Ιορδανία ΙΟΡΔΑΝΙΑ - Βγαλμένη από Πέτρα και Έρημο

[dimosf]

Η φωτογραφια με τις ομπρελες παει καρφωτη για φωτογραφικο διαγωνισμο!!!!!!

Γιατί, αυτή με την τράπεζα;

 

[psithyros]

Συγχαρητήρια, πολύ όμορφη η ιστορία σου, η περιγραφή και οι φωτογραφίες, αν και θα περίμενε κάποιος πιο πλούσιο φωτογραφικό υλικό αφού σίγουρα θα υπήρχαν άπειρα κατάλληλα θέματα στο συγκεκριμένο χώρο! Η Ιορδανία είναι μία από τις ταξιδιωτικές αδυναμίες της συζύγου, έχει ένα κόλλημα με τη χώρα, ουσιαστικά δηλαδή έχει κόλλημα με την Πέτρα... ντε και καλά να πάμε να δούμε την Πέτρα. Μετά και τη δική σου περιγραφή αλλά και άλλων εδώ -αν και θα προτιμούσα κάτι προς Αφρική μεριά για το επόμενο ταξίδι- θα κάνω κι εγώ τη καρδιά μου ''Πέτρα'' και θα ακολουθήσω στις ''Πέτρες''

 

[varioAthens]

Συγχαρητήρια, πολύ όμορφη η ιστορία σου, η περιγραφή και οι φωτογραφίες, αν και θα περίμενε κάποιος πιο πλούσιο φωτογραφικό υλικό αφού σίγουρα θα υπήρχαν άπειρα κατάλληλα θέματα στο συγκεκριμένο χώρο! Η Ιορδανία είναι μία από τις ταξιδιωτικές αδυναμίες της συζύγου, έχει ένα κόλλημα με τη χώρα, ουσιαστικά δηλαδή έχει κόλλημα με την Πέτρα... ντε και καλά να πάμε να δούμε την Πέτρα. Μετά και τη δική σου περιγραφή αλλά και άλλων εδώ -αν και θα προτιμούσα κάτι προς Αφρική μεριά για το επόμενο ταξίδι- θα κάνω κι εγώ τη καρδιά μου ''Πέτρα'' και θα ακολουθήσω στις ''Πέτρες''

Και πολυ καλα θα κανεις γιατι happy wife=happy life!!

 

[malysa]

πολύ ωραία η ιστορία σου Vario...
κρίμα που δεν συνέχισε η συγγραφή της και για το άλλο μισό του τίτλου της

 

[varioAthens]

πολύ ωραία η ιστορία σου Vario...
κρίμα που δεν συνέχισε η συγγραφή της και για το άλλο μισό του τίτλου της

Εχεις δικιο... πρεπει να στρωθω...
Ευχαριστω πολυ!!

 

[varioAthens]

Επιστρεφοντας στο ξενοδοχειο μαθαμε οτι στην Ελλαδα ειχαν αρχισει τα «οργανα». Ποια οργανα εννοω; Τα Capital Controls.

