Βόρεια Κορέα Θα ξαναγίνει της Κορέας!

[georgeant]

Αν και δε θα ταξίδευα ποτέ σε αυτή τη χώρα, βρίσκω απίστευτα ενδιαφέρουσα την ιστορία σου. Ερώτηση αν γνωρίζεις: Αν κάποιος Βορειοκορεάτης θέλει να μεταναστεύσει, να ζήσει κάπου αλλού, Ευρώπη, Αμερική... Είναι εύκολο να το κάνει;

 

[emouli]

Ερώτηση αν γνωρίζεις: Αν κάποιος Βορειοκορεάτης θέλει να μεταναστεύσει, να ζήσει κάπου αλλού, Ευρώπη, Αμερική... Είναι εύκολο να το κάνει;

Παιδί μου, εδώ σου λέει ότι απαγορεύεται να μετακινηθούν εντός της ίδιας τους της χώρας! Σαν την Πολ Ποτ εποχή ένα πράμα, στο πιο "πολιτισμένο"...

Εμένα άλλο με απασχολεί: τόσες φωτογραφίες κι ούτε ένα σφυροδρέπανο δεν είδαμε... Σήκωσέ το το τιμημένο!

 

[tripakias]

Μοιαζει πιο πολυ με καταναγκαστικο, "εκπαιδευτικο" ταξιδι. Η τελικη αισθηση που σου εμεινε απο αυτο το ταξιδι, δεδομενου πως ηταν προκαθορισμενο ολο το προγραμμα και δεν υπηρχε καμμια ελευθερια κινησεων, ηταν πως τα αξιζε τα χρηματα του;
Δηλαδη ειναι πραγματι μια εμπειρια ζωης η επισκεψη στη Β.Κορεα (οπως την εζησες εσυ taver), βλεπεις/μαθαινεις κατι διαφορετικο απο αυτο που παρουσιαζεται στα δυτικα μεσα ενημερωσης ή ζεις μονο την προπαγανδα τους (οπως πανω κατω αυτα που ηξερες πριν πας);

 

[Yorgos]

Οι τιμές αυτές, σήμερα, δεν υπάρχουν.

Έχεις απόλυτο δίκιο, μπήκα και είδα τις τιμές, τουλα΄χιστον 60% πάνω σε σχέση με το 2007. Έχουν περάσει και 7 χρόνια βέβαια.

συν κάπου €150 για σουβενίρ, μπύρες, φιλοδωρήματα κλπ.

Αυτά φαντάσου ότι μας τα έδιναν δωρεάν, με εξαίρεση τα βιβλία, που είχαν πάντως γελοιωδώς χαμηλές τιμές, αν θυμάμαι κάτω από 1 ευρώ το καθένα (ειδικά εκείνο με τα κατορθώματα του Κιμ Ιλ Σουνγκ, ότι χτίζει σπίτι μέσα σε 2,5 λεπτά κλπ, ανεκτίμητη αξία). Οι δε μπύρες κόστιζαν ελάχιστα λεπτά του ευρώ. Για φιλοδωρήματα μας είχαν ζητήσει σοκολάτες και τσιγάρα.

Μη σε διακόπτω, ερωτήσεις στο τέλος. Συνέχισε!

 

[taver]

Αν και δε θα ταξίδευα ποτέ σε αυτή τη χώρα, βρίσκω απίστευτα ενδιαφέρουσα την ιστορία σου. Ερώτηση αν γνωρίζεις: Αν κάποιος Βορειοκορεάτης θέλει να μεταναστεύσει, να ζήσει κάπου αλλού, Ευρώπη, Αμερική... Είναι εύκολο να το κάνει;

Το άλλο με τον Τοτό το ξέρεις;

Εμένα άλλο με απασχολεί: τόσες φωτογραφίες κι ούτε ένα σφυροδρέπανο δεν είδαμε... Σήκωσέ το το τιμημένο!

