Θιβέτ Θιβέτ Ταξίδι σε μια ανύπαρκτη χώρα

[ioanna karagianni]

Καλέ που τον θυμήθηκες αυτόν!!! Πολύ συγκινητικό που θυμάσαι τα πρόσωπα που στιγμάτισαν τα ταξίδια μου. Τώρα που το λες θυμάμαι ότι και εκεί έκανε παρέα με τον φτυσιματία και τον ρεψιματία. Ευτυχώς που δεν μου ρευόταν κιόλας δηλαδή

 

[YBONNH]

Καλε αυτος ο αλητης δεν ειναι απιθανος, δαιμονιος ειναι!
Δαιμονιος ρεπορτερ! Αντεχει το υψομετρο, τη βροχη, την ταλαιπωρια...
τα παντα για το ρεπορταζ

 

[travelina]

Ιωάννα, θα μου τον δανείσεις στο επόμενο ταξίδι;

 

[dim kyr]

Iωάννα είσαι απίθανη, αλλά ο αλητάμπουρας σε ξεπερνάει.....
Πάντως στην θέση σου -ως ιδιοκτήτρια- θα του τράβαγα λιγάκι τα λουριά, γιατί πολύ θάρρος έχει πάρει και σε εκθέτει ανεπανόρθωτα.... και χωρίς ιδιαίτερη προσπάθεια φυσικά!

 

[ioanna karagianni]

Μανταμίτσες φαίνεστε όλες απίθανοι τύποι, αλλά υπάρχουν μερικές βασικές αρχές που δεν έχετε καταλάβει.

Καταρχήν και βεβαίως είμαι δαιμόνιος ρεπόρτερ αλλά αυτή είναι κομπλεξική και εγωίστρια και με κρύβει στο πατάρι.

Επίσης εσείς που θέλετε να με δανειστείτε, ε μ έ ν α θα ρωτήσετε όχι την άλλη γιατί εγώ δεν ανήκω σε κανέναν. Για να έρθω μαζί σας πρέπει να έχετε συγκεκριμένες προδιαγραφές. Ξεκινήστε με μελέτη, ως την Παρασκευή θα πρέπει να έχετε αποστηθίσει το "Γυρίστε τον γαλαξία με ότοστοπ" και τα τρία βιβλία, και να έχετε κάνει διατριβή στον "Φύλακα στην Σίκαλη".

Και εμένα δεν μου σφίγγει κανείς τα λουριά μου, αντιθέτως εγώ τα σφίγγω γύρω από αυτήν την δικιά μου.

 

[Giristroula]

Παρακολουθώ και γω...μη βλέπετε που δε μιλάω...μήπως πρέπει να περάσουμε στο επόμενο κεφάλαιο;

 

[Dva Srca]

Λοιπόν άργησα αλλά πήρα την απόφαση να αρχίσω την ιστορία! Για αρχή, μου αρέσει πολύ η πρωτοβουλία να τη γράψετε συνεταιρικά! Δύο μυαλά > ένα. Δεν έχω διαβάσει ακόμα όλα τα κεφάλαια, είναι και πολλές οι σελίδες ήδη :wow: Αλλά παραμένω συντονισμένος!

 

[meli]

Μονορουφι σας διαβασα!!!
Σας ευχαριστω θερμα και τους δυο!!
Δεν εχω λόγια....
(αν και πανικοβληθηκα με ολα αυτα τα συμπτωματα)

 

[dim kyr]

Εεεε.. η συνέχεια προβλέπεται εντός του 2010?

