ΙΚΑΡΙΑ – Η Τζαμάικα της Ελλάδας

[varioAthens]

Φωτογραφίες
ΑΡΜΕΝΙΣΤΗΣ

Η ΠΑΡΑΛΙΑ ΝΑΣ

ΕΠΙΣΗΣ ΝΑΣ

ΠΑΡΑΛΙΑ ΛΙΒΑΔΙ

ΚΑΠΟΥ ΣΤΟ ΕΣΩΤΕΡΙΚΟ ΝΗΣΙΟΥ, ΚΟΝΤΑ ΣΤΟ ΦΡΑΓΜΑ

ΚΑΠΟΥ ΣΤΟ ΕΣΩΤΕΡΙΚΟ ΤΟΥ ΝΗΣΙΟΥ, ΚΟΝΤΑ ΣΤΟ ΦΡΑΓΜΑ

ΠΑΡΑΛΙΑ ΣΕΫΧΕΛΛΕΣ

ΕΣΩΤΕΡΙΚΟ ΝΗΣΙΟΥ

ΠΟΤΑΜΟΣ ΧΑΛΑΡΗΣ

ΠΑΡΑΛΙΑ ΠΡΙΟΝΙ, ΑΓΙΟΣ ΚΗΡΥΚΟΣ

ΕΥΔΗΛΟΣ

Η ΛΙΜΝΗ ΣΤΟ ΦΡΑΓΜΑ

 

[getxowoman]

Ελπίζω τώρα να εμφανισθεί....ΕΥΔΗΛΟΣ

Οκ,τη βλεπω μια χαρα! Γενικα ωραιες φωτογραφιες!!!!

 

[Dorotija]

Μπραβο Vario! Πολυ καλες οι φωτο απο την αγαπημενη Ικαρια!

 

[ΕΡΣΗ]

Λοιπόν η Ικαρία μου έχει καθίσει από πολύ παλιά όταν είχα πρωτοδιαβάσει ένα βιβλίο της Λιλίκας Νάκου " Οι οραματιστές της Ικαρίας". Από τότε με είχε συνεπάρει η περιγραφή που έκανε, αλλά ποτέ δεν έτυχε να την επισκεφθώ. Αλλά πάντα ελπίζω...

 

[tai]

Φωτογραφίες

πολύ ωραίες bravo

 

[varioAthens]

Στην "καρδιά" της Ικαρίας

Με αφετηρία τον Αρμενιστή ξεκινήσαμε να εξερευνήσουμε (εγώ δηλαδή, μιας και η φίλη μου το είχε γυρίσει πολλάκις το νησί της) το εσωτερικό της Ικαρίας.

Χριστός Ραχών: ο Χριστός είναι ένα παλιό χωριό, καταπράσινο και χτισμένο αμφιθεατρικά στο βουνό. Είναι πολύ γραφικός με τα πλακόστρωτα στενάκια του και τα παραδοσιακά καφενεία του. Το πιο χαρακτηριστικό σʼ αυτό το χωριό, όμως, είναι ο νυχτερινός ρυθμός ζωής του. Πραγματικά εδώ η ζωή ξεκινάει το βράδυ , αφού τα καταστήματα λειτουργούν από τις 9-10 το βράδυ μέχρι τα ξημερώματα. Μου το έλεγε η φίλη μου και σκεφτόμουν ότι μου έκανε πλάκα. Κι όμως! Όταν φτάσαμε πρωϊ στον Χριστό δεν κυκλοφορούσαν παρά 3-4 ψυχές όλες κι όλες. Το κορυφαίο δε ήταν ο self-service φούρνος! Επειδή τα μαγαζιά, όπως είπα, ανοίγουν το βράδυ ο ένας και μοναδικός (τουλάχιστον όταν πήγα εγώ) φούρνος άνοιγε μεν αναγκαστικά και το πρωϊ αλλά χωρίς να είναι μέσα ο ιδιοκτήτης ή κάποιος υπάλληλος! Έτσι αν θέλεις να ψωνίσεις από εκεί, δεν έχεις παρά να μπεις μέσα, να πάρεις το ψωμί σου και ότι άλλο θέλεις και απλά να αφήσεις στον πάγκο τα χρήματα (!).

