Ελληνικό Πάσχα - Μέρες παράξενες, θαυμάσιες μέρες (μια παρεΐστικη ιστορία).

[evaT]

Πολύ ωραία η ιδέα το Πάσχα στο χρόνο κ τόσα όμορφα μερη στην Ελλάδα! Σε κάποια από αυτά έχω βρεθεί κ γω αντίστοιχες μέρες και νοσταλγησα....περιμένω να ολοκληρωθεί το οδοιπορικό για να δω αν πήγες κάπου ακόμα που έχω βρεθεί κ ήταν ωραία εμπειρία αλλά περιμένω κ θα σου πω στο τέλος. Εν τω μεταξύ όλα καλά αλλά τα ....συκωτια σας τα έχετε δει ρε παιδιά;

 

[psilos3]

Πολύ ωραία η ιδέα το Πάσχα στο χρόνο κ τόσα όμορφα μερη στην Ελλάδα! Σε κάποια από αυτά έχω βρεθεί κ γω αντίστοιχες μέρες και νοσταλγησα....περιμένω να ολοκληρωθεί το οδοιπορικό για να δω αν πήγες κάπου ακόμα που έχω βρεθεί κ ήταν ωραία εμπειρία αλλά περιμένω κ θα σου πω στο τέλος. Εν τω μεταξύ όλα καλά αλλά τα ....συκωτια σας τα έχετε δει ρε παιδιά;

Σ' ευχαριστώ πολύ για όσα γράφεις! Το Πάσχα είναι όντως πολύ καλή επιλογή για εκδρομή στην Ελλάδα, από πολλές απόψεις. Τελειώνει το οδοιπορικό σύντομα να ξέρεις, κι αν έχουμε συμπέσει σε κάποιες περιοχές θα ηθελα τη γνώμη σου ή κατά πόσο συμφωνείς η όχι για τη βαθμολογία που δίνω σε κάθε κεφάλαιο - προορισμο.
Μια χαρά αντέχουμε κι εμείς και τα συκώτια μας Παιδιά είμαστε ακόμα, να μη το ρίξουμε και λίγο έξω στις εκδρομές;

 

[evaT]

Σ' ευχαριστώ πολύ για όσα γράφεις! Το Πάσχα είναι όντως πολύ καλή επιλογή για εκδρομή στην Ελλάδα, από πολλές απόψεις. Τελειώνει το οδοιπορικό σύντομα να ξέρεις, κι αν έχουμε συμπέσει σε κάποιες περιοχές θα ηθελα τη γνώμη σου ή κατά πόσο συμφωνείς η όχι για τη βαθμολογία που δίνω σε κάθε κεφάλαιο - προορισμο.
Μια χαρά αντέχουμε κι εμείς και τα συκώτια μας Παιδιά είμαστε ακόμα, να μη το ρίξουμε και λίγο έξω στις εκδρομές;

Θα τα δω όλαααα και θα σχολιάσω για τα μέρη που έχω βρεθεί και γω συνολικά. Αν και τα είδα από άλλη οπτική τότε γιατί πήγα ως επί το πλείστον όταν ήμουν παντρεμένη και είχα μικρά παιδιά τότε οπότε για τη νυχτερινή ζωή δεν έχω κ μεγάλη άποψη....εκτός από το Ναύπλιο που πήγαμε ζευγάρια και το ξεχειλώσαμε στις εξόδους. Μέσα της δεκαετίας του 1990 ήσουν παιδάκι εσύ χεχε. Θα γράψω στο τέλος...

 

[psilos3]

2014 - Άνδρος



Είχαμε απομακρυνθεί τα τελευταία χρόνια από το Πάσχα στις Κυκλάδες, είτε για λόγους πρόσβασης, είτε για λόγους επιλογών. Προτιμήθηκαν άλλοι προορισμοί πιο λογικοί και σίγουρα πιο εύκολοι.

Ένα εξάμηνο περίπου πριν το Πάσχα όμως άρχισε να μπαίνει στο μυαλό μου η Άνδρος, με αφορμή την επίσκεψη φίλων για το τριήμερο της 28ης και τα καλά λόγια που μου είπαν. Έθεσα το όνομα του νησιού στη κουβέντα λίγο καιρό μετά, βλέποντας ότι υπάρχει βατή πρόσβαση μέσω Ραφήνας στο κοντινό στην Αττική νησί.

Έτσι εύκολα κέρδισε η προοπτική να δούμε άλλο ένα νησί στο Κυκλαδίτικο χώρο, που είχε εντελώς διαφορετικά στοιχεία από τις άλλες Κυκλάδες και δεν αποτελούσε υψηλό στόχο για καλοκαιρινές διακοπές.

Η εκδρομή ήταν αρκετά οικονομική στα οδοιπορικά της, καθώς πέρα από το εισιτήριο του πλοίο και του ΚΤΕΛ έως τη Ραφήνα, η οικονομικότατη μετακίνηση της Ryan από Θεσσαλονίκη, αλλά και το κατάλυμα σε πολύ καλή τιμή, έπαιξαν το ρόλο τους!



Μεγάλη Παρασκευή

Η γαλήνια θάλασσα βοήθησε ώστε το ταξίδι να είναι όχι μόνο ανώδυνο (καθώς άμα σε πιάσει θάλασσα μεταξύ Εύβοιας – Άνδρου άστο καλύτερα) αλλά και απολαυστικό:

Τη βγάλαμε στο κατάστρωμα καθώς οι κλασσικοί Ελληναράδες έπιαναν από τρεις θέσεις ο καθένας για να κοιμηθούν, σε ένα πλοίο που γινόταν το αδιαχώρητο κι εμείς ήμασταν πολύ κουρασμένοι για να μαλώσουμε. Ούτε δυο ώρες μετά πιάσαμε την Άνδρο:

Αρχίζοντας να μπαίνουμε στο κύριο λιμάνι της το Γαύριο:

Ήταν η πρώτη στάση πριν το πλοίο συνεχίσει για τις υπόλοιπες Κυκλάδες:

Παραλάβαμε το αυτοκίνητο που είχαμε νοικιάσει και ξεκινήσαμε για την πόλη της Άνδρου. Η απόσταση των 32 χιλιομέτρων σε νησιώτικο δρόμο με στροφές δεν ήταν ότι καλύτερο με τέτοια αυπνία, ωστόσο κρατούσαμε ακόμα γερά και φτάσαμε στο δωμάτιο με τη πολύ ωραία θέα που είχαμε κλείσει 40 λεπτά μετά:

Η ξεκούραση για λίγες ώρες ήταν επιβεβλημένη καθώς η ώρα κόντευε 11 κι εμείς δεν είχαμε κοιμηθεί ακόμα. Τελευταία βραδινή πτήση και αναμονή περίπου 5 ώρες στο Βενιζέλος μέχρι να φύγουμε για Ραφήνα δε το επέτρεψαν!

Ανασυνταχθήκαμε το μεσημεράκι και γεμάτοι πλέον ξεκινήσαμε να δούμε την Άνδρο.

Περάσαμε τα παλιά αρχοντικά με την ωραία θέα:

Βγαίνοντας στο κεντρικό πεζόδρομο με το πολύ κόσμο:

Και τη κατάμεστη πανέμορφη πλατεία με το πλατάνι:

Συνεχίσαμε τη βόλτα μας στα στενάκια:

Κάνοντας στάση για να προσκυνήσουν όσοι ήθελαν τον επιτάφιο στην εκκλησία του Αγίου Γεωργίου:

Συνεχίζοντας προς την Αγία Βαρβάρα:

Καταλήγοντας στη πολύ γνωστή πλατεία «Αφανούς Ναύτη» σήμα κατατεθέν και σύμβολο του νησιού:

Επιστρέψαμε προς τη κεντρική πλατεία θαυμάζοντας την ιδιαίτερη αρχιτεκτονική:

Η Άνδρος δεν είναι όπως τα άλλα νησιά των Κυκλάδων που έχουμε συνηθίσει, τουναντίον έχει το δικό της ξεχωριστό ύφος και στυλ. Κανονικές κεραμοσκεπές, πλούτος, μεγάλα αρχοντικά, βλάστηση κτλ.

