Μαρόκο Η επιβίωση

[ΕΡΣΗ]

Το οτι απολαυσα τη διηγηση ειναι αληθεια! Εννοειται ομως οτι δεν απολαυσα την ασθενεια της επαυριον.

 

[dim kyr]

Εγώ να δεις!!!!

 

[romantic woman]

Υπό τέτοιες συνθήκες"άψογης"καθαριότητος και συνθηκών υγιεινής το να νοσήσεις λόγω κλιματιστικού τελικά, είναι γκαντεμιά όντως

 

[galat]

Τελικά, η όλη αφήγηση, έτσι όπως δημοσιεύεται σε συνέχειες μου θυμίζει την δημοσίευση σε συνέχειες ολόκληρων μυθιστορημάτων από τις ελληνικές εφημερίδες. Κάτι, που γινόταν μέχρι και την δεκαετία του '60. Γνωστά μυθιστορήματα μεγάλων Ελλήνων συγγραφέων πρωτοδημοσιεύτηκαν με τον τρόπο αυτό. Νομίζω ότι κάτι τέτοιο έχουμε τώρα μπροστά μας στο διαδίκτυο. Ζούμε ιστορικές στιγμές....
Μόνο, που πρέπει να οργανωθούμε κάπως, να σταθεροποιήσουμε την ώρα δημοσίευσης της επόμενης συνέχειας, γιατί κινδυνεύουμε να χασουμε κεφάλαια. Άσε που φοβάμαι μήπως πέσει καμμιά άγνωστη ερώτηση και πιαστώ αδιάβαστος.
Υ.Γ. Είδες, περίμενα να πάει Δευτέρα για να ξαναμιλήσω. Ο κηδεμόνας μου έχει ειδοποιηθεί κατάλληλα.

 

[dim kyr]

