varioAthens
Member
- Μηνύματα
- 6.151
- Likes
- 10.970
03.00 και καθώς το αεροσκάφος της Qatar προσεγγίζει το Δελχί, η κούραση, ως διά μαγείας, έχει εξαφανισθεί και όλες οι αισθήσεις είναι τεταμένες μην τυχόν και χάσουμε κάτι από αυτές τις πρώτες μαγικές στιγμές της προσγείωσης σε μια χώρα που στο μυαλό μας φαντάζει μαγική.
Μετά τα διαδικαστικά -αποσκευές, διαβατήρια και εφοδιασμός με ινδικό καρτοκινητό Airtel (φοβερή οικονομία: 10 μέρες καθημερινά τηλεφωνήματα σε Ελλάδα κόστισαν 10 ευρώ)- βγαίνουμε από το αεροδρόμιο και αναζητάμε τον οδηγό μας.
Το πρακτορείο που κλείσαμε είναι το Castle & King, το οποίο αποδείχτηκε επαγγελματικότατο, αξιόπιστο και συνεπέστατο σε ό,τι είχαμε συμφωνήσει και ακόμα παραπάνω (μέχρι και ρομαντικό δείπνο για 2 μας κέρασε σε κυριλέ εστιατόριο). Δουλεύει κυρίως με Αμερικανούς, Ισπανούς και Άγγλους, ήμαστε οι πρώτοι Έλληνες πελάτες και μείναμε απόλυτα ευχαριστημένοι.
Το πρόγραμμα είχε ως εξής:
Agra- Fatehpur Sikri – Jaipur - Jodhpur - Udaipur – Varanasi – Delhi, στοίχισε 475 ευρώ/άτομο και περιελάμβανε: οδικές μεταφορές (συμπεριλαμβανομένων διοδίων, φόρων, καυσίμων κ.λ.π.), 4 εσωτερικές πτήσεις, διαθέσιμο αυτοκίνητο και οδηγό κάθε μέρα-όλη μέρα, έξοδα οδηγού, εμφιαλωμένα νερά σε όλο το ταξίδι, ελέφαντες στη Jaipur, jeep 4x4 στην Jodhpur για να επισκεφθούμε χωριά στην έρημο, boat cruise στην Udaipur, βάρκα στο Βαρανάσι, (μπορεί να ξεχνάω και κάτι) συν διαφορετικό αντιπρόσωπο/ξεναγό σε κάθε πόλη.
Αυτό το τελευταίο αποδείχθηκε και το πιο ενδιαφέρον κομμάτι του ταξιδιού καθώς είχαμε την ευκαιρία να γνωρίσουμε από ινδουϊστές διαφόρων καστών μέχρι μουσουλμάνους και σιχ. Η δε συζήτηση με κάθε έναν από αυτούς ξεχωριστά, υπήρξε μία αποκάλυψη για το πόσο διαφορετικά αντιμετωπίζουν και βιώνουν την καθημερινότητα και γενικότερα τη ζωή, όλες αυτές οι διαφορετικές κουλτούρες που απαρτίζουν την ινδική υποήπειρο.
05.15 και αφού πλέον έχουμε βρεί τον οδηγό μας, τον Saubas, ξεκινάμε κατευθείαν για Agra. Εγκαταλείπουμε την περιοχή του αεροδρομίου και το Δελχί και βλέπουμε τους πρώτους οικισμούς.
Η πρώτη εικόνα είναι σκόνη! Πολύ σκόνη! Σαν να έχουν κατεδαφιστεί πολυκατοικίες ολόκληρες δημιουργώντας απίστευτο νέφος σε σημείο που τα μαλλιά των ανθρώπων να είναι άσπρα και να μην μπορείς να διακρίνεις μέχρι το μπροστινό αυτοκίνητο.
Η δεύτερη εικόνα είναι τα παραπήγματα πλάϊ τους δρόμους. Πρόχειρες λυόμενες κατασκευές, καταυλισμοί ολόκληροι. Αν και ακόμα είναι νύχτα, η ζωή έχει ξεκινήσει για τα καλά μέσα και έξω από τα παραπήγματα. Άλλοι κοιμούνται, άλλοι μαγειρεύουν σε πρωτόγονα τσουκάλια πάνω σε πρόχειρες φωτιές, άλλοι πλένονται ρίχνοντας πάνω τους νερό από σκουριασμένα τσίγκινα δοχεία και άλλοι κάνουν την πρωϊνή τους ανάγκη... και όλα αυτά μαζί, ο ένας δίπλα στον άλλον, κάτω από την ίδια λυόμενη στέγη αλλά και στους δρόμους. Κανένα πρόβλημα, καμιά ντροπή.
