Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα Σρι Λάνκα Εξωτική Κεϋλάνη και χλιδάτα Εμιράτα!

[babaduma]

Ναι αλλα στην χαλκιδικη εχει μουρμουρες σπαρακια τσιπουρες κ.α. που στις maldives δεν εχει....

Υσ. Καλε μου baba σε εχω διαβασει τοσο πολυ, περιμενω να σε γνωρισω και απο κοντα. Ισως την κυριακη!

Πάντως, αν/όταν πας στις Μαλδίβες, όλο και κάποια δραστηριότητα για (απογευματινο-βραδυνό) ψάρεμα θα έχουν να σας προτείνουν. Να πας! Είναι διαφορετικά απ' ό,τι ίσως ξέρεις, πολύ ενδιαφέρουσα εμπειρία. Μιλάμε για μεγάλα ψάρια που αν και όσα πιάσετε θα μπορέσετε (μάλλον) να γευτείτε την επόμενη μέρα στο εστιατόριο του resort που θα μένετε. Και μπορείς και να δώσεις και οδηγίες πώς να τα μαγειρέψει στον σεφ (αν είσαι και αυτού του σπορ).

 

[jimakos]

Πάντως, αν/όταν πας στις Μαλδίβες, όλο και κάποια δραστηριότητα για (απογευματινο-βραδυνό) ψάρεμα θα έχουν να σας προτείνουν. Να πας! Είναι διαφορετικά απ' ό,τι ίσως ξέρεις, πολύ ενδιαφέρουσα εμπειρία. Μιλάμε για μεγάλα ψάρια που αν και όσα πιάσετε θα μπορέσετε (μάλλον) να γευτείτε την επόμενη μέρα στο εστιατόριο του resort που θα μένετε. Και μπορείς και να δώσεις και οδηγίες πώς να τα μαγειρέψει στον σεφ (αν είσαι και αυτού του σπορ).

Ισως να εννοεις ενα τετοιο ψαρι???

Ξερεις τι εβαλα για δολωμα για να το πιασω ε?????? Την γυναικα μου!!!

 

[echo2011]

Nuwara Eliya

Φτάσαμε λοιπόν στην Nuwara Eliya η οποία είναι η πιο όμορφη πόλη της Σρι λάνκα. Το όνομά της σημαίνει "πόλη του φωτός" και βρίσκεται στο κέντρο του νησιού ανάμεσα στις φυτείες τσαγιού. Έχει πολλά σπίτια σε στυλ αγγλικής εξοχικής κατοικίας, και γενικά κάποια όμορφα αποικιακά κτίρια όπως π.χ. το ταχυδρομείο.

ταχυδρομείο


Στον δρόμο κυκλοφορούσαν πολλές αγελάδες και στα πεζοδρόμια έβλεπες ντόπιους να κάνουν τις βόλτες τους, οι γυναίκες συνήθως κάτω από την ομπρελίτσα τους. Γενικά οι γυναίκες δίνουν μεγάλη σημασία στο να διατηρούν το δέρμα τους όσο πιο ανοιχτό γίνεται. Το κατάλαβα αυτό και όταν χάζευα στα μαγαζιά με καλλυντικά, όλες οι κρέμες προσώπου ήταν κρέμες για λεύκανση και όχι αντιρυτιδικές.











Μια κλειστή αγορά




Αυτό σύμφωνα με τον Τίσσα είναι το ψηλότερο σημείο της Σρι Λάνκα










Φεύγοντας από την όμορφη Nuwara Eliya και πηγαίνοντας προς το Haputalle είδαμε κάποιους όμορφους ινδουιστικούς ναούς.

















Επίσης στη διαδρομή περάσαμε και από κάποια σημεία όπου είχαν γίνει κατολισθήσεις τις προηγούμενες μέρες.



Και είδαμε ένα ατύχημα με ένα αναποδογυρισμένο τουκ τουκ.



Κοντά στο Haputalle είναι το lipton's seat. Πρόκειται για ένα παρατηρητήριο ψηλά στο βουνό με θέα προς τις καταπράσσινες φυτείες τσαγιού. Η καλύτερη ώρα για να βρεθείς εκεί είναι τα χαράματα γιατί από τις πρώτες πρωινές ώρες απλώνεται πολύ πυκνή ομίχλη. Θελήσαμε όμως να πάμε αν και κόντευε μεσημέρι έστω μέχρι ένα σημείο για να δούμε από ψηλά τους λόφους με τις φυτείες. Ο Τίσσα μας είπε πως είναι το αγαπημένο του μέρος στην Σρι λάνκα και φαινόταν να θέλει πιο πολύ και από μας να πάμε! Σε όλη τη διαδρομή με το ένα χέρι οδηγούσε και με το άλλο έβγαζε φωτογραφίες από το παράθυρο.. Μας εξηγούσε πως ξεκίνησε η καλλιέργεια τσαγιού στην χώρα του και γιατί στην συλλογή εργάζονται αποκλειστικά γυναίκες. Στα χρόνια της αποικιοκρατίας οι Άγγλοι αρχικά είχαν δοκιμάσει να παράγουν καφέ. Μεγάλο μέρος τροπικού δάσους καταστράφηκε για να γίνουν φυτείες. Όμως το κλίμα δεν ευνοούσε και τα καφεόδενδρα δεν ευδοκιμούσαν. Στη συνέχεια δοκίμασαν να καλλιεργήσουν τσάι και οι συνθήκες ήταν ιδανικές. Γι'αυτό και η Σρι λάνκα παράγει εξαιρετικής ποιότητας τσάι σε διάφορες ποικιλίες. Σήμερα είναι η 3η χώρα στον κόσμο στην παραγωγή τσαγιού. Τα φύλλα συλλέγονται με πολύ προσεκτικές και απαλές κινήσεις για να μη καταστρέφονται και για αυτό τα γυναικεία χέρια είναι ιδανικά.