Το τραπέζι που άδειασε την ώρα που περνούσαμε από την όμορφη πλατεία ήταν θεόσταλτο δώρο. Ακόμα δεν είχαμε συστηθεί στο νησί, οπότε φροντίσαμε να καθίσουμε και να το γεμίσουμε:

Δεν ήταν όμως και η πιο ευχάριστη εμπειρία, καθώς το βλακωδέστατο & βάρβαρο «έθιμο» με τις κροτίδες να σκάνε από παντού έκανε τη παραμονή μας ανυπόφορη σε σημείο αηδίας. Βρίσαμε, ξαναβρίσαμε, κάναμε παράπονα στο κατάστημα 1-2 φορές λαμβάνοντας άξεστες απαντήσεις και γράψιμο, με αποτέλεσμα να σηκωθούμε να φύγουμε μοιράζοντας «ευχές» μέρα που ήταν… Αν έπιανα έναν θα τον έβαζα να τις φάει τις κροτίδες. Πρώτο κακό σημάδι στο νησί.

Συνεχίσαμε το δρόμο μας έχοντας πεινάσει. Φτάσαμε απέναντι από τη Μητρόπολη και κάναμε στάση σε ένα σουβλατζίδικο για να πιούμε μια μπύρα και να φάμε κάτι:

Λογαριασμός; Κοντά στα 80€ για μπύρες και σάντουιτς. Δεύτερος κακός οιωνός…

Παρακολουθήσαμε για λίγο τη περιφορά και νύχτα πλέον γυρίσαμε στο δωμάτιο για να αράξουμε και να ετοιμαστούμε:

Το μπαρ που διαλέξαμε να πιούμε τα ποτά μας το πρώτο βράδυ δεν ήταν άσχημο. Βράδι γιορτινό καθώς κλείναμε τη δέκατη σερί εκδρομή!

Γυρίσαμε χαρούμενοι πριν προλάβει να ξημερώσει εντελώς. Και το ξημέρωμα στο Αιγαίο είναι όμορφο, πολύ όμορφο..

Μεγάλο Σάββατο

Ξύπνημα και καφεδάκι στην ωραία θέα του δωματίου:

Η μέρα είχε ανάβαση στα ορεινά της Άνδρου κι εξερεύνηση των πηγών και των χωριών της. Κάναμε στάση λίγο μετά στην όμορφη πηγή με το όνομα Σάριζα:

Χωρίς να χάσουμε την ευκαιρία για πανοραμικές λήψεις της Πόλης, μιας και η πολύ καλή μέρα βοηθούσε σ’ αυτό:

Η πλατεία του αφανούς ναύτη και το κάστρο από ψηλά:

Είχα τσεκάρει στις σημειώσεις μου την επίσκεψη στη «Ρεματιά της Πυθάρας» ένα μικρό υδροβιότοπο με λιμνούλες και μικρούς καταρράκτες μέσα σ’ ένα καταπράσινο τοπίο. Μπήκαμε στο μονοπάτι για το λόγο αυτό:

Όμως η παρέα δεν έκρινε σκόπιμο να ακολουθήσει τη διαδρομή κι εγώ ζυγίζοντας τις περιστάσεις δε πήγα μόνος μου, κάτι που μετάνιωσα και θα έκανα πολύ πιο εύκολα σήμερα. Αν βρεθείτε στην ίδια θέση μη το χάσετε…

Κατόπιν αυτού συνεχίσαμε τη πορεία μας προς το χωριό Μαίνητες, καταπράσινο και χτισμένο ανάμεσα στα πλατάνια και τις καρυδιές, γνωστό για τις πηγές του, το νερό που τρέχει ουσιαστικά από το στόμα μαρμάρινων λεόντων:

Οι πηγές βρίσκονται κάτω από το ιερό της Παναγίας, για το οποίο λέγεται ότι είναι χτισμένο σε θέση αρχαίου ναού (τι περίεργο, ακόμα ένα) και τα νερά τους αξιοποιούνται στο πότισμα των τριγύρω χωραφιών:

Εκεί είχαμε μια πολύ ωραία απρόσμενη συνάντηση. Αφού αλλάξαμε δυο κουβέντες βγήκαμε μια φωτογραφία:

(ΤΖΙΜΑΚΟ ΜΑΣ ΛΕΙΠΕΙΣ)

Προχωρημένο μεσημέρι πλέον και το τοπίο ήταν παραπάνω από θελκτικό για τραπέζι. Ανάμεσα στα δέντρα και τα τρεχούμενα νερά απολαύσαμε τους μεζέδες και τις παγωμένες μπύρες, ίσως στο καλύτερο γεύμα μας στο νησί:

Αναχωρήσαμε αφού έπεσε ο ήλιος και ήπιαμε το νεράκι μας από τη πηγή:

Κατεβαίνοντας στη πόλη που μου άρεσε πολύ τούτη την ώρα:

Κάναμε τη βόλτα μας και καθίσαμε στη πολύ όμορφη «Πλατεία γηροκομείου» για μερικές ακόμα μπυρίτσες:

Έπρεπε όμως να ετοιμαστούμε για την ανάσταση καθώς οι ώρα πλησίαζε, οπότε ετοιμαστήκαμε και κατεβήκαμε ξανά στη πόλη:

Φτάνοντας στην εκκλησία του Αγίου Γεωργίου, σε μια ωραία τελετή ανάστασης με πυροτεχνήματα, χωρίς δυστυχώς να αποφύγουμε και πάλι τους κόπανους με τις κροτίδες:

Γυρίσαμε προς τα πίσω στην άδεια πόλη, καθώς όλοι γύρισαν στα σπίτια τους για φαγητό:

Πιάνοντας καλό πόστο σ’ ένα όμορφο μπαρ αμέσως μόλις άνοιξε:

Περνώντας πολύ καλά τη βραδιά και καταναλώνοντας περισσότερο:

Πληρώσαμε τον υψηλό λογαριασμό -σχετικά με όσα παραγγείλαμε- με εύλογες απορίες, ρωτώντας και λαμβάνοντας τη διαβεβαίωση ότι είναι τόσο. Δεν επιμείναμε, είχαμε πιεί και αρκετά, οπότε θα βγάζαμε άκρη την άλλη μέρα.

Όταν βγήκαμε είχε κιόλας ξημερώσει για τα καλά:

Τα βάλαμε κάτω μεταξύ μας και καταλάβαμε μετά από λίγη ώρα ότι όντως είχε γίνει λάθος και πληρώσαμε παραπάνω στο μπαρ, ωστόσο είχε κιόλας κλείσει… Θα επιχειρούσαμε συνεννόηση την άλλη μέρα, ωστόσο ακόμα ένα πολύ κακό παράδειγμα για τις επιχειρήσεις εστίασης του νησιού ήταν γεγονός!

Ενώ οι τρεις της παρέας επέστρεψαν για ύπνο, εγώ κι ακόμα ένας είχαμε διάθεση για πρωινή βόλτα. Ήμουν τυχερός γιατί είχα μαζί μου τη φωτογραφική μηχανή, οπότε ξεκινήσαμε να κατεβαίνουμε το γνωστό πεζόδρομο:

Φτάνοντας και πάλι στον Άγιο Γεώργιο:

Βλέποντας τον ήλιο να ξεπροβάλλει:

Συνεχίσαμε τη βόλτα στα όμορφα στενά της Άνδρου:

Βλέποντας το πλοίο να παραμένει δεμένο απέναντι:

Βγαίνοντας στη πλατεία του Αφανούς Ναύτη:

Έχοντας απέναντι μας το κάστρο της Άνδρου, το οποίο αποτελούσε οχυρωμένη κατοικία του Ενετού ηγεμόνα Μαρίνου Δάνδολου όταν κατέκτησε το νησί και καταστράφηκε ολοσχερώς από τους βομβαρδισμούς των Ναζι το 1943:

Αλλά και το ξακουστό φάρο Τουρλίτη ,μοναδικό στην Ευρώπη χτισμένο σε βράχο πάνω στη θάλασσα, ο οποίος λειτουργεί από το 1897 όντας ο πρώτος αυτόματος φάρος στην Ελλάδα και καταστράφηκε ομοίως το 1943 αλλά ανακατασκευάστηκε:

Κατεβήκαμε στο γεφυράκι του κάστρου:

Όπου τόλμησα να ανέβω για τη φωτογραφία, κάτι που δεν ήταν εύκολο:

Από κει φαινόταν και το μικρό, όμορφο και πολύ γνωστό εκκλησάκι της Παναγιάς Θαλασσινής:

Χωρίς δισταγμό πήραμε το δρομάκι για να πάμε να το δούμε:

Βλέποντας την από ψηλά λίγα λεπτά μετά:

Κατεβήκαμε προς τη θάλασσα:

Φτάνοντας μπροστά από τα σκαλιά της μικρής όμορφης εκκλησίας:

Στην οποία ανεβήκαμε για μερικές από τις αγαπημένες μου λήψεις, με φόντο το Τουρλίτη:

Πήραμε κατόπιν το παραλιακό δρόμο της επιστροφής:

Έχοντας πίσω πολύ ωραίες εικόνες της αυγής:

Είχαμε όμως αρχίσει ν' ακούμε φασαρία και φωνές, κάτι που μας έκανε εντύπωση καθώς η ώρα ήταν περασμένες επτάμισι. Σιγουρευτήκαμε ότι δεν είναι ιδέα μας βλέποντας κόσμο να πηγαινοέρχεται και χαρήκαμε ιδιαίτερα. Έγινε το θαύμα του Πάσχα και βρήκαμε το αφτεράδικο του νησιού. Χωρίς να το συζητήσουμε καθόλου, μπήκαμε στο μικρό υποχθόνιο μπαρ (οι ντόπιοι το λένε απλά πάμε στου ‘’Πεπέ’’ όπως μάθαμε) και παραγγείλαμε τις μπύρες μας:

Περιττό να πω πόσο μ’ αρέσουν κάτι τέτοια, όλα αυτά τα χρόνια σε όσα νησιά κι αν πάω…

Καθώς η ώρα πλησίαζε στις εννιά, καταφέραμε να επιστρέψουμε για ξεκούραση ενόψει της επόμενης ημέρας:

Κυριακή του Πάσχα

Σηκωθήκαμε όπως όπως και αναχωρήσαμε για το Κορθί, γνωστό χωριό και όρμο που πλαισιώνεται από άλλα χωριά και αποτελεί καλοκαιρινό κυρίως προορισμό. Παρκάραμε και αρχίσαμε από τη κλασσική βόλτα στη παραλία:

Αλλά και τα ενδότερα του χωριού:

Βλέποντας τα παιδιά να παίζουν κάποιο παραδοσιακό τοπικό παιχνίδι και πίνοντας ένα καφεδάκι αναχωρήσαμε, καθώς δεν υπήρχε κάτι άλλο να κάνουμε. Πήραμε τον ανηφορικό δρόμο βλέποντας όλη τη θέα προς τον όρμο:

Φτάνοντας μέχρι τη γνωστή παραλία της Άνδρου στην οποία ήταν αδύνατο να κατέβουμε λόγω ακατάλληλου δρόμου:

Γυρίσαμε προς τη πόλη και ανεβήκαμε στα ψηλά όπου καθίσαμε για φαγητό σε μια συμπαθητική ταβέρνα με ωραία θέα:

Την οποία πληρώσαμε όμως ακριβά (και εκεί)

Κατεβήκαμε στα δωμάτια που ήταν κοντά κι ετοιμαστήκαμε μιας και είχε βραδιάσει. Ξεκινήσαμε από το μπαρ που είχε γίνει οικονομική παρεξήγηση, για την οποία το αφεντικό του μαγαζιού μας έλεγε άλλα λόγια ν’ αγαπιόμαστε, έχοντας απαξιωτικό και ειρωνικό μάλιστα ύφος, χωρίς να δεχτεί το παραμικρό ενώ του εξηγήσαμε ότι έχει άδικο, που ήταν και το προφανές. Δε τραβήξαμε το καυγά πολύ γιατί δεν είχαμε διάθεση να χαλαστούμε, φεύγοντας αηδιασμένοι ακόμα μια φορά από τη συμπεριφορά των επαγγελματιών του νησιού… Ο μόνος άξιος αναφοράς ήταν το παλικάρι που δούλευε σαν υπεύθυνος στο μαγαζί, ο οποίος μας πρόλαβε στην έξοδο, μας τράβηξε πιο απόμερα να μην ακουγόμαστε και μας ζήτησε συγγνώμη για τη συμπεριφορά και για τα όσα έγιναν, δίνοντας μας δίκιο λέγοντας μάλιστα την ατάκα «το έχει ξανακάνει με τουρίστες, δεν είναι η πρώτη φορά»…

Δε ξέρω τι να πω πραγματικά, έχοντας γυρίσει τόσα και τόσα μέρη στην Ελλάδα και ιδιαίτερα τόσα μπαρ, κάτι τέτοιο δεν έχει συμβεί ποτέ ξανά κι έχω να το λέω. Δεν είναι μόνο η ύπουλη κίνηση να «κλέψει τους τουρίστες χρεώνοντας παραπάνω» που είναι από μόνη της απαράδεκτη, είναι η γαϊδουριά και η συνολική αντιμετώπιση.

Ήπιαμε μερικά αδιάφορα ποτά σε άλλα μπαρ και συνεχίσαμε όπως πολύ καλά ξέρουμε και μόνοι μας. Δε ξενερώνουμε ποτέ σε εκδρομή άλλωστε:

Αρχικά Απέναντι απ’ τη Μητρόπολη:

Και αφού ξημέρωσε και βολτάραμε στη πόλη:

Καταλήξαμε στο γνωστό αφτεράδικο, όλοι μαζί αυτή τη φορά όπως έπρεπε:

Πηγαίνοντας για ύπνο πάλι πρωί και βλέποντας τον καιρό να γυρνάει:

Δευτέρα του Πάσχα

Ξυπνήσαμε με ψιλόβροχο, μαζεύοντας τα πράγματα μας καθώς η μέρα της αναχώρησης είχε φτάσει, έχοντα όμως χρόνο ακόμα στο νησί. Χαιρετήσαμε την ιδιοκτήτρια (τη μόνη επαγγελματία και σχετικά φιλόξενη που είδαμε στο νησί), αφήσαμε πίσω μας τη πόλη και κατευθυνθήκαμε προς το Μπατσί, παραλιακό χωριό και γνωστό τουριστικό θέρετρο του νησιού κατά τη διάρκεια του καλοκαιριού:

Το ψιλόβροχο και η συννεφιά δε βοηθούσε καθόλου:

Ήταν ο καιρός και η περίοδος που δεν αναδείκνυε την όποια ομορφιά του μέρους;

Ήπιαμε ένα ωραίο καφεδάκι και φάγαμε. Το Μπατσί διέθετε πολλά καταστήματα εστίασης και οι άνθρωποι φαινόντουσαν πιο εξοικειωμένοι με το τουρισμό.

Συνεχίσαμε με μια μικρή βόλτα μέχρι να επιστρέψουμε στο αμάξι:

Βλέποντας τους κύκνους να κολυμπούν αμέριμνοι στη θάλασσα:

Διανύσαμε τη μικρή απόσταση των 8 χιλιομέτρων ως το Γαύριο και το λιμάνι του όπου παραδώσαμε το αυτοκίνητο και επιβιβαστήκαμε στο πλοίο, γι’ ακόμα μια φορά στο κατάστρωμα:

Το πλοίο που θα μας γυρνούσε στην Αττική γη, προκειμένου από κει να αναχωρήσουμε με τη βραδινή πτήση της επιστροφής στη Θεσσαλονίκη, δίνοντας τέλος στη 10 συνεχόμενη πασχαλινή μας εκδρομή!

