Τσεχική Δημοκρατία Θρύλοι, μεσαιωνικά κτίρια, Five-Petalled Rose Celebrations και Ιππότες στο δρόμο

[alma]

Η θρυλική Loreta


Η Santa Casa ,στον μπαρόκ τόπο προσκυνήματος της Loreta, αποτελεί αντίγραφο του σπιτιού της Παρθένου στους Αγίους Τόπους. Μάλιστα ο θρύλος λέει πως όταν κατελήφθη η Ναζαρέτ μεταφέρθηκε από Αγγέλους στην ιταλική πόλη Loreto.


Μπαίνοντας μέσα είδαμε τις επιβλητικές αγιογραφίες, το εντυπωσιακό εσωτερικό, όπου υπάρχουν εικόνες και η ιστορία της ζωής πολλών Αγίων, όπως και αγάλματα και κυρίως εικόνες από τη ζωή της Παναγίας. Σε κάθε εικόνα έχει και αρκετές λεπτομέρειες για κάθε Άγιο. Πώς έζησε, που και πως Άγιασε κλπ.


Ανάμεσα στα άλλα θα βρείτε και την εικόνα μιας γυναίκας με γένεια.

Λέγεται πως ήταν η Αγία Σταρόστα, κόρη ενός Πορτογάλου βασιλιά, ο οποίος την πίεζε να παντρευτεί παρά την θέληση της, με τον βασιλιά της Σικελίας. Η νεαρή προσευχόταν να γίνει κάτι και να μην παντρευτεί και έτσι το επόμενο πρωί ξύπνησε με μούσι και ο γάμος ματαιώθηκε.Ο πατέρας της για να την τιμωρήσει την σταύρωσε. Εκείνη έγινε Αγία και προστάτιδα των απόρων.


Στη Λορέτα χτυπούν (ουσιαστικά «τραγουδούν» όπως λέγεται) 27 καμπάνες , οι οποίες όπως καταλάβατε φυσικά συνδέονται με θρύλους. Και μάλιστα με πάνω από έναν. Επειδή αγαπάω τις ιστορίες με χαρούμενο τέλος, θα σας πω τον πιο αισιόδοξο από αυτούς.


Η κόρη ενός αστού κατοίκου της Πράγας λίγο πριν τα δεκατρία της χρόνια αρρώστησε βαριά και κανένας από τους γιατρούς που την εξέτασαν δεν μπόρεσε να την κάνει καλά, σαν να έπασχε από μία άγνωστη ασθένεια. 27 ημέρες μετά η κοπέλα κοιμόταν χωρίς να μπορεί να ξυπνήσει(κοινώς έπεσε σε κώμα). Ο πατέρας βγήκε να βρει βοήθεια, χωρίς να ξέρει που πηγαίνει, ώσπου ο δρόμος του τον έβγαλε στη Λορέτα. Εκεί γονάτισε και προσευχήθηκε στην Παναγία. Όταν επέστρεψε σπίτι , η κόρη του είχε ξυπνήσει. Πήγε κοντά της και εκείνη του είπε πως είδε την Παναγία στον ύπνο της, να της τραγουδά τόσο ωραία που την έφερε πίσω στη ζωή. Ο πατέρας τοποθέτησε 27 καμπάνες στον Πύργο της Λορέτα, ώστε η μελωδία τους να θυμίζει για πάντα το τραγούδι της Παναγίας και για να ευχαριστήσει για τη σωτηρία της κόρης του.


Και για να πάμε σε κάτι πιο πεζό, εκτός από το εισιτήριο εισόδου, υπάρχει και άλλο για να βγάλει κάποιος φωτογραφίες, οπότε πληρώνεις κάτι παραπάνω.


Επίσης όπως θα καταλάβατε βγαίνοντας μας έπιασε βροχή και επειδή –όπως και όλοι οι υπόλοιποι επισκέπτες Ευρωπαίοι και Γιαπωνέζοι- δεν είχαμε μαζί ομπρέλα (καθότι το πρωί ο καιρός φαινόταν να θέλει να παραμείνει ηλιόλουστος), μπήκαμε όλοι μαζί μέσα και απολαύσαμε παραπάνω τον χώρο μέχρι να σταματήσει η βροχή.