Αρχίσαμε λοιπόν να ανεβαίνουμε, αλλά περισσότερα στην συνέχεια..

 

[LULLU]

..αναμνησεις, αναμνησεις οσο σε διαβαζω βλεπω τις φωτογραφιες σου και τακτοποιω και τις δικες μου ειναι σαν ναμε ακομη εκει...

 

[echo2011]

..αναμνησεις, αναμνησεις οσο σε διαβαζω βλεπω τις φωτογραφιες σου και τακτοποιω και τις δικες μου ειναι σαν ναμε ακομη εκει...

Αυτός είναι ο στόχος.. Να ξαναβρεθούμε νοητά εκεί.. Και να ταξιδέψουμε και άλλους μαζί μας! Θα είναι ωραία να δούμε και δικές σου φωτογραφίες!

 

[LULLU]

Αυτός είναι ο στόχος.. Να ξαναβρεθούμε νοητά εκεί.. Και να ταξιδέψουμε και άλλους μαζί μας! Θα είναι ωραία να δούμε και δικές σου φωτογραφίες!

υπομονη μέχρι να αποκατασταθει η γκαλερυ.....

 

[echo2011]

Haputalle - Lipton's seat

O Tίσσα μας ρώτησε αν έχουμε βάλει λουκετάκια στις βαλίτσες μας.. Αποκριθήκαμε πως όχι, και ρωτήσαμε για ποιο λόγο.. Μας είπε ότι η διαδρομή είναι πολύ ανηφορική και το αυτοκίνητο είναι πολύ βαρύ. Αν λοιπόν θέλαμε να ανέβουμε έπρεπε να αφήσουμε προσωρινά κάπου τις βαλίτσες μας και να τις πάρουμε στην επιστροφή. Τον ρωτήσαμε αν αυτό είναι ασφαλές.. Απάντησε πως δεν είναι και μπορεί να μας κλέψουν κάτι από μέσα αφού δεν είναι κλειδωμένες.. Το σκέφτηκε για λίγο, και μας είπε πως ξέρει που να ρωτήσει αν μπορούν να μας τις κρατήσουν χωρίς κίνδυνο. Στην τράπεζα!

-Μα καλά έχει left luggage στην τράπεζα;
-Όχι αλλά μπορεί να μας κάνουν την εξυπηρέτηση για λίγη ώρα..

Συμφωνήσαμε και κατευθυνθήκαμε προς τα εκεί.. Μα υπάρχει τράπεζα σε αυτή την ερημιά ανάμεσα στις φυτείες, αναρωτιόμουν.. Ο Τίσσα σταματάει έξω από ένα σπιτάκι, σαν εγκαταλελειμμένη αποθηκούλα ήταν..
-Γιατί σταματήσαμε εδώ;
-Φτάσαμε στην τράπεζα.
Κοιταχτήκαμε με τον άντρα μου.. Εδώ θα αφήσουμε τις βαλίτσες μας; Δεν έχουμε κι άλλη επιλογή..

Εμείς περιμέναμε στο αμάξι και ο Τίσσα μπήκε μέσα να ρωτήσει τον υπάλληλο. Γύρισε πίσω και άνοιξε το πορτ μπαγκάζ οπότε καταλάβαμε πως ο υπάλληλος δέχτηκε. Πήρε τις βαλίτσες μας και τις έβαλε μπροστά απ'το γραφείο του υπαλλήλου. Η τράπεζα ήταν τόσο μικρή που οι δύο βαλίτσες μας έκλειναν την μισή είσοδο. Αν έμπαινε κανείς με το ζόρι θα χωρούσε και δεν υπερβάλω!

Φύγαμε για το lipton's seat αλλά είχαμε το μυαλό μας πίσω.. Άραγε θα βρούμε τα πράγματά μας όπως τα αφήσαμε..



Φυτό τσαγιού από κοντά..




Ο Τίσσα οδηγούσε ανάμεσα στις φυτείες και εμείς θαυμάζαμε το τοπίο. Το θαύμαζε και αυτός βέβαια γιατί, όπως σας είπα, έβγαζε συνέχεια φωτογραφίες από το παράθυρο.. Όσο ανεβαίναμε η ομίχλη γινόταν όλο και πιο πυκνή. Δεν έχω ξαναδεί τόση ομίχλη.. Φτάσαμε σε ένα σημείο 3χλμ. πριν την κορυφή, όπου βρίσκεται το παρατηρητήριο lipton's seat, και πλέον είμασταν σχεδόν μέσα στην ομίχλη. Βγήκαμε απ'το αυτοκίνητο, βγάλαμε πολλές φωτογραφίες και είπαμε στον Τίσσα να μην ανέβουμε άλλο γιατί θα είναι επικίνδυνα αλλά και γιατί δεν θα 'χει νόημα μιας και η ομίχλη θα βρίσκεται χαμηλότερα από εμάς και δε θα βλέπουμε καθόλου τις φυτείες..

