Δεν υπάρχει σφυροδρέπανο στη χώρα. Η εθνική ιδεολογία είναι η "Juche" (ή αλλιώς Κιμιλσουγκισμός), όχι ο κομμουνισμός (παρότι κομμουνιστικογενής ιδεολογία, δεν τους αρέσει να τους ταυτίζουν). Το σύμβολο του εργατικού κόμματος δεν είναι το σφυρί και το δρεπάνι, αλλά το σφυρί, το δρεπάνι και η πέννα:

 

[taver]

Μοιαζει πιο πολυ με καταναγκαστικο, "εκπαιδευτικο" ταξιδι. Η τελικη αισθηση που σου εμεινε απο αυτο το ταξιδι, δεδομενου πως ηταν προκαθορισμενο ολο το προγραμμα και δεν υπηρχε καμμια ελευθερια κινησεων, ηταν πως τα αξιζε τα χρηματα του;
Δηλαδη ειναι πραγματι μια εμπειρια ζωης η επισκεψη στη Β.Κορεα (οπως την εζησες εσυ taver), βλεπεις/μαθαινεις κατι διαφορετικο απο αυτο που παρουσιαζεται στα δυτικα μεσα ενημερωσης ή ζεις μονο την προπαγανδα τους (οπως πανω κατω αυτα που ηξερες πριν πας);

Θεωρώ πως τα άξιζε ως συνολική εμπειρία, γιατί έστω κι έτσι βιώνεις κάτι εντελώς διαφορετικό. Ακόμα και οι επιβαλλόμενοι περιορισμοί, είναι μέρος της εμπειρίας.
Δεν ξέρω για την κατάσταση που προβάλλουν τα δυτικά μέσα, γιατί έτσι κι αλλιώς είχα μελετήσει για τη χώρα, είχα διαβάσει ότι έχει γραφτεί εδώ και έχω μιλήσει και με ένα σωρό κόσμο που είχε πάει εκεί, οπότε είχα αρκετά καλή εικόνα του τι θα συναντούσα. Αλλά και πάλι βρήκα πράγματα που ήταν διαφορετικά απ' οτι τα περίμενα.

Από την άλλη, ακόμα κι αν (υποθετικά πάντα) έκρινα τώρα, εκ των υστέρων, ότι δεν άξιζε, αυτό δε θα το ήξερα αν δεν είχα πάει. Πρέπει να πας για να έχεις ιδία αντίληψη. Αυτό που αξίζει για μένα, μπορεί να είναι αδιάφορο για σένα κ.ο.κ.

Αλλά και το ταξίδι με ένα γκρουπ κατά τεκμήριο "ψαγμένων" ταξιδιωτών, χωρίς κινητά και επικοινωνία με τον έξω κόσμο, είναι από μόνο του ενισχυτικός παράγοντας στην όλη εμπειρία.

Ένας ακόμα λόγος για τον οποίο αξίζει, θεωρώ το ταξίδι εκεί, είναι γιατί η επαφή με ξένους είναι ίσως η μόνη ελπίδα να αλλάξει κάτι σε εκείνο τον τόπο. Αλλά αυτό είναι μεγάλη συζήτηση, ας μην την ανοίξουμε τώρα.

 

[GTS]

Θέλω κι εγώ να πάω, σας το πα?

 

[emouli]

Δεν υπάρχει σφυροδρέπανο στη χώρα. Η εθνική ιδεολογία είναι η "Juche" (ή αλλιώς Κιμιλσουγκισμός), όχι ο κομμουνισμός (παρότι κομμουνιστικογενής ιδεολογία, δεν τους αρέσει να τους ταυτίζουν). Το σύμβολο του εργατικού κόμματος δεν είναι το σφυρί και το δρεπάνι, αλλά το σφυρί, το δρεπάνι και η πέννα:

Πέννα είναι αυτό στη μέση; Για κερί το έκανα. Ταιριάζει και σημειολογικά. Ξέρεις, αφού θάψαμε τον κομμουνισμό, του κάνουμε κι ένα μνημόσυνο.

