varioAthens
Member
- Μηνύματα
- 6.290
- Likes
- 11.676
-Wife, βρες που θα παμε... Μου δινουν αναγκαστικα μερος της καλοκαιρινης μου αδειας στο τελος του μηνα!, μου ανακοινωσε ο husband μπαινοντας φουριοζος στο σπιτι ενα απογευμα στα μεσα του Ιουνιου.
-Στο τελος ποιου μηνα?, ρωτησα λιγο αφηρημενη χωρις να παρω τα ματια μου απο την οθονη του υπολογιστη συνεχιζοντας αμεριμνη τη δουλεια μου.
-Στο τελος του Ιουνιου.
-Συγγνωμη, εννοεις σε 10-15 μερες?
-Ακριβως, απαντησε με απολυτη φυσικοτητα, μιας και δεν ειναι η πρωτη φορα που η αδεια του δοθηκε με το ετσι θελω και τελευταια στιγμη.
Αντε να βρουμε που θα παρκαρουμε τα τεκνα, να ρυθμισω τις υποχρεωσεις και της δικης μου δουλειας και να οργανωσουμε και ταξιδι.
Βεβαια, ενας ψιλοσχεδιασμος ειχε γινει ηδη απο περσι για Ιορδανια-Ισραηλ, ενα ταξιδι που τελικα δεν εγινε. Ομως και το Ιραν ανταποκρινοταν στα ζητουμενα μας: συντομο ταξιδι, οχι Ευρωπη, πολιτισμος, ιστορια. Οταν ομως ο husband μου ανεφερε οτι εχει εναν "γνωστο" Ιρανο που μπορει να μας "βοηθησει" σε ο,τι χρειαζομαστε (αυτο που ολοι θελουν να μας βοηθησουν ομως...) χτυπησε κοκκινος συναγερμος στον εγκεφαλο μου, ξυπνησαν "θαμμενες" μνημες απο το προηγουμενο ταξιδι μας και με συνοπτικες διαδικασιες απορριφθηκε το καημενο το Ιραν.
"Αστο καλυτερα μωρε, θα φρεσκαρω τις περσινες σημειωσεις και πληροφοριες για Ισραηλ και Ιορδανια, μην πανε και χαμενες, και το Ιραν το βλεπουμε για καποια αλλη στιγμη". Βγηκαν λοιπον ξανα τα (ηλεκτρονικα) τεφτερια, ξαναδιαβαστηκαν αγαπημενα sites, ιστοριες του travelstories, mails που ειχα ανταλλαξει με ισραηλινους και ιορδανους τουριστικους πρακτορες/οδηγους/απλους κατοικους και φτου κι απ'την αρχη. Για καποιο λογο φετος δεν μου εβγαινε καθολου ο συνδυασμος και των 2 χωρων. Ανεβαινε το budget, βγαιναμε εκτος χρονικων οριων συν του οτι θα αφηναμε απεξω αρκετα πραγματα απο καθε χωρα. Ετσι αποφασισαμε να παμε μονο σε μια απο τις 2 και καταληξαμε στην Ιορδανια.
Κλεισαμε την πιο οικονομικη πτηση που βρηκαμε, κλεισαμε και εναν οδηγο για τις μεταφορες μας (που τον ειχα ξεχωρισει απο περσι), κλεισαμε και τα ξενοδοχεια που θελαμε (ολες οι κρατησεις εγιναν πανευκολα λες και εκλεινες Κυκλαδες τον Δεκεμβριο αλλα δεν προβληματιστηκα και πολυ εκεινη την ωρα), "βγηκε" το προγραμμα κι εφτασε η μερα της αναχωρησης.
Η πτηση ηταν αργα το βραδυ (ειπαμε κλεισαμε την οικονομικοτερη) κι ολη μερα ημουν στον κοσμο μου, ζυγιζοντας και ξαναζυγιζοντας τη βαλιτσα μην τυχον και ξεπερασει τα κιλα που επρεπε, ουτε τηλεοραση δεν ανοιξα, ουτε στο ιντερνετ μπηκα...
Αφου βραδυασε, ξεκινησαμε να παμε τα τεκνα στους παππουδες και μετα να συνεχισουμε για αεροδρομιο. Κι εκει που παμε με χαρα να παρκαρουμε τα μικρα, να 'σου οι παππουδες αναστατοι να μας λενε "Μα που πατε?... Εχουν λυσσαξει οι τζιχαντιστες... πριν λιγο ειπαν στις ειδησεις οτι εκαναν επιθεση σε ξενοδοχειο στην Τυνησια και κατεσφαξαν δυτικους τουριστες...Και εκαναν και επιθεση και στο Κουβειτ σε ενα τζαμι... Πατε στου λυκου το στομα!!".
((Οντως εκεινη την ημερα ειχε γινει πολυνεκρη επιθεση σε παραλιακο ξενοδοχειο στη Σους της Τυνησιας εναντιον τουριστων ΚΑΙ επιθεση σε σιιτικο τεμενος σκοτωνοντας 27 ανθρωπους ΚΑΙ αποκεφαλισμος ενος ανδρα στη Γαλλια, ολα απο το Ισλαμικο Κρατος)).