Ανεβαίνοντας είδαμε δύο νεαρά παιδιά, ενα αγόρι και ένα κορίτσι που περπατούσαν στον ανηφορικό δρόμο, και το αγόρι κρατούσε ένα γατάκι.. Μόλις είδαν το αυτοκίνητο άρχισαν να μας χαιρετάνε με ενθουσιασμό. Ανταποδώσαμε βέβαια, ήταν τόσο χαμογελαστά και ξέγνοιαστα παιδιά.
Επίσης είδαμε δύο ναούς ο ένας εκ των οποίων ήταν Χριστιανικός.





























Και επειδή δεν ανεβήκαμε ως την κορυφή, σας βάζω δύο φωτογραφίες από το lipton's seat που βρήκα στο ίντερνετ..

Πήραμε λοιπόν τον δρόμο της επιστροφής. Πήγαμε στην τράπεζα και ευτυχώς οι βαλίτσες μας μας περίμεναν όπως τις αφήσαμε, δίπλα στην πόρτα. Μετά συνεχίσαμε για το εργοστάσιο τσαγιού Dambatenne που βρίσκεται εκεί κοντά. Πρόκειται για το πιο γνωστό εργοστάσιο στην Σρι λάνκα, και χτίστηκε το 1890 από τον Thomas Lipton. Γι' αυτό και συχνά το λένε Lipton's factory...

 

[echo2011]

Εργοστάσιο τσαγιού και ξενοδοχείο στην Godakawela

Ο Τίσσα συνεννοήθηκε με τους υπεύθυνους στο εργοστάσιο και αφού βγάλαμε εισιτήριο περιμέναμε στον χώρο αναμονής να έρθει ένας υπάλληλος για να μας ξεναγήσει σε όλους τους χώρους. Για τον ίδιο λόγο ήταν εκεί μόνο άλλο ένα ζευγάρι Ολλανδών. Μέχρι να έρθει ο ξεναγός, χάζευα γύρω γύρω τις εικόνες που είχαν στους τοίχους..









Μετά από λίγο ήρθε και ήταν ένας 60άρης Σριλανκένζος με πολύ ακαταλαβίστικη προφορά. Μέσα στο εργοστάσιο είχε και πολύ θόρυβο από τα μηχανήματα οπότε δε καταλαβαίναμε ούτε τα μισά απόσα έλεγε. Μας είπε ότι απαγορεύονται οι φωτογραφίες στους περισσότερους χώρους και βέβαια το σεβαστήκαμε. Μας έδειξε όλη τη διαδικασία και όλα τα στάδια απ'τα οποία περνάνε τα φύλλα τσαγιού μέχρι να έχουμε το προϊόν, το οποίο βγαίνει σε διάφορες ποιότητες.

Δε γινόταν να μη προσέξουμε το πόσο παλιό ήταν το εργοστάσιο, οι εγκαταστάσεις, τα μηχανήματα.. Παμπάλαια και σκουριασμένα έκαναν αυτή τη δουλειά εδώ και δεκάααδες χρόνια.. Παντού σκόνη από την επεξεργασία του τσαγιού και ξυπόλητοι εργάτες μέσα, πατούσαν πάνω σε ποσότητες τσαγιού που μάζευαν ακόμα και απ'το πάτωμα. Όταν ανοίγω ένα φακελάκι τσάι πλέον σκέφτομαι πως μπορεί να έχει βρεθεί σε βρώμικα πατώματα και να το έχουν πατήσει και μερικοί άνθρωποι, οπότε θέλει καλό βράσιμο!

Ο ξεναγός μας έδειξε την αποθήκη με το τσάι συσκευασμένο σε τεράστια τσουβάλια. Από εκεί φεύγουν για τους πελάτες τους που είναι μεγάλες εταιρίες τσαγιού σε όλο το κόσμο οι οποίες απλά προσθέτουν διάφορα αρώματα και τα βάζουν στις δικές τους συσκευασίες για να τα διαθέσουν στην αγορά.

Το εργοστάσιο εξωτερικά




Λευκό τσάι - silver tips η πιο ακριβή ποικιλία τσαγιού



Τα φύλλα για αποξήρανση (εδώ μας άφησε να βγάλουμε φώτο)



Οι τρεις φάσεις που περνάνε τα φύλλα τσαγιού (υπάρχει και τέταρτη σε κάποια είδη που τα κάνουν πούδρα)



Tea tasting (όταν πήγαμε εμείς δεν είχε)


Φύγαμε λοιπόν από το εργοστάσιο και είχαμε ακόμα πολύ δρόμο μέχρι το ξενοδοχείο μας, που ήταν στην Godakawela. Στη διαδρομή ο Τίσσα μας έδειξε κάποιες εγκαταστάσεις όπου γίνεται εξόρυξη πολύτιμων λίθων. Η Σρι λάνκα εκτός των άλλων είναι γνωστή και για τα ζαφείρια της..





Και όταν κόντευε να νυχτώσει πέσαμε πάνω σε εκδηλώσεις για τις επερχόμενες εκλογές. Διάφοροι με πλακάτ στα χέρια, περπατούσαν στο δρόμο και φώναζαν συνθήματα υπέρ του πρώην πρωθυπουργού..



Ένα από τα αμέτρητα εκλογικά του κέντρα


Και βέβαια γιγαντοαφίσες


Ο πρώην πρωθυπουργός διοργάνωσε και συναυλία.. Συγγνώμη για την ποιότητα των φωτογραφιών αλλά μέσα απ'το αμάξι δε μπορούσα να κάνω και πολλά..



Σταματήσαμε σε ένα super market food city που βρήκαμε στο δρόμο μας και πήραμε διάφορα εφόδια καθώς και ντόπια φρούτα για να δοκιμάσουμε. Ο σριλανκέζικος ανανάς είναι ο πιο νόστιμος που έχω φάει. Ο Τίσσα μας περίμενε στο πάρκινγκ, και ενώ είναι πολύ καλός οδηγός και τα έβγαλε πέρα σε πολύ αντίξοες συνθήκες, εκεί στο ξεπαρκάρισμα, με τις λάθος οδηγίες ενός υπαλλήλου χτύπησε λίγο πίσω το αυτοκίνητο.. Ευτυχώς όχι κάτι σοβαρό..

Πιάσαμε συζήτηση με τον Τίσσα για το φαγητό και για τα φρούτα. Μας έλεγε πόσο εκτιμά την μεσογειακή διατροφή και γνώριζε αρκετά πράγματα. Στην Σρι λάνκα χρησιμοποιούν σχεδόν αποκλειστικά λάδι από καρύδα στην διατροφή τους. Μιλούσαμε για τα αγαπημένα μας φρούτα, και εμείς λέγαμε για φράουλες, ανανάδες, μπανάνες.. Ο Τίσσα όμως είχε λαχτάρα για ένα φρούτο που πολύ δύσκολα βρίσκει εκεί. Δεν θυμόταν πως το λένε, και μας λέει "αυτό που βάζουν για διακόσμηση στις τούρτες"..
-"Α! μήπως κεράσια;"
-" Yes, yes the cherries!! I don't care about the strawberries, I don't care about the bananas or the pineapples.. Ahh the cherries.." έλεγε με λαχτάρα! "Όποτε βρω δε μπορώ να αντισταθώ.."
-" Στην Ελλάδα το καλοκαίρι έχουμε πολλά κεράσια, και μας μας αρέσουν, αλλά συνήθως αυτό που βρίσκεις δύσκολα το λαχταράς και πιο πολύ.."
Ο Τίσσα συμφώνησε και μας είπε για τα αβοκάντο, που σε άλλες χώρες είναι ακριβά αλλά εκεί κανείς δεν αγοράζει γιατί έχει παντού άγρια και όποιος θέλει κόβει και τρώει..

Είχε πλέον νυχτώσει για τα καλά και κοντεύαμε στην πόλη που ήταν το ξενοδοχείο. Ο Τίσσα ρωτούσε μήπως το ξέρει κανείς, αλλά ήταν καινούριο, και μέσα στη ζούγκλα όπως αποδείχτηκε, οπότε δυσκολευτήκαμε πολύ να το βρούμε. Επρεπε να πάμε από έναν στενό χωματόδρομο που από τις βροχές είχε γεμίσει τεράστιες λακούβες. Μπήκαμε αρκετά μέσα στο δάσος όταν ξεπρόβαλλαν τα φώτα του ξενοδοχείου Οwinrich resort.

Mόλις φτάσαμε 2-3 άτομα από το προσωπικό βγήκαν έξω να μας υποδεχτούν και να πάρουν τις βαλίτσες μας. Ο Τίσσα θα έμενε σε δωμάτιο που είχαν για τους οδηγούς. Περιμέναμε λίγο και σύντομα μας έδωσαν το δωμάτιο μας, το οποίο ήταν μεγάλο και κάπως άδειο. Είχε βέβαια air condition και επίσης είχαν θυμηθεί και έβαλαν πάνω απ'το κρεβάτι κουνουπιέρα. Ευτυχώς δηλαδή, γιατί είμασταν πάλι μέσα στην φύση και είχε πάρα πολλά έντομα.

Το δωμάτιο


Από το check in μας ρώτησαν τι θέλουμε να παραγγείλουμε για το δείπνο μας για να προλάβουν να τα ετοιμάσουν. Πριν πάμε στο εστιατόριο του ξενοδοχείου είδαμε στο μπάνιο του δωματίου μας ότι στον νιπτήρα είχε αμέτρητα μυρμήγκια σε όλα τα μεγέθη.. Το είπαμε στη ρεσεψιόν και όταν λίγο μετά ήρθε ένα παιδί να καθαρίσει τα μυρμήγκια είχαν εξαφανιστεί! Ούτε ένα.. Οπότε έφυγε και εμείς πήγαμε για φαγητό. Το εστιατόριο είναι έξω, κάτω από υπόστεγο, οπότε βάλαμε αντικουνουπικό γιατί θα γινόταν μάχη. Ήταν και ο στόχος για "ούτε ένα τσίμπημα" και μέχρι τώρα το είχαμε καταφέρει.

