Ινδία ΙΝΔΙΑ - Η "Θεά" των Μικρών Πραγμάτων

[Rosa]

Για να μην παρεξηγηθω δεν ειναι η ινδουιστικη θρησκεια που ευθεως επιβαλλει κατι τετοιο, αλιμονο, πιο πολυ ευθυνεται το γεγονος οτι οι γονεις της κοπελας θα πρεπει να δωσουν προικα για να την παντρεψουν η οποια θα ειναι χρηματικη οποτε και ζοριζονται.

Να προσθέσω πως όχι μόνο δίνουν προίκα για να την παντρέψουν, αλλά πολλές φορές αναγκάζονται να δώσουν συμπληρωματική προίκα μετά το γάμο, κατ' απαίτηση του συζύγου ή των συγγενών του. Αν η οικογένεια της κοπέλας αδυνατεί ή δε θέλει να πληρώσει, η κακομεταχείριση που υφίσταται η νύφη είναι τέτοια, που πολλές φορές την οδηγεί στην αυτοκτονία. Αλλιώς φροντίζει ο άντρας της και οι συγγενείς του να τη βγάλουν από τη μέση, λούζοντάς τη με κηροζίνη και βάζοντάς της φωτιά. Έτσι ο κανακάρης τους θα είναι πάλι ελεύθερος να ξαναπαντρευτεί και να πάρει καινούργια προίκα...Υπολογίζεται πως περίπου μια δωδεκάδα γυναίκες πεθαίνουν καθημερινά με αυτόν τον τρόπο, από πυρκαγιές που ξεσπάνε αναίτια (βλ. 'ατύχημα') στην κουζίνα τους. Ετήσια καταμέτρηση, γύρω στις 2.500...Τα ίδια και στο γειτονικό Πακιστάν, βέβαια...

 

[varioAthens]

Ειδικα οι χηρες θεωρειται οτι φερνουν κακοτυχια σε ενα σπιτι και πρεπει να απομακρυνονται αλλιως θα πεσει σε κακοτυχια ολη η οικογενεια. Μια και δεν καηκαν μαζι με τους αντρες τους πολλες δεν αντεχουν αυτην την κατασταση και αυτοκτονουν. Τα τελευταια χρονια εχει αρχιζει να αλλαζει αυτη η κατασταση, αλλα και παλι οι χηρες φερουν ενα ειδους κοινωνικου στογματος. Σε αντιθεση οι μουλμανες χηρες εχουν την εκτιμηση των συγγενων τους ειδικα αν εχουν γεννησει αγορια. Αυτες που εχουν μονο κορες η οι ατεκνες ειναι σε πιο χαμηλη θεση αλλα σε καθε περιπτωση εχουν τη συμπαρασταση της οικογενειας του αντρα τους, βασει τουλαχιστον των επιταγων του Κορανιου.

Στο Ρατζαστάν ακόμα και σήμερα, όταν μια γυναίκα μείνει χήρα ξυρίζει το κεφάλι της και δεν ξαναβγαίνει ποτέ από το σπίτι της και οτιδήποτε χρειαστεί της το πάνε τα παιδιά της.... αυτό το τελευταίο είναι η καλή εκδοχή...φαντάσου να μην έχει παιδιά...

 

[varioAthens]

Αναφορικά με το κόστος στην τιμή που ανέφερα συμπεριλαμβάνονταν και 2 διανυκτερεύσεις στο Δελχί.

 

[xenos]

Vario τι εγινε???
απαρνηθηκαμε τα τροπικα μερη και τις φοινικοπαραλιες και σουλατσαρουμε σε σκονισμενους ντενεκομαχαλαδες??

Εισαι πολυ περιγραφικη και περιμενω την σκονισμενη συνεχεια.!!

Πολυ καλη η τιμη του πρακτορειου.

Δωσε :india01: στο λαο.

 

[ευαγγελια]

Αντε , αντε εδω ο λαος περιμενει...

