milaber22
Member
- Μηνύματα
- 33
- Likes
- 11
Δευτέρα 30 Απριλίου και η ώρα για την έναρξη του μικρού αυτού ταξιδιού έχει έρθει.
Αναχώρηση από Ηγουμενίτσα 01.00 και η ώρα είναι και ακόμη είμαι στο γραφείο στη ΒΙ. ΠΕ. Βόλου. 18.30 επιτέλους φεύγω και κάνοντας μια στάση Λάρισα για να πάρω την συνταξιδιώτισσα μου ξεκινάμε για Ηγουμενίτσα.
Το Sorento φτάνει με καθυστέρηση και περίπου στις 02.00 φεύγουμε. Οι εντυπώσεις από το θέμα καθαριότητα στο πλοίο δεν είναι και οι καλύτερες. Ευτυχώς δεν είχε πολύ κόσμο και στις αεροπορικές θέσεις είχε ακόμη λιγότερο.
Ως συνήθως στα ταξίδια δεν κοιμάμαι. Έχοντας ως παρέα την μουσική μου το βράδυ περνάει γρήγορα. Ευτυχώς η συνταξιδιώτισσα μου δεν έχει παρόμοιο θέμα και γρήγορα πέφτει στην αγκαλιά του Μορφέα.
Πρωί κατά τις 09.00 φτάνουμε Brindisi. Χωρίς ιδιαίτερη καθυστέρηση βγαίνουμε από το λιμάνι και κατευθυνόμαστε προς Lecce. Λόγω αϋπνίας και ενός οιδήματος στο δεξί χέρι τον ρόλο του οδηγού αναλαμβάνει η συνταξιδιώτισσα μου. Νωρίτερα του αναμενόμενου και χωρίς να το καταλάβουμε ακούμε τον πλοηγό να μας ενημερώνει ότι φτάσαμε στον προορισμό μας. Στα όρια της παλιάς πόλης και μην βλέποντας κάτι που να θυμίζει ξενώνα ρωτάμε δυο περαστικούς αν όντως είμαστε Lecce. Μην αναγνωρίζοντάς το ξενοδοχείο, το οποίο ήταν εντός του χώρου μιας βιβλιοθήκης, περιπλανόμαστε τριγύρω, μέσα στα στενά προκειμένου να το βρούμε. Αφού με τα πολλά το βρίσκουμε ανεβάζουμε βαλίτσες, ένα γρήγορο ντους και κατευθείαν στην παλιά πόλη.
Η περιπλάνηση κρατάει έως αργά το απόγευμα και ουσιαστικά πρέπει να έχουμε δει ότι υπάρχει στο ιστορικό κέντρο και περπατάμε και λίγο στην νέα πόλη. Porta Napoli, Museo Missionario, Castello, Anfitetro, Santa Groce, Duomo κλπ. με μια μικρή στάση για μια σαλάτα και μια δροσερή μπύρα λόγω και της ζέστης.
Θετική η πρώτη εντύπωση αλλά η αλήθεια είναι ότι το περίμενα λίγο πιο εντυπωσιακό. Περίεργη αίσθηση μου δημιουργεί το γεγονός ότι πολλά κτίρια φαίνονται τελείως εγκαταλειμμένα.
Μετά από ολιγόωρη επιστροφή στο δωμάτιο ξαναβγαίνουμε για μια βόλτα. Μετά από σύντομη περιπλάνηση στην αγορά και αφού ξαναμπαίνουμε στην παλιά πόλη για μια μπύρα. Δύσκολα βρίσκουμε ένα μαγαζί μόνο για ποτό. Τα περισσότερα ήταν εστιατόρια ή σερβίριζαν και φαγητό. Μην έχοντας καταφέρει να φάω ούτε την σαλάτα το μεσημέρι η ιδέα του φαγητού δεν μας φαίνεται ελκυστική..Τελικά βρίσκουμε μια ωραία μπυραρία με μεγάλη ποικιλία και έναν ιδιαίτερα ομιλητικό ιδιοκτήτη ο οποίος μας εξηγεί την ιστορία της μπύρας που πίνουμε. Μετά την μπύρα επιστρέφουμε για ύπνο αφού η κούραση κάνει πλέον εμφανή τα σημάδια της
Πρώτη Μαΐου και μετά το λιτό πρωινό κατευθυνόμαστε νότια. Προορισμός η Santa Maria Di Lucia. Αφού έχουμε περπατήσει στην παραλία της επισκεπτόμαστε και την περιοχή με τον φάρο της. Λόγω και της πρωτομαγιάς επικρατεί κυκλοφοριακό κομφούζιο.