Το τραπέζι μας ήταν στρωμένο και περιμέναμε να μας φέρουν τα πιάτα μας. Στο άδειο πιάτο του άντρα μου ήταν μέσα ένα έντομο.. Όταν ο σερβιτόρος ήρθε για να μας φέρει κάτι, το είδε, το έλιωσε και το έβγαλε απ'το πιάτο.. Βέβαια δεν έφερε άλλο (πιάτο).. Εντάξει αφού το καθάρισε, λέγαμε και γελούσαμε. Εγώ σηκώθηκα, μιας και δε μας είχαν σερβίρει ακόμα, πήγα στο δωμάτιο και πήρα ένα μαντιλάκι ντετόλ. Γύρισα στο τραπέζι, πέρασα ένα χεράκι τα μαχαιροπίρουνά μας και τα άδεια πιατάκια και ένιωσα πολύ καλύτερα

Ήρθε και το φαγητό και ήταν ίσως το καλυτερο γεύμα μας όσο μείναμε στην Σρι λάνκα. Εγώ πήρα king prawns rice curry και ο άντρας μου chicken curry αν θυμάμαι καλά. Ήταν σκοτεινά και δεν βλέπαμε την φύση γύρω μας, κάτι βέβαια που εκτιμήσαμε πολύ την επόμενη μέρα στο πρωινό.

Γυρίσαμε στο δωμάτιο και τα μυρμήγκια στο μπάνιο είχαν βέβαια επιστρέψει. Αθώα λέμε είναι, δε πειράζει.. Ξαπλώσαμε κάτω από την κουνουπιέρα μας και ένιωθα ασφάλεια σε σχέση με το προηγούμενο βράδυ που δεν είχαμε. Κάποια στιγμή σηκώθηκα για να πάρω κάτι από την βαλίτσα μου και έπαθα σοκ!!! Η βαλίτσα μου ήταν πάνω σε μια καρέκλα και ήταν ανοιχτή.. Και είχαν μπει μέσα άπειρα μυρμήγκια!!! Ήταν παντού! Μέσα σε όλα μου τα ρούχα! Ακόμα και στο τσαντάκι μου που ήταν εκεί μπήκαν γιατί είχα κάνει το λάθος μέσα σε ένα τσεπάκι να αφήσω το νάυλον από κάτι κρακεράκια που είχα φάει και είχαν μείνει λίγα ψιχουλάκια.. Οπότε για καμιά ώρα, και ενώ είμασταν κουρασμένοι και νυστάζαμε, αδειάσαμε όλη τη βαλίτσα και τινάξαμε ένα ένα όλα τα ρούχα. Τινάξαμε τη βαλίτσα, την πέρασα με ντετόλ, τα ξανάβαλα μέσα και μετά ψάχναμε το κατάλληλο μέρος για να βάλουμε τα πράγματα μας για να μην έχουν πρόσβαση τα βρωμομύρμηγκα. Ευτυχώς η άλλη μας βαλίτσα ήταν κλειστή και δε μπήκε τίποτα μέσα. Βάλαμε κάποια πράγματα πάνω στην ντουλάπα, κρεμάσαμε κάποια άλλα και ελπίζαμε ότι δε θα βρούνε τρόπο να μπουν στις κλειστές βαλίτσες.. Πάντως κοιμηθήκαμε αρκετά καλά, αφού πρώτα σερφάραμε λίγο από τα κινητά μας..

Το πρωί ελέγξαμε ξανά τις βαλίτσες μας και ευτυχώς ήταν οκ.. Οπότε βγήκαμε στο εστιατόριο για πρωινό. Ήταν πανέμορφα!

 

[echo2011]

Udawalawe ορφανοτροφείο ελεφάντων

Δυο μέρες πριν ήταν να πάμε στο ορφανοτροφείο ελεφάντων στην Pinnawala αλλά επειδή δεν ήταν σίγουρο αν θα το προλαβαίναμε ανοιχτό ο Τίσσα μας πρότεινε να μας πάει σε ένα άλλο που θα ήταν στον δρόμο μας. Φύγαμε λοιπόν απ'το ξενοδοχείο την 4η μέρα το πρωί και κατευθυνθήκαμε προς το ορφανοτροφείο του εθνικού πάρκου Udawalawe. Φτάσαμε γύρω στις 9.30 και είδαμε πως το ορφανοτροφείο άνοιγε μετά τις 11 που ήταν η ώρα ταϊσματος. Οπότε μιας και δε θα κάναμε σαφάρι ο Τίσσα μας πρότεινε να κάνουμε βόλτα με το αμάξι γύρω από το πάρκο, πλάι στη λίμνη, να δούμε τα τοπία και ίσως να έχουμε και μία εκπληξη. Εμείς βέβαια δεχτήκαμε!

Ξεκινήσαμε λοιπόν και ο Τίσσα μας προετοίμαζε ότι θα δούμε την έκπληξη μόνο αν είμαστε τυχεροί. Στην διαδρομή θαυμάζαμε τα ωραία τοπία, τις καλλιέργειες ρυζιού, τις αγελάδες που έκαναν τις βόλτες τους στον δρόμο.















Και όπως πηγαίναμε δίπλα στην λίμνη είδαμε στο βάθος του δρόμου ότι ήταν πολλής κόσμος μαζεμένος και αυτοκίνητα παρκαρισμένα. Ο Τίσσα γέλασε και μας είπε "Lucky people! You are lucky people!" The man is there!"
Ποιος "man" αναρωτηθήκαμε, δεν είχαμε καταλάβει ακόμα.. Παρατηρήσαμε πως κατά μήκος του δρόμου υπήρχε ένα συρματόπλεγμα που χώριζε την λίμνη από τον δρόμο και ρωτήσαμε τον Τίσσα γιατί το έχουν βάλει. Μας απάντησε πως είναι ηλεκτροφόρο και το έβαλαν για τα άγρια ζώα, κυρίως για τους ελέφαντες, για να μην φεύγουν απ'το δάσος και βγαίνουν στον δρόμο. Όπως για παράδειγμα ο "man"... Πλέον τον βλέπαμε καθαρά...