Τι δουλειά έχει η αλεπού στο παζάρι?
Το πρωί, ξυπνήσαμε στη Σιβηρία. Εγώ δεν μπορούσα να πάρω τα πόδια μου, με πόναγε όλο το σώμα, πρέπει να είχα πυρετο και λέω πρέπει, γιατί νομίζαμε ότι πηγαίναμε ταξίδι αναψυχής και όχι σε στραπόπεδο συγκέντρωσης να κουβαλάμε θερμόμετρα και τσιρότα, και η μύτη μου κάθε τόσο έτρεχε αίμα. Ειχαμε εισπνέυσει όλο το βράδυ κρύο αέρα -564 βαθμούς. Προφανώς αυτή ήταν η τιμωρία μας για την αχαριστία που επιδείξαμε να μην εκτιμήσουμε το ανάκτορο Μπελβεντέρε. Ο καλός μου μου εξομολογήθηκε ότι αισθανόταν σαν ντοπαρισμένη καμήλα. Καλά που κοιμήθήκαμε!! Να το επαναλάβουμε κάποια μέρα. Μαζεύουμε τα πράγματα μας άρον άρον για να φύγουμε από το Αουσβιτσ. Δεν μπορούσαμε άλλο να περιμένουμε τους Ρώσους για την απελευθέρωση. Καθώς κατεβαίναμε τις σκάλες, λέγαμε για πλάκα αν ο λόρδος Μπάυρον μας έλεγε το αντίτιμο του δωματίου στα άπταιστα αγγλικά του πως θα τον καταλαβαίναμε? και έτσι αποφασίσαμε αν ήταν αυτός να μας γράψει το ποσό για να το πληρώσουμε. Ειμαστε οπτικοί τύποι. Α! μην ξεχάσουμε να αφήσουμε και το κλειδί μπετονιέρα γιατί ο καλός μου είχε αρχίσει επικίνδυνα να γέρνει προς την αριστερή πλευρά (σε αυτήν την τσέπη το είχε αποθηκεύσει) και παρουσίαζε τα πρώτα ανησυχητικά σημάδια καλπάζουσας σκολίωσης. Αυτά. Στην ρεσεψιόν δεν ήταν ο λόρδος Μπάυρον,(προφανώς είχε πέσει πολύ δουλειά παράδοσης ιδιαιτέρων μαθημάτων της Αγγλικής), αλλά ο κος Λινγκουαφόν. Φεύγετε? μας ρωτάει, Οχι θα κάτσουμε εδώ για κανά δυό μήνες ακόμα για να μας βγάλετε σε οριζόντια θέση με το φορείο. Αι σιχτίρ. μας ειρωνεύεστε κιόλας. Ναι, ναι φεύγουμε φιλάρα από το ανάκτορο γιατί δεν την αντέχουμε τόση χλίδα. Ντρεπόμεθα. Σας άρεσε το ξενοδοχείο μας? Τώρα πέστε μου τι του λές? Ας είναι καλά το έτερον ήμισυ που με συγκράτησε με τα στιβαρά του μπράτσα και δεν όρμησα μέσα από την ρεσεψιόν να του φάω κανένα αυτί. Μα τόσο σαρκασμός πιά? Τόσος? Αλλά το συνέχισε. Δεν θα πάρετε πρωινό? είναι στην τιμή του δωματίου!! Σωωωπα. Τι μας λές. Δηλαδή εσύ το πας φυρί-φυρί να μην βγουμε από εδώ μέσα ζωντανοί. Ή από πνευμονία ή από τροφική δηλητηρίαση συνοδευόμενη από σπασμούς και άφθονους πόνους εις τας κοιλιακάς χώρας. Οχι , όχι ευχαριστούμε. Δεν θα ήθελα να πάρω πρωινό πάνω σε ένα τραπέζι που την προηγούμενη είχαν βάλει τα πόδια τους και τα πισινά τους συστήματα όλο το προσωπικό του Ξενοδοοχείου. Μιαν ετέραν φοράν για να έχουμε κάνει και τα 45 εμβόλια που απαιτούνται για την περίσταση. Πληρώνουμε, αφήνουμε και την μπετονιέρα και πάμε απέναντι να πιούμε έναν καφέ, κανά