Σύντομα ανηφορίζουμε την ακτή προς Otranto. Χαμηλές ταχύτητες και όπου βρίσκουμε κάτι ενδιαφέρον στάση για για φωτογραφίες όπως λίγα χιλιόμετρα βορειότερα από την Santa Maria Di Lucia.όπου συναντούμε μια γέφυρα όπου κάτω της υπάρχει ένας μικροσκοπικός κολπίσκος στον οποίο καταλήγει ένα φαράγγι. Ωραίο μέρος για στάση για καφέ αλλά τα τραπεζάκια δεν έχουν τέντες και ο ήλιος είναι καυτός οπότε συνεχίζουμε οδηγώντας βορειότερα. Παράκαμψη και στάση σε Tricase. Τίποτε το ιδιαίτερο, λίγες φωτογραφίες του κέντρου και κατευθυνόμαστε προς Castro. Ωραία τα νερά αλλά μόνο για φωτογραφίες. Οι παραλίες τους μου φαίνονται από αδιάφορες έως άσχημες. Λίγο πριν τις τρεις φθάνουμε Otranto. Περιήγηση στην παλιά πόλη, φωτογραφίες και πρώτες αγορές πριν συνεχίσουμε. Ανεβαίνοντας καταφέρνουμε να βρούμε μια παραλία με ένα μαγαζί όπου να μπορούμε να πιούμε χαλαρά κάτι δροσιστικό. Τελευταία στάση Cataldo. Μεγάλη παραλία, κόσμος να περπατάει αλλά ελάχιστα μέρη για να καθίσεις. Επιστροφή στο Lecce.
Ολιγόλεπτη ξεκούραση στο δωμάτιο και έξοδος στο νυκτερινό Lecce. Η αλήθεια είναι ότι το φανταζόμουν πιο ζωντανή σαν πόλη. Ίσως το γεγονός ότι είναι καθημερινή, ίσως το ότι η διασκέδαση να ταυτίζεται και με την συνοδεία φαγητού μου δημιουργεί αμφιλεγόμενες εντυπώσεις. Χωρίς να επιζητώ την μορφή διασκέδασης με τις καφετέριες – μπαράκια με την δυνατή μουσική εντούτοις η απουσία της με ξενίζει.
Τετάρτη Δυο Μαΐου και ήρθε η ώρα να επισκεφτούμε την Grecia Salentina. Μην έχοντας υψηλές προσδοκίες δεν απογοητεύομαι από αυτό που συναντώ. Μικρές κωμοπόλεις, με κάποια ενδιαφέροντα κτίρια. Επισκεπτόμαστε κατά σειρά Sternatia, Calimera, Martano, Corigliano D' Otranto και Soleto. Μεσημέρι πλέον και στα τελευταία χωριά συναντάμε ελάχιστους κατοίκους. Το ίδιο και στην Galatina. Αρκετά όμορφη πόλη από το λίγο που βλέπουμε. Κατευθυνόμαστε προς Sta Maria Al Bagno με τελικό προορισμό την Gallipoli. Στο ενδιάμεσο , στο Conchiglie – alto Lido, συναντούμε και το ξενοδοχείο όπου αφήνουμε τα πράγματα μας. Το καλοκαίρι το μέρος αυτό φαίνεται να είναι αρκετά ελκυστικό. Σύντομα φτάνουμε Gallipoli και αφού περιηγηθούμε στην παλιά πόλη επισκεπτόμαστε και το νέο μέρος της πόλης. Προσωπικά το βρίσκω αρκετά όμορφο. Επίσκεψη στο κέντρο της για αγορά της απαραίτητης λόγω καιρού βερμούδας, αφού κατάφερα να ξεχάσω να πάρω μαζί μου και καταλήγουμε σε μια πολύ ωραία μικρή πιτζαρία για φαγητό και επιστροφή στο ξενοδοχείο.
Ξύπνημα την Μ. Παρασκευή και οι όποιες πιθανότητες για πρώτο μπάνιο εγκαταλείπονται στην θέα του συννεφιασμένου πρωινού και του ψιλόβροχου. Μετά το πρωινό ξεκινάμε με τελικό προορισμό την Ματέρα.
Η πορεία είναι αργή. Παίρνουμε τον παραλιακό δρόμο σταματώντας σε ότι μας κινεί το ενδιαφέρον. Μικρές παραλίες και μια στάση στο Porto Cesareo. Συμπαθητική παραλιακή πόλη. Σε χάρτη της περιοχής βλέπουμε ότι το Leverano και το Veglie παράγουν ζυμαρικά και τα επισκεπτόμαστε με την ελπίδα ότι θα βρίσκαμε κάποιο μαγαζάκι για να αγοράσουμε κάποια παραδοσιακά προϊόντα αλλά φευ. Αφού βλέπουμε τα προτεινόμενα από τον τουριστικό οδηγό αξιοθέατα των πόλεων αυτών συνεχίζουμε προς Τάραντα με μια στάση στο συμπαθητικό Pulsano το οποίο το καλοκαίρι σίγουρα θα είναι πιο όμορφο.
Φτάνοντας στον Τάραντα το τοπίο αλλάζει. Ωραίο το κάστρο και ο καθεδρικός αλλά η παλιά πόλη αδιάφορη. Βρώμικη, παραμελημένη και ειλικρινά δεν ξέρω αν άξιζε τον κόπο η στάση. Η βόλτα στην νέα πόλη μου φαίνεται πλέον ότι θα ήταν πιο ενδιαφέρουσα. Πρώτη στιγμή στις διακοπές που κάποιος ζητάει στον δρόμο ένα ευρώ και που αρχίζω να παρατηρώ τις φυσιογνωμίες. Μπορεί τα συμπεράσματα να ακούγονται υπερβολικά αλλά αυτή είναι η αίσθηση που μου άφησε.