 

[Yorgos]

Πρέπει να είναι η πένα με την οποία ο μεγάλος ηγέτης έγραψε ΟΛΑ τα βιβλία που βρίσκονται στην Εθνική Βιβλιοθήκη (μερικές χιλιάδες, αλλά άμα ο άνρθωπος χτίζει σπίτια σε δυόμιση λεπτά τι να του πει ένα βιβλίο την ημέρα επί 30 χρόνια; ).

 

[KIKI]

Ωραιο ταξιδι και ωραια ιστορία . Μπραβο και σε ευχαριστω .

 

[taver]

(επιγραφή για την επανένωση της Κορέας...)

(κτήριο συνομιλιών εκεχειρίας)

(σημαίες ηνωμένων εθνών)

(αντίγραφο από το κείμενο της εκεχειρίας)

(σημαιάκι Βόρειας Κορέας)

Και πάλι κατεβήκαμε από το πούλμαν, και πάλι στοιχηθήκαμε σε δυάδες, και σειρά για επίσκεψη πήρε ένα κτήριο, στρατιωτικής προκάτ κατασκευής, στο οποίο το 1953 υπογράφηκε η συνθήκη εκεχειρίας ανάμεσα στους Βόρειους και τους Νότιους. Για όσους δεν το ξέρουν, οι δυο χώρες βρίσκονται ακόμη σε πόλεμο, αλλά δεν έχουν γενικευμένες συρράξεις γιατί εδώ και 60 και κάτι χρόνια ισχύει η συνθήκη εκεχειρίας που υπογράφηκε εδώ ακριβώς, το 1953. Το τραπέζι της υπογραφής αναπαρίσταται εδώ. Για τη βόρεια πλευρά, στο τραπέζι φαίνεται να υπάρχει μια Βορειοκορεάτικη σημαία, και ένα τεράστιο βαρύ βιβλίο με το κείμενο της συμφωνίας στα Κορεάτικα. Για τη νότια πλευρά, η σημαία είναι του ΟΗΕ, και το βιβλίο στα Αγγλικά. Μάλιστα, έχουν και το αυθεντικό σημαιάκι εκείνης της εποχής σε μια προθήκη, με προφανές μήνυμα «κοιτάξτε, βιαζόντουσαν τόσο πολύ να φύγουν, που ούτε το σημαιάκι τους δε μάζεψαν».


(ένας πολύ νέος Kim Il Sung)

(μήνυμα από τον εχθρό...)

(επιθεώρηση από τον Ηγέτη)

(και ο ηγέτης του 21ου αιώνα...)

(μνημείο για τον Κορεατικό πόλεμο)

(ο Βορειοκορεάτης αξιωματικός που μας ξεναγεί)

Στο πλάι της αίθουσας, ένας τοίχος γεμάτος φωτογραφίες και κειμήλια έπαιζε το ρόλο του μουσείου. Είδαμε φωτογραφίες από επισκέψεις και των 3 ηγετών της χώρας, διάφορα ντοκουμέντα, και πληροφορίες για γεγονότα που σημάδεψαν την ιστορία της αποστρατικοποιημένης ζώνης. Ένα από αυτά συνέβη το 1968, όταν οι Αμερικανοί αποφάσισαν να ρίξουν ένα δέντρο στο άκρο της DMZ. Δημιουργήθηκε επεισόδιο, και κάποιοι σκοτώθηκαν προτού προλάβει να πρυτανεύσει η λογική και οι διαφορές να λυθούν δια της συζήτησης. Το τσεκούρι από αυτό το επεισόδιο, λοιπόν, βρίσκεται εκεί σε μια προθήκη:



(κάπου εκεί βρισκόταν το δέντρο)


(μνημείο για τον Πρόεδρο Kim Il Sung)

(Βορειοκορεάτικο κτήριο στο Joint Security Area)

(Joint Security Area)

(περιμένουμε να βγει το προηγούμενο γκρουπ)