Η αληθεια ειναι οτι παγωσαμε και μειναμε να κοιταζομαστε με τον husband με το στομα ανοιχτο. Μας εφυγε αυτοματα καθε διαθεση για ταξιδι, καθε ενθουσιασμος μετα απο 2 χρονια ταξιδιωτικης απραξιας, νιωθαμε πραγματικα σα να πηγαινουμε στου χαρου τα δοντια. Και μετα μας εριξαν και την αλλη κεραμιδα "Δεν πληρωσαμε τη δοση στο ΔΝΤ.." και να τα σεναρια και να οι πολιτικες αναλυσεις και να η καρδια μας να εχει γινει περιβολι.
Τολμω να πω οτι σκεφτηκαμε να τα ακυρωσουμε ολα και να κατσουμε στ' αυγα μας. Ομως, κατι που ηταν ολα ηδη πληρωμενα, κατι που ειχαμε κουραστει τοσο πολυ 2 χρονια τωρα δουλευοντας και περιμενοντας μια ολιγοημερη αποδραση, δεν το βαλαμε κατω.
Ωστοσο, μπηκαμε στο αυτοκινητο με βαρια καρδια ... αμιλητοι, αγελαστοι και σκεφτικοι καναμε τη διαδρομη μεχρι το αεροδρομιο. Στο δρομο ρωταω τον husband:
-Λες να βγαλουμε λεφτα απο κανενα ΑΤΜ?
-Εχουμε χρηματα για το ταξιδι, ασε που ολα ειναι πληρωμενα εχουμε και την καρτα,
-Οχι για το ταξιδι, για οταν θα γυρισουμε, μην γινει τιποτα,
-Σαν τι να γινει μωρε κι εσυ? Πανικοβαλεσαι σαν τους συνταξιουχους... Λες να κλεισουν οι τραπεζες? μου απαντησε κανοντας χιουμορακι... Αχ που να ξεραμε!!
Καποτε φτασαμε στο αεροδρομιο, παραδωσαμε βαλιτσα και πηραμε εναν καφε, πιο πολυ απο συνηθεια... η διαθεση ακομα δεν ειχε επανελθει κι ας προσπαθουσαμε βεβιασμενα να χαμογελαμε.
Και μεσα σε ολα αυτα, καναμε το "λαθος" να πιασουμε τυχαια συζητηση με εναν ελληνα που ζει και εργαζεται στην Ιορδανια που μας εδωσε την χαριστικη βολη, ακριβως τη στιγμη που ακουγοταν απο τα μεγαφωνα η αναγγελια της πτησης μας, "Μα καλα, Ιορδανια βρηκατε να πατε?" μας ρωτησε σα να απευθυνοταν σε ημιτρελους.
-Στο τελος ποιου μηνα?, ρωτησα λιγο αφηρημενη χωρις να παρω τα ματια μου απο την οθονη του υπολογιστη συνεχιζοντας αμεριμνη τη δουλεια μου.
-Στο τελος του Ιουνιου.
-Συγγνωμη, εννοεις σε 10-15 μερες?
-Ακριβως, απαντησε με απολυτη φυσικοτητα, μιας και δεν ειναι η πρωτη φορα που η αδεια του δοθηκε με το ετσι θελω και τελευταια στιγμη.
Αντε να βρουμε που θα παρκαρουμε τα τεκνα, να ρυθμισω τις υποχρεωσεις και της δικης μου δουλειας και να οργανωσουμε και ταξιδι.
Βεβαια, ενας ψιλοσχεδιασμος ειχε γινει ηδη απο περσι για Ιορδανια-Ισραηλ, ενα ταξιδι που τελικα δεν εγινε. Ομως και το Ιραν ανταποκρινοταν στα ζητουμενα μας: συντομο ταξιδι, οχι Ευρωπη, πολιτισμος, ιστορια. Οταν ομως ο husband μου ανεφερε οτι εχει εναν "γνωστο" Ιρανο που μπορει να μας "βοηθησει" σε ο,τι χρειαζομαστε (αυτο που ολοι θελουν να μας βοηθησουν ομως...) χτυπησε κοκκινος συναγερμος στον εγκεφαλο μου, ξυπνησαν "θαμμενες" μνημες απο το προηγουμενο ταξιδι μας και με συνοπτικες διαδικασιες απορριφθηκε το καημενο το Ιραν.
"Αστο καλυτερα μωρε, θα φρεσκαρω τις περσινες σημειωσεις και πληροφοριες για Ισραηλ και Ιορδανια, μην πανε και χαμενες, και το Ιραν το βλεπουμε για καποια αλλη στιγμη". Βγηκαν λοιπον ξανα τα (ηλεκτρονικα) τεφτερια, ξαναδιαβαστηκαν αγαπημενα sites, ιστοριες του travelstories, mails που ειχα ανταλλαξει με ισραηλινους και ιορδανους τουριστικους πρακτορες/οδηγους/απλους κατοικους και φτου κι απ'την αρχη. Για καποιο λογο φετος δεν μου εβγαινε καθολου ο συνδυασμος και των 2 χωρων. Ανεβαινε το budget, βγαιναμε εκτος χρονικων οριων συν του οτι θα αφηναμε απεξω αρκετα πραγματα απο καθε χωρα. Ετσι αποφασισαμε να παμε μονο σε μια απο τις 2 και καταληξαμε στην Ιορδανια.