Συνεχίζουμε για Ματέρα και μπαίνουμε κατά λάθος στην Autosrada. Και λέω δυστυχώς γιατί σκοπός μας ήταν να κινούμαστε σε όσο γίνεται πιο επαρχιακούς δρόμους ώστε να απολαμβάνουμε την διαδρομή, δεδομένου του ότι δεν είχαμε αυστηρό πρόγραμμα και πίεση χρόνου.
Αρχίζει να βραδιάζει και φτάνουμε Ματέρα. Αφού παρά την τεχνολογία και την καλή σήμανση παιδευόμαστε να βρούμε το sasi μέσα στην απογευματινή κίνηση της Ματέρα τελικά φτάνουμε στην Piazza San Pietro Caveoso όπου δίπλα βρίσκεται το ξενοδοχείο μας. Μεταφέροντας τα απολύτως απαραίτητα μαζί μας πηγαίνουμε στο ξενοδοχείο. Ξεκούραση για λίγο και ξεκινάμε την περιπλάνηση στην πόλη.
Αφού περπατάμε για λιγο στο Sasi βγαίνουμε από αυτό κινούμαστε στα όρια με την νέα πόλη. Κόσμος να περπατάει στις πλατείες, ωραία κτίρια τα οποία και αποθανατίζονται και έχοντας δοκιμάσει για πρώτη φορά ένα gellato και πίνοντας μια μπύρα επιστρέφουμε στο ξενοδοχείο για ξεκούραση αφού η επόμενη μέρα προβλεπόταν κουραστική.
Πρωινό ξύπνημα και η περιήγησή ξεκινάει. Περπατάμε στο sasi, επισκεπτόμαστε ένα σπίτι αναπαράσταση ενός πραγματικού όπως αυτό θα ήταν και καταλήγουμε στο κέντρο πληροφόρησης όπου και κλείνουμε οδηγό για να μας οδηγήσει στις απέναντι σπηλιές. Περιμένοντας να πάει 13.00 ια να συναντήσουμε τον οδηγό μας περπατάμε σε όλο το sasi. Το λιγότερο εντυπωσιακή εμπειρία παρά την απίστευτη ζέστη και το καλύτερο δεν είχε έρθει ακόμη.
Η ώρα να συναντήσουμε τον οδηγό μας έχει φτάσει. Ένας γάμος μας ταλαιπωρεί αλλά τελικά βγαίνουμε από το sasi. Ο Antonio, το όνομα του οδηγού, μας προτείνει δυο εναλλακτικές διαδρομές. Η πρώτη να επισκεφτούμε τον χώρο απέναντι από το sasi στην άλλη πλευρά του ρήγματος και η δεύτερη να μας οδηγήσει σε σπηλιές από την πλευρά της πόλης. Ευτυχώς διαλέγουμε την δεύτερη επιλογή. Βγαίνουμε από την πόλη και περπατώντας μέσα από αγρούς φτάνουμε στις σπηλιές. Φιλικότατος και μιλώντας άπταιστα αγγλικά μας εξηγεί τι βλέπουμε στις σπηλιές, τόσο από γεωλογικής όσο και από θρησκευτικής σκοπιάς.
Τελειώνοντας την περιήγηση με τον Antonio επισκεπτόμαστε μόνοι μας την τοποθεσία στην απέναντι πλευρά του ρήγματος, το οποίο είναι υπόθεση δέκα λεπτών με το αμάξι και με χώρο στάθμευσης δίπλα στην κορυφή του παρατηρητηρίου. Η θέα της Ματέρα εκπληκτική.
Επιστροφή στην Ματέρα, ολιγόλεπτη επίσκεψη στο Καστέλο και αναζήτηση φαγητού. Ευτυχώς βρίσκουμε έναν φούρνο και αγοράζουμε κάτι πρόχειρο όπως και ψωμί Ματέρας το οποίο θα φανεί χρήσιμο την επόμενη μέρα.. Τρώμε και αφού επισκεπτόμαστε ένα μάρκετ για αγορά ζυμαρικών αφήνουμε το καλύτερο κομμάτι του ταξιδιού. Κρίμα που ο χρόνος που δαπανήσαμε ήταν τόσο λίγος.
Μέσα από από επαρχιακούς κατευθυνόμαστε για Alberobelo. Ωραία διαδρομή στην Ιταλική φύση, περνάμε μέσα και από Castellaneta χωρίς όμως να κάνουμε στάση. Βραδάκι φτάνουμε στο στρουμφοχωριό κατά την συνταξιδιώτισσα μου ή στα χομπιτόσπιτα. Διασχίζουμε το Alberobbelo για να βρούμε το ξενοδοχείο μας και αφού τακτοποιήσουμε τα πράγματα μας επιστρέφουμε για μια σύντομη επίσκεψη. Περπατάμε για λίγο στο νυκτερινό και ψιλοάδειο Alberobbelo πριν επιστρέψουμε στο ξενοδοχείο. Και εδώ κύρια μόνο μέρη για φαγητό οπότε το ξενοδοχείο αποτελεί ιδανική επιλογή για χαλάρωση.
