Αζερμπαϊτζάν Η Χώρα της φωτιάς ή αλλιώς Azərbaycan!

[ThanasisU2]

Αζερμπαϊτζάν. Που στο κόρακα είναι αυτή η χώρα, θα πουν αρκετοί. Χώρα είναι;

Κάπως έτσι ξεκήνησε και η δικιά μου ιστορία. Αρμενία και Γεωργία ήταν είδη τικαρισμένες στον χάρτη, και από τον Καυκασο μου λύπαν μόνο η Αμπχαζία, Ναγκόρνο Κάραμπαχ, Οσετία και το Αζερμπαϊτζάν.

Όμορφα, πότε πάμε; Πρωτομαγιά; Γιατί όχι, καλός καιρός θα έχει, φθηνά αεροπορικά από Βουδαπέστη (πέταγε τότε η WizzAir) επιστροφή μέσω Γεωργίας και Κιέβου. Είμαστε έτοιμοι! Σίγουρα; Όχι, μας μένει το πιο δύσκολο κομμάτι. Βίζα! Η Ρωσική και η Λευκορωσική βίζα, μπροστά τους είναι παιχνιδάκι.

Παίρνω τηλέφωνο την πρεσβεία των Αζέρων στην Βαρσοβία.

-Salam!

-Salam! For visa call (επιλέξτε ένα από τα 10 γραφεία στην Βαρσοβία, που φτιάχνει τις βίζες για Αζερμπαϊτζάν). Tamam? Και τέλος.

Τι να κάνω, παίρνω τηλέφωνο.

Ναι ναι, η βίζα 60 ευρώ, 20 ευρώ για εμάς, α και αγορά διαμονής από εμάς (φθηνότερο δίκλινο 100 ευρώ η βραδιά), δλδ για 3 μέρες, το πακέτο πάει 300 ευρώ.

Εκεί που λές, άντε γαργαλήσου Land of fire, πέφτω στην ιδέα να στείλω email στην πρεσβεία των Αζέρων στην Αθήνα. Επικοινωνία άριστη, χωρίς τουριστικά γραφεία, και με άλλους τρόπους παραλαβής βίζα. Χαρτί από booking.com ότι έκανα κράτηση σε κάποιο ξενοδοχείο του Μπάκου, αεροπορικό προς Μπάκου, και εισιτήριο εξόδου (είχα αγοράσει εισιτήριο τρένου μέσω νετ, Μπάκου – Τιφλίδα), και 60 ευρώ. Σε 5 μέρες η βίζα θα είναι έτοιμη. Στέλνω τότε με σούπερ συστημένο το διαβατήριο μου στην Αθήνα, στο πατέρα μου. 3 εργάσιμες, και θα είναι στην Αθήνα, μου είπαν στο ταχυδρομείο. Περνάει 5 εργάσιμη, και διαβατήριο γιοκ. Παίρνω τηλέφωνο για να μάθω τι και που.

Α μας συγχωρείτε, το διαβατήριο σας έπεσε έξω από τον σάκο, θα το στείλουμε αύριο συστημένο.
Εκεί ξυπνάει το βαλκανικό μου, και με χαμηλές χριστοπαναγίες, τους λέω ότι το διαβατήριο θα πάει με κούριερ, με δικό τους κόστος και σήμερα μάλιστα. 5 λεπτά παίζαμε τένις, μέχρι που είπαν, ΟΚ, θα το στείλουμε με κούριερ.

Φτάνει στην Αθήνα, πάει ο πατέρας μου στην πρεσβεία, 5 μέρες και είμαστε ΟΚ. Έλα μου που σε 5 μέρες πέφτει το Novruz bayramι, δηλαδή το νέο έτος για τους Πέρσες. Παράλληλα η πρεσβεία θα ήταν κλειστή μέχρι τις 26 Μαρτίου (είχαμε και μια εθνική γιορτή τότε). Εγώ με το στρες, να κλείσω το αεροπορικό Kutaisi – Lviv για την επιστροφή ή δε θα μου δώσουν την βίζα; Έρχεται και η 26 Μαρτίου. Αυτή την φορά, πήγε η μητέρα μου με μια γνωστή της να το παραλαβή. Ο πρόξενος, όλο χαρές. Α μήπως θέλετε τσαγάκι, μήπως θέλετε μπισκοτάκι σούξου μούξου μανταλάκια, το διαβατήριο είχε την πολυπόθητη βίζα!
Μόλις το μαθαίνω, wizzair.com -> KUT-LWO και είμαστε έτοιμη για την αναζήτηση couch για το Μπάκου.