Απο την μια οι πανικοβλητοι συγγενεις μας στο τηλεφωνο, απο την αλλη ολα τα ειδησεογραφικα καναλια διεθνώς να το εχουν πρωτο θεμα στις ειδησεις... Οσο να 'ναι εναν πανικο τον παθαμε. Κατευθειαν για δοκιμη σε ΑΤΜ's… Αδικος κοπος! Νοpe! Νο money!
Το μυαλο μας αρχισε να σκεφτεται ενδεχομενα, πιθανοτητες και σεναρια: το ξενοδοχειο στην Πετρα ηταν πληρωμενο, το camp που θα μας φιλοξενουσε την επομενη μερα στο Wadi Rum επισης, για εξοδα ειχαμε καποια λιγα μετρητα, γιατι χρησιμοποιουμε κυριως καρτα, ΑΛΛΑ σε περιπτωση που χρειαζομασταν εξτρα μετρητα στην ερημο, τι θα καναμε; Να ειχαν στη μεση του πουθενα pos μαλλον χλωμο το κοβαμε. Ασε που ειχαμε να σκεφτομαστε και το τι θα καναμε φτανοντας στην Ελλαδα μιας και ουτε μετρητα ειχαμε αφησει στο σπιτι, ουτε τροφιμα στα ντουλαπια και με ένα σωρο υποχρεωσεις (λογαριασμους κ.λ.π.) να ερχονται για τον μηνα Ιουλιο.
Ολα αυτα σκεφτομασταν και σε συνδυασμο με τις συζητησεις που γινονταν για εξοδο της χωρας απο το ευρω και την ευρωζωνη, η διαθεση μας ηταν «ειμαστε μια ωραια ατμοσφαιρα-ειμαστε» ενα πραγμα. Όταν συμβαινουν τετοια κοσμοιστορκα γεγονοτα στην χωρα σου και εσυ βρισκεσαι μακρυα υπαρχει ένα κακο και ένα καλο: το κακο ειναι οτι καπως μεγενθυνονται στο μυαλο σου, το καλο οτι μπορεις να κανεις ενα προσωρινο pause στη σκεψη σου και να ξεχαστεις για λιγο χαρη στις διαφορετικες εικονες και τα ερεθισματα που σου δινει η χωρα που βρισκεσαι. Και ευτυχως η Ιορδανια βριθει πολλων τετοιων.

Η επομενη μερα ξεκινησε παλι πολυ νωρις. Το προγραμμα προεβλεπε επισκεψη στην Μικρη Πετρα, περιηγηση στο Wadi Rum και τελικα, διανυκτερευση σε camp στην ερημο.

Η Μικρη Πετρα, οπως μαρτυρα και το ονομα της, ειναι μια μικρογραφια της Πετρας.
Βρισκεται στα 10-15’ απο την Wadi Musa. Φτανοντας δεν θα δεις γκρουπ, δεν θα δεις ξεναγους ουτε μικροπωλητες. Δεν θα δεις καν γκισε για εισητηρια, η εισοδος ειναι ελευθερη κ γινεται, οπως κ στην Πετρα, μεσω ενος στενου siq. Μπαινοντας πια στο φαραγγι βλεπεις ολογυρα στους βραχους λαξευμενα διωροφα οικοδομηματα, τα οποια ειχαν οικιστικη χρηση σε αντιθεση με αυτα της Πετρας που χρησιμευαν κυριως ως ταφικοι θαλαμοι. Στα περισσοτερα σπιτια μπορεις να ανεβεις απο τις σκαλες και στον 2ο οροφο τους αλλα χρειαζεται προσοχη λογω ολισθηροτητας.
Πολλοι λενε οτι αν εχεις δει πρωτα την Πετρα, δεν θα εντυπωσιαστεις. Ειναι ομως τοσο καλοδιατηρημενη και απαλλαγμενη απο τον μαζικο τουρισμο που την κανει να εκπεμπει τη δικη της γοητεια.
Αφου περιπλανηθηκαμε αρκετα, επιβιβαση στο αυτοκινητο και βουρ για Wadi Rum.

 

[varioAthens]

Και επειδη την εχω δει παστρικοθοδωρα που ολα τα συμμαζευει... ειπα να προσθεσω και το τελευταιο κεφαλαιο της ιστοριας που απο "ΙΟΡΔΑΝΙΑ Γοητεία βγαλμένη από Πέτρα και Έρημο" κοντεψε να γινει "ΙΟΡΔΑΝΙΑ Γοητεία βγαλμένη από σκόνη και αράχνες".

 

[varioAthens]

Πώς είναι η αίσθηση να βρίσκεσαι καταμεσής της ερήμου?

Αναπόφευκτα αισθάνεσαι δέος γιατί είσαι απλώς μια κουκίδα μέσα στο σύμπαν.
Αν μοιάζουμε, μπορεί να πάθεις και έναν μικρό πανικό ελλείψει προσανατολισμού... ένιωθα σαν να βρίσκομαι στον ωκεανό ή στον ουρανό, χωρίς πυξίδα αφού όπου κι αν κοίταζα στα 4 σημεία του ορίζοντα δεν έβλεπα καμία «έξοδο διαφυγής», έπρεπε να αφεθώ στο έλεος του οδηγού του τζιπ αν ήθελα να βγω από εκεί μέσα.
Η παντελής έλλειψη ήχου δε, μου θύμισε το άκρως αντίθετο σκηνικό: ένα χιονισμένο τοπίο. Γιατί όπως ακριβώς το χιόνι, έτσι και η έρημος μοιάζει να «καταπίνει» οποιονδήποτε ήχο.

