Μάλτα Η σειρά της Μάλτας

[gkalla]

Δεν έβγαινε με την καμία. Να έχω και κάτι νέο να δω οταν ξαναπάω...

Γιάννη, κάτσε και μέτρα όσα έχεις αφήσεις για άλλη φορά και υπολόγισε πόσα ταξίδια χρήμα και χρόνο θέλεις για αυτές τις εκκρεμότητες.
Μετά προσφέρω ώμο για να κλάψεις…

 

[psilos3]

Γιάννη, κάτσε και μέτρα όσα έχεις αφήσεις για άλλη φορά και υπολόγισε πόσα ταξίδια χρήμα και χρόνο θέλεις για αυτές τις εκκρεμότητες.
Μετά προσφέρω ώμο για να κλάψεις…

Ποτέ δε ξέρεις πότε θα ναι η άλλη φορά. Μπορεί και πολύ κοντά ώστε να πεις ας κάνω κάτι που δεν έκανα την πρώτη. Αν το θέσω πάντως έτσι συνολικά όπως το λες, άστο, θα κλαίω ώρες.

 

[gkalla]

Ποτέ δε ξέρεις πότε θα ναι η άλλη φορά. Μπορεί και πολύ κοντά ώστε να πεις ας κάνω κάτι που δεν έκανα την πρώτη. Αν το θέσω πάντως έτσι συνολικά όπως το λες, άστο, θα κλαίω ώρες.

Μου ήρθαν στο μυαλό τα δικά μου και μάλιστα μερικές εκκρεμότητες που έχω αφήσει σε ταξίδια που έχω κάνει 2 και 3 φορές. Να βρεθούμε να κλάψουμε παρέα…

 

[paefstra]

Εγω παντως ξαναπηγα. Δεν εκανα κατι περισσοτερο απο την προηγουμενη φορα γιατι μας εφαγε η dolce vita, μαλιστα τη δευτερη φορα δεν μπηκα καν σε μουσειακους χωρους.
Γιαννη, τα ταξιδια solo κοστιζουν πολυ. Αλλα απο την αλλη ειναι φθηνοτερα απο το να πληρωνεις για δυο ατομα. Ελατε να κλαψουμε παρεα για τα δευτερα, γιατι θα κλαιω γοερα .

 

[psilos3]

Εγω παντως ξαναπηγα.

Άμα κάτσει ευκαιρία με καμιά καλή παρέα κι εγώ θα ξαναπάω, ήταν πιο εύκολο κι από Ιταλία μη σου πω.

Γιαννη, τα ταξιδια solo κοστιζουν πολυ.

Μμμμ να σου πω, μόνο σε διαμονή που δε μοιράζεται ή αν θέλεις να κάνεις οποιαδήποτε δραστηριότητα που τα παραπάνω άτομα ρίχνουν την τιμή. Το δεύτερο δε μου χει τύχει ακόμα στην Ευρώπη, η διαμονή όμως αποτελεί μαχαιριά κάθε φορά, ειδικά τελευταία...

 

[DimiBiri]

νύφη του Θερμαϊκού

στα σοβαρα ερωτήματα πρωί πρωι...τελικα είναι νύφη ή νύμφη? γιατί κι εγώ νύφη την έλεγα αλλά με διορθωσε καποιος γηγενής οτι το ορθόν είναι "νύμφη"....

 

[psilos3]

στα σοβαρα ερωτήματα πρωί πρωι...τελικα είναι νύφη ή νύμφη? γιατί κι εγώ νύφη την έλεγα αλλά με διορθωσε καποιος γηγενής οτι το ορθόν είναι "νύμφη"....

Θεωρώ πως το ορθό είναι «νύμφη» (σα την ομώνυμη μπύρα) και είναι κάτι που σκάλωσα κι εγώ όταν το έγραφα. Έχει επικρατήσει πάντως το «νύφη» κυρίως μέσα από τα τραγούδια και τη λαϊκή παράδοση, γι' αυτό και το χρησιμοποίησα .

 

[fenia42]

Νύφη λέγεται παιδιά και βγήκε από τις Θεσσαλονικιές όπως βαφόμαστε για να πάμε παραλία.