Μετά από 2 βδομάδες (είχα βρει είδη host) μπαίνω στην κρατησή μου, για να δω πως πάει το εισιτήριο. Αντί για εισιτήριο, πετάγεται το ζονκ! Κόκκινα γράμματα, η πτήση σας άλλαξε ώρα, και πετάτε 2 μέρες αργότερα (δε το λες και ώρα, ώρες το λες αυτό) και τέλος. Έλα μου που δουλεύουμε. Τηλέφωνα προς την WizzAir, σουξου μουξου, μπορείτε να αλλάξετε με όποια πτήση θέλετε, αρκεί να είναι WizzAir Ukraine. Ανοίγουμε τότε την σελίδα, και να, με βολεύει αυτή η πτήση, Kutaisi – Kiev (ευκαιρία να δούμε και το Євромайдан) και μετά με τρενάκι προς το Lviv. Κανένα πρόβλημα, έρχετε σε 5-10 λεπτά το νέο εισιτήριο για Κίεβο, και μαζευόμαστε για το ταξίδι μας.

Κλείνουμε και ένα αεροπορικό από Βαρσοβία για Βουδαπέστη (είχαμε και την Βάνα μας, στην Βαρσοβία, έπρεπε να κάνουμε ξενάγηση) και ψάχνουμε για ταξιδιωτικό οδηγό. Εδώ τα πράγματα ήταν δύσκολα.


Έχω δύο οδηγούς στο σπίτι, άλλα και οι δύο γράφουν ότι το Ναγκόρνο Καραμπάχ, είναι Αρμένικο, και αυτό είναι τεράστιο faux pax για τους Αζέρους. Βρήκα έναν οδηγό της κακίας ώρας, που είναι μόνο για Αζερμπαϊτζάν, και λέω εντάξει. Τέλος. Είμαστε κομπλέ!
3 μέρες πριν την αναχώρηση, λέω να στείλω ένα mail στην κοπέλα, που θα με φιλοξενούσε. Καιεκείλαμβάνωένακρύο mail:

Oh sorry, I forgot to tell you, that I can not host, Sorry

Τι κάνουμε τώρα; Όλοι οι host στο Μπακού είναι δεν είναι 20-30 άτομα, και όλοι λείπαν τότε. Στο Μπάκου, υπάρχουν μόνο 2 χόστελ και ξενοδοχεία 4* και άνω. Τα χόστελ στο booking ενημερώνουν ότι είναι φουλ. Στέλνω τότε email σε ένα από τα δύο, στο http://www.guesthouse-inn.com/ με ερώτηση αν υπάρχει δωμάτιο/κρεβάτι/πάτωμα για να μπορέσω να κοιμηθώ 2 βράδια Απάντηση σε λίγα λεπτά, αμέ έχουμε κρεβάτι σε τετρακλινο κοιτώνα προς 22 μανάτ (1 μανάτ = 1 ευρώ). Οκ δε είναι κακή τιμή, κλείνω 2 βραδιές. Λαμβάνω το ΟΚ από αυτούς, και τότε ξελάφρωσα και μπόρεσα, κύριος να πάω στην Βαρσοβία.

 

• 1
• 2
• 3
• …

  Go to chapter

  Go
• 12

Επόμενο Κεφάλαιο

1 of 12

Go to chapter

Go

Επόμενη Last

[karfitsa]

Παντα διαβαζω με πολυ ενδιαφερον τις ιστοριες σου....βεβαια,τωρα διαβαζω τις ταλαιπωριες σου και περιμενω εναγωνιως τη συνεχεια.Καλη αρχη...

 

[jimp]

Που είσαι βρε @ThanasisU2, στο φόρουμ σε ψάχναμε στο Αζερμπαιτζαν σε βρήκαμε!

 

[giannoula]

Επιτέλους!!! Κάνεις come back;;;;

 

[ThanasisU2]

Όλοι οι δρόμοι, περνάνε από την Βουδαπέστη

Μετά από αρκετά μεγάλο τριπ στην Πολωνία (Κρακοβία – Βρότσλαβ – Βαρσοβία/Μόντλιν-Βρότσλαβ Βαρσοβία) ήμουν είδη στην πτήση μου για Βουδαπέστη. Παρέα μου, η κλασική και αγαπημένη μου φούξια, WizzAir.

Στην Βουδαπέστη μου, το stop over μου ήταν αρκετό, για να βγω στην πόλη και να αρχίζω να αυτομαστιγόνομαι. Πως στο κέρατο μου, δε ξαναγύρισα στην Βουδαπέστη μετά από 3 χρόνια. Είχα ξεχάσει πόσο όμορφη ήταν. Μετά θυμήθκα. Ήταν τα πανάκριβα εισιτήρια τρένων μεταξύ Κρακοβίας και Βουδαπέστης που δε με άφηναν να πάω. Ευκαιρία να ευχαριστηθώ την βόλτα μου.

