Ινδία ΙΝΔΙΑ - Η "Θεά" των Μικρών Πραγμάτων

[Rosa]

... πάμε για το Νότο της τώρα?

Πάμε, πάμε, φύγαμε!!!!

 

[xenos]

... πάμε για το Νότο της τώρα?

Και ο νοτος εχει τροπικα διαμαντια και οχι μονο, αλλα κανονηστε ναχετε περισσοτερες μερες.

Και γω "εχω μπει στην μπριζα" με την Ινδια.Ενα ταξιδι δεν ειναι αρκετο.

 

[ΕΡΣΗ]

... πάμε για το Νότο της τώρα?

Αναρωτιεμαι: γιατι ειμαι ακομη εδω;
(α ναι...εχω κορη που σπουδαζει εκτος Θεσσαλονικης, πρεπει να πληρωσω τον οδοντιατρο της για τις εμφυτευσεις της, την "εκτακτη" αλλα τακτικοτατη εισφορα στην Εφορια, την περαιωση, κλπ κλπ).

 

[xenos]

Αναρωτιεμαι: γιατι ειμαι ακομη εδω;
(α ναι...εχω κορη που σπουδαζει εκτος Θεσσαλονικης, πρεπει να πληρωσω τον οδοντιατρο της για τις εμφυτευσεις της, την "εκτακτη" αλλα τακτικοτατη εισφορα στην Εφορια, την περαιωση, κλπ κλπ).

Η απαντηση ειναι απλη.
Επειδη τριγυρνας στις κρητικες μαδαρες και σπιναλογκες, και δεν πας το σπλαχνο σου σε ενα οδοντιατρο στην Ινδια ωστε να βγεις πολλαπλα κερδισμενη.

Δε λεω παντως........... super και οι κρητικες μαδαρες!!!!!!!!

 

[ΕΡΣΗ]

Ναι καλα... Εγω μωρε μια χαρα την παω στην Ινδια να φτιαξει τα δοντια της.... (βεβαια ειναι μια διαδικασια που κραταει κατι μηνες τωρα, αλλα δεν ηταν αυτο το καταρχην προβλημα...)
σιγα μην ερχεται αυτη με τη μαμα και τον μπαμπα ταξιδι.... Αυτα μας τα ξεκοψε απο τα δεκαεξι της...
Ταξιδια μονη της η με φιλους: οποτε επιπλεον ολων των αλλων εξοδων εχουμε να σπονσαρουμε και κατι τετοια ταξιδια. Συμπερασμα: αυτη ταξιδευει στα εξωτερικα, εμεις παλι οχι...

 

[varioAthens]

Delhi (part I)

Με το Βαρανάσι ανεξίτηλα χαραγμένο στο μυαλό μας, ξεκινήσαμε για τον τελευταίο σταθμό του ταξιδιού μας, το Δελχί.
Η μεσημεριανή μας πτήση από Βαρανάσι για Δελχί είχε 4 ώρες καθυστέρηση με αποτέλεσμα να φτάσουμε τελικά στην πρωτεύουσα νύχτα. Κατάκοποι και πεινασμένοι, παρατήσαμε τα πράγματα στο δωμάτιο όπως-όπως και φύγαμε κατευθείαν για φαγητό. Πήγαμε στο PUNJABI BY NATURE, το οποίο είναι ένα πολύ μοντέρνο και στυλάτο ινδικό. Από το σημείο που μας άφησε το αυτοκίνητο μέχρι το εστιατόριο, περπατήσαμε μέσα από μία περιοχή με πολύ ωραία καταστήματα, καφέ, πολυκινηματογράφους κ.λ.π. .Μετά από τόσες μέρες στις επαρχίες της Ινδίας, ένιωσα όπως ο Χατζηχρήστος όταν ήρθε από το χωριό του στην Αθήνα τη δεκαετία του ’50. Κοιτούσα τον κόσμο που ήταν μοντέρνα ντυμένος, τα μαγαζιά με τα επώνυμα ρούχα, τα μοδάτα καφέ και αναρωτιόμουν αν βρίσκομαι στην Ινδία. Αφού ευχαριστηθήκαμε φαγητό (ινδικό με μοντέρνα προσέγγιση) και μπύρα, γυρίσαμε ευτυχείς στο ξενοδοχείο για τον τελευταίο ύπνο επί Ινδικού εδάφους.