 

[STAV]

Ξημέρωσε!!! Ξημέρωσε!!! Επιτέλους Ιωάννα τράβηξε τις κουρτίνες. Αρχίσαμε να σηκωνόμαστε όλοι σιγά σιγά αλλά ως δια μαγείας ανακαλύπτουμε ότι έχουμε προσαρμοστεί στο υψόμετρο και είμαστε μια χαρά. Η Ίριδα δένει μια κλωτσιά στη λεκάνη, η Ισαβέλλα μου πετάει τα χάπια – φτάνει πια- και η νταμιτζάνα με το οξυγόνο μπαίνει στο σακίδιο. Με φθόνο πια κοιτάμε την Ιωάννα η οποία σιγοτραγουδώντας ανοίγει τον αλητάμπουρα. Ναι με φθόνο γιατί οι υπόλοιποι ακούγοντας τις προσταγές της Ντρόγα παρατήσαμε τα σακίδιά μας στη Λάσα.
-Τι να τα κάνετε, λες ,και θα τολμήσετε να αλλάξετε ρούχα στο χάλι που θα είστε; Ή θα πλυθείτε στο γάργαρο νερό των πηγών. Πάρτε όσο πιο λίγα πράγματα μπορείτε. Η Ιωάννα είπε ότι εγώ δεν αφήνω τον αλητάμπουρα και έτσι σκυμμένη πάνω του μουρμούραγε το 5 ή το 6 σήμερα. Καθότι η ημετέρα είχε φτιάξει τα ρούχα της σε σακουλάκια ανά ημέρα, σήμερα στη λίμνη το σακούλι 6, αύριο που θα μείνουμε σε καλύτερο χώρο τα σινιέ το νο 7 κοκ. Η Ίριδα τσαντισμένη σκέφτεται να της βουτήξει το νο 8 για να την μπλοκάρει. Αφού τελειώσαμε το πακετάρισμα ήρθε η μεγάλη στιγμή , που πάμε για τουαλέτα; Κανείς δεν ήθελε να πάει σε εκείνες τις κοινόχρηστες που απείχαν και 500 μέτρα από τα κοτετσόσπιτα. Χαζοί ήταν να τα βάλουν και κοντά, πέθαινε γιακ σε 10 μέτρα από τη βρώμα. Ρίχνοντας μια ματιά έξω, πανικός όλοι έχουν ξυπνήσει νομάδες, τουρίστες, άλογα, γιακ. Ξαφνικά ο Δημήτρης ρίχνει την ιδέα …….στο μοναστήρι. Τρελάθηκες ρε…… Που είναι το μοναστήρι; Πόσο μακριά; Θα προλάβουμε; Η Ίριδα με την Ισαβέλλα άρχισαν τα "OM MANI PADME HUM", ο Βούδας να μας συγχωρέσει, πετάξαμε τα πράγματά μας στο βανάκι και ξεκινήσαμε για το μοναστήρι. Το πανέμορφο στα μάτια μας εκείνη τη στιγμή μοναστήρι. Tashi Do . Οι περισσότεροι ταξιδιώτες που έρχονται στη λίμνη πηγαίνουν κατευθείαν στο Tashi Do, που βρίσκεται σε μια μυτερή προεξοχή της γης στη νοτιοανατολική γωνία της λίμνης. Εδώ στους πρόποδες των δύο, σε σχήμα σφήνας λόφων, υπάρχει ένα ζευγάρι μικρών ναών με θέα, από τα γαλαζοπράσινα νερά της λίμνης μέχρι το χιονισμένο βουνό Nyenchen (7111m) που ανήκει στην οροσειρά Tangla. Οι μισοί μπήκαν στο μοναστήρι και οι άλλοι μισοί στον άλλο ιερό χώρο που ο καθένας πηγαίνει συνήθως μόνος του στις δυτικές κοινωνίες. Το πρώτο παρεκκλήσι είναι το μικρότερο αλλά και πιο ατμοσφαιρικό από τα δύο. Είναι αφιερωμένο στον Luwang Gyelpo, βασιλιά των nagas (ιερών φιδιών). Ένας μοναχός υπήρχε μόνο , καλοσυνάτος και ευτυχής που έβλεπε λευκούς στο χώρο του. Που να ήξερε το λόγο της επίσκεψής μας. Το δεύτερο παρεκκλήσι διαθέτει ένα άγαλμα