Στον Χριστό προβλεπόταν και μία διανυκτέρευση σε συγγενικό σπίτι της φίλης μου μιας και θέλαμε να πάμε το βράδυ στο πανηγύρι του χωριού. Να σημειώσω εδώ ότι το πανηγύρι του Χριστού είναι το μεγαλύτερο της Ικαρίας. Πριν φύγουμε για το πανηγύρι, κάναμε μία βόλτα στα στενά του Χριστού και εξεπλάγην! Το χωριό είχε αλλάξει όψη: κόσμος να κυκλοφορεί, τα μαγαζιά που το πρωϊ έμοιαζαν εγκαταλειμμένα να έχουν ανοίξει, μπαράκια που γέμιζαν τα δρομάκια με ωραίες μουσικές...Ένα χωριό με ζωή!
Η συνέχεια στο πανηγύρι ήταν απολαυστική με το κρασί να ρέει άφθονο, ντόπια πεντανόστιμα κρεατικά και την υπέροχη νησιώτικη μουσική, με αποκορύφωμα τον πασίγνωστο ικαριώτικο παραδοσιακό χορό αλλά και το λιγότερο γνωστό (για τους τουρίστες) ικαριώτικο βαλς. Το πανηγύρι, περιττό να πώ ότι, κράτησε μέχρι το επόμενο μεσημέρι.

Μονή Μουντέ: το μοναστήρι αυτό είναι του 13 αιώνα με παλιές εικόνες και τοιχογραφίες και βρίσκεται σε καταπληκτική τοποθεσία: πολύ ψηλά στο βουνό, περιτριγυρισμένο από πυκνό δάσος και με μαγευτική θέα. Το καλύτερο είναι ότι δεν το επισκέπτεται πολύς κόσμος. Εμείς ήμαστε οι μοναδικοί επισκέπτες εκείνη την ημέρα και έτσι είχαμε την ευκαιρία να μιλήσουμε με τις ελάχιστες καλόγριες και να μάθουμε την ιστορία της Μονής και πολλά άλλα ενδιαφέροντα πράγματα για την Ικαρία.

Φράγμα: Ουσιαστικά πρόκειται για 2 φράγματα (το μικρό και το μεγάλο) και αξίζει τον κόπο να πάει κανείς όχι μόνο για την υπέροχη διαδρομή μέχρι να φτάσει αλλά και γιατί φτάνοντας θα εντυπωσιαστεί από το τοπίο. Καταπράσινη φύση, λίμνη, πάπιες και χήνες να πλατσουρίζουν μαζί με μερικούς τολμηρούς τουρίστες. Το τοπίο παραπέμπει σε μικρογραφία αλπικού τοπίου και ξεχνάς ότι βρίσκεσαι σε νησί.

Πεζοπορίες στην Ικαρία: Στο πρώτο ταξίδι μου στην Ικαρία έκανα μόνο μία πεζοπορική διαδρομή (το ομολογώ: από το πολύ ξενύχτι δεν μπορούσα να σηκωθώ πρωϊ-πρωϊ για περπάτημα) στο φαράγγι του Χάλαρη. Ο Χάλαρης είναι ο ποταμός που καταλήγει στην παραλία του Να. Μέχρι να καταλήξει εκεί όμως περνά μέσα από πλατάνια, τρεχούμενα νερά, λίμνη και το όλο τοπίο είναι ένας επίγειος παράδεισος.
Σε επόμενα ταξίδια, έκανα και άλλες διαδρομές. Οι πιο ενδιαφέρουσες είναι αυτές από Χριστό προς Αρμενιστή. Πραγματικά αξίζει τον κόπο. Αν πάλι δεν σας αρέσει με τίποτα το περπάτημα μπορείτε να κάνετε κάποια μονοπάτια με mountain ποδήλατο. Πιο ζόρικο κατʼ εμέ, αλλά ενδιαφέρον και αυτό.

