ΗΠΑ Η δικιά μου Νέα Υόρκη

[_antonis_]

Αυτα τα σπιτακια με τις πρασιες που βλεπουμε στις ταινιες εμενα δεν μου φαινονται καθολου βαρετα .Σουπερ και η ΝΥ ,αλλα να ζεις και συνεχεια μεσα στο τσιμεντο ..δεν ειναι και το καλυτερο μου.Χωρια που πλην του Μανχατταν ,οι υπολοιπες συνοικιες δεν μου αρεσαν ιδιαιτερα και εκει κιαν ενιωσα ψιλοβαρεμαρα.

Είναι βαρετά για μιά μέρα, έτσι το βλέπω εγώ. Είναι ιδανικά για μια ζωή... Άλλα όταν παω ταξίδι κάπου, θέλω να βλέπω πιο ενδιαφέροντα πράγματα. Φυσικά ήταν ευκαιρία που είδα και αυτή την περιοχή εκτός ΝΥ, αλλά μπορούσα και σε μισή μέρα...αυτό μόνο. Φυσικά ούτε εγώ νομίζω πως θα άντεχα να ζήσω μέσα στη ΝΥ όλη μου τη ζωή...

 

[Eftichia]

διαβαζω και εγω με ενδιαφερον την ιστορια σου!!!!δεκα ολοκληρα χρονια περασαν αφοτου ταξιδεψα και εγω εκει....ξυπνας παλιες και γλυκες αναμνησεις....στο ταξιδι μας στη Νεα Υορκη ειχα μαθει οτι ημουν εγκυος στο πρωτο μου παιδακι!!!!!!!!

περιμενω την συνεχεια!

 

[_antonis_]

ΚΕΦΑΛΑΙΟ 10ο – 8η ΗΜΕΡΑ

Η μνήμη μου με κάνει να πω πως η Τετάρτη και όγδοη μέρα του ταξιδιού μας, ξεκινάει εδώ, θολώνοντας και αφήνοντας πίσω τελικά τις αναμνήσεις της πρωινής πτήσης που τάραζαν τουλάχιστον τις σκέψεις μας. Το πλεονέκτημα είναι ότι είχαμε βρει αφορμή να ξυπνήσουμε τους δύο εναπομείναντες στο δωμάτιο του ξενοδοχείου νωρίς. Δεν πρέπει να ήταν αργότερα απ’ τις επτά και μισή το πρωί και είχαμε μια ολόκληρη βροχερή μέρα μπροστά μας. Άψογα οργανωμένο το πρόγραμμα όπως συνεχώς αποδεικνυόταν ότι ήταν, η μέρα ήταν υπολογισμένη στην ενίσχυση της αμερικανικής οικονομίας, που κάθε άλλο από τη δική μας συμμετοχή δε χρειαζόταν. Αυτό σημαίνει πως ελάχιστα η βροχή χάλασε τη διάθεσή μας και καθόλου δε θα επηρέαζε τις κινήσεις μας μέσα στα τεράστια εμπορικά.

Σταθήκαμε για έναν καφέ και πεντανόστιμα ντόνατς στα Dunkin’ Donuts, που βρίσκονται ακριβώς απέναντι από το Marshall’s, ακούγοντας το συνεχές υποτονικό μουρμουρητό της βροχής που σταθερά έπεφτε σε κάθε κρυστάλλινη λίμνη νερού που είχε δημιουργηθεί στους δρόμους. Πήραμε την ενέργεια που χρειαζόμασταν και μπήκαμε στο κατάστημα. Εκεί, ξοδέψαμε πολλά, οι περισσότεροι άδειασαν τα πορτοφόλια τους και φούσκωσαν την πιστωτική τους όσο πήγαινε. Ούτε κι εγώ αντιστάθηκα. Αυτό είναι το μειονέκτημα τέτοιων καρτών, δε μπορείς να υπολογίσεις, ή ακόμη καλύτερα να συνειδητοποιήσεις πόσα χρήματα έχεις ξοδέψει. Γεμίσαμε τις βαλίτσες που αγοράσαμε από το ίδιο κατάστημα με τα υπόλοιπα ψώνια και πεταχτήκαμε απέναντι, στο Conway, που με τον τρόπο του μας καλούσε να μπούμε και σ’ αυτό λίγο και μείς δεχτήκαμε. Μετά τόσες ώρες, η βροχή απτόητη συνέχιζε τον απαλό συνεχή χορό της. Τα ψώνια και το πρωινό εκείνο τέλειωσαν σταματώντας δύο τα ταξί που χρειαζόμασταν για να μεταφερθούμε πίσω στο ξενοδοχείο.

Το Marshall’ s είναι γνωστό στο φόρουμ μας και όντως αξίζει. Σχετικά μικρό κατάστημα, δε χάνεται ο πελάτης και βρίσκει πολύ ικανοποιητικές τιμές. Η ποικιλία δεν είναι τεράστια. Αν αποφασίσετε να πάτε, να ξέρετε ότι θα ξοδέψετε πολλά χρήματα.

Τα ψώνια εκείνου και μόνο του πρωινού

Το υπέροχο και σχετικά τακτοποιημένο ως αυτή τη στιγμή δωμάτιό μας, σε χρόνο ρεκόρ μετατράπηκε σε έναν χαοτικό τετράγωνο χώρο, που έμοιαζε με πολυκατάστημα, αλλά αντί για ράφια με ρούχα, υπήρχαν κρεβάτια με ρούχα πάλι. Όσα ρούχα είχαμε ψωνίσει, τα είχαμε βγάλει και πετάξει πάνω στα κρεβάτια και στα υπόλοιπα έπιπλα και σαν τα έβλεπε κανείς πίστευε πως δεκάδες άνθρωποι ήταν εκεί και τα φορούσαν, αλλά έμοιαζε τώρα σα να είχαν εξατμιστεί και είχαν μείνει εκεί μόνο τα ρούχα τους. Η κατάσταση ήταν ανεξέλεγκτη και το χειρότερο – μη αναστρέψιμη.

Οι κυρίες του κουαρτέτου, έβαλαν σκοπό να κάνουν μια προσπάθεια, μήπως άλλαζαν την κατάσταση. Σαν ένα τρένο που ενώ έχει φύγει, περιμένεις στον σταθμό μήπως ξαναπεράσει και κάτι αλλάξει. Μπορεί και να πετύχαινε και το σαν από βόμβα χτυπημένο δωμάτιό μας να μετατρεπόταν στον ανακαινισμένο χώρο που θα συνεχίζαμε τη διαμονή μας για ακόμα τρείς μόνο ημέρες.

Προσφέρθηκε η ευκαιρία και την αρπάξαμε οι άλλοι δύο, μιας και οι κυρίες δεν είχαν ιδιαίτερη συμπάθεια για το περπάτημα . Η αγαπημένη στιγμή των αντρών της παρέας, υπόγειος σιδηρόδρομος με προορισμό το Manhattanκαι περιπλάνηση στα στενά του, που τόσες μέρες είχαμε αμελήσει να κάνουμε.

Κρατώντας από ένα hotdogέκαστος, διασχίσαμε πολλές οδούς και λεωφόρους της μεγαλούπολης, νιώθοντας όλο και περισσότερο πόσο μικροί είμαστε στο μεγαλείο όσων μας περιστοίχιζαν. Και όμως, ήταν όμορφο συναίσθημα. Πήραμε ένα ζεστό καφεδάκι στο χέρι από τα starbucksπου σε κάθε γωνιά υπάρχουν και συνεχίσαμε.

Δεν έπρεπε όμως να το παρακάνουμε. Στην πραγματικότητα, ήμασταν και οι δύο εξαντλημένοι και η πολύ πρωινή πτήση για το Buffaloκαι τους καταρράκτες του Νιαγάρα, άρχισε ενοχλητικά να τριγυρίζει στο μυαλό μου σα να ήταν μυγάκια κάτω από φώς. Η επόμενή μας κίνηση δε χρειαζόταν καν να ειπωθεί. Με ένα κίτρινο νεοϋορκέζικο ταξί, φτάσαμε στο ξενοδοχείο και στο δωμάτιο, που σαν θαύμα να είχε συμβεί, είχε σχεδόν επανακτήσει την τακτικότητα που είχε προηγουμένως.