 

[psilos3]

Μέρα 2η - Για αρχή Βαλέτα



Ξύπνησα και κατέβηκα στην αίθουσα του πρωινού όπου επικρατούσε ήδη το αδιαχώρητο, κάτι που φανέρωνε ότι το ξενοδοχείο είχε αρκετό κόσμο. Έφαγα μέχρι σκασμού με τη χοληστερίνη να χτυπάει κόκκινα λόγω συνδυασμού αυγών, λουκάνικων, μπέικον, τυριών με μπόλικες τηγανιτές πατάτες και φασόλια. Το English breakfast στα καλύτερα του. Φυσικό κι επόμενο ήταν να βαρύνω και να βγω καμιά ώρα μετά, ξεκινώντας από τη γειτονιά του ξενοδοχείου που είχε μια ρημαδογοητεία:

Έκανα μια σύντομη βόλτα στην προκυμαία όση ώρα περίμενα το λεωφορείο, με την εικόνα να μη με συγκινεί έτσι κι αλλιώς θυμίζοντας λίγο Πειραιά,

μέχρι που ήρθε το νο 16 που θα οδηγούσε ένα τέταρτο και κάμποσες στάσεις μετά στο τέρμα των αστικών στη Βαλέτα. Παρόλο που ο καιρός ήταν περισσότερο ανοιξιάτικος, η Χριστουγεννιάτικη αγορά ήταν σε πλήρη λειτουργία. Καμία σύγκριση βέβαια με αυτές τις κεντρικής Ευρώπης, είχα και πολύ φρέσκες της Πράγας λίγες μόνο μέρες πιο πριν:

Το ίδιο και το μίνι λουνα παρκ στην πλατεία πίσω από το περίφημο «Triton Fountain»

Προχώρησα προς τη γέφυρα Ponte La Valletta που περνάει πάνω από την τάφρο της παλιάς πόλης και οδηγεί στα ενδότερα:

Με το πρώτο κτήριο που με υποδέχονταν στα δεξιά να ναι αυτό του κοινοβουλίου, και ακολούθως το αρχαίο κτίσμα του Teatru Rjal:

Η πόλη άρχισε να με κερδίζει από τα πρώτα κιόλας βήματα σ’ αυτήν και τα πλακόστρωτα δρομάκια της μιας και σε κάθε γωνία είχε κάτι να σου δώσει, βλέποντας αρκετό κόσμο και τουρίστες να κάνουν ήδη τη βόλτα τους.

Ανηφόρισα προς το ναό της Αγίας Αικατερίνης συνεχίζοντας λίγο ανηφορικά προς το κτήριο «Auberge de Castille» και τον στολισμένο περιβάλλοντα χώρο του:

Ο δρόμος St Paul με οδηγούσε σ’ ένα μπαλκόνι με καταπληκτική απέναντι θέα προς τη Senglea:

Βρισκόμουν ξανά πάνω από την τάφρο και τότε κατάλαβα ακριβώς και που βρίσκεται το περίφημο ασανσέρ που σε κατεβάζει στην στάθμη της θάλασσας και την παραλία, η είσοδος του οποίου βρισκόταν στους κήπους «Upper Barrakka» όπου θα περνούσα κι εγώ στη συνέχεια:

Οι κήποι είναι ένα από τα πιο όμορφα σημεία της πόλης και αποτελούσαν κομμάτι της επίσκεψης αρκετών, με κάθισμα στα παγκάκια κάτω από τα δέντρα

αλλά και απρόσκοπτη θέα σ’ αυτήν όπως και στο μεγαλύτερο τμήμα απέναντι:

Τα κανόνια ήταν έτοιμα να ηχήσουν στο καθιερωμένο καθημερινό τελετουργικό, το οποίο όμως δεν θα περίμενα.