Βαθμολογία εκδρομής


Έθιμα: 7 (Χωρίς κάτι ιδιαίτερο αλλά με ειδυλλιακή ατμόσφαιρα στη Πόλη και τα χωριά)

Τιμή/παροχές: 3 (Πως την έχετε δει ρε αγιογδύτες; Δεν είμαστε όλοι εφοπλιστές)

Γαστρονομία: 6 (Καλούτσικη κουζίνα με ιδιαίτερα τοπικά πιάτα)

Φιλοξενία-Συμπεριφορά: 2 (Αφιλόξενοι - αντιτουριστικοί - πονηροί - ανθρωποδιώκτες. Μεγάλο Χ από μένα)

Αυθεντικότητα/Ομορφιά: 8 (Υπέροχη η πόλη της Άνδρου, καλούτσικα τα μικρά χωριά, πολλές ιδιαιτερότητες που δε βρίσκεις αλλού στις Κυκλάδες)

Νυχτερινή ζωή: 7 (Για το μέγεθος και τον κόσμο που έχει το νησί αρκετά καλά)

Αξιοθέατα - κοντινά σημεία ενδιαφέροντος: 8 (Σπήλαιο, Κάστρα, αρχαίοι οικισμοί, δάσος, ρεματιές με καταρράκτες και λίμνες, χωριά, παραλίες αρκετά καλά όλα για ένα νησί)


Μέσος όρος: 5,9 Με τη βαθμολογία να διαμορφώνεται έτσι για συγκεκριμένους λόγους...

 

[Tonia L.]

2014 - Άνδρος



Είχαμε απομακρυνθεί τα τελευταία χρόνια από το Πάσχα στις Κυκλάδες, είτε για λόγους πρόσβασης, είτε για λόγους επιλογών. Προτιμήθηκαν άλλοι προορισμοί πιο λογικοί και σίγουρα πιο εύκολοι.

Ένα εξάμηνο περίπου πριν το Πάσχα όμως άρχισε να μπαίνει στο μυαλό μου η Άνδρος, με αφορμή την επίσκεψη φίλων για το τριήμερο της 28ης και τα καλά λόγια που μου είπαν. Έθεσα το όνομα του νησιού στη κουβέντα λίγο καιρό μετά, βλέποντας ότι υπάρχει βατή πρόσβαση μέσω Ραφήνας στο κοντινό στην Αττική νησί.

Έτσι εύκολα κέρδισε η προοπτική να δούμε άλλο ένα νησί στο Κυκλαδίτικο χώρο, που είχε εντελώς διαφορετικά στοιχεία από τις άλλες Κυκλάδες και δεν αποτελούσε υψηλό στόχο για καλοκαιρινές διακοπές.

Η εκδρομή ήταν αρκετά οικονομική στα οδοιπορικά της, καθώς πέρα από το εισιτήριο του πλοίο και του ΚΤΕΛ έως τη Ραφήνα, η οικονομικότατη μετακίνηση της Ryan από Θεσσαλονίκη, αλλά και το κατάλυμα σε πολύ καλή τιμή, έπαιξαν το ρόλο τους!



Μεγάλη Παρασκευή

Η γαλήνια θάλασσα βοήθησε ώστε το ταξίδι να είναι όχι μόνο ανώδυνο (καθώς άμα σε πιάσει θάλασσα μεταξύ Εύβοιας – Άνδρου άστο καλύτερα) αλλά και απολαυστικό:

View attachment 309553

Τη βγάλαμε στο κατάστρωμα καθώς οι κλασσικοί Ελληναράδες έπιαναν από τρεις θέσεις ο καθένας για να κοιμηθούν, σε ένα πλοίο που γινόταν το αδιαχώρητο κι εμείς ήμασταν πολύ κουρασμένοι για να μαλώσουμε. Ούτε δυο ώρες μετά πιάσαμε την Άνδρο:

View attachment 309554

Αρχίζοντας να μπαίνουμε στο κύριο λιμάνι της το Γαύριο:

View attachment 309555

Ήταν η πρώτη στάση πριν το πλοίο συνεχίσει για τις υπόλοιπες Κυκλάδες:

View attachment 309556

Παραλάβαμε το αυτοκίνητο που είχαμε νοικιάσει και ξεκινήσαμε για την πόλη της Άνδρου. Η απόσταση των 32 χιλιομέτρων σε νησιώτικο δρόμο με στροφές δεν ήταν ότι καλύτερο με τέτοια αυπνία, ωστόσο κρατούσαμε ακόμα γερά και φτάσαμε στο δωμάτιο με τη πολύ ωραία θέα που είχαμε κλείσει 40 λεπτά μετά:

View attachment 309557

Η ξεκούραση για λίγες ώρες ήταν επιβεβλημένη καθώς η ώρα κόντευε 11 κι εμείς δεν είχαμε κοιμηθεί ακόμα. Τελευταία βραδινή πτήση και αναμονή περίπου 5 ώρες στο Βενιζέλος μέχρι να φύγουμε για Ραφήνα δε το επέτρεψαν!

Ανασυνταχθήκαμε το μεσημεράκι και γεμάτοι πλέον ξεκινήσαμε να δούμε την Άνδρο.

View attachment 309558

Περάσαμε τα παλιά αρχοντικά με την ωραία θέα:

View attachment 309559

Βγαίνοντας στο κεντρικό πεζόδρομο με το πολύ κόσμο:

View attachment 309560

Και τη κατάμεστη πανέμορφη πλατεία με το πλατάνι:

View attachment 309561

Συνεχίσαμε τη βόλτα μας στα στενάκια:

View attachment 309562

Κάνοντας στάση για να προσκυνήσουν όσοι ήθελαν τον επιτάφιο στην εκκλησία του Αγίου Γεωργίου:

View attachment 309563

Συνεχίζοντας προς την Αγία Βαρβάρα:

View attachment 309564

Καταλήγοντας στη πολύ γνωστή πλατεία «Αφανούς Ναύτη» σήμα κατατεθέν και σύμβολο του νησιού:

View attachment 309565
View attachment 309638

Επιστρέψαμε προς τη κεντρική πλατεία θαυμάζοντας την ιδιαίτερη αρχιτεκτονική:

View attachment 309567

Η Άνδρος δεν είναι όπως τα άλλα νησιά των Κυκλάδων που έχουμε συνηθίσει, τουναντίον έχει το δικό της ξεχωριστό ύφος και στυλ. Κανονικές κεραμοσκεπές, πλούτος, μεγάλα αρχοντικά, βλάστηση κτλ.

Το τραπέζι που άδειασε την ώρα που περνούσαμε από την όμορφη πλατεία ήταν θεόσταλτο δώρο. Ακόμα δεν είχαμε συστηθεί στο νησί, οπότε φροντίσαμε να καθίσουμε και να το γεμίσουμε:

View attachment 309568

Δεν ήταν όμως και η πιο ευχάριστη εμπειρία, καθώς το βλακωδέστατο & βάρβαρο «έθιμο» με τις κροτίδες να σκάνε από παντού έκανε τη παραμονή μας ανυπόφορη σε σημείο αηδίας. Βρίσαμε, ξαναβρίσαμε, κάναμε παράπονα στο κατάστημα 1-2 φορές λαμβάνοντας άξεστες απαντήσεις και γράψιμο, με αποτέλεσμα να σηκωθούμε να φύγουμε μοιράζοντας «ευχές» μέρα που ήταν… Αν έπιανα έναν θα τον έβαζα να τις φάει τις κροτίδες. Πρώτο κακό σημάδι στο νησί.

Συνεχίσαμε το δρόμο μας έχοντας πεινάσει. Φτάσαμε απέναντι από τη Μητρόπολη και κάναμε στάση σε ένα σουβλατζίδικο για να πιούμε μια μπύρα και να φάμε κάτι:

View attachment 309569

Λογαριασμός; Κοντά στα 80€ για μπύρες και σάντουιτς. Δεύτερος κακός οιωνός…

Παρακολουθήσαμε για λίγο τη περιφορά και νύχτα πλέον γυρίσαμε στο δωμάτιο για να αράξουμε και να ετοιμαστούμε:

View attachment 309570

Το μπαρ που διαλέξαμε να πιούμε τα ποτά μας το πρώτο βράδυ δεν ήταν άσχημο. Βράδι γιορτινό καθώς κλείναμε τη δέκατη σερί εκδρομή!