Ευτυχώς η μέρα ήταν πολύ μεγάλη, νύχτωνε γύρω στις 10 το βράδυ, είχαμε και πολλές μέρες στη διάθεση μας, οπότε καθόλου δεν μας πτόησε η βροχή.

 

[alma]

Το θρυλικό ρολόι


Δύσκολα θα βρεθεί άνθρωπος που δεν έχει ακούσει ποτέ για το αστρονομικό ρολόι. Ακόμα και κάποιος που δεν πολυασχολείται με τα ταξίδια, θα έχει δει φωτό ή και ακούσει για το απίστευτο ρολόι της Πράγας.


Τα σύμβολα των ζωδίων, η αναπαράσταση των ωρών ηλιοφάνειας και του φεγγαριού, το ημερολόγιο και φυσικά οι γνωστές σε όλους φιγούρες, έχουν φωτογραφηθεί από κάθε επισκέπτη της Πράγας.


Οι 4 φιγούρες γύρω από το ρολόι αντιπροσωπεύουν τη Ματαιοδοξία με τη φιγούρα που κοιτάει τον καθρέφτη, την Απληστία με την φιγούρα με το σακούλι με τα χρήματα, τον Θάνατο με έναν σκελετό και την Εισβολή των Βαρβάρων με την φιγούρα ενός Τούρκου σύμφωνα με τον Lonely Planetτης Πράγας ή τις επίγειες απολαύσεις και τη λαγνεία με την φιγούρα όπως την ερμηνεύει η βικιπέδια. Διαλέγετε και παίρνετε.


Από κάτω υπάρχουν άλλες 4 φιγούρες. Ο Χρονικογράφος, ο Άγγελος, ο Αστρονόμος και ο Φιλόσοφος. Όλες είναι αγαπημένες των εκατοντάδων ατόμων που βρίσκονται κάθε στιγμή σχεδόν, στην πλατεία και θαυμάζουν αξιοθέατα της πόλης, που ίσως έχει χαρακτηριστεί Πόλη του Παραμυθιού περισσότερες φορές από οποιαδήποτε άλλη πρωτεύουσα.


Εντυπωσιακά είναι και τα αγάλματα των 12 Αποστόλων που κάθε μία ώρα παρελαύνουν στα μικρά παραθυράκια και το πλήθος συγκεντρώνεται να τα απολαύσει. Αν και κρατάει ελάχιστα δύσκολα θα πετύχεις αλλαγή ώρας χωρίς να γίνεται χαμός. Εμείς πάντως περπατήσαμε τόσες πολλές φορές και ώρες στην Πράγα, που ένα σωρό φορές το είδαμε τυχαία.

Επίσης το βράδυ είναι τόσο μαγευτικό που οπωσδήποτε δεν θα συμβιβαζόμουν με το να μην το απολαύσουμε σε πολλές διαφορετικές ώρες της ημέρας.

Πριν κοιμηθείς , περνάς από την πλατεία κοιτάς τα απίστευτα γραφικά κτίρια, τις άμαξες με τα άλογα και το αστρονομικό ρολόι και είναι σαν να μεταφέρθηκες πολλούς αιώνες πίσω ή ακόμα καλύτερα… σαν να ζεις μέσα σε ένα παραμύθι που απλώς δεν θες να τελειώσει.

 

[alma]

Η πλατεία Βάτσλαβ


Για αιώνες ήταν γνωστή ως η «αγορά των αλόγων», μιας και ήταν το μέρος όπου λάμβαναν χώρα αγοραπωλησίες αλόγων.

Εκεί δεσπόζει το έφιππο άγαλμα του προστάτη της Βοημίας του Αγίου Βάτσλαβ, που περιστοιχίζεται από τα αγάλματα άλλων 4 Αγίων της Βοημίας. Λέγεται πως ήταν ένας αγαπητός πρίγκιπας που ο αδερφός του δολοφόνησε για πολιτικούς λόγους.