Το πρωινό της Κυριακής του Πάσχα μας βρίσκει να περιφερόμαστε στο Alberobbelo. Κλασικά περπάτημα και φωτογραφίες και σε δυο ωρίτσες έχουμε τελειώσει την περιήγηση. Ευχάριστη νότα η πρόσκληση μιας κυρίας να επισκεφτούμε το σπίτι της και να το φωτογραφίσουμε. Μπορεί να μην καταλαβαίναμε τι μας έλεγε αλλά η χαρά της ολοφάνερη και σίγουρα η πρόσκληση της χρωμάτισε ευχάριστα την επίσκεψη μας. Το να δούμε πως είναι και ένα τρουλόσπιτο σήμερα σίγουρα δεν θα μπορούσε να μας αφήσει αδιάφορους.
Αφήνοντας το Alberobbelo κατευθυνόμαστε προς Castel Del Monte. Αφού ταλαιπωρούμαστε λίγο ώστε το gps να μην μας πάει από κεντρική οδική αρτηρία φτάνουμε στο κάστρο οδηγώντας πάλι μέσα από επαρχιακούς δρόμους.
Λίγο πριν το κάστρο και στον δρόμο προς την Άντρια αρχίζουν και τα πρώτα αρνητικά. Ένας παρκαδόρος σχεδόν υποχρεωτικά μας βγάζει από τον δρόμο και μας αναγκάζει να παρκάρουμε. Παρόλο που είχαμε δει την πινακίδα για Άντρια νομίζουμε ότι πρέπει να παρκάρουμε εκεί υποχρεωτικά. Πληρώνουμε και αρχίζουμε την ανάβαση. Προσπερνάμε ακόμη ένα πάρκινγκ και βλέποντας αμάξια να περνούν συνειδητοποιούμε ότι εξαπατηθήκαμε ελαφρώς. Επιστροφή, ψιλοέντονη λογομαχία και τελικά παίρνω το αμάξι και φεύγω.
Περνώντας την στροφή για το κάστρο βρίσκουμε ένα ξέφωτο όπου και το αφήνουμε και μέσα από μονοπάτι φτάνουμε στο κάστρο. Εντυπωσιακό, κυρίως εξωτερικά αλλά όχι κάτι το ιδιαίτερο ώστε κάποιος να ανέβει τόσο βόρεια αν το ταξίδι του δεν περιελάμβανε την οδήγηση ως εξίσου σημαντικού μέρους αυτού.
Πορεία προς Άντρια. Φτάνουμε μεσημέρι και μας πιάνει απελπισία από την ερημιά που συναντούμε. Είχα ακούσει για την μεσημεριανή ανάπαυση των Ιταλών αλλά δεν είχα προετοιμαστεί για αυτό. Θύμιζε κυριολεκτικά νεκρή πόλη.
Φεύγουμε με κατεύθυνση προς ένα Τράνι όπου οι οπαδοί της Γιουβέντους πανηγύριζαν την κατάκτηση του τίτλου και δυσκόλευαν την δική μας επίσκεψη. Κλασικά περπάτημα στην σχετικά όμορφη παλιά πόλη και αναχώρηση για Barletta.
Μια Barletta η οποία αποτέλεσε και την ευχάριστη έκπληξη. Αφού ταλαιπωρούμαστε λίγο να βρούμε το ξενοδοχείο στο οποίο η ρεσεψιόν ήταν κλειστή και ήρθε αφού του τηλεφωνήσαμε αποζημιωνόμαστε από την ζωντάνια της πόλης. Ήταν λες και όλοι οι κάτοικοι της είχαν βγει για βόλτα. Και μαζί τους και εμείς. Πριν την επιστροφή στο ξενοδοχείο επισκεφτήκαμε τα αξιοθέατα, καθίσαμε για φαγητό και βγήκαμε και για μπύρα σε παραλιακό μπαράκι. Η πιο ζωντανή πόλη που συναντήσαμε, ίσως λόγω και της ημέρας και της περιόδου του ταξιδιού μας.
Πρωινό Δευτέρας και τελευταία μέρα της σύντομης αυτής εξόρμησης. Παραλιακά κατηφορίζουμε προς Μπάρι. Μόνη στάση σε outlet στην Μολφέτα για ψώνια.
Κάνοντας το λάθος να μην φάμε στην Μολφέτα φτάνουμε μεσημέρι στο νεκρό Μπάρι. Τα πάντα κλειστά. Περιφερόμαστε λίγο στην παλιά πόλη αλλά σύντομα εγκαταλείπουμε τόσο λόγω του αδιάφορου αυτής όσο ίσως και της συσσωρευμένης κούρασης που αρχίζει να βγαίνει. Αφού βρίσκουμε τελικά κάτι να φάμε πάμε στην καινούρια πόλη η οποία φαίνεται αρκετά ωραία.
Βρίσκουμε τελικά ένα μάρκετ ή καλύτερα ντελικατέσεν για αγορά ζυμαρικών, κρασιών και μπύρας και επιβιβαζόμαστε στο πλοίο για την επιστροφή.
Μπαίνοντας στον Βόλο αρχίζω να συνειδητοποιώ ότι το ταξίδι έχει φτάσει στο τέλος του. Αρνούμενος σαν μικρό παιδί να δεχτώ παρά την κούραση αλλάζω στα γρήγορα και φεύγω για Μηλιές προσπαθώντας όσο μπορώ να επιμηκύνω την διάρκεια του. Η πραγματικότητα όμως είναι ότι ένα ευχάριστο εξαήμερο έχει φτάσει στο τέλος του.
