Θιβέτ Θιβέτ Ταξίδι σε μια ανύπαρκτη χώρα

[ioanna karagianni]

αχ δεν ξέρω πρέπει να το συζητήσω με τον ατζέντη μου. Ο Μπραντ πάλι, αν δει την Έρση μας δεν θα έχει καμιά απολύτως αντίρρηση, η Αντζελίνα πάλι θα έχει.

 

[babaduma]

αχ δεν ξέρω πρέπει να το συζητήσω με τον ατζέντη μου. Ο Μπραντ πάλι, αν δει την Έρση μας δεν θα έχει καμιά απολύτως αντίρρηση, η Αντζελίνα πάλι θα έχει.

Είναι σίγουρο ότι ο Αφέντης θα την κάνει (την Αντζελίνα) να τον ξεχάσει (τον Μπράντ) αυθωρεί και παραχρήμα!

 

[STAV]

Ιωάννα ξημέρωσε, δε σβήνεις αυτό το ρημάδι το φακό
και κοίτα έξω από το παράθυρο τη λίμνη.
Γράφε και άσε τον Brad ήσυχο, έτσι και αλλιώς απαγορεύεται να μπεί στην Κίνα από τότε που γυρίστηκε η ταινία, όχι θα τον άφηναν οι Κινέζοι

 

[LULLU]

..εγω νομιζα οτι το εργο δεν γυριστηκε στο Θιβετ γιατι δεν το επετρεψαν οι Κινεζοι και οτι γυριστηκε καπου στη Αργεντινη κανω λαθος?

 

[STAV]

Απόλυτα σωστή είσαι. Στις Άνδεις, στην Αργεντινή γυρίστηκε το 7 χρόνια και στο Μαρόκκο το Κουντούμ. Παρόλα αυτά οι Κινέζοι έβγαλαν κόκκινη κάρτα σε όσους συμμετείχαν στις ταινίες αυτές και δεν μπορούν να πάνε από τότε 1997 περίπου νομίζω στην Κίνα.

 

[ioanna karagianni]

