soudianos
Member
- Μηνύματα
- 3.753
- Likes
- 6.502
- Ταξίδι-Όνειρο
- Βερακρούζ
ε
Για το Τολέδο έχουν γράψει κι άλλοι οπότε θα περιοριστώ σε ελάχιστα από την εμπειρία μας. Το τραίνο φεύγει από το σταθμό Atocha, η διαδρομή είναι μισή ώρα και κοστίζει 10 ευρώ. Από το σταθμό Chamartin αναχωρούν τα τραίνα για Σαλαμάνκα και γι’ άλλες πόλεις.
Ο σταθμός στο Τολέδο υστερεί πολύ απ’ ότι στις άλλες πόλεις. Οι τουαλέτες είναι εξωτερικές, και ο χώρος του καφέ ζεσταίνεται ελάχιστα. Φτάσαμε πριν τις 10 με επιστροφή στις 1930.. Μόλις φτάσετε πάρετε ένα χάρτη από το info που είναι μέσα στο σταθμό και πέστε να σας σημειώσουν τα σπουδαιότερα αξιοθέατα, ποια είναι ανοικτά και ποια όχι. Έξω από το σταθμό είναι η στάση των λεωφορείων για την πόλη.
Περιμένοντας εκεί στην πρωινή παγωνιά, κάναμε την πρώτη επαφή με κάτοικο της πόλης. Μια μεσήλικη κυρία όταν έμαθε πως είμαστε από την πρώην Cantia μας είπε τη μισή ιστορία της ζωής της. Την υπόλοιπη διέκοψε ο ερχομός του λεωφορείου. Λατίνα γαρ, έστω και της Μητρόπολης.. Η απόσταση για την πόλη με τα πόδια είναι είκοσι λεπτά, και τη συνιστώ. Τότε το κρύο ήταν τσουχτερό κι εμείς την κάναμε στην επιστροφή με τις ομπρέλες ανοικτές. Έτσι ανοικτές τις είχαμε όλη κείνη την έβδομη μέρα των διακοπών μας, και ήταν η πρώτη φορά. Παρόλο την κούραση που είχαμε, αποζημιωθήκαμε με το τοπίο που δεν θα απολαμβάναμε με λεωφορείο.
Ο Τάγος μπαίνει μέσα στο φαράγγι, στο βάθος μια τοξοειδής παλιά γέφυρα, δίπλα στο ποτάμι ένας αυτοκινητόδρομος που υπόσχεται θεαματικό τοπίο εισχωρώντας στο άγνωστο του φαραγγιού, κι από την άλλη πλευρά υψώνεται ο βράχος με τα κάστρα της πόλης πάνω του. Ο μουντός καιρός, η αραιή συνεχόμενη βροχή αλλά ιδίως τα μπουμπουνητά που ερχόντουσαν απ’ το συννεφιασμένο ουρανό πάνω απ’ την πόλη, σου έφερναν στο νου τους πίνακες του El Greco με θέμα το Τολέδο και του τοπίου του. Περνάτε τη μικρή γέφυρα πάνω απ’ το ποτάμι και την αψίδα, κι ακολουθείτε την άσφαλτο της διαδρομής του λεωφορείου. Μετά από 50-60 μέτρα ανηφόρα θα εντοπίσετε τρεις κυλιόμενες σκάλες μέσα σε τούνελ που θα σας βγάλουν στην αρχή της πόλης με τα πρώτα καταστήματα. Εδώ κοντά υπάρχουν άλλες πέντε κυλιόμενες σκάλες κι αυτές εσωτερικές σε τούνελ που φτάνεις στο ψηλότερο σημείο της πόλης. Εσείς όμως βαδίζετε προς την μικρή κεντρική πλατεία που είναι πολύ κοντά.
Ο καιρός δεν μας άφησε να περιπλανηθούμε πολύ στα σοκάκια. Το πρώτο μουσείο που είδαμε το Museo de Santa Cruz, δύσκολα μπορούσε να μας ζεστάνει. Εδώ η μεγαλύτερη συλλογή έργων του El Greco στο Toledo, και τέσσερεις μεγάλοι τάπητες με θέματα από τη ζωή του Μ. Αλεξάνδρου.
Ο Καθεδρικός ναός με εισιτήριο 6,5 ευρώ, έχει έξη μουσεία μέσα μου είπε η ταμίας. Σκοτάδι και παγωνιά κι εδώ. Τεράστιος και χαώδης. Ποιος μπορεί να επικοινωνήσει με το Θεό σ’ αυτή τη γαλαρία; Καλύτερα το εκκλησάκι στο βουνό. Αλλά ο σκοπός της κοσμικής εκκλησίας ήταν το αίσθημα της μηδαμινότητας μπρος το μεγαλείο του Θεού. Υποταγή και φόβος για την εποχή εκείνη και από κάθε «γωνιά» παραμόνευε ο Ιεροεξεταστής και τον καταδότη του. Κι εδώ υπάρχουν έργα του Θεοτοκόπουλου κι άλλων ζωγράφων της Αναγέννησης.
Το σπίτι του El Grego το περίμενα διαφορετικά. Δε θύμιζε παλιό κτίριο. Από κάτω κατάστημα και πάνω σπίτι μουσείο που ήταν κλειστό λόγω ανακαίνισης. Στη γύρω περιοχή πολλά καταστήματα τουριστικά και πανοπλίες…Δ ίπλα είναι η εκκλησία Sto Tome, μια μικρή σύγχρονη εκκλησία και με εισιτήριο 2,5 ευρώ βλέπεις ένα μόνο πίνακα του El Greco. Μπήκαμε μέσα και στον πρόναο ήταν ο πίνακας με λεπτομερή επιγραφή που τον φύλαγε κάποιο άτομο. Ήμασταν οι μόνοι επισκέπτες τότε και βρήκα ευκαιρία και του συστηθήκαμε: -Από την Cantia, που τώρα λέγεται Ηράκλειο και που κοντά της στο χωριό Φόδελε γεννήθηκε ο δικό σας… κατόπιν El Greco. Φόδελε και Τολέδο είναι αδελφές πόλεις. Κι’ αυτό βρίσκεται μέσα σε μια όμορφη περιοχή, με φαράγγι, ποτάμι και πλατάνια.. Υπάρχει η προτομή του και μια πλάκα φερμένη από το Τολέδο με αφιέρωση.- Γνώρισε ότι είναι στην Κρήτη. Ο πίνακας ήταν ‘Η ταφή του Κόντε του Οργκάζ. Είναι το σπουδαιότερο κομμάτι του καλλιτέχνη και επιβεβαίωσα αυτό που ήξερα ότι: μεταξύ των άλλων προσώπων είχε ζωγραφίσει και το δικό του και είναι αυτό που το βλέμμα του κοιτάζει τον θεατή.
Επήγαμε στο σταθμό μιάμιση ώρα πριν την αναχώρηση του τραίνου. Η πόλη είχε πολλές γωνίτσες να ανακαλύψεις, όμως η συνεχής βροχή δεν το επέτρεπε. Η απόφαση μας να γυρίσουμε περπατώντας, αποδείχθηκε όπως έγραψα σωστή. Στον κρύο καφέ του σταθμού συναντήσαμε τους πρώτους «Αρειανούς» που ήλθαν για το αγώνα που θα γινόταν σε τρεις μέρες. Κατόπιν στην τριήμερη διαμονή μας στη βροχερή Μαδρίτη συναντήσαμε αρκετούς, και οι ευχές μας για επιτυχία πιάσανε τόπο.
Ίσως όμως να φέραμε καντεμιά στη μεγάλη ομάδα των Μαδριλένων (μέναμε 800 μέτρα από το Santiago Bernabeu) με την πεντάρα. Στα καφέ, τα μπαρ και σε κάθε ορθάδικο ήταν σαν σαρδέλες γιατί το μετέδιδε μόνο το καλωδιακό. Μετά το τέλος του αγώνα τα αθλητικά νέα γέμισαν με φάσκελα από τους αντιπάλους δηλώνοντας το αποτέλεσμα.
Εδώ ο πάνω όροφος είναι το σπίτι του Θεοτοκόπουλου. τώρα κλεστό
Για το Τολέδο έχουν γράψει κι άλλοι οπότε θα περιοριστώ σε ελάχιστα από την εμπειρία μας. Το τραίνο φεύγει από το σταθμό Atocha, η διαδρομή είναι μισή ώρα και κοστίζει 10 ευρώ. Από το σταθμό Chamartin αναχωρούν τα τραίνα για Σαλαμάνκα και γι’ άλλες πόλεις.
Ο σταθμός στο Τολέδο υστερεί πολύ απ’ ότι στις άλλες πόλεις. Οι τουαλέτες είναι εξωτερικές, και ο χώρος του καφέ ζεσταίνεται ελάχιστα. Φτάσαμε πριν τις 10 με επιστροφή στις 1930.. Μόλις φτάσετε πάρετε ένα χάρτη από το info που είναι μέσα στο σταθμό και πέστε να σας σημειώσουν τα σπουδαιότερα αξιοθέατα, ποια είναι ανοικτά και ποια όχι. Έξω από το σταθμό είναι η στάση των λεωφορείων για την πόλη.
Περιμένοντας εκεί στην πρωινή παγωνιά, κάναμε την πρώτη επαφή με κάτοικο της πόλης. Μια μεσήλικη κυρία όταν έμαθε πως είμαστε από την πρώην Cantia μας είπε τη μισή ιστορία της ζωής της. Την υπόλοιπη διέκοψε ο ερχομός του λεωφορείου. Λατίνα γαρ, έστω και της Μητρόπολης.. Η απόσταση για την πόλη με τα πόδια είναι είκοσι λεπτά, και τη συνιστώ. Τότε το κρύο ήταν τσουχτερό κι εμείς την κάναμε στην επιστροφή με τις ομπρέλες ανοικτές. Έτσι ανοικτές τις είχαμε όλη κείνη την έβδομη μέρα των διακοπών μας, και ήταν η πρώτη φορά. Παρόλο την κούραση που είχαμε, αποζημιωθήκαμε με το τοπίο που δεν θα απολαμβάναμε με λεωφορείο.
Ο Τάγος μπαίνει μέσα στο φαράγγι, στο βάθος μια τοξοειδής παλιά γέφυρα, δίπλα στο ποτάμι ένας αυτοκινητόδρομος που υπόσχεται θεαματικό τοπίο εισχωρώντας στο άγνωστο του φαραγγιού, κι από την άλλη πλευρά υψώνεται ο βράχος με τα κάστρα της πόλης πάνω του. Ο μουντός καιρός, η αραιή συνεχόμενη βροχή αλλά ιδίως τα μπουμπουνητά που ερχόντουσαν απ’ το συννεφιασμένο ουρανό πάνω απ’ την πόλη, σου έφερναν στο νου τους πίνακες του El Greco με θέμα το Τολέδο και του τοπίου του. Περνάτε τη μικρή γέφυρα πάνω απ’ το ποτάμι και την αψίδα, κι ακολουθείτε την άσφαλτο της διαδρομής του λεωφορείου. Μετά από 50-60 μέτρα ανηφόρα θα εντοπίσετε τρεις κυλιόμενες σκάλες μέσα σε τούνελ που θα σας βγάλουν στην αρχή της πόλης με τα πρώτα καταστήματα. Εδώ κοντά υπάρχουν άλλες πέντε κυλιόμενες σκάλες κι αυτές εσωτερικές σε τούνελ που φτάνεις στο ψηλότερο σημείο της πόλης. Εσείς όμως βαδίζετε προς την μικρή κεντρική πλατεία που είναι πολύ κοντά.
Ο καιρός δεν μας άφησε να περιπλανηθούμε πολύ στα σοκάκια. Το πρώτο μουσείο που είδαμε το Museo de Santa Cruz, δύσκολα μπορούσε να μας ζεστάνει. Εδώ η μεγαλύτερη συλλογή έργων του El Greco στο Toledo, και τέσσερεις μεγάλοι τάπητες με θέματα από τη ζωή του Μ. Αλεξάνδρου.
Ο Καθεδρικός ναός με εισιτήριο 6,5 ευρώ, έχει έξη μουσεία μέσα μου είπε η ταμίας. Σκοτάδι και παγωνιά κι εδώ. Τεράστιος και χαώδης. Ποιος μπορεί να επικοινωνήσει με το Θεό σ’ αυτή τη γαλαρία; Καλύτερα το εκκλησάκι στο βουνό. Αλλά ο σκοπός της κοσμικής εκκλησίας ήταν το αίσθημα της μηδαμινότητας μπρος το μεγαλείο του Θεού. Υποταγή και φόβος για την εποχή εκείνη και από κάθε «γωνιά» παραμόνευε ο Ιεροεξεταστής και τον καταδότη του. Κι εδώ υπάρχουν έργα του Θεοτοκόπουλου κι άλλων ζωγράφων της Αναγέννησης.
Το σπίτι του El Grego το περίμενα διαφορετικά. Δε θύμιζε παλιό κτίριο. Από κάτω κατάστημα και πάνω σπίτι μουσείο που ήταν κλειστό λόγω ανακαίνισης. Στη γύρω περιοχή πολλά καταστήματα τουριστικά και πανοπλίες…Δ ίπλα είναι η εκκλησία Sto Tome, μια μικρή σύγχρονη εκκλησία και με εισιτήριο 2,5 ευρώ βλέπεις ένα μόνο πίνακα του El Greco. Μπήκαμε μέσα και στον πρόναο ήταν ο πίνακας με λεπτομερή επιγραφή που τον φύλαγε κάποιο άτομο. Ήμασταν οι μόνοι επισκέπτες τότε και βρήκα ευκαιρία και του συστηθήκαμε: -Από την Cantia, που τώρα λέγεται Ηράκλειο και που κοντά της στο χωριό Φόδελε γεννήθηκε ο δικό σας… κατόπιν El Greco. Φόδελε και Τολέδο είναι αδελφές πόλεις. Κι’ αυτό βρίσκεται μέσα σε μια όμορφη περιοχή, με φαράγγι, ποτάμι και πλατάνια.. Υπάρχει η προτομή του και μια πλάκα φερμένη από το Τολέδο με αφιέρωση.- Γνώρισε ότι είναι στην Κρήτη. Ο πίνακας ήταν ‘Η ταφή του Κόντε του Οργκάζ. Είναι το σπουδαιότερο κομμάτι του καλλιτέχνη και επιβεβαίωσα αυτό που ήξερα ότι: μεταξύ των άλλων προσώπων είχε ζωγραφίσει και το δικό του και είναι αυτό που το βλέμμα του κοιτάζει τον θεατή.
Επήγαμε στο σταθμό μιάμιση ώρα πριν την αναχώρηση του τραίνου. Η πόλη είχε πολλές γωνίτσες να ανακαλύψεις, όμως η συνεχής βροχή δεν το επέτρεπε. Η απόφαση μας να γυρίσουμε περπατώντας, αποδείχθηκε όπως έγραψα σωστή. Στον κρύο καφέ του σταθμού συναντήσαμε τους πρώτους «Αρειανούς» που ήλθαν για το αγώνα που θα γινόταν σε τρεις μέρες. Κατόπιν στην τριήμερη διαμονή μας στη βροχερή Μαδρίτη συναντήσαμε αρκετούς, και οι ευχές μας για επιτυχία πιάσανε τόπο.
Ίσως όμως να φέραμε καντεμιά στη μεγάλη ομάδα των Μαδριλένων (μέναμε 800 μέτρα από το Santiago Bernabeu) με την πεντάρα. Στα καφέ, τα μπαρ και σε κάθε ορθάδικο ήταν σαν σαρδέλες γιατί το μετέδιδε μόνο το καλωδιακό. Μετά το τέλος του αγώνα τα αθλητικά νέα γέμισαν με φάσκελα από τους αντιπάλους δηλώνοντας το αποτέλεσμα.
Εδώ ο πάνω όροφος είναι το σπίτι του Θεοτοκόπουλου. τώρα κλεστό