του Guru Rinpoche και τα αγάλματα της τριάδας δηλ. Opange, Chenresig και Ρema, οι οποίοι είναι οι προστάτες της περιοχής. Α, μη ξεχάσουμε και τον Nyenchen Tangilha πάνω σε άλογο και τη μπλε Nam-TSO, τη θεά της λίμνης που οδηγεί ένα ποτάμι νερού, διότι οι Θιβετιανοί άρρηκτα συνδεδεμένοι με τη φύση θεοποιούσαν κάθε τι που είχε να κάνει με αυτήν. Έτσι και αλλιώς και οι δύο θεότητες έχουν τις ρίζες τους στην πίστη Bon, σαμανιστική πανάρχαια θρησκεία πρότερη από τον Βουδισμό. Με μπουφάν, κασκόλ, γάντια, ισοθερμικές κάλτσες και ότι άλλο είχε ο καθένας κατευθυνθήκαμε στα παράλια της λίμνης. Όχι ομπρέλες και ξαπλώστρες δεν υπήρχαν, ούτε μπαράκια με μουσική. Μόνο πουλιά , λίμνη, βουναλάκια με πέτρες και ο σιωπηλός εαυτός μας. Τρεις από εμάς πήραν την μεγάλη απόφαση για μια βόλτα που θα διαρκούσε περισσότερο από μία ώρα και χωρίς τη νταμιτζάνα μαζί μας. Υπάρχουν πολλές περπατάδες γύρω από τη λίμνη, η κυριότερη όμως ξεκινά δυτικά από το χώρο των καταλυμάτων και περνά μέσα από μια σπηλιά με ερημίτες που είναι κρυμμένη πίσω από μία προεξοχή του βράχου. Το μονοπάτι συνεχίζει γύρω από ένα βραχώδες ακρωτήρι, Cairns το λένε νομίζω, που είναι γεμάτο με σημαίες προσευχής, όπου οι προσκυνητές κάνουν ένα τελετουργικό πλύσιμο και στη συνέχεια συνεχίζει το μέσα από πολλά σπήλαια. Περπατούσαμε αμίλητοι, κοιτάζοντας μια τον καταγάλανο ουρανό, μια τα βράχια, πότε τη λίμνη και πότε πότε η κατεύθυνση του βλέμματός μας έμοιαζε να χάνεται κάπου ανάμεσα στις απέναντι βουνοκορφές. Πανύψηλες, θεόρατες, σκεπασμένες με χιόνια που δε λιώνουν ποτέ, μαγνητίζουν το βλέμμα του περαστικού πάντα. Η σκέψη γεμίζει από θαυμασμό και δέος γι αυτούς τους τεράστιους επιβλητικούς όγκους. Περνάμε δίπλα από τους δίδυμους βράχους για τους οποίους οι ντόπιοι λένε ότι μοιάζουν με δύο χέρια στο χαιρετισμό Namaste και είναι συνδεδεμένα βάση της μυθολογίας τους με τα αρσενικά και θηλυκά χαρακτηριστικά του διαλογισμού. Έγινε βέβαια η δέουσα ελληνική κριτική περί αυτού, κάποιος ξέχασε να μας χαιρετήσει, του κόπηκαν τα χέρια κλπ Ξαφνικά ανάμεσα από τους δύο αυτούς τους βράχους, βλέπουμε να κατεβαίνει απότομα προς τα κάτω μια οικογένεια Θιβετιανών. Μα καλά πως αντέχουν, τρελάθηκαν, τι έχουν για αίμα αυτοί τούρμπο; Αρχίσαμε τις χαιρετούρες , teshi tele, teshi tele, βρε λάθος τα λέτε φωνάζει η Ιωάννα, κοιτάει το ρολόι της , τώρα λέμε sapo tele, καθότι στο Θιβέτ 6-11 το πρωί ισχύει το καλημέρα=sapo tele, 11-4 το καλησπέρα= teshi tele, 4-7 το καλό απόγευμα=nigou tele και μετά της 7 το καληνύχτα=kondu tele. Αχ..