Ελληνικό Πάσχα - Μέρες παράξενες, θαυμάσιες μέρες (μια παρεΐστικη ιστορία).

[gkalla]

τη μικρότερη προσοχή αν δεν είσαι ντόπιος

Αυτό είναι το «κλειδί»! Να τονίσω δε ότι στο Αργοστόλι είναι καλύτερα τα πράγματα από άλλες περιοχές του νησιού.

«Ληξούρι; Τι να πάτε να κάνετε εκεί;» (Η απάντηση όσων ρωτήσαμε στο Αργοστόλι ).

Σοβαρά τώρα, ξέρω Ληξουργιώτες που αν χρειαστεί να πάνε Αργοστόλι δεν αγοράζουν ούτε ένα μπουκάλι νερό από εκεί. Μιλάμε για πολύ τρέλα.

 

[evaT]

Επόμενη στάση λίγα χιλιόμετρα μετά, στην Αγία Ευφημία, ένα ωραίο τυπικό ψαροχώρι

Εκεί "δέσαμε" πρόπερσι στη γύρα με το ιστιοπλοικό όταν μας έπιασε καιρός...Δύσκολα να το γνωρίσω το σημείο έτσι άδειο, ήταν γεμάτο σκάφη παντού! Κάναμε μπάνιο σε μια μικρή παραλία με βότσαλα αλλά κρυστάλλινα νερά.

 

[psilos3]

2024 – Αίγινα & Πόρος



Παράξενο για κάποιους; Ίσως, με τους δύο αυτούς προορισμούς για κάποιον κάτοικο της πρωτεύουσας να φαντάζουν απλά και μόνο οι εκδρομές του ΣΚ, όχι όμως για εμάς, που εκτός των άλλων οι επιλογές μας είναι συγκεκριμένες.

Μετά από τόσα χρόνια Πασχαλινών εκδρομών βλέπετε, οι επιλογές έχουν αρχίσει και λιγοστεύουν απειλητικά, εκτός άμα το πιάσουμε από την αρχή... Συνεπώς το κριτήριο δεν είναι μόνο τα έθιμα που μπορεί να υπάρχουν ή όχι, αλλά και σημεία ανά την Ελλάδα που δεν έχουμε δει και πέφτουν στο τραπέζι των συζητήσεων.

Δύο τέτοια ήταν και τα συγκεκριμένα νησιά του Αργοσαρωνικού, εκ των οποίων στο ένα δεν είχα βρεθεί ποτέ έως τότε, στο άλλο θα επέστρεφα 23 ολόκληρα χρόνια μετά υπό άλλες εντελώς συνθήκες, γεγονός που είχε κι αυτό την αξία του. Όλα αυτά σε Πασχαλινό βεβαίως πλαίσιο, με ότι αυτό σημαίνει, ειδικότερα όταν μιλάμε για το «αργοπορημένο» Πάσχα του 2024 που το λες σχεδόν καλοκαίρι!



Μεγάλη Παρασκευή


Ωραίος καιρός για εκδρομή και παραδόξως χωρίς την παραμικρή καθυστέρηση για τέτοια μέρα, 12 η ώρα ήμασταν ήδη στο πλοίο της γραμμής στο λιμάνι του Πειραιά με παρέα τα θαλασσοπούλια:

Η κοντινή έτσι κι αλλιώς διαδρομή διήρκησε λίγο περισσότερο της μιας ώρας, ή αν προτιμάτε καλύτερα όσο κρατάει ένας καφές που λέει και το άσμα, προσεγγίζοντας απ’ το πλάι τις ακτές της Αίγινας:

Με συνοπτικές διαδικασίες κατεβήκαμε στο λιμάνι αρχίζοντας την αναζήτηση του καταλύματος που είχαμε επιλέξει για τις επόμενες δύο νύχτες στην πόλη, σε αρκετά κεντρικό και σαφώς περπατήσιμο σημείο:

Αφού γίναμε για λίγο άνθρωποι χωρίς να αφήσουμε την κούραση να μας καταβάλει από το πολύ πρωινό ξύπνημα, ξεχυθήκαμε στους δρόμους αντικρύζοντας μια ωραία εικόνα τολμώ να πω με παλιά αρχοντικά:

Αφού περιηγηθήκαμε λίγο παραλιακά, είδαμε και τις δύο εκκλησίες από τις πολλές πραγματικά που διαθέτει η Αίγινα, τη μητρόπολη και των Εισόδιων της Θεοτόκου:

Η αναζήτηση και η ώρα όμως απαιτούσε κάτι άλλο, μιας και τα έθιμα της Μ.Παρασκευής είναι για να τηρούνται, στήνοντας ένα πολύ ωραίο τραπέζι με τσίπουρο μάλιστα που μου το διαφήμισαν για την ποιότητα του, κι εγώ σε κάτι τέτοια δε λέω όχι, με αποτέλεσμα να σηκωθούμε εν τέλει βαθύ απόγευμα για μια χωνευτική βόλτα στα στενά:

Όχι μόνο τα στενά, αλλά και την τοπική αγορά άνωθεν της παραλιακής που εκείνη την ώρα ερήμωνε όπως είναι λογικό μιας και πλησίαζε αυτή του επιταφίου:

Έτσι συμμαζευτήκαμε κι εμείς για την ώρα ξεκούρασης που ήταν αναγκαία, πριν ξαναβγούμε βραδάκι πλέον για τα υπόλοιπα, καταλήγοντας για τα ποτάκια μας σ’ ένα πολύ ωραίο μπαρ του νησιού που λέγεται «Περδικιώτικα» κι απ’ ότι είδα μάζευε όλο τον κόσμο!

Μεγάλο Σάββατο


Η μέρα ξεκίνησε νωρίς, η παρέα μεγάλωσε κατά ένα άτομο και μετά από μια μικρή αναζήτηση κι εύρεση αυτοκινήτου ξεκίνησε η περιήγηση, παρκάροντας απέναντι από τον αρχαιολογικό Χώρο Παλαιοχώρας, γνωστό κι ως Μυστρά της Αίγινας στον οποίο ίσως πηγαίναμε πιο αργά. Αυτό που προείχε ήταν η επίσκεψη στο μοναστήρι Αγίας Τριάδος σε πρώτη φάση:

Και στον πασίγνωστο πολύ μεγάλο ναό του Αγίου Νεκταρίου που βρίσκεται λίγο πιο κάτω και βρισκόταν σε φάση ανακατασκευής εξωτερικά:

Η συνέχεια μετά από δέκα λεπτά δρόμου περιλάμβανε ένα αξιοθέατο που ήθελα πάρα πολύ να δω. Παρκάραμε το αυτοκίνητο σ’ ένα σκιερό μέρος και ξεκινήσαμε ν’ ανεβαίνουμε προς τον «Ναό της (Αθηνάς) Αφαίας» που ξεδιπλώνονταν ήδη εντυπωσιακός στα μάτια μας:

Το σημείο βέβαια που βρίσκεται ο ναός κατασκευής 500 π.Χ. μόνο τυχαίο δε μπορεί να θεωρηθεί, μιας και υπό κατάλληλες καιρικές συνθήκες προσφέρει περιμετρική θέα προς το νησί, τη Σαλαμίνα και την υπόλοιπη Αττική:

Αφού διαβάσαμε όλες τις πολύ διευκρινιστικές πινακίδες με τις επεξηγήσεις τους κάναμε το γύρο του ναού παρατηρώντας και βγήκαμε προκειμένου να πάρουμε λίγη δροσιά -μιας και η μέρα μέχρι την ώρα εκείνη του μεσημεριού ήταν ιδιαίτερα ζεστή- στο πολύ ωραίο καφέ που βρίσκεται απέναντι:

Μια γρήγορη στάση στην παραλία της Αγίας Μαρίνας την ξεχάσαμε όπως έγινε, μιας και το μέρος ίσως είχε να δώσει κάτι για καλοκαίρι, όχι όμως για την περίοδο αυτή:

Έτσι δίχως να χάσουμε άλλο χρόνο μεταβήκαμε προς τον επόμενο στόχο μας που εκτός των άλλων απαιτούσε μια μικρή πεζοπορία περίπου του χιλιομέτρου σε μονοπάτι και χωματόδρομο:

Ο «Ναός τους Ελλάνιου Διός» είναι ο αρχαιότερος ναός στην Ευρώπη με τον τοίχο του και κάποια κομμάτια από τη σκάλα του να σώζονται αυτούσια, πριν μετατραπεί κατά τη βυζαντινή εποχή:

Με τον καιρό να μας έχει κάνει πλέον ιδιαίτερο γύρισμα κατευθυνθήκαμε προς την Πέρδικα, αποφασίζοντας να πιούμε ένα καφεδάκι (άντε και καμιά μπύρα) μιας και δε θέλαμε να μας βρει η βροχή στο δρόμο με ημιξεσκέπαστο αμάξι, κίνηση σοφή:

Δυστυχώς όμως η ώρα είχε περάσει και δε μας έπαιρνε να στρωθούμε σε κάποιο τσιπουράδικο όπως θέλαμε, καταλήγοντας στη λύση του γρήγορου φαγητού προς το παρόν, αλλά κι ενός παραδοσιακού παγωτού φιστίκι που είχα τάξει όχι μόνο στον εαυτό μου αλλά και σ’ έναν απ’ τους φίλους που δε μ’ άφησε σε ησυχία:

Παραδόξως για μας βγήκαμε εγκαίρως στην κατάμεστη μητρόπολη για ανάσταση, που από κατάμεστη έγινε έρημη μέσα σε δύο λεπτά, ευτυχώς χωρίς πολλά μπαμ-μπουμ κι όλα αυτά τα τραγελαφικά που βλέπουμε κάθε Πάσχα.

Φυσικό κι επόμενο ήταν να ξημερωθούμε στα μπαράκια, τι περιμένατε;



Κυριακή του Πάσχα


Δύσκολο το ξύπνημα άμα η νύχτα κρατάει πολύ, ήμασταν αναγκασμένοι όμως να βρισκόμαστε στο λιμάνι πριν τις έντεκα για το μοναδικό δρομολόγιο της ημέρας. Ελάχιστη ώρα μετά και αφού μεσολάβησε μια στάση στα Μέθανα θα πιάναμε τα θαλάσσια στενά του Πόρου:

Κάπου εκεί άρχισε να φρεσκάρει η μνήμη μου, ιδιαίτερα βλέποντας το κτήριο της Ναυτικής Διοίκησης. Ένα μήνα είχα περάσει στο νησί και παρόλο που το είδα λίγο θυμόμουν ότι είναι κατά βάση όμορφο:

Μια αναποδιά με τη booking μας ανάλωσε κανένα δίωρο, μαζί με τα πήγαινε έλα και τα τηλέφωνα, αναγκάζοντας μας τελικά να βρούμε άλλο κατάλυμα. Τι να κάνουμε, συμβαίνουν σε όλους αυτά, όταν όμως ετοιμαστήκαμε και βγήκαμε προς τα έξω τελικά η ώρα πλησίαζε τις τέσσερις:

Ξεκινήσαμε ν’ ανηφορίζουμε τα πολύ όμορφα παραδοσιακά στενάκια του χωριού του Πόρου με απώτερο σκοπό την αναζήτηση Πασχαλινής ταβέρνας:

Ευτυχώς όσο οι δύο ψάχναμε νέο δωμάτιο οι άλλοι έκαναν έρευνα αγοράς, καταλήγοντας σε μια νορμάλ πλην όμως τουριστικής ταβέρνας, απ’ την οποία το μόνο αξιομνημόνευτο ίσως είναι το ροζέ που ήπιαμε:

Ένα σημείο που θέλαμε να δούμε ήταν ο πολύ γνωστός «Πύργος Ρολογιού» όπου φτάσαμε μετά από μια μικρή χωνευτική βόλτα:

Η απεριόριστη θέα προς τις απέναντι ακτές της Πελοποννήσου και του Γαλατά είναι το ατού του σημείου. Δε το θυμόμουν τόσο μα τόσο κοντά, παρόλο που είχα κάνει το δρομολόγιο, εκείνα τα παλιά ωραία χρόνια ακόμη με δραχμές… Λίγο πιο κάτω υπάρχει ακόμη ένα σημείο θέασης προς το υπόλοιπο χωριό:

Με τον ήλιο να πέφτει κατεβήκαμε παραλιακά όπου συγκεντρωνόταν η περισσότερη ζωή και η κοσμοσυρροή την ώρα εκείνη. Ξεκινώντας από ένα καφεδάκι μαζί με χαρτοπαιξία σ’ ένα ωραίο μοντέρνο καφενείο, για πότε πέρασε η ώρα, βγήκαν τα ποτά, οι μπύρες, οι μεζέδες, για πότε καταλήξαμε στα μπαράκια του Πόρου για σβήσιμο ούτε που καταλάβαμε…

Δευτέρα του Πάσχα


Η τελευταία μέρα είχε έρθει, σίγουρα η καλύτερη από πλευράς καιρού μιας και ο αέρας είχε κόψει, αλλά και ο ήλιος έλουζε απ’ άκρη σ’ άκρη την παραλιακή την ώρα που κατεβήκαμε για καφεδάκι:

Τα θαλάσσια ταξί μπορεί να είχαν έρθει κι απ’ τη Τζαμάικα, δε παίρνω όρκο, πάντως επί του παρόντος δούλευαν στο Δρομολόγιο Πόρος – Γαλατάς:

Δεν υπήρχε πολύς χρόνος στη διάθεση μας, μιας και οι δύο έπρεπε να επιστρέψουμε λόγω δουλειάς, εν αντιθέσει με τους άλλους δύο που θα συνέχιζαν εκμεταλλευόμενοι την επέκταση της αργίας.

Ίσα που προλάβαμε να πιούμε ένα καφεδάκι, κάτι να φάμε, άντε και μια αποχαιρετιστήρια μπύρα ως οφείλαμε ενόσω περιμέναμε να έρθει το ταχύπλοο που θα μας οδηγούσε στον Πειραιά:

Κάπως έτσι δόθηκε τέλος σε ακόμα μία –σύντομη μεν, ωραία δε- Πασχαλινή εκδρομή. Δέκατη όγδοη στη συγκεκριμένη λίστα που αν δε τη διέκοπτε άγαρμπα η πανδημία θα ήταν συνεχόμενη. Μια φορά εμείς, έτσι τη λογίζουμε…



Βαθμολογία εκδρομής


Έθιμα: 6 (Όχι κάτι ιδιαίτερο, τα τυπικά πασχαλινά χωρίς σημείο αναφοράς)

Τιμή/παροχές: 8 (Παραδόξως για νησιά κοντά στην Αττική, η εκδρομή βγήκε αρκετά φθηνή σε όλα της, χωρίς να υπολογίζω φυσικά τις αεροπορικές μετακινήσεις)

Γαστρονομία: 6 (Απλή τιμιότητα σε ότι κι αν δοκιμάσαμε χωρίς να πετάμε τη σκούφια μας αλλά ούτε και να ‘χουμε παράπονο)

Φιλοξενία-Συμπεριφορά: 6 (Άχρωμη και άοσμη, πήγαμε – ήρθαμε λες και δε μιλήσαμε με άνθρωπο νιώθαμε. Τίποτα το αξιομνημόνευτο)

Αυθεντικότητα/Ομορφιά: 7 (Με το πρόσημο να είναι θετικό δίχως να λησμονούμε και πάλι πως αυτά τα νησιά είναι για άλλου τύπου εκδρομές, οπότε η βαθμολογία πάει μ’ αυτό το κριτήριο)

Νυχτερινή ζωή: 7 (Επίσης τίμια για τις Πασχαλινές ημέρες σε νησί. Έχω δει πολύ καλύτερα, έχω δει και πολύ χειρότερα, βρίσκεις μια χαρά να κάνεις πραγματάκια και να πιες τα ποτά σου πάντως και στα δυο νησιά, αυτό είναι γεγονός)