Ο θρύλος λέει πως ο Άγιος μαζί με ένα τάγμα ιπποτών συνεχίζει να ζει στο βουνό Blaník, όπου κοιμούνται. Όταν οι Τσέχοι αντιμετωπίσουν τον ύστατο κίνδυνο, οι ιππότες θα ξυπνήσουν και υπό τις διαταγές του έφιππου Αγίου θα συντρίψουν τους εχθρούς της χώρας.

Η Γέφυρα του Καρόλου


Ποτέ δεν έχασε την αίγλη της, όσο πολυφωτογραφημένη και πολυπερπατημένη και να είναι. Τα ψηλά αγάλματα δημιουργούν δέος το σούρουπο καθώς πέφτει ο ήλιος και το μοβ του ουρανού πλαισιώνει την γέφυρα. Όμως και το βράδυ όταν το ασημένιο φεγγάρι με τις ακτίνες του να ασημίζουν τα νερά του Μόλδαβα, κάνει τα αγάλματα της γέφυρας να παρακολουθούν το πλήθος ως προστάτες ή ακόμα και ως σιωπηλοί κριτές, τη ζωή των σύγχρονων επισκεπτών τους, που από όλα τα μήκη και τα πλάτη της γης συρρέουν στην μαγευτική πόλη των παραμυθιών.

Διάφοροι θρύλοι συνοδεύουν και τα αγάλματα της γέφυρας. Ο Άγιος Ιωάννης του Νεπομούκ,για παράδειγμα, λέγεται πως ήταν ο εξομολόγος της βασίλισσας. Ο βασιλιάς Wenceslaus ο Δ΄ τον πίεσε να αποκαλύψει τα μυστικά της εξομολόγησης, όμως εκείνος αρνήθηκε και τότε ο βασιλιάς τον σκότωσε ρίχνοντας τον από την γέφυρα στο ποτάμι.

 

[alma]

Και επειδή όσο ωραίες και να είναι οι βόλτες στην πλατεία της παλιάς πόλης και γύρω από το ρολόι, δεν συγκρίνονται με την πανοραμική θέα της Πράγας από ψηλά, η ανάβαση στον Πύργο του ρολογιού αξίζει. Εκτός από τις πληροφορίες που μαθαίνει κανείς και αναγράφονται σε διάφορα σημεία του εσωτερικού, έχεις την ευκαιρία να πλησιάσεις σε κάθε παράθυρο και να εκτιμήσεις καλύτερα την αρχιτεκτονική που τόσο έχει εξυμνηθεί, με τα χρώματα των μεσαιωνικών κτιρίων να κλέβουν την παράσταση και τους ανθρώπους που περιφέρονται παντού να μοιάζουν με μικρές κουκκίδες. Από παράθυρο σε παράθυρο περιφερόμασταν και καθένα προσέφερε θέα άλλου σημείου που όμως καθόλου δεν υπολειπόταν σε ομορφιά από τα προηγούμενα.

Αντίθετα το πιο σύγχρονο κομμάτι της πόλης προσωπικά δεν μου πολυάρεσε. Δεν είναι μόνο πως τα κτίρια υστερούν σε γραφικότητα, αλλά και πως στην Πράγα ταιριάζει το παλιό, το μεσαιωνικό, το παραμυθένιο. Συνδεδεμένη στο μυαλό των περισσότερων με κτίρια ιστορικά και γραφικά το νέο κομμάτι της μοιάζει παράταιρο.


To "Fred and Ginger" ή αλλιώς το «Κτίριο που χορεύει», ολοκληρώθηκε το 1996 και από τότε υπήρχαν διαμαρτυρίες, καθώς πολλοί θεωρούσαν πως δεν δένει με τα μπαρόκ και γοτθικά κτίσματα, για τα οποία φημίζεται η Πράγα.