Το βράδυ έβρεχε καταρρακτωδώς, οι άλλοι φοβόντουσαν την βροχή γιατί λέει οι τοίχοι του δωματίου ήταν από κόντρα πλακέ και δεν ενώνονταν καλά μεταξύ τους, άφηναν μεγάλα ανοίγματα στις γωνίες. Αυτοί όμως αντί να χαρούν που θα εξαερίζονται, ανησυχούσαν για μια βροχούλα. Τελικά τζάμπα ανησυχούσαν τίποτα δεν βράχηκε, εμένα βέβαια δεν με νοιάζει γιατί είμαι αδιάβροχος.
Όχι σοβαρά έχω πολύ καλές προδιαγραφές, αν ήταν άλλος σάκος στην θέση μου θα την είχε κάνει κουασιμόδο την δικιά μου, με μια καμπούρα να! Αλλά εγώ εκτός από αδιάβροχος είμαι και ανατομικός και ελαφρύς. Τα ξημερώματα τους βρήκαν όλους σε διαφορετική κατάσταση. Η Ίριδα, που είναι απίθανος τύπος, με το ένα χέρι κρατούσε την λεκάνη και με το άλλο ένα κουτί χάπια, η Ισαβέλλα που είναι απίθανος τύπος, κοιμόταν πίσω από ένα λόφο χαρτομάντιλα και ο Σταύρος που είναι απίθανος τύπος βαριανάσαινε αγκαλιά με μια φιάλη οξυγόνου.
Η δικιά μου πάλι τα ίδια όπως πάντα, με τον φακό στο κεφάλι να διαβάζει όλο το βράδυ για εκείνη την Βικτώρια που ανακάλυψε ένα πτώμα και έψαχνε τον δολοφόνο, τελικά από Καραγιάννη την φώναζαν πια Φαρογιάννη, έτσι που είχε καταντήσει.
Σηκώθηκαν μάζεψαν τα πράγματα τους και πήγανε για πρωινό, τώρα δεν ξέρω τι εννοούσαν πρωινό γιατί τίποτα δεν φάγανε. Το πρωινό πάντως ήταν σε ένα μεγάλο χώρο με μια σόμπα στην μέση, και ο Σταύρος και ο Δημήτρης που είναι απίθανος τύπος ενθουσιαστήκαν γιατί εκεί καίγανε εκείνες τις πίτες που βλέπανε σε όλη την διαδρομή να στεγνώνουν στα σπίτια των χωριών. Πίνανε κάτι τσάγια με βούτυρο λέει μέχρι που ήρθε η Ντρόγκα, αυτή η Ντρόγκα είναι απίθανος τύπος, και πολύ όμορφη. Η Ντρόγκα που λέτε τους έμαθε πώς να φτιάχνουν «τσάμπα» από τσάι, βούτυρο και αλεύρι κριθαριού. Οι άλλοι δεν πολυφάγανε εκείνη η δικιά μου πάλι το τσάκισε, αυτή όλα τα τρώει, εγώ πως της έχω γλυτώσει και δεν μου έχει κόψει καμιά δαγκωνιά δεν ξέρω. Και μετά έφυγε με τους άλλους για μια βόλτα στην λίμνη και εμένα με άφησε μόνο μου. Θα θύμωνα πολύ αλλά μετά ήρθε η Ντρόγκα να κάτσει δίπλα μου και ήταν πολύ ωραία.
Και αυτοί που πήγαν βόλτα ωραία περάσανε και ας μην είχαν την Ντρόγκα δίπλα τους, όταν γυρίσανε λέγανε με τους άλλους που δεν είχαν πάει τι όμορφα που ήταν. Γιατί οι ντόπιοι είχαν βγάλει και τα γιακ τους βόλτα και τα είχαν στολίσει με κεντητές πολύχρωμες σέλες. Είχε συννεφιά και η λίμνη πότε γινόταν λαμπερή γαλάζια και πότε σκοτεινή με εκείνες τις ακτίνες του ήλιου που ξεφεύγουν μέσα από τα σύννεφα και πέφτουν δέσμες δέσμες πάνω στην επιφάνεια του νερού. Είχαν ψιλοσυνηθίσει και το υψόμετρο και δεν αγκομαχούσαν σε κάθε βήμα, αγκομαχούσαν κάθε τέσσερα βήματα. Στην διαδρομή συναντήσανε και μια ομάδα από ντόπιους. Εμφανίστηκαν ξαφνικά μέσα από τα βράχια, η περιοχή έχει πολλές σπηλιές, και άμα ξέρεις να πας έχουν πολύ ενδιαφέρον. Αλλά η δικιά μου είναι κότα και φοβόταν ότι θα χαθούνε γιατί δεν ξέρανε που θα έβγαζε το κάθε άνοιγμα και δεν ήθελε να μπει σε καμιά σπηλιά γιατί ήθελε λέει να χαρεί την λίμνη όσο γίνεται περισσότερο και οι άλλοι δύο που είναι απίθανοι τύποι δεν της χάλασαν χατίρι.
Εμφανίστηκαν που λέτε εκείνοι οι ντόπιοι και οι δύο άντρες κουβαλάγανε κάτι μεγάλες κοτρώνες στην πλάτη τους. Εγώ ξέρω γιατί το έκαναν αυτό. Το έχω διαβάσει σε κάτι φωτοτυπίες που είχε δώσει ο Σταύρος στην δικιά μου. Αφού ήταν τόσο δειλή που άφησε τον οδηγό μας στα χέρια των τελωνιακών, τις έδωσε κάτι πληροφορίες που είχε φωτοτυπήσει για την λίμνη. Είναι τάμα λέει, όποιος θέλει να εξιλεωθεί από μια αμαρτία, φορτώνεται μια πέτρα, και περπατάει γύρω από την λίμνη με την πέτρα στον ώμο.
Η δικιά μου πάλι αναρωτιόταν πως γίνεται αυτός ο λαός να χρειάζεται άλλου είδους μαρτύριο για εξιλέωση. Δεν του έφτανε το μαρτύριο της μουσικής που άκουγε καθημερινά;
Φύγαμε με βαριά διάθεση από την λίμνη για το Retting monastery. Οι περισσότεροι είχαν βαριά διάθεση γιατί τους είχε πειράξει το υψόμετρο, η δικιά μου είχε βαριά διάθεση γιατί της άρεσε η λίμνη και ήθελε να κάτσει και άλλο, δεν της έφτανε τα τόσα που τράβηξαν οι υπόλοιποι όλο το βράδυ, ήθελε να τους ξεκάνει τελείως;
Θα κοιμόμασταν σε ένα χωριό κοντά στο μοναστήρι γιατί λέει δεν μπορούμε πια να κοιμόμαστε μέσα σε μοναστήρια το απαγορεύει η Κινεζική κυβέρνηση, (φτου).
Η διαδρομή ήταν εύκολη ,όχι σαν την άλλη που ταρακουνιόμουν συνεχώς και πέφταμε ο ένας πάνω στον άλλον. Αυτοί δεν μιλούσανε καθόλου προσπαθούσανε φαίνεται να χωνέψουνε τα στομάχια τους, γιατί τίποτε άλλο δεν είχαν φάει για να χωνέψουν. Μόνο η μουσική ακουγόταν και τα κλικ κλικ από την μηχανή της Φούλας που συνέχιζε απτόητη να τραβάει φωτογραφίες. Αυτή η Φούλα είναι απίθανος τύπος.
Φτάσαμε που λέτε κάπου που οι άλλοι το λέγανε χωριό. Κάτι χαμόσπιτα ήταν μέσα στην σκόνη και στα ξεκούδουνα είχε και ένα μπιλιάρδο στην μέση. Η Ντρόγκα μας πήγε σε ένα σπίτι ντόπιων και θα μέναμε λέει όλοι εκεί. Εκεί θα μένανε και κάποιοι άλλοι τουρίστες και οι οδηγοί μας. Όλοι κάτω από την ίδια στέγη. Θα κοιμόταν και η Ντρόγκα μαζί μας, αυτό το χωριό ήταν πραγματικά απίθανο.
Μας δώσανε ένα δωμάτιο για να κοιμηθούμε και οι 6 μαζί. Η Ντρόγκα θα έμενε στο διπλανό μας. Στους άλλους το δωμάτιο μας δεν άρεσε μάλλον γιατί κάνανε κάτι ήχους σαν «ααα!» «ωωωχ!» «πωπω!» και η Φούλα που είναι απίθανος τύπος λέει «δηλαδή εμείς τώρα πληρώσαμε για να μείνουμε εδώ;». Αλλά η Ντρόγκα θα κοιμόταν δίπλα και εμένα το δωμάτιο μου φαινότανε απίθανο.
Μετά με άφησαν και φύγανε και εγώ πολύ θύμωσα γιατί πήγε και η Ντρόγκα μαζί τους, και φαίνεται ότι περάσανε καλά, γιατί λέγανε κάτι για δάσος και κέρατα και πτώματα, αλλά εμένα δεν με πήρανε και δεν ξέρω να σας πω. Θα σας τα πει αυτή όμως και ο Σταύρος που είναι απίθανος τύπος.

