Ulysses
Member
- Μηνύματα
- 114
- Likes
- 174
- Επόμενο Ταξίδι
- Ζυρίχη
- Ταξίδι-Όνειρο
- Περού - Μεξικό
Από τα 8 μου μέχρι τα 16 περίπου, πήγαινα κάθε καλοκαίρι οικογενειακώς σε κάποιο νησί από τη Θεσσαλονίκη. Είτε Δωδεκάνησα, είτε Κρήτη, είτε Κυκλάδες. Με Δημητρούλα, Ρομίλντα, Μιλένα... Για Κω και Ρόδο υπήρχε ένα πιο υποφερτό.
Το ταξίδι για Κρήτη, όπως και για Σαντορίνη πχ, ήταν μαρτυρικό με του Αγούδημου... Πάνω από 24 ώρες, να σταματάει καθ όλη τη διάρκεια της νύχτας σε κάθε Κυκλάδα ανά ώρα και να τρίζουν τα πάντα.
Το πρωί να τρέχουμε να πιάσουμε θέση στο σαλόνι γιατι γινότανε χαμός... Κόσμος παντού, να κοιμάται σε καθε γωνία.
Παίρναμε πάντα καμπίνα, αλλά οταν έκανα το βράδυ βόλτα στο κατάστρωμα, ζήλευα όλους αυτούς εκεί, παρέες με τα sleeping bag, κιθάρες, κάτω απ το φεγγ´αρι, να φυσάει, να μυρίζει πετρέλαιο, να κολλάνε τα πάντα από τη γλίτσα και την υγρασία.
Ήταν ένας από τους πρώτους στόχους που είχα βάλει για όταν θα τελείωνα το σχολείο, να ταξιδέψω έτσι σε νησί.
Τελικά δεν το έκανα ποτέ κι από τότε δεν έχω περάσει πάνω από 3 -4 συνεχόμενες ώρες σε καράβι.
Το ταξίδι για Κρήτη, όπως και για Σαντορίνη πχ, ήταν μαρτυρικό με του Αγούδημου... Πάνω από 24 ώρες, να σταματάει καθ όλη τη διάρκεια της νύχτας σε κάθε Κυκλάδα ανά ώρα και να τρίζουν τα πάντα.
Το πρωί να τρέχουμε να πιάσουμε θέση στο σαλόνι γιατι γινότανε χαμός... Κόσμος παντού, να κοιμάται σε καθε γωνία.
Παίρναμε πάντα καμπίνα, αλλά οταν έκανα το βράδυ βόλτα στο κατάστρωμα, ζήλευα όλους αυτούς εκεί, παρέες με τα sleeping bag, κιθάρες, κάτω απ το φεγγ´αρι, να φυσάει, να μυρίζει πετρέλαιο, να κολλάνε τα πάντα από τη γλίτσα και την υγρασία.
Ήταν ένας από τους πρώτους στόχους που είχα βάλει για όταν θα τελείωνα το σχολείο, να ταξιδέψω έτσι σε νησί.
Τελικά δεν το έκανα ποτέ κι από τότε δεν έχω περάσει πάνω από 3 -4 συνεχόμενες ώρες σε καράβι.