Μέχρι το επόμενο.
http://www.flickr.com/photos/milaber22/sets/72157633436593693/
Αναχώρηση από Ηγουμενίτσα 01.00 και η ώρα είναι και ακόμη είμαι στο γραφείο στη ΒΙ. ΠΕ. Βόλου. 18.30 επιτέλους φεύγω και κάνοντας μια στάση Λάρισα για να πάρω την συνταξιδιώτισσα μου ξεκινάμε για Ηγουμενίτσα.
Το Sorento φτάνει με καθυστέρηση και περίπου στις 02.00 φεύγουμε. Οι εντυπώσεις από το θέμα καθαριότητα στο πλοίο δεν είναι και οι καλύτερες. Ευτυχώς δεν είχε πολύ κόσμο και στις αεροπορικές θέσεις είχε ακόμη λιγότερο.
Ως συνήθως στα ταξίδια δεν κοιμάμαι. Έχοντας ως παρέα την μουσική μου το βράδυ περνάει γρήγορα. Ευτυχώς η συνταξιδιώτισσα μου δεν έχει παρόμοιο θέμα και γρήγορα πέφτει στην αγκαλιά του Μορφέα.
Πρωί κατά τις 09.00 φτάνουμε Brindisi. Χωρίς ιδιαίτερη καθυστέρηση βγαίνουμε από το λιμάνι και κατευθυνόμαστε προς Lecce. Λόγω αϋπνίας και ενός οιδήματος στο δεξί χέρι τον ρόλο του οδηγού αναλαμβάνει η συνταξιδιώτισσα μου. Νωρίτερα του αναμενόμενου και χωρίς να το καταλάβουμε ακούμε τον πλοηγό να μας ενημερώνει ότι φτάσαμε στον προορισμό μας. Στα όρια της παλιάς πόλης και μην βλέποντας κάτι που να θυμίζει ξενώνα ρωτάμε δυο περαστικούς αν όντως είμαστε Lecce. Μην αναγνωρίζοντάς το ξενοδοχείο, το οποίο ήταν εντός του χώρου μιας βιβλιοθήκης, περιπλανόμαστε τριγύρω, μέσα στα στενά προκειμένου να το βρούμε. Αφού με τα πολλά το βρίσκουμε ανεβάζουμε βαλίτσες, ένα γρήγορο ντους και κατευθείαν στην παλιά πόλη.
Η περιπλάνηση κρατάει έως αργά το απόγευμα και ουσιαστικά πρέπει να έχουμε δει ότι υπάρχει στο ιστορικό κέντρο και περπατάμε και λίγο στην νέα πόλη. Porta Napoli, Museo Missionario, Castello, Anfitetro, Santa Groce, Duomo κλπ. με μια μικρή στάση για μια σαλάτα και μια δροσερή μπύρα λόγω και της ζέστης.
Θετική η πρώτη εντύπωση αλλά η αλήθεια είναι ότι το περίμενα λίγο πιο εντυπωσιακό. Περίεργη αίσθηση μου δημιουργεί το γεγονός ότι πολλά κτίρια φαίνονται τελείως εγκαταλειμμένα.
Μετά από ολιγόωρη επιστροφή στο δωμάτιο ξαναβγαίνουμε για μια βόλτα. Μετά από σύντομη περιπλάνηση στην αγορά και αφού ξαναμπαίνουμε στην παλιά πόλη για μια μπύρα. Δύσκολα βρίσκουμε ένα μαγαζί μόνο για ποτό. Τα περισσότερα ήταν εστιατόρια ή σερβίριζαν και φαγητό. Μην έχοντας καταφέρει να φάω ούτε την σαλάτα το μεσημέρι η ιδέα του φαγητού δεν μας φαίνεται ελκυστική..Τελικά βρίσκουμε μια ωραία μπυραρία με μεγάλη ποικιλία και έναν ιδιαίτερα ομιλητικό ιδιοκτήτη ο οποίος μας εξηγεί την ιστορία της μπύρας που πίνουμε. Μετά την μπύρα επιστρέφουμε για ύπνο αφού η κούραση κάνει πλέον εμφανή τα σημάδια της
Πρώτη Μαΐου και μετά το λιτό πρωινό κατευθυνόμαστε νότια. Προορισμός η Santa Maria Di Lucia. Αφού έχουμε περπατήσει στην παραλία της επισκεπτόμαστε και την περιοχή με τον φάρο της. Λόγω και της πρωτομαγιάς επικρατεί κυκλοφοριακό κομφούζιο.