Υποτίθεται πώς είχα πατήσει έρημο σε προηγούμενα ταξίδια μου (π.χ. Αίγυπτο, Τυνησία) αλλά πάντα υπήρχε κάτι που διέκοπτε το ερημικό τοπίο...λουλουδάκια και πέτρες που ξεφύτρωναν εδώ κι εκεί, κολώνες ηλεκτροδότησης και δρόμοι, έστω και υποτυπώδεις, που μαρτυρούσαν την ανθρώπινη παρέμβαση.

Εδώ όμως, στην αχανή έρημο του Wadi Rum δεν υπήρχε κανένα ίχνος πολιτισμού, παρά μόνο αγνή, πουδρένια, στο χρώμα της τερακότας άμμος και κατά τόπους τεράστιοι βράχοι από ψαμμίτη, κάνοντας το τοπίο να μοιάζει σεληνιακό... Εξ’ ου' και το όνομα του Wadi Rum που στα αραβικά σημαίνει «Κοιλάδα της Σελήνης» και δεν θα μπορούσε να είναι πιο ταιριαστό.
Όχι τυχαία το Wadi Rum έχει επιλεγεί πολλές φορές για να γυριστούν ταινίες όπου το στόρυ τους διαδραματίζεται σε άλλους πλανήτες.

Βέβαια, η ταινία που έκανε παγκοσμίως γνωστή την περιοχή ήταν «Ο Λόρενς της Αραβίας» και γι’ αυτό υπάρχoυν και τα σχετικά αξιοθέατα μέσα στην έρημο, όπως η "Πηγή του Λόρενς" και το σπίτι του Λόρενς, ουσιαστικά μια τρύπα σε έναν βράχο που δεν καταλαβαίνεις καν ότι είναι σπίτι.
Περιπλανηθήκαμε πολλές ώρες με το τζιπ κάνοντας πολλές στάσεις, αλλού για να δούμε από ψηλά πανοραμική θέα της ερήμου, αλλού για θαυμάσουμε περίεργους σχηματισμούς των βράχων, αλλού για να κάνουμε βόλτα με καμήλες και αλλού απλά για να κουτρουβαλήσουμε στους αμμόλοφους.
Το να πίνεις τσάι στην σκιά ενός βράχου μέσα στην απεραντοσύνη της ερήμου ακούγοντας μόνο τον ήχο της ανάσας σου, είναι μια ανεπανάληπτη εμπειρία.

Ακόμα πιο ανεπανάληπτη εμπειρία είναι η διανυκτέρευση σε camp στο Wadi Rum.
Το ηλιοβασίλεμα που έβαφε όλη την έρημο πορτοκαλί, η υπαίθρια φωτιά που όσο αυτή μας ζέσταινε από το βραδινό κρύο της ερήμου εμείς ρεμβάζαμε τον έναστρο ουρανό και ανταλλάζαμε ιστορίες με ντόπιους και με ταξιδιώτες από όλα τα μέρη του κόσμου, ο ύπνος (ένας από τους καλύτερους στη ζωή μου) στην σκηνή στην μέση του πουθενά, και το φανταστικό θέαμα της ανατολής που έκανε όλο το τοπίο ροζ, είναι εικόνες που δεν θα ξεχάσω ποτέ στην ζωή μου.

Βέβαια, οι συνθήκες υγιεινής στα camps, με το περιορισμένο νερό που κατά πώς φαίνεται δεν φτάνει για ενδελεχές πλύσιμο πιάτων και ποτηριών, μας άφησαν και μια γερή γαστρεντερίτιδα που κάναμε αμάν και πως να ξεπεράσουμε.