Το βράδυ κάθισαν όλοι μαζί στην αυλή του σπιτιού. Όλοι τους εκτός από την δικιά μου έπιασαν κουβεντούλα για τα μέρη που πήγαν και τα σχέδια που είχαν με ένα ζευγάρι Αυστριακών, οι μικρές έπιασαν κουβεντούλα με κάτι νεαρούς Ισπανούς. Η δικιά μου πάλι είχε πάρει αγκαζέ το βιβλίο της, αυτό με την Βικτώρια που έχωνε την μύτη της εκεί που δεν έπρεπε, και έκανε πως διάβαζε τάχα μου.
Εγώ την είχα από κοντά γιατί την ξέρω κάτι άλλο ήθελε.
Όταν εμφανίστηκε η Ντρόγκα έκλεισε το βιβλίο και της έπιασε κουβέντα, κάτι είπαν στην αρχή για την οικογένεια της. Έμαθα λοιπόν πως οι οικογένειες έχουν σταματήσει πια να στέλνουν τα παιδιά από πολύ μικρά για μοναχούς. Μεγαλώνοντας πολλά από αυτά τα παιδιά αποφάσιζαν ότι δεν θέλουν να είναι μοναχοί και έφευγαν από το μοναστήρι. Τώρα ένας νεαρός στα 16 του μπορεί να αποφασίσει μόνος του αν θα γίνει μοναχός ή όχι. Ο αδελφός την Ντρόγκα είναι μοναχός. Μετά μιλήσανε για τις σπουδές της και μετά άρχισαν να μιλάνε για το ίντερνετ και μετά η δικιά μου την ρώτησε για την Κίνα. Αυτό ήταν η Ντρόγκα μιλούσε μιλούσε και δεν σταματούσε. Ήξερε ότι κανένας από τους συμπατριώτες της δεν μπορούσε να καταλάβει τι έλεγε. Άρχισε να μιλάει για τις απαγορεύσεις που τους επιβάλλονταν για τους περιορισμούς για την εκμετάλλευση του φυσικού τους πλούτου, ένοιωσε ασφαλής άφησε κατά μέρος τους Βούδες, τις θρησκευτικές συνήθειες και τις ιεραρχίες των μοναχών, και μιλούσε για αυτά που την απασχολούσαν πραγματικά. Μερικές φορές η δικιά μου δεν καταλάβαινε όλα όσα έλεγε. Η Ίριδα που είναι απίθανος τύπος πλησίασε και αυτή και άρχισε και αυτή να ρωτάει. Και νομίζω ότι εκείνη ήταν η τελευταία φορά που άκουσα την Ντρόγκα που είναι απίθανος τύπος να μιλάει για πριν και μετά την πολιτιστική επανάσταση, και άρχισε να μιλάει για την Κινεζική εισβολή (φτου). Και εγώ πολύ είχα θυμώσει και ήθελα να πάω να τους διώξω όλους τους Κινέζους (φτου) αλλά η δικιά μου άκουγε και το μόνο που την διαβεβαίωνε ότι αυτοί ξέρουν και έχουν διαβάσει και πολύ λυπούνται. Αυτό ξέρει να κάνει μόνο η δική μου, να λυπάται πολύ.
Για αυτό να ξέρετε ότι αν πάτε στο Θιβέτ να απαιτήσετε Θιβετιανό οδηγό, γιατί αλλιώς θα σας δώσουνε Κινέζο (φτου).
Και μετά μπήκανε όλοι να κοιμηθούνε και ήταν σκοτεινά και δεν ξέρω τι έγινε αλλά θα σας τα πει αυτή. Όλο το βράδυ μια γάτα βρίζανε που όσο ήταν έξω την λέγανε χαριτωμένη και την χαϊδεύανε και τώρα δεν την θέλανε λέει. Πουθενά δεν τους βρίσκεις. Και η δικιά μου κάτι μουρμούριζε για την κατάρα της ροζ της ακατονόμαστης. Και μετά παραπονιόταν για την βρωμιά και έλεγε ότι το επόμενο βράδυ θα έκανε με τις ώρες μπάνιο.
Και εγώ είμαι βρώμικος εκτός από ανατομικός και αδιάβροχος, αλλά είμαι και επαναστάτης και δεν πρόκειται να κάνω μπάνιο. Όχι δεν πρόκειται να πλυθώ μέχρι να απελευθερωθεί το Θιβέτ από τους Κινέζους (φτου).