Την άλλη μέρα το πρωϊ, ο ξεναγός που μας περίμενε για να μας γνωρίσει το Δελχί ήταν Σιχ. Τι χαρά! Μόνο Σιχ δεν είχαμε γνωρίσει μέχρι εκείνη τη στιγμή. Μετά τις χαιρετούρες, του ζήτησα να μας πάει οπωσδήποτε σε ένα δικό του ναό. Άλλο που δεν ήθελε αυτός! Αφήσαμε την ξενάγηση της πόλης για αργότερα και πήγαμε στον μεγαλύτερο ναό των Σιχ στο Δελχί για να προλάβουμε και τη λειτουργία. Μέχρι να φτάσουμε, μας εξήγησε και κάποια βασικά πράγματα για τη θρησκεία του.
Το κοινό με τον ινδουϊσμό είναι η πίστη στην μετενσάρκωση. Η διαφορά τους είναι ότι οι Σιχ δεν αναγνωρίζουν τις κάστες, θεωρώντας ότι όλοι οι άνθρωποι είναι ίσοι απέναντι στον Θεό. Βασικά χαρακτηριστικά των ανδρών Σιχ είναι τα πολύ μακρυά μαλλιά (δεν τα κόβουν ποτέ από την μέρα που γεννιούνται) μαζεμένα πάντα κάτω από τουρμπάνι (δεν το βγάζουν ποτέ από την εφηβεία και μετά), τα μούσια (δεν ξυρίζονται ποτέ) και κάποια ακόμα (όπως: εσώρουχο, σπαθί κ.λ.π.).
Επίσης, ζωτικής σημασίας γι’ αυτούς είναι η προσφορά και η ελεημοσύνη στο συνάνθρωπο. Για παράδειγμα ο ναός αυτός προσφέρει συσσίτιο καθημερινά σε πολλές χιλιάδες άπορα άτομα (ανεξαρτήτου θρησκείας) και στα μαγειρεία είδαμε δεκάδες Σιχ να προσφέρουν εθελοντικά τις υπηρεσίες τους για το εν λόγω συσσίτιο.
Μετά από το μάθημα σχετικά με τον σιχισμό και την περιήγηση στα μαγειρεία και τους κοιτώνες (μιας και προσφέρεται και στέγη στους μη έχοντες), καλύψαμε κεφάλια, βγάλαμε παπούτσια, πλύναμε πόδια και μπήκαμε να παρακολουθήσουμε τη λειτουργία. Τόσο ο ναός, όσο και οι θρησκευτικοί ύμνοι μου θύμισαν πιο πολύ μουσουλμανισμό παρά παρακλάδι του ινδουϊσμού. Ο ναός τεράστιος, απέριττος, χωρίς διακοσμητικά και καλυμμένος από άκρη σε άκρη με παχιά χαλιά. Οι άνθρωποι να κάθονται οκλαδόν και να ακούνε τους θρησκευτικούς ύμνους που ψάλλονταν ζωντανά από κάποια χορωδία. Καμία σχέση με την καραμπουζουκλίδικη ινδουϊστική θρησκευτική μουσική, η οποία συν τοις άλλοις παιζόταν στη διαπασών από μεγάφωνα.
Βγαίνοντας, κάποιος μοίραζε κάτι σαν το δικό τους αντίδωρο. Ανακάτευε κάτι στην κατσαρόλα και μετά με μία κουτάλα έβαζε κατευθείαν στη χούφτα των πιστών μία κουταλιά. ΄Εδωσαν και σε μας. Τι ήταν τελικά? Χαλβάς σιμιγδαλένιος με μπόλικη κανέλλα και γαρύφαλλο. Noστιμότατο!

 

[meli]

Ωραια συνεχεια!!!!!!
Αλλα κριμα ,μου φαινεται πλησιαζει και η αναχωρηση?:roll:

 

[varioAthens]

Delhi (part II)

Το Δελχί με εντυπωσίασε με τις φαρδιές λεωφόρους, τα μοντέρνα κτίρια και (όσο κι αν ακούγεται παράξενο) το πολύ πράσινο: πολλά δέντρα στα πεζοδρόμια και τεράστιες εκτάσεις με πάρκα. Ήμαστε και τυχεροί γιατί βρήκαμε ένα Δελχί πεντακάθαρο και τακτοποιημένο, όπως μας είπαν ντόπιοι, λόγω των Common Wealth Games που διεξάγονταν στο Δελχί εκείνες τις ημέρες. Το γεγονός ότι η Ινδία ήταν διοργανώτρια χώρα των αγώνων (τους έχει ιδρύσει η Αγγλία και θεωρούνται πολύ σημαντικοί για την Ασία κυρίως), είχε κάνει τους ιθύνοντες να “σουλουπώσουν” την πρωτεύουσα (σα να λέμε “Αθήνα 2004”).