Σε μοντέρνο στυλ ωστόσο, έχουν προσπαθήσει να φτιάξουν και άλλα αξιοθέατα όπως π.χ. το τεράστιο κατασκεύασμα- κεφάλι του Κάφκα πάλι στην περιοχή Nové Město, όπως και το κτίριο Fred and Ginger.


Το τεράστιο κεφάλι τοποθετήθηκε εκεί αρκετά πρόσφατα, το 2014 και έχει ύψος 11 μέτρα, ενώ αποτελείται από διάφορα στρώματα, τα οποία συνεχώς στριφογυρίζουν, μέχρι να σχηματίσουν τη μορφή του.

 

[alma]

Ο τοίχος του Lennon


Κάποτε τα γκράφιτι σε αυτόν τον τοίχο, αποτελούσαν διαμαρτυρία στο κομμουνιστικό καθεστώς. Ωστόσο ποτέ οι αρχές δεν κατάφεραν να «καθαρίσουν» εντελώς τον τοίχο, αφού πάντα κάποιος έγραφε, ζωγράφιζε και γενικά δεν τον άφηνε σε ησυχία. Και σήμερα υφίσταται συνεχώς αλλαγές, αφού συνεχώς κάποιος ζωγραφίζει επάνω στις ζωγραφιές των προηγούμενων.


Τον επισκεφτήκαμε βράδυ, αλλά δυστυχώς δεν καταφέραμε να τον δούμε μόνοι μας, αφού ένα γκρουπ αμερικανών τουριστών ήταν εκεί με τον ξεναγό τους, που προσπαθούσε να τους εξηγήσει πως «πρέπει» μόνο σοβαρά συνθήματα να γράφονται στους τοίχους και όχι φράσεις του τύπου : “Jorge was here” (υπήρχαν αρκετές αυτού του στυλ).


Τελικά η πλειοψηφία των αμερικανών έτρεξε να βγάλει σέλφι στον τοίχο με τις κοκα-κόλες και τα τεράστια μπέργκερ ανά χείρας. Φαίνονταν να βαριόνται να προβληματιστούν τι θα έπρεπε να γράφεται στον τοίχο, καθώς μάλλον νοιάζονταν πως θα βγει η φωτο που αμέσως ανέβαζαν στα σόσιαλ μίντια. Οπότε η ξενάγηση τελείωσε σχετικά γρήγορα.

Πάντως τις….καλλιτεχνικές του ανησυχίες μπορούσε να εκτονώσει κάποιος και αλλού. Σε κεντρικό σημείο της Πράγας πρόσφεραν στον κόσμο την ευκαιρία, με αντίτιμο που αντιστοιχούσε κάπου στα 5 ευρώ αν θυμάμαι καλά, να ζωγραφίσει ένα τούβλο και τα χρήματα έλεγαν πως δίνονται σε φιλανθρωπίες….Αλήθεια ή ψέματα τι να σας πω….


Από το λίγο που τα παρατηρήσαμε, είδαμε πως( εκτός από ζωάκια,τα αρχικά τους ή το ότι βρίσκονται εκεί μήνα του μέλιτος και την ημερομηνία γάμου κλπ) οι πιο πολύ ζωγράφιζαν τη σημαία ή έγραφαν το όνομα της χώρας τους…Άλλοι με απλό τρόπο π.χ. σκέτο το όνομα «Ρωσία» , «Ισπανία» κλπ και άλλοι με πιο έντονο του τύπου: «Ζήτω το Μεξικό ρε κερατάδες»!

 

[alma]

Από την εβραϊκή συνοικία δεν έχω πολλές φωτό, αλλά πραγματικά εντυπωσιακή εξωτερικά μου φάνηκε η συναγωγή που βρίσκεται εκτός της εβραϊκής συνοικίας και έχει τόσο έντονα χρώματα και σχέδια που αποκλείεται να μην την προσέξει κανείς περνώντας απ’έξω….