Όλος ο κόσμος είχε μαζευτεί για να δει τον γενναίο άγριο ελέφαντα. Ο Τίσσα μας είπε πως αυτός ο ελέφαντας είναι δεινός κολυμβητής. Το έσκαγε συχνά απ'το φυσικό του περιβάλλον, κολυμπούσε μια πολύ μεγάλη απόσταση και έβγαινε δίπλα στον δρόμο. Κάποιοι τον τάιζαν οπότε το έκανε σύστημα. Οπότε είχε όρεξη κολυμπούσε, ερχόταν να τον θαυμάσουν και να τον ταϊσουν οι ντόπιοι και οι τουρίστες και ξαναέφευγε. Και βέβαια κάποιοι ντόπιοι εκμεταλλεύονται την "ατραξιόν" και όταν τον δουν μαζεύονται με μπανάνες και μάνγκο και τα πουλούν για να ταϊσουν οι περαστικοί τον άγριο ελέφαντα. Ο Τίσσα επαναλάμβανε πως είμαστε πολλοί τυχεροί που τον πετύχαμε, είναι διάσημος στην περιοχή αλλά εμφανίζεται όποτε έχει κέφι!
Μας έλεγε συχνά πως είμαστε πολύ τυχεροί.. Οι τουρίστες που πήγαν στην Σρι λάνκα λίγες μέρες πριν από μας π.χ. ήταν άτυχοι. Ο καιρός ήταν χάλια, έβρεχε απ'το πρωί μέχρι το βράδυ, είχαν κλείσει κεντρικοί δρόμοι και δεν μπορούσαν να δουν τις ομορφιές της χώρας του όπως εμείς.





Βγήκαμε απ'το αμάξι και πλησιάσαμε τον ελεφαντάκο. Φαινόταν ήρεμος και μας χώριζε μόνο μισό μέτρο. Ο Τίσσα μας προειδοποίησε να μην πάμε πολύ κοντά γιατί μπορεί να γίνει επικίνδυνος. Ο καημένος έβγαζε την προβοσκίδα του κάτω από τα ηλεκτροφόρα καλώδια και άρπαζε τα φρούτα που του πετούσαν. Ήταν σχετικά μικρόσωμος (έτσι είναι οι σριλανκέζικοι ελέφαντες) αλλά ήταν μεγάλος σε ηλικία. Είχε πασαλυφτεί με λάσπη για να προφυλακτεί από τον δυνατό ήλιο και στεκόταν στην άκρη της λίμνης. Φαινόταν να απολαμβάνει την δημοσιότητά του!









Η ζέστη ήταν ανυπόφορη και δε μπορούσες να σταθείς για πολύ ώρα έξω από το κλιματιζόμενο αυτοκίνητο. Οπότε φύγαμε για να επιστρέψουμε στο ορφανοτροφείο ελεφάντων. Χαρήκαμε όμως που συναντήσαμε και έναν ελέφαντα που ζει στο φυσικό του περιβάλλον και δεν είναι "εξημερωμένος". Στον δρόμο είδαμε και μια ταμπέλα που μας έκανε να γελάσουμε..



"Do not feed this elephant!" Χαχαχα δηλαδή αν είναι άλλος δε πειράζει, αυτός είναι ο "επικηρυγμένος"

Όταν φτάσαμε στο ορφανοτροφείο είχαν μαζευτεί απέξω πολλοί επισκέπτες, κυρίως ντόπιοι με τα παιδάκια τους. Σε λίγα λεπτά άνοιξε και βγάλαμε εισιτήρια. Ο χώρος για τους επισκέπτες ήταν ανοιχτός και υπερυψωμένος με κάγκελα για να βλέπεις από ψηλά τους ελέφαντες. Υπήρχε και ένας κλειστός χώρος με μια μεγάλη οθόνη που έδειχνε ένα ντοκυμαντέρ.







Στην αρχή πιάσαμε θέσεις και είδαμε λίγο από το ντοκυμαντέρ αλλά μας φάνηκε βαρετό οπότε βγήκαμε έξω για να βρούμε ένα καλό σημείο για να δούμε τους ελέφαντες. Με το που βγήκαμε άρχισε το τάισμα. Προτεραιότητα έχουν τα μωρά ελεφαντάκια στα οποία δίνουν γάλα και μετά τα κατευθύνουν σε ένα σημείο όπου έχει στρωμένα φύλλα για να φάνε.

Περιθάλπτουν όσα ορφανά ή τραυματισμένα ελεφαντάκια βρουν στο πάρκο, τα μεγαλώνουν και μετά τα ελευθερώνουν πάντα ως κοπάδι. Ήταν 3-4 πολύ μικρούλια και ένα αρκετά μεγαλύτερο. Λίγο μετά προσέξαμε ότι το μεγαλύτερο δεν είχε το ένα του ποδαράκι και του είχαν βάλει ένα μεταλλικό εξάρτημα. Ήταν όλα αγαπημένα μεταξύ τους, περίμεναν την σειρά τους για να πιούνε το γαλατάκι τους από το λάστιχο-μπιμπερό, και έπαιζαν χαρούμενα..