Αξιοθέατα - κοντινά σημεία ενδιαφέροντος: 7 (Με την Αίγινα να φέρνει τους βαθμούς εδώ όπως είδατε και μπορείτε να καταλάβετε. Ο Πόρος βέβαια είναι ένα τσιγάρο δρόμος από τις ακτές της Πελοποννήσου, οπότε ευνοεί τους συνδυασμούς)

Μέσος όρος: 6,7 Με την εκδρομή να σκοράρει σχετικά προς τα κάτω και αυτή σε σχέση με τις υπόλοιπες βαθμολογίες μου για Πασχαλινούς προορισμούς χωρίς αυτό να είναι αρνητικό βέβαια, σε μια λίστα που πρέπει να παραθέσω ανανεωμένη σε επόμενο ποστ.

 

[varioAthens]

Γενναιοδωρος ησουν με την βαθμολογια σου… οταν υπαρχουν στον Αργοσαρωνικο η Υδρα και οι Σπετσες πώς να σταθούν τα υπόλοιπα νησια; Αν και την Αιγινα την αγαπω ιδιαιτερως γιατι πηγαινα μικρη με την γιαγια μου ημερησια εκδρομη (τα καλα των Αθηναιων) για επισκεψη στον Αγιο Νεκταριο, στην Αφαια και απαραιτητως σε ταβερνα για θαλασσινα.

 

[psilos3]

Γενναιοδωρος ησουν με την βαθμολογια σου… οταν υπαρχουν στον Αργοσαρωνικο η Υδρα και οι Σπετσες πώς να σταθούν τα υπόλοιπα νησια;

Ναι βέβαια, καταλαβαίνω πως το λες και δε τίθεται θέμα σύγκρισης μεταξύ των δύο. Μπορεί να ναι στην ίδια κατηγορία αλλά απέχουν αρκετά μεταξύ τους, είναι γεγονός.

 

[ΚΑΤΤΣΕΒ]

Mπράβο Γιάννη!! Είμαι φανατική αναγνώστρια σου γι αυτό σε παρακαλώ μη σταματάς να γράφεις

 

[psilos3]

Mπράβο Γιάννη!! Είμαι φανατική αναγνώστρια σου γι αυτό σε παρακαλώ μη σταματάς να γράφεις

Σ' ευχαριστώ πολύ για άλλη μια φορά.
Έπονται τα καλύτερα!

 

[Smaragda53]

Μαύρα μάτια κάναμε να σε διαβάσουμε!

 

[taxidiara]

Κοίτα να δεις.. Είχα κ γω την επιφοίτηση να πάω Αργοσαρωνικό εκείνες τις μέρες... Αλλά πήγα όλη τη Μεγάλη βδομάδα, Σπέτσες, Ύδρα και τελευταία στο Πόρο που μου άρεσε αρκετά, με εξέπληξε ευχάριστα και θα ξαναπήγαινα... Μόλις έφυγα εγώ ήρθατε εσείς

Σου εύχομαι να εμπλουτίζεις non stop αυτή την ιστορία

 

[psilos3]

Κοίτα να δεις.. Είχα κ γω την επιφοίτηση να πάω Αργοσαρωνικό εκείνες τις μέρες... Αλλά πήγα όλη τη Μεγάλη βδομάδα, Σπέτσες, Ύδρα και τελευταία στο Πόρο που μου άρεσε αρκετά, με εξέπληξε ευχάριστα και θα ξαναπήγαινα... Μόλις έφυγα εγώ ήρθατε εσείς

Εεεε κρίμα, μια μπύρα δεν ήπιαμε!
Είναι πολύ ωραίος ο Αργοσαρωνικός, καταλαβαίνω τους κατοικους της Αττικής που τον έχουν δίπλα να τον βλέπουν με άλλο μάτι, για μας όμως είναι ξεχωριστά αυτά τα νησιά με τη δική τους σημασία και με πολύ ωραίες αναμνήσεις.

Σου εύχομαι να εμπλουτίζεις non stop αυτή την ιστορία

Ευχαριστώ πολύ, το μόνο «κακό» μετά από τόσες Πασχαλινές εκδρομές είναι ότι στερεύουν οι ιδέες όπως και τα επισκέψιμα μέρη. Για να δούμε το '25 με το καλό...