Μιας και είχα ξαναπάει Βουδαπέστη, τα βασικά τα είχα δει προ πολλού, για αυτό, την ημέρα την πέρασα κάνοντας βόλτες, τρώγοντας λάνγκος και πίνοντας τόκαι στις όχθες του Δούναβη.

Συναγωγή της Βουδαπέστης

Σιδ. Σταθμός Nyugati

Νησί Μαργαρίτας

Αγαπημένα Τραμ <3

Οι ώρες πέρασα ευχάριστα (ε λογικό το βλέπω, όταν γίνεσαι ζάντα, άλλα όχι τόσο, για να καταλάβεις τα ουγγρικά), βγάζοντας φωτογραφίες τα σημαντικότερα μνημεία και γέφυρες.

Αλυσιδωτη Γέφυρα/Széchenyi lánchíd

Γέφυρα της Ελευθερίας/Szabadság híd

Η πτήση μου ήταν βραδινή (στο Μπακού θα ήμουν στις 0430 το πρωί <sic!>) και είχα το περιθώριο να ξεπεράσω το hangover. Ας είναι καλά τα langos!

Επιστροφή στο αεροδρόμιο, με το κλασικό και φθηνό τρόπο. Με το μετρό μεχρί το Κőbánya-Κispest, και μετά με το λεωφορείο 200 Ε για το αεροδρόμιο. Έλεγχος διαβατηρίων, και αναμονή για την πτήση.

Περίμενα την πτήση μου, σχετικά άδεια (γνωρίζω ελάχιστους μαζόχες που θα πέταγαν προς το Αζερμπαϊτζάν), άλλα ξανά ζονκ. Η πτήση τίγκα! Ήταν από ότι κατάλαβα, κάποιο τουρνουά νέων μποξ στο Μπάκου. Με δυο λόγια, πάπαλα ο ύπνος.

Στις 4 το πρωί, είχαμε είδη πατήσει στο Heydər Əliyev adına beynəlxalq hava limanı ή στα ελληνικά, στο Αεροδρίο Heydar Aliyev.

Θα μου πείτε, hava limanı, κάπου το έχω ακουστά. Θα σας πω, πως ναι, τα Αζέρικα προέρχονται από τα τούρκικα, για αυτό όποιος ξέρει Τούρκικα, ξέρει και Αζέρικα.

Θα μου ξαναπείτε τώρα, Heydar Aliyev; Ποιος είναι αυτός; Για αυτόν στο επόμενο επεισόδιο.

Προς το παρών,

Bakıda xoş gəlmisiniz!​

ελληνιστής: Καλώς ορίσατε στο Μπάκου.​

ΥΓ, Ακόμα δε πέρασα τον έλεγχο διαβατηρίων. Μπορώ να πω, πως πέρασα αρκετά καλά εκεί...

 

[underwater]

Καλώς τον κι ας (παρα)άργησε!
Άντε, συνέχισε, να δούμε λίγη Κασπία!

 

[giannismits]

Και come back @ThanasisU2 και Αζερμπαιτζάν και μαύρες μέρες στο φόρουμ ένας τρελός δυνατός συνδυασμός να μείνω συντονισμένος σ'αυτή την ταξιδιωτική ιστορία!

 

[ThanasisU2]

Ευχαριστώ για την αποδοχή, του "άσωτου υιου" :$
Προς το παρών θα γράψω μερεικά trip reports

 

[hydronetta]

Καλώς μας όρισες και πάλι. Άντε να έχουμε και κάτι ευχάριστο να διαβάζουμε

 

[mariath]

Άντε ρε Θανάση και μας έλειψες. Και ήρθες πάνω στην κατάλληλη στιγμή. Περιμένω και γω μαζί με τους υπόλοιπους.

 

[ThanasisU2]

Heydər Əliyev! Εσύ superstar!

Πριν αρχίζωτο trip report (πσσστ), θαγράψω 2-3 λόγιατοΑζερμπαϊτζάν.

Καταρχήν, να βάλω έναν χάρτη, για να δείξω, στους άμαθους που είναι το Αζερμπαϊτζάν:

Βρίσκεται στο καζάνι, που λέγετε Καύκασος. Θα μου ξαναπείτε (το ξέρω, είμαι καλό σε αυτά), μα καζάνι που βράζει λέγαν πάντα τα Βαλκάνια! Και εδώ θα σας πω, πως όχι μονό τα Βαλκάνια βράζανε, άλλα και ο Καύκασος. Αρκεί κάποιος να διαβάσει την ιστορία του τα τελευταία 100 χρόνια, και θα καταλάβει.