 

[XRISTOS71]

ΑΝ και δεν είμαι Ο fun της Ασίας την ιστορία την διαβάζω κανονικότατα !!
και με τέλεια γραμματοσειρά

 

[varioAthens]

Είχα προγραμματίσει το ξυπνητήρι να χτυπήσει στις 05.00, ωστόσο στις 04.30 κι ενώ έξω ήταν ακόμη μαύρη νύχτα, ξύπνησα από μουσική και τραγούδια που ακούγονταν στη διαπασών από μεγάφωνα. “Μωρέ μπράβο στους Ινδούς! Του δίνουνε και καταλαβαίνει!” σκέφτηκα, υποθέτοντας ότι πρόκειται για κάποιο ολονύχτιο φεστιβάλ. Κατεβαίνοντας να βρούμε τον ξεναγό, ρώτησα τι φεστιβάλ γινόταν. “Φεστιβάλ? Α! Όχι! Είναι εκκλησιαστική μουσική από τον διπλανό (ινδουϊστικό) ναό”. Καλά, η εκκλησιαστική τους μουσική είναι μακράν η πιο καραμπουζουκλίδικη απ’ όλων των θρησκειών...Μιλάμε για τρελό κέφι! Στο Βαρανάσι δε, που ήμουν παρούσα σε λειτουργία, έμεινα άναυδη βλέποντας ιερείς και πιστούς να τραγουδάνε, να χορεύουν, να χτυπάνε παλαμάκια και γενικά, να γίνεται ένα τζέρτζελο που σε τίποτε δεν θύμιζε αυτό που έχουμε στο μυαλό μας ως Θεία Λειτουργία.

Ξεκινάμε για το Taj Mahal. Μέχρι κάποιο σημείο πήγαμε με το αυτοκίνητο και μετά επιβιβαστήκαμε σε battery van καθώς απαγορεύεται να προσεγγίζουν αυτοκίνητα το μνημείο για να μην μαυρίσουν με το καυσαέριό τους το άσπρο μάρμαρο. Παράλογο? Κι όμως, σε μια πόλη που τα επίπεδα της ατμοσφαιρικής ρύπανσης είναι τέτοια, ώστε κάθε μέρα εκτός από την πρόγνωση του καιρού κάνουν και πρόγνωση νέφους, απαγορεύεται στα αυτοκίνητα να πλησιάσουν στο Taj… Τέλος πάντων...
Μόλις περάσαμε την πύλη και αποκαλύφθηκε μπροστά μας το Taj Mahal μείναμε άφωνοι! Όσο προετοιμασμένος και να είσαι, όσες φωτογραφίες κι να έχεις δεί, όταν φτάνεις εκεί και το αντικρύζεις μένεις εκστατικός... το μεγαλείο του απλά σε ξεπερνάει... ειδικά την ώρα της ανατολής που οι πρώτες ακτίνες του ήλιου το λούζουν με ένα απίστευτο ροζ χρώμα, είναι κάτι μαγικό...

Η ιστορία γνωστή: ο ρομαντικός και αθεράπευτα ερωτευμένος Shahjahan που το έχτισε για να ταφεί η αγαπημένη του σύζυγος. Όχι ότι ήταν ματαιόδοξος και ήθελε να κάνει και μια σχετική επίδειξη πλούτου και ισχύος... Ενδιαφέρον είναι επίσης το ότι ο Shahjahan, λάτρης της συμμετρίας (και της υπερβολής) είχε σκοπό να φτιάξει στην απέναντι όχθη του ποταμού ένα ολόϊδιο μνημείο, αλλά από μαύρο μάρμαρο, για τον εαυτό του. Φαντάσου τώρα 2 Taj Mahal απέναντι-απέναντι, το ένα άσπρο και το άλλο μαύρο... Δεν θα ήταν άκρως εντυπωσιακό?

Περιηγηθήκαμε πολλή ώρα, θαυμάζοντας και ακούγοντας λεπτομέρειες για την ιστορία και την κατασκευή του. Χαζέψαμε τις ινδικές οικογένειες, τα ερωτοχτυπημένα ζευγαράκια καθώς και κάποιους νεόνυμφους που είχαν έρθει να βγάλουν τις γαμήλιες φωτογραφίες τους μπροστά στο μνημείο της αιώνιας αγάπης.

Αφού “χορτάσαμε” το Τaj Mahal, επιβιβαστήκαμε στο αυτοκίνητο και αφήσαμε πίσω μας την Agra. Σειρά είχε το Fatehpur Sikri.
Το Fatehpur Sikri είναι κι αυτό δημιούργημα των Mughals. Έχτισαν μια ολοκαίνουρια πόλη με παλάτια, αυλές, λίμνες, συντριβάνια και τζαμιά με σκοπό να μεταφέρουν εκεί την πρωτεύουσά τους από την Agra. Διακυβέρνησαν λίγα χρόνια και τελικά την εγκατέλειψαν (και ξαναγύρισαν στην Agra) λόγω ανεπάρκειας νερού.
Έκτοτε, παρέμεινε μια νεκρή πόλη, αλλά άριστα διατηρημένη γι’ αυτό και περιλαμβάνεται στη Λίστα Παγκόμιας Κληρονομιάς της UNESCO.