Κάθισα λίγο να σκεφτώ αν ήταν σοφότερο να συνεχίσω στη Βαλέτα ή να κατέβω να πάρω το πλοίο, καταλήγοντας στο δεύτερο σενάριο ως πιο λογικό. Εισιτηριάκι λοιπόν κόστους 1€ μετ’ επιστροφής για το άδειο ασανσέρ και αλλαγή σκηνικού, από το ύψος της θάλασσας αυτή τη φορά:

Προσπέρασα τους βαρκάρηδες με τις μικρές βαρκούλες που παραείναι τουριστικές, φτάνοντας στη προκυμαία απ’ όπου φεύγει το πλοίο που εκτελεί το συχνό δρομολόγιο ως απέναντι. Ο καιρός εξαιρετικός με τη θερμοκρασία σταθερά άνω των 20 βαθμών μου έδωσε την ευκαιρία να σταθώ στο κατάστρωμα για μερικές πολύ ωραίες όπως βλέπω εκ του αποτελέσματος λήψεις:

Ιδιαίτερα δε όταν μπαίνοντας στον κόλπο προκειμένου να δέσει στο λιμάνι, μειώθηκε η ταχύτητα του σκάφους:

Κατέβηκα με όρεξη προκειμένου να εξερευνήσω κι αυτή τη πλευρά του νησιού, η εξάντληση όμως που κουβαλούσα με φρέναρε προς ώρας, κάνοντας στάση στο πρώτο καφέ που βρήκα στο δρόμο μου.

Ας είναι, μια παγωμένη δε πάει ποτέ χαμένη…

 

[Iris_90]

Εκπληκτικές λήψεις , φοβερή η θέα από το Upper Barakka !!! Cisk σταθερή αξία !!! Ναι κάποιες γειτονιές όπως το πες είχαν μια ρημαδογοητεία ... Ναι τα πρωινά στα ξενοδοχεία της Μάλτας ήταν βασιλικά , με πάμπολλους γευστικούς πειρασμούς !!!

 

[psilos3]

Μέρα 2η - Στις τρεις πόλεις και το St Julian's



Όπως θα ‘χετε ήδη καταλάβει, βρισκόμουν στις περίφημες τρεις πόλεις (Vittoriosa, Senglea, Cospicua) και είχα ήδη ξεκινήσει ν’ ανεβαίνω τα σκαλιά προκειμένου να δω ότι περισσότερο μπορούσα στην πρώτη, χρόνου επιτρέποντος:

Οι εικόνες που αντίκρυζαν τα μάτια μου ήταν ειδυλλιακές, μιας και πέρα της δεδομένης ομορφιάς επικρατούσε και μια υπέροχη ησυχία, η οποία χαλούσε σπάνια καμιά φορά, μόνο από κάποιον μόνιμο κάτοικο:

Προχώρησα ως τη πύλη κάνοντας δεξιά στους Birgu Ditch Gardens για μερικές πανοραμικές:

Συνεχίζοντας στα ενδότερα κι ακόμα πιο όμορφα σημεία της Bigu:

Blue label δεν είχα δοκιμάσει τόσες ώρες στο νησί, γεγονός απαράδεκτο, κάτι που ευτυχώς διορθώθηκε με μια ακόμη στάση σ’ ένα καφέ της Victory Square, ίσα μέχρι να πέσει λίγο το σούρουπο:

Εκεί ακριβώς βρίσκεται και ναός του Saint Lawrence, κατασκευής του 17ου αιώνα, που αποτελεί ίσως το σημαντικότερο αξιοθέατο της περιοχής και τη δική μου επόμενη επίσκεψη,

λίγο πριν κατέβω απ’ τα σκαλάκια και πάλι στο ύψος της θάλασσας για να πάρω το δρόμο της επιστροφής, απαθανατίζοντας τις μαγικές εικόνες των τριών πόλεων.

Σίγουρα δεν είδα σε καμία περίπτωση όσα προσδοκούσα αλλά δε το φέρω και πολύ βαρέως. Έστω κι έτσι είχε την αξία του.