Αν και η Πράγα εν συγκρίσει με άλλες πρωτεύουσες της Ευρώπης δεν έχει τόσο σημαντικά μουσεία, κάποια από αυτά που έχει είναι συμπαθητικά, όπως για παράδειγμα το μουσείο Μούχα, με τα γνωστά σκίτσα του με κοπέλες σλάβες με μακριά κυματιστά μαλλιά. Ο Μούχα μάλιστα έγινε γνωστός στο Παρίσι, αν και μετά επέστρεψε στην Τσεχία και δημιούργησε μεγάλο έργο. Μέσα στο Μουσείο οι φωτο απαγορεύονταν και παρόλο που πολλοί παραβίαζαν τον κανόνα αυτό, ειδικά Ασιάτες που φωτογράφιζαν σχεδόν τα πάντα, αποφάσισα να σεβαστώ την απαγόρευση…Συγκρατήθηκα και έτσι έχω φωτο μόνο από το εξωτερικό του μουσείου.

Αν και αρχικά είχα αντιρρήσεις τελικά υπέκυψα στην επιμονή του συνταξιδιώτη μου, να επισκεφτούμε τον ζωολογικό κήπο της πόλης. Τελικά αποδείχτηκε ένα αρκετά ευχάριστα πρωινό, παρόλο που έχοντας δει αρκετά ζωολογικά πάρκα ανα τον κόσμο, δεν μπορώ να πω πως ήταν εύκολο να εντυπωσιαστούμε…Ωστόσο και σπάνια ζώα είχε και οι εγκαταστάσεις ήταν καλές, ώστε τα ζώα να έχουν αρκετό χώρο το καθένα.


Οι ταμπέλες εκτός από τσέχικα στα περισσότερα σημεία ήταν στα αγγλικά και τα ρώσικα….

Αυτός εδώ ήταν γλύκας, έχει πάρει και πόζα

Αν η τίγρη παρακάτω σας φαίνεται κάπως θυμωμένη και ανήσυχη έχετε δίκιο. Ήταν η ώρα του φαγητού και τάιζαν τα ζώα σε διπλανό χώρο...το κρέας προφανώς της μύριζε ήδη...

 

[alma]

Αν και τα περισσότερα αξιοθέατα στην Πράγα βρίσκονται συγκεντρωμένα, παραμένει όπως και σε όλα τα ταξίδια ένα μέρος που χαίρεσαι να ψάχνεις σημεία να ανακαλύπτεις. Παίρνοντας ένα τυχαίο τραμ βρεθήκαμε σε γειτονιές χωρίς τουρίστες…μάνες με τα παιδιά τους επέστρεφαν στα σπίτια τους μετά τα ψώνια, εργαζόμενοι Τσέχοι επέστρεφαν από τη δουλειά τους και παραμέναμε οι μόνοι ξένοι. Ώσπου το τραμ έφτασε στο τέρμα.

Bílá Hora (δηλαδή Λευκό Βουνό) έγραφε η πρώτη επιγραφή που είδαμε μόλις κατεβήκαμε. Το μέρος δεν αναφερόταν σε κανέναν από τους ταξιδιωτικούς οδηγούς μας. Πάντως εδώ έλαβε μέρος το 1620 μία από τις μάχες του Τριακονταετούς Πόλεμου. Το αποτέλεσμα της καθόρισε το μέλλον της περιοχής για τα επόμενα 300 χρόνια. Ένα Προτεσταντικό έδαφος έγινε Καθολικό.


Στην περιοχή σήμερα υπάρχει η εκκλησία ‘of Our Lady of Victories’ και γενικά ως χώρος βγάζει μια γλυκιά παρακμή. Τα τείχη έξω από την εκκλησία είναι ελαφρώς φθαρμένα αλλά το μέρος παραμένει γοητευτικό ίσως και λόγω της ιστορικότητας που θα το ακολουθεί για πάντα. Επίσης μου άρεσε που το χαρήκαμε μόνοι μας χωρίς ορδές τουριστών να βγάζουν σέλφι και με τον τελευταίο τοίχο.