Κλεισαμε την πιο οικονομικη πτηση που βρηκαμε, κλεισαμε και εναν οδηγο για τις μεταφορες μας (που τον ειχα ξεχωρισει απο περσι), κλεισαμε και τα ξενοδοχεια που θελαμε (ολες οι κρατησεις εγιναν πανευκολα λες και εκλεινες Κυκλαδες τον Δεκεμβριο αλλα δεν προβληματιστηκα και πολυ εκεινη την ωρα), "βγηκε" το προγραμμα κι εφτασε η μερα της αναχωρησης.
Η πτηση ηταν αργα το βραδυ (ειπαμε κλεισαμε την οικονομικοτερη) κι ολη μερα ημουν στον κοσμο μου, ζυγιζοντας και ξαναζυγιζοντας τη βαλιτσα μην τυχον και ξεπερασει τα κιλα που επρεπε, ουτε τηλεοραση δεν ανοιξα, ουτε στο ιντερνετ μπηκα...
Αφου βραδυασε, ξεκινησαμε να παμε τα τεκνα στους παππουδες και μετα να συνεχισουμε για αεροδρομιο. Κι εκει που παμε με χαρα να παρκαρουμε τα μικρα, να 'σου οι παππουδες αναστατοι να μας λενε "Μα που πατε?... Εχουν λυσσαξει οι τζιχαντιστες... πριν λιγο ειπαν στις ειδησεις οτι εκαναν επιθεση σε ξενοδοχειο στην Τυνησια και κατεσφαξαν δυτικους τουριστες...Και εκαναν και επιθεση και στο Κουβειτ σε ενα τζαμι... Πατε στου λυκου το στομα!!".
((Οντως εκεινη την ημερα ειχε γινει πολυνεκρη επιθεση σε παραλιακο ξενοδοχειο στη Σους της Τυνησιας εναντιον τουριστων ΚΑΙ επιθεση σε σιιτικο τεμενος σκοτωνοντας 27 ανθρωπους ΚΑΙ αποκεφαλισμος ενος ανδρα στη Γαλλια, ολα απο το Ισλαμικο Κρατος)).
Η αληθεια ειναι οτι παγωσαμε και μειναμε να κοιταζομαστε με τον husband με το στομα ανοιχτο. Μας εφυγε αυτοματα καθε διαθεση για ταξιδι, καθε ενθουσιασμος μετα απο 2 χρονια ταξιδιωτικης απραξιας, νιωθαμε πραγματικα σα να πηγαινουμε στου χαρου τα δοντια. Και μετα μας εριξαν και την αλλη κεραμιδα "Δεν πληρωσαμε τη δοση στο ΔΝΤ.." και να τα σεναρια και να οι πολιτικες αναλυσεις και να η καρδια μας να εχει γινει περιβολι.
Τολμω να πω οτι σκεφτηκαμε να τα ακυρωσουμε ολα και να κατσουμε στ' αυγα μας. Ομως, κατι που ηταν ολα ηδη πληρωμενα, κατι που ειχαμε κουραστει τοσο πολυ 2 χρονια τωρα δουλευοντας και περιμενοντας μια ολιγοημερη αποδραση, δεν το βαλαμε κατω.
Ωστοσο, μπηκαμε στο αυτοκινητο με βαρια καρδια ... αμιλητοι, αγελαστοι και σκεφτικοι καναμε τη διαδρομη μεχρι το αεροδρομιο. Στο δρομο ρωταω τον husband:
-Λες να βγαλουμε λεφτα απο κανενα ΑΤΜ?
-Εχουμε χρηματα για το ταξιδι, ασε που ολα ειναι πληρωμενα εχουμε και την καρτα,
-Οχι για το ταξιδι, για οταν θα γυρισουμε, μην γινει τιποτα,
-Σαν τι να γινει μωρε κι εσυ? Πανικοβαλεσαι σαν τους συνταξιουχους... Λες να κλεισουν οι τραπεζες? μου απαντησε κανοντας χιουμορακι... Αχ που να ξεραμε!!
Καποτε φτασαμε στο αεροδρομιο, παραδωσαμε βαλιτσα και πηραμε εναν καφε, πιο πολυ απο συνηθεια... η διαθεση ακομα δεν ειχε επανελθει κι ας προσπαθουσαμε βεβιασμενα να χαμογελαμε.
Και μεσα σε ολα αυτα, καναμε το "λαθος" να πιασουμε τυχαια συζητηση με εναν ελληνα που ζει και εργαζεται στην Ιορδανια που μας εδωσε την χαριστικη βολη, ακριβως τη στιγμη που ακουγοταν απο τα μεγαφωνα η αναγγελια της πτησης μας, "Μα καλα, Ιορδανια βρηκατε να πατε?" μας ρωτησε σα να απευθυνοταν σε ημιτρελους.
Last edited:
