Αζερμπαϊτζάν Η Χώρα της φωτιάς ή αλλιώς Azərbaycan!

[giannoula]

Η βραδινή ζωή τι λέει εκεί;;;;;

 

[ThanasisU2]

Qobustan, κάτι ζωγραφιές σε πέτρες

Το Αζερμπαϊτζάν, εκτός από τα πετρέλαια, θυμίζετε και για τις πετρογραφίες του Qobustan, οι οποίες μπήκαν στην παγκόσμια λίστα UNESCO το 2007. Το Εθνικό πάρκο του Qobustan, βρίσκεται 64 χλμ, νότια του Μπάκου, και για να φτάσουμε εκεί, μπορούμε ή με ενοικιασμένο αμάξι ή ταξί ή με ΜΜΜ.

Εγώ, σαν γνωστός τσιγκούνης, επέλεξα την 3 επιλογή. Ξύπνησα το πρωί, ορεξάτος για να δω επιτέλους το μουσείο. Αυτή την φόρα, ήξερα που θα βρω την στάση, και ποιο λεωφορείο να πάρω. Από το σταθμό των τρένων, υπάρχει η γραμμή 20, που συνδέει το κέντρο του Μπακού, με τα σύνορα της πόλης, δηλαδή την στάση Dvadsat bus stop (στάση λεωφορείου 20) και από εκεί, το λεωφορείο με αριθμό το 195 και κατεύθυνση την πόλη Alat.

Η διαδρομή από τον σταθμό των τρένων προς την στάση 20, κοστίζει 0.3 ΑΖΝ και από την στάση 20 προς το Qobustasn 1.3 AZN.

Ο οδηγός, θα σας ενημερώσει πότε πρέπει να κατεβείτε. Από την στάση του λεωφορείου μέχρι το μουσείο είναι 2.5 χλμ. Ξανά έχουμε 2 επιλογές. Η να πάρουμε ταρίφα, με τιμή κοντά στα 15 ΑΖΝ (μη φοβάστε εκεί, αντί να ψάχνεται ταρίφα, ο ταρίφας ψάχνει εσάς) ή να το πάρετε ποδαράτος.

Ξανά, η τσιγκουνιά μου κέρδισε, και το πήρα ποδαράτος.

Ο δρόμος για το μουσείο

Το μουσείο, άνοιξε ‘ξανά’ μετά από την ανακαίνιση του, το 2010, και αποτελεί ένα από τα σημαντικότερα μουσεία του Αζερμπαϊτζάν. Η είσοδος κοστίζει 3 ΑΖΝ το κανονικό εισιτήριο ή 1 το φοιτητικό.

Μπορώ να πω, πως το μουσείο με εξέπληξε θετικά. Αρκετά θετικά. Πραγματικά φαίνεται, ότι οι Αζέροι κάνανε αρκετή καλή δουλειά. Κατά την διάρκεια της επίσκεψης, εκτός από τις πετρογραφίες, μπορούμε να μάθουμε αρκετά για την γεωλογία της χώρας, το περιβάλλον, την χλωρίδα. Άλλα και για την κουλτούρα των Αζέρων. Πως το περιβάλλον και η χλωρίδα επηρέασε την κουζίνα τους, τους χώρους και τα χόμπι τους.

Άλλα το νούμερο 1, είναι το βουνό, πίσω από το μουσείο. Εκεί που βρίσκονται όλες οι πετρογραφίες (κοντά στις 6000), που χρονολογούνται από το 40,000 π.Χ.

Και να τες, οι πετρογραφίες!

Και θέα προς σε όλη την πεδιάδα του Qobustan

Μετά από κάνα 2 ώρο χάζεμα τις ζωγραφιές, καιρός ήταν να επιστρέψω στο Μπάκου. Το βράδυ είχα και το τρένο προς Τιφλίδα.

Επιστροφή στην στάση Qobustan, για το λεωφορείο προς Μπάκου. Και εκεί παθαίνω ένα μικρό σοκ. Φτάνει το λεωφορείο, και όλοι μέσα, με μαντίλες και τουρμπάνια, λες και το σκάσαν από καμία φυλακή για ταλιμπαν. Λέω: Σαλάμ, απαντάνε και αυτοί. Μετά από λίγο κατάλαβα το γιατί. Το λεωφορείο δε είχε καν παράθυρα! Με δυο λόγια, όλη η σκόνη και η άμμος έμπαινε μέσα. Μέσα σε 2 λεπτά έγινα και εγώ ένας μικρός ταλιμπάν.

To σεμεδάκι, σεμέδακι

Στην διάρκεια της επιστροφής, μπορούμε να δούμε τι πετρελαιοπηγές, στις οποίες γυρίστηκαν μερικές σκηνές από την ταινία, Τζειμς Μποντ – Ο κόσμος δε είναι αρκετός, με τον Πιρς Μπρόσναν.

 

[ThanasisU2]

Θέλω να πιω, όλη την Κασπία Θάλασσα...

Τελευταίες ώρες στο Μπακού, και τελευταίες στο Αζερμπαϊτζάν.

Ντομίνο κανείς;

Fire, fire, fire

Και ξανά η Κασπία θάλασσα. Τι θάλασσα, λίμνη, άλλα whatevah.

Είναι ωραία η θάλασσα...

...γιατί κινείται πάντα;

Με αυτά και με εκείνα, το βραδάκι γύρισα στο σταθμό του τρένου, για να πάρω την βραδινή (και μοναδική) ταχεία για την Τιφλίδα.

 

[KIKI]

Μπραβο Θανάση που ξαναρχισες να γραφεις !
Αντε θα παρεις και άλλα βραβεια στους διαγωνισμους ....
Μου κεντρισες το ενδιαφερον με την ιστορια και τις φωτογραφιες σου για μια χωρα που ηξερα μόνο το ονομα της .

 

[ThanasisU2]

Γιαννάκης, Καμπούρης, Φιλίππου, Φασούλας, Γκάλης

Βραδινό τρενάκι για την Τιφλίδα. Κλασική επιλογή, η φθηνότερη, δηλαδή πλατσκάρτνυ. Το απλό κρεβατάκι, ιδανικό για ύπνο. Τι καλύτερο, όταν το βαγόνι είναι άδειο! Μόνο εγώ και η εισπράκτορας! Τσοκ Γκιζέλ!

Εσωτερικό του βαγονιού

Όπως βλέπεται, το στάνταρ του βαγονιού είναι αρκετά καλά. Το κρεβάτι άνετο, με όλο το σετ ύπνου.

Στα σύνορα φτάνουμε κοντά στις 10 πρωί.
Μιας και ήμουν μόνος στο τρένο, η συνοριοφύλακες αποφάσισαν να μπουν στο βαγόνι, για να μην χρειάζεται να κουραστώ.
Διαβατήριο, τσουκ τσουκ

-Γιουνάν;
-Εβέτ!

Μετά, μια μεγάλη χαρά, και τα σχόλια τους:
Ωωωωω, 87. Τότε που κρεμάσατε την ΕΣΣΔ. Ουρλιάζαμε 3 ώρες, μετά το καλάθι του Καμπούρη. Και να σχολιάζουμε την 10αδά του 87.

Ο έλεγχος των Γεωργιανών, παρόμοιος αρκετά χαλαρός. Διαβατήριο, τσακ τσουκ και Welecome to Georgia.

30 λεπτά αναμονή στα σύνορα, και ήμασταν έτοιμη να φύγουμε για τον κεντρικό σταθμό της Τιφλίδας.

Τσάι κανείς;

Μα αυτά και με τα άλλα, το Αζερμπαϊτζάν τελείωσε.

Τώρα για ποιον είναι το Αζερμπαϊτζάν. Μπορώ να πω, πως για όλους, άλλα καλό είναι να ετοιμαστείς πριν το ταξίδι. Έχουν αρκετό δρόμο μπροστά τους, για να ανοιχτούν στο τουρισμό. Αρχίζοντας από την visa. Μετά τα χόστελ και στο τέλος τα ΜΜΜ.

Τα μουσεία όμως, είναι αρκετά μπροστά. Hi-Tec, φθηνά και με ενδιαφέρον υλικό.


Αυτά για το Αζερμπαϊτζάν

Σας ευχαριστώ για τους γκρούπις που διάβαζαν την ιστορία μου

 

[depy!!!]

Πολυ ομορφη ιστορια, για μια χωρα που οι περιςςοτεροι δεν ξεραμε σχεδον τιποτα. Να εισαι καλα και να κανεις πολλα τετοια ομορφα και δυσκολα ταξιδια.. Να μαθαινουμε κι εμεις......

 

[silversurfer]

Μεταφέρθηκε στις Ταξιδιωτικές Ιστορίες - Ευρώπη