Το ελεφαντάκι με το τεχνητό ποδαράκι






Ο υπεύθυνος τα οδηγεί στα φύλλα για να φάνε






Αφού ο υπεύθυνος τα κατεύθυνε στα χόρτα και έφαγαν αρκετά, έδωσε εντολή για να έρθουν οι μεγάλοι ελέφαντες. Ήταν πολλοί, καμιά 30αριά, και τους είδαμε να καταφθάνουν από μακριά ο ένας πίσω από τον άλλο, πολύ πειθαρχημένα. Μόνο ένας είχε αλυσίδες, οι άλλοι ήταν τελείως ελεύθεροι.















Τους πήγαιναν στο φαγητό λίγους λίγους και βέβαια αυτοί που ήρθαν τελευταίοι δεν είχαν και πολλές επιλογές! Είχαν μείνει 3-4 κλαδιά εδώ και κει.. Ένας καημένος πήγε να φάει ένα τελευταίο κλαδάκι και ήρθε ο αλυσοδεμένος (μάλλον ήταν ο πιο άγριος γι'αυτό τον έδεναν) και του έκανε τσαμπουκάδες. Τσακώθηκαν και του το πήρε.. Κρίμα, έπρεπε να βάζουν περισσότερο φαγητό να φτάνει για όλους..

Μετά το φαγητό οι ελέφαντες αποχώρησαν, το ίδιο και εμείς.. Η διαδρομή μέχρι τον νότο (όπου βρίσκονται οι πιο ωραίες παραλίες του νησιού) είχε πολύ ενδιαφέρον.. Θα κάναμε στάση στην παραθαλάσσια πόλη Tangalle, στην παραλία Mirissa και θα καταλήγαμε στην Unawatuna όπου θα διανυκτερεύαμε. Μέχρι να φτάσουμε όμως στην Tangalle, και να αρχίσουμε να βλέπουμε θάλασσα, είδαμε άλλου είδους πανέμορφες εικόνες. Πυκνά τροπικά δάση, ορυζώνες, βάλτους..



































Σε κάποιο σημείο ο Τίσσα σταμάτησε για να προσέξουμε κάποια δέντρα. Πάνω τους ήταν αμέτρητες νυχτερίδες που έπαιρναν τον υπνάκο τους!





Ο άντρας μου ρώτησε τον Τίσσα πως αποφάσισε να γίνει οδηγός. Μας είπε πως κάνει αυτή τη δουλειά 10 χρόνια αλλά προτιμά να γυρίσει κάποια στιγμή στην παλιά του δουλειά. Οι οδηγοί που δεν έχουν δικό τους αμάξι δεν έχουν καμιά προοπτική αλλά είναι αδύνατο να μαζέψεις τόσα χρήματα που χρειάζονται για να αγοράσεις αυτοκίνητο. Τα αυτοκίνητα εκεί είναι πανάκριβα! Ένα μεταχειρισμένο, μεσαίου-μεγάλου μεγέθους, δεκαετίας, μπορεί να κάνει και 20.000 δολάρια μας είπε. Ένα τουκ τουκ κάνει 4.000 δολάρια. Οπότε είσαι αναγκασμένος να δουλεύεις για άλλους.. "Και τι δουλειά έκανες πριν", τον ρωτήσαμε. "Θα σας δείξω σε λίγο" αποκρίθηκε.
Περνούσαμε δίπλα από εκτάσεις που τις ετοίμαζαν για καλλιέργεια ρυζιού.
- "Να εδώ δούλευα, και είναι η πιο ωραία δουλειά.. Έχει ηρεμία, είσαι στην φύση, δεν έχεις άγχος.."
Πλησιάσαμε δύο πρώην συναδέλφους του που ήταν μέσα στη λάσπη και δούλευαν. Τους χαιρετήσαμε και χαμογελαστοί πήραν πόζα για να τους φωτογραφήσουμε.





Μετά από λίγο περάσαμε από την πόλη που κατάγεται ο πρωθυπουργός. Η πόλη αυτή ήταν διαφορετική από άλλες που είδαμε, είχε καλούς δρόμους, περιποιημένα σπιτάκια. Περάσαμε και έξω από το σπίτι του και απέναντι υπήρχε ένα μνημείο και ένα ομοίωμά του.. Δύο μέρες αφού επιστρέψαμε στην Ελλάδα έγιναν εκλογές εκεί και ο Τίσσα είχε δίκιο. Παρόλη την έντονη προεκλογική καμπάνια, τις εκδηλώσεις, τις διαδηλώσεις, την ευγνωμοσύνη που του έχουν επειδή σταμάτησε τον εμφύλιο, έχασε τελικά στις εκλογές..