που είναι εκείνο το αγαπημένο Νεπάλ που με ένα namaste τέλειωνες, πρωί, μεσημέρι , βράδυ. Περπατούσαμε όλοι μαζί, με γέλια , αγγίγματα, τεράστια χαμόγελα , προσπάθειες επικοινωνίας με τη διεθνή νοηματική γλώσσα. Ένα δεν κάναμε, να κουβαλάμε πέτρες. Διότι η περί ου ο λόγος οικογένεια κουβαλούσε ένα σωρό πέτρες, ένα κοτρώνι ο καθένας. Είδαμε και πάθαμε να καταλάβουμε τι κάνουν, τις παίρνουν για να χτίσουν μπααα, τις παίρνουν για να τις πετάξουν στη λίμνη μπααααα, τους έβαλε τιμωρία η Ντρόγκα γιατί δεν ήξεραν το μάθημα βουδιστικά Α, μπααα. Τελικά η Ιωάννα που τα σπίκαρε τα Θιβετιάνικα πια πολύ καλά μας ειδοποίησε. Πρέπει να πάρουμε πέτρες. Γιατί;;; Εδώ όλοι δοκιμάζουν την πίστη τους στο θεό των βουνών, με τη μεταφορά μιας βαριάς πέτρας από τα βουνά Nyenchen Tanglha. Όσο πιο μεγάλη η κοτρώνα, τόσο πιο μεγάλη η αμαρτία που κουβαλούν και θέλουν στο τέλος να αφήσουν τις αμαρτίες τους στη λίμνη. Ιωάννα είσαι καλά;;;
-Εγώ θα πάρω, και σκύβει και παίρνει ένα πετραδάκι όσο το νύχι μας. Όχι εκείνη πάρε τη δικιά μου ,της δείχνει η Θιβετιανή, μια κοτρώνα να, 2-3 κιλά. –Α, όχι, να μη σας τη στερήσω, εξάλλου ο καθείς με τις αμαρτίες του της λέει χαμογελώντας η Ιωάννα, αφήνει και το πετραδάκι και κάνει ότι θέλει να βγάλει φωτογραφίες. Αυτό μας έσωσε, οι Θιβετιανοί προχώρησαν ακάθεκτοι προς το τέλος του γύρου κουβαλώντας μαζί τους τα τάπερ, θερμός με νερό, φαγητά , τα ψώνια της λαικής κλπ οι αθεόφοβοι. Ήθελαν να φτάσουν γρήγορα για να απιθώσουν τις πέτρες τους στο ιερό σημείο, να αφήσουν τις αμαρτίες τους, να ρίξουν και δυο τρεις προσευχές και να συνεχίσουν. Φτάνοντας και εμείς αεράτοι στο τέλος βλέπουμε οι κακόμοιροι ένα τεράστιο βουνό από κοτρώνια – αμαρτίες, σημαίες με προσευχές , πέτρες με προσευχές και ότι άλλο μπορεί να φανταστεί κάποιος σε συνοδεία πάντα με προσευχή. Η Ντρόγκα και ο οδηγός μας έψαχναν και όταν τελικά φτάσαμε άρχισαν να μας κατσαδιάζουν στα Θιβετιανά, αυτές οι λέξεις δεν γράφονται είναι XXX, μας τσουβάλιασαν στο βανάκι, την κοιτάξαμε με εκείνο το βλέμμα που λέει δε θέλω αγριάδες, πάρε με με το καλό να γίνω μούσι να με ξυρίσεις, ξαναείπε κάτι ουρλιάζοντας και βάζει στο πιονερ ένα cd με τον Θιβετιανό ρουβά συνοδεία τερζή και μπέλλου. Ααααααααα, η τιμωρία που δεν κουβαλήσαμε τα κοτρώνια. Και ανεβαίνουμε στα 5190 μέτρα υψόμετρο.

 

[astral]

Μόνο πουλιά , λίμνη, βουναλάκια με πέτρες και ο σιωπηλός εαυτός μας.

Παράδεισος....

 

[Twinkie]

βάζει στο πιονερ ένα cd με τον Θιβετιανό ρουβά συνοδεία τερζή και μπέλλου. Ααααααααα, η τιμωρία που δεν κουβαλήσαμε τα κοτρώνια. Και ανεβαίνουμε στα 5190 μέτρα υψόμετρο.

χαχαχχααχαχχα