View attachment 309571

Γυρίσαμε χαρούμενοι πριν προλάβει να ξημερώσει εντελώς. Και το ξημέρωμα στο Αιγαίο είναι όμορφο, πολύ όμορφο..

View attachment 309572



Μεγάλο Σάββατο

Ξύπνημα και καφεδάκι στην ωραία θέα του δωματίου:

View attachment 309573

Η μέρα είχε ανάβαση στα ορεινά της Άνδρου κι εξερεύνηση των πηγών και των χωριών της. Κάναμε στάση λίγο μετά στην όμορφη πηγή με το όνομα Σάριζα:

View attachment 309574

Χωρίς να χάσουμε την ευκαιρία για πανοραμικές λήψεις της Πόλης, μιας και η πολύ καλή μέρα βοηθούσε σ’ αυτό:

View attachment 309575

Η πλατεία του αφανούς ναύτη και το κάστρο από ψηλά:

View attachment 309576

Είχα τσεκάρει στις σημειώσεις μου την επίσκεψη στη «Ρεματιά της Πυθάρας» ένα μικρό υδροβιότοπο με λιμνούλες και μικρούς καταρράκτες μέσα σ’ ένα καταπράσινο τοπίο. Μπήκαμε στο μονοπάτι για το λόγο αυτό:

View attachment 309577

Όμως η παρέα δεν έκρινε σκόπιμο να ακολουθήσει τη διαδρομή κι εγώ ζυγίζοντας τις περιστάσεις δε πήγα μόνος μου, κάτι που μετάνιωσα και θα έκανα πολύ πιο εύκολα σήμερα. Αν βρεθείτε στην ίδια θέση μη το χάσετε…

Κατόπιν αυτού συνεχίσαμε τη πορεία μας προς το χωριό Μαίνητες, καταπράσινο και χτισμένο ανάμεσα στα πλατάνια και τις καρυδιές, γνωστό για τις πηγές του, το νερό που τρέχει ουσιαστικά από το στόμα μαρμάρινων λεόντων:

View attachment 309578

Οι πηγές βρίσκονται κάτω από το ιερό της Παναγίας, για το οποίο λέγεται ότι είναι χτισμένο σε θέση αρχαίου ναού (τι περίεργο, ακόμα ένα) και τα νερά τους αξιοποιούνται στο πότισμα των τριγύρω χωραφιών:

View attachment 309579

Εκεί είχαμε μια πολύ ωραία απρόσμενη συνάντηση. Αφού αλλάξαμε δυο κουβέντες βγήκαμε μια φωτογραφία:

View attachment 309580

(ΤΖΙΜΑΚΟ ΜΑΣ ΛΕΙΠΕΙΣ)

Προχωρημένο μεσημέρι πλέον και το τοπίο ήταν παραπάνω από θελκτικό για τραπέζι. Ανάμεσα στα δέντρα και τα τρεχούμενα νερά απολαύσαμε τους μεζέδες και τις παγωμένες μπύρες, ίσως στο καλύτερο γεύμα μας στο νησί:

View attachment 309582 View attachment 309581

Αναχωρήσαμε αφού έπεσε ο ήλιος και ήπιαμε το νεράκι μας από τη πηγή:

View attachment 309583

Κατεβαίνοντας στη πόλη που μου άρεσε πολύ τούτη την ώρα:

View attachment 309584

Κάναμε τη βόλτα μας και καθίσαμε στη πολύ όμορφη «Πλατεία γηροκομείου» για μερικές ακόμα μπυρίτσες:

View attachment 309585

Έπρεπε όμως να ετοιμαστούμε για την ανάσταση καθώς οι ώρα πλησίαζε, οπότε ετοιμαστήκαμε και κατεβήκαμε ξανά στη πόλη:

View attachment 309586

Φτάνοντας στην εκκλησία του Αγίου Γεωργίου, σε μια ωραία τελετή ανάστασης με πυροτεχνήματα, χωρίς δυστυχώς να αποφύγουμε και πάλι τους κόπανους με τις κροτίδες:

Γυρίσαμε προς τα πίσω στην άδεια πόλη, καθώς όλοι γύρισαν στα σπίτια τους για φαγητό:

View attachment 309587

Πιάνοντας καλό πόστο σ’ ένα όμορφο μπαρ αμέσως μόλις άνοιξε:

View attachment 309588

Περνώντας πολύ καλά τη βραδιά και καταναλώνοντας περισσότερο:

View attachment 309589

Πληρώσαμε τον υψηλό λογαριασμό -σχετικά με όσα παραγγείλαμε- με εύλογες απορίες, ρωτώντας και λαμβάνοντας τη διαβεβαίωση ότι είναι τόσο. Δεν επιμείναμε, είχαμε πιεί και αρκετά, οπότε θα βγάζαμε άκρη την άλλη μέρα.

Όταν βγήκαμε είχε κιόλας ξημερώσει για τα καλά:

View attachment 309590

Τα βάλαμε κάτω μεταξύ μας και καταλάβαμε μετά από λίγη ώρα ότι όντως είχε γίνει λάθος και πληρώσαμε παραπάνω στο μπαρ, ωστόσο είχε κιόλας κλείσει… Θα επιχειρούσαμε συνεννόηση την άλλη μέρα, ωστόσο ακόμα ένα πολύ κακό παράδειγμα για τις επιχειρήσεις εστίασης του νησιού ήταν γεγονός!

Ενώ οι τρεις της παρέας επέστρεψαν για ύπνο, εγώ κι ακόμα ένας είχαμε διάθεση για πρωινή βόλτα. Ήμουν τυχερός γιατί είχα μαζί μου τη φωτογραφική μηχανή, οπότε ξεκινήσαμε να κατεβαίνουμε το γνωστό πεζόδρομο:

View attachment 309591

Φτάνοντας και πάλι στον Άγιο Γεώργιο:

View attachment 309592

Βλέποντας τον ήλιο να ξεπροβάλλει:

View attachment 309593

Συνεχίσαμε τη βόλτα στα όμορφα στενά της Άνδρου:

View attachment 309595

Βλέποντας το πλοίο να παραμένει δεμένο απέναντι:

View attachment 309596

Βγαίνοντας στη πλατεία του Αφανούς Ναύτη:

View attachment 309597

Έχοντας απέναντι μας το κάστρο της Άνδρου, το οποίο αποτελούσε οχυρωμένη κατοικία του Ενετού ηγεμόνα Μαρίνου Δάνδολου όταν κατέκτησε το νησί και καταστράφηκε ολοσχερώς από τους βομβαρδισμούς των Ναζι το 1943:

View attachment 309598

Αλλά και το ξακουστό φάρο Τουρλίτη ,μοναδικό στην Ευρώπη χτισμένο σε βράχο πάνω στη θάλασσα, ο οποίος λειτουργεί από το 1897 όντας ο πρώτος αυτόματος φάρος στην Ελλάδα και καταστράφηκε ομοίως το 1943 αλλά ανακατασκευάστηκε:

View attachment 309599

Κατεβήκαμε στο γεφυράκι του κάστρου:

View attachment 309600

Όπου τόλμησα να ανέβω για τη φωτογραφία, κάτι που δεν ήταν εύκολο:

View attachment 309601

Από κει φαινόταν και το μικρό, όμορφο και πολύ γνωστό εκκλησάκι της Παναγιάς Θαλασσινής:

View attachment 309602

Χωρίς δισταγμό πήραμε το δρομάκι για να πάμε να το δούμε:

View attachment 309603

Βλέποντας την από ψηλά λίγα λεπτά μετά:

View attachment 309604

Κατεβήκαμε προς τη θάλασσα:

View attachment 309605

Φτάνοντας μπροστά από τα σκαλιά της μικρής όμορφης εκκλησίας:

View attachment 309606

Στην οποία ανεβήκαμε για μερικές από τις αγαπημένες μου λήψεις, με φόντο το Τουρλίτη:

View attachment 309607

Πήραμε κατόπιν το παραλιακό δρόμο της επιστροφής:

View attachment 309608

Έχοντας πίσω πολύ ωραίες εικόνες της αυγής:

View attachment 309609

Είχαμε όμως αρχίσει ν' ακούμε φασαρία και φωνές, κάτι που μας έκανε εντύπωση καθώς η ώρα ήταν περασμένες επτάμισι. Σιγουρευτήκαμε ότι δεν είναι ιδέα μας βλέποντας κόσμο να πηγαινοέρχεται και χαρήκαμε ιδιαίτερα. Έγινε το θαύμα του Πάσχα και βρήκαμε το αφτεράδικο του νησιού. Χωρίς να το συζητήσουμε καθόλου, μπήκαμε στο μικρό υποχθόνιο μπαρ (οι ντόπιοι το λένε απλά πάμε στου ‘’Πεπέ’’ όπως μάθαμε) και παραγγείλαμε τις μπύρες μας:

View attachment 309610

Περιττό να πω πόσο μ’ αρέσουν κάτι τέτοια, όλα αυτά τα χρόνια σε όσα νησιά κι αν πάω…

Καθώς η ώρα πλησίαζε στις εννιά, καταφέραμε να επιστρέψουμε για ξεκούραση ενόψει της επόμενης ημέρας:

View attachment 309611



Κυριακή του Πάσχα

Σηκωθήκαμε όπως όπως και αναχωρήσαμε για το Κορθί, γνωστό χωριό και όρμο που πλαισιώνεται από άλλα χωριά και αποτελεί καλοκαιρινό κυρίως προορισμό. Παρκάραμε και αρχίσαμε από τη κλασσική βόλτα στη παραλία:

View attachment 309612

Αλλά και τα ενδότερα του χωριού:

View attachment 309613 View attachment 309614

Βλέποντας τα παιδιά να παίζουν κάποιο παραδοσιακό τοπικό παιχνίδι και πίνοντας ένα καφεδάκι αναχωρήσαμε, καθώς δεν υπήρχε κάτι άλλο να κάνουμε. Πήραμε τον ανηφορικό δρόμο βλέποντας όλη τη θέα προς τον όρμο:

View attachment 309615 View attachment 309616

Φτάνοντας μέχρι τη γνωστή παραλία της Άνδρου στην οποία ήταν αδύνατο να κατέβουμε λόγω ακατάλληλου δρόμου:

View attachment 309617

Γυρίσαμε προς τη πόλη και ανεβήκαμε στα ψηλά όπου καθίσαμε για φαγητό σε μια συμπαθητική ταβέρνα με ωραία θέα:

View attachment 309618 View attachment 309619 View attachment 309621

Την οποία πληρώσαμε όμως ακριβά (και εκεί)

Κατεβήκαμε στα δωμάτια που ήταν κοντά κι ετοιμαστήκαμε μιας και είχε βραδιάσει. Ξεκινήσαμε από το μπαρ που είχε γίνει οικονομική παρεξήγηση, για την οποία το αφεντικό του μαγαζιού μας έλεγε άλλα λόγια ν’ αγαπιόμαστε, έχοντας απαξιωτικό και ειρωνικό μάλιστα ύφος, χωρίς να δεχτεί το παραμικρό ενώ του εξηγήσαμε ότι έχει άδικο, που ήταν και το προφανές. Δε τραβήξαμε το καυγά πολύ γιατί δεν είχαμε διάθεση να χαλαστούμε, φεύγοντας αηδιασμένοι ακόμα μια φορά από τη συμπεριφορά των επαγγελματιών του νησιού… Ο μόνος άξιος αναφοράς ήταν το παλικάρι που δούλευε σαν υπεύθυνος στο μαγαζί, ο οποίος μας πρόλαβε στην έξοδο, μας τράβηξε πιο απόμερα να μην ακουγόμαστε και μας ζήτησε συγγνώμη για τη συμπεριφορά και για τα όσα έγιναν, δίνοντας μας δίκιο λέγοντας μάλιστα την ατάκα «το έχει ξανακάνει με τουρίστες, δεν είναι η πρώτη φορά»…

Δε ξέρω τι να πω πραγματικά, έχοντας γυρίσει τόσα και τόσα μέρη στην Ελλάδα και ιδιαίτερα τόσα μπαρ, κάτι τέτοιο δεν έχει συμβεί ποτέ ξανά κι έχω να το λέω. Δεν είναι μόνο η ύπουλη κίνηση να «κλέψει τους τουρίστες χρεώνοντας παραπάνω» που είναι από μόνη της απαράδεκτη, είναι η γαϊδουριά και η συνολική αντιμετώπιση.

Ήπιαμε μερικά αδιάφορα ποτά σε άλλα μπαρ και συνεχίσαμε όπως πολύ καλά ξέρουμε και μόνοι μας. Δε ξενερώνουμε ποτέ σε εκδρομή άλλωστε:

View attachment 309622

Αρχικά Απέναντι απ’ τη Μητρόπολη:

View attachment 309623
View attachment 309624

Και αφού ξημέρωσε και βολτάραμε στη πόλη:

View attachment 309625 View attachment 309626

Καταλήξαμε στο γνωστό αφτεράδικο, όλοι μαζί αυτή τη φορά όπως έπρεπε:

View attachment 309627 View attachment 309628

Πηγαίνοντας για ύπνο πάλι πρωί και βλέποντας τον καιρό να γυρνάει:

View attachment 309629



Δευτέρα του Πάσχα

Ξυπνήσαμε με ψιλόβροχο, μαζεύοντας τα πράγματα μας καθώς η μέρα της αναχώρησης είχε φτάσει, έχοντα όμως χρόνο ακόμα στο νησί. Χαιρετήσαμε την ιδιοκτήτρια (τη μόνη επαγγελματία και σχετικά φιλόξενη που είδαμε στο νησί), αφήσαμε πίσω μας τη πόλη και κατευθυνθήκαμε προς το Μπατσί, παραλιακό χωριό και γνωστό τουριστικό θέρετρο του νησιού κατά τη διάρκεια του καλοκαιριού:

View attachment 309630

Το ψιλόβροχο και η συννεφιά δε βοηθούσε καθόλου:

View attachment 309631 View attachment 309632

Ήταν ο καιρός και η περίοδος που δεν αναδείκνυε την όποια ομορφιά του μέρους;

View attachment 309633

Ήπιαμε ένα ωραίο καφεδάκι και φάγαμε. Το Μπατσί διέθετε πολλά καταστήματα εστίασης και οι άνθρωποι φαινόντουσαν πιο εξοικειωμένοι με το τουρισμό.

Συνεχίσαμε με μια μικρή βόλτα μέχρι να επιστρέψουμε στο αμάξι:

View attachment 309634

Βλέποντας τους κύκνους να κολυμπούν αμέριμνοι στη θάλασσα:

View attachment 309635

Διανύσαμε τη μικρή απόσταση των 8 χιλιομέτρων ως το Γαύριο και το λιμάνι του όπου παραδώσαμε το αυτοκίνητο και επιβιβαστήκαμε στο πλοίο, γι’ ακόμα μια φορά στο κατάστρωμα:

View attachment 309636

Το πλοίο που θα μας γυρνούσε στην Αττική γη, προκειμένου από κει να αναχωρήσουμε με τη βραδινή πτήση της επιστροφής στη Θεσσαλονίκη, δίνοντας τέλος στη 10 συνεχόμενη πασχαλινή μας εκδρομή!

View attachment 309637



Βαθμολογία εκδρομής


Έθιμα: 7 (Χωρίς κάτι ιδιαίτερο αλλά με ειδυλλιακή ατμόσφαιρα στη Πόλη και τα χωριά)

Τιμή/παροχές: 3 (Πως την έχετε δει ρε αγιογδύτες; Δεν είμαστε όλοι εφοπλιστές)

Γαστρονομία: 6 (Καλούτσικη κουζίνα με ιδιαίτερα τοπικά πιάτα)

Φιλοξενία-Συμπεριφορά: 2 (Αφιλόξενοι - αντιτουριστικοί - πονηροί - ανθρωποδιώκτες. Μεγάλο Χ από μένα)

Αυθεντικότητα/Ομορφιά: 8 (Υπέροχη η πόλη της Άνδρου, καλούτσικα τα μικρά χωριά, πολλές ιδιαιτερότητες που δε βρίσκεις αλλού στις Κυκλάδες)

Νυχτερινή ζωή: 7 (Για το μέγεθος και τον κόσμο που έχει το νησί αρκετά καλά)

Αξιοθέατα - κοντινά σημεία ενδιαφέροντος: 8 (Σπήλαιο, Κάστρα, αρχαίοι οικισμοί, δάσος, ρεματιές με καταρράκτες και λίμνες, χωριά, παραλίες αρκετά καλά όλα για ένα νησί)


Μέσος όρος: 5,9 Με τη βαθμολογία να διαμορφώνεται έτσι για συγκεκριμένους λόγους...

