρονίζεται και μαζί με αυτόν κάθε τι προοδευτικό. Το Ιράν γίνεται πια ισλαμική Δημοκρατία, με ιδρυτή και αρχηγό τον αγιατολάχ Χομεϊνί. Η χώρα βυθίζεται και πάλι στο σκοταδισμό ωστόσο όπως κατάλαβα εγώ, υπάρχει ακόμα μια φλόγα που τρεμοπαίζει στις καρδιές των νέων.

Η διαδρομή για την Περσέπολη θυμίζει ταινία με βιβλική θεματολογία. Έρημος και ξερά τοπία. Κάποια στιγμή μετά σχεδόν δυο ώρες φτάνουμε στον αρχαιολογικό χώρο . Η ιστορία γνωστή.
Η Περσέπολη λοιπόν είναι η πρωτεύουσα της δυναστείας των Αχαιμενιδών επί βασιλέως Δαρείου Α’ και τα ευρήματά της χρονολογούνται από τον 6ο πΧ αιώνα. Η Περσική Αυτοκρατορία ήταν απέραντη όπως και ο πλούτος της κι όπως κάθε αχόρταγη υπερδύναμη, είχε βάλει στο μάτι και τα ελληνικά εδάφη. Κάπως έτσι ξεκίνησαν τον επόμενο αιώνα και οι περσικοί πόλεμοι οι οποίοι μπορεί να έληξαν βέβαια αίσια για τα ελληνικά φύλα, οι πληγές όμως ήταν ορατές στη Μακεδονία και τη Θράκη οι οποίες λεηλατήθηκαν από τον Πέρση στρατηγό Μαρδόνιο. Με αυτή την αφορμή , το 333πΧ ο Μέγας Αλέξανδρος είπε να κάνει αισθητή την παρουσία του λεηλατώντας τα πάντα στο πέρασμά του , πράγμα έκδηλο σε όλο τον αρχαιολογικό χώρο. Η εκδίκηση είναι ένα πιάτο που τρώγεται καλύτερα δυο αιώνες αργότερα.
Εμείς επιλέξαμε μια ξεναγό αλλά τα αγγλικά της ήταν τόσο δυσνόητα που δεν κατάλαβα τίποτα. Ήταν πολύ γλυκιά όμως και κατέβαλε φιλότιμες προσπάθειες.
Παρόλο που είχε κρύο, ο ήλιος ήταν πολύ δυνατός και δεν ήθελα να σκέφτομαι πώς είναι να επισκέπτεσαι το Ιράν με όλα αυτά τα ρούχα το καλοκαίρι στους 40 βαθμούς..

Ωραίο και παράξενο το συναίσθημα να είσαι ολομόναχος σε έναν αρχαιολογικό χώρο.
Εκείνη τη μέρα ένιωσα πως είχα ενώσει ένα ακόμα κομμάτι στο παζλ της ιστορίας.

Στην επιστροφή, ο οδηγός και φίλος του Μπέχναν πρότεινε να πάμε στο σπίτι του και να μας περιποιηθεί η γυναίκα του με σπιτικό φαγητό. Ειλικρινά λυπήθηκα που δεν είχα αυτή την ευκαιρία. Θα ήταν πολύ ενδιαφέρουσα εμπειρία. Αντί αυτού μας κέρασε αρνίσιο κεμπάπ στο χέρι και παγωτό. Στο μαγαζί που πήγαμε δε χόρταινα να βλέπω τον κύριο αυτό να ψήνει ασταμάτητα το ιρανικό ψωμί.