Σύντομα ανηφορίζουμε την ακτή προς Otranto. Χαμηλές ταχύτητες και όπου βρίσκουμε κάτι ενδιαφέρον στάση για για φωτογραφίες όπως λίγα χιλιόμετρα βορειότερα από την Santa Maria Di Lucia.όπου συναντούμε μια γέφυρα όπου κάτω της υπάρχει ένας μικροσκοπικός κολπίσκος στον οποίο καταλήγει ένα φαράγγι. Ωραίο μέρος για στάση για καφέ αλλά τα τραπεζάκια δεν έχουν τέντες και ο ήλιος είναι καυτός οπότε συνεχίζουμε οδηγώντας βορειότερα. Παράκαμψη και στάση σε Tricase. Τίποτε το ιδιαίτερο, λίγες φωτογραφίες του κέντρου και κατευθυνόμαστε προς Castro. Ωραία τα νερά αλλά μόνο για φωτογραφίες. Οι παραλίες τους μου φαίνονται από αδιάφορες έως άσχημες. Λίγο πριν τις τρεις φθάνουμε Otranto. Περιήγηση στην παλιά πόλη, φωτογραφίες και πρώτες αγορές πριν συνεχίσουμε. Ανεβαίνοντας καταφέρνουμε να βρούμε μια παραλία με ένα μαγαζί όπου να μπορούμε να πιούμε χαλαρά κάτι δροσιστικό. Τελευταία στάση Cataldo. Μεγάλη παραλία, κόσμος να περπατάει αλλά ελάχιστα μέρη για να καθίσεις. Επιστροφή στο Lecce.
Ολιγόλεπτη ξεκούραση στο δωμάτιο και έξοδος στο νυκτερινό Lecce. Η αλήθεια είναι ότι το φανταζόμουν πιο ζωντανή σαν πόλη. Ίσως το γεγονός ότι είναι καθημερινή, ίσως το ότι η διασκέδαση να ταυτίζεται και με την συνοδεία φαγητού μου δημιουργεί αμφιλεγόμενες εντυπώσεις. Χωρίς να επιζητώ την μορφή διασκέδασης με τις καφετέριες – μπαράκια με την δυνατή μουσική εντούτοις η απουσία της με ξενίζει.
Τετάρτη Δυο Μαΐου και ήρθε η ώρα να επισκεφτούμε την Grecia Salentina. Μην έχοντας υψηλές προσδοκίες δεν απογοητεύομαι από αυτό που συναντώ. Μικρές κωμοπόλεις, με κάποια ενδιαφέροντα κτίρια. Επισκεπτόμαστε κατά σειρά Sternatia, Calimera, Martano, Corigliano D' Otranto και Soleto. Μεσημέρι πλέον και στα τελευταία χωριά συναντάμε ελάχιστους κατοίκους. Το ίδιο και στην Galatina. Αρκετά όμορφη πόλη από το λίγο που βλέπουμε. Κατευθυνόμαστε προς Sta Maria Al Bagno με τελικό προορισμό την Gallipoli. Στο ενδιάμεσο , στο Conchiglie – alto Lido, συναντούμε και το ξενοδοχείο όπου αφήνουμε τα πράγματα μας. Το καλοκαίρι το μέρος αυτό φαίνεται να είναι αρκετά ελκυστικό. Σύντομα φτάνουμε Gallipoli και αφού περιηγηθούμε στην παλιά πόλη επισκεπτόμαστε και το νέο μέρος της πόλης. Προσωπικά το βρίσκω αρκετά όμορφο. Επίσκεψη στο κέντρο της για αγορά της απαραίτητης λόγω καιρού βερμούδας, αφού κατάφερα να ξεχάσω να πάρω μαζί μου και καταλήγουμε σε μια πολύ ωραία μικρή πιτζαρία για φαγητό και επιστροφή στο ξενοδοχείο.
Ξύπνημα την Μ. Παρασκευή και οι όποιες πιθανότητες για πρώτο μπάνιο εγκαταλείπονται στην θέα του συννεφιασμένου πρωινού και του ψιλόβροχου. Μετά το πρωινό ξεκινάμε με τελικό προορισμό την Ματέρα.
Η πορεία είναι αργή. Παίρνουμε τον παραλιακό δρόμο σταματώντας σε ότι μας κινεί το ενδιαφέρον. Μικρές παραλίες και μια στάση στο Porto Cesareo. Συμπαθητική παραλιακή πόλη. Σε χάρτη της περιοχής βλέπουμε ότι το Leverano και το Veglie παράγουν ζυμαρικά και τα επισκεπτόμαστε με την ελπίδα ότι θα βρίσκαμε κάποιο μαγαζάκι για να αγοράσουμε κάποια παραδοσιακά προϊόντα αλλά φευ. Αφού βλέπουμε τα προτεινόμενα από τον τουριστικό οδηγό αξιοθέατα των πόλεων αυτών συνεχίζουμε προς Τάραντα με μια στάση στο συμπαθητικό Pulsano το οποίο το καλοκαίρι σίγουρα θα είναι πιο όμορφο.
Φτάνοντας στον Τάραντα το τοπίο αλλάζει. Ωραίο το κάστρο και ο καθεδρικός αλλά η παλιά πόλη αδιάφορη. Βρώμικη, παραμελημένη και ειλικρινά δεν ξέρω αν άξιζε τον κόπο η στάση. Η βόλτα στην νέα πόλη μου φαίνεται πλέον ότι θα ήταν πιο ενδιαφέρουσα. Πρώτη στιγμή στις διακοπές που κάποιος ζητάει στον δρόμο ένα ευρώ και που αρχίζω να παρατηρώ τις φυσιογνωμίες. Μπορεί τα συμπεράσματα να ακούγονται υπερβολικά αλλά αυτή είναι η αίσθηση που μου άφησε.
Συνεχίζουμε για Ματέρα και μπαίνουμε κατά λάθος στην Autosrada. Και λέω δυστυχώς γιατί σκοπός μας ήταν να κινούμαστε σε όσο γίνεται πιο επαρχιακούς δρόμους ώστε να απολαμβάνουμε την διαδρομή, δεδομένου του ότι δεν είχαμε αυστηρό πρόγραμμα και πίεση χρόνου.