Η τρίτη εικόνα είναι η χαώδης κίνηση στους δρόμους. Κόσμος πολύς, όχι απλά πολύς, άπειρος, ανακατεμένος με απαθείς αγελάδες, ποδήλατα, μηχανάκια και αυτοκίνητα που τρέχουν σαν τρελά και κορνάρουν σαν δαιμονισμένα.
Μετά απ' όλα αυτά, η αρχική εντύπωση που μου δόθηκε για την Ινδία είναι αυτή μιας χώρας που έχει πληγεί από κάποια φυσική καταστροφή.
Αλλιώς πώς να εξηγηθούν όλοι αυτοί οι πρόχειροι καταυλισμοί, η ατελείωτη σκόνη, ο υπερβολικός κόσμος στους δρόμους? Και όλα αυτά στις 05.00 το πρωί?
Ακούγοντας τα πνιχτά επιφωνήματά μου, ο οδηγός ανέλαβε να με ενημερώσει “these? Gypsy!” A! Είπα κι εγώ... Μόνο εδώ θα είναι έτσι! Αμ δε! Σε όσες πόλεις πήγαμε, αλλού περισσότερο-αλλού λιγότερο η ίδια κατάσταση.
Άνθρωποι πάμφτωχοι που ζουν σε ελεεινές συνθήκες πάνω στις κεντρικές οδικές αρτηρίες εκεί που σε άλλες χώρες θα έπρεπε να βρίσκονται όμορφα φαρδιά πεζοδρόμια με δέντρα. Και ο άπειρος κόσμος στους δρόμους, είναι εντέλει λογικό κι επόμενο όταν μιλάμε για τη 2η πολυπληθέστερη χώρα παγκοσμίως.
Τελικά, παρά τις προσπάθειες να κρατήσoυμε τα βλέφαρά μας ανοιχτά, η κούραση μας πρόδωσε. Τα σύντομα υπνάκια, όμως, αποδείχτηκαν ευεργετικά κι έτσι όταν στις 14.00 φτάσαμε στην Agra, ήμαστε φρεκότατοι και έτοιμοι για εξερεύνηση...
Μετά τα διαδικαστικά -αποσκευές, διαβατήρια και εφοδιασμός με ινδικό καρτοκινητό Airtel (φοβερή οικονομία: 10 μέρες καθημερινά τηλεφωνήματα σε Ελλάδα κόστισαν 10 ευρώ)- βγαίνουμε από το αεροδρόμιο και αναζητάμε τον οδηγό μας.
Το πρακτορείο που κλείσαμε είναι το Castle & King, το οποίο αποδείχτηκε επαγγελματικότατο, αξιόπιστο και συνεπέστατο σε ό,τι είχαμε συμφωνήσει και ακόμα παραπάνω (μέχρι και ρομαντικό δείπνο για 2 μας κέρασε σε κυριλέ εστιατόριο). Δουλεύει κυρίως με Αμερικανούς, Ισπανούς και Άγγλους, ήμαστε οι πρώτοι Έλληνες πελάτες και μείναμε απόλυτα ευχαριστημένοι.
Το πρόγραμμα είχε ως εξής:
Agra- Fatehpur Sikri – Jaipur - Jodhpur - Udaipur – Varanasi – Delhi, στοίχισε 475 ευρώ/άτομο και περιελάμβανε: οδικές μεταφορές (συμπεριλαμβανομένων διοδίων, φόρων, καυσίμων κ.λ.π.), 4 εσωτερικές πτήσεις, διαθέσιμο αυτοκίνητο και οδηγό κάθε μέρα-όλη μέρα, έξοδα οδηγού, εμφιαλωμένα νερά σε όλο το ταξίδι, ελέφαντες στη Jaipur, jeep 4x4 στην Jodhpur για να επισκεφθούμε χωριά στην έρημο, boat cruise στην Udaipur, βάρκα στο Βαρανάσι, (μπορεί να ξεχνάω και κάτι) συν διαφορετικό αντιπρόσωπο/ξεναγό σε κάθε πόλη.