Το μοναδικό αυτό ταξίδι ολοκληρώθηκε με ξεκούραση σε ένα από τα πολλά και υπέροχα ξενοδοχεία της Νεκράς Θάλασσας, όπου του δώσαμε να καταλάβει σε λασπόλουτρα και τις κλασσικές τουριστικές πόζες "και-καλά-επιπλέω-διαβάζοντας-βιβλίο-χωρίς-να-βυθίζομαι" παρά το γεγονός ότι είχαμε μείνει ταπί, χωρίς δυνατότητα ανάληψης χρημάτων και με ένα δημοψήφισμα να μας περιμένει επιστρέφοντας στην Ελλάδα όπου συνέβαιναν κοσμοϊστορικά γεγονότα.

 

[KIKI]

Πώς είναι η αίσθηση να βρίσκεσαι καταμεσής της ερήμου?

Αναπόφευκτα αισθάνεσαι δέος γιατί είσαι απλώς μια κουκίδα μέσα στο σύμπαν.
Αν μοιάζουμε, μπορεί να πάθεις και έναν μικρό πανικό ελλείψει προσανατολισμού... ένιωθα σαν να βρίσκομαι στον ωκεανό ή στον ουρανό, χωρίς πυξίδα αφού όπου κι αν κοίταζα στα 4 σημεία του ορίζοντα δεν έβλεπα καμία «έξοδο διαφυγής», έπρεπε να αφεθώ στο έλεος του οδηγού του τζιπ αν ήθελα να βγω από εκεί μέσα.
Η παντελής έλλειψη ήχου δε, μου θύμισε το άκρως αντίθετο σκηνικό: ένα χιονισμένο τοπίο. Γιατί όπως ακριβώς το χιόνι, έτσι και η έρημος μοιάζει να «καταπίνει» οποιονδήποτε ήχο.

Υποτίθεται πώς είχα πατήσει έρημο σε προηγούμενα ταξίδια μου (π.χ. Αίγυπτο, Τυνησία) αλλά πάντα υπήρχε κάτι που διέκοπτε το ερημικό τοπίο...λουλουδάκια και πέτρες που ξεφύτρωναν εδώ κι εκεί, κολώνες ηλεκτροδότησης και δρόμοι, έστω και υποτυπώδεις, που μαρτυρούσαν την ανθρώπινη παρέμβαση.

Εδώ όμως, στην αχανή έρημο του Wadi Rum δεν υπήρχε κανένα ίχνος πολιτισμού, παρά μόνο αγνή, πουδρένια, στο χρώμα της τερακότας άμμος και κατά τόπους τεράστιοι βράχοι από ψαμμίτη, κάνοντας το τοπίο να μοιάζει σεληνιακό... Εξ’ ου' και το όνομα του Wadi Rum που στα αραβικά σημαίνει «Κοιλάδα της Σελήνης» και δεν θα μπορούσε να είναι πιο ταιριαστό.
Όχι τυχαία το Wadi Rum έχει επιλεγεί πολλές φορές για να γυριστούν ταινίες όπου το στόρυ τους διαδραματίζεται σε άλλους πλανήτες.

Βέβαια, η ταινία που έκανε παγκοσμίως γνωστή την περιοχή ήταν «Ο Λόρενς της Αραβίας» και γι’ αυτό υπάρχoυν και αρκετά ομώνυμα αξιοθέατα μέσα στην έρημο, όπως η "Πηγή του Λόρενς" και το σπίτι του Λόρενς, ουσιαστικά μια τρύπα σε έναν βράχο που δεν καταλαβαίνεις καν ότι είναι σπίτι.
Περιπλανηθήκαμε πολλές ώρες με το τζιπ κάνοντας πολλές στάσεις, αλλού για να δούμε από ψηλά πανοραμική θέα της ερήμου, αλλού για θαυμάσουμε περίεργα συμπλέγματα των βράχων, αλλού για να κάνουμε βόλτα με καμήλες και αλλού απλά για να κουτρουβαλήσουμε στους αμμόλοφους.
Το να πίνεις τσάι στην σκιά ενός βράχου μέσα στην απεραντοσύνη της ερήμου ακούγοντας μόνο τον ήχο της ανάσας σου, είναι μια ανεπανάληπτη εμπειρία.