 

[varioAthens]

Στο εσωτερικό της Ικαρίας περιπλανηθήκαμε αρκετά...Το πιο όμορφο είναι ότι μπορεί κάποιες μέρες να είσαι ο μοναδικός τουρίστας που περιτριγυρίζει τα βουνά και τα λαγκάδια του νησιού. Μας έτυχε να πάμε σε ξωκλήσσια και να τα ξεκλειδώσουμε εμείς (μιας και στην Ικαρία ακόμα τα κλειδιά που ανοίγουν τα ξωκκλήσια τα αφήνουν σε κοινή θέα, συνήθως σε κάποιο από τα παράθυρα), να ανάψουμε το καντήλι και να νιώσουμε το απόλυτο δέος.

Μια άλλη ημερήσια εκδρομή που αξίζει να κάνεις είναι στους Φούρνους. Πρόκειται για 3 νησάκια και αρκετές βραχονησίδες. Το καραβάκι από Ικαρία (από Άγιο Κήρυκο) σε αφήνει στο ομώνυμο λιμάνι-πρωτεύουσα. Τα χωριά του νησιού 2-3 όλα κι όλα. Οι ακτές αλλού είναι απόκρημνες και αλλού σχηματίζουν μικρούς όρμους. Το νησί δεν είναι κάτι το ιδιαίτερο αλλά αυτή ακριβώς είναι και η ομορφιά του: απλοί άνθρωποι, ησυχία, πεντακάθαρα νερά και καλό φαγητό. Η δε αστακομακαρονάδα και τα φρέσκα ψάρια αποτελούν από μόνα τους σοβαρό λόγο για να έρθει κανείς στους Φούρνους.

Και μια και αναφέρθηκα στο φαγητό, να πώ ότι δεν έχω να προτείνω συγκεκριμένες ταβέρνες γιατί εγώ έτρωγα περισσότερο σε συγγενικά (της φίλης μου) σπίτια και στα πανηγύρια. Αυτό που μπορώ να κάνω όμως είναι να προτείνω γεύσεις που δεν πρέπει να παραλείψετε:
1) Σουφικό (λαχανικά σαν μπριάμ)
2) Κολοκυθοανθοί τηγανητοί (πανέ)
3) Καριώτικο γαμοπίλαφο που σερβίρεται κυρίως στα πανηγύρια του νησιού
4) Ντόπιο κατσικάκι και κοψίδια επίσης στα πανηγύρια
5) Ντόπιο καριώτικο κρασί
6) Γλυκά ταψιού στα Θέρμα
7) Φρέσκα ψάρια και θαλασσινά παντού στην Ικαρία
8) Αστακομακαρονάδα στους Φούρνους.

 

[varioAthens]

Κλείνοντας να πω ότι στην Ικαρία μπορεί να βρεί κανείς τα πάντα: υπέροχες παραλίες, φύση με άγρια ομορφιά, γραφικά χωριά, καλό φαγητό, ηρεμία αλλά και διασκέδαση, ξεκούραση αλλά και ξενύχτι.

Ωστόσο αυτό που σε γοητεύει περισσότερο στην Ικαρία είναι οι ρυθμοί ζωής των ανθρώπων, η χαλαρότητα και το γνήσιο ξεφάντωμα (είτε στα παραδοσιακά ικαριώτικα πανηγύρια, είτε σε κάποιο από τα καφενεία ή μπαράκια που κάνουν κυριολεκτικά τη νύχτα-μέρα).
Και το σημαντικότερο? Η περιβόητη χαλαρότητα των ντόπιων είναι 100% αυθεντική και όχι μια καλοστημένη τουριστική ατραξιόν για να προσελκύσει περισσότερους επισκέπτες. Δεν είναι προϊόν marketing αλλά η φιλοσοφία και ο πραγματικός τρόπος ζωής τους.