Αν και η εμπειρία μου από την Άνδρο είναι από τα μακρινά καλοκαίρια του 2005 και του 2010, έχω να πω ότι η εντύπωση που μου άφησε το νησί είναι παρόμοια με τη δική σου. Πανέμορφη χώρα, αξιοθέατα, ωραίες παραλίες αλλά πολύ ακριβή και υστερεί σημαντικά στη φιλοξενία. Ελπίζω στο 2020 που είμαστε πια να έχει υπάρξει βελτίωση.

 

[tsampi90]

Εξαιρετικές οι ιστορίες σου!! Μου θυμίζουν τον τρόπο που αντιμετωπίζαμε τα ταξίδια παλαιότερα, όταν ήμασταν πιο ανεμελοι, πιο "χύμα", με την καλή εννοια φυσικά!!
Η ρωγμή ήταν πάντα ένα σημείο αναφοράς για το νησί μας! Πολύ καλό ροκ θα ακούσεις και στο old school,ειδικά τις Παρασκευές που έχει live.
Όσον αφορά τα έθιμα,έχουμε πολλά,αν ξαναβρεθεις Ρόδο το Πάσχα θα χαρώ να σε βοηθήσω!
Από τις φωτογραφίες φάγατε στου Μιμακου.
Ευχαριστούμε πολύ για τις όμορφες ιστορίες από τόσο διαφορετικά νησιά!!

 

[evaT]

Εξαιρετικές οι ιστορίες σου!! Μου θυμίζουν τον τρόπο που αντιμετωπίζαμε τα ταξίδια παλαιότερα, όταν ήμασταν πιο ανεμελοι, πιο "χύμα", με την καλή εννοια φυσικά!!
Η ρωγμή ήταν πάντα ένα σημείο αναφοράς για το νησί μας! Πολύ καλό ροκ θα ακούσεις και στο old school,ειδικά τις Παρασκευές που έχει live.
Όσον αφορά τα έθιμα,έχουμε πολλά,αν ξαναβρεθεις Ρόδο το Πάσχα θα χαρώ να σε βοηθήσω!
Από τις φωτογραφίες φάγατε στου Μιμακου.
Ευχαριστούμε πολύ για τις όμορφες ιστορίες από τόσο διαφορετικά νησιά!!

Στο old school τη βγάλαμε μια βδομάδα διακοπών Αύγουστο μήνα 4 χρόνια πριν! Φοβερά τα λάιβ!

 

[psilos3]

Αν και η εμπειρία μου από την Άνδρο είναι από τα μακρινά καλοκαίρια του 2005 και του 2010, έχω να πω ότι η εντύπωση που μου άφησε το νησί είναι παρόμοια με τη δική σου. Πανέμορφη χώρα, αξιοθέατα, ωραίες παραλίες αλλά πολύ ακριβή και υστερεί σημαντικά στη φιλοξενία. Ελπίζω στο 2020 που είμαστε πια να έχει υπάρξει βελτίωση.

Δυστυχώς δεν είμαστε οι μόνοι που έχουμε αυτή την εντύπωση για το νησί. Το έχω ακούσει από πολλούς και είναι πραγματικα κρίμα.
Έχω πάει σε αρκετά μέρη στην Ελλάδα, νησιά και μη. Κακοί επαγγελματίες και κακές συμπεριφορές υπάρχουν παντού ίσως. Ακόμα και στα μέρη μας. Έχω φάει ''κεφαλιές'' πολλές φορές από κει που δε το περίμενα, μέχρι και στο χωριό που μένω 30φευγα χρόνια και είμαστε όλοι γνωστοί.
Τόσο μαζικά όμως σε ένα μέρος ποτέ...Εχω να το λέω και δεν ειναι ωραίο αυτό.

 

[psilos3]

Εξαιρετικές οι ιστορίες σου!! Μου θυμίζουν τον τρόπο που αντιμετωπίζαμε τα ταξίδια παλαιότερα, όταν ήμασταν πιο ανεμελοι, πιο "χύμα", με την καλή εννοια φυσικά!!
Η ρωγμή ήταν πάντα ένα σημείο αναφοράς για το νησί μας! Πολύ καλό ροκ θα ακούσεις και στο old school,ειδικά τις Παρασκευές που έχει live.
Όσον αφορά τα έθιμα,έχουμε πολλά,αν ξαναβρεθεις Ρόδο το Πάσχα θα χαρώ να σε βοηθήσω!
Από τις φωτογραφίες φάγατε στου Μιμακου.
Ευχαριστούμε πολύ για τις όμορφες ιστορίες από τόσο διαφορετικά νησιά!!

Ευχαριστώ πολύ για την ανάγνωση και για όσα όμορφα μου γράφεις!
Είχα αντίθετη άποψη περί ανεμελιάς, ωστόσο είναι και από ποια οπτική γωνία το βλέπει κανείς
Χαίρομαι που το λες όμως και το βλέπεις έτσι.
Κάνουμε ότι μπορούμε για να αποφύγουμε τα στερεότυπα στα πλαίσια όμως της οργάνωσης, δε γίνεται αλλιώς.

Για τη Ρωγμή τι να πω, τη θεωρώ ίσως το αγαπημένο μου μπαρ και σίγουρα ένα από τα δύο κορυφαία στα Δωδεκάνησα, μαζί με το Μελτέμι της Λέρου. Το old school απορώ πως μου χει ξεφύγει; Τις τελευταίες φορές την έβγαλα κυρίως στο Legends όπου πέρασα θαυμάσια. Θα επανορθώσω την επόμενη φορά που θα κατέβω Ρόδο, η οποία ελπίζω να ναι σύντομα για πολλούς λόγους...
Ισχύει, το φαγητό ήταν στου Μιμάκου, ωραία ταβέρνα με καλά πιάτα!
Τα νησιά (και όχι μόνο) συνεχίζονται προσεχώς...

 

[thanos75]

