thanos75
Member
Δυστυχώς από ένα σημείο και μετά η εταιρία του Γεράσιμου Αγούδημου (G.A. Ferries) είχε πράγματι τα πιο κακοσυντηρημένα πλοία, ειδικά στο ξενοδοχειακό (όχι τόσο στο μηχανολογικό τομέα κατά τη γνώμη μου-βλάβες συνέβαιναν και συμβαίνουν σε κάθε εταιρία, άλλο που η συγκεκριμένη εταιρία τισ διαχειριζόταν επικοινωνιακά με τραγελαφικό πραγματικά τρόπο). Και ο ίδιος ο Γεράσιμος Αγούδημος, δεν θα τον έλεγε κανείς πρότυπο ακτοπλόου και φάνηκε έντονα από την οικονομική κατάληξη της εταιρίας του και τον τρόπο διαχείρισης της. Περισσότερο σε "παπατζή μεγαλοπαράγοντα" που του άρεσε να έχει στενές σχέσεις με την εκάστοτε εξουσία μου έβγαζε. Και με τον Ανδρέα Παπανδρέου είχε τακιμιάσει καλά και με τον Κωστάκη τον Καραμανλή είχε πάρει πολλά φιλιά ζωής στα τότε χρόνια της παρακμής της εταιρίας του. Τεσπα...ας είναι ελαφρύ το χρώμα του...Προσωπικά πάντα θεωρούσα τα πλοία ως το μόνο μέσο συγκοινωνίας που έχει "ψυχή"...οι λαμαρίνες τους εάν μιλούσαν θα μπορούσαν να μας πουν πολλές όμορφες και λιγότερο όμορφες ιστορίες. Και σίγουρα και τα πλοία του Γεράσιμου Αγούδημου είχαν ψυχή, ανεξάρτητα από τον τρόπο διαχείρισής του από τον "πατέρα" τους.Σήμερα το απόγευμα το διάβασα τυχαία και μάλιστα με έπιασε τόση νοσταλγία που το κοινοποίησα στο fb!
Πώς ένα πλοίο "ντροπή" για την ελληνική ακτοπλοϊα καταλήγει υλικό υπέροχων φοιτητικών αναμνήσεων!
Και μια ακόμα επισήμανση κυρίως στο άρθρο του κυρίου Πολιτάκη. Το Ρομίλντα ειδικά υπήρξε ένα από τα καλοτάξιδα πλοία που πέρασαν ποτέ από το Αιγαίο. Ούτε κουνήματα, ούτε κραδασμούς ακόμα και με χοντρές θάλασσες. Ναι μεν δεν είχε ταχύτητα, η εταιρία του μπορεί να το μεταχειριζόταν ως filler, όμως υπήρξε ένα από τα πιο στιβαρά γιαπωνέζικα σκαριά που πέρασαν από την ακτοπλοιά μας.