Το απόγευμα με περίμενε η εμπειρία του VIP ιρανικού κτελ! Έχω να πω ότι τα ιρανικά κτελ είναι απίστευτη εμπειρία . Με άπλετο χώρο γύρω, σνακ (αγγούρι , σάντουιτς και χυμό) και στο background ιρανικός κινηματογράφος με αγγλικούς υπότιτλους, κι όλα αυτά στο αστρονομικό ποσό των έξι ευρώ. Η ώρα πέρασε ευχάριστα με την ταινία και το μπροστινό ζευγάρι που με κερνούσε γαριδάκια κι εγώ λουκούμια. Φτάνοντας στη Yazd μου έκανε φοβερή εντύπωση η ευγένεια του ταξιτζή και η φιλότιμη προσπάθεια του να μιλήσει αγγλικά – ήταν αυτοδίδακτος. Η Yazd φωτισμένη είναι πανέμορφη, και το κατάλυμα επίσης όμορφο και γραφικό, σε κεντρικότατο σημείο. Στην πόλη αυτή επρόκειτο να γνωρίσω την πανάρχαια θρησκεία του Ζωροαστρισμού.

 

[FRIDA08]

Με πρακτορείο τα πράγματα αλλάζουν κατά πολύ, αλλά δε σε έχω να πας με πρακτορείο εσύ ;)

Καλά με έχεις....

 

[fenia42]

Ξημέρωμα στη Yazd και μετά από ένα ακόμη ιρανικό κλασσικό πρωινό με αγγουροντομάτα πίτες και κολασμένο τυρί, περιήγηση της μικρής αυτής αλλά ιδιαίτερης πόλης. Μπροστά από το ξενοδοχείο είναι το επιβλητικό Masjed e Jame το οποίο δε χορταίνεις να φωτογραφίζεις.

Η πραγματική ομορφιά της πόλης όμως βρίσκεται στα μικρά έρημα βρώμικα δαιδαλώδη σοκάκια γύρω από τα πλινθόκτιστα καφετιά σπίτια. Περπατώ ανάμεσά τους και έχω την επιθυμία να τα αγγίξω, να τα μυρίσω, αλλά δε μυρίζουν.

Έχω μαγευτεί. Οι ώρες περνάνε, ανάμεσα από τα σοκάκια ο αέρας περνάει κι είναι κρύος. Σε κάθε γωνιά σε περιμένει και μια έκπληξη, ένας « ανεμόπυργος» μια κινστέρνα , ένα σπίτι –ψυγείο.

Όλα αυτά είναι χαρακτηριστικά της μοναδικής αρχιτεκτονικής της πόλης, για να συντηρούν τα τρόφιμα και για να διατηρούν το μέρος δροσερό τους θερινούς μήνες.

Αν ρώτησα για χαλιά; Εννοείται πως ναι. Μάλιστα σε ένα κατάστημα λιανικής είχε πρόσβαση στην ταράτσα για να θαυμάσεις την πλίνθινη πόλη από ψηλά.

Τα Ιρανικά χαλιά είναι αυστηρής γραμμής. Οι τιμές όμως που προσφέρονται δεν είναι και κοψοχρονιάς. Νομίζω πως ίδια τιμή τα βρίσκεις πάνω κάτω και στην Ελλάδα. Πληροφοριακά πάντως, ολόκληρες οικογένειες εργάζονται νυχθημερόν για ένα κομμάτι ψωμί, για να πλουτίζουν οι έμποροι.
Το μεσημέρι με βρήκε ανάμεσα στο πλήθος , τις αγορές και τους κεντρικούς δρόμους. Οι γυναίκες εδώ είναι φανερά πιο συντηρητικές, έτσι δε μπορώ να αποφύγω τα έντονα βλέμματα. Πολύ έντονα όμως. Οι περισσότερες φορούν τσαντόρ, κι εγώ ξεχωρίζω, ολόλευκη με φουξ μαντίλα.
Η εύρεση εστιατορίου αποδείχτηκε μάταιη , έτσι βρέθηκα να τρώω πρόχειρα ένα κοτόπουλο με τα χέρια ανάμεσα σε περίεργους θαμώνες που με επεξεργάζονταν διακριτικά. Κι επειδή κότα χωρίς μπύρα δε γίνεται, οι Ιρανοί έχουν προβλέψει. Μπύρα χωρίς αλκοόλ, με γεύση βερίκοκου. Δεν πινόταν ..
Στην κεντρική οδό είναι κι ένα περίφημο ζαχαροπλαστείο που φημίζεται για τα μπισκότα του. Στήθηκα στην ουρά και πήρα μερικά κουτιά που θα μου χρειαζόντουσαν. Τα μπισκότα, τίποτα το ιδιαίτερο, γενικώς τα γλυκά στο Ιράν είναι μια ιστορία που προκαλεί γέλωτα μιας και θυμίζουν πιο πολύ ζαχαρωτά παρά την υψηλή ζαχαροπλαστική του Παρισιού.