 

[echo2011]

Tangalle και Matara

Στην διαδρομή προς τα νότια μιλούσαμε με τον Τίσσα για την ιστορία της χώρας, για το εθνικό τους άθλημα, το κρίκετ, για την επιρροή της χώρας από την Αγγλία γενικά. Μας είπε πως η βασίλισσα Ελισάβετ παλιότερα επισκεπτόταν πολύ συχνά την χώρα και την προηγούμενη χρονιά είχε πάει ο γιος της ο Κάρολος.
Μετά μας έδειξε ένα μήνυμα στο κινητό του που ήταν στα αγγλικά και μια γυναίκα του έστελνε ευχές και τον ευχαριστούσε για την βοήθειά του. Ήταν μια Αγγλίδα που έψαχνε τις ρίζες της και είχε πάει ένα χρόνο πριν στην Σρι λάνκα. Ο παππούς της είχε ζήσει εκεί την περίοδο της αποικιοκρατίας και είχε πεθάνει εκεί. Η γυναίκα πήγε για να βρει το μέρος που έζησε ο παππούς της και να ψάξει για τον τάφο του. Τελικά μαζί με τον Τίσσα βρήκαν την τελευταία κατοικία του παππού και ήταν πολύ συγκινημένη. Όταν η γυναίκα επέστρεψε στην Αγγλία του έστελνε χρήματα και τον παρακάλεσε να πηγαίνει να αφήνει λουλούδια στον τάφο του παππού της.

Πλησιάζοντας στις παραθαλάσσιες περιοχές μας μίλησε για την τεράστια καταστροφή που προκάλεσε το τσουνάμι του 2004. Χάθηκαν χιλιάδες άνθρωποι και οι παραθαλάσσιες πόλεις ισοπεδώθηκαν και μετά χτίστηκαν από την αρχή. Μας περιέγραφε τι συνέβη και είχαμε σοκαριστεί. Στην αρχή τραβήχτηκαν τα νερά της θάλασσας προς τα μέσα. Πολλής κόσμος που δεν είχε ξαναδεί κάτι τέτοιο πλησίασε τις ακτές από περιέργεια. Όμως το πρώτο κύμα δεν άργησε να έρθει και φυσικά κανείς δεν προλάβαινε να απομακρυνθεί. Μας έδειχνε ψηλά κτίρια και μας έλεγε πως το κύμα τα ξεπερνούσε κατά πολύ. Ακολούθησε και δεύτερο κύμα και δεν έμεινε σχεδόν τίποτα όρθιο. Μας έδειξε 2-3 σπίτια που δεν γκρεμίστηκαν και ήταν εκεί από την προ-τσουνάμι εποχή. Επίσης είδαμε και ένα μνημείο που έχουν φτιάξει για τα θύματα του τσουνάμι.

Μνημείο


Η πρώτη μας στάση ήταν στην Tangalle. Τα τελευταία χρόνια έχει αρχίσει να αναπτύσσεται τουριστικά και υπάρχουν αρκετά ξενοδοχεία. Η φήμη της πόλης δέχτηκε πλήγμα μετά την δολοφονία Βρετανού τουρίστα σε μπαρ της περιοχής το 2012 αλλά και διάφορα κρούσματα σεξουαλικής κακοποίησης.
Η μεγάλη παραλία της Tangalle είναι γραφική με άγρια ομορφιά και βράχια, οπότε προτείνεται μόνο σε όσους δε θέλουν πολυκοσμία και δε τους ενδιαφέρει το κολύμπι. Η παραλία της Tangalle είναι επίσης γνωστή και για τις μεγάλες χελώνες της που τα βράδια βγαίνουν και γεννούν τα αυγά τους στην άμμο..
Φεύγοντας προσέξαμε πως υπήρχε ένας κόλπος που δε τον χτύπαγε το κύμα, οπότε ίσως εκεί μπορεί κάποιος να κολυμπήσει.

Tangalle


















Η επόμενη στάση μας ήταν σε έναν πολύ όμορφο ναό όπου στην αυλή ένας ελέφαντας έκανε το μπανάκι του!











Στον δρόμο υπήρχαν παντού αφίσες


Μετά πήγαμε στην παραλία της Matara όπου βρίσκεται ένα νησάκι στο οποίο είναι κτισμένος ο βουδιστικός ναός Parey Duwa Temple. Το νησάκι συνδέεται με την παραλία της Matara με μια όμορφη γέφυρα. Περπατήσαμε στην παραλία, και σε έναν πεζόδρομο λίγο πριν την παραλία, και είδαμε ότι αρκετά ζευγαράκια ντόπιων καθόντουσαν στο χορτάρι κάτω από τις ομπρελίτσες τους. Περάσαμε την γέφυρα (η οποία κουνούσε λίγο) και φτάσαμε στην είσοδο του ναού. Δε μπήκαμε όμως μέσα. Μετά πήγαμε να βρούμε τον Τίσσα στο πάρκινγκ της περιοχής. Εκεί δίπλα υπήρχε ανοιχτή αγορά, με πάγκους που πουλούσαν σουβενίρ, παγωτά κ.α., και βρήκαμε τον Τίσσα που αγόραζε παιχνίδια για τον γιο του.


















Είσοδος ναού








Η αγορά δίπλα στην παραλία


Επόμενος προορισμός η, κατά πολλούς, πιο όμορφη παραλία του νησιού (και με βάση όσες είδαμε συμφωνούμε) Mirissa!

 

[villi]

Σε ακολουθώ κατά πόδας...πολλή ομορφιά!!!

 

[echo2011]

Σε ακολουθώ κατά πόδας...πολλή ομορφιά!!!

Eυχαριστώ Villy μου! Aφού υπάρχει έστω και λίγο ενδιαφέρον θα συνεχίσω σύντομα την ιστορία μου..