Θιβέτ Θιβέτ Ταξίδι σε μια ανύπαρκτη χώρα

[dim kyr]

Τι εμμονή που έχετε εσείς οι μεγάλοι star, να θέλετε να σας παρακαλάνε για να γράψετε.... δεν το καταλαβαίνω.
Ακόμα να τελειώσεις την φασίνα? Αντε, γράψε και άσε το ξεσκονόπανο στην άκρη. Λίγη σκόνη δεν έβλαψε ποτέ, και κανέναν......

 

[Rosa]

Δε μου φτάνει ο καημός μου με το Θιβέτ, εδώ έχουμε μια εξαιρετική διήγηση με γλαφυρότητα, χιούμορ και...αναμονή....πολλή αναμονή...δεν ξέρω αν θ' αντέξω....

 

[ioanna karagianni]

Σας ευχαριστώ που αδημονείτε, μου αρέσει.
Καταρχήν μια διευκρίνηση, η φασίνα είναι ατελείωτη όχι γιατί είναι πολύ αλλά γιατί δεν την κάνω, πώς να τελειώσει κάτι όταν είσαι σε απραξία;

Όσο για την καθυστέρηση δεν φταίω εγώ, ανοίγω το pc να γράψω και βρίσκω ένα σωρό ενδιαφέρουσες ιστορίες που θέλω να διαβάσω. Τι να πρωτοκάνω και εγώ η καημένη; (φασίνα πάντως μάλλον δεν θα κάνω).

 

[dim kyr]

Η λέξη τεμπελιά , σου λέει τίποτα?

 

[ioanna karagianni]

Η λέξη τεμπελιά , σου λέει τίποτα?

Τι εννοείς; δεν καταλαβαίνω

 

[dim kyr]

Πω πω βρε Ιωάννα μου.... πολύ κουράζεσαι βρε παιδί μου.... κάτσε και λίγο να ξαποστάσεις, σε βλέπω σε αυτήν την κατάσταση και πολύ σε λυπάμαι. Μου σκίζεται η καρδιά ......

 

[maιra1]

Υπέροχα -όπως πάντα άλλωστε -αγαπητή Ιωάννα!!! Ευχαριστούμε.

 

[Lyda]

Ιωαννα μας ξεχασες; Δεν φτανει που πας στο Θιβετ, δεν καθεσαι να γραψεις κιολας. Απαραδεκτη

 

[ioanna karagianni]

Ιωαννα μας ξεχασες; Δεν φτανει που πας στο Θιβετ, δεν καθεσαι να γραψεις κιολας. Απαραδεκτη

Τώρα καλέ, να πάρω λίγο τις γωνίες και αρχίζω το γράψιμο.

 

[ioanna karagianni]

Ευχάριστη η διαδρομή μέχρι την Λάσα δεν λέω, άνετος δρόμος και πολύ λίγα αυτοκίνητα. Το τοπίο είχε νερό, πολύ νερό σε όλες τις εκδόσεις του, ποτάμια, λίμνες, ρυάκια μας συνόδευαν και μέσα στα ήσυχα νερά τους καθρεφτίζονταν τι; σωστά το βρήκατε: βουνά, πολλά βουνά. Το τελευταίο «δώρο» της διαδρομής ήταν μια ομάδα αγροτών να γευματίζουν, καθισμένοι κάτω από την σκιά των δέντρων. Όμορφη εικόνα, άντρες με μαύρα καπέλα, γυναίκες με μακριές φούστες και ριγέ ποδιές, μου θύμιζαν τις εποχές που τσιγγάνοι κατασκήνωναν στο χωριό μου.

Η πρώτη επαφή με την πόλη πάλι δεν ήταν τόσο καλή. Προφανώς, ο εγκέφαλος μου δεν ήθελε να μεταφράσει τις τόσες πληροφορίες – διαμαρτυρίες – αναλύσεις για την Κινεζική κατοχή, και είχε αποφασίσει ότι η Λάσα θα ήταν μια μικρή παραδοσιακή πόλη, αντί αυτού αντίκρισα απρόσωπες πολυκατοικίες, φαρδύς δρόμους, μεγάλα καταστήματα. Φυσικά, από το 1950 οι Κινέζοι έχουν εγκατασταθεί στην πόλη που θα μένανε; Σε ιγκλού;