Η πασχαλιάτικη περιγραφή σου για την Ανδρο πραγματικά μου έφερε εικόνες και μυρωδιές που βίωσα και εγώ το Πάσχα του 2010 όταν είχα επισκεφθεί το νησί. Ανάσταση στον Αγιο Γεώργιο με απίστευτα πυροτεχνήματα και όλος ο ουρανός της Χώρας της Άνδρου να χρωματίζεται και να δονείται μοναδικά. Ήταν μάλιστα τα πυροτεχνήματα δωρεά κάποιου συγκεκριμένου εφοπλιστή απ'ότι μάθαμε αργότερα. Στο δικό σου βίντεο του 2014 διακρίνω μια κάποια "λιτότητα" σε σχέση με το 2010 Ανήμερα το Πάσχα, αφού φάγαμε αρνάκι λαμπριάτη (το τοπικό πασχαλινό έδεσμα της Ανδρου) σε ένα ταβερνάκι στη Χώρα, συνεχίσαμε για Στενιές, Σάριζα (Αποίκια δηλαδή) και από εκεί κάναμε πεζοπορία (έπειτα από υπόδειξη ενός από την παρέα μου, ο οποίος τότε ήταν εκπαιδευτικός στην Ανδρο-αυτός ήταν και η αφορμή που πήγαμε εκείνο το Πάσχα στο νησί) στον καταρράκτη της Πυθάρας. Μπορώ να σου πω psile μου φίλε, ότι ναι έχασες! Απίστευτο τοπίο ειδικά την άνοιξη με τόσα αγριολούλουδα ανθισμένα και με μπόλικο νερό ο καταρράκτης από τις βροχές του χειμώνα που μόλις είχε περάσει...μαγεία που πραγματικά δεν περιμένεις ότι μπορείς να βρεις σε κυκλαδονήσι. Μετά από αυτή την πεζοπορία κατεβήκαμε στις Στενιές, όπου ενημερωτικά να σου πω ότι γίνεται το Πάσχα το απόγευμα κανονικός μπαρουτοπόλεμος (δεν είμαι σίγουρος εάν θα σου άρεσε), τον είδαμε όμως από μακριά και μπορώ να πω ότι είχε τη "φάση του" (από απόσταση πάντα). Και το ίδιο το χωριό των Στενιών που περπατήσαμε λιγάκι είχε ομορφιά και αρχοντιά. Τέλος για όποιον κάνει Πάσχα στην Ανδρο αξίζει να επισκεφθεί (εμείς το κάναμε Μεγάλο Σάββατο πρωί) τη μονή Παναχράντου ή γενικά κάποιο από τα μοναστήρια του νησιού. Απίστευτα θέα αλλά και κατάνυξη στη λειτουργία στη συγκεκριμένη τουλάχιστον μονή. Τέλος να αναφέρω ότι είναι πολύ ωραία και η περιφορά του Επιταφίου στον Αγιο Γεώργιο της Άνδρου. Διανύει τα σοκάκια του παλιού οικισμού της Χώρας και φτάνει μέχρι το άγαλμα του Αφανούς Ναύτη!
Υ.Γ.1 Είναι ωραίο το ξενύχτι στα μπαράκια της Χώρας της Ανδρου...και αυτό γιατί απολαμβάνεις μια από τις πιο ωραίες ανατολές ήλιου σε όλη την Ελλάδα. Το βράδυ μετά την Ανάσταση με βρήκε και εμένα η αυγούλα τότε στο cabo del mar βλέποντας τον ήλιο να βγαίνει από τη θάλασσα
Υ.Γ.2 Δεν μπορώ να μην κάνω την σύγκριση του Πάσχα του 2010 με το Πάσχα του 2020 και να μην μελαγχολήσω λίγο. Σα να ήταν σε μια προηγούμενη ζωή

 

[thanos75]

Εξαιρετικές οι ιστορίες σου!! Μου θυμίζουν τον τρόπο που αντιμετωπίζαμε τα ταξίδια παλαιότερα, όταν ήμασταν πιο ανεμελοι, πιο "χύμα", με την καλή εννοια φυσικά!!
Η ρωγμή ήταν πάντα ένα σημείο αναφοράς για το νησί μας! Πολύ καλό ροκ θα ακούσεις και στο old school,ειδικά τις Παρασκευές που έχει live.
Όσον αφορά τα έθιμα,έχουμε πολλά,αν ξαναβρεθεις Ρόδο το Πάσχα θα χαρώ να σε βοηθήσω!
Από τις φωτογραφίες φάγατε στου Μιμακου.
Ευχαριστούμε πολύ για τις όμορφες ιστορίες από τόσο διαφορετικά νησιά!!

Φίλη tsampi, όντας φαντάρος στη Ρόδο είχα την τύχη να περάσω ένα Πάσχα στο νησί. Αν και ως φαντάρος σίγουρα δεν έχεις τεράστια περιθώρια κίνησης, μου είχε κάνει εντύπωση πως σε μια έξοδο που μου είχε τύχει το Σάββατο του Λαζάρου από το πρωί, έβλεπα παιδάκια στα Μαριτσά να λένε τα κάλαντα του Λαζάρου (ήταν κάτι που δεν το είχα ξαναδει- αν και η μητέρα μου που κατάγεται από Θράκη μου είχε πει ότι τα έλεγαν παλιότερα και στη Θράκη τα κοριτσάκια). Ντόπια παιδιά επίσης μου είχαν πει ότι σε πολλά χωριά της Ρόδου έχουν και το κάψιμο του Ιούδα. Μερικά χρόνια αργότερα και έχοντας πια αγαπημένο φίλη που ζει μόνιμα στη Ρόδο την επισκέφθηκα για τετραήμερο Πάσχα (ήταν το 2013) και δεν θα ξεχάσω ποτέ την περιφορά του επιταφίου στον Αγιο Φανούριο στην παλιά πόλη καθώς και τα πυροτεχνήματα την Ανάσταση (είχαμε πάει στον Ευαγγελισμό) από το λιμενοβραχίονα του Αγίου Νικολάου. Υπέροχη αίσθηση και εκεί του Πάσχα και μάλιστα όχι υπερβολικά μαζική κατά περίεργο τρόπο (τουλάχιστον τότε)
Όσο για το old school και τη Ρωγμή, νομίζω πως και μόνο ότι υπάρχουν τόσα χρόνια και αποτελούν σημείο αναφοράς, λέει πολλά...

 

[tsampi90]

Φίλη tsampi, όντας φαντάρος στη Ρόδο είχα την τύχη να περάσω ένα Πάσχα στο νησί. Αν και ως φαντάρος σίγουρα δεν έχεις τεράστια περιθώρια κίνησης, μου είχε κάνει εντύπωση πως σε μια έξοδο που μου είχε τύχει το Σάββατο του Λαζάρου από το πρωί, έβλεπα παιδάκια στα Μαριτσά να λένε τα κάλαντα του Λαζάρου (ήταν κάτι που δεν το είχα ξαναδει- αν και η μητέρα μου που κατάγεται από Θράκη μου είχε πει ότι τα έλεγαν παλιότερα και στη Θράκη τα κοριτσάκια). Ντόπια παιδιά επίσης μου είχαν πει ότι σε πολλά χωριά της Ρόδου έχουν και το κάψιμο του Ιούδα. Μερικά χρόνια αργότερα και έχοντας πια αγαπημένο φίλη που ζει μόνιμα στη Ρόδο την επισκέφθηκα για τετραήμερο Πάσχα (ήταν το 2013) και δεν θα ξεχάσω ποτέ την περιφορά του επιταφίου στον Αγιο Φανούριο στην παλιά πόλη καθώς και τα πυροτεχνήματα την Ανάσταση (είχαμε πάει στον Ευαγγελισμό) από το λιμενοβραχίονα του Αγίου Νικολάου. Υπέροχη αίσθηση και εκεί του Πάσχα και μάλιστα όχι υπερβολικά μαζική κατά περίεργο τρόπο (τουλάχιστον τότε)
Όσο για το old school και τη Ρωγμή, νομίζω πως και μόνο ότι υπάρχουν τόσα χρόνια και αποτελούν σημείο αναφοράς, λέει πολλά...

Καλημέρα!!
Με το μήνυμα σου νοσταλγησα το περσινό Πάσχα που πήγα μαζί με τον μικρό μου ανιψιό στα λαζαρακια!!
Το κάψιμο του Ιούδα είναι γνωστό ως καλαφουνα,εκεί καίνε και τα παιδιά τον Μάρτη τους για καλοτυχια. Επίσης το βράδυ της Μεγάλης Πέμπτης μετά το μοιρολόι της Παναγίας η νεολαία γυρνάει τις εκκλησίες για την προσκύνηση του Εσταυρωμένου και οι κοπέλες στολίζουν τον επιτάφιο.
Στο δικό μου χωριό,η περιφορά του Επιταφίου γίνεται το βράδυ της Παρασκευής και ο Επιτάφιος καταλήγει στο νεκροταφείο του χωριού. Είναι μια μέρα γεμάτη συγκίνηση για εμας.
Και η περιφορά του Επιταφίου στην παλιά πόλη στην οποία παραβρέθηκες εσύ, είναι μια πολύ όμορφη εμπειρία.
Οι περισσότεροι Ροδίτες πηγαίνουν για Ανάσταση στα χωριά οπότε οντως,στη Ρόδο δεν έχει τόσο πολύ κοσμο,όσο θα περίμενε κανεις.
Κρατάω τα λόγια του @psilos3 μακάρι του χρόνου να μην γράφουμε ιστορίες αλλά να ζούμε στιγμές που αξίζει να καταγραφούν σε μια ταξιδιωτική ιστορία!!