Περάσαμε από ένα (ακόμα) μνημείο για τον Kim Il Sung, και βρεθήκαμε στο κέντρο της αποστρατικοποιημένης ζώνης, στο περίφημο Joint Security Area. Εκεί, ανάμεσα σε ένα Βορειοκορεάτικο και σε ένα νοτιοκορεάτικο κτήριο, βρίσκονται μια σειρά από επτά «καλύβες», οι οποίες σήμερα έχουν 2 χρήσεις. Να διεξάγονται εκεί οι συνομιλίες των δυο πλευρών, και να τις επισκέπτονται οι τουρίστες και των 2 πλευρών. Το νοητό σύνορο των 2 πλευρών (θεωρητικό, γιατί δεν υπάρχει ορισμένο σύνορο, η DMZ είναι de facto σύνορο από μόνη της) περνάει από το μέσο και όλων των «καλυβών», και σηματοδοτείται από μια τσιμεντένια μπάρα στο έδαφος. Στη μια πλευρά της μπάρας κουμάντο κάνει ο Βορειοκορεάτικος στρατός, στην άλλη πλευρά ο Νοτιοκορεάτικος. Και, κάποιες φορές, οι στρατιώτες των δυο πλευρών βρίσκονται μόλις μερικά εκατοστά ο ένας από τον άλλο. Βέβαια, αυτό εμείς δεν το είδαμε. Έχουν συμφωνήσει πλέον μεταξύ τους, και όταν η μια πλευρά πηγαίνει τουρίστες στη DMZ, η άλλη πλευρά είναι άφαντη, και το ανάποδο.





Εμείς, όπως όλοι οι τουρίστες, μπήκαμε σε μία από αυτές τις «καλύβες», και πιο σ στη μεσαία. Και εκεί, περπατήσαμε εσωτερικά ως το άκρο της, εισβάλλοντας ουσιαστικά στη ζώνη της Νότιας Κορέας. Βγάλαμε τις φωτογραφίες με «ένα πόδι στη μια χώρα, ένα πόδι στην άλλη», είδαμε το χώρο όπου ακόμα χρησιμοποιείται για συνομιλίες των δυο πλευρών, και αποχωρήσαμε. Επιστρέψαμε στη Βόρεια Κορέα.

Καθώς επιστρέφαμε για να μπούμε μέσα στο Βορειοκορεάτικο κτήριο, είδα ένα τύπο, από άλλο γκρουπ, να στέκεται στα σκαλιά, να έχει βγάλει τα παπούτσια του, και η κοπέλα του να τον φωτογραφίζει ενώ κάνει μια χορευτική φιγούρα σε slow motion. Ένας ακόμα ηλίθιος «ταξιδευτής» του στυλ «βγάζω την ίδια φωτογραφία σε όλα τα μέρη που πηγαίνω και στο τέλος θα τις κάνω βιντεάκι στο youtube». Παράγινε το πράγμα. Και ο ηλίθιος, εδώ, μας έθετε όλους σε κίνδυνο, κάνοντας τη βλακεία του ακριβώς στο σημείο όπου 60 χρόνια τώρα, δυο πανίσχυροι στρατοί είναι συνεχώς με το δάκτυλο στη σκανδάλη. Ευτυχώς, οι συνοδοί του γκρουπ του τον μάζεψαν γρήγορα. Και δεν είχε και συνέπειες, τον είδα να φεύγει από τη χώρα με το ίδιο αεροπλάνο που έφυγα κι εγώ.





(πανοραμικό video)

Ανεβήκαμε στο κτήριο, λοιπόν, σε ένα μπαλκόνι που βλέπει από ψηλά το joint security area. Ευκαιρία για φωτογραφίες, πριν έρθει η ώρα να αποχωρήσουμε από την αποστρατικοποιημένη ζώνη.

 

[karfitsa]

Δυο-δυο....σαν φανταρους σας πηγαιναν...τουλαχιστον το μουσειο το ειδατε σε χαλαρο βαδισμο;