Αρχίζει να βραδιάζει και φτάνουμε Ματέρα. Αφού παρά την τεχνολογία και την καλή σήμανση παιδευόμαστε να βρούμε το sasi μέσα στην απογευματινή κίνηση της Ματέρα τελικά φτάνουμε στην Piazza San Pietro Caveoso όπου δίπλα βρίσκεται το ξενοδοχείο μας. Μεταφέροντας τα απολύτως απαραίτητα μαζί μας πηγαίνουμε στο ξενοδοχείο. Ξεκούραση για λίγο και ξεκινάμε την περιπλάνηση στην πόλη.
Αφού περπατάμε για λιγο στο Sasi βγαίνουμε από αυτό κινούμαστε στα όρια με την νέα πόλη. Κόσμος να περπατάει στις πλατείες, ωραία κτίρια τα οποία και αποθανατίζονται και έχοντας δοκιμάσει για πρώτη φορά ένα gellato και πίνοντας μια μπύρα επιστρέφουμε στο ξενοδοχείο για ξεκούραση αφού η επόμενη μέρα προβλεπόταν κουραστική.
Πρωινό ξύπνημα και η περιήγησή ξεκινάει. Περπατάμε στο sasi, επισκεπτόμαστε ένα σπίτι αναπαράσταση ενός πραγματικού όπως αυτό θα ήταν και καταλήγουμε στο κέντρο πληροφόρησης όπου και κλείνουμε οδηγό για να μας οδηγήσει στις απέναντι σπηλιές. Περιμένοντας να πάει 13.00 ια να συναντήσουμε τον οδηγό μας περπατάμε σε όλο το sasi. Το λιγότερο εντυπωσιακή εμπειρία παρά την απίστευτη ζέστη και το καλύτερο δεν είχε έρθει ακόμη.
Η ώρα να συναντήσουμε τον οδηγό μας έχει φτάσει. Ένας γάμος μας ταλαιπωρεί αλλά τελικά βγαίνουμε από το sasi. Ο Antonio, το όνομα του οδηγού, μας προτείνει δυο εναλλακτικές διαδρομές. Η πρώτη να επισκεφτούμε τον χώρο απέναντι από το sasi στην άλλη πλευρά του ρήγματος και η δεύτερη να μας οδηγήσει σε σπηλιές από την πλευρά της πόλης. Ευτυχώς διαλέγουμε την δεύτερη επιλογή. Βγαίνουμε από την πόλη και περπατώντας μέσα από αγρούς φτάνουμε στις σπηλιές. Φιλικότατος και μιλώντας άπταιστα αγγλικά μας εξηγεί τι βλέπουμε στις σπηλιές, τόσο από γεωλογικής όσο και από θρησκευτικής σκοπιάς.
Τελειώνοντας την περιήγηση με τον Antonio επισκεπτόμαστε μόνοι μας την τοποθεσία στην απέναντι πλευρά του ρήγματος, το οποίο είναι υπόθεση δέκα λεπτών με το αμάξι και με χώρο στάθμευσης δίπλα στην κορυφή του παρατηρητηρίου. Η θέα της Ματέρα εκπληκτική.
Επιστροφή στην Ματέρα, ολιγόλεπτη επίσκεψη στο Καστέλο και αναζήτηση φαγητού. Ευτυχώς βρίσκουμε έναν φούρνο και αγοράζουμε κάτι πρόχειρο όπως και ψωμί Ματέρας το οποίο θα φανεί χρήσιμο την επόμενη μέρα.. Τρώμε και αφού επισκεπτόμαστε ένα μάρκετ για αγορά ζυμαρικών αφήνουμε το καλύτερο κομμάτι του ταξιδιού. Κρίμα που ο χρόνος που δαπανήσαμε ήταν τόσο λίγος.
Μέσα από από επαρχιακούς κατευθυνόμαστε για Alberobelo. Ωραία διαδρομή στην Ιταλική φύση, περνάμε μέσα και από Castellaneta χωρίς όμως να κάνουμε στάση. Βραδάκι φτάνουμε στο στρουμφοχωριό κατά την συνταξιδιώτισσα μου ή στα χομπιτόσπιτα. Διασχίζουμε το Alberobbelo για να βρούμε το ξενοδοχείο μας και αφού τακτοποιήσουμε τα πράγματα μας επιστρέφουμε για μια σύντομη επίσκεψη. Περπατάμε για λίγο στο νυκτερινό και ψιλοάδειο Alberobbelo πριν επιστρέψουμε στο ξενοδοχείο. Και εδώ κύρια μόνο μέρη για φαγητό οπότε το ξενοδοχείο αποτελεί ιδανική επιλογή για χαλάρωση.
Το πρωινό της Κυριακής του Πάσχα μας βρίσκει να περιφερόμαστε στο Alberobbelo. Κλασικά περπάτημα και φωτογραφίες και σε δυο ωρίτσες έχουμε τελειώσει την περιήγηση. Ευχάριστη νότα η πρόσκληση μιας κυρίας να επισκεφτούμε το σπίτι της και να το φωτογραφίσουμε. Μπορεί να μην καταλαβαίναμε τι μας έλεγε αλλά η χαρά της ολοφάνερη και σίγουρα η πρόσκληση της χρωμάτισε ευχάριστα την επίσκεψη μας. Το να δούμε πως είναι και ένα τρουλόσπιτο σήμερα σίγουρα δεν θα μπορούσε να μας αφήσει αδιάφορους.