Ακόμα πιο ανεπανάληπτη εμπειρία είναι η διανυκτέρευση σε camp στο Wadi Rum.
Το ηλιοβασίλεμα που έβαφε όλη την έρημο πορτοκαλί, η υπαίθρια φωτιά που όσο αυτή μας ζέσταινε από το βραδινό κρύο της ερήμου εμείς ρεμβάζαμε τον έναστρο ουρανό και ανταλλάζαμε ιστορίες με ντόπιους και με ταξιδιώτες από όλα τα μέρη του κόσμου, ο ύπνος (ένας από τους καλύτερους στη ζωή μου) στην σκηνή στην μέση του πουθενά, και το φανταστικό θέαμα της ανατολής που έκανε όλο το τοπίο ροζ, είναι εικόνες που δεν θα ξεχάσω ποτέ στην ζωή μου.

Βέβαια, οι συνθήκες υγιεινής στα camps, με το περιορισμένο νερό που κατά πώς φαίνεται δεν φτάνει για ενδελεχές πλύσιμο πιάτων και ποτηριών, μας άφησαν και μια γερή γαστρεντερίτιδα που κάναμε αμάν και πως να ξεπεράσουμε.

Το μοναδικό αυτό ταξίδι ολοκληρώθηκε με ξεκούραση σε ένα από τα πολλά και υπέροχα ξενοδοχεία της Νεκράς Θάλασσας, όπου του δώσαμε να καταλάβει σε λασπόλουτρα και τις κλασσικές τουριστικές πόζες "και-καλά-επιπλέω-διαβάζοντας-βιβλίο-χωρίς-να-βυθίζομαι" παρά το γεγονός ότι είχαμε μείνει ταπί, χωρίς δυνατότητα ανάληψης χρημάτων και με ένα δημοψήφισμα να μας περιμένει επιστρέφοντας στην Ελλάδα όπου συνέβαιναν κοσμοϊστορικά γεγονότα.

View attachment 449155 View attachment 449156 View attachment 449157 View attachment 449158 View attachment 449159 View attachment 449160

Πολύ ωραίο κεφάλαιο. Αγαπώ ερήμους.
Σου εύχομαι πάντα ωραία ταξίδια να κάνεις!

 

[kofidenia]

Πώς είναι η αίσθηση να βρίσκεσαι καταμεσής της ερήμου?

Αναπόφευκτα αισθάνεσαι δέος γιατί είσαι απλώς μια κουκίδα μέσα στο σύμπαν.
Αν μοιάζουμε, μπορεί να πάθεις και έναν μικρό πανικό ελλείψει προσανατολισμού... ένιωθα σαν να βρίσκομαι στον ωκεανό ή στον ουρανό, χωρίς πυξίδα αφού όπου κι αν κοίταζα στα 4 σημεία του ορίζοντα δεν έβλεπα καμία «έξοδο διαφυγής», έπρεπε να αφεθώ στο έλεος του οδηγού του τζιπ αν ήθελα να βγω από εκεί μέσα.
Η παντελής έλλειψη ήχου δε, μου θύμισε το άκρως αντίθετο σκηνικό: ένα χιονισμένο τοπίο. Γιατί όπως ακριβώς το χιόνι, έτσι και η έρημος μοιάζει να «καταπίνει» οποιονδήποτε ήχο.

Υποτίθεται πώς είχα πατήσει έρημο σε προηγούμενα ταξίδια μου (π.χ. Αίγυπτο, Τυνησία) αλλά πάντα υπήρχε κάτι που διέκοπτε το ερημικό τοπίο...λουλουδάκια και πέτρες που ξεφύτρωναν εδώ κι εκεί, κολώνες ηλεκτροδότησης και δρόμοι, έστω και υποτυπώδεις, που μαρτυρούσαν την ανθρώπινη παρέμβαση.

Εδώ όμως, στην αχανή έρημο του Wadi Rum δεν υπήρχε κανένα ίχνος πολιτισμού, παρά μόνο αγνή, πουδρένια, στο χρώμα της τερακότας άμμος και κατά τόπους τεράστιοι βράχοι από ψαμμίτη, κάνοντας το τοπίο να μοιάζει σεληνιακό... Εξ’ ου' και το όνομα του Wadi Rum που στα αραβικά σημαίνει «Κοιλάδα της Σελήνης» και δεν θα μπορούσε να είναι πιο ταιριαστό.
Όχι τυχαία το Wadi Rum έχει επιλεγεί πολλές φορές για να γυριστούν ταινίες όπου το στόρυ τους διαδραματίζεται σε άλλους πλανήτες.