 

[Rosa]

καλά, είστε απίθανοι τύποι, κι εσύ κι ο αλήτης σου!
Να 'σαι καλά, μου 'φτιαξες τη μέρα!!!

 

[LULLU]

Oλοι ειστε απιθανοι τυποι

 

[Twinkie]

Όσο πάει η πλοκή καλυτερεύει....Μούρλια το μούβι
Ιωάννα το συζήτησες με τον ατζέντη;

 

[astral]

Ο αλήτης, που είναι απίθανος τύπος, γράφει καταπληκτικά.
Μη σου πω καλύτερα από την αφεντικίνα του

 

[ioanna karagianni]

Ο αλήτης, που είναι απίθανος τύπος, γράφει καταπληκτικά.
Μη σου πω καλύτερα από την αφεντικίνα του

Ευχαριστώ μαντάμ φαίνεστε πολύ απίθανος τύπος.
Της το είπε και ο STAV, να με αφήσει να την γράψω εγώ την ιστορία, αλλά αυτή είναι κομπλεξική και εγωίστρια. Τι κάθετε και ταλαιπωρεί τα πλήκτρα; άσε που τάχα μου όλο δουλειές έχει και σουφλέ φτιάχνει και δουλειά δεν κάνει.
Μαστίγωμα που της χρειάζεται.

 

[coccobill]

Αυτος ο αλητης εκτος απο απιθανος τυπος ειναι και ευπροσαρμοστος στις περιοχες που τον τραβολογατε.. εχει αρχισει και φτυνει πιο πολυ κι απο τους γειτονες.. κριμα να μην εχει γνωρισει τον "φτυσιματια" στο Κασμιρ! Θα κανανε τρελη παρεα!