Το δρομολόγιο του πλοίου ήταν το τελευταίο, γύρω στις 6:30 το απόγευμα και το εισιτήριο που χα εκδώσει (3,80€) ήταν μετ’ επιστροφής. Φυσικά και κάθισα πάλι στο κατάστρωμα μιας και η νυχτερινή φωτογραφία στη Μάλτα έχει πολλαπλές αφορμές, ιδιαίτερα μέσα από πλεούμενο:

Δεν αργήσαμε να φτάσουμε απέναντι στη Βαλέτα, με τη διαδρομή να ναι πλέον γνωστή. Ασανσεράκι και ξανά στους κήπους Barrakka, με τη φωτογραφική μηχανή να γράφει ακατάπαυστα:

Ωπ΄ να το και πάλι το φεγγάρι πάνω απ’ τη Βαλέτα, εγώ φταίω που κάνω στάσεις;

Προχώρησα παράλληλα με τους κήπους έχοντας σκοπό να κάνω τη βόλτα μου στην πρωτεύουσα, με τον σερβιτόρο που καθόταν στην υποδοχή της Fat Harry's Pub να μου «χαλάει» προς ώρας τα σχέδια, όταν με το που έπεσε το μάτι μου πάνω στην είσοδο άκουσα το «παρακαλώ κύριε, περάστε»

Εντάξει, μη κοροϊδευόμαστε μεταξύ μας, δε δυσκολεύτηκε καθόλου ο άνθρωπος, άλλο που δεν ήθελα κι εγώ για στάση σε Ιρλανδική.

Ήπια την μπυρίτσα μου στα σβέλτα και αναχώρησα περνώντας κι έξω από τον περικυκλωμένο από τραπεζοκαθίσματα κι άλλα κτήρια καθεδρικό του συνονόματου St. John's, γεγονός που με ξενέρωσε λίγο:

Η νυχτερινή Βαλέτα ήταν κι αυτή εξαιρετική, μ’ εμένα να τείνω να καταλήξω ότι το νησί είναι γενικότερα πολύ πιο φωτογενές τις βραδινές ώρες, αλλά αυτό ας το κρίνετε εσείς:

Παρασκευή απόγευμα και όλοι ήταν έξω, απολαμβάνοντας μεταξύ άλλων τα κρασιά και τα εδέσματα της αγοράς. Όχι εγώ, που αφού τσίμπησα 2 από τα περίφημα Μαλτέζικα pastizzi (τυρόπιτες δηλαδή με ανθότυρο), κατέβηκα στο τέρμα των λεωφορείων και πήρα το πρώτο για την περιοχή του St Julian's:

Οι αποστάσεις μπορεί να ναι μικρές, αλλά οι στάσεις που κάνουν τα αστικά στη Μάλτα είναι άπειρες, έτσι κατέβηκα περί τα 20 λεπτά μετά κάνοντας αρχικά μια βόλτα στην προκυμαία, βλέποντας απέναντι τον φωταγωγημένο ναό του tal-Karmnu:

Ο εξίσου καλός βραδινός καιρός έδινε την ευκαιρία σε πολύ κόσμο να καθίσει στις αυλές και τους εξωτερικούς χώρους των μαγαζιών όπως μπορείτε να δείτε:

Εγώ όμως είχα συγκεκριμένο σκοπό και στόχο φτάνοντας ως εκεί, κι αυτός δεν ήταν άλλος από το City Of London Bar, ένα κλασσικό μπαρ που ιδρύθηκε και σερβίρει από το 1914 παρακαλώ (μα τι ωραίο έτος) αδιάκοπα ως σήμερα όπως λέει ο αστικός μύθος.

Υπήρχε καλύτερος τρόπος για να κλείσει η πρώτη μου ουσιαστικά ημέρα μου στη Μάλτα;

Δε νομίζω…

 

[pepakos]

Πολύ ωραία η ιστορία σου ως τώρα... ήμουν κ εγω στη Μάλτα λίγες μέρες πριν από εσένα... το 3ημερο των Χριστουγέννων, και ομολογώ αν και " καλοκαιρινός προορισμός " , την απολαύσαμε !

Το φαγητό πως σου φάνηκε? Δυσκολευτήκαμε λόγω ημερών η αλήθεια ειναι, τα περισσότερα εστιατόρια δούλέυαν μόνο με κρατήσεις κ ήταν full booked.

Επίσης μας έκανε εντύπωση το πόσο καλά αγγλικά μιλούσαν όλοι !