Βέβαια, η ταινία που έκανε παγκοσμίως γνωστή την περιοχή ήταν «Ο Λόρενς της Αραβίας» και γι’ αυτό υπάρχoυν και τα σχετικά αξιοθέατα μέσα στην έρημο, όπως η "Πηγή του Λόρενς" και το σπίτι του Λόρενς, ουσιαστικά μια τρύπα σε έναν βράχο που δεν καταλαβαίνεις καν ότι είναι σπίτι.
Περιπλανηθήκαμε πολλές ώρες με το τζιπ κάνοντας πολλές στάσεις, αλλού για να δούμε από ψηλά πανοραμική θέα της ερήμου, αλλού για θαυμάσουμε περίεργους σχηματισμούς των βράχων, αλλού για να κάνουμε βόλτα με καμήλες και αλλού απλά για να κουτρουβαλήσουμε στους αμμόλοφους.
Το να πίνεις τσάι στην σκιά ενός βράχου μέσα στην απεραντοσύνη της ερήμου ακούγοντας μόνο τον ήχο της ανάσας σου, είναι μια ανεπανάληπτη εμπειρία.

Ακόμα πιο ανεπανάληπτη εμπειρία είναι η διανυκτέρευση σε camp στο Wadi Rum.
Το ηλιοβασίλεμα που έβαφε όλη την έρημο πορτοκαλί, η υπαίθρια φωτιά που όσο αυτή μας ζέσταινε από το βραδινό κρύο της ερήμου εμείς ρεμβάζαμε τον έναστρο ουρανό και ανταλλάζαμε ιστορίες με ντόπιους και με ταξιδιώτες από όλα τα μέρη του κόσμου, ο ύπνος (ένας από τους καλύτερους στη ζωή μου) στην σκηνή στην μέση του πουθενά, και το φανταστικό θέαμα της ανατολής που έκανε όλο το τοπίο ροζ, είναι εικόνες που δεν θα ξεχάσω ποτέ στην ζωή μου.

Βέβαια, οι συνθήκες υγιεινής στα camps, με το περιορισμένο νερό που κατά πώς φαίνεται δεν φτάνει για ενδελεχές πλύσιμο πιάτων και ποτηριών, μας άφησαν και μια γερή γαστρεντερίτιδα που κάναμε αμάν και πως να ξεπεράσουμε.

Το μοναδικό αυτό ταξίδι ολοκληρώθηκε με ξεκούραση σε ένα από τα πολλά και υπέροχα ξενοδοχεία της Νεκράς Θάλασσας, όπου του δώσαμε να καταλάβει σε λασπόλουτρα και τις κλασσικές τουριστικές πόζες "και-καλά-επιπλέω-διαβάζοντας-βιβλίο-χωρίς-να-βυθίζομαι" παρά το γεγονός ότι είχαμε μείνει ταπί, χωρίς δυνατότητα ανάληψης χρημάτων και με ένα δημοψήφισμα να μας περιμένει επιστρέφοντας στην Ελλάδα όπου συνέβαιναν κοσμοϊστορικά γεγονότα.

View attachment 449155 View attachment 449156 View attachment 449157 View attachment 449158 View attachment 449159 View attachment 449160

ΦΑΝΤΑΣΤΙΚΕΣ φωτογραφίες!!! Wadi Rum υπέροχο... Αναπολώ!

 

[varioAthens]

Πολύ ωραίο κεφάλαιο. Αγαπώ ερήμους.
Σου εύχομαι πάντα ωραία ταξίδια να κάνεις!

Ευχαριστω πολυ! Και ανταποδιδω τις ευχες για ωραια ταξιδια!

ΦΑΝΤΑΣΤΙΚΕΣ φωτογραφίες!!! Wadi Rum υπέροχο... Αναπολώ!

Ευχαριστω πολυ! Ειναι να μην αναπολεις; Μαγικος προορισμος!

 

[katkats]

Μεταφέρθηκε στις Ταξιδιωτικές Ιστορίες - Ασία