Μετά, το ναό των Σιχ επισκεφθήκαμε το Σπίτι-Μουσείο του Γκάντι. Ο χώρος όπου έζησε τις τελευταίς ημέρες της ζωής του, ένας χώρος γεμάτος από την παρουσία του: τα εμβληματικά του γυαλιά, ο χαρακτηριστικός αργαλειός που ύφαινε...όλα εκεί... μαζί με πολλές φωτογραφίες του και τοιχοκολλημένες παντού αφίσες με τα μηνύματα που κήρυττε και ακολουθούσε και ο ίδιος στη ζωή του. Και στον κήπο, το μονοπάτι που ακολούθησε για τελευταία φορά πηγαίνοντας να προσευχηθεί αλλά δεν πρόλαβε...

Η υπόλοιπη μέρα ήταν ένα τρέξιμο προκειμένου να προλάβουμε να δούμε όσο το δυνατόν περισσότερα... Δεν τα πήγαμε και άσχημα! Επισκεφθήκαμε το Red Fort, το Humayun'sTomb, το Qutb Minar, όλα άκρως εντυπωσιακά και επιβλητικά (δικαίως αποτελούν μνημεία της λίστας της Unesco). Τρελαθήκαμε, μάλιστα, να ποζάρουμε με ντόπιους. Όχι! Όχι! Δεν τους ζητούσαμε εμείς να βγούμε φωτογραφία μαζί τους (όχι ότι με χάλασε που έχω γυρίσει με τόσες φωτογραφίες αλά μπρατσέτα με ντόπιους και ντόπιες)...εκείνοι μας ζητούσαν, γιατί τους φαινόμασταν αξιοπερίεργοι!


Περάσαμε από το Κοινοβούλιο, την Indian Gate (αμιγώς λονδρέζικα), χαζέψαμε στην πλατεία Connaught Place η οποία έχει αέρα και στυλ ευρωπαϊκό.
Βλέποντας στο Δελχί τον κόσμο να ακολουθεί πιο δυτικού τύπου lifestyle(ντύσιμο, καφές τύπου starbucks στο χέρι κ.λ.π.) δεν μπόρεσα να μην ρωτήσω τον ξεναγό πώς είναι εδώ οι συνήθειες και οι παραδόσεις σε σχέση με την επαρχία. Μας είπε πώς στην πρωτεύουσα ο κόσμος μπορεί να βγαίνει μεν (εστιατόρια, σινεμά, καφέ), να ψωνίζει σε επώνυμα πολυκαταστήματα, να σπουδάζει περισσότερο, να ασχολείται με την τεχνολογία, να έχει και προφίλ στο facebook ακόμα, αλλά οι παραδόσεις καλά κρατούν. Το 90% των γάμων και εδώ είναι arrangement marriages δηλαδή συμφωνημένοι από τους γονείς και καθόλου δεν “χαλάει” τα, κατά τ’ άλλα μοντέρνα, παιδιά αφού έχει ριζώσει στο μυαλό τους η αντίληψη ότι οι γάμοι από έρωτα οδηγούν σε διαζύγιο. Μας είπε επίσης, ότι εκτός από τους γονείς, έναν επικείμενο γάμο πρέπει να τον εγκρίνει και ο αστρολόγος. Ναι! Πριν “κανονίσουν” έναν γάμο, συμβουλεύονται αστρολόγο! Μου ήρθε σαν φλας-μπακ που από την Άγκρα κιόλας είχα δεί κάτι μεσήλικες να συζητάνε στο λόμπυ του ξενοδοχείου με έναν μυστήριο τύπο. Δεν έδωσα σημασία όταν ο ξεναγός μου είχε πεί τότε πως ο “μυστήριος” ήταν αστρολόγος.