Φτάσαμε στο ξενοδοχείο. Το Shabalahotel, ήταν αξιοπρεπές και καθαρό αλλά το μεγάλο του πλεονέκτημα ήταν η τοποθεσία του. Βρισκόταν στο κέντρο της πόλης, απέναντι σχεδόν από την μεγάλη κεντρική πλατεία.
Το πρόγραμμα μας επέβαλε ξεκούραση και εγκλιματισμό στο υψόμετρο, το ξενοδοχείο μας προσφερόταν για ραχάτι, τα δωμάτια ήταν μεγάλα η θέα του έως και καταπληκτική (η μια πλευρά έβλεπε την Ποτάλα). Όμως μετά από ένα ντουζ και μισή ώρα ξεκούραση φύγαμε για μια βόλτα στην πλατεία.

Εκεί ήρθα πάλι στα ίσα μου και αναθάρρησα. Ανάμεσα στα μεγάλα κτίρια και τα υπερκαταστήματα είχε επιβιώσει η Λάσα που έψαχνα, της γειτονιάς, των σοκακιών και τον μικρομάγαζων. Η πλατεία ήταν μεγάλη και αστραφτερή στον απογευματινό ήλιο, μικρές γλάστρες με πολύχρωμα λουλούδια ήταν τοποθετημένες παντού, τα κτίρια ήταν χαμηλά με εκείνα τα πολύχρωμα παράθυρα που λάτρεψα σε όλη μας την διαδρομή, γύρω γύρω από την πλατεία και πάνω από τα κτίρια διαγράφονταν πολλά τι;; μπράβο το μαντέψατε: βουνά, πολλά βουνά.

Κόσμος πηγαινοερχόταν, Θιβετιανές με τις ποδιές τους, μοναχοί με τα πορτοκαλί τους, Θιβετιανοί με τα περίεργα καπέλα τους και Κινεζούλες τουρίστριες με καυτά σορτς μαύρα καλτσόν και κόκκινες γόβες (άσχετο).

Η πλατεία είναι μεγάλη πλανεύτρα, ένας νεοφερμένος μπορεί να σπαταλήσει ώρες εκεί χαζεύοντας τον κόσμο που περνάει. Εκτός των διαφορετικών ρούχων αυτός ο λαός έχει και ένα θέμα με τα μαλλιά. Οι γυναίκες έφτιαχναν τα μαλλιά τους σε μακριές κοτσίδες, έμπλεκαν ανάμεσα πολύχρωμες κλωστές, και έβαζαν πάνω κοσμήματα ή χάντρες. Οι άντρες πάλι μάκραιναν και αυτοί τα ίσια κατάμαυρα μαλλιά τους, τα έκαναν ένα είδος κότσου αριστερά και δεξιά κρεμούσαν μια κόκκινη φούντα, ή έβαζαν ένα εντυπωσιακό κόσμημα. Οσονούπω θα ανεβάσουμε και ανάλογες φωτογραφίες.

Στην πλατεία κυριαρχούσε ένας θόρυβος, ακαθόριστος, χαμηλός μεν αλλά επίμονος. Ψάχνοντας την πηγή του βρεθήκαμε στο JohanTemple, στην είσοδο του ναού δεκάδες πιστοί προσεύχονταν. Άπλωναν ένα στρώμα ή ένα απλό ύφασμα κάτω, και προσκυνούσαν ξανά και ξανά. Ξεκινούσαν όρθιοι με τα χέρια ψηλά, γονάτιζαν και μετά ξάπλωναν μπρούμυτα, σηκώνονταν και ξανά από την αρχή. Η επαναλαμβανόμενη κίνηση, γινόταν πρόθημα και αβίαστα, πρόσχαρα σχεδόν, ήταν ανάλαφρη όχι όμως και επιπόλαια. Δεν ξέρω γιατί οι προσκυνητές με εντυπωσίασαν τόσο πολύ, ίσως γιατί τους έλειπε η βαριά κατάνυξη που έχουν οι αντίστοιχοι χριστιανοί στα δικά μας μοναστήρια. Οι άνθρωποι είχαν εντάξει την προσευχή στην ζωή τους και εξασκούσανε την θρησκεία τους σαν απλή καθημερινή ανάγκη. Μπήκα ανάμεσα τους για να τους βλέπω καλύτερα, ήταν και άλλοι τουρίστες εκεί, Κινέζοι και δυτικοί και φωτογράφιζαν. Εκείνοι συνέχιζαν την προσευχή τους χωρίς να μας δίνουν σημασία, ίσως πράγματι να μην τους ενοχλούσε η παρουσία μας, εγώ όμως αισθανόμουν παρείσακτη. Με είχε παρόλαυτα γοητεύσει τόσο πολύ αυτή η κίνηση που δεν ήθελα να φύγω. Κάτι μου θύμιζε αυτή η σκηνή, νόμιζα ότι την έχω ξαναδεί και ότι κάπου είχα ξανανιώσει έτσι, δεν θυμόμουν όμως που.