Αυτό το τελευταίο αποδείχθηκε και το πιο ενδιαφέρον κομμάτι του ταξιδιού καθώς είχαμε την ευκαιρία να γνωρίσουμε από ινδουϊστές διαφόρων καστών μέχρι μουσουλμάνους και σιχ. Η δε συζήτηση με κάθε έναν από αυτούς ξεχωριστά, υπήρξε μία αποκάλυψη για το πόσο διαφορετικά αντιμετωπίζουν και βιώνουν την καθημερινότητα και γενικότερα τη ζωή, όλες αυτές οι διαφορετικές κουλτούρες που απαρτίζουν την ινδική υποήπειρο.
05.15 και αφού πλέον έχουμε βρεί τον οδηγό μας, τον Saubas, ξεκινάμε κατευθείαν για Agra. Εγκαταλείπουμε την περιοχή του αεροδρομίου και το Δελχί και βλέπουμε τους πρώτους οικισμούς.
Η πρώτη εικόνα είναι σκόνη! Πολύ σκόνη! Σαν να έχουν κατεδαφιστεί πολυκατοικίες ολόκληρες δημιουργώντας απίστευτο νέφος σε σημείο που τα μαλλιά των ανθρώπων να είναι άσπρα και να μην μπορείς να διακρίνεις μέχρι το μπροστινό αυτοκίνητο.
Η δεύτερη εικόνα είναι τα παραπήγματα πλάϊ τους δρόμους. Πρόχειρες λυόμενες κατασκευές, καταυλισμοί ολόκληροι. Αν και ακόμα είναι νύχτα, η ζωή έχει ξεκινήσει για τα καλά μέσα και έξω από τα παραπήγματα. Άλλοι κοιμούνται, άλλοι μαγειρεύουν σε πρωτόγονα τσουκάλια πάνω σε πρόχειρες φωτιές, άλλοι πλένονται ρίχνοντας πάνω τους νερό από σκουριασμένα τσίγκινα δοχεία και άλλοι κάνουν την πρωϊνή τους ανάγκη... και όλα αυτά μαζί, ο ένας δίπλα στον άλλον, κάτω από την ίδια λυόμενη στέγη αλλά και στους δρόμους. Κανένα πρόβλημα, καμιά ντροπή.
Η τρίτη εικόνα είναι η χαώδης κίνηση στους δρόμους. Κόσμος πολύς, όχι απλά πολύς, άπειρος, ανακατεμένος με απαθείς αγελάδες, ποδήλατα, μηχανάκια και αυτοκίνητα που τρέχουν σαν τρελά και κορνάρουν σαν δαιμονισμένα.
Μετά απ' όλα αυτά, η αρχική εντύπωση που μου δόθηκε για την Ινδία είναι αυτή μιας χώρας που έχει πληγεί από κάποια φυσική καταστροφή.
Αλλιώς πώς να εξηγηθούν όλοι αυτοί οι πρόχειροι καταυλισμοί, η ατελείωτη σκόνη, ο υπερβολικός κόσμος στους δρόμους? Και όλα αυτά στις 05.00 το πρωί?
Ακούγοντας τα πνιχτά επιφωνήματά μου, ο οδηγός ανέλαβε να με ενημερώσει “these? Gypsy!” A! Είπα κι εγώ... Μόνο εδώ θα είναι έτσι! Αμ δε! Σε όσες πόλεις πήγαμε, αλλού περισσότερο-αλλού λιγότερο η ίδια κατάσταση.
Άνθρωποι πάμφτωχοι που ζουν σε ελεεινές συνθήκες πάνω στις κεντρικές οδικές αρτηρίες εκεί που σε άλλες χώρες θα έπρεπε να βρίσκονται όμορφα φαρδιά πεζοδρόμια με δέντρα. Και ο άπειρος κόσμος στους δρόμους, είναι εντέλει λογικό κι επόμενο όταν μιλάμε για τη 2η πολυπληθέστερη χώρα παγκοσμίως.
Τελικά, παρά τις προσπάθειες να κρατήσoυμε τα βλέφαρά μας ανοιχτά, η κούραση μας πρόδωσε. Τα σύντομα υπνάκια, όμως, αποδείχτηκαν ευεργετικά κι έτσι όταν στις 14.00 φτάσαμε στην Agra, ήμαστε φρεκότατοι και έτοιμοι για εξερεύνηση...
Attachments
Last edited:
