Traveller
Member
- Μηνύματα
- 3.938
- Likes
- 3.932
Tα ταμπούρλα κτύπαγαν σα δαιμονισμένα… οι μαύρες σκλάβες λίκνιζαν με χάρη τα θεία οπίσθιά τους και οι Πορτογάλοι επίσκοποι αποχωρούσαν με αλαζονεία αργά αργά από τον τόπο της εκτέλεσης… Εγώ δεμένος σε ένα στύλο στην καρδιά του Pelourinho εκλιπαρούσα για βοήθεια που δεν έρχονταν από πουθενά… αυτό ήταν λοιπόν, ο έκλυτος βίος μου θα τελείωνε χιλιάδες μίλια μακριά από το σπίτι μου στο μακρινό Salvador de Bahia… ούρλιαξα για μια ακόμη φορά προσπαθώντας να αποφύγω το τεράστιο σπαθί που κατέβαζε με δύναμη στο κεφάλι μου ο νέγρος δήμιος αλλά εις μάτην… έχε γειά μάταιε κόσμε…
-Σύντροφε πρέπει να σηκωθείς, η ώρα πήγε εφτά και πρέπει να προλάβουμε τις παπάγιες στο πρωινό… θα τις φάνε όλες αυτοί οι ακατανόμαστοι οι Ιταλοί… σήκω επιτέλους… δεν θα μείνει παπάγια για παπάγια!!
Ώστε όνειρο ήταν λοιπόν? Δεν ήμουν καταδικασμένος σε θάνατο για έκλυτο βίο από τους Πορτογάλους παπάδες? Θα ξαναέτρωγα τις υπέροχες παπάγιες στο πρωινό, θα ξαναζούσα βραδιές διονυσιακής έκστασης σαν την χθεσινοβραδινή, θα κολυμπούσα ξανά στις ατελείωτες παραλίες της Bahia? Ναι ήμουν ελεύθερος και ωραίος… το Salvador μου χαμογελούσε…
Τα πάντα είχαν ξεκινήσει περίπου πέντε μήνες πριν… Τις ευκαιρίες στη ζωή, πόσο μάλλον τις ταξιδιωτικές, πρέπει να τις αρπάζεις χωρίς δεύτερη σκέψη… όταν λοιπόν είδα εκείνο το Sao Paolo 525? στο site της Iberia πάτησα χωρίς τύψεις το δεξί κλικ στο αγαπημένο μου mouse… Χωρίς πολλές κουβέντες, δημοκρατικότατα, ανακοίνωσα στην παρέα, που έψαχνε κάτι το ψαγμένο για φέτος, ότι οι καλοκαιρινές μας διακοπές θα ελάμβαναν χώρα στην εξωτική Βραζιλία… η ανακοίνωση έγινε δεκτή με αλαλαγμούς χαράς και οι ετοιμασίες της επιχείρησης Vasco da Gama…ta, προς τιμήν της αγαπημένης μου Βραζιλιάνικης ποδοσφαιρικής ομάδος, που τα τελευταία χρόνια έχει πατώσει, άρχισαν…
Στόχος μας ήταν να ξεφύγουμε από τα καθιερωμένα , να διευρύνουμε τους ορίζοντές μας και να κινηθούμε μακριά από τα τετριμμένα… η μυθική Bahia και το θαλασσοδαρμένο Pernambuco μας καλούσαν… αλλά επειδή Βραζιλία χωρίς Ρίο σκορδαλιά χωρίς σκόρδο βάλαμε και μια πρέζα Ρίο για να δέσει το γλυκό… οι αποστάσεις όμως τεράστιες και το αεροπλάνο μονόδρομος… εκεί άρχιζαν και τα προβλήματα…οι τιμές της ΤΑΜ και της GOL, βασικών αεροπορικών εταιριών της Βραζιλίας, για το εσωτερικό της χώρας ήταν φωτιά και λάβρα… μοιραία λοιπόν κινηθήκαμε σε πιο ψαγμένα μονοπάτια…λύση το internet και η Easyjet της Βραζιλίας η WebJet… Τρείς πτήσεις από δύο έως τρεις ώρες η κάθε μία και το κοντέρ έγραψε 350?, αν σε αυτά προσθέσεις και τα εξωπραγματικά 525? της υπερατλαντικής το σύνολο αγγίζει τα 875?, ποσό ελάχιστο για τις αποστάσεις και αστείο συγκρινόμενο με τις αντίστοιχες περσινές… το ίδιο ταξίδι πέρσι στοίχιζε 1550?…
Σα βγεις στο πηγαιμό για το Βενιζέλος είναι μακρύς ο δρόμος σου… γεμάτος περιπέτειες , γεμάτος γνώσεις… το μετρό ως γνωστόν δεν δουλεύει, αλλά δουλεύει (?) ο προαστιακός… με ένα δρομολόγιο την ώρα από τον Σταθμό Λαρίσης και μετεπιβίβαση στα Άνω Λιόσια (!!) σου προσφέρει ατελείωτες συγκινήσεις… θα φύγει στην ώρα του, από ποια πλατφόρμα θα φύγει, που θα γίνει η μετεπιβίβαση, ποιο τρένο πρέπει να πάρεις από τα Άνω Λιόσια, η κότα έκανε το αυγό ή το αυγό την κότα?? Ευτυχώς όμως οι δεήσεις μας για ούριο άνεμο στα πανιά μας στο Θεό του Προαστιακού έπιασαν τελικά τόπο και βρεθήκαμε on time στο υπερhub του Ελ.Βενιζελ. Το check in είχε γίνει on line από το σπίτι νωρίτερα το πρωί κι έτσι χωρίς χρονοτριβή πήραμε την άγουσα για τα έγκατα του υπερhub μια που φυσούνα για την Iberia δεν προβλέπετε… χαλεποί οι καιροί , η κρίση φαίνεται πως άγγιξε για τα καλά και την λαοφιλή Iberia… Το ταξίδι μας άρχιζε με τους καλύτερους οιωνούς μια που το κατάμεστο 319 της Iberia απογειώθηκε στον Αττικό ουρανό χωρίς λεπτό καθυστέρησης… Με μια εμπνευσμένη κίνηση όταν έκλεισα τα εισιτήρια διάλεξα να ταξιδέψω στη Μαδρίτη με την μεσημεριανή πτήση και όχι με την απογευματινή που έδινε κανονικά το connection… τι κερδίσαμε με αυτό? Μια υπέροχη βόλτα στην αγαπημένη Μαδρίτη και ένα λουκούλιο γεύμα στην Plaza Santa Anna… οι διατροφικοί εφιάλτες που σερβίρουν για φαγητό κατά την διάρκεια των πτήσεων έχουν πάψει από καιρό να με απασχολούν… ένα ποτήρι κρασί , λίγο νερό και τέλος…
Το τεράστιο Airbus 343 (ΕC-GHZ) της Iberia μας χαμογελούσε παρκαρισμένο στην G48 του ultra modern Terminal 4 του Barajas… είχε γεννηθεί αρχές του 2000 και αυτό με έκανε να ελπίζω ότι θα ήταν σε σχεδόν άριστη κατάσταση… πόσο έξω έπεσα… η Iberia δικαίωσε και τον πιο φανατικό κατήγορό της… είναι πραγματικά απορίας άξιο πως ένα υπέροχο αεροπλάνο εννέα ετών παρουσίαζε τέτοια χάλια… βρώμικο, με ξεχαρβαλωμένα καθίσματα και seat pitch για πυγμαίους… το ΙFE περιορίζονταν σε κεντρικές οθόνες που προέβαλαν χιλιοπαιγμένες αδιάφορες ταινίες και ντοκιμαντέρ βγαλμένα από την εποχή της Υ.Ε.Ν.Ε.Δ… την όλη τραγική κατάσταση συμπλήρωνε η αδιάφορή εικόνα των αεροσυνοδών με τα ανύπαρκτα αγγλικά και το φαγητό που ούτε καν μπορούσες να μυρίσεις… κι όμως οι ήρωες τα καταφέραμε… περάσαμε 10 ταλαίπωρες ώρες σε αυτό χάλι προσπαθώντας να βρούμε παρηγοριά στην αγκαλιά του Μορφέα… το μόνο καλό το on time της άφιξης…05:45 ακριβώς το 343 τροχοδρομούσε στο Guarulhos International του Sao Paulo και δεκαπέντε λεπτά αργότερα τρέχαμε να προλάβουμε τις ατελείωτες ουρές του immigration… εις μάτην… μιάμιση ώρα αργότερα απολαμβάναμε το πρώτο καφέ μας στην αίθουσα αναχωρήσεων του Guarulhos περιμένοντας την αναχώρηση μας για το Salvador de Bahia…
Στο επόμενο επεισόδιο
- Pelurinio, η καρδιά της μαύρης Βραζιλίας...
- Cantoble, η τουριστική απάτη του αιώνα...
- Barra, τα ωραιότερα οπίσθια της υφηλίου...
Μείνετε μαζί μας...
-Σύντροφε πρέπει να σηκωθείς, η ώρα πήγε εφτά και πρέπει να προλάβουμε τις παπάγιες στο πρωινό… θα τις φάνε όλες αυτοί οι ακατανόμαστοι οι Ιταλοί… σήκω επιτέλους… δεν θα μείνει παπάγια για παπάγια!!
Ώστε όνειρο ήταν λοιπόν? Δεν ήμουν καταδικασμένος σε θάνατο για έκλυτο βίο από τους Πορτογάλους παπάδες? Θα ξαναέτρωγα τις υπέροχες παπάγιες στο πρωινό, θα ξαναζούσα βραδιές διονυσιακής έκστασης σαν την χθεσινοβραδινή, θα κολυμπούσα ξανά στις ατελείωτες παραλίες της Bahia? Ναι ήμουν ελεύθερος και ωραίος… το Salvador μου χαμογελούσε…
Τα πάντα είχαν ξεκινήσει περίπου πέντε μήνες πριν… Τις ευκαιρίες στη ζωή, πόσο μάλλον τις ταξιδιωτικές, πρέπει να τις αρπάζεις χωρίς δεύτερη σκέψη… όταν λοιπόν είδα εκείνο το Sao Paolo 525? στο site της Iberia πάτησα χωρίς τύψεις το δεξί κλικ στο αγαπημένο μου mouse… Χωρίς πολλές κουβέντες, δημοκρατικότατα, ανακοίνωσα στην παρέα, που έψαχνε κάτι το ψαγμένο για φέτος, ότι οι καλοκαιρινές μας διακοπές θα ελάμβαναν χώρα στην εξωτική Βραζιλία… η ανακοίνωση έγινε δεκτή με αλαλαγμούς χαράς και οι ετοιμασίες της επιχείρησης Vasco da Gama…ta, προς τιμήν της αγαπημένης μου Βραζιλιάνικης ποδοσφαιρικής ομάδος, που τα τελευταία χρόνια έχει πατώσει, άρχισαν…
Στόχος μας ήταν να ξεφύγουμε από τα καθιερωμένα , να διευρύνουμε τους ορίζοντές μας και να κινηθούμε μακριά από τα τετριμμένα… η μυθική Bahia και το θαλασσοδαρμένο Pernambuco μας καλούσαν… αλλά επειδή Βραζιλία χωρίς Ρίο σκορδαλιά χωρίς σκόρδο βάλαμε και μια πρέζα Ρίο για να δέσει το γλυκό… οι αποστάσεις όμως τεράστιες και το αεροπλάνο μονόδρομος… εκεί άρχιζαν και τα προβλήματα…οι τιμές της ΤΑΜ και της GOL, βασικών αεροπορικών εταιριών της Βραζιλίας, για το εσωτερικό της χώρας ήταν φωτιά και λάβρα… μοιραία λοιπόν κινηθήκαμε σε πιο ψαγμένα μονοπάτια…λύση το internet και η Easyjet της Βραζιλίας η WebJet… Τρείς πτήσεις από δύο έως τρεις ώρες η κάθε μία και το κοντέρ έγραψε 350?, αν σε αυτά προσθέσεις και τα εξωπραγματικά 525? της υπερατλαντικής το σύνολο αγγίζει τα 875?, ποσό ελάχιστο για τις αποστάσεις και αστείο συγκρινόμενο με τις αντίστοιχες περσινές… το ίδιο ταξίδι πέρσι στοίχιζε 1550?…
Σα βγεις στο πηγαιμό για το Βενιζέλος είναι μακρύς ο δρόμος σου… γεμάτος περιπέτειες , γεμάτος γνώσεις… το μετρό ως γνωστόν δεν δουλεύει, αλλά δουλεύει (?) ο προαστιακός… με ένα δρομολόγιο την ώρα από τον Σταθμό Λαρίσης και μετεπιβίβαση στα Άνω Λιόσια (!!) σου προσφέρει ατελείωτες συγκινήσεις… θα φύγει στην ώρα του, από ποια πλατφόρμα θα φύγει, που θα γίνει η μετεπιβίβαση, ποιο τρένο πρέπει να πάρεις από τα Άνω Λιόσια, η κότα έκανε το αυγό ή το αυγό την κότα?? Ευτυχώς όμως οι δεήσεις μας για ούριο άνεμο στα πανιά μας στο Θεό του Προαστιακού έπιασαν τελικά τόπο και βρεθήκαμε on time στο υπερhub του Ελ.Βενιζελ. Το check in είχε γίνει on line από το σπίτι νωρίτερα το πρωί κι έτσι χωρίς χρονοτριβή πήραμε την άγουσα για τα έγκατα του υπερhub μια που φυσούνα για την Iberia δεν προβλέπετε… χαλεποί οι καιροί , η κρίση φαίνεται πως άγγιξε για τα καλά και την λαοφιλή Iberia… Το ταξίδι μας άρχιζε με τους καλύτερους οιωνούς μια που το κατάμεστο 319 της Iberia απογειώθηκε στον Αττικό ουρανό χωρίς λεπτό καθυστέρησης… Με μια εμπνευσμένη κίνηση όταν έκλεισα τα εισιτήρια διάλεξα να ταξιδέψω στη Μαδρίτη με την μεσημεριανή πτήση και όχι με την απογευματινή που έδινε κανονικά το connection… τι κερδίσαμε με αυτό? Μια υπέροχη βόλτα στην αγαπημένη Μαδρίτη και ένα λουκούλιο γεύμα στην Plaza Santa Anna… οι διατροφικοί εφιάλτες που σερβίρουν για φαγητό κατά την διάρκεια των πτήσεων έχουν πάψει από καιρό να με απασχολούν… ένα ποτήρι κρασί , λίγο νερό και τέλος…
Το τεράστιο Airbus 343 (ΕC-GHZ) της Iberia μας χαμογελούσε παρκαρισμένο στην G48 του ultra modern Terminal 4 του Barajas… είχε γεννηθεί αρχές του 2000 και αυτό με έκανε να ελπίζω ότι θα ήταν σε σχεδόν άριστη κατάσταση… πόσο έξω έπεσα… η Iberia δικαίωσε και τον πιο φανατικό κατήγορό της… είναι πραγματικά απορίας άξιο πως ένα υπέροχο αεροπλάνο εννέα ετών παρουσίαζε τέτοια χάλια… βρώμικο, με ξεχαρβαλωμένα καθίσματα και seat pitch για πυγμαίους… το ΙFE περιορίζονταν σε κεντρικές οθόνες που προέβαλαν χιλιοπαιγμένες αδιάφορες ταινίες και ντοκιμαντέρ βγαλμένα από την εποχή της Υ.Ε.Ν.Ε.Δ… την όλη τραγική κατάσταση συμπλήρωνε η αδιάφορή εικόνα των αεροσυνοδών με τα ανύπαρκτα αγγλικά και το φαγητό που ούτε καν μπορούσες να μυρίσεις… κι όμως οι ήρωες τα καταφέραμε… περάσαμε 10 ταλαίπωρες ώρες σε αυτό χάλι προσπαθώντας να βρούμε παρηγοριά στην αγκαλιά του Μορφέα… το μόνο καλό το on time της άφιξης…05:45 ακριβώς το 343 τροχοδρομούσε στο Guarulhos International του Sao Paulo και δεκαπέντε λεπτά αργότερα τρέχαμε να προλάβουμε τις ατελείωτες ουρές του immigration… εις μάτην… μιάμιση ώρα αργότερα απολαμβάναμε το πρώτο καφέ μας στην αίθουσα αναχωρήσεων του Guarulhos περιμένοντας την αναχώρηση μας για το Salvador de Bahia…
Στο επόμενο επεισόδιο
- Pelurinio, η καρδιά της μαύρης Βραζιλίας...
- Cantoble, η τουριστική απάτη του αιώνα...
- Barra, τα ωραιότερα οπίσθια της υφηλίου...
Μείνετε μαζί μας...
Πώς σου φαίνεται που από το προσεχές Σάββατο θα έχεις σταθερό αναγνώστη όχι από Ελλάδα, όχι από οποιαδήποτε πόλη του εξωτερικού, αλλά... μάντεψε... 