Και δανείζομαι μία παράγραφο από ένα ξένο περιοδικό που περιγράφει απολύτως την ικαριώτικη φιλοσοφία και νοοτροπία:
"Το να παίρνει ένας ξένος την εφημερίδα του, ν’ αφήνει τα λεφτά στο τραπέζι και να φεύγει ενώ ο μαγαζάτορας λείπει, οι πραγματικά αργοί ρυθμοί των καταστημάτων, η έλλειψη κορναρίσματος σε δρόμους στενούς, που απαιτούν υπομονή και η πολύ εύκολη μετακίνηση με διαδοχικά οτοστόπ είναι μερικά παραδείγματα του κλίματος που επικρατεί και στο οποίο δεν αργεί να μπει ο καλοπροαίρετος επισκέπτης. Αλλά κι αν δεν θέλεις να μπείς, το κλίμα εκεί δεν αλλάζει για κανέναν... και ίσως τα καράβια για τα γειτονικά πιο συμβατικά νησιά, είναι η καλύτερη λύση για σένα και τους γύρω σου".

 

[varioAthens]

Και 2 alternative εκδοχές του αγαπημένου ικαριώτικου χορού:



Από Palyrria:

Από Locomondo (οι οποίοι ταιριάζουν γάντι στην Ικαρία):

 

[rethimno01]

Έχω ακούσει το εξής για την Ικαρία. Προκειμένου να αποφύγουν τις επιθέσεις πειρατών κάνανε παραλλαγή στα σπίτια και εργαζόντουσαν βράδυ/νύχτα. Τη μέρα αναπαύονταν ώστε οι διερχόμενοι πειρατές να μην αντιληφθούν ότι το νησί κατοικείται.

Από τότε τους έχει μείνει συνήθειο αυτό το περίεργο ωράριο.

κατά βάθος χαλιούνται που το νησί τους έχει αρχίσει να μπαίνει στο “στόχαστρο” του τουρισμού.....

Προφανώς "τους κόβει". Σε άλλο forum, σχετικά με το Ρέθυμνο, έχει ανοίξει συζήτηση για τουριστική ανάπτυξη και είμαι ολίγον επιφυλακτικός. Όταν κάποιο μέρος το μάθει ο πολύς κόσμος και αρχίσουν να πέφτουν λεφτά τότε χαλάει. Καλός ο τουρισμός αλλά αν αρχίσει κάποιο μέρος να γίνεται Μύκονος άστα να πάνε.

Η παραλία είναι επίσης αδιάφορη αλλά το πραγματικό highlight στα Θέρμα είναι τα 2 ζαχαροπλαστεία στην παραλία που φτιάχνουν γλυκά ταψιού φ-α-ν-τ-α-σ-τ-ι-κ-ά, σιροπιασμένα μούρλια. Ότι πρέπει για να κλείσει η μέρα σου μετά από μπάνιο στη θάλασσα και φαγητό σε ταβερνάκι.

Να υποθέσω ότι είναι με φρέσκα μη επεξεργασμένα υλικά. Σε τέτοιες περιπτώσεις κατεβάζεις ολόκληρο ταψί πολύ χαλαρά.

“Δανειστήκαμε” ένα φορτηγάκι που είχε ο πατέρας της φίλης μου για να κινείται στο νησί και ξεκινήσαμε, αρχάριες οδηγοί και χωρίς ακόμα δίπλωμα...... 50 χιλιόμετρα απόσταση και την κάναμε πάνω από 2 ώρες.

Το τιμόνι δεν θέλει βιασύνη. Όχι μόνο για λόγους ασφαλείας αλλά και για να απολαμβάνεις τη διαδρομή.

4) Νας: Η αγαπημένη μου! Δεν έχει ομπρέλες, δεν έχει ξαπλώστρες. Μαζεύει backpackers, ελεύθερους καμπίστες

Γκουντ, βέρυ γκουντ.

και γυμνιστές.

ουουουουουουουουουουουου ...... σηξ χάντραιντ εΝτ σύξτη συξ ...... ουουουουουουουουουουουουουουου

 

[varioAthens]

Έχω ακούσει το εξής για την Ικαρία. Προκειμένου να αποφύγουν τις επιθέσεις πειρατών κάνανε παραλλαγή στα σπίτια και εργαζόντουσαν βράδυ/νύχτα. Τη μέρα αναπαύονταν ώστε οι διερχόμενοι πειρατές να μην αντιληφθούν ότι το νησί κατοικείται. Από τότε τους έχει μείνει συνήθειο αυτό το περίεργο ωράριο.