Mετά το Fatehpur, πάλι επιβίβαση στο αυτοκίνητο για ένα πολύωρο ταξίδι μέχρι την Jaipur. Η διαδρομή ήταν εφιαλτική... ο λόγος γνωστός: η οδήγηση των Ινδών! Ο τρόπος που οδηγούν απλά δεν περιγράφεται. Λες και βρίσκονται σε ομαδική αποστολή αυτοκτονίας. Μάλλον πάνε γυρεύοντας μπας και αφήσουν τον μάταιο τούτο κόσμο και επιστρέψουν με καλύτερο κάρμα... δεν εξηγείται διαφορετικά.
Μετά από 5-6 ώρες συνεχούς έκρηξης αδρεναλίνης (είπαμε...η ινδική οδήγηση), φτάσαμε επιτέλους στην Jaipur, την πρωτεύουσα τoυ Rajasthan. Αλλά είχε πια νυχτώσει...δεν μπορούσαμε και δεν αντέχαμε να κάνουμε κάτι άλλο εκτός από το να απολαύσουμε καλό φαγητό. Επιλέξαμε να πάμε σε ένα πολύ γνωστό εστιατόριο, το Niro’s, το οποίο “καυχιέται” για τους διάσημους πελάτες του και για του λόγου το αληθές, έχει κοτσάρει και φωτογραφίες τους στους τοίχους (προσωπικά, μόνο την Naomi Campbell αναγνώρισα). Το μαγαζί είναι ολίγον κιτς από άποψη περιβάλλοντος και διακόσμησης αλλά το φαγητό δεν παίζεται. Απολαύσαμε τα πεντανόστιμα ινδικά ψωμιά/πίτες ρότι και νάαν (η διαφορά τους είναι στη ζύμη), κοτόπουλο ταντούρι, κοτόπουλο μασάλα, ρύζια πουλάο και μπιριάνι (το πουλάο είναι σαν πιλάφι, ενώ το μπιριάνι είναι σαν τηγανητό), όλα συνοδεία μπύρας Kingfisher. Kαι στο τέλος, όπως συνηθίζουν στην Ινδία, μας έφεραν ένα μπολάκι μέντα και ένα μπολάκι χοντρή ζάχαρη. Τι κάνεις με αυτά? Βάζεις στη χούφτα σου λίγη από την μέντα και λίγη από τη ζάχαρη, γλύφεις και ως διά μαγείας εξαφανίζεται όλη η κάψα από τα υπερβολικά spicy φαγητά συν του ότι περιορίζεται και η ανάγκη για γλυκό!

Ώρα για ξεκούραση και ύπνο όμως! Αύριο μας περιμένει η “Ρόζ Πόλη” για να την ανακαλύψουμε...

 

[ΕΡΣΗ]

Εξαιρετικη συνεχεια. Μεστη και περιεκτικη! Μου δινει αρωματα και μυρουδιες, χρωματα και σκιες, μελωδιες και θορυβους, χωρις να με μπουκωνει.
Μπραβο!

 

[pattyyy]

H περιγραφή σου είναι τέλεια (όπως και η φωτογραφία από το Taj). Σε διαβάζω με αμείωτο ενδιαφέρον!

 

[Aria_C]

Και λέγε λέγε τόσοι Ινδόπληκτοι εδώ μέσα, θα με κάνετε να αρχίσω να το σκέφτομαι ένα ταξίδι, παρότι μου είχε κοπεί κάθε όρεξη μετά από ντοκυμαντέρ που παρακολούθησα και πραγματευόταν μία από τις κατώτερες κάστες της Ινδίας, που ζουν στις όχθες του ιερού ποταμού και περιμένουν τα υπολείμματα της καύσης των νεκρών (για να το πω όσο πιο ανώδυνα μπορώ) για να τραφούν.
varioAthens, περιμένω με ανυπομονησία τη συνέχεια της ιστορίας σου.

 

[KLEOPATRA]

Ωραια το πας Vario.
Ροζ πολη?
Περιμενω...

 

[Twinkie]

Θέλω να πάω Ινδία τώρα
Μπράβο Vario!