Άλλα ας γυρίσουμε στο Αζερμπαϊτζάν. Όπως είδατε, στον χάρτη, υπάρχει ένα μικρό μέρος του Αζερμπαϊτζάν, στα αριστερά, μόνο του. Είναι το Naxçıvan Muxtar Respublikası (στα ελληνικά Ναχιτσεβάν), ένας περίκλειστος εξωτερικός θύλακας του Αζερμπαϊτζάν. Ήταν μια από τις ‘ιδέες’ του Στάλιν, να φτιάξει ενκλάβες μέσα στην ΕΣΣΔ, πχ. στην Αρμενία θα βρούμε ενκλάβες των Αζέρων, και τούμπαλιν στο Αζερμπαϊτζάν.

Όπως έγραψα και πριν, το Ναγκόρνο-Καραμπάχ, είναι θέμα ταμπού/faux pax στην Χώρα της Φωτιάς. Δε μιλάμε για αυτό, πόσο μάλλον, δε ταξιδεύουμε στο Αζερμπαϊτζάν, με βίζα τους. Δε θα περάσετε ούτε ένα μέτρο από τα σύνορα τους. Σφραγίδες από την Αρμενία, επιτρέπονται, άλλα δε θα χαρείτε σε μεγάλη εκτίμηση τους. Ό λόγος; Ο πόλεμος για το Ναγκόρνο-Καραμπάχ. Μετά την πτώση της ΕΣΣΔ, το Ναγκόρνο θα ενταχτώταν στο Αζερμπαϊτζάν. Το πρόβλημα όμως ήταν, η πλειοψηφία των κατοίκων ήταν Αρμένιοι και χριστιανοί. Ήταν και αυτό, μια ιδέα του Στάλιν. Για να μην ξεκινήσει πόλεμος από τους Αρμενιούς, έβαλε εκεί κάμποσους Αζέρους, από φτωχιές περιοχές του Αζερμπαϊτζάν. Όπως ήταν αναμενόμενο, οι Αρμένιοι δε τα πολυπήγαιναν καλά με τους Αζέρους (είναι κάτι σαν τους Έλληνες με τους Τούρκους), και οι βεντέτες πήγαιναν αβέρτα. Το 1991 ξεσπάει πόλεμος (ο οποίος κρατάει μέχρι σήμερα), με συνέπεια, το Αζερμπαϊτζάν, να χάσει το Ναγκόρνο και να διακόψει όλες τις σχέσεις με την Αρμενία, σε σημείο, να σου απαγορεύουν να βγάζεις φωτογραφία την Αρμενία, από το Αζερμπαϊτζάν. Σχεδόν κάθε μέρα, πεθαίνει κάποιος φαντάρος στα σύνορα, μεταξύ Αρμενίας – Αζερμπαϊτζάν, και από ότι φαίνεται, γρήγορα δε θα υπογράψουν ειρήνη, όταν ο τωρινός πρόεδρος İlham Əliyev (ναι είναι ο υιός του προηγούμενου προέδρου, Heydər Əliyev), γράφει καθημερινά στο twitter ότι θα σφάξουμε κάθε Αρμένιο, η Αρμενία θα γίνει δικιά μας κτλ.

Γυρνάμε στο Αζερμπαϊτζάν. Μπορώ να πω μάλιστα, είναι η χώρα του φακελάκια. Ξεπερνάει μάλιστα και την Ελλάδα. Θες να γίνεις ιατρός; Κανένα πρόβλημα, ή πας για σπουδές 12 χρόνια (γιατί θα σε κόψουν) ή θα σκάσεις 10000$ και θα γίνεις ότι ιατρός γουστάρεις από το πρώτο κιόλας εξάμηνο. Για αυτό το λόγο όλοι οι Αζέροι, πάνε για εξετάσεις/επεμβάσεις στο Ιράν, Ρωσία ή στην Γεωργία. Για τους τουρίστες, υπάρχει το Αμερικανικό Νοσοκομείο, με είσοδο 100$ (καλό είναι να έχετε ασφάλιση). Θες να γίνεις αστυνομικός; Σκάσε 1000$, και θα γίνεις. Γενικά τα πάντα θέλουν rüşvət (αυτό δε χρειάζεται μετάφραση).