Το τελευταίο βράδυ μας στην Ινδία, πείσαμε επιτέλους και τον “κολλητό” μας πια (μετά από τόσες μέρες) Saubas (τον οδηγό μας) να έρθει μαζί μας για φαγητό. Τόσες μέρες μιλούσαμε, γελούσαμε πολύ αλλά πάντα, όταν του προτείναμε να έρθει να φάμε μαζί, πάντα αρνιόταν. Όπως καταλάβαμε, στις μικρότερες πόλεις δεν αισθανόταν άνετα να τον βλέπουν να κάθεται μαζί μας...στο Δελχί όμως, στην πρωτεύουσα που είναι τεράστια και οι άνθρωποι δεν γνωρίζονται μεταξύ τους, ήρθε τελικά μαζί μας.
Απολαύσαμε thalis. Τα thalis είναι ουσιαστικά πιατέλες για 1-2 άτομα και περιλαμβάνουν όλες τις παραδοσιακές ινδικές γεύσεις: κρέατα, ρύζια, σαλατικά, σάλτσες. Είναι κάτι που συνηθίζουν πολύ οι ινδοί (δηλαδή πολλές γεύσεις σε μικρές ποσότητες) σε αντίθεση με εμάς που συνηθίζουμε μία μεγάλη μερίδα με ένα είδος φαγητού. Τα thalis που διαλέξαμε εμείς είχαν ινδικά kebab (πεντανόστιμα) με τσάτνι ντομάτας (πολύ καυτερή σως), ντάλ (πάααρα πολύ πικάντικες κόκκινες ινδικές φακές), μπιριάνι και πουλάο (τα ρύζια που έχω ξαναναφέρει), πίτες και διάφορα άλλα. Ο Saubas, ως vegetarian λόγω θρησκείας, έφαγε ελάχιστα αλλά στην μπύρα δεν είπε όχι.
Η κουβέντα με τον πάντα χαμογελαστό Saubas (παρόλο που τον σέρναμε ανελέητα επί 18 ώρες την ημέρα, κάθε μέρα) ήταν ο καλύτερος επίλογος για το ταξίδι μας. Μας μίλησε για την οικογένεια του, την ιδίαιτερη πατρίδα του, τη δουλειά του στο πρακτορείο, που για έναν μισθό της πλάκας κάνει να δεί τα παιδιά του και 3 μήνες, που το όνειρό του είναι να πάρει κάποτε δικό του αυτοκίνητο και να είναι αφεντικό του εαυτού του...Μας είπε πώς πολλοί δυτικοί έρχονται και νομίζουν ότι η Ινδία είναι μόνο Yoga και Kama Sutra… άλλοι δεν βλέπουν τίποτα εκτός από σκόνη, βρωμιά, χάος... Μας ευχαρίστησε που αγαπήσαμε την χώρα του...
Όταν πια μας πήγε στο αεροδρόμιο, μόνο που δεν δακρύσαμε και οι 3... λες και αφήναμε πίσω έναν δικό μας άνθρωπο, έναν αγαπημένο φίλο...

Μάλλον, είναι χαρακτηριστικό της Ινδίας αυτό ... όταν φεύγεις να νομίζεις πώς αφήνεις πίσω σου ένα κομμάτι του εαυτού σου... Είναι αλήθεια! Ένα κομμάτι από την καρδιά μου έχει μείνει για πάντα εκεί...στη σκονισμένη μαχαράνι...

 

[getxowoman]

Αχ βρε vario ανατριχιασα με τις τελευταιες σου γραμμες!

Υπεροχη ιστορια, ινφο, φωτος...

Namaste!

 

[pattyyy]

Για την υπέροχη περιγραφή, τις κοινωνιολογικο-θρησκευτικές πληροφορίες, τις καταπληκτικές φωτογραφίες, τα χρήσιμα tips, την συναισθηματική ένταση, την ταξιδιωτική έμπνευση...Για όλα αυτά και πολλά περισσότερα ένα μεγάλο ευχαριστώ για την υπέροχη ιστορία που μοιράστηκες μαζί μας!

 

[ΕΡΣΗ]

Εκπληκτικη ιστορια και εξαιρετικα ισορροπημενη (η τουλαχιστον ετσι την προσελαβα εγω).
Επισης να επισημανω οτι χωρις να εχω ακομη βρεθει εκει, εχω την εντυπωση οτι καποως παραπλησιες θα ειναι οι σκεψεις μου.
ΥΓ Ειπες Σιχ και θυμηθηκα εναν Σιχ που ειχε παντρευτει μια εξαδελφη του πατερα μου και τον εφερε να τον γνωρισει το σοι στην Αθηνα της δεκαετιας του '60.
Εχει μεινει ως εμβληματικη στιγμη στην οικογενειακη μας saga. Η συναρπαστικη διηγηση των τεκταινομενων περνα απο τη μια γενια στην αλλη μεσα σε μια φοβερη προσηλωση των νεωτερων μελων της οικογενειας...

 

[xenos]

Vario συγχαρητηρια για την ιστορια σου,ησουν απλη, κατανοητη, περιεκτικη, χωρις περιττες φλυαριες,και μας εδωσες μια πραγματικη εικονα απο τα μερη που επισκευθηκες.
Οι φωτογραφιες που εβαλες μαζι με τα κειμενα σου δινουν στον αναγνωστη μια πραγματικη εικονα Ινδιας.

Ευχομαι να ξαναπας για να βρεις το κομματι του εαυτου σου που αφησες πισω.

Ευχαριστω.