Ο Μορφέας έκανε την εμφάνιση του και αποδεχόμενοι το κάλεσμά του βυθιστήκαμε σε έναν ήρεμο ύπνο. Απ’ αυτούς που ξέρεις ότι κανένα όνειρο δε πρόκειται να δεις με τόσο κουρασμένο νου και απλά περιμένεις το ξημέρωμα. Η τεχνολογία ήρθε για να ενοχλήσει τη γαλήνη αυτή και ο ήχος του κινητού τηλεφώνου ακούστηκε, θυμίζοντάς μας πως ζούμε κάτι μαγικό που έπρεπε να συνεχιστεί.

 

[KLEOPATRA]

Σορρυ βρε Αντωνη μου αλλα δεν καλοθυμαμαι.Δεν μενατε Μανχατταν?Γιατι λες οτι πηρατε το τρενο για Μανχατταν.
Ανυπομονω να διαβασω για Νιαγαρα .Πολυ στενοχωρηθηκα που δεν πηγαμε .Βαλε και καμια φωτο.
Το ταξιδι σας εχει μια ομορφη διαφορετικοτητα .Συνηθως οι ιστοριες για ΝΥ λενε τα ιδια ...πηγαμε στο ΜΕΤ .. ΜΟΜΑ ..στο φυσικης ιστοριας ..στην china town ...soho..greenwich...κλπ κλπ
Εδω βλεπω και αλλες δραστηριοτητες πλην των κλασσικων και μ αρεσει.
ΥΓ.Τελικα βρε παιδια αυτο το φερρυ για το Staten Island δεν το πηρε κανεις να παει εκει?

 

[canf]

και εμενα μ'αρεσει αυτη η ιστορια και η διαφορετικοτητα της!!

και να πω οτι ζηλευω την εικονα σας, με τους καφεδες στις λεωφορους;...αχχχ δεν χρειαζεται

 

[_antonis_]

Σορρυ βρε Αντωνη μου αλλα δεν καλοθυμαμαι.Δεν μενατε Μανχατταν?Γιατι λες οτι πηρατε το τρενο για Μανχατταν.
Ανυπομονω να διαβασω για Νιαγαρα .Πολυ στενοχωρηθηκα που δεν πηγαμε .Βαλε και καμια φωτο.
Το ταξιδι σας εχει μια ομορφη διαφορετικοτητα .Συνηθως οι ιστοριες για ΝΥ λενε τα ιδια ...πηγαμε στο ΜΕΤ .. ΜΟΜΑ ..στο φυσικης ιστοριας ..στην china town ...soho..greenwich...κλπ κλπ
Εδω βλεπω και αλλες δραστηριοτητες πλην των κλασσικων και μ αρεσει.
ΥΓ.Τελικα βρε παιδια αυτο το φερρυ για το Staten Island δεν το πηρε κανεις να παει εκει?

Χαίρομαι κατ'αρχάς που σ' αρέσει η ιστορία.
Λοιπόν, αν δείς τη φωτό στο κεφάλαιο που γράφω ότι μας έδωσαν καλύτερο δωμάτιο (δε θυμάμαι ποιο είναι, ίσως το 5ο) θα δείς ότι μέναμε απέναντι, δηλαδή Long Island, ακριβώς μετά την Queens Pridge (δεν ξέρω ακριβώς πως τη λένε). Με το μετρό δηλαδή χρειαζόμασταν 2-3 στάσεις να πάμε κέντρο. Αλλά βόλευε γιατί ήταν πολύ κοντά ο σταθμός μετρό στο ξενοδοχείο.
Στο επόμενο κεφάλαιο έχει Νιαγάρα! Θα βάλω και φωτό.
Πήραμε το καραβάκι (ferry) για το άγαλμα, δεν το γράφω; Ή μπεερδεύτηκα; Πήγαμε στο Battery Park και απο εκεί παίρνουμε το φέρυ για το νησάκι. Αυτά...

 

[_antonis_]

και εμενα μ'αρεσει αυτη η ιστορια και η διαφορετικοτητα της!!