Το άλλο που με παραξένευε, είναι οι ατελείωτες ανισόπεδες (ή υπόγειες) διαβάσεις για πεζούς. Κάθε 100 μέτρα υπάρχει και μία. Μετά το κατάλαβα. Καθημερινά πεθαίνει ένας πεζός και 15 άτομα καταλήγουν στο νοσοκομείο. Για την οδήγηση, θα το γράψω στο επόμενο στάδιο, όταν πήγα στο Qobustan.

Heydər Əliyev. O ένας και μοναδικός, ο power ranger του Αζερμπαϊτζάν. Ο πρώτος πρόεδρος του Αζερμπαϊτζάν, μετά το πόλεμο με το Ναγκόρνο. Είναι κάτι σαν την Μελίνα Μερκούρη για τους Έλληνες ή τον Πάπα Ιωάννη Παύλο τον ΙΙ για τους Πολωνούς. Θα τον βρείτε παντού! Αεροδρόμιο στο όνομα του, σταθμός τρένων, πόλη, δρόμους, εφημερίδα. Μόλις βγείτε από το αεροδρόμιο, θα υπάρχει μια υπέρ αφίσα του: Heydər Əliyev Welcomes you to Azerbaijan!

 

[ThanasisU2]

To Naghorno, or not Naghorno?

0430 το πρωί. Πράγμα αρκετά συνηθισμένο σε αυτές τις χώρες, να φτάνουν αεροπλάνα, εκτός του εθνικού αερομεταφορέα. Πριν καν μπω στο Αζερμπαϊτζάν, με περίμενε το έλεγχος διαβατηρίων.

Ε εντάξει, τόσους πολλούς έλεγχους πέρασα, αυτόν δε θα περάσω;

Πάμε με το διαβατήριο, την επιβεβαίωση διαμονής μου και είχα ακόμα τον ταξιδιωτικό οδηγό μου.

-Salam, δίνοντας το διαβατήριο μου.

-Salam, και αρχίζει και ψάχνει σελίδα, σελίδα το διαβατήριο μου, μην τυχών έχω κάτι που να με συνδέει με το Ναγκόρνο Καραμπάχ.

Σας παρακαλώ, δώστε μου τον ταξιδιωτικό σας οδηγό. Κανένα πρόβλημα, και ψάχνει, και ψάχνει, και μου πετάγεται, στα Αζέρικα: Εδώ γράφει ότι το Ναγκόρνο, ανείκει στην Αρμενία.

Έλα Χριστέ και πανάγια, τι μου λες καλή μου; Γράφει ξεκάθαρα, στα Πολωνικά, ότι ανήκει στο Αζερμπαϊτζάν.

Ξέρω Ρωσικά, και εδώ γράφει, ότι είναι στην Αρμενία.

(Η ομιλία ήταν όλα τα λεφτά, εγώ στα τουρκικά, και αυτή στα ρωσικά)

Αίντα! Δε έχω πιει καφέ ακόμα, και η τύπισσα είχε όρεξη για καβγά (ακόμα δε έλαβα την σφραγίδα στο διαβατήριο μου).

Η τύπισσα κλείνει το γκισέ των διαβατηρίων, και φωνάζει τον supervisor. Το ίδιο και αυτός.

Λέω, εντάξει, πετύχαμε τα σαίνια του Αζερμπαϊτζάν σε ένα μέρος.

10 λεπτά ομιλίας, και με παίρνει στο ‘γραφείο’ του, μου κάνει τσαγάκι, και ανοίγει google translator, και γράφει λέξη λέξη τι γράφει στο βιβλίο, για να το μεταφράσει (Ο.Ο) !

Του πήρε κάνα 15 λεπτό (δε με άφησε να το βοηθήσω), και εγώ, σε στιλ Φλαμπουράρη, να πίνω το τσαγάκι μου. Μου απαντάει, ότι είχε δίκιο, γράφει ότι το Ναγκόρνο ανήκει στην Αρμενία (χώρια, που έγραψε τα Πολωνικά), του απαντάω, εντάξει και τώρα;

Έσκισε από τον οδηγό το αμφιλεγόμενο περιεχόμενο (Ο.Ο), μου έβαλε την περιβόητη σφραγίδα και με καλώς όρισε στο Αζερμπαϊτζάν.

Πέρασα κοντά στην 1 ώρα στον έλεγχο. Είχε χαβαλέ δε λέω, απλά χρειάζεται να έχεις σιδερένια νεύρα μαζί τους. Άλλα Salam, from Baki!

YΓ, Βγαίνοντας από τον έλεγχο-παραλαβή αποσκευών, ο πρώτος τύπος που έσκασε μύτη, δε ήταν για ταξί, άλλα, για να μου πουλήσει qəşiş!