Το βράδυ μας τελείωσε σε «παραδοσιακό» εστιατόριο όπου γνωρίσαμε την τοπική κουζίνα, τις τοπικές ενδυμασίες και την τοπική μουσική.

Για την κουζίνα δεν έχω να πω πολλά. Τις λίγες φορές που φάγαμε καλή ήταν.

Οι παραδοσιακές φορεσιές έφερναν λίγο προς το τουριστικό του θέματος και δεν τις συνάντησα πουθενά αλλού.

Όσο για την μουσική τους, πήραμε μια μικρή μόνο γεύση του τι θα υποφέραμε τις επόμενες μέρες. Τότε ανυποψίαστοι χαζοί τουρίστες ακόμη δεν δώσαμε την δέουσα προσοχή. Είναι το είδος μουσικής που θα συνιστούσα ανεπιφύλακτα σε όποιον από εσάς θέλει να εξιλεωθεί για ένα βαρύ αμάρτημα του. Αν όταν ήσασταν μικρά τραβήξατε τις κοτσίδες της αδελφή σας, πατήσατε την ουρά του σκύλου σας, ή χώσατε μια βραστή πατάτα στο στόμα της γιαγιά σας όταν αυτή κοιμόταν, αγοράστε σήμερα κιόλας ένα cd ή κατεβάστε τις τελευταίες επιτυχίες από το utube. Την διάρκεια του βασανιστηρίου σας μπορείτε να την καθορίσετε μόνοι σας, εξαρτάται από το πόσο μακριά ήταν η κοτσίδα της αδελφής ή πόσο μεγάλη η πατάτα.

Μετά γυρίσαμε στο ξενοδοχείο, θαυμάσαμε την φωτισμένη Ποτάλα (αχ η Ποτάλα έχω τόσα να σας πω…), και πήγαμε για ύπνο. … … Δηλαδή οι άλλοι πήγαν για ύπνο, εγώ είχα επισκέψεις, η αϋπνία ήρθε και με βρήκε, ζήτημα ήταν αν κοιμήθηκα δύο νύχτες όσο καιρό ήμουν στο Θιβέτ. Παρενέργεια του υψομέτρου λένε, αλλά εμένα δεν μου το βγάζετε από το μυαλό, η ροζούλα με καταράστηκε.

 

[dim kyr]

Μετά γυρίσαμε στο ξενοδοχείο, θαυμάσαμε την φωτισμένη Ποτάλα (αχ η Ποτάλα έχω τόσα να σας πω…), και πήγαμε για ύπνο. … … Δηλαδή οι άλλοι πήγαν για ύπνο, εγώ είχα επισκέψεις, η αϋπνία ήρθε με βρήκε, ζήτημα ήταν αν κοιμήθηκα δύο νύχτες όσο καιρό ήμουν στο Θιβέτ. Παρενέργεια του υψομέτρου λένε, αλλά εμένα δεν μου το βγάζετε από το μυαλό, η ροζούλα με καταράστηκε.

Το ίδιο πιστεύω και εγώ.
Τι έγινε με την φασίνα? Τέλεψε ή .......

 

[galat]

Σαν σιγανό μαρτύριο μου φαίνεται. Μας δίνεις μικρές δόσεις, μας ανοίγεις την ορεξη και μας αφήνεις για να κάνεις "φασίνα". Θέλουμε συνέχεια. Και την θέλουμε τώρα!!!!

....εμένα δεν μου το βγάζετε από το μυαλό, η ροζούλα με καταράστηκε.

Πρέπει να κάνεις κάτι να την καλοπιάσεις...
Εχω κάτι στο μυαλό μου. π.χ. να την ξαναπάς βόλτα...