Έκανα μια βόλτα στο κεντρικότερο σημείο της πόλης όταν ένα μαγαζί με χειροποίητα σουβενίρ τράβηξε την προσοχή μου. Το είχε ένας ηλικιωμένος κύριος, φιγούρα θαρρείς παρμένη από ταινία του Κιαροστάμι, και δε θα ξεχάσω τη λάμψη στα μάτια του όταν μου ζήτησε μερικά κέρματα από τη χώρα μου,να του τα περάσω σε ένα άλμπουμ γράφοντας και μια αφιέρωση. Ήταν στα νιάτα του καθηγητής φυσικής όμως στα δικά μου μάτια φέρθηκε σα μικρό παιδάκι που χάρηκε με κάτι τόσο ασήμαντο. Συγκινητική στιγμή. Αγόρασα δυο ψάθινες καμήλες και μου έκανε δώρο ένα ξύλινο μπουκαλάκι, πάντα χαμογελώντας σα παιδί. Για να μη τον ξεχάσω ποτέ είπε .
Σειρά είχε όμως η επίσκεψη ενός Ζωροαστρικού ναού. Ενός αληθινού ζωροαστρικού ναού!

Η Yazd έχει πολλούς οπαδούς του ζωροαστρισμού και από όλους τους ναούς της επισκέψιμος είναι μόνο αυτός. Οι υπόλοιποι είναι κλειστοί για το κοινό και απευθύνονται αυστηρά σε θιασώτες. Τι είναι όμως αυτή η θρησκεία που εμείς ευρέως την γνωρίζουμε κυρίως χάρη στο Νίτσε;
Ο Ζωροαστρισμός είναι μια από τις αρχαιότερες εν ενεργεία θρησκείες, που υφίσταται εδώ και 2.600 χρόνια. Είναι μονοθεϊστική θρησκεία και έχει πολλά κοινά με τον ινδουισμό . Πρεσβεύει την ύπαρξη ενός υπερβατικού θεού, του Αχούρα Μάζντα, ο οποίος είναι η αλήθεια, το καλό , και θα επικρατήσει (κάποια στιγμή) απέναντι στο κακό και τότε το σύμπαν θα αναγεννηθεί.
Ο Ζωροάστρης που σέβεται τον εαυτό του οφείλει να κάνει σε όλη του τη ζωή καλές πράξεις και καλές σκέψεις για να πορευτεί στο δρόμο της αληθινής ευτυχίας. Αυτό που κάνει όμως αυτή τη θρησκεία να ξεχωρίζει και να μας προκαλεί τόσο πολύ το ενδιαφέρον είναι τα δυο ζωοποιά στοιχεία που λατρεύει : τη φωτιά και το νερό. Για χάρη αυτών των ιερών στοιχείων, οι οπαδοί του ζωροαστρισμού αρνούνται να θάψουν ή να κάψουν τους νεκρούς τους για να μη μολύνουν τα στοιχεία αυτά . Τι τους κάνουν λοιπόν; Κουβαλούν τα νεκρά σώματα στους πύργους της σιωπής, όπου τα αφήνουν γυμνά κι εκτεθειμένα να φαγωθούν από τα όρνια… Τάδε έφη Ζαρατούστρα.

Αφού επισκέφτηκα το ναό του Ζωροαστρισμού και είδα την πανάρχαιη φωτιά να καίει είπα να θαυμάσω το ηλιοβασίλεμα στους πύργους της σιωπής και γι’ αυτό το σκοπό επιστρατεύτηκε ταξί μιας και ήταν μακριά.
Ο ταξιτζής απεδείχθει λαμόγιο αλλά ήταν το μοναδικό αρνητικό συμβάν του ταξιδιού.