ντεπόν , καμιά αντιβίωση, κανά ορό, κανά εμβόλιο ή ότι άλλο έχουμε ως φαρμακευτικό εξοπλισμό. Από απέναντι είναι ένα μαγαζί με σουβενίρ και ένας τύπος ντυμένος βεδουίνος μας κόβει. Φεύγει από το μαγαζί του και έρχεται και κάθεται δήθεν αδιάφορα σε ένα διπλανό τραπεζάκι. Τώρα τι παίζει? λέμε, αφού τον είχαμε αντιληφθεί. Ωρα είναι να πέσουμε και στον Τσάρλς Μάνσον. Μας πιάνει κουβέντα για διάφορα. Τις ίδιες μπούρδες που λένε στους τουρίστες. Μας καλεί και μας πείθει να περάσουμε από το μαγαζί με τα σουβενίρ του. Πάμε λέμε να χαζέψουμε. Αλλωστε μην ξεχνάτε είχαμε κοιμηθεί καλά την προηγούμενη νύχτα και είμασταν ξεκούραστοι και με καλή διάθεση. Μας φτιάχνει τσαι, μας δίνει ναργιλέ, εγώ ουτε τσαι ήθελα , ούτε ναργιλέ κάτι σε ιδιωτική κλινική κε Βεδουίνε μας σας βρίσκεται? Και έβγαλα και μια φωτογραφία με το τουρμπανι του που μου το φόρεσε στο κεφάλι μου (εκείνη την ώρα σκεφτόμουν τις ψείρες και ήλπιζα να μην έχει). Για όποια αγαπητή κυρία έχει μικρά παιδιά που δεν τρώνε το φαγητό τους η φωτογραφία η συγκεκριμένη είναι στην διάθεσή της. Ετσι. για να βοηθάμε τις νέες μαμάδες.
Οταν του λέμε ότι δεν έχουμε άλλο χρόνο και πρέπει να πάμε να κλείσουμε καμμιά εκδρομή μας λέει "θα σας πάω εγώ στον ξαδελφό μου που έχει ταξ. γραφείο. Κλασσικό. Ολοι έχουν κάποιον ξάδελφο, γαμπρό, συγγενή που έχει ξενοδοχείο, εστιατόριο, μαγαζί με χαλιά κλπ. Φέρνει ένα τζιπ, μας φορτώνει και πάμε στην πόλη. Μας πάει σε ένα έρημο γραφείο και αφού δεν επήλθε συμφωνία φεύγουμε. Γυρίσαμε όλα τα ξενοδοχεία και τελικά καταλήξαμε σε ένα Ibis. Καλό. Μπάνιο, φαγητό και βόλτα. Ετσι απλά να περπατήσουμε λιγάκι γιατί τα 3452 χιλιόμετρα που είχαμε διανύσει για την ανεύρεση ξενοδοχείου, δεν ήταν αρκετά. ΄Φτάσαμε σε ένα παζάρι. Κλασσικό όμως, αφρικάνικο, για ντόπιους,΄ήταν φοβερό. Είδη οικιακής χρήσης, ρούχα, ζώα, υφάσματα, φαγητά όλα τα πούλαγε. Επειδή εγώ όπως έχω αναφέρει είμαι μια αμετανόητη κατουρλού και αυτό η βλακεία που φόραγα δεν βόλευε στην ούρηση σκέφθηκα να αγοράσω μια φούστα, απλή, μακρυά και πρακτική. Τι πιο απλό? Μπαίνουμε σε ένα ας το πούμε μαγαζί, διαλέγω μία την φοράω, (αφού δεν είχε δοκιμαστήριο ο ιδιοκτήτης βγήκε έξω μέχρι να αλλάξω χαχαχα) , πληρώνουμε, φεύγουμε. Περπατάμε εγώ μπροστά και ο συνοδοιπόρος μου από πίσω. Χάζευα κάτι ΄κατσαρολικά όταν τον καταλαβαίνω έρχεται δίπλα μου με πιάνει από το μπράτσο και μου λέει έντρομος "Σου φάινονται όλαααα" Ποια όλα δηλαδή? η σπλήνα? το συκώτι? το νεφρό? τι μου φαίνεται? Ω θεοί! Ω θεοί δεν το βάζετε κάτω λοιπόν ε? (Συνεχίζεται...)