Μια γιαγιούλα μας είπε ότι ξεκίνησε αυτό λόγω του ότι δουλεύανε όλη μέρα στα χωράφια, άντρες και γυναίκες, οπότε αναγκαστικά άνοιγαν τα μαγαζιά τη νύχτα για να μπορέσει ο κόσμος να ψωνίσει. Έκτοτε το έθιμο έμεινε μιας και τους έρχεται βολικό στο "ξενύχτικο" ταμπεραμέντο τους!

 

[mpiftex]

Και δανείζομαι μία παράγραφο από ένα ξένο περιοδικό που περιγράφει απολύτως την ικαριώτικη φιλοσοφία και νοοτροπία:

Άλλη μια:

Ως γνωστο στις Ραχες τα καταστηματα εχουν τα δικα τους ωραρια και τις δικες τους ιδιορυθμιες. Μια απο αυτες τις ιδιομορφιες εντοπιζετε στον φουρνο του Γεραλη οπου τον δουλευε ο Κολιας.
Για οσους δεν γνωριζουν τον Κολια ,προκειται για ενα δεινο ψαρα-ψαροντουφεκα. Πηγαινε λοιπον στον φουρνο,ξεφουρνιζε,αφηνε τα ψωμια στην μοστρα και εφευγε μανι μανι για τον γιαλο για να ψαρεψει.
Ο φουρνος εμενε μονος του ,ο κοσμος πηγαινε , επαιρνε το ψωμι και αφηνε τα χρηματα , πολες φορες επαιρναν και τα ρεστα απο μονοι τους.....

Αυτο εγινε αργοτερα η attraction οπου μαγνητοσκοπηθηκε απο καναλια βγηκε στις ειδησεις κλπ κλπ.

Ρωτησα καποτε τον Κολια ,
-Καλα ρε Νικο, δεν σου λειπουν ψωμια απο την εισπραξη ??
-Απο τα 100 ψωμια βρισκω εισπραξη για 96...
Αξιζει τον κοπο να κατσω εκει ολη μερα για 4 ψωμια ?? Δεν αξιζει !! Παλαβος ειμαι να κατσω ??
-Καλα ρε Νικο,του ξαναλεω, και αμα σου παρουν ολο το ταμειο ?? τοτε τι γινεται??
-Ε ,1-2 φορες το χρονο μπορει να μου παρουν και το ταμειο ... Αξιζει να καθομαι εκει ολο το χρονο μονο και μονο για την εισπραξη μιας ημερας ??

Ματαια προσπαθουσα να βρω ενα αφοπλιστικο επιχειρημα για να του αποδειξω οτι εχει υιοθετησει αντιεπαγγελματικη συμπεριφορα....

Βεβαια και στις περιπτωσεις οπου "σηκωναν" ολοκληρο το ταμειο υπηρχε λυση διοτι αυτο μπορουσαν να το κανουν μονο 3-4 ατομα. (Οι συνηθεις υποπτοι)
Αμεσως ον Κολιας ηξερε ποιον να υποπτευθει και που να κινηθει. Μολις οι αλλοι μαγαζατορες εβλεπαν αυτους τους συνηθεις υποπτους να κυκλοφορουν με ψιλα και να αγοραζουν σοκολατες & τσιχλες τοτε επεφτε "συρμα" στον Κολια οπου αυτος κανονιζε τα υπολοιπα (παντοτε με ειρηνικα μεσα και διπλωματια τους εφερνε στο φιλοτιμο).
Στο τελος οι διαφοροι υποπτοι ηταν αυτοι που φυλαγαν το μαγαζι του Κολια και κανεις δεν μπορουσε να σηκωσει το ταμειο διοτι αμεσως μολις κατι πηγαινε να γινει τον καρφωναν οι αλλοι "του συναφιου" για να απαλαγουν απο μπελαδες.

Αυτή και δεκάδες άλλες Ικαριώτικες ιστορίες με πολύ γέλιο υπάρχουν στο εδώ.