Επιστρέψαμε στο κέντρο….Δεν είναι πως δεν είναι όμορφα και τα τουριστικά μέρη. Ανάμεσα στα άλλα μέρη με κοσμοπλημμύρα, επισκεφτήκαμε και το –γεμάτο κόσμο- Σοκάκι των Αλχημιστών, όπου όμως δυστυχώς τα πολύχρωμα γραφικά κτίρια που έμοιαζαν με κατοικίες νάνων του παραμυθιού, όπου κάποτε έμεναν φρουροί, στρατιώτες, χρυσοχόοι , ο Κάφκα κλπ., τώρα είναι πια μαγαζάκια με σουβενίρ.

Ο ορθόδοξος ναός

Κρουαζιέρα στο Μολδάβα

Δεν θα βάλω άλλες λεπτομέρειες…το ταξίδι ήταν μια καλή γεύση της Τσεχίας. Θεωρώ κρίμα που οι περισσότεροι όταν ακούν Τσεχία ρωτούν: «Γιατί που αλλού να πας εκτός από Πράγα;»


Η χώρα είναι μικρή άρα εύκολο να πάρεις μία ιδέα μένοντας ένα 10ήμερο, και παρόλο που σε καμία περίπτωση δεν έχει την ποικιλομορφία άλλων χωρών της Ευρώπης π.χ. της Ισπανίας ή της Ελλάδας, παραμένει η χώρα των θρύλων. Αν και επιλέξαμε εκτός της πρωτεύουσας να δούμε το πανέμορφο Český Krumlov, την φοιτητούπολη του Brno και το συμπαθές Olomouc , υπήρξαν και άλλα μέρη που κίνησαν το ενδιαφέρον μας και θα θέλαμε να δούμε, πρώτα ο Θεός, σε μία επόμενη επίσκεψη.Μία χώρα όμορφη αρχιτεκτονικά με καλό και σύγχρονο δίκτυο τρένων και λεωφορείων και ταυτόχρονα μία χώρα βγαλμένη από το παρελθόν. Από την εποχή των ιπποτών και των μεσαιωνικών προλήψεων, από τα παραμύθια των δράκων και της πάλης του καλού με το κακό, από τη σκοτεινή εποχή των μαχών και του αίματος, αλλά και την γλυκιά εποχή των θαυμάτων και του ρομαντισμού.

 

[chris7]

Αν και επιλέξαμε εκτός της πρωτεύουσας να δούμε το πανέμορφο Český Krumlov, την φοιτητούπολη του Brno και το συμπαθές Olomouc

Τις ίδιες ακριβώς πόλεις επισκεφθήκαμε κι εμείς φέτος το καλοκαίρι, εκτός από το Olomouc για το οποίο ξεκινήσαμε να πάμε από το Brno αλλά ένα τεράστιο μποτιλιάρισμα μας ανάγκασε να επιστρέψουμε στο Brno.
Πολύ ωραία ιστορία με πολλές πληροφορίες όχι μόνο για συνηθισμένα αξιοθέατα αλλά και για άλλα όχι και τόσο γνωστά.
Ευχαριστούμε.

 

[alma]

Τις ίδιες ακριβώς πόλεις επισκεφθήκαμε κι εμείς φέτος το καλοκαίρι, εκτός από το Olomouc για το οποίο ξεκινήσαμε να πάμε από το Brno αλλά ένα τεράστιο μποτιλιάρισμα μας ανάγκασε να επιστρέψουμε στο Brno.
Πολύ ωραία ιστορία με πολλές πληροφορίες όχι μόνο για συνηθισμένα αξιοθέατα αλλά και για άλλα όχι και τόσο γνωστά.
Ευχαριστούμε.

