Εχω ακούσει πολύ παλιά στο Βudha bar στο Παρίσι "ποτε Βουδας ποτε Κούδας" ... δεν ξερω αν υπαρχει τωρα, κοντα στη πλας ντε λα κονκορ.. και εγινε ενας χαμός βεβαια.. δεν το περιμενα ξαφνιαστηκα..
Το "μακρινό" 2010 επεκτάθηκε η εταιρεία που δούλευα στην Βουλγαρία με θυγατρική, οπότε πολλά ταξίδια σε Σόφια, Βάρνα, Μπουργκάς
- Διαδρομή με τοπικό ΚΤΕΛ Βάρνα-Μπουργκάς: Στράτος Διονυσίου
- Νυχτερινό μαγαζί Βάρνας: Πλούταρχος
- (Αν και όχι τραγούδι) Σόφια στο εργοτάξιο του υπό ανέγερση Mall πάμε στην καντίνα που ήταν έξω με τον τεχνικό και τον ακούω να λέει στα ελληνικά " Ένα φραπέ μέτριο με γάλα". Ενώ τον κοιτάω όλο απορία απαντάει ο άλλος "Να ντω αν ντεν ήξερα ελληνικά πως θα παράγγελνες"
Στη Ρωσία είναι πολύ δημοφιλής ο Μαζωνάκης, κάτι που δεν περίμενα. Επίσης άκουσα το ζηλεύω ζηλεύω τουλάχιστον 3 φορές σε 1 μήνα, τόσες φορές δεν το έχω ακούσει ούτε στην Ελλάδα. Πολύ δημοφιλής ήταν και το συρτάκι, εκτός από την μουσική και ο χορός. Στη Βουλγαρία άκουσα κυρίως λαϊκά, Μητροπάνο, Τερζή. Το πιο άκυρο μου έτυχε στη Γαλλία όπου άκουσα βυζαντινή θρησκευτική μουσική. Τέλος άκουσα αρχαία ελληνική μουσική από ελληνικό συγκρότημα το οποίο υποθέτω έκανε περιοδεία στην Ιαπωνία. Είχε τύχει να τους ακούσω και στην Ελλάδα, μας είχαν πάει εκδρομή με το σχολείο. Αυτά προς το παρόν, αν θυμηθώ κάτι άλλο θα επανέλθω.
Πριν το 1990 οπου πηγαιναμε και μαθαιναν οτι ημαστε Ελληνες, εβαζαν τα "Παιδια του Πειραια" ή συρτακι... ειδικα στην Ασια ηταν στανταρακι
Στην Πραγα, το 2007, οταν περνουσαμε απο τα τουριστικα μαγαζια εβαζαν Βισση, Αντζελα, Ρεμο, Νταλαρα, Γονιδη νον στοπ... κανονικο σιντι για να μας τραβηξουν μεσα...
Δομηνικανή Δημοκρατία, δείπνο στο Santo Domingo σε εστιατόριο που φημίζεται για τη θέα του στο ηλιοβασίλεμα. Και μόλις πέφτει ο ήλιος ακούγεται Γαρμπή! Το Εσένα Μόνο.
Πριν ένα μήνα πήγα Μπαλί και ένα τριήμερο στα νησιά Gili. Καθόμαστα να φάμε στο Gili Trawangan και στο διπλανό μαγαζί αρχίζει να παίζει Γιώργο Νταλάρα. Συνέχισε με Αλεξίου και Βίσση! Δεν πίστευα στα αυτιά μου! Ίσως παίζει ρόλο ότι το διπλανό μαγαζί ήταν τούρκικο κεμπαμπτζίδικο και μάλλον για αυτό ο ιδιοκτήτης ήξερε Έλληνες τραγουδιστές…
Θυμήθηκα μια περίπτωση που σε εστιατόριο στο κέντρο του Βελιγραδίου που καθίσαμε για φαγητό, ακούσαμε αρκετά Ελληνικά τραγούδια, κατά σειρά μάλιστα Πασχαλίδη, Οικονομόπουλο(!), Χριστοδουλόπουλο. Δε μου έκανε τόσο εντύπωση καθώς ξέρω πως μοιραζόμαστε κοινές μουσικές.
Ομοίως και στο Ντόρτμουντ, που καθίσαμε για καφέ ακούγοντας ελληνικά τραγούδια, σύντομα όμως κατάλαβα πως επρόκειτο για καφετέρεια Ελληνα στο κέντρο της πόλης, παραγγέλνοντας μάλιστα στη γλώσσα μας. Το ίδιο και στη Νυρεμβέργη, όπου κατεβαίνοντας στο σταθμό των τρένων άκουσα από ένα μαγαζί με καφέ/φαγητό ράδιο Μετρόπολις από τα μεγάφωνα (Θεσσαλονικιός αθλητικός σταθμός).
Τέλος στη Latin Quarter του Παρισίου ξαφνιάστηκα ακούγοντας Κρητική μουσική, η οποία εν τέλει ερχότανε από ένα Κρητικό εστιατόριο.