Αφήνοντας το Alberobbelo κατευθυνόμαστε προς Castel Del Monte. Αφού ταλαιπωρούμαστε λίγο ώστε το gps να μην μας πάει από κεντρική οδική αρτηρία φτάνουμε στο κάστρο οδηγώντας πάλι μέσα από επαρχιακούς δρόμους.
Λίγο πριν το κάστρο και στον δρόμο προς την Άντρια αρχίζουν και τα πρώτα αρνητικά. Ένας παρκαδόρος σχεδόν υποχρεωτικά μας βγάζει από τον δρόμο και μας αναγκάζει να παρκάρουμε. Παρόλο που είχαμε δει την πινακίδα για Άντρια νομίζουμε ότι πρέπει να παρκάρουμε εκεί υποχρεωτικά. Πληρώνουμε και αρχίζουμε την ανάβαση. Προσπερνάμε ακόμη ένα πάρκινγκ και βλέποντας αμάξια να περνούν συνειδητοποιούμε ότι εξαπατηθήκαμε ελαφρώς. Επιστροφή, ψιλοέντονη λογομαχία και τελικά παίρνω το αμάξι και φεύγω.
Περνώντας την στροφή για το κάστρο βρίσκουμε ένα ξέφωτο όπου και το αφήνουμε και μέσα από μονοπάτι φτάνουμε στο κάστρο. Εντυπωσιακό, κυρίως εξωτερικά αλλά όχι κάτι το ιδιαίτερο ώστε κάποιος να ανέβει τόσο βόρεια αν το ταξίδι του δεν περιελάμβανε την οδήγηση ως εξίσου σημαντικού μέρους αυτού.
Πορεία προς Άντρια. Φτάνουμε μεσημέρι και μας πιάνει απελπισία από την ερημιά που συναντούμε. Είχα ακούσει για την μεσημεριανή ανάπαυση των Ιταλών αλλά δεν είχα προετοιμαστεί για αυτό. Θύμιζε κυριολεκτικά νεκρή πόλη.
Φεύγουμε με κατεύθυνση προς ένα Τράνι όπου οι οπαδοί της Γιουβέντους πανηγύριζαν την κατάκτηση του τίτλου και δυσκόλευαν την δική μας επίσκεψη. Κλασικά περπάτημα στην σχετικά όμορφη παλιά πόλη και αναχώρηση για Barletta.
Μια Barletta η οποία αποτέλεσε και την ευχάριστη έκπληξη. Αφού ταλαιπωρούμαστε λίγο να βρούμε το ξενοδοχείο στο οποίο η ρεσεψιόν ήταν κλειστή και ήρθε αφού του τηλεφωνήσαμε αποζημιωνόμαστε από την ζωντάνια της πόλης. Ήταν λες και όλοι οι κάτοικοι της είχαν βγει για βόλτα. Και μαζί τους και εμείς. Πριν την επιστροφή στο ξενοδοχείο επισκεφτήκαμε τα αξιοθέατα, καθίσαμε για φαγητό και βγήκαμε και για μπύρα σε παραλιακό μπαράκι. Η πιο ζωντανή πόλη που συναντήσαμε, ίσως λόγω και της ημέρας και της περιόδου του ταξιδιού μας.
Πρωινό Δευτέρας και τελευταία μέρα της σύντομης αυτής εξόρμησης. Παραλιακά κατηφορίζουμε προς Μπάρι. Μόνη στάση σε outlet στην Μολφέτα για ψώνια.
Κάνοντας το λάθος να μην φάμε στην Μολφέτα φτάνουμε μεσημέρι στο νεκρό Μπάρι. Τα πάντα κλειστά. Περιφερόμαστε λίγο στην παλιά πόλη αλλά σύντομα εγκαταλείπουμε τόσο λόγω του αδιάφορου αυτής όσο ίσως και της συσσωρευμένης κούρασης που αρχίζει να βγαίνει. Αφού βρίσκουμε τελικά κάτι να φάμε πάμε στην καινούρια πόλη η οποία φαίνεται αρκετά ωραία.
Βρίσκουμε τελικά ένα μάρκετ ή καλύτερα ντελικατέσεν για αγορά ζυμαρικών, κρασιών και μπύρας και επιβιβαζόμαστε στο πλοίο για την επιστροφή.
Μπαίνοντας στον Βόλο αρχίζω να συνειδητοποιώ ότι το ταξίδι έχει φτάσει στο τέλος του. Αρνούμενος σαν μικρό παιδί να δεχτώ παρά την κούραση αλλάζω στα γρήγορα και φεύγω για Μηλιές προσπαθώντας όσο μπορώ να επιμηκύνω την διάρκεια του. Η πραγματικότητα όμως είναι ότι ένα ευχάριστο εξαήμερο έχει φτάσει στο τέλος του.
Μέχρι το επόμενο.
http://www.flickr.com/photos/milaber22/sets/72157633436593693/