 

[astral]

Ε μη μας κόβεις τώρα στο καλύτερο

 

[dim kyr]

Καλά βρε, συνεχίζω γιατί κάποτε πρέπει να τελειώσει και αυτό το ταξίδι. Για πάρτυ σου!

 

[dim kyr]

Η αμετανόητη αλεπού
Οταν είχα διαλέξει την φούστα, βρισκόμουν μέσα στο ημίφως. Οταν όμως βγήκα έξω ο ήλιος έδινε ααααάλλες διαστάσεις στο ένδυμα. Και καθώς καταλαβαίνετε όλοι πολύ απλά ήταν διάφανη. Ημουν λοιπόν σε ένα παζάρι σε μουσουλμανική χώρα, γυρω γύρω όλοι άντρες αυστηροί οπαδοί του Αλλάχ και εμφανιζόμουν λές και ήμουν στα Φολί Μπερζέ του Παρισίου. Ο δικούλης μου τα είχε παίξει. Τι να κάνουμε? που να πάμε? που να κρυφτούμε? Αν και ομολογώ αυτός ήταν που έδωσε την ριζοσπαστική λύση. Αφού είχαν αρχίσει όλοι και με κοιτάγαν σκεφτόμαστε την λύση του κομπινεζόν. Πως θα το ζητήσουμε? Η λέξη κομπινεζόν καθώς ξέρω είναι γαλλική, αυτοί μιλάν σχεδόν όλοι γαλλικά άρα -νομίζαμε τα σαίνια- θα καταλάβουν τι τους λέμε. Πλησιάζουμε έναν τύπο μαύρο. Κατράμι. Πούλαγε είδη ένδυσης. Του λέμε Κομπινεζόν? Μας δείχνει κάτι καλσόν. Του λέμε ξανά κομπινεζόν? μας φέρνει κάτι νυχτικά. Του λέμε κομπινεζόν? μας φέρνει παντελόνια. Μπα δεν! Εν τω μεταξύ σιγά σιγά επειδή είναι φιλόξενοι άνθρωποι και καλοί είχαν αρχίσει και μαζεύονταν γύρω μας όλο το παζάρι ναι μεν για να βοηθήσουν αν μπορούν αλλά και για να καταλάβουν τι θέλαμε και αν το έχουν να μας το πουλήσουν. Κομπινεζόν? σκελέα. Κομπινεζόν? μπλούζα. Είδαμε όλο το πρετ α πορτέ της Ουαρζαζάτ. Σε κάποια στιγμή μας βουτάει ο μαύρος και μας κάνει νόημα να τον ακολουθήσουμε. Φανταστείτε τώρα σκηνή..... αυτός μπροστά με μια κελεμπία, εμείς πίσω του τρέχαμε να τον προλάβουμε και ακριβώς από πίσω μας όλο το παζάρι είχε αφήσει τους πάγκους του και έτρεχε και αυτό γιατί κάθε μέρα δεν τυχαίνει τέτοιο πανυγήρι. Περνάμε τον δρόμο και πάμε σε ένα μαγαζί. Μπαίνει μέσα ρωτά κάτι μια γυναίκα, αυτη του απαντά, και μετά γυρίζει προς εμάς και κάνει νόημα πάλι πίσω. Ολη η κουστωδία. Ο μαύρος , εμείς, το θεατρόφιλο κοινό στο παζάρι. Αποκορύφωμα? βλέπουμε ένα πιτσιρίκο και μας λέει ξέρω τι θέλετε, ξέρω τι θέλετε και το είπε και με σιγουρία!! Ξέρειι λέμε ξέρει. Κάπου πάει και επιστρέφει με μια κούκλα βιτρίνας αγκαλιά η οποία φοράει΄κάτι κόκκινα εσωρουχα από δαντέλα ότι πιο πρόστυχο έχω δει ποτέ μου. Αμ του λέμε εδώ θέλουμε να κρύψουμε, όχι να δείξουμε και ότι υπολείπεται. Ξανά. κομπινεζόν? φούστα κομπινεζόν? μαντήλι,κομπινεζόν? πυτζάμα, όλα τα είδαμε . Ουτε επίδειξη του Υβ να ήταν. Αλλά το πρόβλημα παραμένει. Και ο καλός μου συνταξιδιώτης βρήκε την λύση. Πάμε μου λέει γιατι σε λίγο θα σε πετροβολήσουν. Που να πάμε? Απλούστατο να αλλάξουμε την λάθος επιλογή και να πάρουμε κάτι ακίνδυνο. Αλλά πως να τους δώσεις να καταλάβουν ότι είναι διάφανο και για αυτό δεν το θέλουμε? Θα τους δώσω μου λέει και θα το καταλάβουν μη σε νοιάζει. Με παει ξανα στο μαγαζί, με πιάνει μπροστά στον υπάλληλο με γυρνάει με την πλάτη μου στο πρόσωπο του μαγαζάτορα, του κάνει νόημα δείχνωντας το επίμαχο σημείο και του λέει "Look!! see through!!! O τύπος το έπιασε αμέσως και μας έδωσε άλλη φούστα και έτσι εμείς γυρίσαμε ζωντανοί πίσω χωρις πετροβολισμούς και αθώα θύματα..... (συνεχίζεται..)

 

[astral]

αχχαχααα...κι εγώ νόμιζα ότι δεν την είχες φορέσει καλά και είχε μείνει κάπως διπλωμένη και φαίνονταν στην κυριολεξία όλα! Πάλι καλά...

Άντε, άντε, άσε τα "συνεχίζεται" και γράφε! Περισσότερα όμως...τι μαρτύριο είναι αυτό που μας κάνετε κι εσύ κι ο Yorgos? Με το σταγονόμετρο μας τα δίνετε...

 

[dim kyr]

Το καλό πράγμα αργεί. Και δεν ρωτάς τι μάχη δίνω με τον εαυτό μου για να θυμάμαι όλα αυτά τα οδυνηρά? Ψυχοβγάλτης σωστός σου λέω. Αλλοι παλεύουν να τα ξεχάσουν και εγώ τα γράφω κιόλας η ανώμαλη..!!

 

[astral]

Το καλό πράγμα αργεί. Και δεν ρωτάς τι μάχη δίνω με τον εαυτό μου για να θυμάμαι όλα αυτά τα οδυνηρά? Ψυχοβγάλτης σωστός σου λέω. Αλλοι παλεύουν να τα ξεχάσουν και εγώ τα γράφω κιόλας η ανώμαλη..!!

Έλα δεν πειράζει! Τόσο κοινό έχεις...δεν αξίζουμε μια θυσία κι εμείς?

 

[dim kyr]

Αγαπητή μου astral μόνο εσύ και άλλοι 5-6 με δυνάμεις και σθένος υπερηρώων τα διαβάζετε. Τοση διαστροφή!!!