To Οlomouc το επισκεφτήκαμε με τρένο...κρίμα που δεν το είδατε αλλά πάτε άλλη φορά...έχει καλές συγκοινωνίες η Τσεχία και βοηθούν να την γυρίσεις....Εσείς @chris7 πήγατε με αυτοκίνητο από πόλη σε πόλη;

Χαίρομαι που άρεσε η ιστορία. Μερικά από τα συνήθη αξιοθέατα δεν τα αναλύω πολύ εδώ, εκτός από κάποια σημεία που δεν κρατήθηκα και έβαλα ένα σωρό φωτό.Με συνεπήρε η γοητεία τους...Αντίθετα έστω και αν πήγαμε τυχαία δεν μπόρεσα να μην αναφέρω την Bílá Hora...

Επίσης αν και είμαι φαν κυρίως της μεσογειακής διατροφής, μου άρεσαν πολύ κάποια πιάτα της κουζίνας τους....

 

[alma]

Έτσι φτάσαμε στο τέλος αυτής της ιστορίας. Με την αφήγηση ξαναέζησα με έναν τρόπο τις όμορφες στιγμές του ταξιδιού. Με βοήθησε να κάνω τις αναμνήσεις να διαρκέσουν περισσότερο και ελπίζω να πήραν μια γεύση όσοι σκοπεύουν να πάνε στα ίδια μέρη, για το αν θα τους αρέσουν ή όχι και για το ποιές περιοχές της Τσεχίας να επιλέξουν, ανάλογα τα γούστα τους.
Ευχαριστώ όσους με παρακολουθήσατε και όποιος moderator θέλει μπορεί να μεταφέρει την ιστορία στις ολοκληρωμένες.

 

[dimosf]

Υπέροχα!!
Θεωρώ πως η Πράγα είναι η πιο όμορφη από τις πόλεις που έχω πάει. Βέβαια γούστα είναι αυτά.....
Στο Μοναστήρι του Στράχοφ είναι καταπληκτική η βιβλιοθήκη με τις μοναδικές οροφογραφίες.
Άλλη πολύ ενδιαφέρουσα περιοχή είναι το Vysahrad με τον ναό και το νεκροταφείο με τους τάφους μεγάλων προσωπικοτήτων της Τσεχίας.
Εμείς εκτός Πράγας διαλέξαμε μια μέρα να πάμε στην Kutna Hora. Εξαιρετικά ενδιαφέρουσα πόλη! Αξίζει πολύ την επίσκεψη.

Άλλη μια φορά μπράβο για την ιστορία σου!

Πάντα τέτοια!

 

[alma]

Υπέροχα!!
Θεωρώ πως η Πράγα είναι η πιο όμορφη από τις πόλεις που έχω πάει. Βέβαια γούστα είναι αυτά.....
Στο Μοναστήρι του Στράχοφ είναι καταπληκτική η βιβλιοθήκη με τις μοναδικές οροφογραφίες.
Άλλη πολύ ενδιαφέρουσα περιοχή είναι το Vysahrad με τον ναό και το νεκροταφείο με τους τάφους μεγάλων προσωπικοτήτων της Τσεχίας.
Εμείς εκτός Πράγας διαλέξαμε μια μέρα να πάμε στην Kutna Hora. Εξαιρετικά ενδιαφέρουσα πόλη! Αξίζει πολύ την επίσκεψη.

Άλλη μια φορά μπράβο για την ιστορία σου!

Πάντα τέτοια!

Δήμο μου όντως είναι πανέμορφη..Από τις εκδομές με διαφορά πιο όμορφο και γραφικό βρήκα το Český Krumlov από όσα πήγαμε...Η Kutna Hora πρέπει να είναι κι αυτή ενδιαφέρουσα άλλωστε έχει ιστορία αιώνων και το ιστορικό της κέντρο είναι στη λίστα της Ουνέσκο....
Γενικά το μικρό μέγεθος και οι καλές συγκοινωνίες βοηθούν να γυρίσει κανείς τη χώρα αν πάει σε περίοδο με καλό καιρό...Απλώς είναι τόσες οι επιλογές για ημερήσιες που πραγματικά δυσκολευτήκαμε να αποφασίσουμε ποιές θα παραλείψουμε