Στη Γιαζντ ο χρόνος έχει σταματήσει και στους πύργους της σιωπής πέρα από τη σιωπή βασιλεύει ένα περίεργο απόκοσμο συναίσθημα , ίσως αυτό που αφήνει γύρω του ο θάνατος. Αυτά σκεφτόμουν κατά τη μοναχική μου ανάβαση στο λόφο.

Αλλόκοτα συναισθήματα με πλημμύρισαν, ίσως τόσο θανατικό να μην το άντεχα και θέλησα να κατέβω αμέσως. Παράταιρη τελευταία ανάμνηση κάποιες μακρινές εικόνες από σοσιαλιστικού τύπου τεράστιες πολυκατοικίες κι εργοστάσια και στο βάθος ένας πορτοκαλί ήλιος να χάνεται πίσω από τις ξερές απέραντες οροσειρές της Περσίας.

(πάρτε κι ένα απόσπασμα από το Ζαρατούστρα του Νίτσε )

 

[paefstra]

Και τώρα ήρθε η ώρα να μιλήσουμε για τον Σάχη , τον τελευταίο βασιλιά του Ιράν. ( Καταρχάς, δεν είναι κούκλος; )

Ο Μοχάμεντ Ρεζά Παχλαβί.....
Παρόλ’ αυτά ήταν ένα προοδευτικό μυαλό που προσπάθησε να φέρει αλλαγές στο οικονομικό και κοινωνικό σκηνικό της χώρας, αποτινάσσοντας παράλληλα τις οπισθοδρομικές μουσουλμανικές αντιλήψεις κι εξισώνοντας τους ρόλους των δυο φύλων. Διατήρησε στενούς δεσμούς με τη Δύση και τις ΗΠΑ, ενώ προσπάθησε να ασκήσει εξωτερική πολιτική ακόμα και με το Ισραήλ. Το έργο του, που πήρε το όνομα λευκή επανάσταση, σημείωσε σημαντικές αλλαγές σε όλα τα επίπεδα, από τον αγροτικό τομέα, μέχρι τις αερομεταφορές και το οδικό και σιδηροδρομικό δίκτυο. Βεβαίως, στην προσπάθειά του αυτή βρήκε εμπόδιο το σιιτικό κλήρο και μαζί με κάποια φαινόμενα διαφθοράς αλλά και την εν μέρει αυταρχική πολιτική του, η ρήξη ήταν αναπόφευκτη και τότε η χώρα διχάστηκε, με αποτέλεσμα τη γνωστή Ιρανική Επανάσταση.

Αυτός δεν είναι που είχε την πονεμένη ιστορία του γάμου με τη Σοράγια; Γοητευτικός αλλά.....

 

[fenia42]

Αυτός δεν είναι που είχε την πονεμένη ιστορία του γάμου με τη Σοράγια; Γοητευτικός αλλά.....

Mais oui
http://www.lifo.gr/team/anatoli/49615

 

[panius]

Και τώρα ήρθε η ώρα να μιλήσουμε για τον Σάχη , τον τελευταίο βασιλιά του Ιράν. ( Καταρχάς, δεν είναι κούκλος; )

Πάντως το είχε καβαλήσει το καλάμι όσο να πεις... το 1971 διοργάνωσε προκλητικά δαπανηρές γιορτές (τις οποίες εκμεταλεύτηκε και με το παραπάνω ο Χομεϊνί) για τα...2μιση χιλιάδες χρόνια της Περσικής Αυτοκρατορίας (!) με καλεσμένους τις βασιλικές οικογένειες όλου του κόσμου, προέδρους και πρωθυπουργούς. Το δείπνο της δεξίωσης στην Περσέπολη θεωρείται μέχρι και σήμερα το ακριβότερο όλων των εποχών! http://en.wikipedia.org/wiki/2,500_year_celebration_of_the_Persian_Empire

 

[fenia42]

Ρε, βασιλιας είναι ό,τι θέλει κάνει, αντε! Η άλλη λύση είναι οι Αγιατολλάχηδες, όχι διάλεξε και πάρε!