και να πω οτι ζηλευω την εικονα σας, με τους καφεδες στις λεωφορους;...αχχχ δεν χρειαζεται

Εγω να δεις πως μας ζηλεύω...
Μου φαίνεται λες και ήταν όλα μια ταινία, ότι δε τα ζήσαμε...Και ταυτόχρονα τα θυμάμαι σα χθές, κάθε λεπτομέρεια. Πώς ήταν το starbucks που πήραμε καφέ, πόσο έκαιγε και ότι εγώ περίμενα απ'έξω όσο ο άλλος έβαζε ζάχαρη ακόμα μέσα στον δικό του. Και τι είχε μέσα το μαγαζάκι που σταματήσαμε μετά, σα ψιλικατζίδικο... Θα βάλω τα κλάματα....

 

[canf]

αχχχχ σε νιωθω!!!

εγω εδω , σαν τωρα θυμαμαι, πριν λιγα χρονια, μετα απο ενα ταξιδι μου ειχα επιστρεψει και με ειχε πιασει κριση..δεν μπορουσα να αναπνευσω στην ιδεα οτι ειχε τελειωσει!!!

βεβαια μετα το πηρα αποφαση!ετσι ειναι τα ταξιδια..ερχονται, τα ζεις, και εφυγαν!τοσο γρηγορα !μενουν ομως οι αναμνησεις(ευτυχως)

keep travelling και ισως σε ξαναβγαλει η ζωη προς τη NY σιγουρα δλδ αν το επιδιωξειςπαντα επιστρεφουμε σε ο,τι αγαπαμε..

 

[KLEOPATRA]

Χαίρομαι κατ'αρχάς που σ' αρέσει η ιστορία.
Λοιπόν, αν δείς τη φωτό στο κεφάλαιο που γράφω ότι μας έδωσαν καλύτερο δωμάτιο (δε θυμάμαι ποιο είναι, ίσως το 5ο) θα δείς ότι μέναμε απέναντι, δηλαδή Long Island, ακριβώς μετά την Queens Pridge (δεν ξέρω ακριβώς πως τη λένε). Με το μετρό δηλαδή χρειαζόμασταν 2-3 στάσεις να πάμε κέντρο. Αλλά βόλευε γιατί ήταν πολύ κοντά ο σταθμός μετρό στο ξενοδοχείο.
Στο επόμενο κεφάλαιο έχει Νιαγάρα! Θα βάλω και φωτό.
Πήραμε το καραβάκι (ferry) για το άγαλμα, δεν το γράφω; Ή μπεερδεύτηκα; Πήγαμε στο Battery Park και απο εκεί παίρνουμε το φέρυ για το νησάκι. Αυτά...

Αλλα ειναι τα φερρυ που πανε στο Αγαλμα και αλλο ειναι το δημοτικο δωρεαν φερρυ που συνδεει το Μανχατταν με τον 5ο δημο της ΝΥ,το Staten Island.
Αυτο το φερρυ περναει απο Αγαλμα και Ellis Island ,αλλα δεν σταματαει εκει.
Εμεις το ειχαμε παρει και πηγαμε για καποιες ωρες στο Staten.Εκει μπηκαμε κιολας στο γηπεδο των Yankees του Staten Island.Δεν ηξερα οτι υπηρχε και δευτερο γηπεδο πλην του κλασσικου που γνωριζουμε ολοι.
Γενικα πηγαμε και στους 4 δημους της ΝΥ ,εκτος απο το Μπρονξ.

 

[_antonis_]

Αλλα ειναι τα φερρυ που πανε στο Αγαλμα και αλλο ειναι το δημοτικο δωρεαν φερρυ που συνδεει το Μανχατταν με τον 5ο δημο της ΝΥ,το Staten Island.

Α, οκ, το'πιασα.
Όχι, ούτε εμείς το πήραμε...Αν και το είχα σημειώσει στις...οδηγίες χρήσεως που είχα πάρει απο το φόρουμ, δε πρόλαβα. Η αλήθεια είναι πως και ακόμα 4 μέρες να είχα στη ΝΥ, πολλά θα έκανα... Τέλος πάντων...ας μην το σκέφτομαι. τα υπόλοιπα, στην επόμενη δόση Νέας Υόρκης...

 

[KLEOPATRA]

Οντως στην επομενη.Και γω σ αυτο ελπιζω....

 

[_antonis_]

Οντως στην επομενη.Και γω σ αυτο ελπιζω....

Με το καλό, τι άλλο να μας ευχηθώ; Α και σύντομα!